Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na een miskraam
vrijdag 10 augustus 2012 om 16:13
Hoi allemaal,
Zijn er meer meiden die een miskraam/ missed abortion hebben gehad en nu weer proberen zwanger te worden? Ik was benieuwd of er meer hun verhaal willen delen hier. Ik weet dat er meerdere topics zijn over miskraam en weer zwanger worden, maar ik ben vooral benieuwd naar meiden die nu op dit moment in hetzelfde schuitje zitten. Misschien kunnen we zo steun hebben aan elkaar?
Ik heb met tien weken een echo gehad, waar een embryo van 8 weken op te zien was zonder hartje. 10 Juli heb ik een curretage gehad, we wilden niet afwachten. Ik ben nu in afwachting van mijn menstruatie en dan willen we er weer voor gaan!
Groetjes!
Lucky
Zijn er meer meiden die een miskraam/ missed abortion hebben gehad en nu weer proberen zwanger te worden? Ik was benieuwd of er meer hun verhaal willen delen hier. Ik weet dat er meerdere topics zijn over miskraam en weer zwanger worden, maar ik ben vooral benieuwd naar meiden die nu op dit moment in hetzelfde schuitje zitten. Misschien kunnen we zo steun hebben aan elkaar?
Ik heb met tien weken een echo gehad, waar een embryo van 8 weken op te zien was zonder hartje. 10 Juli heb ik een curretage gehad, we wilden niet afwachten. Ik ben nu in afwachting van mijn menstruatie en dan willen we er weer voor gaan!
Groetjes!
Lucky
vrijdag 10 augustus 2012 om 17:03
Hi Lucky, wat rot voor je dat je zwangerschap in een miskraam is geeindigd. Ik heb zelf ook een miskraam gehad, dat is inmiddels wel weer 8 jaar geleden. Ik was heel erg teleurgesteld in mijn eigen lichaam en had het idee dat het nooit meer ging lukken. Hetzelfde als jij, wij gingen voor een echo en daar kregen wij te horen dat het met 10 weken gestopt was met leven. Dat terwijl ik dacht al 13 wk zwanger te zijn. De volgende dag ben ik gecurreteerd. Al met al raakte ik snel weer zwanger en heb inmiddels 2 prachtige kids rondlopen. Maak je niet te druk, je hebt gewoon pech gehad. Het komt vast goed. Succes!
vrijdag 10 augustus 2012 om 17:37
Hoi,
Ik zit in bijna hetzelfde schuitje, alleen heb ik mijn zwangerschap moeten alten afbreken ivm een ernstig syndroom niet verenigbaar met het leven.
Ze is met 13 weken plus geboren en heeft nog heel even geleefd. Een week daarna ben ik helaas alsnog gecuretteerd. Dit is 4 weken geleden. Exact 30 dagen na de bevalling werd ik ongesteld. Daar zit ik nu midden in.
Ik voel me raar, onwerkelijk en ook bang dat het niet meer kan en of lukt. Overigens probeer ik dit ernstig te relativeren want ik heb al 3 prachtige kinderen.
Wat bij mij wel speelt is dat ik het duidelijk anders ervaar als een miskraam. Niet erger, of minder erg maar wel veel ingrijpender. Dit is wel persoonlijk. Hier moest ik bewust kiezen om keven te beëindigen, terwijl bij een miskraam gekozen is. Dat vond ik toen makkelijker te aanvaarden. Heb overigens 3 miskramen gehad bij 8, 6 en 11 weken.
Ik zit in bijna hetzelfde schuitje, alleen heb ik mijn zwangerschap moeten alten afbreken ivm een ernstig syndroom niet verenigbaar met het leven.
Ze is met 13 weken plus geboren en heeft nog heel even geleefd. Een week daarna ben ik helaas alsnog gecuretteerd. Dit is 4 weken geleden. Exact 30 dagen na de bevalling werd ik ongesteld. Daar zit ik nu midden in.
Ik voel me raar, onwerkelijk en ook bang dat het niet meer kan en of lukt. Overigens probeer ik dit ernstig te relativeren want ik heb al 3 prachtige kinderen.
