Aanslagen vliegveld Brussel

quote:zkr623 schreef op 24 maart 2016 @ 00:48:

[...]



Ach degenen onder ons die de wereldoorlog hebben meegemaakt en overleefd weten dat dit soort aanslagen helemaal niks voorstellen. Toen kreeg je letterlijk iedere dag bommen bij de ladingvol op, om of aan je huis neergegooid. Je wist niet wanneer jij of je naasten geraakt zouden worden. Dát was pas vrees. Dát was pas terreur.



Toen heeft een hele nobele man met de naam Churchill een passende en moedgevende parool bedacht: 'Keep calm and carry on'.



Zo nu ook.Er was ook zoiets als luchtalarm en bovendien hoorde men de bommenwerpers aankomen waardoor veel mensen toch kans zagen om te vluchten voor de bommen. De V1's en V2's waren ook hoorbaar.

Ik denk niet dat dit soort aanslagen niets voorstellen. Elke aanslag is er een te veel.

quote:zkr623 schreef op 24 maart 2016 @ 00:48:

[...]



Ach degenen onder ons die de wereldoorlog hebben meegemaakt en overleefd weten dat dit soort aanslagen helemaal niks voorstellen. Toen kreeg je letterlijk iedere dag bommen bij de ladingvol op, om of aan je huis neergegooid. Je wist niet wanneer jij of je naasten geraakt zouden worden. Dát was pas vrees. Dát was pas terreur.



Toen heeft een hele nobele man met de naam Churchill een passende en moedgevende parool bedacht: 'Keep calm and carry on'.



Zo nu ook.



Hoe krijg je het je toetsenbord uit. In WO2 ging het leven ook door, net als nu. Destijds waren veel mensen bang voor wat er komen ging, net als nu. Of wil jij zeggen dat je niet bang bent?



Ik zie toch echt veel overeenkomsten tussen nu en WO2, met wat aanpassingen naar de "moderne tijd". Net als toen weet je nu ook echt niet of je geraakt gaat worden of niet.

quote:Mejuffrouwmuis schreef op 24 maart 2016 @ 02:50:

[...]





Hoe krijg je het je toetsenbord uit. In WO2 ging het leven ook door, net als nu. Destijds waren veel mensen bang voor wat er komen ging, net als nu. Of wil jij zeggen dat je niet bang bent?



Ik zie toch echt veel overeenkomsten tussen nu en WO2, met wat aanpassingen naar de "moderne tijd". Net als toen weet je nu ook echt niet of je geraakt gaat worden of niet.

The only thing we have to fear is fear itself.



Ik zeg alleen maar dat lafaards 1000 keer sterven in dit aardse leven terwijl de dapperen enkel eenmaal sterven. Jij mag zelf kiezen hoe je leeft, maar grotendeels ook hoe je sterft.



Een bange maatschappij vol hysterische schreeuwende mensen zorgt alleen voor dat we de terroristen precies geven wat ze willen. Een ontredderde maatschappij.



We moeten juist doorgaan met leven, en niets veranderen aan onze dagelijkse gewoontes.

quote:zkr623 schreef op 24 maart 2016 @ 00:48:

[...]



Ach degenen onder ons die de wereldoorlog hebben meegemaakt en overleefd weten dat dit soort aanslagen helemaal niks voorstellen. Toen kreeg je letterlijk iedere dag bommen bij de ladingvol op, om of aan je huis neergegooid. Je wist niet wanneer jij of je naasten geraakt zouden worden. Dát was pas vrees. Dát was pas terreur.



Toen heeft een hele nobele man met de naam Churchill een passende en moedgevende parool bedacht: 'Keep calm and carry on'.



Zo nu ook.Helemaal niet waar, Rotterdam is gebombadeerd en daarna was er 5 jaar bezetting. Den haag is toen nog een keer gebombadeerd door de engelsen, foutje bedankt! Maar dat er iedere dag bommen vielen in Nederland is lulkoek.

Klopt Mienietjefietje. Mijn vader heeft de oorlog als kind meegemaakt en ging gewoon elke dag naar school. Er waren dagen dat er ineens kinderen uit zijn klas verdwenen waren (Joodse kinderen) en hij wist wie een NSB'er was en wie niet. Voor de rest speelden ze gewoon buiten, deed mijn oma boodschappen en was mijn opa aan het werk.



