Actueel
alle pijlers
Abortus
donderdag 24 mei 2007 om 10:28
Aan de hand van het topic "13 jaar en moeder" waarin Fille iets zei over "het belachelijke recht van de vrouw, abortus" wil ik graag horen van anderen wat zij denken over abortus.
Ik vind het zelf helemaal geen belachelijk recht. Laten we allereerst 3 groepen gescheiden houden.
- de onverantwoordelijke groep die ondoordachte risico's nam.
- door verkrachting
- en de groep die met alle voorzorgsmaatregelen toch zwanger raakt.
Over de eerste twee groepen maar even niet te spreken. Als jij alle voorzorgsmaatregelen treft en per ongeluk toch zwanger raakt terwijl dit absoluut niet in jouw leven past (dat is ieder voor zich). Dan vind ik dat een vrouw het recht moet hebben dit kindje te laten aborteren. Liever niet natuurlijk, maar ga zelf maar eens na dat jij absoluut geen kinderen zou kunnen gebruiken in een bepaalde situatie en je raakt toch zwanger. De 1 zou kiezen voor een ommezwaai van zijn leven en gaat ervoor. De ander raakt al zwaar depressief bij die gedachten.
Mannen hebben natuurlijk makkelijk praten, want die hoeven zelf geen 9 maanden zwanger te zijn en te bevallen en een verandert lichaam te krijgen, borstvoeding en alle gevolgen van dien.
En dit komt dan nog uit de mond van een moeder ook! Ik ben gelukkig met onze zoon, maar kan goed begrijpen dat sommige vrouwen echt geen kinderen willen. Ik zelf moet persoonlijk ook niet denken aan een 2de. Ik neem natuurlijk de nodige voorzorgsmaatregelen en ben erg voorzichtig. Ik wil namelijk niet voor de keuze komen te staan. maar als ik momenteel voor die keuze zou komen te staan... Weet ik wat ik beslis. Harteloos? Misschien. Maar mijn leven is goed zo. Voorkomen is beter dan genezen.
Ik vind het zelf helemaal geen belachelijk recht. Laten we allereerst 3 groepen gescheiden houden.
- de onverantwoordelijke groep die ondoordachte risico's nam.
- door verkrachting
- en de groep die met alle voorzorgsmaatregelen toch zwanger raakt.
Over de eerste twee groepen maar even niet te spreken. Als jij alle voorzorgsmaatregelen treft en per ongeluk toch zwanger raakt terwijl dit absoluut niet in jouw leven past (dat is ieder voor zich). Dan vind ik dat een vrouw het recht moet hebben dit kindje te laten aborteren. Liever niet natuurlijk, maar ga zelf maar eens na dat jij absoluut geen kinderen zou kunnen gebruiken in een bepaalde situatie en je raakt toch zwanger. De 1 zou kiezen voor een ommezwaai van zijn leven en gaat ervoor. De ander raakt al zwaar depressief bij die gedachten.
Mannen hebben natuurlijk makkelijk praten, want die hoeven zelf geen 9 maanden zwanger te zijn en te bevallen en een verandert lichaam te krijgen, borstvoeding en alle gevolgen van dien.
En dit komt dan nog uit de mond van een moeder ook! Ik ben gelukkig met onze zoon, maar kan goed begrijpen dat sommige vrouwen echt geen kinderen willen. Ik zelf moet persoonlijk ook niet denken aan een 2de. Ik neem natuurlijk de nodige voorzorgsmaatregelen en ben erg voorzichtig. Ik wil namelijk niet voor de keuze komen te staan. maar als ik momenteel voor die keuze zou komen te staan... Weet ik wat ik beslis. Harteloos? Misschien. Maar mijn leven is goed zo. Voorkomen is beter dan genezen.
zaterdag 15 september 2007 om 22:30
quote:prada schreef op 15 september 2007 @ 22:17:
Ik weet het echt niet Zamirah, wat ik wel weet is dat je ondanks dat je het niet eens bent met iemand je daar toch wel enigzins respect voor mag opbrengen. Kun je dat respect niet opbrengen, probeer dan in ieder geval iemand in zijn waarde te laten.Dat mag ik toch ook hopen. Ik heb het gedaan, zo'n 25 jaar geleden en het kon gewoon OP DAT MOMENT niet anders.
Ik weet het echt niet Zamirah, wat ik wel weet is dat je ondanks dat je het niet eens bent met iemand je daar toch wel enigzins respect voor mag opbrengen. Kun je dat respect niet opbrengen, probeer dan in ieder geval iemand in zijn waarde te laten.Dat mag ik toch ook hopen. Ik heb het gedaan, zo'n 25 jaar geleden en het kon gewoon OP DAT MOMENT niet anders.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 15 september 2007 om 22:50
nee yas, je bent een beetje vulliefd
Ik heb het al eerder geschreven, maar ach, nog maar een poging.