Wat bij mij wel speelt is dat ik het duidelijk anders ervaar als een miskraam. Niet erger, of minder erg maar wel veel ingrijpender. Dit is wel persoonlijk. Hier moest ik bewust kiezen om keven te beëindigen, terwijl bij een miskraam gekozen is. Dat vond ik toen makkelijker te aanvaarden. Heb overigens 3 miskramen gehad bij 8, 6 en 11 weken.
vrijdag 10 augustus 2012 om 19:48
Jeetje wat een heftig verhaal! Ik snap dat dit heel anders is dan een miskraam. Heb je de drie miskramen verspreid gehad of achter elkaar voor deze laatste zwangerschap?
Ik vind het ook moeilijk om te geloven dat ik een zwangerschap kan voldragen en een gezond kindje kan krijgen. Verschil is natuurlijk wel dat dit mijn eerste zwangerschap was en het voor alsnog gewoon domme pech is medisch gezien.
Wil jij hierna weer proberen zwanger te worden Juul of wil je wachten of helemaal niet meer?
Ik vind het ook moeilijk om te geloven dat ik een zwangerschap kan voldragen en een gezond kindje kan krijgen. Verschil is natuurlijk wel dat dit mijn eerste zwangerschap was en het voor alsnog gewoon domme pech is medisch gezien.
Wil jij hierna weer proberen zwanger te worden Juul of wil je wachten of helemaal niet meer?
vrijdag 10 augustus 2012 om 20:50
Hallo Lucky,
Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb vorige week dinsdag gehoord dat ons kindje niet meer leefde. Ik was bijna 10 weken zwanger.
Bij 7 weken had ik bloedverlies en al een echo die al een achterstand en een trage hartslag liet zien.
Desondanks is de miskraam niet spontaan op gang gekomen. Ik heb medicatie gekregen om het op te wekken.
Ik moet dinsdag weer naar het ziekenhuis om te kijken of alles schoon is of dat ik alsnog een curretage moet ondergaan.
Ik vind het nog heel moeilijk om weer aan een nieuwe zwangerschap te denken, dit was zo'n klap.
Ik denk dat ik sowieso een cyclus afwacht voor we weer gaan proberen, maar ook ik kan niet goed geloven dat mijn lichaam toch een gezond kindje ter wereld kan brengen. Daarnaast heb ik zoveel spanning en onmacht ervaren dat ik niet weet of ik dat op korte termijn nog eens aan kan mocht het wederom mis gaan.
Het was overigens ook mijn eerste zwangerschap.
Het lijkt me fijn om hier mee te schrijven omdat jullie toch mensen zijn die begrijpen hoe het voelt en ik denk dat we inderdaad steun aan elkaar kunnen hebben!
Ik zit in hetzelfde schuitje. Ik heb vorige week dinsdag gehoord dat ons kindje niet meer leefde. Ik was bijna 10 weken zwanger.
Bij 7 weken had ik bloedverlies en al een echo die al een achterstand en een trage hartslag liet zien.
Desondanks is de miskraam niet spontaan op gang gekomen. Ik heb medicatie gekregen om het op te wekken.
Ik moet dinsdag weer naar het ziekenhuis om te kijken of alles schoon is of dat ik alsnog een curretage moet ondergaan.
Ik vind het nog heel moeilijk om weer aan een nieuwe zwangerschap te denken, dit was zo'n klap.
Ik denk dat ik sowieso een cyclus afwacht voor we weer gaan proberen, maar ook ik kan niet goed geloven dat mijn lichaam toch een gezond kindje ter wereld kan brengen. Daarnaast heb ik zoveel spanning en onmacht ervaren dat ik niet weet of ik dat op korte termijn nog eens aan kan mocht het wederom mis gaan.
Het was overigens ook mijn eerste zwangerschap.
Het lijkt me fijn om hier mee te schrijven omdat jullie toch mensen zijn die begrijpen hoe het voelt en ik denk dat we inderdaad steun aan elkaar kunnen hebben!
vrijdag 10 augustus 2012 om 22:27
Hoi meiden, eind maart (dit jaar) heb ik een miskraam gekregen bij bijna 8 weken. Ik ben in behandeling voor PCOS en eigenlijk waren we bij de eerste ronde zwanger. Ik zit nu in ronde vier, 4,5 maand verder en helaas nog niet zwanger. Merk dat het nu wel zwaarder wordt: buiten het feit dat we heel graag een kindje willen, zit er ook een soort tijdsdruk ivm mijn verklevingen rond mijn eierstokken. Vlak na mijn miskraam was een vakantie van bijna 3 weken gepland, wat heerlijk was en op dat moment een erg goede timing om even alles te verwerken.
