Zwanger
alle pijlers
Zwanger van drieling
zondag 18 mei 2014 om 22:39
Pff, moeilijk verhaal. Ben er 2 weken geleden achter gekomen weer zwanger te zijn. We hebben al 2 dochters van 3 en 10 maanden.
Vrijdag echo gehad en toen we een knipperend lichtje zagen waren we blij en waren wat aan het kletsen. Zegt de echoscopiste opeens: we zijn nog niet klaar er is nog een! En nog eentje, maar die is gestopt met groeien. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Daarna nog wat extra testjes gehad en doorverwijzing naar de gyneacoloog. Daar kan ik morgen terecht voor een uitgebreidere echo.
De echoscopiste kon niet vertellen wat ons te wachten staat. Blijft het levensloze vruchtje in mijn baarmoeder of gaan ze het eruit halen?
Onze wereld staat op zijn kop en we proberen er zo rustig mogelijk onder te blijven maar het is niet makkelijk.
Iemand anders (ongeveer) hetzelfde meegemaakt? Ben nu trouwens 7.5 weken.
Vrijdag echo gehad en toen we een knipperend lichtje zagen waren we blij en waren wat aan het kletsen. Zegt de echoscopiste opeens: we zijn nog niet klaar er is nog een! En nog eentje, maar die is gestopt met groeien. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Daarna nog wat extra testjes gehad en doorverwijzing naar de gyneacoloog. Daar kan ik morgen terecht voor een uitgebreidere echo.
De echoscopiste kon niet vertellen wat ons te wachten staat. Blijft het levensloze vruchtje in mijn baarmoeder of gaan ze het eruit halen?
Onze wereld staat op zijn kop en we proberen er zo rustig mogelijk onder te blijven maar het is niet makkelijk.
Iemand anders (ongeveer) hetzelfde meegemaakt? Ben nu trouwens 7.5 weken.
zondag 18 mei 2014 om 23:58
quote:saaaaar81 schreef op 18 mei 2014 @ 23:46:
[...]
Dat geloof ik meteen.
Het is echter wat anders als het op medische indicatie wordt aangeraden dan vanwege organisatorische rompslomp.
Ik snap jouw gevoel wel en kan me voorstellen dat het heel kwetsend is om voortdurend opmerkingen te horen over hoe druk het is. Maar ik vat Lottchens opmerking anders op. TO geeft zelf aan het ook wel goed zo te vinden omdat een drielingzwangerschap behoorlijk wat met zich meebrengt - maar zich daar ook schuldig over voelt.
Het is toch niet erg om aan te geven dat het ok is dat ze dat gevoel heeft, omdat een drielingzwangerschap inderdaad heftig is? Of vind je dat TO zich daar wel schuldig over moet voelen?
Hoe dan ook is het een beetje een non-discussie omdat hier helemaal geen sprake is van een menselijk besluit. Alleen van menselijke gevoelens over wat de natuur voor moois en verdrietigs teweeggebracht heeft.
[...]
Dat geloof ik meteen.
Het is echter wat anders als het op medische indicatie wordt aangeraden dan vanwege organisatorische rompslomp.
Ik snap jouw gevoel wel en kan me voorstellen dat het heel kwetsend is om voortdurend opmerkingen te horen over hoe druk het is. Maar ik vat Lottchens opmerking anders op. TO geeft zelf aan het ook wel goed zo te vinden omdat een drielingzwangerschap behoorlijk wat met zich meebrengt - maar zich daar ook schuldig over voelt.
Het is toch niet erg om aan te geven dat het ok is dat ze dat gevoel heeft, omdat een drielingzwangerschap inderdaad heftig is? Of vind je dat TO zich daar wel schuldig over moet voelen?
Hoe dan ook is het een beetje een non-discussie omdat hier helemaal geen sprake is van een menselijk besluit. Alleen van menselijke gevoelens over wat de natuur voor moois en verdrietigs teweeggebracht heeft.
Ga in therapie!
maandag 19 mei 2014 om 00:00
maandag 19 mei 2014 om 03:01
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ik ben een half jaar geleden bevallen van een prachtige eenling, die in aanvang een broertje/zusje naast zich had. Het is bij ons nog even spannend geweest. Meerdere keren heb ik zoveel bloedverlies gehad dat ik vreeste voor een miskraam. In het ziekenhuis gaven ze aan dat het tweede vruchtje de problemen veroorzaakte en dat er twee scenario's waren.