Het "enige" was dat er de angst was dat opa tewerkgesteld kon worden, maar daar hadden ze hun eigen creatieve oplossingen voor. (dubbelde plafonds in huis en dergelijke) Bij een luchtalarm doken ze de kelder in en bleven daar een tijd met het gezin zitten.



Ondanks dat er niet elke dag bombardementen waren heeft mijn vader tot zijn dood het gehad over de angst die zijn ouders hadden. Ook al ging het normale leven door, iedereen was op zijn hoede en je kon niemand vertrouwen.



Net als nu eigenlijk. Alles gaat door, maar mijn wereldbeeld heb ik bijgesteld en ik vind het vreselijk dat ik mijn kinderen in een wereld waarin haat de boventoon voert moet laten opgroeien.

quote:mienietjefietje schreef op 24 maart 2016 @ 06:59:



[...]





Helemaal niet waar, Rotterdam is gebombadeerd en daarna was er 5 jaar bezetting. Den haag is toen nog een keer gebombadeerd door de engelsen, foutje bedankt! Maar dat er iedere dag bommen vielen in Nederland is lulkoek.





Ja / nee



Rotterdam is door de Duitsers gebombardeerd maar hel veel steden door de geallieerden

Nijmegen, Arnhem, Almelo, Den Haag en zo nog een hele rits.



Dit waren overigens geen bombardementen die bedoeld waren tegen de Nederlandse bevolking maar vaak tegen industrie of Duitse doelen, daar vielen ook veel burgerdoden bij, tegenwoordig noemen ze dat

controlled damage meen ik.

quote:mienietjefietje schreef op 24 maart 2016 @ 06:59:



[...]





Helemaal niet waar, Rotterdam is gebombadeerd en daarna was er 5 jaar bezetting. Den haag is toen nog een keer gebombadeerd door de engelsen, foutje bedankt! Maar dat er iedere dag bommen vielen in Nederland is lulkoek.Niet elke dag misschien maar toch heel wat meer dan Rotterdam en Den Haag. En er zijn met die bombardementen ontzettend veel burgerslachtoffers gevallen.

Bijzonder om te lezen hoe blijkbaar terroristische aanslagen ineens met WOII vergeleken worden...

ZKR heeft zijn stokpaardje weer van stal gehaald?

Zo werd Molenbeek jihadgetto



"Ik heb gezien hoe de jihadi dresscode in Molenbeek opmars maakte, alcohol nagenoeg verbannen werd, er steeds meer islamitische boekhandeltjes kwamen en het onmogelijk werd een fatsoenlijke krant te kopen".

"Gewelddadige radicale moslimjongeren worden uitsluitend gezien als slachtoffers van sociale uitsluiting."



http://www.volkskrant.nl/ ... beek-jihadgetto~a4189728/





Ik vraag me af hoe het met de "wegkijkcultuur" is in sommige steden in Nederland....En dan moslimjongeren. Pamperen doen ze hier ook al jaren.

Is het veel anders dan in Molenbeek??'

http://www.geenstijl.nl/m ... tograaf_nl_ontvlucht.html

Rutte zegt ; wij zijn met meer.

Ja Rutte, nu nog wel! Maar dan zijn "zij" met meer.

In Europa zal de sharia gaan gelden. En daarom moet je alle nieuwe moslimvluchtelingen niet in Europa toelaten. Opvang in "eigen" islamitische culturen.

quote:Nonny schreef op 24 maart 2016 @ 08:29:

Rutte zegt ; wij zijn met meer.

Ja Rutte, nu nog wel! Maar dan zijn "zij" met meer.

In Europa zal de sharia gaan gelden. En daarom moet je alle nieuwe moslimvluchtelingen niet in Europa toelaten. Opvang in "eigen" islamitische culturen.



+100.

