Zwanger
alle pijlers
Zwangerschap niet leuk vinden.
zaterdag 3 december 2011 om 00:02
Ik heb lang getwijfeld of ik dit zal posten. Besloten om het anoniem te doen.
Ik ben nu op de helft van mijn zwangerschap en om eerlijk te zijn vind ik er geen hol aan. Ik vind het verschrikkelijk zelfs.
Natuurlijk heeft het zijn ups en downs maar ik heb nog geen moment gehad dat ik echt dat: nou leuk.
Vanmorgen naar de vk geweest, liet ze me het hartje horen. Vervolgens keek ze me aan en wachtte op mijn reactie. Ik voelde me verplicht om te lachen. Maar echt leuk vond ik het niet.
Daarnaast heeft de hele zwangerschap me tot nu toe alleen maar dingen gekost. Mijn contract is onlangs niet verlengd vanwege mijn zwangerschap. Ik moest met een slappe reden weg en de dag dat mijn baas hoorde dat ik zwanger was is hij gaan zeuren op mijn functioneren.
Daarnaast heb ik onwijs veel last van mijn bekken en nu ik dikker word haat ik mijn lichaam helemaal. Nog een aantal dingen maar die laat ik achterwege omdat ik graag anoniem wil blijven.
Eigenlijk zie ik alleen maar minpunten en zie de toekomst ook somber in.
Ik voel me hier zo onwijs schuldig over. Omdat ik weet dat sommige meiden graag kinderen willen en waarbij het niet lukt.
Dit kindje is ongepland overigens.
Ik schaam me gewoon dat ik het zo voel. En stiekem denk ik bij mezelf dat als dit kindje er niet was mijn leven gewoon normaal was gebleven. Het gooit alles overhoop.
Ik loop nu ook bij de psychiatrie om hier over te praten. Maar ik voel me echt een slecht mens omdat ik mijn zwangerschap zo ervaar. En ik vroeg me af of meer dames hier hun zwangerschap ook niet zo leuk vonden.
Ik ben nu op de helft van mijn zwangerschap en om eerlijk te zijn vind ik er geen hol aan. Ik vind het verschrikkelijk zelfs.
Natuurlijk heeft het zijn ups en downs maar ik heb nog geen moment gehad dat ik echt dat: nou leuk.
Vanmorgen naar de vk geweest, liet ze me het hartje horen. Vervolgens keek ze me aan en wachtte op mijn reactie. Ik voelde me verplicht om te lachen. Maar echt leuk vond ik het niet.
Daarnaast heeft de hele zwangerschap me tot nu toe alleen maar dingen gekost. Mijn contract is onlangs niet verlengd vanwege mijn zwangerschap. Ik moest met een slappe reden weg en de dag dat mijn baas hoorde dat ik zwanger was is hij gaan zeuren op mijn functioneren.
Daarnaast heb ik onwijs veel last van mijn bekken en nu ik dikker word haat ik mijn lichaam helemaal. Nog een aantal dingen maar die laat ik achterwege omdat ik graag anoniem wil blijven.
Eigenlijk zie ik alleen maar minpunten en zie de toekomst ook somber in.
Ik voel me hier zo onwijs schuldig over. Omdat ik weet dat sommige meiden graag kinderen willen en waarbij het niet lukt.
Dit kindje is ongepland overigens.
Ik schaam me gewoon dat ik het zo voel. En stiekem denk ik bij mezelf dat als dit kindje er niet was mijn leven gewoon normaal was gebleven. Het gooit alles overhoop.
Ik loop nu ook bij de psychiatrie om hier over te praten. Maar ik voel me echt een slecht mens omdat ik mijn zwangerschap zo ervaar. En ik vroeg me af of meer dames hier hun zwangerschap ook niet zo leuk vonden.
zaterdag 3 december 2011 om 00:06
Ik heb het zelf niet zo ervaren en een goede vriendin van mij wel. Ik denk dat het ook heel gewoon is dat je het zo ervaart. Je bent ongepland zwanger en dat heeft alles wellicht op z'n kop gezet. Niet iedereen kan en hoeft hetzelfde te voelen toch? Goed dat je bent gaan praten hierover vooral omdat je ermee zit en schuldgevoelens hebt.