Merk dat ik er nog regelmatig aan denk, helemaal nu ik mensen om mij heen zie die ongeveer gelijk met mij liepen en nog zwanger zijn. Heel vaak denk ik dan: 'ik had nu ook met zo'n buikje gelopen'... Ik heb geen afkeer tegen zwangere vrouwen (een vriendin had dat wel), het geeft mij juist kracht en positieve energie om de hoop te houden dat een zwangerschap ook goed kan aflopen.
Wij hebben heel veel zin om een goede zwangerschap te hebben, maar ondertussen ben ik ook zo bang dat het weer fout kan gaan. Hebben jullie dat ook?
Sterkte iedereen!
Merk dat ik er nog regelmatig aan denk, helemaal nu ik mensen om mij heen zie die ongeveer gelijk met mij liepen en nog zwanger zijn. Heel vaak denk ik dan: 'ik had nu ook met zo'n buikje gelopen'... Ik heb geen afkeer tegen zwangere vrouwen (een vriendin had dat wel), het geeft mij juist kracht en positieve energie om de hoop te houden dat een zwangerschap ook goed kan aflopen.
Wij hebben heel veel zin om een goede zwangerschap te hebben, maar ondertussen ben ik ook zo bang dat het weer fout kan gaan. Hebben jullie dat ook?
Sterkte iedereen!
maandag 13 augustus 2012 om 11:53
Hoi meiden,
Een beetje lezend op het forum zag ik jullie topic en wilde heel graag ook reageren. Maak op dit moment een moeilijke maand door omdat ons kindje ergens in deze weken geboren had moeten worden. Ik ben in maart bevallen van ons overleden zoontje, na 19 weken zwangerschap, heel heftig. Ook voor ons was het ons eerste kindje en dus extra lastig en zwaar om te geloven dat het ooit nog goed gaat komen. Alles is bij mij en ons kindje onderzocht, maar daar is verder niets uit gekomen. Volgens de gynaecoloog moeten we er van uit gaan dat er sprake was van een aangeboren afwijking die niet verenigbaar is met het leven, maar welke precies is niet te achterhalen.
Nu een aantal maanden verder wil ik graag weer zwanger worden, maar ik merk dat ik er erg onzeker over ben. De eerste keer was het vrij snel raak en ik merk dat ik vooral daar erg onzeker over ben, wat als het nu 'langer' gaat duren, hoe ga ik daar mee om. Heb het gevoel dat mijn omgeving erg op me let en of ik al weer zwanger zal zijn, dit vind ik best wel moeilijk merk ik. De eerste keer was het zo spannend en heerlijk geheim, dat is nu bijna onmogelijk... vind ik erg jammer! Bij mij was het al erg zichtbaar met de 19 weken dus eigenlijk wist de hele omgeving dat ik zwanger was. Wisten bij jullie al veel mensen het en hoe gaan jullie hier mee om?
Ik ben ergens heel bang dat het weer mis gaat en dat mijn vriend en ik genetisch betreft misschien niet goed 'matchen', maar heb ergens ook weer veel vertrouwen dat het de volgende keer wel goed moet gaan, ontzettend dubbel dus. Hoe is dat voor jullie?
Gelukkig kunnen mijn vriend en ik wel erg goed ons verdriet delen en branden we deze week een grootverpakking aan kaarsjes voor ons kleine mannetje, dat helpt een beetje. En verder zoek ik veel afleiding in leuke dingen vrienden, hobby's, werk en dat soort dingen. Lukt dit bij jullie?
Veel sterkte voor iedereen !
Een beetje lezend op het forum zag ik jullie topic en wilde heel graag ook reageren. Maak op dit moment een moeilijke maand door omdat ons kindje ergens in deze weken geboren had moeten worden. Ik ben in maart bevallen van ons overleden zoontje, na 19 weken zwangerschap, heel heftig. Ook voor ons was het ons eerste kindje en dus extra lastig en zwaar om te geloven dat het ooit nog goed gaat komen. Alles is bij mij en ons kindje onderzocht, maar daar is verder niets uit gekomen. Volgens de gynaecoloog moeten we er van uit gaan dat er sprake was van een aangeboren afwijking die niet verenigbaar is met het leven, maar welke precies is niet te achterhalen.