We zien nu regelmatig dat er maar een paar nodig zijn om een bloedbad aan te richten van heb ik jou daar. Het zal je familie maar zijn die op deze manier aan zijn/haar einde komt. We moeten eens dat geteisem voor zijn en niet steeds achter de feiten aanhollen en dan wederom zeggen: "We zijn geschokt". Kan dit nietszeggende zinnetje niet meer aanhoren gewoon.

Zo soft allemaal.

Nu is het zo dat de teruggekeerde Syrië¨gangers een huis krijgen en een uitkering, om de kans te verkleinen dat ze hier verder gaan radicaliseren. Wat een stelletje mafklappers die dit bedacht hebben.

Weg met die lui, uit de samenleving halen en nooit meer toelaten tot dit land. Geef ze anders een bomgordel om in een open veld, en laat ze dan alleen zichzelf opblazen. Zijn we direct van deze beesten af en de onschuldigen blijven gewoon leven.

quote:sidneysid schreef op 24 maart 2016 @ 07:42:

[...]





Niet elke dag misschien maar toch heel wat meer dan Rotterdam en Den Haag. En er zijn met die bombardementen ontzettend veel burgerslachtoffers gevallen.



Het bombardement op 14 mei 1940 heeft in Rotterdam 700 á 800 doden gekost.



Op Rotterdam zijn per vergissing in 1943 ook een paar geallieerde bommen op woonwijken gevallen.

Wij noemen dat hier "het vergeten bombardement". Het had op de scheepswerf van Wilton Fijenoord moeten vallen.

Bij de tien grootste bombardementen van Nederland zijn er maar liefst acht door de geallieerden uitgevoerd. Alleen die op Rotterdam en Eindhoven zijn door de asmogendheden uitgevoerd

quote:sateofmayo schreef op 24 maart 2016 @ 08:01:

Zo werd Molenbeek jihadgetto



"Ik heb gezien hoe de jihadi dresscode in Molenbeek opmars maakte, alcohol nagenoeg verbannen werd, er steeds meer islamitische boekhandeltjes kwamen en het onmogelijk werd een fatsoenlijke krant te kopen".

"Gewelddadige radicale moslimjongeren worden uitsluitend gezien als slachtoffers van sociale uitsluiting."



http://www.volkskrant.nl/ ... beek-jihadgetto~a4189728/





Ik vraag me af hoe het met de "wegkijkcultuur" is in sommige steden in Nederland....En dan moslimjongeren. Pamperen doen ze hier ook al jaren.

Is het veel anders dan in Molenbeek??'Nee kijk maar naar de Schilderswijk bijvoorbeeld, misschien dat Molenbeek iets verder is maar veel zal het niet schelen.

quote:NoName1983 schreef op 24 maart 2016 @ 08:55:

[...]





Nee kijk maar naar de Schilderswijk bijvoorbeeld, misschien dat Molenbeek iets verder is maar veel zal het niet schelen.Ik heb tijdens mijn studie een jaar stage gelopen in een achterstandswijk in een redelijk grote stad. Die mensen daar houden elkaar sowieso de hand boven het hoofd. Ook de autochtonen

quote:Star schreef op 23 maart 2016 @ 20:09:

[...]

Dank je wel, duidelijk.



Ik denk dat, zeker als je er geboren bent, het niet zo makkelijk is als het lijkt. Om dan maar weg te gaan.

Of als je een partner uit het land hebt en het achteraf toch allemaal niet zo mooi lijkt te zijn als je dacht.

Of als je de middelen (nog) niet hebt om weg te gaan.



Het lijkt mij heel naar zo te moeten leven.



Ik denk dat je met een meer genuanceerder blik al een eind komt. Het is te makkelijk om de samenleving waarin je woont te verafschuwen en dan te zeggen 'maar het is te moeilijk om weg te gaan.' Ik vind dat je dan echt je blik moet bijstellen, want hoe erg het hier ook is, is dit ook het land dat voor je zorgt. Als jij ziek wordt, in het ziekenhuis komt, behandeld wordt, gevoed wordt, medicijnen krijgt. Dat komt óók uit dit land, uit deze samenleving. (Al heb ik inmiddels vernomen dat Zhalimar het daar niet mee eens is en vindt dat Allaah alles verzorgt).



