Zwanger worden...met wat mankementjes

15-05-2012 21:26 33 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,



Ik open dit topic omdat ik niet zo direct een topic kon vinden met vrouwen die een bepaalde aandoening hebben waardoor ze al weten dat het allemaal moeilijker gaat lukken dan gemiddeld om zwanger te raken.



Ik heb zelf PCOS en twee maanden geleden te horen gekregen dat ik zonder medicijnen niet zwanger kan raken.



Vanwege een verhuizing zijn we nog niet begonnen met behandelen.



Ik ga volgende maand voor het eerst in mijn nieuwe woonplaats naar de gyn. De oude gyn gaf aan dat we eerst gaan proberen een eisprong te krijgen met Clomid, en vandaar zien we verder.



Ik vind het moeilijk soms om positief te denken, en de lol van spontaan kinderen maken is er wel een beetje af.



Het lijkt me leuk om er met andere vrouwen over te praten in dit topic, en ben benieuwd hoe jullie het zwanger proberen te raken ervaren.
Eccoci qua, a guardare le nuvole su un tappeto di fragole
@modestmouse: balen dat je zulk slecht nieuws hebt gehad...en hoe gaat het nu verder?

voor jou



Mijn update:

Ik ben inmiddels 16,8 kilo afgevallen en heb mijn laatste tablet clomid vanochtend genomen. Woensdag voor de follikelmeting om te kijken of het aanslaat...
Alle reacties Link kopieren
@Rania: spannend, welke dosis zit je nu?



Wij gaan eind julie weer. Dan is bloed en alles verwerkt. Ik hoop dat mn waarden beter zijn, door mn dieet. Dan gaan we dus ook met clomid beginnen.



ModestMan mag zijn sperma volgende week brengen. Om te kijken of dat in orde is. Maar daar zullen wel geen gekke dingen uit komen.



Hij zit er opeens dus heel erg mee en wil het er met zijn beste vriend over hebben. Zij zijn ook net doorverwezen omdat het bij hen niet lukt na een jaar.

Maar ik wil liever niet, als mensen het weten gaan ze ernaar vragen. Als 1 het weet, weet iedereen het. Zie ik bij andere stellen ook gebeuren...dat lijkt me heel naar.
Eccoci qua, a guardare le nuvole su un tappeto di fragole
@modestmouse: 50 mg, volgens mijn gyn is 50 mg de start als je met clomid begint.



Ik snap wel wat je bedoelt, hier weet ook alleen mijn beste vriendin het en onze ouders. Voor de rest gaat het niemand wat aan!
Alle reacties Link kopieren
Moudse begrijp dat dit een heftige periode is. Zelf heb ik ook PCOS en de periode in het ziekenhuis (2 maanden onderzoek en toen de behandeling) was erg heftig. Iedere maand dat het langer duurt wordt de teleurstelling groter. Ik heb ook Clomid geslikt. Ze beginnen meestal met de laagste dosis (50 mg). Helaas sloeg dat bij mij niet aan (en behoorlijke teleurstelling maar hou daar dus rekening mee). Toen direct overgestapt op de maximale dosis (150 mg). Ik had een beetje last van bijwerkingen (hoofdpijn, warm, somber) maar het viel mij heel erg mee gezien de hoge dosis. En deze dosis sloeg gelukkig wel aan met een goede eisprong! En na de 2e ronde met de goede dosis ben ik zelfs zwanger geraakt.



Bedenk je wel dat een normaal gewicht juist positief is! Je kansen zijn dan beter dan mensen met overgewicht (zeker bij PCOS). Zie dat dus niet als een nadeel.

- krijgt je man ook zaadonderzoek (of is dat al gedaan). Dat zou namelijk wel moeten. Een goed ziekenhuis kijkt ook naar de partner omdat anders Clomid misschien geen zin heeft.

- Ondanks dat bij partner alles goed was heeft hij wel extra vitamine's geslikt zoals vitamine C, zink en multivitamine. Ook in de vruchtbare periode absoluut geen alchol. Mijn gedachte was dat alle beetjes helpen. Vitamine's kunnen het zaad versterken (gewoon te koop bij kruidvat).

- En wat heel goed helpt bij PCOS is om je cyclus goed in kaart te brengen. Ik heb een ap op mijn telefoon waarin je alles kunt bijhouden. Daarnaast heb ik gebruik gemaakt van ovulatietesten (je kunt op internet goedkope testen bestellen) en temperaturen omdat dit de enige manier is om je eisprong te zien (in combinatie met echo's in het ziekenhuis). Dit heeft bij mij ook heel goed geholpen!