Weet wel dat je écht niet de enige bent .
Weet wel dat je écht niet de enige bent .
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 3 december 2011 om 00:10
Niet zo zwaar aan tillen...
Zo erg onzin dat jij maar moet genieten omdat anderen zo graag zwanger willen worden. Dat mag je niet tegen elkaar afzetten.
Jij vindt het niet leuk.
Ik vond er ook geen reet aan. Vond het helemaal kut dat ik zo dik werd, had kwaaltjes, contract ook niet verlengd. En dat alles voor een totaal abstract iets. Je weet niet wie er in je zit:-)
het goede nieuws?
Een kind hebben is echt het leukste dat er is!!!!! Ik geniet al ruim 6,5 jaar met de volste teugen. En gelukkig wilde ik maar 1 kind dus zo'n stomme zwangerschap hoefde niet meer.
Wees niet zo streng voor jezelf hoor!
Veel geluk met je kindje!!!!
Zo erg onzin dat jij maar moet genieten omdat anderen zo graag zwanger willen worden. Dat mag je niet tegen elkaar afzetten.
Jij vindt het niet leuk.
Ik vond er ook geen reet aan. Vond het helemaal kut dat ik zo dik werd, had kwaaltjes, contract ook niet verlengd. En dat alles voor een totaal abstract iets. Je weet niet wie er in je zit:-)
het goede nieuws?
Een kind hebben is echt het leukste dat er is!!!!! Ik geniet al ruim 6,5 jaar met de volste teugen. En gelukkig wilde ik maar 1 kind dus zo'n stomme zwangerschap hoefde niet meer.
Wees niet zo streng voor jezelf hoor!
Veel geluk met je kindje!!!!
zaterdag 3 december 2011 om 00:31
Ja, zoiemand kende ik van nabij; een collegaatje was getrouwd en haar man wilde graag kinderen. Zij vond zichzelf geen type voor kinderen, hield niet van kinderen maar liet zich overhalen.
Ze haatte de zwangerschap en hield niet op met klagen, was doodsbang voor de bevalling, maar toen het kind er was, kreeg ze normale moedergevoelens en ze werd een stuk handiger met kinderen.
Ze heeft onmiddellijk daarna nog een kind genomen. En ze leefden nog lang en gelukkig.
Ze haatte de zwangerschap en hield niet op met klagen, was doodsbang voor de bevalling, maar toen het kind er was, kreeg ze normale moedergevoelens en ze werd een stuk handiger met kinderen.
Ze heeft onmiddellijk daarna nog een kind genomen. En ze leefden nog lang en gelukkig.
zaterdag 3 december 2011 om 00:32
Ik ga wel gewoon verder onder mijn eigen account.
Wat voor mij een reden was is dat ik zelf een aardige stabiele situatie had qua relatie/vriend/huis/inkomen.
Nu heb ik een ww aangevraagd en ben wel aan het solliciteren maar goed, kans dat ze me voor paar maanden aannemen is klein. Voor mijn gevoel valt nu de financiele stabielheid weg.
Daarnaast ben ik zelf geadopteerd en heb ik nooit begrepen waarom je je kind zomaar weg kan doen (rationeel gezien wel, emotioneel gezien heb ik dit nooit kunnen accepteren).
Ik heb ook nooit getwijfeld aan abortus. Maar als ik nu zo terug kijk op de afgelopen maanden denk ik wel: waar ben ik in godsnaam aan begonnen.
Wat voor mij een reden was is dat ik zelf een aardige stabiele situatie had qua relatie/vriend/huis/inkomen.
Nu heb ik een ww aangevraagd en ben wel aan het solliciteren maar goed, kans dat ze me voor paar maanden aannemen is klein. Voor mijn gevoel valt nu de financiele stabielheid weg.
Daarnaast ben ik zelf geadopteerd en heb ik nooit begrepen waarom je je kind zomaar weg kan doen (rationeel gezien wel, emotioneel gezien heb ik dit nooit kunnen accepteren).