Je kan wat mij betreft niet alles hebben. Het land waar je geboren en getogen bent haten, maar tegelijkertijd wel profiteren van de pluspunten. En al helemaal niet het land waar je naartoe bent gekomen haten, maar wel profiteren van alle pluspunten. Dan moet je, wat mij betreft, echt je mening nuanceren. En hiermee doel ik niet per se op Zhalimar, want zij voegt zich zoveel mogelijk naar de normen van Nederland en probeert zo veel mogelijk haar geloof te verenigen met wat er binnen deze samenleving van je verwacht wordt. Dat 'verafschuwen' is dan misschien wel een nare uitschieter geweest.



Er moet een middenweg kunnen zijn, toch?

Uit: de correspondent.nl



"Brussel leert: alles is al gezegd over terreur

Alles is al gezegd. Elke stelling al geponeerd. Iedere conclusie al getrokken.



Wat rest na Brussel, is Groundhog Day: een eeuwig wederkerende dag waarop enkel nog schijndebatten worden gevoerd. Schijndebatten, omdat de tegenstellingen waarop ze berusten eigenlijk niet bestaan. Schijndebatten, omdat de onenigheid die ze suggereren door de overgrote meerderheid van de mensheid helemaal niet gekoesterd wordt.



Maar zoals dat gaat met eeuwig wederkerende dagen: op een gegeven moment slaat de vermoeidheid toe. En neemt de moedeloosheid het over. De eerst getroffenen zijn dan de nuchteren, nuancerenden, normalen - een groep beter bekend als nagenoeg iedereen.



Dat zijn de mensen die dondersgoed begrijpen dat aanslagen die ingeluid worden met 'Allahu Akbar' en opgeëist worden door groeperingen met namen als Islamitische Staat onmiskenbaar met de islam te maken hebben. Die dat ook nooit hebben ontkend. En die doodmoe worden als ze dat verweten wordt.



Dat zijn mensen die tegelijkertijd weten dat een religie die door anderhalf miljard mensen wordt beleden en uit een miljoenmiljard verschillende denominaties bestaat niet de enige of zelfs maar de belangrijkste oorzaak van terrorisme kan zijn. Die dus weigeren in iedere moslim een potentiële aanslagpleger te zien. En die er doodmoe van worden dat de hele tijd te moeten zeggen.



Dat zijn mensen die het niet meer dan logisch vinden dat we ons net iets meer zorgen maken over geweld dat dicht bij huis is en mensen raakt die heel erg op ons lijken. Die snappen dat dat ook een beetje ongemakkelijk en zelfs een tikkeltje hypocriet is. En die doodmoe worden van het wedstrijdje wie-het-zieligst-is dat daar meestal op volgt.



Dat zijn mensen die er niet aan twijfelen dat de schuld voor terrorisme in de eerste plaats bij de daders zelf ligt en hard ingrijpen of streng straffen meer dan gerechtvaardigd vinden als er aanslagen worden beraamd of gepleegd. Maar die tegelijkertijd niet blind zijn voor de rol die wij - Nederland, Europa, het Westen - zelf spelen door de oorlogen die we voeren, de bommen die we gooien en de retoriek die we bezigen. En die er doodmoe van worden als daar op wijzen 'zelfhaat' of 'landverraad' wordt genoemd.



Dat zijn mensen die het niet meer dan menselijk vinden dat je bang wordt van explosies in metrostations en daardoor achterdocht kweekt tegen mensen die lijken op hen die je dat de hele tijd ziet doen op het journaal. Die zichzelf daarom herinneren aan de statistieken waaruit blijkt dat de kans op een auto-ongeluk vele malen groter is en het dragen van een baard geen causaal verband impliceert met snode plannen. En die doodmoe worden als dat wordt opgevat als het 'bagatelliseren' of 'ontkennen' van het probleem.



Dat zijn mensen die inzien dat je fundamenteel van mening kunt verschillen over wat je tegen terrorisme kunt doen en er niets mis mee vinden daar een stevig politiek debat over te voeren. Maar die het ook als een doodlopende weg beschouwen om alles in termen van 'links' versus 'rechts' te gieten, waarbij het eerste synoniem is voor theedrinkende, capitulerende terroristenknuffelaars en het andere synoniem voor xenofobe, racistische vreemdelingenhaters. En die er doodmoe van worden altijd maar weer in één van die twee hokjes te worden geduwd.