- Of het zou worden opgenomen door mijn lichaam
- Of het zou naar buiten willen en het nog levende kindje in haar vlucht meenemen.
Gelukkig werd het het eerste. Bij de geboorte hebben we het vruchtje teruggezien. Het was ter grootte van een koffiepad en keurig opgenomen in de transparante vliezen waar ons kindje in zat.
Mijn man was heel blij dat het geen tweeling was, dus voor hem ben ik blij. Zelf had ik een tweeling wel leuk gevonden, maar ik geloof ook dat dit tweede vruchtje in aanvang niet goed of goed genoeg zal zijn geweest. Het is beter zo. Niets om rouwig om te zijn, hoewel ik stiekem weleens denk 'wat als'...
Geniet van je zwangerschap en het beste!
Ik ben een half jaar geleden bevallen van een prachtige eenling, die in aanvang een broertje/zusje naast zich had. Het is bij ons nog even spannend geweest. Meerdere keren heb ik zoveel bloedverlies gehad dat ik vreeste voor een miskraam. In het ziekenhuis gaven ze aan dat het tweede vruchtje de problemen veroorzaakte en dat er twee scenario's waren.
- Of het zou worden opgenomen door mijn lichaam
- Of het zou naar buiten willen en het nog levende kindje in haar vlucht meenemen.
Gelukkig werd het het eerste. Bij de geboorte hebben we het vruchtje teruggezien. Het was ter grootte van een koffiepad en keurig opgenomen in de transparante vliezen waar ons kindje in zat.
Mijn man was heel blij dat het geen tweeling was, dus voor hem ben ik blij. Zelf had ik een tweeling wel leuk gevonden, maar ik geloof ook dat dit tweede vruchtje in aanvang niet goed of goed genoeg zal zijn geweest. Het is beter zo. Niets om rouwig om te zijn, hoewel ik stiekem weleens denk 'wat als'...
Geniet van je zwangerschap en het beste!
maandag 19 mei 2014 om 07:42
Heftig TO, ik denk dat alle gevoelens die rondrazen gewoon legitiem zijn. Verdriet omdat er 1 niet verder gaat, opluchting dat het er geen 3 zullen zijn, angst omdat 2 tegelijk veel is. Laat het maar zo zijn, dat mag gewoon. Kun je er met je man over praten? Of met een goede vriendin. Uiten helpt vaak heel erg.
maandag 19 mei 2014 om 22:53
Nou vandaag bij de gyneacoloog geweest.Die heeft een vaginale echo gedaan. Er zijn wel degelijk 3 hartjes. Eentje ligt wel achter op groei en de gyneacoloog denkt dat die het niet gaat redden.
Ik weet nu helemaal niet meer wat te denken.
Ben bang dat het inderdaad misgaat en alles wat daarbij komt kijken. Heb het mijn ouders en zusje verteld en we hebben flink gehuild. Ben ik wel blij om,want mijn tranen zaten hoog.
Mijn man is helemaal de weg kwijt. die is altijd heel beheerst en zakelijk,maar in moeilijke situaties wordt hij paniekerig. De kinderen slapen bij opa en oma vanavonden wij gaan lekker rustig aan doen.
Ik weet nu helemaal niet meer wat te denken.
Ben bang dat het inderdaad misgaat en alles wat daarbij komt kijken. Heb het mijn ouders en zusje verteld en we hebben flink gehuild. Ben ik wel blij om,want mijn tranen zaten hoog.
Mijn man is helemaal de weg kwijt. die is altijd heel beheerst en zakelijk,maar in moeilijke situaties wordt hij paniekerig. De kinderen slapen bij opa en oma vanavonden wij gaan lekker rustig aan doen.
maandag 28 juli 2014 om 23:13
Ik up het topic even. Ben nog steeds zwanger van een drieling.Nu bijna 18 weken. Tegen alle verwachtingen in zijn er nog steeds 3 kloppende hartjes. Heb weer een paar echo's achter de rug en die van vadaag wees uit dat ze het alle 3 niet slecht doen. Ik ben al zo dik als een olifant en ben nu een beetje aan het idee gewend. Mijn man is nog steeds een beetje van slag maar vindt het vooral voor mij heel moeilijk. Mijn oudste dochter weer dat ik zwanger ben, maar (nog) niet dat het er 3 zijn. Ik ben nu alleen heel bang dat het toch mis gaat. Ik heb alle 3 de kindjes al in mijn hart gesloten. Over 2 weken krijg ik weer een echo.