- En heel belangrijk neem mensen in je directe omgeving (goede vrienden, familie waar je een band mee hebt) in vertrouwen. Het heeft ons veel geholpen om er over te praten. Ook kregen wij geen opmerkingen meer over baby's en zwangerschaf en leefde mensen echt met ons mee.



Dat het op de natuurlijke manier niet gaat lukken is erg moeilijk en heftig. Maar ik zag het (onderzoek/behandeling/medicatie) ook als een echte kans. Als je zelf maar blijft proberen is alle moeite voor niets en de frustratie alleen maar groter.
Alle reacties Link kopieren
Mouse ik zou er juist wel met deze vriend over hebben. Die maken immers hetzelfde mee als jullie en kunnen zich daardoor beter verplaatsen. Wij hebben het bewust niet aan iedereen verteld. Maar dat je zoiets belangrijks kunt delen met mensen waar je een band mee hebt is juist erg belangrijk! De mensen die het wisten hebben ook echt hun mond gehouden. En wij hebben aangegeven dat we zelf aangaven wanneer we er over wilden praten (soms lucht dat heel erg op!).



En iets vervelender bedenk ook hoe je dit met jullie werk gaat regelen. Wij moesten het uiteindelijk wel vertellen De behandeling bestaat uit veel follikelmetingen. Soms moesten wij wel 2x per week naar het ziekenhuis. Dat kan je gewoon niet meer verborgen houden.
Alle reacties Link kopieren
Mouse, wat rot dat je deze uitslagen hebt gekregen.

Ik herken je gevoel precies, vorig jaar precies om deze tijd zat ik er hetzelfde bij als jij. Ik had ook helemaal geen cyclus meer en een te hoog testosteron en geen overgewicht.

Het is denk ik wel goed om het met iemand te delen want tis toch een niet te onderschatten traject, blijf ook goed praten met je vriend want dit kan ook nogal een invloed hebben op je relatie.



PCO is niet leuk, maar op zich is het inderdaad goed te reguleren met hormonen. Wanhoop ook niet meteen als de (laagste dosis) clomid niet aanslaat. Er is veel mogelijk op dit gebied, echt!

Bij mij deed clomid helaas helemaal niets, eitjes bleven klein.

Ik ben daarna overgegaan op het spuiten van hormonen (waar ik ook veel minder last van bijwerkingen van had) en dit werkte prima gelukkig! (een ronde iets te prima want toen wilden er meer dan 10 eitjes tegelijk groeien).

Ik vond het echt best wel een heftig traject en net toen ik het eenmaal een beetje los had gelaten voor mezelf (en aan het idee gewend was dat we bijna voor IUI zouden gaan) en het aan al mn beste vrienden en dierbaren had verteld dat we hiermee bezig waren, was het raak!! Het voelde voor mij echt als een bevrijding om dit met meer mensen te delen. Maar dat is iets wat je pas moet doen als je er zelf aan toe bent en je merkt vanzelf wanneer dat moment is, heeft bij mij ook wel ff geduurd.

Maar nu dus 15 weken zwanger!!

Ik ben nu zo trots op mijn lichaam dat ie dit toch maar mooi ff verder zelf doet allemaal en precies weet wat ie moet doen om een mensje te vormen en te laten groeien verder.

Ik ga na de bevalling ook gewoon niet meer aan de pil, ik wil gewoon zien of de hormonale boel misschien gereset wordt of zo (die hoop heb ik eigenlijk best wel). En mocht er dan vanzelf nog een kindje komen dan is het meer dan welkom, en anders weet ik waar ik me moet melden en wat werkt voor mij.



Heel veel succes meid, hopelijk helpen de positieve verhalen hier!
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de positieve woorden iedereen. Vanavond heb ik het ook echt even zwaar...



Die vitaminen voor ModestMan gaan we zeker doen! Niet eens over nagedacht eigenlijk. Zijn sperma moeten we volgende week inleveren.



Vind het zooo moeilijk alles positief te zien!



Op werk valt het ook op dat ik er nu dus al een paar keer een gedeelte van de dag of ochtend niet ben. En ik werk er pas een par maanden. Wel in mn agenda als agendapunt 'ziekenhuis' staan, maar niemand weet dus waarom. Dat wil ik wel zo lang mogelijk zo houden eigenlijk.



Ik kan het idee gewoon niet van me afzetten dat het misschien niet lukken dat en dat ik nooit moeder zal worden...



Even een avondje negatief, morgen weer over. Duurt altijd maar even, dat negatieve gevoel...maar toch.
Eccoci qua, a guardare le nuvole su un tappeto di fragole
@modestmouse: dat gevoel van jou herken ik ook, ik vraag mijzelf soms ook af of ik echt moeder zal worden...soms heb ik dat en dat mag ook, even negatief zijn en even boos en even huilen

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven