Zwanger
alle pijlers
Zwanger! Lichte paniek!
vrijdag 27 juni 2014 om 22:58
Hi.
Ik ben zwanger.. Gepland en gewenst maar ohh help. Gisteren had ik ongesteld moeten worden en die kwam dus niet. Getest, en ja! Lichte streep. Vanochtend weer gestest en wederom streep. Ik heb sinds maart geen anticonceptie meer en sinds mei zijn we 't aan het proberen.
En nu is het dus raak.. De tweede ronde.
Had verwacht dat het langer zou duren en raak nu wat in paniek over wat er gaat komen en veranderen. Ik zit in denial.
Ik wil graag een kindje, en mijn vriend al helemaal dus er is geen twijfel. We hebben ruimte, financien enzovoorts dus daar ligt het niet aan.
Tis alleen dat er dan zoveel veranderd..
En ja dat had ik vantevoren ook bedacht maar nu het echt concreet is komt het in ene zo dichtbij.
Bang voor de zwangerschap en vooral het daar mee in de belangstelling staan..
Moeite met het idee dat ik ga aankomen/dikker worden (vroeger heel zwaar geweest nu prima bmi)
Effect op mijn baan en ambities..
T ondernemen van iets spontaans..
Weinig slaap, tijd voor jezelf en relatie..
En ik kan heel goed redeneren waarom een kindje geweldig is alleen mijn hoofd laat op dit moment alleen maar de 'donkere' wolk toe in plaats van de roze..
Zie veel beren op de weg die er misschien helemaal niet zijn.
Herkent iemand dit?
Wie helpt me om op de roze wolk te komen? Heb je mooie voorbeelden wat jouw kinderen voor je betekenen, wat ze je gebracht hebben n, wat er veranderd is in je leven en hoe je daarmee omgaat?...
Laat me ook nog even aankaarten dat ik me realiseer dat het voor sommige wel heel lang kan duren. En door het feit dat het bij ons wel snel ging en ik erover klaag voel ik me echt slecht. Maar helaas voel ik het nu wel zo.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Ik ben zwanger.. Gepland en gewenst maar ohh help. Gisteren had ik ongesteld moeten worden en die kwam dus niet. Getest, en ja! Lichte streep. Vanochtend weer gestest en wederom streep. Ik heb sinds maart geen anticonceptie meer en sinds mei zijn we 't aan het proberen.
En nu is het dus raak.. De tweede ronde.
Had verwacht dat het langer zou duren en raak nu wat in paniek over wat er gaat komen en veranderen. Ik zit in denial.
Ik wil graag een kindje, en mijn vriend al helemaal dus er is geen twijfel. We hebben ruimte, financien enzovoorts dus daar ligt het niet aan.
Tis alleen dat er dan zoveel veranderd..
En ja dat had ik vantevoren ook bedacht maar nu het echt concreet is komt het in ene zo dichtbij.
Bang voor de zwangerschap en vooral het daar mee in de belangstelling staan..
Moeite met het idee dat ik ga aankomen/dikker worden (vroeger heel zwaar geweest nu prima bmi)
Effect op mijn baan en ambities..
T ondernemen van iets spontaans..
Weinig slaap, tijd voor jezelf en relatie..
En ik kan heel goed redeneren waarom een kindje geweldig is alleen mijn hoofd laat op dit moment alleen maar de 'donkere' wolk toe in plaats van de roze..
Zie veel beren op de weg die er misschien helemaal niet zijn.
Herkent iemand dit?
Wie helpt me om op de roze wolk te komen? Heb je mooie voorbeelden wat jouw kinderen voor je betekenen, wat ze je gebracht hebben n, wat er veranderd is in je leven en hoe je daarmee omgaat?...
