Zwanger
alle pijlers
Zwangerschap: bang voor omgeving
maandag 16 januari 2012 om 15:30
Dag dames,
Heb er aan getwijfeld een aparte nick aan te maken, maar ach, met mijn details ben ik waarschijnlijk toch herkenbaar.
Dus laat ik beginnen:
Ik ben 24, vriend is 39. We zijn intussen ruim een jaar samen, wonen nu bij elkaar en het zit goed. We hebben het écht leuk met elkaar! Hij is ook diegene met wie ik kinderen wil en oud wil worden. Het voelt heel goed.
Vanwege ons leeftijdsverschil hebben we het er veel over gehad en we willen graag samen een kindje. Zo ongeveer over een half jaar willen wij de start gaan maken. Wij zijn dan ruim anderhalf jaar samen, misschien wat vroeg maar we staan er beiden achter. Ik heb een vaste baan, mijn vriend begint binnenkort een nieuwe baan en we hebben de (financiele - en woon)ruimte. Ook ik ben er aan toe, ook al ben ik maar 24.
Het enige wat het voor mij beangstigd is mijn omgeving, hoe ze zullen reageren. Wij zijn nog maar kort samen en ik ben natuurlijk nog erg jong. Mijn ouders zullen daar niet te blij mee zijn (waren zelf rond de 35 toen zij een gezin stichtte) en ben gewoonweg bang voor reacties van anderen. Een collega van me is ruim 8 jaar samen met haar partner en wil nog niet, een andere collega was ruim 10 jaar samen voordat ze hun eerste kind krijgen. Zo standvastig allemaal.
Ik ben gewoon bang voor hun reacties en gedachten. Waarom weet ik niet, het houd me zo bezig. Het klinkt zo stom!
Ik vraag me af wie dit herkent, of met me eens is of niet, gewoon: ervaringen. Zodat ik deze stap zonder te veel angst ga maken, maar dat ik plezierig mijn (als die al komt) zwangerschap in ga.
Heb er aan getwijfeld een aparte nick aan te maken, maar ach, met mijn details ben ik waarschijnlijk toch herkenbaar.
Dus laat ik beginnen:
Ik ben 24, vriend is 39. We zijn intussen ruim een jaar samen, wonen nu bij elkaar en het zit goed. We hebben het écht leuk met elkaar! Hij is ook diegene met wie ik kinderen wil en oud wil worden. Het voelt heel goed.
Vanwege ons leeftijdsverschil hebben we het er veel over gehad en we willen graag samen een kindje. Zo ongeveer over een half jaar willen wij de start gaan maken. Wij zijn dan ruim anderhalf jaar samen, misschien wat vroeg maar we staan er beiden achter. Ik heb een vaste baan, mijn vriend begint binnenkort een nieuwe baan en we hebben de (financiele - en woon)ruimte. Ook ik ben er aan toe, ook al ben ik maar 24.
Het enige wat het voor mij beangstigd is mijn omgeving, hoe ze zullen reageren. Wij zijn nog maar kort samen en ik ben natuurlijk nog erg jong. Mijn ouders zullen daar niet te blij mee zijn (waren zelf rond de 35 toen zij een gezin stichtte) en ben gewoonweg bang voor reacties van anderen. Een collega van me is ruim 8 jaar samen met haar partner en wil nog niet, een andere collega was ruim 10 jaar samen voordat ze hun eerste kind krijgen. Zo standvastig allemaal.
Ik ben gewoon bang voor hun reacties en gedachten. Waarom weet ik niet, het houd me zo bezig. Het klinkt zo stom!
Ik vraag me af wie dit herkent, of met me eens is of niet, gewoon: ervaringen. Zodat ik deze stap zonder te veel angst ga maken, maar dat ik plezierig mijn (als die al komt) zwangerschap in ga.
maandag 16 januari 2012 om 17:23
maandag 16 januari 2012 om 17:31
De situatie is nooit 100% ideaal. Er is altijd wel een huis dat eerst nog moet worden gekocht, een carrièrestap die nog moet worden gemaakt, een verre reis, een nieuwe auto, een zieke ouder, enz enz.
Toen ik 37 (en verder helemaal gesetteld) was wist ik het nog steeds niet zeker, het blijft een sprong in het diepe.
Toen ik 37 (en verder helemaal gesetteld) was wist ik het nog steeds niet zeker, het blijft een sprong in het diepe.
maandag 16 januari 2012 om 17:42
Ik was ook zo oud toen onze 1e kwam. Ook de eerste in die leeftijd in onze omgeving die aan kinderen begon.
We kregen ook opmerkingen in de richting van een ongelukje, wat naar om te horen en vreselijk brutaal.
Sta er zelf achter en geniet van het wonder wat jullie staat te gebeuren. Zoals hier al eerder stond beschreven: ook al krijg je er 5, mensen hebben er altijd wel een oordeel over.
We kregen ook opmerkingen in de richting van een ongelukje, wat naar om te horen en vreselijk brutaal.
Sta er zelf achter en geniet van het wonder wat jullie staat te gebeuren. Zoals hier al eerder stond beschreven: ook al krijg je er 5, mensen hebben er altijd wel een oordeel over.
maandag 16 januari 2012 om 19:46
Ik was 25 toen ik, heel bewust, zwanger werd. Verreweg de jongste in mijn (hoogopgeleide, pas met 30-35+ kinderen) omgeving. Een flink deel van de zwangerschap heb ik me hier heel druk om gemaakt. Maar eigenlijk kon het bijna niemand iets schelen. Op mijn moeder na dan, die was geschokt om zo jong al oma te worden (verder is ze er heel blij mee). Veel mensen weten helemaal niet precies hoe oud je bent, en schatten mij (op basis van kind en baan) gewoon ouder. Nu heb ik natuurlijk ook wel wat rimpels erbij gekregen, en met 28 ben ik ook al best wel oud .
Wat ik wel merk is dat vrienden van mijn leeftijd toch met andere dingen bezig zijn. En soms is dat wel eens moeilijk. Je levert toch ook dingen in, niet alles kan zomaar meer. Al kan ook heel veel wel (reizen met een baby kan bijvoorbeeld best).
Ik denk dat ik achteraf vooral mijn eigen verwachtingen aan het bijstellen was. Ik had altijd gedacht pas heel laat kinderen te krijgen. Vond het maar raar om daar voor je 35e mee bezig te zijn. En toen was daar opeens die sterke wens. En na een vol jaar nadenken hebben we het toch gedaan.
Wat ik wel merk is dat vrienden van mijn leeftijd toch met andere dingen bezig zijn. En soms is dat wel eens moeilijk. Je levert toch ook dingen in, niet alles kan zomaar meer. Al kan ook heel veel wel (reizen met een baby kan bijvoorbeeld best).
Ik denk dat ik achteraf vooral mijn eigen verwachtingen aan het bijstellen was. Ik had altijd gedacht pas heel laat kinderen te krijgen. Vond het maar raar om daar voor je 35e mee bezig te zijn. En toen was daar opeens die sterke wens. En na een vol jaar nadenken hebben we het toch gedaan.
maandag 16 januari 2012 om 19:53
quote:marthesyl schreef op 16 januari 2012 @ 16:42:
TO: als je het echt graag wil, en ook in praktische zin 'klopt' je leven: doen dan toch?!
@cheerlesscard: dat vind ik iets te kort door de bocht. Als je een twijfelkont bent, dan heb je dat met alles, en dat wil niet zeggen dat je niet in staat bent om kinderen op te voeden.
in general: alles kan, ik kende mijn (huidige) man ook nog maar kort toen ik zwanger werd, we hebben het wel gered! Maar we gaan wel heel bewust elk jaar een lang weekend samen weg, en ook tussendoor doen we nog regelmatig dingen met z'n tweetjes.
Dat geldt voor iedereen, maar vooral als je nog niet zo lang samen bent denk ik: ga je niet alleen gedragen als gezin, maar blijf óók partners.
Ik zeg toch ook niet dat ze niet in staat is.
Ik vind dat bij zo'n belangrijke beslissing de mening van jouw omgeving geen issue zou moeten zijn. Laat staan dat je bang bent voor de reacties. Dan sta je m.i nog niet sterk genoeg in je schoenen.
En TO vult in voor haar omgeving tot aan collega's met wie ze niks te schaften heeft toe.
Dat lijkt me meer haar eigen angsten en twijfels op anderen projecteren.
TO: als je het echt graag wil, en ook in praktische zin 'klopt' je leven: doen dan toch?!
@cheerlesscard: dat vind ik iets te kort door de bocht. Als je een twijfelkont bent, dan heb je dat met alles, en dat wil niet zeggen dat je niet in staat bent om kinderen op te voeden.
in general: alles kan, ik kende mijn (huidige) man ook nog maar kort toen ik zwanger werd, we hebben het wel gered! Maar we gaan wel heel bewust elk jaar een lang weekend samen weg, en ook tussendoor doen we nog regelmatig dingen met z'n tweetjes.
Dat geldt voor iedereen, maar vooral als je nog niet zo lang samen bent denk ik: ga je niet alleen gedragen als gezin, maar blijf óók partners.
Ik zeg toch ook niet dat ze niet in staat is.
Ik vind dat bij zo'n belangrijke beslissing de mening van jouw omgeving geen issue zou moeten zijn. Laat staan dat je bang bent voor de reacties. Dan sta je m.i nog niet sterk genoeg in je schoenen.
En TO vult in voor haar omgeving tot aan collega's met wie ze niks te schaften heeft toe.
Dat lijkt me meer haar eigen angsten en twijfels op anderen projecteren.
maandag 16 januari 2012 om 20:07
Jammer toch wat je omgeving ervan vindt? Lekker belangrijk. Ze hebben er verder niks mee te maken, komen hooguit op kraambezoek. Niets van aantrekken hoor!
Ik was ook anderhalf jaar samen met mijn vriend toen ik zwanger werd, maar ik was wel al 32. Geen commentaar gehad, behalve positief. O ja, een vriendin baalde omdat ik eerder was dan zij, terwijl zij al tien jaar een relatie had (maar nog geen kinderen wilde). Tja, wij wilden ze wel meteen heel graag. Mensen vinden altijd wel iets, dus lekker je eigen ding doen!
Ik was ook anderhalf jaar samen met mijn vriend toen ik zwanger werd, maar ik was wel al 32. Geen commentaar gehad, behalve positief. O ja, een vriendin baalde omdat ik eerder was dan zij, terwijl zij al tien jaar een relatie had (maar nog geen kinderen wilde). Tja, wij wilden ze wel meteen heel graag. Mensen vinden altijd wel iets, dus lekker je eigen ding doen!
dinsdag 17 januari 2012 om 09:17
quote:cheerlesscard schreef op 16 januari 2012 @ 19:53:
[...]
Ik zeg toch ook niet dat ze niet in staat is.
Ik vind dat bij zo'n belangrijke beslissing de mening van jouw omgeving geen issue zou moeten zijn. Laat staan dat je bang bent voor de reacties. Dan sta je m.i nog niet sterk genoeg in je schoenen.
En TO vult in voor haar omgeving tot aan collega's met wie ze niks te schaften heeft toe.
Dat lijkt me meer haar eigen angsten en twijfels op anderen projecteren.Zoals ik al eerder aangaf, ik ben een twijfelkont, zelfs over pasta en rijst kan ik nog twijfelen. Dus ik vind het van mijzelf niet zo heel gek dat ik hierover meer twijfel en dat onreeele gedachten in mijn hoofd springen.
[...]
Ik zeg toch ook niet dat ze niet in staat is.
Ik vind dat bij zo'n belangrijke beslissing de mening van jouw omgeving geen issue zou moeten zijn. Laat staan dat je bang bent voor de reacties. Dan sta je m.i nog niet sterk genoeg in je schoenen.
En TO vult in voor haar omgeving tot aan collega's met wie ze niks te schaften heeft toe.
Dat lijkt me meer haar eigen angsten en twijfels op anderen projecteren.Zoals ik al eerder aangaf, ik ben een twijfelkont, zelfs over pasta en rijst kan ik nog twijfelen. Dus ik vind het van mijzelf niet zo heel gek dat ik hierover meer twijfel en dat onreeele gedachten in mijn hoofd springen.
dinsdag 17 januari 2012 om 09:23
weet je, toen ik (bewust) zwanger werd was ik ook 24.(man 26). We woonden al jaren samen, maar toch vond ik het doodeng. Had een 'stiekum' gevoel, alsof we iets deden dat helemaal niet kon. Slaat nergens op natuurlijk, maar ik voelde me gewoon een klein meisje dat koekjes gepikt had.
Datzelfde gevoel had ik weer toen we een paar jaar later een huis kochten na jarenlang gehuurd te hebben. Een huis kopen, dat kan toch niet??!! Dat is iets voor volwassen mensen...oh oeps we zijn bijna 30 en hebben al twee kinderen, we zíjn volwassen.
En natuurlijk is er altijd wel een zuurpruim in je omgeving te vinden die wat negatiefs te melden heeft over zwanger worden of een huis kopen. Maar als ja alle randvoorwaarden op een rijtje hebt (en dat hebben jullie) is er echt geen logisch argument meer om het niet te doen.
Hup doen, laat de mensen maar zien dat je volwassen bent en je eigen keuzes kunt maken.
Datzelfde gevoel had ik weer toen we een paar jaar later een huis kochten na jarenlang gehuurd te hebben. Een huis kopen, dat kan toch niet??!! Dat is iets voor volwassen mensen...oh oeps we zijn bijna 30 en hebben al twee kinderen, we zíjn volwassen.
En natuurlijk is er altijd wel een zuurpruim in je omgeving te vinden die wat negatiefs te melden heeft over zwanger worden of een huis kopen. Maar als ja alle randvoorwaarden op een rijtje hebt (en dat hebben jullie) is er echt geen logisch argument meer om het niet te doen.
Hup doen, laat de mensen maar zien dat je volwassen bent en je eigen keuzes kunt maken.
dinsdag 17 januari 2012 om 10:05
quote:Starshine schreef op 17 januari 2012 @ 09:23:
weet je, toen ik (bewust) zwanger werd was ik ook 24.(man 26). We woonden al jaren samen, maar toch vond ik het doodeng. Had een 'stiekum' gevoel, alsof we iets deden dat helemaal niet kon. Slaat nergens op natuurlijk, maar ik voelde me gewoon een klein meisje dat koekjes gepikt had.
Datzelfde gevoel had ik weer toen we een paar jaar later een huis kochten na jarenlang gehuurd te hebben. Een huis kopen, dat kan toch niet??!! Dat is iets voor volwassen mensen...oh oeps we zijn bijna 30 en hebben al twee kinderen, we zíjn volwassen.
En natuurlijk is er altijd wel een zuurpruim in je omgeving te vinden die wat negatiefs te melden heeft over zwanger worden of een huis kopen. Maar als ja alle randvoorwaarden op een rijtje hebt (en dat hebben jullie) is er echt geen logisch argument meer om het niet te doen.
Hup doen, laat de mensen maar zien dat je volwassen bent en je eigen keuzes kunt maken.
Zeg je me nu dat ik nu naar de winkel moet rennen voor foliumzuur en mijn vriend moet bellen om om 17:00u klaar te staan voor een goede wip?
Je hebt gelijk Starshine, en de anderen natuurlijk. Als dit is wat ik wil dan moet ik dat doen.
weet je, toen ik (bewust) zwanger werd was ik ook 24.(man 26). We woonden al jaren samen, maar toch vond ik het doodeng. Had een 'stiekum' gevoel, alsof we iets deden dat helemaal niet kon. Slaat nergens op natuurlijk, maar ik voelde me gewoon een klein meisje dat koekjes gepikt had.
Datzelfde gevoel had ik weer toen we een paar jaar later een huis kochten na jarenlang gehuurd te hebben. Een huis kopen, dat kan toch niet??!! Dat is iets voor volwassen mensen...oh oeps we zijn bijna 30 en hebben al twee kinderen, we zíjn volwassen.
En natuurlijk is er altijd wel een zuurpruim in je omgeving te vinden die wat negatiefs te melden heeft over zwanger worden of een huis kopen. Maar als ja alle randvoorwaarden op een rijtje hebt (en dat hebben jullie) is er echt geen logisch argument meer om het niet te doen.
Hup doen, laat de mensen maar zien dat je volwassen bent en je eigen keuzes kunt maken.
Zeg je me nu dat ik nu naar de winkel moet rennen voor foliumzuur en mijn vriend moet bellen om om 17:00u klaar te staan voor een goede wip?
Je hebt gelijk Starshine, en de anderen natuurlijk. Als dit is wat ik wil dan moet ik dat doen.
dinsdag 17 januari 2012 om 10:48
wel ja, snel foliumzuur halen en een leuk setje voor de juiste mood vanavond
Maar inderdaad, als jullie allebei een kindje willen en de randvoorwaarden (stabiel, woonruimte, financien), wat houd je dan nog tegen?
Nu vindt 'men' dat je te kort samen bent en jij te jong. Over tien jaar denkt iedereen dat het een ongelukje is, want 'anders was je allang aan kinderen begonnen', bovendien is je vriend dan weer te oud.
Mensen hebben toch wel een mening klaar.
Maar inderdaad, als jullie allebei een kindje willen en de randvoorwaarden (stabiel, woonruimte, financien), wat houd je dan nog tegen?
Nu vindt 'men' dat je te kort samen bent en jij te jong. Over tien jaar denkt iedereen dat het een ongelukje is, want 'anders was je allang aan kinderen begonnen', bovendien is je vriend dan weer te oud.
Mensen hebben toch wel een mening klaar.
zondag 22 januari 2012 om 13:02
BarbaraAnn, ik snap je wel.
Ik ben ook nog jong, bijna geen mensen in mijn omgeving die met mijn leeftijd met kinderen bezig zijn; of het nog niet willen.
Ik denk de ene keer Ja ik wil! De andere keer nee nog niet... kan nog wel... ben nog jong... kan nog jaren 'leuke' dingen doen.
En de ene keer denk ik heel sterk; ik leef mijn eigen leven en doe wat ik wil. En de andere keer denk ik; stel ik ben nu zwanger, wat moeten die en die er dan wel niet van denken; die zullen het vast niet begrijpen! (omdat ze zelf nog niet zover zijn)
Tja, je kunt ook niet voor een ander denken (terwijl ik dat wel eens doe!) En mensen moeten denken wat ze willen denken, zolang ze het maar voor zich houden.
Het enige dat telt is dat je gelukkig bent met je gezin. Maargoed een beetje begrip vanuit de omgeving is wel fijn!!
Ik ben ook nog jong, bijna geen mensen in mijn omgeving die met mijn leeftijd met kinderen bezig zijn; of het nog niet willen.
Ik denk de ene keer Ja ik wil! De andere keer nee nog niet... kan nog wel... ben nog jong... kan nog jaren 'leuke' dingen doen.
En de ene keer denk ik heel sterk; ik leef mijn eigen leven en doe wat ik wil. En de andere keer denk ik; stel ik ben nu zwanger, wat moeten die en die er dan wel niet van denken; die zullen het vast niet begrijpen! (omdat ze zelf nog niet zover zijn)
Tja, je kunt ook niet voor een ander denken (terwijl ik dat wel eens doe!) En mensen moeten denken wat ze willen denken, zolang ze het maar voor zich houden.
Het enige dat telt is dat je gelukkig bent met je gezin. Maargoed een beetje begrip vanuit de omgeving is wel fijn!!
Alles weten maakt niet gelukkig...
zondag 22 januari 2012 om 18:26
Mijn vriend is bijna 16 jaar ouder dan ik. Ik ben 29, en wij zijn nu een jaar en 3 maanden samen. Onze relatie zat vanaf dag 1 goed, en wij hebben ook snel over kinderen gesproken.. Juist ook vanwege de leeftijd. Wij gaan er vanaf nu ook voor! Kan me niets schelen wat anderen daarvan vinden, maar iedereen is juist enthousiast en staat er niet van te kijken. Ze zien allemaal dat wij dolgelukkig met elkaar zijn! En als het voor ons goed voelt, tja waarom zouden we het dan laten? Mijn vriend heeft al een zoontje, hij kwam toen vriend en ex 3 jaar samen waren.., en uiteindelijk zijn ze dus uit elkaar gegaan! Garanties heb je nooit.
Ben jij wel helemaal zeker van je relatie? Ik heb weleens posts op het topic leeftijdsverschil gelezen waarin je volgens mij schreef dat je weleens twijfelde en bindingsangst had. Kan ik mishebben maar zoiets staat me bij.
Je moet doen wat goed voelt! Wij woonden binnen 2 maanden samen...volgens de "regels" is dat te snel, maar lekker boeien... Voor ons voelde dat goed. Dus doe vooral wat je zelf wil en niet wat de buitenwereld wil. Zonde om je daardoor tegen te laten houden!
Ben jij wel helemaal zeker van je relatie? Ik heb weleens posts op het topic leeftijdsverschil gelezen waarin je volgens mij schreef dat je weleens twijfelde en bindingsangst had. Kan ik mishebben maar zoiets staat me bij.
Je moet doen wat goed voelt! Wij woonden binnen 2 maanden samen...volgens de "regels" is dat te snel, maar lekker boeien... Voor ons voelde dat goed. Dus doe vooral wat je zelf wil en niet wat de buitenwereld wil. Zonde om je daardoor tegen te laten houden!
zondag 22 januari 2012 om 18:36
Doen waar jullie je goed bij voelen en wat jullie denken dat het beste is.
Ik was zelf 20 bij de eerste en toen kreeg ik ook opmerkingen van : "ongelukje zeker". Ik ken overigens ook een vrouw die er ouder uit ziet dan ze is en op haar 42 een kind kreeg. Tegen het kind is wel eens eens een opmerking gemaakt " oh wat leuk, komt oma je uit school halen?".
Nogmaals; doen waar jullie je goed bjj voelen en waarbij jullie denken dat het het best is.
Ik was zelf 20 bij de eerste en toen kreeg ik ook opmerkingen van : "ongelukje zeker". Ik ken overigens ook een vrouw die er ouder uit ziet dan ze is en op haar 42 een kind kreeg. Tegen het kind is wel eens eens een opmerking gemaakt " oh wat leuk, komt oma je uit school halen?".
Nogmaals; doen waar jullie je goed bjj voelen en waarbij jullie denken dat het het best is.