Dat zijn mensen die in de zoektocht naar oplossingen het liefst zo veel mogelijk een middenweg bewandelen - door gericht te surveilleren in plaats van iedereen als verdachte te zien; door te de-escaleren in plaats van erop los te slaan en door de rechtsstaat niet buitenspel te zetten ten gunste van de onderbuik. Die in het besef leven dat een vrije samenleving nooit écht iets kan ondernemen tegen terrorisme zonder de vrijheden teniet te doen die ze ertegen wenst te beschermen. En die doodmoe worden van politici die schijnveiligheid beloven in ruil voor een extra stem.



Dat zijn, kortom, mensen zoals jij en ik. Autochtoon en allochtoon, moslim en niet-moslim, links en rechts, progressief en conservatief, arm en rijk, hoog- en laagopgeleid. Mensen, beter bekend als nagenoeg iedereen.



Die het verschil snappen tussen nuanceren en bagatelliseren. Die het verschil snappen tussen schuld en invloed. Die het verschil snappen tussen onenigheid en verraad. Die het verschil snappen tussen hier en daar. Die het verschil snappen tussen begrijpen en goedpraten. Die het verschil snappen tussen angst en haat. Die het verschil snappen tussen wantrouwen en racisme. Die het verschil snappen tussen tragiek en statistiek. Die het verschil snappen tussen geloven en jezelf opblazen.



En vooral: die snappen dat we eigenlijk helemaal niet zo veel van elkaar verschillen.



Maar die mensen hoor je zelden. Want daar zijn geen krantenkoppen over te maken. En geen stemmen mee te winnen. En het Facebookalgoritme herkent ze ook al niet.



Maar ze zijn er wel.



Met méér nog dan we zelf vaak denken."



+10

quote:Ieleen schreef op 23 maart 2016 @ 20:14:

[...]

Ik ben hier geboren en getogen, mijn familie woont hier, mijn vrienden, mijn werk is hier, ik spreek de taal. Ik pak toch niet zomaar mijn boeltje om te vertrekken?



Ik vind het echt een beetje te gemakkelijk om tegen mensen die over een andere maatschappij dromen, te zeggen "dan rot je toch op". Niet als zij zich gewoon aan onze wetten houden.



Net als dat het te gemakkelijk is om te zeggen dat je deze samenleving 'verafschuwt'.

Om naast elkaar te kunnen wonen in een land moet je vanaf beide kanten je mening nuanceren.

quote:Ieleen schreef op 23 maart 2016 @ 20:14:

[...]





Ik ben hier geboren en getogen, mijn familie woont hier, mijn vrienden, mijn werk is hier, ik spreek de taal. Ik pak toch niet zomaar mijn boeltje om te vertrekken?



Ik vind het echt een beetje te gemakkelijk om tegen mensen die over een andere maatschappij dromen, te zeggen "dan rot je toch op". Niet als zij zich gewoon aan onze wetten houden.



Het siert je dat je voor haar (en jezelf) opkomt maar waar schrijf IK dat ?? Ik zie dat anderen het schrijven maar volgens mij stel ik vooral vragen om juist niet meteen te oordelen. Ik geef je mijn zienswijze hoe ik erin sta en met Zhalimar ga ik het dialoog aan, sterker nog ik heb respect voor de manier waarop zij het uitlegt. Volgens mij heeft het meer zin om vragen te stellen waarom iemand op een bepaalde manier denkt dan maar wat te oordelen.

Het is zeker niet makkelijk om alles achter te laten en nergens schrijf ik dat je het moet doen. Ik kan het me wel voorstellen dat je weg wil als je normen of zienswijze dermate afwijken van de maatschappij. Voor mezelf zou het een serieuze gedacht zijn om te vertrekken en als je niet weg kan, dan zoveel mogelijk gelijkgestemden opzoeken. Hee, wacht, dat gebeurt al. Dus in die zin begrijp ik het.