Ik denk dat je wel tegen abortus kan en mag zijn. Ik ben tegen abortus, maaaaaaaaaaar, ik ben voor de keuze vrijheid. Ik ben zelfs blij dat die keus er is. Ik zou nooit iemand veroordelen als zij een kindje weg laat halen, ik zou ze kunnen steunen waar nodig.
Voor mezelf ben ik er wel van overtuigd geen abortus te willen. Nu niet, vroeger niet, en nooit niet.
In mijn omgeving heb ik ooit eens een soortgelijke situatie meegemaakt als yasmijn ( ik dacht nooit met abortus in aanraking te zijn geweest schreef ik eerder, maar ik was dit vergeten) een kennis van mij had op haar 16e een abortus gehad. Toen ze volwassen was raakte ze zwanger van een kindje dat wel mocht komen. Verschrikkelijke gebeurde, het kindje werd dood geboren en zij heeft het op dat moment ook heel moeilijk met haar abortus gekregen, was dit een straf ? was dit een reaktie van haar lichaam? was haar lichaam "verpest" door de abortus? Allemaal vragen die door haar hoofd gingen. En natuurlijk was het geen straf oid.
Ondanks mn eigen overtuiging heb ik haar erg kunnen steunen, een schouder mogen bieden, en nooit , nooit heb ik veroordelend over haar voorgeschiedenis gepraat.
Zo moeilijk is het toch niet om elkaar te respecteren in de keus die een ieder maakt ?
Ik heb het al eerder geschreven, maar ach, nog maar een poging.
Ik denk dat je wel tegen abortus kan en mag zijn. Ik ben tegen abortus, maaaaaaaaaaar, ik ben voor de keuze vrijheid. Ik ben zelfs blij dat die keus er is. Ik zou nooit iemand veroordelen als zij een kindje weg laat halen, ik zou ze kunnen steunen waar nodig.
Voor mezelf ben ik er wel van overtuigd geen abortus te willen. Nu niet, vroeger niet, en nooit niet.
In mijn omgeving heb ik ooit eens een soortgelijke situatie meegemaakt als yasmijn ( ik dacht nooit met abortus in aanraking te zijn geweest schreef ik eerder, maar ik was dit vergeten) een kennis van mij had op haar 16e een abortus gehad. Toen ze volwassen was raakte ze zwanger van een kindje dat wel mocht komen. Verschrikkelijke gebeurde, het kindje werd dood geboren en zij heeft het op dat moment ook heel moeilijk met haar abortus gekregen, was dit een straf ? was dit een reaktie van haar lichaam? was haar lichaam "verpest" door de abortus? Allemaal vragen die door haar hoofd gingen. En natuurlijk was het geen straf oid.
Ondanks mn eigen overtuiging heb ik haar erg kunnen steunen, een schouder mogen bieden, en nooit , nooit heb ik veroordelend over haar voorgeschiedenis gepraat.
Zo moeilijk is het toch niet om elkaar te respecteren in de keus die een ieder maakt ?
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 15 september 2007 om 23:03
Boro, zo ging het met mij ook. Toen ik niet meer zwanger kon worden heb ik mezelf van alles verweten. Tot in den treure toe. Ik ben al genoeg gestraft, vind ik. Ik haatte mezelf om wat ik gedaan had, maar het kon toen niet anders. Al zeggen duizenden mensen dat het wel kon, nee, het kon niet. Maar dat was toen, ik was een kind, een fucking 17 jarig kind en de vader ook. Wat wisten wij? Niks! Wat moet je dan? Onze ouders wisten het niet eens, geld bij elkaar gescharreld her en der voor de abortus. Een dag later zat ik weer op school. Ja, dat was lachen, maar niet heus.
Maar als je volwassen bent en je leven op de rij hebt, denk ik er anders over.
Zal wel dubbel zijn, boeit me niet.
Prada, mail back!
Maar als je volwassen bent en je leven op de rij hebt, denk ik er anders over.
Zal wel dubbel zijn, boeit me niet.
Prada, mail back!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 15 september 2007 om 23:14
Toen ik vijftien was en mn eerste echte vriendje kreeg, kwam mn moeder ( christelijk btw) met me praten. Dat ze hoopte dat ik niet zou gaan vrijen met hem. Maar als ik dat wel zou gaan doen of ik het dan veilig zou doen. En als ik dan toch zwanger zou zijn, dat ik het dan altijd mocht vertellen, ze zouden niet boos worden, maar zorgen dat het kindje ook wel groot kwam. T was een lang gespek, en ik was er van overtuigd dat ik idd in geval van ongewenste zwangerschap op die manier goed opgevangen zou worden door mn ouders.
Maar niet iedereen heeft die zekerheid met ouders. ( nou maakte mams zich voor niets zorgen, ging pas neuken toen ik twintig was )
Tis me met de paplepel ingegoten dus. Maar ook is mij altijd verteld dat iedereen een eigen wil en eigen keus heeft, en dat je dat , zeker als christen, moet respecteren, naastenliefde heet dat.
