Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 8)

Vanaf de 20e moet ik spuiten. Op zich zie ik dat wel zitten, in het ziekenhuis moest ik even proefspuiten en dat ging verder wel goed. Maar het is inderdaad veel, ik geloof een maand elke dag de decapeptyl, die penspuit gonal-f nog een tijdje en een spuit moet ik mengen dat was pregnyl. Daarnaast nog de capsules na de punctie. Maar goed, we gaan het zien

Baggel, vaak aan jou gedacht dit weekend. Wil (nogmaaks) jou bedanken voor je grote steun hier. Je bent zo lief en ontzettend betrokken bij iedereen.

Ai - Stipje: wat ontzettend jammer zeg. En natuurlijk 'mag' je hier ook best even heel verdrietig van zijn en van balen. Ik neem aan dat je het je donor inmiddels ook gemeld hebt? Hoe reageerde zij? Is en blijft jammer... ik hoop heel hard dat het in de volgende ronde met ICSI beter gaat met het aantal bevruchtingen. En geef de moed niet op.

Elis: Wanneer heb je de volgende echo?

Moos: Wanneer heb je weer een afspraak in het ziekenhuis? Geen idee wat 11 follikels zegt over het mogelijke aantal na stimuleren.

Kasteel: Heel spannend om weer te gaan beginnen na de kleine pauze die je had. En als de menstruatie even op zich laat wachten kan ik mij voorstellen dat je toch hoop krijgt. Ik had het zelf 1,5 maand terug: 5 dagen te laat en hoewel ik het zelf nooit monitor, was het wel opvallend. Op de dag dat ik mij had voorgenomen een test te kopen werd ik (natuurlijk) gewoon ongesteld...

Neo: Zou je eventueel een roesje op eigen kosten kunnen voorstellen? Dus dat de punctie gewoon vergoed wordt, maar dat jij zelf verantwoordelijk bent voor de kosten van zo'n roesje? Geloof dat dit bij mijn Londense kliniek £500 of £600 was...

Duufje: Snap heel goed dat je je moeder hebt aangewezen. Ik vind het best vreemd dat je geen familie mag aanwijzen en snap de gedachte erachter ook niet. Je familie / goede vrienden kennen je toch het beste?! En de band die jij met iemand hebt en of iemand jullie goed kan inschatten als (pleeg)ouders is m.i belangrijker dan de familierechtelijke betrekking. Toen wij in 2014 adoptie overwogen wilde ze ook liever spreken met een ex vriendje uit 2006 (!) met wie ik 4,5 maand (of zo) wat gehad had. En dat terwijl mijn familie / vriendinnen mij toch echt beter kennen..! Benieuwd naar jullie vervolgstappen.

Jokke: Ik hoop dat jij ook weer stapjes zet voor de volgende poging. Hoop dat het naar omstandigheden redelijk/goed met je gaat. Blijft een k** traject - zeker als je er midden in zit. Knuffel voor jou.

Depster! Yes - yes - yes! Dit is super nieuws!

jokke schreef: ↑

14-10-2019 10:19

Baggel, vaak aan jou gedacht dit weekend. Wil (nogmaaks) jou bedanken voor je grote steun hier. Je bent zo lief en ontzettend betrokken bij iedereen.

Crosspost !! Lief.

Ik heb destijds zelf heel veel steun gehad aan dit topic en zat er geregeld ook compleet doorheen. Wat dat betreft is het soms fijn als er iemand is die weet hoe het voelt. En de dames uit alle DELEN weten dat ook wel... vandaar dat ik mij ook betrokken blijf voelen.
Hoop heel erg dat jouw behandingen in DD ook vertaald worden in een doorgaande zwangerschap.

Even snel tussendoor, zal snel weer via de computer reageren!

Echo gehad. Er zijn zat follikels aanwezig alleen is er een groot verschil in grote. Eentje is al rij, 2 rond de 15 en de rest rond 8-12.
Woensdag hoor ik of er vrijdag een punctie plaats kan vinden. Pas vanaf 6 follikels geven ze groen licht. Wel gaf de verpleegkundige vanochtend aan dat we er goed of er na moeten denken of we dat willen. Zij gaf aan dat ze bij toch wel tussen de 8-10 willen hebben, omdat er meer verloren gaan bij de bevruchting.
Als zij of wij besluiten dat er niet genoeg zijn voor een punctie, stopt alles, dan komt er geen punctie.
Iemand een idee wat er dan gebeurd? Ik ben het vergeten te vragen...

Elisboompje schreef: ↑

14-10-2019 10:37

Iemand een idee wat er dan gebeurd? Ik ben het vergeten te vragen...

Dan wordt de poging wellicht afgebroken en doen ze geen punctie.