Maar ik vind het in dit soort discussies wel erg wij/jullie van meerdere kanten, jullie moslims, jullie Nederlanders,etc. Het is makkelijk om in hokjes te denken maar dat wil ik dus niet. Mensen zijn nog altijd een individu. Ik wens graag op persoonlijke titel te praten en vind het net als jij niet prettig op een hoop gegooid worden.

quote:Icebreaker schreef op 24 maart 2016 @ 09:08:

Uit: de correspondent.nl



"Brussel leert: alles is al gezegd over terreur

Alles is al gezegd. Elke stelling al geponeerd. Iedere conclusie al getrokken.



Wat rest na Brussel, is Groundhog Day: een eeuwig wederkerende dag waarop enkel nog schijndebatten worden gevoerd. Schijndebatten, omdat de tegenstellingen waarop ze berusten eigenlijk niet bestaan. Schijndebatten, omdat de onenigheid die ze suggereren door de overgrote meerderheid van de mensheid helemaal niet gekoesterd wordt.



Maar zoals dat gaat met eeuwig wederkerende dagen: op een gegeven moment slaat de vermoeidheid toe. En neemt de moedeloosheid het over. De eerst getroffenen zijn dan de nuchteren, nuancerenden, normalen - een groep beter bekend als nagenoeg iedereen.



Dat zijn de mensen die dondersgoed begrijpen dat aanslagen die ingeluid worden met 'Allahu Akbar' en opgeëist worden door groeperingen met namen als Islamitische Staat onmiskenbaar met de islam te maken hebben. Die dat ook nooit hebben ontkend. En die doodmoe worden als ze dat verweten wordt.



Dat zijn mensen die tegelijkertijd weten dat een religie die door anderhalf miljard mensen wordt beleden en uit een miljoenmiljard verschillende denominaties bestaat niet de enige of zelfs maar de belangrijkste oorzaak van terrorisme kan zijn. Die dus weigeren in iedere moslim een potentiële aanslagpleger te zien. En die er doodmoe van worden dat de hele tijd te moeten zeggen.



Dat zijn mensen die het niet meer dan logisch vinden dat we ons net iets meer zorgen maken over geweld dat dicht bij huis is en mensen raakt die heel erg op ons lijken. Die snappen dat dat ook een beetje ongemakkelijk en zelfs een tikkeltje hypocriet is. En die doodmoe worden van het wedstrijdje wie-het-zieligst-is dat daar meestal op volgt.



Dat zijn mensen die er niet aan twijfelen dat de schuld voor terrorisme in de eerste plaats bij de daders zelf ligt en hard ingrijpen of streng straffen meer dan gerechtvaardigd vinden als er aanslagen worden beraamd of gepleegd. Maar die tegelijkertijd niet blind zijn voor de rol die wij - Nederland, Europa, het Westen - zelf spelen door de oorlogen die we voeren, de bommen die we gooien en de retoriek die we bezigen. En die er doodmoe van worden als daar op wijzen 'zelfhaat' of 'landverraad' wordt genoemd.



Dat zijn mensen die het niet meer dan menselijk vinden dat je bang wordt van explosies in metrostations en daardoor achterdocht kweekt tegen mensen die lijken op hen die je dat de hele tijd ziet doen op het journaal. Die zichzelf daarom herinneren aan de statistieken waaruit blijkt dat de kans op een auto-ongeluk vele malen groter is en het dragen van een baard geen causaal verband impliceert met snode plannen. En die doodmoe worden als dat wordt opgevat als het 'bagatelliseren' of 'ontkennen' van het probleem.



Dat zijn mensen die inzien dat je fundamenteel van mening kunt verschillen over wat je tegen terrorisme kunt doen en er niets mis mee vinden daar een stevig politiek debat over te voeren. Maar die het ook als een doodlopende weg beschouwen om alles in termen van 'links' versus 'rechts' te gieten, waarbij het eerste synoniem is voor theedrinkende, capitulerende terroristenknuffelaars en het andere synoniem voor xenofobe, racistische vreemdelingenhaters. En die er doodmoe van worden altijd maar weer in één van die twee hokjes te worden geduwd.



Dat zijn mensen die in de zoektocht naar oplossingen het liefst zo veel mogelijk een middenweg bewandelen - door gericht te surveilleren in plaats van iedereen als verdachte te zien; door te de-escaleren in plaats van erop los te slaan en door de rechtsstaat niet buitenspel te zetten ten gunste van de onderbuik. Die in het besef leven dat een vrije samenleving nooit écht iets kan ondernemen tegen terrorisme zonder de vrijheden teniet te doen die ze ertegen wenst te beschermen. En die doodmoe worden van politici die schijnveiligheid beloven in ruil voor een extra stem.



Dat zijn, kortom, mensen zoals jij en ik. Autochtoon en allochtoon, moslim en niet-moslim, links en rechts, progressief en conservatief, arm en rijk, hoog- en laagopgeleid. Mensen, beter bekend als nagenoeg iedereen.



Die het verschil snappen tussen nuanceren en bagatelliseren. Die het verschil snappen tussen schuld en invloed. Die het verschil snappen tussen onenigheid en verraad. Die het verschil snappen tussen hier en daar. Die het verschil snappen tussen begrijpen en goedpraten. Die het verschil snappen tussen angst en haat. Die het verschil snappen tussen wantrouwen en racisme. Die het verschil snappen tussen tragiek en statistiek. Die het verschil snappen tussen geloven en jezelf opblazen.



En vooral: die snappen dat we eigenlijk helemaal niet zo veel van elkaar verschillen.



Maar die mensen hoor je zelden. Want daar zijn geen krantenkoppen over te maken. En geen stemmen mee te winnen. En het Facebookalgoritme herkent ze ook al niet.



Maar ze zijn er wel.



Met méér nog dan we zelf vaak denken."



+10Goed stuk. Absoluut me eens.

quote:Zhalimar schreef op 23 maart 2016 @ 21:23:

Ik plaats het even off.topic hier omdat het wel zo netjes is om te melden. Er zijn zoveel berichten in mijn inbox binnengekomen dat er een error is ontstaan en ik niks meer kan verzenden. Bij sommige heb ik een half bericht verstuurd dat gesprek maak ik dan graag een andere keer af. Excuses!Bedankt! Ik heb je bericht ontvangen (of misschien een halve inderdaad, want er was geen afsluiting) en terug gereageerd.

quote:sateofmayo schreef op 24 maart 2016 @ 08:01:

Zo werd Molenbeek jihadgetto



"Ik heb gezien hoe de jihadi dresscode in Molenbeek opmars maakte, alcohol nagenoeg verbannen werd, er steeds meer islamitische boekhandeltjes kwamen en het onmogelijk werd een fatsoenlijke krant te kopen".

"Gewelddadige radicale moslimjongeren worden uitsluitend gezien als slachtoffers van sociale uitsluiting."



http://www.volkskrant.nl/ ... beek-jihadgetto~a4189728/





Ik vraag me af hoe het met de "wegkijkcultuur" is in sommige steden in Nederland....En dan moslimjongeren. Pamperen doen ze hier ook al jaren.

Is het veel anders dan in Molenbeek??'



Hier is dat ook. Als men al op de hoogte is van problemen die spelen.

Men klopt zichzelf op de borst dat de wijkagent en welzijnswerkers goed geïnformeerd zijn. In hun dromen. Beide groepen hebben met enorme bezuinigingen te maken gehad.

Dus ja. Ook hier zijn tal van problemen. Alleen wat in België erbij komt is de enorme onderlinge verdeeldheid van gewesten. België is een bestuurlijk zootje. Dat maakt het nog makkelijker om onder de radar te blijven.



En jaren van extreme politieke correctheid, angst om moslims te kwetsen hebben ook hun tol geëist.



Er zijn veel mensen onder nieuwkomers met een enorme binding aan hun moederland en de koran. Helaas was en is het beleid in Nld zo dat niet ingezet wordt op integratie. Daardoor worden de problemen alleen maar groter.

Wat ik wel een interessante vraag vind is:

Wanneer past je over integreren en wanneer over assimileren?



Want ik denk dat een aantal Nederlanders als ze het hebben over integreren ze eigenlijk assimileren bedoelen.