Nu een aantal maanden verder wil ik graag weer zwanger worden, maar ik merk dat ik er erg onzeker over ben. De eerste keer was het vrij snel raak en ik merk dat ik vooral daar erg onzeker over ben, wat als het nu 'langer' gaat duren, hoe ga ik daar mee om. Heb het gevoel dat mijn omgeving erg op me let en of ik al weer zwanger zal zijn, dit vind ik best wel moeilijk merk ik. De eerste keer was het zo spannend en heerlijk geheim, dat is nu bijna onmogelijk... vind ik erg jammer! Bij mij was het al erg zichtbaar met de 19 weken dus eigenlijk wist de hele omgeving dat ik zwanger was. Wisten bij jullie al veel mensen het en hoe gaan jullie hier mee om?
Ik ben ergens heel bang dat het weer mis gaat en dat mijn vriend en ik genetisch betreft misschien niet goed 'matchen', maar heb ergens ook weer veel vertrouwen dat het de volgende keer wel goed moet gaan, ontzettend dubbel dus. Hoe is dat voor jullie?
Gelukkig kunnen mijn vriend en ik wel erg goed ons verdriet delen en branden we deze week een grootverpakking aan kaarsjes voor ons kleine mannetje, dat helpt een beetje. En verder zoek ik veel afleiding in leuke dingen vrienden, hobby's, werk en dat soort dingen. Lukt dit bij jullie?
Veel sterkte voor iedereen !
dinsdag 14 augustus 2012 om 17:38
Ik ben ook bang dat het fout kan gaan of dat mijn vriend en ik genetisch niet goed matchen. Ik weet ook niet als ik nu zwanger word hoe ik reageer. Missschien voel ik me gelijk zo anders dat ik het volste vertrouwen heb, maar ik denk dat het de eerste maanden echt verschrikkelijk word en ik het allemaal heel spannend zal vinden.
Bij mij wisten een hele hoop mensen het. Ik had het met 9 weken vertelt en een week later bleek het niet goed. Ik vond het niet zo heel erg achteraf. Een volgende keer zou ik mijn beste vrienden en familie het weer snel vertellen. Misschien nu wel helemaal, dat ik zwanger wil worden en het fout kan gaan is niet echt meer een geheim.
Ik voel me verder eigenlijk best prima. Ik heb niet het idee dat ik een echt kindje ben verloren, maar wel het idee dat ik nu voor de tweede keer zwanger wil worden. Ben vooral bang dat ik een zwangerschap niet kan voldragen.
Bij mij wisten een hele hoop mensen het. Ik had het met 9 weken vertelt en een week later bleek het niet goed. Ik vond het niet zo heel erg achteraf. Een volgende keer zou ik mijn beste vrienden en familie het weer snel vertellen. Misschien nu wel helemaal, dat ik zwanger wil worden en het fout kan gaan is niet echt meer een geheim.
Ik voel me verder eigenlijk best prima. Ik heb niet het idee dat ik een echt kindje ben verloren, maar wel het idee dat ik nu voor de tweede keer zwanger wil worden. Ben vooral bang dat ik een zwangerschap niet kan voldragen.
dinsdag 14 augustus 2012 om 19:00
*** breekt in
@lucky,
Ik kan het niet laten even mee te lezen. Je verhaal is helaas zo herkenbaar. Ik heb 1,5 maand eerder ook een vergelijkbaar topic geopend. Ik wens jouw en natuurlijk de anre meiden veel sterkte. Geef het tijd, heb dit zelf echt nodig gehad. Is echt een proces met berg op en af. Je weet niet hoe je gaat reageren bij een nieuwe zwangerschap, ik merk zelf wel bij a drie maanden later dat me er wel echt weer klaar voor voel. Het heeft lang geduurd voordat het hcg weg was, dit maakte mij erg onzeker. Daarna kwam er ook pas echt rust, want die hormonen bijnvloeden toch wel erg veel.
*** breekt weer uit
Gr. Coentje
@lucky,
Ik kan het niet laten even mee te lezen. Je verhaal is helaas zo herkenbaar. Ik heb 1,5 maand eerder ook een vergelijkbaar topic geopend. Ik wens jouw en natuurlijk de anre meiden veel sterkte. Geef het tijd, heb dit zelf echt nodig gehad. Is echt een proces met berg op en af. Je weet niet hoe je gaat reageren bij een nieuwe zwangerschap, ik merk zelf wel bij a drie maanden later dat me er wel echt weer klaar voor voel. Het heeft lang geduurd voordat het hcg weg was, dit maakte mij erg onzeker. Daarna kwam er ook pas echt rust, want die hormonen bijnvloeden toch wel erg veel.
*** breekt weer uit
Gr. Coentje