Vraag is alleen of ze bij een nieuwe ronde denken meer Oocytes te kunnen oogsten. Is het antwoord daarop neen dan heeft het wellicht geen zin om deze poging af te breken omdat het resultaat in de toekomst waarschijnlijk niet anders is. Als ze denken bij een nieuwe poging meer Oocytes te kunnen krijgen dan is dat wellicht te moeite - te meer omdat je in Nederland in beginsel 3 puncties (pogingen) hebt. Het doel is dan om een goed aantal oocystes te krijgen, omdat niet alle follikels ook oocytes bevatten en omdat het inderdaad zo is dat niet alle oocytes bevrucht worden en er vaak ook wat afvallen na bevruchting (omdat ze niet allemaal mooi doordelen).

Succes meis en laat je niet te veel uit het veld slaan door dit mogelijke nieuws. Er hoeft maar een gouden embryo bij te zitten en ook dames die moeilijk(er) te stimuleren bleken zijn soms wel degelijk doorgaand zwanger geworden.

Bedankt voor je snelle reactie!
Wat doen ze al een punctie niet door gaat. Al die follikels laten zitten lijkt me geen optie toch?

Precies wat je schrijft, vraag ik mijzelf af. Hoe kunnen ze garanderen dat de volgende keer wel alles gelijk gaat groeien. Volgens mij kunnen ze dat niet.

Ik ben nu wel met een lage dosis begonnen, misschien is dat een oorzaak.

Stel dat je niet genoeg eitjes hebt om maar eindeloos/enkele keer te proberen het perfecte aantal te krijgen, dan ga je ze nu ‘weggooien’ door deze poging niet te benutten.

Gebruik je al Decapeptyl? Zou kunnen zijn dat ze dat voorschrijven met als gevolg dat je eierstokken weer rustig worden en de follikels slinken.

Enne... of je de poging wel of niet laat doorgaan zou ik echt even met de arts overleggen en niet met de verpleegkundige.

@Baggal hmm ja dat zou misschien kunnen, maar ik denk dat ik het eerst zo probeer. Ik merk inderdaad hele wisselende reacties dus moet het gewoon ondergaan (misschien had ik geen verhalen op internet moeten opzoeken ). En zo niet dan is dat misschien een optie voor de volgende keer (hoewel ik uiteraard hoop dat die niet nodig is). Misschien een gekke vraag maar halen ze de eitjes rechts én links weg? Dus dat ze twee keer met de naald door de wand gaan?

Succes Elis, ben ook wel benieuwd wat ze met die follikels gaan doen. Is bij jou tussentijds de Gonal verhoogd?

Elisboompje schreef: ↑

14-10-2019 10:37

Even snel tussendoor, zal snel weer via de computer reageren!

Echo gehad. Er zijn zat follikels aanwezig alleen is er een groot verschil in grote. Eentje is al rij, 2 rond de 15 en de rest rond 8-12.
Woensdag hoor ik of er vrijdag een punctie plaats kan vinden. Pas vanaf 6 follikels geven ze groen licht. Wel gaf de verpleegkundige vanochtend aan dat we er goed of er na moeten denken of we dat willen. Zij gaf aan dat ze bij toch wel tussen de 8-10 willen hebben, omdat er meer verloren gaan bij de bevruchting.
Als zij of wij besluiten dat er niet genoeg zijn voor een punctie, stopt alles, dan komt er geen punctie.
Iemand een idee wat er dan gebeurd? Ik ben het vergeten te vragen...

Als ze besluiten om niet een punctie te doen, omdat er te weinig zijn, dan spuit je wel voor een eisprong. Normaliter zet je deze 35 uur voor de punctie, en nu springen ze dan vanzelf na 48 uur ongeveer. Maar het komt vast goed!
Ik las ook dat je je afvroeg of je invloed hebt op dat alle follikels tegelijk groeien; nee, helaas. Ik had ook veel verschil en antwoord van mijn gyn was dat niet alle follikels hetzelfde reageren op de hormonen. En de ene keer is de andere keer ook niet, hier kan een heel groot verschil inzitten. Wanneer heb je weer de volgende echo?

Lauwie, hoe gaat het met jou, wanneer verwacht je je menstruatie? En heb je al een idee wanneer je tp ongeveer gaat zijn?

Baggal eerder noemde jij dat je bij ICSI 2 7 embryos/5 cryos had met hetzeflde dna materiaal, en je zei daarbij ‘sterker nog, met bevroren zaad’. Betekent dit dat bevroren zaad minder goed is dan niet-ingevroren zaad? En waarom hadden jullie toen het zaad ingevroren?
De link die je deelde van ivfpredict, die is fijn!! Kun je idd helemaal invullen naar je eigen situatie. Wij hebben dan 25% kans per “attempt”. Is dat per poging of per terugplaatsing? Fijne site in elk geval, voelt realistisch omdat je het helemaal voor je eigen situatie kunt invullen.
En wat Jokke zegt, bedankt voor je steun hier. Echt fijn af en toe jouw verlossende/opbeurende/realistische worden en ervaringen.