Laat me ook nog even aankaarten dat ik me realiseer dat het voor sommige wel heel lang kan duren. En door het feit dat het bij ons wel snel ging en ik erover klaag voel ik me echt slecht. Maar helaas voel ik het nu wel zo.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
zaterdag 28 juni 2014 om 08:20
quote:modepop- schreef op 27 juni 2014 @ 23:18:
Je kan makkelijk iets spontaans doen hoor. Doen wij ook de kleine gaat gewoon mee. En weinig slaap? Ben je gek.. mijne is nu bijna 9 weken en slaapt al 3/4 weken door. Moet hem zelfs wakker maken... maak je niet gek! Het is zoooo leuk! En het is niet zwaar. Misschien als ze gaan lopen etc.. van harte en ga genieten... (zwschap is k*t)
Dat is wel makkelijk gezegd als je gezegend bent met een makkelijk kind. Hier 15 maanden gebroken nachten. Dan is het zeker wel zwaar kan ik je vertellen. En hier sliep ze ook met 6 weken door, maar vanaf 4 maanden was het ineens over. Dus geniet er nu van, want het kan zomaar omslaan
Hier geen roze wolk helaas. Ik genoot juist van de zwangerschap, maar heb het eerste jaar heel zwaar gevonden. Maar ook dat is goed gekomen en daarna begon het echte genieten! Je hele leven veranderd, het is niet uit te leggen wat een kind krijgen met je doet. Spontane dingen doen wij nu vooral alleen in het begin kunnen ze idd mee, maar dochter is nu 2,5 en gebaat bij een uur of 8 in bed liggen. Bioscoopje pakken doe ik dus met een vriendin ipv met mijn man. Oppas vragen doen we maar heel sporadisch en alleen als het echt nodig is. Mijn ouders wonen ver weg en mijn schoonouders passen al standaard eens per week op, dus die willen wij daar niet verder mee belasten. Maar dat is ieder z'n keus natuurlijk
Ik geniet nu ontzettend van dochter. Ben gewoon geen babymoeder, vind het nu zoveel leuker, het geklets en de geweldige opmerkingen die ze maakt enzo. En dat ze soms spontaan een knuffel komt geven dat is voor mij ultiem geluk!
Je kan makkelijk iets spontaans doen hoor. Doen wij ook de kleine gaat gewoon mee. En weinig slaap? Ben je gek.. mijne is nu bijna 9 weken en slaapt al 3/4 weken door. Moet hem zelfs wakker maken... maak je niet gek! Het is zoooo leuk! En het is niet zwaar. Misschien als ze gaan lopen etc.. van harte en ga genieten... (zwschap is k*t)
Dat is wel makkelijk gezegd als je gezegend bent met een makkelijk kind. Hier 15 maanden gebroken nachten. Dan is het zeker wel zwaar kan ik je vertellen. En hier sliep ze ook met 6 weken door, maar vanaf 4 maanden was het ineens over. Dus geniet er nu van, want het kan zomaar omslaan
Hier geen roze wolk helaas. Ik genoot juist van de zwangerschap, maar heb het eerste jaar heel zwaar gevonden. Maar ook dat is goed gekomen en daarna begon het echte genieten! Je hele leven veranderd, het is niet uit te leggen wat een kind krijgen met je doet. Spontane dingen doen wij nu vooral alleen in het begin kunnen ze idd mee, maar dochter is nu 2,5 en gebaat bij een uur of 8 in bed liggen. Bioscoopje pakken doe ik dus met een vriendin ipv met mijn man. Oppas vragen doen we maar heel sporadisch en alleen als het echt nodig is. Mijn ouders wonen ver weg en mijn schoonouders passen al standaard eens per week op, dus die willen wij daar niet verder mee belasten. Maar dat is ieder z'n keus natuurlijk
Ik geniet nu ontzettend van dochter. Ben gewoon geen babymoeder, vind het nu zoveel leuker, het geklets en de geweldige opmerkingen die ze maakt enzo. En dat ze soms spontaan een knuffel komt geven dat is voor mij ultiem geluk!