Inmiddels ben ik groot en niet meer praktiserend christen, maar sommige lessen heb ik goed onthouden, over de naastenliefde.
Maar ik dwaal nu wel veel af geloof ik sorry .
Maar niet iedereen heeft die zekerheid met ouders. ( nou maakte mams zich voor niets zorgen, ging pas neuken toen ik twintig was )
Tis me met de paplepel ingegoten dus. Maar ook is mij altijd verteld dat iedereen een eigen wil en eigen keus heeft, en dat je dat , zeker als christen, moet respecteren, naastenliefde heet dat.
Inmiddels ben ik groot en niet meer praktiserend christen, maar sommige lessen heb ik goed onthouden, over de naastenliefde.
Maar ik dwaal nu wel veel af geloof ik sorry .
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 15 september 2007 om 23:18
O nee hoor, ik ben met de vader 20 jaar getrouwd geweest! Maar op dat moment was het gewoon een debiel iets, 2 schoolkinderen waren we. Toen we later zwanger wilden worden ("we" bráák! ) ging het niet echt van een leien dakje en daar hebben we echt wel discussies en verdriet over gehad. Uiteindelijk kwam er een zoon en na 10 jaar was er nog geen nummer 2 en toen zijn we gestopt met alle behandelingen. En er kwam toch out of the blue een pleegdochter. Completa.
Zoals eenieder wel weet zijn wij sinds anderhalf jaar gescheiden.
Maar de beste vrienden!
Ouders wisten van niks. Nog niet. Mooi zo laten.
Zoals eenieder wel weet zijn wij sinds anderhalf jaar gescheiden.
Maar de beste vrienden!
Ouders wisten van niks. Nog niet. Mooi zo laten.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 15 september 2007 om 23:23
Geeft niet hoor Borodini. je zal het wel even kwijt gemoeten hebben. Ik heb ook een voorbeeld, kwam uit een gezin met twee kinderen , sexueel misbruik, werd geterroriseerd door stiefvader, moeder was onderdanig aan man. Ik was 18 en had twee maanden verkering, wilde persé een kind. Man ging accoord en zo werd er een prachtige zoon geboren. Alleen zoon kan het leven niet aan, vader is ondertussen overleden, en zoon is aan de drugs, en niet zomaar aan de drugs, nee echt zwaar en diep aan de drugs. Als ik dit van te voren geweten had, dan had ik zeker voor abortus gekozen, niet voor mezelf, want ik hou nog steeds zielsveel van die jongen, maar als ik zie wat een leed het leven hem geeft, dan had ik uit liefde voor hem, hem het leven niet gegeven, want één ding is bijna zeker, vandaag of morgen kiest hij zelf voor het niet leven, en dat had ik hem graag bespaard.
zaterdag 15 september 2007 om 23:30
Prada, lief mens mijn god. Ik wist het natuurlijk al een beetje, maar vrouw, wat hard.
O sjesis, je kinderen, als daar wat mee is....
Prada, blijf me mailen. Dit kun je alleen niet aan.
Mijn kind, hij was net hier, zat te gamen met mijn vriend en dan voel ik me zielsgelukkig. En zoon was in Kenia, ik ging zowat door een hel omdat ik het land zo goed ken. Maar hij is veilig terug.
O sjesis, je kinderen, als daar wat mee is....
Prada, blijf me mailen. Dit kun je alleen niet aan.
Mijn kind, hij was net hier, zat te gamen met mijn vriend en dan voel ik me zielsgelukkig. En zoon was in Kenia, ik ging zowat door een hel omdat ik het land zo goed ken. Maar hij is veilig terug.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 15 september 2007 om 23:45
Hadden we maar een glazen bol.
Ik kan echt wakker liggen over mijn kids. Zoals mijn moeder dat nog steeds over mij doet, al ben ik dan al heel oud. En mijn oma over mijn moeder.
Je bent ouder voor het leven, dat gaat nooit meer weg.
Ik kan echt wakker liggen over mijn kids. Zoals mijn moeder dat nog steeds over mij doet, al ben ik dan al heel oud. En mijn oma over mijn moeder.
Je bent ouder voor het leven, dat gaat nooit meer weg.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zaterdag 15 september 2007 om 23:45
En ik heb ook een zoon die geweldig leuk, gezellig, lief, en sociaal is. Mijn droomzoon. Nee, dat is niet waar, ondanks alles heb ik nog twee droomzonen, alleen had ik de voor oudste de ellende bespaard gehad. De jongste had dezelfde ellende, maar een ander karakter, heeft alles goed kunnen dragen, maar mijn God, oudste had ik met liefde geaborteerd, voor hemzelf dan, want ik kan hem niet missen.
