Zwanger worden na een miskraam 2022

Pimpelmeesje wat rot dat het deze ronde niet is gelukt. Hopelijk kan je snel verder, en heb je dan meer geluk!

Bailey, een miskraam heeft echt veel impact op je lijf dat moet echt weer herstellen inderdaad. Ik had ook erge haaruitval. Mega frustrerend. Hopelijk komt er voor jou ook snel meer duidelijkheid in wanneer en hoe nu verder.

Perenboompje, fijn dat je bloeduitslagen goed zijn. Augustus duurt lang zeg, ben benieuwd of je in NL eerder kan komen, ik hoop het voor je!

Hier vandaag een goede termijnecho gehad, NIPT was ook helemaal goed. Ik begin er een beetje vertrouwen in te krijgen nu. Eng maar ook heel leuk en fijn. Gek genoeg had ik er niet op gerekend dat het ook goed zou kunnen gaan na 3 miskramen dus moet echt even een knop om gaan zetten merk ik.

Ah wat kut pimpelmeesje! Veel sterkte bij de rechtzaak. Ik hoop dat je 22 april een fijn gesprek gaat krijgen.

Hopelijk is de echo goed en is alles schoon Bailey. Je lichaam heeft tijd nodig om weer in balans te komen. Rustig aan!

Wat fijn Daantje! Hopelijk kan je er nu meer van genieten.

Ik ben eindelijk uit m'n graf (de bank en het bed) opgestaan. Helaas wel erg druk met werk ivm onderbezetting. Dus dat maakt het wat lastiger om bewust stil te staan en te genieten. Er is wel een plan om dit op te lossen, helaas duurt het nog wel even voordat ik het ga merken. Met alle overuren kan ik nu wel iig een half jaar verlof opnemen

Geniet van het !

Afgelopen vrijdag een gesprek en controle gehad.
Ben nog niet helemaal schoon, moet eerst een menstruatie afwachten. Daarna kunnen we verder.
Heb Letrozol meegekregen, die zorgt voor een ovulatie en daarna een menstruatie. Als ik dan schoon ben en er is nog steeds ruimte dan starten we met poging 2.
Arts gaf aan dat ik ipv Gonal-f ook mag stimuleren met Meriofert. Dat ik mij maar even moest inlezen en dan kan ik doorgeven wat ik wil. Hebben jullie ervaring met Meriofert?
Ik ben alleen vrijdagmiddag wel weer begonnen met bloeden. Geen idee of ik dit kan zien als menstruatie. Straks maar even bellen en overleggen.
Verder is nu wel echt duidelijk uitgelegd dat ze niet meer of anders als dit kunnen doen.
Maar het gehoord worden en meedenken is al echt heel fijn.


Pimpelmeesje hoe gaat het met jou?

Wat ontzettend fijn dat je een goede termijnecho hebt gehad Daantje. Fijn dat je wat vertrouwen begint te krijgen. Ik hoop dat je nu wat meer kan gaan genieten van je zwangerschap.

Fijn dat het ook wat beter met jou gaat Kikix. Ook voor jou hoop ik dat je kan gaan genieten van je zwangerschap.

Ha meiden.
Ik lees in stilte op de achtergrond het topic mee. Wat een heftige periode voor veel van jullie hier. En wat wordt er veel van jullie gevraagd. Weer rondes wachten, tot augustus wachten voor een afspraak etc. Terwijl je met zo'n wens eigenlijk gisteren zwanger wilde raken. Ik leef ontzettend met jullie mee en duim voor iedereen.
Hoe gaat het mentaal met je Bailey. Loop je nog veel rond met de 'waarom' vraag? Ik heb er nog veel aan gedacht. Nu liep je mee met de 'gewone' zwangere groep, waarbij 25% in het eerste trimester in een miskraam eindigt. Ik vermoed dat het gewoon dikke vette pech was. Alleen zo gehoopt dat jij bij die andere 75% zou horen, iedereen hier in dit topic heeft al genoeg voor de kiezen gehad. Hoe voelt het voor jullie? Gaan jullie nog voor een ronde ICSI?
Pimpelmeesje, wat een teleurstelling. Gaan jullie door voor een nieuwe IVF ronde?
Aventurijn, ik vind het juist heel logisch dat je nu twijfelt, ook al was je 'net' nog zwanger. Je hebt weer verdriet en een teleurstelling te verwerken gehad. Dat doet gewoon iets met je.
Daantje, wat fijn dat je goede uitslagen hebt gehad. Mag ook wel he, na de weg die je hebt afgelegd om er te komen. Kiki ook trouwens.

Ik vind het heel lief dat jullie aanbieden om hier mee te schrijven. Ik zit nu qua gedachtentrein denk ik op het niveau van Aventurijn. Ik wil nog dolgraag een baby, man ook trouwens, maar zoveel angsten. Bang dat het kindje (zolang het in de buik zit, erna is dat meteen over, maar goed 9 maanden zijn lang) niet 'voldoet', want het is niet de tweeling. Dat het me niet lukt om te bonden en liefde te voelen maar vooral verdriet voor de twee die we verloren hebben. Bang dat het weer misgaat. Denk niet dat ik dat overleef. En ook ergens heel sterk het gevoel dat nog 1 baby niet genoeg is, ik wil er nog 2, want in ons hart zijn we een gezin met 4 kinderen en dat verschuift opeens zo je wensen en wereldbeeld. Terwijl we juist een wens hadden voor 3 (levende) kinderen.
Dus nu speelt het allemaal door ons hoofd: laten we het hierbij? Vinden we het leeftijdsverschil tussen ons 2e en een evt 5e kindje te groot? Willen we dan wachten tot kindje 2 naar de basisschool gaat en dan nog 2 kindjes proberen te krijgen? Lukt dat uberhaupt nog wel? Allemaal chaos in mijn hoofd. Ondertussen is de bevalling pas 11 weken geleden, maar het voelt als 11 maanden. Het verdriet is nog heel rauw en huilen doe ik elke dag nog. Al zijn er ook echt wel momenten van genieten van het gezin dat we wel hebben mogen krijgen hoor, en genieten van mijn man, en onze honden.
Ik had nu bijna mijn 3e trimester in moeten gaan. Mijn buik zou nu net zo groot zijn als bij 40 weken met een eenling. Dat voelt heel onwerkelijk en pijnlijk. Ik zit ook nog heel erg in mijn veilige kleine bubbel en kom daar voorlopig nog niet uit, wat betreft sociale contacten e.d.