Neoflux, onze donor vond de punctie prima te doen. 1 follikel specifiek deed even echt heel zeer, maar de rest was echt prima te doen. Paracetamol voor de napijn werkte prima. Het spuiten vond onze donor ook prima te doen. Elke 1e x dat je een (nieuwe) spuit moest zetten vond ze super wennen, maar na 2x had ze het onder de knie en ging het als vanzelf.
Wil je ook in de tabel trouwens?

Lilly, ik heb n.a.v. jouw tip meteen gisteren Only You gekeken. Wat een SUPER mooi film! Heel erg herkenbaar inderdaad. Mooi en realistisch gemaakt. Het stukje waarin Elena haar hart (voor het eerst) uitstort bij een vriendin, en ze haar pijn probeert te delen, en dan de reactie krijgt van die vriendin (terwijl ze haar baby knuffelt) “er zijn ergere dingen dan geen kinderen kunnen krijgen”. Auch. Een mooie weerspiegeling van hoe weinig begrip er is voor die pijn bij mensen die er niet in zitten. Zo zei een (redelijk goeie) vriendin van mij nadat ik mijn hart uitstortte over onze teleurstelling van de negatieve test, en dus mislukte poging; “je vindt je weg er wel in”. Wat kun je dan nog zeggen?

Depster ja echt balen… Ik was er al bang voor toen ik las dat jij al (licht) positief had getest, maar had toch nog beetje hoop dat het pas later te zien was Ik heb je naar het verlengde wachtbankje gezet! Hoe gaat het? Moet je ook nog langer de utro etc gebruiken? Ik moest die evt. tot 12 weken zw gebruiken.

Vienna wat fijn deze week mag jij voor je cryo’s? Wanneer zou de tp evt zijn?

Kasteel: lief dat je aan me dacht! Is je menstruatie inmiddels al begonnen? Spannend als je straks weer mag beginnen! Snap dat je er tegenop kijkt. Maar nieuwe ronde, nieuwe kansen….

Jokke, dankjewel lieverd. Hoe is het met jou? Waar sta jij nu in het proces? Er staat in het schema nog 1 cryo, klopt dat nog? Ik ben het even kwijt..

Elis, onze donor had ook 1 grote van 17 mm, 3 van 15 en allemaal kleintjes. WE zijn toen door gegaan met stimuleren, die van 17mm raakten we daardoor kwijt, maar er kwamen 8 follikels voor terug tussen de 15-18 mm. Die bevatten ook allemaal een eitje en waren ook allemaal rijp bij de punctie. Dus viel ons heel erg mee!


Hier: nouuuu wat een teleursteling. Hij sloeg echt duizend x harder in dan ik dacht. 4 maanden teruggezet in de tijd, het gevoel dat al die moeite voor niks was. Onze donor liet meteen na het slechte nieuws weten dat ze nog een 2e poging met ons wilde doen. Zo fijn! Maar ivm de feestdagen wordt dat helaas pas januari (ze was behoorlijk depri van de deca, dus daar heeft ze natuurlijk geen zin in in de maand december). Dusss… Hopelijk begin februari de punctie/terugplaatsing, dan weten we eind februari weer waar we aan toe zijn.
Vanochtend nog met de tp-arts gebeld. Ik had zoveel vragen nog over hoezo we maar zo weinig bevruchtingen hadden. Alle 8 eicellen bleken rijp te zijn geweest. Hoewel het zaad goed genoeg was voor IVF, was het wel een stuk ‘slechter’ dan bij de 1e test in april. Bij de 1e test waren er 75 miljoen/ml en goede beweeglijkheid/concentratie. Nu waren er ‘maar’ 39 miljoen/ml en de beweeglijkheid was ineens niet goed, maar normaal gezien alsnog wel goed genoeg voor IVF (min 10-15miljoen/ml). Maar dat, icm met misschien wel een wat dikkere schil van het eitje, kan ervoor gezorgd hebben dat er dus geen meer bevruchtingen waren. Het ene embryo wat wel bevrucht was, was van topkwaliteit volgens haar. Maar ja, wat heb je daar aan als ie niet blijft plakken…
Wat ik niet begrijp, als ze zien bij het sample wat ze krijgen die ochtend van de bevruchting, dat de beweeglijkheid ‘slecht(er)’is, waarom ze dan niet gewoon overgaan op ICSI ipv IVF. Waarschijnlijk dus omdat het normaal gezien wel goed genoeg zou zijn voor IVF. Maar dan door zo’n dikker schilletje mislukt de poging, gaan er 7 prachtige rijpe eicellen verloren, is je poging voor niks geweest, word je 4 maanden terug in de tijd geslingerd en ben je €2000-€2500 en een illusie armer. Auch..

Gisteren hebben we de hele dag op de bank doorgebracht in onze chillpakken, vandaag konden we allebei thuiswerken. Voor mij werd dat; soep en bananenbrood maken, voor mijn vriend het hoognodige doen en verder knuffelen. Hij zei wel echt hele lieve dingen, vooral vannacht toen ik, eenmaal in bed, ineens een mega huilbui kreeg. Dat we voor elkaar gemaakt zijn, of we nu wel of niet kindjes gaan krijgen. En ook wat praktische/reality check dingen, als; zie het als een project wat 5 jaar gaat duren. Als het lukt, hebben we ergens in de komende 5 jaren een kindje. Misschien niet maar dat was nooit het doel, want het doel is samen gelukkig zijn. En een kindje kan daar aan bijdragen. Maar een kindje krijgen is geen doel op zich, want dat zou betekenen dat we niet meer gelukkig kunnen zijn als we dat doel niet halen. Dus, we gaan gewoon gelukkig zijn, en ondertussen kijken of het ons lukt een kindje te krijgen. Ergens helpt dat 5-jaren-project-idee mij om er niet zo over in te zitten dat we nu weer 3-4 maanden moeten wachten. Wij zijn immers op de goede weg van ons 5-jaren-plan om hopelijk een kindje te krijgen. Is gewoon 1 stapje in die 5 jaar.
Wie weet hebben jullie ook iets aan dat gedachten sprongetje

Ohja onze donor zou trouwens opieuw (zelfs 2x ...) naar aanleiding dat deze poging mislukt was; "ja de druk was nu ook wel erg hoog nu er maar 1 embryo was, en je hoort vaak dat het juist mis gaat als er druk op staat." Alsof het daardoor nu mis was gegaan. Heb toch maar even gezegd dat voor alle IVF stellen er bij elke poging druk op ligt, en dat het onmogelijk is om 'helemaal relaxed te zijn', en dat het die stellen dan alsog ineens wel lukt, dus dat dat niet altijd wat zegt. Had niet zo'n zin om anders elke x te horen als het mislukt dat het aan mij ligt omdat ik me er te druk om maak

Stipje wat een onwijs lieve man/vriend heb je zeg! Volgens mij voelen jullie elkaar prima aan

Ik hoop met heel mijn hart dat volgende ronde jullie ronde gaat zijn. 2020 is gewoon een mooi jaar om zwanger te raken!! Fijn ook dat jullie donor nog een ronde wilt gaan doen en goed dat je voor jezelf bent opgekomen!

Ik had voor 16 dagen na punctie utro meegekregen, moest het opmaken tenzij ongesteld

Verder gaat t prima, pijne borsten en orgasmes doen ook zeer (sorry ) Komt door samentrekkende baarmoeder als ik dr google moet geloven. Had ik ook altijd als ik ongesteld moest worden, alleen een stuk minder. Duidelijk meer zin in hartig dan in zoet, daar word ik wat misselijk van. 7 november eerste echo, dan ben ik - als alles goed gaat - 8 weken.

Thanks depster, was Leuk als ik met je mee kon maar we gaan het bij een volgende poging wel zien
Dat van die samentrekkende baarmoeder na/tijdens een orgasme herken ik trouwens ook! Had hetzelfde op google gevonden dus daardoor dacht ik dat het misschien toch raak was. Zouden die krampen dan komen door de utrogestan?
Edit: en had trouwens ook meeeega zere borsten. Dus dacht ook daarmee; het is raak. Maar ook utro dus..

Stipjepipje: ah wat super balen! Had het je zo gegund. Vind het wel heel mooi te lezen dat jullie het samen als een stap zien in een langer proces. Dat helpt wel denk ik. En super fijn dat de donor ook verder wil. Hoop dat de komende maanden omvliegen!

Kasteelbewoner: heb meteen even de test opgezocht en toevallig begon mijn arts er vandaag tijdens de afspraak ook over. We gaan dat doen als deze terugplaatsing ook niet slaagt, plus mogelijk nog een keer een hysteroscopie. De test moeten we wel zelf betalen en toch ook weer een behoorlijk bedrag.
Maar de arts vindt dat we nog niet mogen opgeven.

Ik mag vrijdag terug voor een dag 3 cryo terugplaatsing. Hoop zo dat het dit keer weer niet voor niets is, zodat de test en extra onderzoek niet nodig zijn.

stipjepipje schreef: ↑

14-10-2019 17:15

Neoflux, onze donor vond de punctie prima te doen. 1 follikel specifiek deed even echt heel zeer, maar de rest was echt prima te doen. Paracetamol voor de napijn werkte prima. Het spuiten vond onze donor ook prima te doen. Elke 1e x dat je een (nieuwe) spuit moest zetten vond ze super wennen, maar na 2x had ze het onder de knie en ging het als vanzelf.
Wil je ook in de tabel trouwens?

Stelt me weer wat gerust om die ervaring te lezen Ja kan wel in de tabel! Oorzaak is bij ons een erfelijk gen bij mijn partner waarbij de kans 1 op 2 is om aan onze kinderen door te geven op de natuurlijke manier. Zijn oma en moeder zijn door het gen jong gestorven, daarom hebben we besloten voor het PGD traject te kiezen zodat het gen niet doorgegeven wordt. Ons traject is dus ICSI & PGD, start 2019 wens ook 2019.

Wat jammer van je poging, kan me voorstellen dat je inderdaad baalt waarom ze dan niet voor ICSI kiezen. Er zullen vast weer allemaal regeltjes zijn dat ze niet zomaar mogen switchen van methode tijdens een behandeling. Maar in de tabel zie ik dat je vanaf dit jaar van start bent gegaan, krijg je niet 3 puncties vergoed als je met een donor werkt? Je hebt inderdaad een lieve man Beetje lompe opmerking van de donor idd, het wordt wel vaker gezegd wanneer je het op de natuurlijke manier probeert maar bij IVF zal er idd altijd druk op liggen.

Nog even een algemeen vraagje, weet niet of iemand het hier weet anders moet ik het de volgende keer even in het ziekenhuis vragen. Bij pgd gaan ze een cel wegnemen bij een 3 dagen embryo óf een 5 dagen embryo. Bij de 3 dagen wordt hij als 'vers' direct geplaatst, anders wordt het de volgende cyclus als cryo gedaan. Iemand een idee waar het vanaf hangt of ze voor 3 of 5 dagen kiezen?
Ah nevermind, ik denk dat het hierdoor komt: Begin 2016 is een andere manier van biopsie geïntroduceerd in het Maastricht UMC+: de trofectodermbiopsie, kortweg TE-biopsie genoemd. Deze techniek wordt ook in andere landen veel gebruikt. Voor de meeste paren die voor de IVF/PGD-behandeling naar Maastricht komen, is de TE-biopsie op de vijfde en/of zesde dag na de bevruchting de standaardbehandeling. Als er na de bevruchting van de eicellen te weinig embryo's ontstaan, wordt soms alsnog besloten tot een dag 3-biopsie. Voor een klein aantal indicaties is de biopsie op de derde dag na de bevruchting nog de standaard.

Even snel:

Stipje wat ontzettend balen dat het niet gelukt is. Hopelijk kunnen jullie de komende maanden enigszins genieten van de pauze...

Hier gisteren kijkoperatie en curettage gehad. Nu bijkomen. Kijkoperatie zag er goed uit en bij de curettage hebben ze opnieuw poliepeus weefsel weggehaald.

Elis: Ja- eens met Mimi- ze laten je wel triggeren en ik vermoed dat ze je daarna nog de Deca voorschrijven. Maar goed - ik zou er echt nog niet vanuit gaan dat de poging wordt afgeblazen hoor. Ben benieuwd naar de volgende echo.

Neo: Wat ik van de Engelse klinieken begrijp is dat ze bij weinig embryo's liever een dag 3 transfer doen ipv een dag 5. Anders zou het wel eens kunnen zijn dat je niets hebt om terug te plaatsen omdat ze dag 5 buiten de baarmoeder mogelijk niet redden (en embryo's vaak beter af zijn binnen de baarmoeder - althans dat is het idee erachter).

Vienna: Ik ben heel benieuwd naar vrijdag. Enne... ik ga vast voor je duimen. Als de arts zegt dat er zeker nog kansen zijn moet je je daar maar aan vast houden. En je weet nooit hoe dingen lopen (zie ook mijn antwoord aan Stipje hieronder). En hopelijk is dat geld voor de hysteroscopie behandeling de beste investering ever!!

Lauwie: Hoe gaat het met jou? Ben jij inmiddels ongesteld geworden?

Daisy; Sterkte met je herstel en op naar de volgende TP. Heb je veel pijn? Hopelijk werpt de curretage zijn vruchten af. Wees lief voor jezelf en doe het rustig aan de komende dagen.

Kasteel: Voor jou geldt hetzelfde; ik hoop dat je weer een menstruatie hebt, zodat je van start kan.

Stipje: Wat heb je een lieve partner zeg! Die steun aan elkaar heb je echt wel nodig en wat fijn dat hij zo begripvol is en jullie als koppel zo sterk zijn. Het is gewoon een hele zure appel als het niet meteen lukt en je ook nog eens geen cryos hebt. Wij hadden precies dezelfde uitkomst in ICSI 1 en het voelt dan wel even alsof de grond onder je voeten wordt weggeslagen al zijn er echt nog wel kansen op een kindje, alleen ben je dan weer maanden verder... En dat doet ook wel even pijn dus ik snap dat je baalt.
Vwb je vraag -het wordt een lang verhaal-: wij hadden destijds mijn man's zaad laten invriezen omdat hij verhoogde PSA waardes had in 2016. Een verhoogde PSA kan een indicatie zijn voor prostaatkanker. Het idee was dat hij een biopsy zou laten namen na ICSI 2 en op de dag van de punctie vers zou produceren. Een biopsi kan nl. ook schadelijk zijn voor de zaadproductie en voordat dit hersteld is ben je zo weer maanden verder, vandaar dat we rietjes hadden als back up voor eventuele volgende behandelingen. En uberhaupt wilde Dr. A. ook zijn zaad sample voorafgaand aan de behandeling hebben, mede omdat Homerton (het ziekenhuis waar wij onze eerste ICSI hadden) had aangegeven dat het vrijwel onmogelijk was dat ik met dit zaad succesvol zwanger zou worden. Kortom, we zouden voor ICSI 2 dus met vers werken op de dag van de punctie (Juni 2016) en dit zaad zou onderworpen worden aan de IMSI microscoop. Het grote verschil tussen IMSI en reguliere ICSI is dat een hogere vergroting wordt gebruikt om de morfologie van het sperma te beoordelen, waardoor de embryoloog kleine defecten in de spermakop kan identificeren die anders niet zichtbaar zouden zijn met standaard ICSI. Maar...het produceren lukte op de dag zelf vervolgens niet . Hij kwam gewoon niet in de 'juiste stemming' in de rukbunker en mijn eitjes lagen reeds klaar. Enorm frustrerend allemaal en hij voelde zich daar heel rot over. Wat dat betreft hebben mannen het ook niet makkelijk tijdens de behandelingen, maar dat terzijde.

Vervolgens hebben ze dus een rietje van zijn eerder bevroren zaad laten ontdooien en hebben we een gesprek met de embryoloog gehad die aangaf dat dit zaad "even wakker geschud moest worden" en ze hebben er toen een bepaald enzym bij gedaan. Met dat zaad is uiteindelijk gewerkt om mijn 13 eicellen te bevruchten. Je kan geen IMSI toepassen op zaad dat ontdooid is, dus in ons specifieke geval hadden ze liever met vers zaad gewerkt. Van eerder bevroren zaad kan iemand natuurlijk wel zwanger worden. Denk maar eens aan de sperma banken - dat zaad krijgt men ook bevroren aangeleverd. Alleen IMSI kon volgens de embryoloog niet (meer) toegepast worden, omdat het zaad reeds bevroren was geweest. Uiteindelijk hadden we van de 13 geschikte eitjes nog iets van 9 bevruchtingen en uiteindelijk 7 embryo's die steeds per twee zijn teruggeplaatst. De verse TP leidde tot een positieve test maar een lege vruchtzak, de eerste cryo TP bleek een chemische zwangerschap (dus wel een positieve test, maar een vroege miskraam) en de derde FET TP leidde tot een succesvolle zwangerschap, waar ik toen niet meer vanuit ging - omdat het voor die tijd al een paar keer was mis gegaan...
Ik had toen al donor zaad aangeschaft en in een volgende ronde, ICSI 3, zouden wij de helft van de eicellen laten bevruchten met mijn man's zaad (al dan niet ingewonnen via Surgical Sperm Retrieval TESE/MESE) en de andere helft met donorzaad, om te bekijken of er significante verschillen zouden zijn in de embryo kwaliteit. Maar zover is het dus nooit gekomen, omdat ik, tegen alle verwachtingen in, zwanger was van een gezonde dochter uit die allerlaatste TP uit ICSI 2. Ik heb voor mijn gevoel ontzettend veel geluk gehad en ben ook gedurende mijn zwangerschap bang geweest om dat weer kwijt te raken. Maar het feit dat ik moeder heb mogen worden...daar ben ik extreem dankbaar voor en is iets dat ik een ieder hier enorm gun en helemaal jullie hier, dames. En misschien komt daar de betrokkenheid ook wel uit voort waar Jokke gister zo lief aan refereerde. Want ik weet maar al te goed hoe het voelt als het niet lukt en hoe eenzaam het kan zijn en wanhopig het soms allemaal lijkt. Dikke knuffel voor iedereen die het nodig heeft.

Oh en Neo: ik zie dat je je eigen vraag al min of meer had beantwoord.

Baggal: lief jouw reactie .

Doet nog steeds goed hier mee te schrijven. Heb toch steeds meer het idee dat alleen jullie begrijpen hoe het echt is zo’n traject. Blijft lastig met de ‘buitenwereld’ soms. Eerder moest ik het natuurlijk op het werk aan mijn leidinggevende vertellen en dan toch ook weer wat vragen gekregen, waar een bepaald oordeel aan hangt... wel lekker makkelijk praten denk ik dan. Of we er zelf niet uitgebreid over nagedacht hebben.... waar we wel/niet goed aan doen. En dat maakt me ook boos, want waarom moet ik me wel verantwoorden en anderen niet op dit vlak. Het is al lastig genoeg om het überhaupt te moeten vertellen en hiermee te dealen.

De arts gaf daarbij afgelopen maandag aan dat we toch wel een uitzonderingsgeval zijn. Omdat we nog relatief jong zijn, mooie en voldoende embryo’s hebben en mijn baarmoeder er goed uitzag (bij de hysteroscopie, begin vorig jaar), was de ervaring dat het eigenlijk wel een keertje gelukt had moeten zijn in 5 terugplaatsingen.
Voel me dan best wel even een mislukking (stom ook om te zeggen, sorry) en heb wel moeite om het nog positief in te zien. Die hormonen helpen ook niet mee.

Lieve Vienna, of je vruchtbaar bent of niet heeft niets met mislukken te maken - helemaal niets! Ik heb het wel vaker geschreven en doe het nog maar eens: sommige mensen verwekken een kind wanneer ze dit eigenlijk niet wensen, sommige mensen zijn vruchtbaar, maar treffen een partner die verminderd vruchtbaar is, sommige mensen hebben het geluk dat ze de gezinssamenstelling kunnen plannen en weer andere mensen zijn onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. En dan heb je ook nog een categorie mensen die vruchtbaar zijn, maar een kind verwekken onder lastige omstandigheden - zoals mijn broer bijvoorbeeld bij zijn ex.
Tot welke categorie je behoort heeft met geluk (en soms goede genen, leeftijd, andere biologische factoren) te maken. Ik ben niet succesvoller dan jij omdat dat ene embryo net wel pakte. Voor hetzelfde geldt was het daarmee ook niet gelukt en had ik nog steeds aan deze kant gestaan... Ik heb alleen (uiteindelijk) geluk gehad. Niets meer en niets minder. Er is geen rhyme or rhythm met dit soort trajecten. En het feit dat de arts ingeschat had dat jullie eerder zwanger zouden zijn zie ik ook als iets positiefs in de zin dat je nog zeker kansen en mogelijkheden hebt. De race is nog niet gelopen lieve Vienna en het tij kan ook zo keren... Zie Miekje, Windmolen, HD, mijn situatiie en die van anderen. Zij lijken nu, na heel veel verdriet, jou voor te gaan, maar voor hetzelfde geldt sta jij daar over ongeveer 3 weken ook... Je weet het niet. En tot die tijd hoop ik gewoon dat jullie nageslacht reeds in de vriezer ligt.

Jeetje Vienna wat stom dat ze op je werk zulke kritische vragen gingen stellen. Ik merk ook dat sommige goedbedoelde 'steun' me echt heel erg eenzaam laat voelen juist, omdat je uit opmerkingen haalt dat ze het juist niet begrijpen. Zo appte een 'vriendin' (de dame die laatst tijdens het etentje had gezegd "oh ik zou er écht niet mee kunnen leven!") me sinds t weekend elke dag om te vragen of ik nieuws had, en (na het slechte nieuws) hoe het met me ging. Op zich heel lief. Maar als ik dan zei wat ik dacht/voelde/waar ik mee zat, dan kreeg ik een reactie als; "ach meis maar jullie donor wíl tenminste nog een 2e keer, misschien moet je je daar op focussen!". (ipv op het negatieve.....). Ik voelde me echt juist zóveel meer alleen/eenzaam/een mislukking dan voor haar goedbedoelde steun. Bah!!
Al die gevoelens kunnen anderen gewoon niet begrijpen omdat ze er niet in zitten. Ik heb n.a.v. van die 'focus op het positieve '-reactie even paar uur gewacht en teruggeappt dat mijn vriend en ik besloten hebben dat we het er verder niet meer over gaan hebben met de vrienden, omdat het een proces van jaren is, en iedereen het vanzelf wel hoort als het gelukt is. Zo. Ben ik ook meteen af van die stomme goedbedoelde appjes
Wel geleerd dat je maar beter niet al te veel aan mensen kunt vertellen die wat verder van je af staan, of zoals collega's. Cryptisch zijn werkt dan beter heb ik gemerkt. Wat vroegen ze jou op je werk/ wat zeiden ze waaruit je hun oordeel merkte?

Stipje: maar ik denk dat het ook voortkomt uit het feit dat mensen soms iets positiefs willen zeggen. En hoewel je nog kansen hebt, is het gewoon ku* op dit moment en wil jij erkenning voor dat verdriet. En soms is het fijn wanneer iemand ook toegeeft dat de huidige situatie heel naar is...

stipjepipje schreef: ↑

15-10-2019 12:21

Wel geleerd dat je maar beter niet al te veel aan mensen kunt vertellen die wat verder van je af staan, of zoals collega's. Cryptisch zijn werkt dan beter heb ik gemerkt.

Ik heb dat zelf niet zo ervaren moet ik bekennen. Toen ik het op mijn werk, een US law firm, besprak, was het eerste dat zij zeiden: ''How can we support you (as the firm)?" En dat kwam uit de koker van een slimme corporate hardball New Yorker...

Ik denk (maar dat is mijn persoonlijke ervaring) dat het zaak is dat je een paar goede vrienden/familie in vertrouwen neemt, omdat het anders wel heel eenzaam kan voelen. Nu overheerst natuurlijk de teleurstelling van deze mislukte eerste ronde. En ik snap echt dat het voelt alsof de grond onder je is weggeslagen (zie ook mijn lange berichtje aan jou eerder vanmorgen). Maar je vriendin heeft stiekem toch wel een punt als ze zegt dat het nog niet GAME OVER is natuurlijk en dat er nog ronde(s) komen. Was wel fijn geweest als er erkenning was geweest voor de teleurstelling nu, maar goed. Dat je nu opziet tegen 4 maanden wachten is heel logisch... maar als ik toch iets positief daaruit mag halen: ze hebben ook e.e.a. geleerd van deze eerste ronde. Bijvoorbeeld dat ICSI beter is voor jullie dan reguliere IVF. Mocht blijken dat je over 4 maanden wel een succesvolle ronde hebt, dan kijk je er ook weer anders tegenaan dan nu. Die onzekerheid en het wachten is killing en dat is ook wat dit soort trajecten zo zwaar maken. Nu is het gewoon k** en zwart en dat snap ik ook. Dikke knuffel jouw kant op...

Lieve meiden, ik lees en leef nog met jullie mee, maar merk dat ik het even lastig vind om veel te reageren (ben best moe steeds). Wou iig even doorgeven dat ik vanochtend weer een goede echo had en dat we een hartje hebben zien kloppen. Echt ongelooflijk dat we hier nu hebben mogen komen na onze vierde icsi poging, zesde terugplaatsing en alle endometriose-ellende. Ik hoop dat dit jullie ook hoop geeft dat het mogelijk is, ook na een aantal mislukte pogingen en langere tijd. Ik heb heel veel aan dit forum gehad gedurende de onzekere tijd en ik zal ook nu nog blijven meelezen en af en toe reageren als ik denk dat ik iets nuttigs toe te voegen heb. En ik blijf voor jullie allemaal keihard duimen!

Even in het bijzonder nog:

Stipjepipje: heel erg jammer dat de poging mislukt is, meid... Had het zo voor je gehoopt. Gelukkig wil je donor nog een ronde doen en hopelijk hebben jullie dan met ICSI ook meer bevruchtingen, want dat was toch zeker een tegenvaller nu. Ik vind het mooi om te lezen hoe jij en je man erin staan, dat gaat wel goed komen met jullie! En het is denk ik heel goed om uit te gaan van een 5-jaren plan. Hopelijk gaat het toch veel sneller, maar mijn eigen ervaring is ook wel dat het soms wel veel langer kan duren dan je zou willen, en dan is het alleen maar fijn als je daarop ingesteld bent.

Vienna, succes alvast met je terugplaatsing vrijdag! Heb je inmiddels besloten of je er één of twee gaat terugplaatsen? Zo'n lastige beslissing! En eerlijk gezegd had bij jullie ook echt verwacht dat het sneller zou gaan, en vind het echt verdrietig voor je dat het toch zo lang duurt. Maar zoals Baggal ook altijd schrijft, je weet het gewoon echt niet in dit traject, mss hebben jullie echt tot nu toe 'gewoon' domme pech gehad. Ik ga hard voor jullie duimen, meid! En dat van een mislukking voelen... Heel herkenbaar dat gevoel... Weet niet wat ik moet schrijven om je ervan te overtuigen dat je dat niet bent, weet ook niet of dat kan (Edit: mss toch wel, Baggal doet een hele goede poging iig ). Wil je wel een dikke knuffel geven en zeggen dat ik nog steeds hele goede hoop voor je heb. En als jij dat nu even niet hebt, so be it, soms is het gewoon heel moeilijk om positief te zijn. Dat mag ook en het zegt toch niets over de uitkomst. Sterkte meid!

DaisyLiz, fijn dat je de curettage achter de rug hebt en alles goed is gegaan. Hoe voel je je nu? Wat betekent het dat ze poliepeus weefsel hebben weggehaald? Kan dat een zwangerschap in de weg hebben gestaan? Nu goed herstellen en dan hopelijk op naar eindelijk een succesvolle ronde voor jou! Je hebt er iig alles aan gedaan om een goed nestje voor te bereiden!

Kasteelbewoner, ben je al begonnen inmiddels? Hoe gaat het? Ik ga ook voor jou hard duimen!

Wat fantastisch windmolen