Ik heb ook nooit getwijfeld aan abortus. Maar als ik nu zo terug kijk op de afgelopen maanden denk ik wel: waar ben ik in godsnaam aan begonnen.
zaterdag 3 december 2011 om 00:37
Schat ik en nu 20 weken zwanger van de tweede en ik vind het echt ruk!
Kindje is zeker gewenst en gepland maar deze zwangerchap is veel zwaarder dan van mijn eerste ( fysiek niet qua situatie).
En ik kan er gewoon niet echt blij mee zijn en van genieten.
Ik voel me daar totaal niet schuldig over want ik heb daar ook niet om gevraagd. En had deze gevoelens vt voren ook niet verwacht.
Dat ik de zwangerschap bagger vind staat los van mijn kindje.
Niet iedereen zit op een roze wolk hoor
Je maakt nu ongepland en onverwacht heel veel veranderingen mee. Het voelt alsof je totaat geen controle over je lichaam hebt en waarschijnlijk ben je nog een hoop schrik aan het verwerken.
Dit betekend niet dat je een slechte moeder word!
Sommige vrouwen hebben ook na de bevalling niet meteen een sterke band met het kind en ook dat is normaal en gaat meestal wel snel over.
Sterker nog, dat jij je zo'n zorgen hierover maakt laat zien dat je nu al bezorgd bent om jouw kind. En dat je er genoeg om geeft om uit voorzorg hulp te zoeken. Als dat niet goed is weet ik het ook niet meer. Jij hebt niks om je voor te schamen!
Het is toch een taboe om dit te zeggen, wat ik belachelijk vind want ik heb het in mijn omgeving ook al vaak gehoord hoor.
Kindje is zeker gewenst en gepland maar deze zwangerchap is veel zwaarder dan van mijn eerste ( fysiek niet qua situatie).
En ik kan er gewoon niet echt blij mee zijn en van genieten.
Ik voel me daar totaal niet schuldig over want ik heb daar ook niet om gevraagd. En had deze gevoelens vt voren ook niet verwacht.
Dat ik de zwangerschap bagger vind staat los van mijn kindje.
Niet iedereen zit op een roze wolk hoor
Je maakt nu ongepland en onverwacht heel veel veranderingen mee. Het voelt alsof je totaat geen controle over je lichaam hebt en waarschijnlijk ben je nog een hoop schrik aan het verwerken.
Dit betekend niet dat je een slechte moeder word!
Sommige vrouwen hebben ook na de bevalling niet meteen een sterke band met het kind en ook dat is normaal en gaat meestal wel snel over.
Sterker nog, dat jij je zo'n zorgen hierover maakt laat zien dat je nu al bezorgd bent om jouw kind. En dat je er genoeg om geeft om uit voorzorg hulp te zoeken. Als dat niet goed is weet ik het ook niet meer. Jij hebt niks om je voor te schamen!
Het is toch een taboe om dit te zeggen, wat ik belachelijk vind want ik heb het in mijn omgeving ook al vaak gehoord hoor.
zaterdag 3 december 2011 om 00:40
Niet iedereen is in de zevende hemel van een zwangerschap, niet iedereen wordt blij van al die hormonen.
Buiten een ppd worden er genoeg prenatale depressies vastgesteld. Niet om te zeggen dat je depressief bent, maar meer om te benadrukken dat er meer mensen zijn die niet op en top genieten.
Zelf heb ik kinderen, en zwanger zijn an sich vond ik verschrikkelijk moeilijk. Waarom? Al sla je me dood, ik weet het niet. Het was zo. En buiten de piek momenten om heb ik me rot gevoeld. Het was geen depressie, maar ook niet zoals het in de 'zo-moet-het-boeken' omschreven staat. Praten helpt. Doe niet alsof het anders is, daar schiet je niets mee op. Buiten het feit dat je zwanger bent, ben je mens en daarmee menselijk. Succes.
Edit; Zelf ben ik trouwens een hele trotse en lieve leuke moeder geworden en mijn kinderen en ik zijn gek op elkaar, we hebben een hele sterke band en het zit nu echt helemaal goed, ondanks alle ja maar wat alsen tijdens mijn zwangerschappen.
Buiten een ppd worden er genoeg prenatale depressies vastgesteld. Niet om te zeggen dat je depressief bent, maar meer om te benadrukken dat er meer mensen zijn die niet op en top genieten.
Zelf heb ik kinderen, en zwanger zijn an sich vond ik verschrikkelijk moeilijk. Waarom? Al sla je me dood, ik weet het niet. Het was zo. En buiten de piek momenten om heb ik me rot gevoeld. Het was geen depressie, maar ook niet zoals het in de 'zo-moet-het-boeken' omschreven staat. Praten helpt. Doe niet alsof het anders is, daar schiet je niets mee op. Buiten het feit dat je zwanger bent, ben je mens en daarmee menselijk. Succes.
Edit; Zelf ben ik trouwens een hele trotse en lieve leuke moeder geworden en mijn kinderen en ik zijn gek op elkaar, we hebben een hele sterke band en het zit nu echt helemaal goed, ondanks alle ja maar wat alsen tijdens mijn zwangerschappen.
zaterdag 3 december 2011 om 00:42
zaterdag 3 december 2011 om 00:44
P.s die mensen in mijn omgeving zijn ook of geadopteerd of hebben een slechte jeugd/ band met de moeder gehad.
Bij mij kwam ook ineens vanalles boven.
Niet zo gek dat dat allemaal gaat knagen tijdens je zwangerschap.
En de opvoeding is zwaar, maar goed te doen hoor. Ik heb echt een fijne tijd met mijn zoontje. Je kan je van tevoren nog niet voorstellen hoeveel je van zo'n guppie gaat houden.
Bij mij kwam ook ineens vanalles boven.
Niet zo gek dat dat allemaal gaat knagen tijdens je zwangerschap.
En de opvoeding is zwaar, maar goed te doen hoor. Ik heb echt een fijne tijd met mijn zoontje. Je kan je van tevoren nog niet voorstellen hoeveel je van zo'n guppie gaat houden.
zaterdag 3 december 2011 om 00:47
Het is niet dat ik het kindje niet wil
Het is alleen dat ik me afvraag of ik het wel aankan en ook leuk ga vinden. Mede omdat ik het nu al niet leuk vind. Ergens ben ik bang dat als het straks geboren is, ik het nog steeds niet leuk vind.
Maar misschien valt de praktijk mee. Dat is dan maar te hopen.
Het is alleen dat ik me afvraag of ik het wel aankan en ook leuk ga vinden. Mede omdat ik het nu al niet leuk vind. Ergens ben ik bang dat als het straks geboren is, ik het nog steeds niet leuk vind.
Maar misschien valt de praktijk mee. Dat is dan maar te hopen.
zaterdag 3 december 2011 om 00:49
quote:unscientifique schreef op 03 december 2011 @ 00:32:
Voor mijn gevoel valt nu de financiele stabielheid weg.
Daarnaast ben ik zelf geadopteerd en heb ik nooit begrepen waarom je je kind zomaar weg kan doen (rationeel gezien wel, emotioneel gezien heb ik dit nooit kunnen accepteren).
Wat heftig unscientifique.
Ook met minder geld kan een baby gelukkig en gezond opgroeien. Het is denk ik afhankelijk van de stabiliteit van de ouders in hoeverre een kind zich gelukkig gaat voelen.Krijg je ondersteuning van de vader?
Ik kan me indenken (zonder dat ik enige ervaring heb met geadopteerd zijn) dat een zwangerschap tegenstrijdige gevoelens kan brengen in jouw geval.
Wellicht hebben oergevoelens mee gespeeld in de keuze om je kindje te houden? Daarnaast heb je hulp gezocht voor jouw gevoelens nu. Zoals ik je lees denk ik dat je nu al een hele goede moeder bent voor jouw baby. Ondanks dat je dit wellicht zelf niet zo voelt.
Sterkte.
Voor mijn gevoel valt nu de financiele stabielheid weg.
Daarnaast ben ik zelf geadopteerd en heb ik nooit begrepen waarom je je kind zomaar weg kan doen (rationeel gezien wel, emotioneel gezien heb ik dit nooit kunnen accepteren).
Wat heftig unscientifique.
Ook met minder geld kan een baby gelukkig en gezond opgroeien. Het is denk ik afhankelijk van de stabiliteit van de ouders in hoeverre een kind zich gelukkig gaat voelen.Krijg je ondersteuning van de vader?
Ik kan me indenken (zonder dat ik enige ervaring heb met geadopteerd zijn) dat een zwangerschap tegenstrijdige gevoelens kan brengen in jouw geval.
Wellicht hebben oergevoelens mee gespeeld in de keuze om je kindje te houden? Daarnaast heb je hulp gezocht voor jouw gevoelens nu. Zoals ik je lees denk ik dat je nu al een hele goede moeder bent voor jouw baby. Ondanks dat je dit wellicht zelf niet zo voelt.
Sterkte.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 3 december 2011 om 00:53
Er zijn absoluut meer vrouwen die zwanger-zijn maar stom vinden, zelfs als het geheel gepland is.
Zelf heb ik twee zeer gewenste zwangerschappen doorgemaakt, met relatief weinig klachten, maar het zwanger-zijn vond ik echt geen ruk aan. Mijn zus heeft het nog erger, die heeft echt een afkeer van zwanger-zijn, maar toch 3 geplande kinderen.
Dus ik kan me goed voorstellen dat het in jouw geval, ongepland en met diverse vervelende gevolgen, zeker geen pretje zal zijn.
Goed dat je er psychische hulp voor hebt, want het is niet niks zoals jouw leven nu op z'n kop staat.
Maar ik wil dus wel even zeggen dat jouw gevoelens niet heel uitzonderlijk zijn en dat je je niet hoeft te schamen.
Dat je niet van de zwangerschap kunt genieten wil ook absoluut niet zeggen dat je je kind niet leuk gaat vinden als het eenmaal geboren is. Bij mij (en mijn zus dus) waren dat twee hele verschillende dingen.
Sterkte in ieder geval.
Zelf heb ik twee zeer gewenste zwangerschappen doorgemaakt, met relatief weinig klachten, maar het zwanger-zijn vond ik echt geen ruk aan. Mijn zus heeft het nog erger, die heeft echt een afkeer van zwanger-zijn, maar toch 3 geplande kinderen.
Dus ik kan me goed voorstellen dat het in jouw geval, ongepland en met diverse vervelende gevolgen, zeker geen pretje zal zijn.
Goed dat je er psychische hulp voor hebt, want het is niet niks zoals jouw leven nu op z'n kop staat.
Maar ik wil dus wel even zeggen dat jouw gevoelens niet heel uitzonderlijk zijn en dat je je niet hoeft te schamen.
Dat je niet van de zwangerschap kunt genieten wil ook absoluut niet zeggen dat je je kind niet leuk gaat vinden als het eenmaal geboren is. Bij mij (en mijn zus dus) waren dat twee hele verschillende dingen.
Sterkte in ieder geval.
zaterdag 3 december 2011 om 00:55
quote:unscientifique schreef op 03 december 2011 @ 00:47:
Het is niet dat ik het kindje niet wil
Het is alleen dat ik me afvraag of ik het wel aankan en ook leuk ga vinden. Mede omdat ik het nu al niet leuk vind. Ergens ben ik bang dat als het straks geboren is, ik het nog steeds niet leuk vind.
Maar misschien valt de praktijk mee. Dat is dan maar te hopen.
Over het algemeen krijg je na de geboorte van je kind zo'n stoot hormonen dat je niet anders kan dan van hem/haar houden.
Soms moet het nog wat groeien. Maar als je kind niet ongewenst is komt dat linksom of rechtsom wel goed.
Een zwangerschap, en zeker de eerste, is enorm abstract. Je hebt geen idee wie er uit komt. Er is een levensgroot verschil tussen zwanger zijn en een kindje hebben. Zwanger zijn is niet altijd leuk. Ik werd er enorm vlak van. Al dat geneuzel met kleertjes, kamertjes etc. pffff Ik ging pas in week 34 een wiegje halen en wat kleertjes.
Maar toen ze eenmaal geboren was en ik haar op mijn buik had liggen hield ik haar stevig vast en dacht: jou laat ik nooit meer gaan.
Mijn dochtertje is nu 6 en we hebben een hele sterke band, stapeldol op elkaar.
Ik weet niet of je nog psychisch last hebt van het feit dat je zelf geadopteerd bent? Misschien kun je er wat mee dan in de vorm van therapie. Ook bestaan er depressies tijdens de zwangerschap, vaak door hormonen. Ik zou het eens voorleggen aan de huisarts. Sterkte ermee.
Het is niet dat ik het kindje niet wil
Het is alleen dat ik me afvraag of ik het wel aankan en ook leuk ga vinden. Mede omdat ik het nu al niet leuk vind. Ergens ben ik bang dat als het straks geboren is, ik het nog steeds niet leuk vind.
Maar misschien valt de praktijk mee. Dat is dan maar te hopen.
Over het algemeen krijg je na de geboorte van je kind zo'n stoot hormonen dat je niet anders kan dan van hem/haar houden.
Soms moet het nog wat groeien. Maar als je kind niet ongewenst is komt dat linksom of rechtsom wel goed.
Een zwangerschap, en zeker de eerste, is enorm abstract. Je hebt geen idee wie er uit komt. Er is een levensgroot verschil tussen zwanger zijn en een kindje hebben. Zwanger zijn is niet altijd leuk. Ik werd er enorm vlak van. Al dat geneuzel met kleertjes, kamertjes etc. pffff Ik ging pas in week 34 een wiegje halen en wat kleertjes.
Maar toen ze eenmaal geboren was en ik haar op mijn buik had liggen hield ik haar stevig vast en dacht: jou laat ik nooit meer gaan.
Mijn dochtertje is nu 6 en we hebben een hele sterke band, stapeldol op elkaar.
Ik weet niet of je nog psychisch last hebt van het feit dat je zelf geadopteerd bent? Misschien kun je er wat mee dan in de vorm van therapie. Ook bestaan er depressies tijdens de zwangerschap, vaak door hormonen. Ik zou het eens voorleggen aan de huisarts. Sterkte ermee.
zaterdag 3 december 2011 om 08:09
Vond het zwanger zijn ook maar half leuk,maar dat mag je niet hardop zeggen.
Vond de bevalling wel weer top,omdat ik nooit had verwacht dat IK dat zou kunnen(megawatje normaal)
En het eerste half jaar baby,vond ik helemaal klote met een grote k,had niets met dat slapen schonen voeden, verveelde me het leplazurus, had gedacht lekker te tutten met zo;n baby hele dag,maar ze slapen 20 uur per dag.(mijne dan)
Pas vanaf dat ze gingen zitten vond ik het echt leuk,lekker weg op de fiets enzo..heerlijk..toen kreeg ik pas het Yesssssikbenmama gevoel.
Maar hardop zeggen is NOT DONE..je moet het allemaal helemaal leuk vinden,en een roze wolk enzo..bah.
Meid,sterkte,ook jij gaat het redden!Wij moeders zijn oer-dieren,en zullen het altijd redden met onze kinderen.
Vond de bevalling wel weer top,omdat ik nooit had verwacht dat IK dat zou kunnen(megawatje normaal)
En het eerste half jaar baby,vond ik helemaal klote met een grote k,had niets met dat slapen schonen voeden, verveelde me het leplazurus, had gedacht lekker te tutten met zo;n baby hele dag,maar ze slapen 20 uur per dag.(mijne dan)
Pas vanaf dat ze gingen zitten vond ik het echt leuk,lekker weg op de fiets enzo..heerlijk..toen kreeg ik pas het Yesssssikbenmama gevoel.
Maar hardop zeggen is NOT DONE..je moet het allemaal helemaal leuk vinden,en een roze wolk enzo..bah.
Meid,sterkte,ook jij gaat het redden!Wij moeders zijn oer-dieren,en zullen het altijd redden met onze kinderen.
zaterdag 3 december 2011 om 08:23
TO, ik sluit me asn bij alle andere posts! Je hoeft het helemaal niet leuk te vinden en alleen al dat je hulp zoekt bewijst dat je een goede moeder bent!
Zelf vond ik zwanger zijn geweldig en juist die eerste tijd minder leuk. Het kan ook zijn dat jij dat allebei hebt maar dan nog zou ik me geen zorgen maken! Het komt allemaal vanzelf en je kan het echt wel. Je hoeft nog niet meteen een kind op te voeden, in het begin heeft je baby alleen nog maar jouw zorg en liefde nodig en echt, dat gaat vanzelf! Succes en niet te druk maken hoor, zodra je je baby in je armen hebt ben je verkocht
Zelf vond ik zwanger zijn geweldig en juist die eerste tijd minder leuk. Het kan ook zijn dat jij dat allebei hebt maar dan nog zou ik me geen zorgen maken! Het komt allemaal vanzelf en je kan het echt wel. Je hoeft nog niet meteen een kind op te voeden, in het begin heeft je baby alleen nog maar jouw zorg en liefde nodig en echt, dat gaat vanzelf! Succes en niet te druk maken hoor, zodra je je baby in je armen hebt ben je verkocht
zaterdag 3 december 2011 om 08:33
Even ter relativering voor de mensen die nu zeggen een kind is het meest geweldige wat er is, jouw liefde is genoeg in het begin, je bent meteen verkocht als je je kind ziet..... meestal is het dat wel ja. Maar dat hoeft niet. Zeker omdat het ongepland is, kan het best zijn dat je tijd nodig hebt om te wennen. Voel je daar niet schuldig over. Ik heb ook momenten waarop het echt even niet zo leuk is om een kind te hebben. Ik hou dvan mijn kinders, superveel. Maar toen de jongste na anderhalf jaar nog niet doorsliep zijn er ook heel veel momenten geweest dat ik dacht: ik vind er niets aan. En weet dat dat ook oke is, zolang je die gedachte maar niet op je kind afreageerd. Er is nou eenmaal niets in de wereld dat altijd echt altijd 100% leuk en geweldig is.
zaterdag 3 december 2011 om 08:38
zaterdag 3 december 2011 om 08:47
heel herkenbaar. Zwangerschap heeft mij 2*9 maanden van mijn leven gekost, denk ik wel eens. eigenlijk zelfs wel meer, voordat ik me weer goed in mijn vel voelde was ik ruim een jaar verder. Ik was moe, misselijk, had overal pijn, had het gevoel dat ik niet serieus genomen werd (anderen zien alleen een buik, niet een mens er achter), enzovoort. Verschrikkelijk. En na de bevalling was ik ook niet hoteldebotel op mijn kind, dat moest groeien. Doe daarbij de slapeloze nachten, het huilen, de voeding die niet goed ging enzovoort en je hebt het plaatje compleet.
Neemt niet weg dat ik nu stapelgek ben op mijn kinderen, dat ik na de 1e nog voor een 2e ben gegaan. Ik vind het heerlijk om kinderen te hebben, zou niet zonder ze kunnen maar die zwangerschap had ik graag over willen slaan.
staar je niet blind op al die roze-wolk verhalen. verwacht ook geen spontane roze wolk als je kindje er eenmaal is. Accepteer wat je voelt, en ga van daar uit verder.
De issues met je werk en financien is wel iets om eens goed naar te kijken. Hoe wil je daar mee verder, ook als je kindje er straks is? Full time voor een leuke functie gaan zal er waarschijnlijk niet meer in zitten (oke het kan wel...) maar wil je als je kindje er straks is? hoeveel uur werken, en wat doen? Ga er eens rustig voor zitten en zet het op een rijtje.
Neemt niet weg dat ik nu stapelgek ben op mijn kinderen, dat ik na de 1e nog voor een 2e ben gegaan. Ik vind het heerlijk om kinderen te hebben, zou niet zonder ze kunnen maar die zwangerschap had ik graag over willen slaan.
staar je niet blind op al die roze-wolk verhalen. verwacht ook geen spontane roze wolk als je kindje er eenmaal is. Accepteer wat je voelt, en ga van daar uit verder.
De issues met je werk en financien is wel iets om eens goed naar te kijken. Hoe wil je daar mee verder, ook als je kindje er straks is? Full time voor een leuke functie gaan zal er waarschijnlijk niet meer in zitten (oke het kan wel...) maar wil je als je kindje er straks is? hoeveel uur werken, en wat doen? Ga er eens rustig voor zitten en zet het op een rijtje.
The past may be in tatters
But today is all that matters
But today is all that matters
