Anne Faber, rust in vrede... (deel 2)

-Kia-Ora- schreef: ↑

16-10-2017 19:46

Het is toch verschrikkelijk. Er is een medewerker belaagd! Het is werkelijk van de zotte. Net of de medewerkers dagelijks overleg hebben over 'welke van onze gevaarlijke patiënt zullen we vandaag naar buiten laten'. Eens zien hoe lang het nu goed gaat. En welke vreselijke misdaad kunnen we de krant nu weer in krijgen.
Die medewerkers vinden wat er gebeurt is net zo erg als de rest van de wereld hoor. Die hoef je niet te belagen, uit te schelden of te bedreigen. Die weten echt wel zonder dat alles dat wat Anne is overkomen gruwelijk is en nooit had mogen gebeuren. Dat hebben zij ook niet gewild. Natuurlijk wil je dat niet. Je doet dat werk om hele andere redenen... Ik vind het dieptriest. Als je dit soort dingen doet ben je net zo erg.

Ik hoop dat dit snel voorbij is. Voor de familie van Anne moet dit ook een hel zijn. De dood van hun geliefde Anne brengt nu geweld en haatzaaierij voort...

De dood van hun geliefde anne brengt nu geweld en haatzaaierij voort?
Hoe durf jij dit te beweren!!
De dood van anne maakt enorm veel emoties los.
En ik denk maar zo dat dat een troost is...
Of denk jij dat de fam van anne niet WOEDEND is op de instelling en het beleid??

Beetje ongelukkige woordkeus Kia.
Het geweld van een compleet gestoorde psychopaat,waar hun dochter het slachtoffer van is geworden,veroorzaakt dat.

-Kia-Ora- schreef: ↑

16-10-2017 19:46

Het is toch verschrikkelijk. Er is een medewerker belaagd! Het is werkelijk van de zotte. Net of de medewerkers dagelijks overleg hebben over 'welke van onze gevaarlijke patiënt zullen we vandaag naar buiten laten'. Eens zien hoe lang het nu goed gaat. En welke vreselijke misdaad kunnen we de krant nu weer in krijgen.
Die medewerkers vinden wat er gebeurt is net zo erg als de rest van de wereld hoor. Die hoef je niet te belagen, uit te schelden of te bedreigen. Die weten echt wel zonder dat alles dat wat Anne is overkomen gruwelijk is en nooit had mogen gebeuren. Dat hebben zij ook niet gewild. Natuurlijk wil je dat niet. Je doet dat werk om hele andere redenen... Ik vind het dieptriest. Als je dit soort dingen doet ben je net zo erg.

Ik hoop dat dit snel voorbij is. Voor de familie van Anne moet dit ook een hel zijn. De dood van hun geliefde Anne brengt nu geweld en haatzaaierij voort...

Die laatste zin had je niet moeten schrijven imo. Komt een beetje raar over zoals het er nu staat.

Siofra schreef: ↑

17-10-2017 19:17

Keur het ook niet goed en begrip opbrengen hiervoor lukt me ook niet, maar je kunt zulke reacties wel verwachten, achteraf gezien. Niet dat ik het in mijn kristallen bol zag oid...
Veel mensen zijn er compleet de weg van kwijt.

Ben het met Kia eens dat men zelf geen haar beter is als ze mensen gaan bedreigen etc.
Enkel van haar dierbaren kan ik me voorstellen dat ze e.v. vol woede zitten.

Siofra schreef: ↑

17-10-2017 20:05

Ken je de legendarische wijlen 'Pistolen Paultje'? Ik moest gelijk aan hem denken toen ik het las.

Waarom? Die link ontgaat mij volledig.

Zoila schreef: ↑

17-10-2017 17:49

Beetje ongelukkige woordkeus Kia.
Het geweld van een compleet gestoorde psychopaat,waar hun dochter het slachtoffer van is geworden,veroorzaakt dat.

Dan moeten ze niet aankloppen bij mensen die hun werk doen en daarbij gebonden zijn aan regels, wetgeving en protocollen. Emotie is 1 ding, hersens gebruiken is een 2e.

Sophiever schreef: ↑

17-10-2017 20:50

Dan moeten ze niet aankloppen bij mensen die hun werk doen en daarbij gebonden zijn aan regels, wetgeving en protocollen. Emotie is 1 ding, hersens gebruiken is een 2e.

Eens. Wat een simpele zielen lopen er op de wereld rond.

Mary-C schreef: ↑

15-10-2017 12:12

Ja maar kijk, ze was gewoon te mooooi. Als je zo'n mooi blond meisje bent dan moet je gewoon niet jezelf laten zien aan mannen. Want zij gaan je dan direct bespringen, want daar kunnen ze niets aan doen

Ongelofelijk dat er echt mensen zijn die zo denken. Te zot voor woorden.

Ook als je een knappe brunette bent, of überhaupt niet zo knap bent kan dit je overkomen hoor. Het overkomt blonde meisjes niet meer. Het overkomt mooie meisjes ook niet meer. Moet altijd een beetje lachen als mensen beginnen met dingen als 'ooeeeh iiieeh aaaah, veels te mooi om alleen te gaan fietsen"
Wel zijn het vaker jonge vrouwen die slachtoffer worden van dit soort misdaden.

Sophiever schreef: ↑

17-10-2017 20:50

Dan moeten ze niet aankloppen bij mensen die hun werk doen en daarbij gebonden zijn aan regels, wetgeving en protocollen. Emotie is 1 ding, hersens gebruiken is een 2e.

Wat betreft buitenstaanders wel ja.

lindaatje1900 schreef: ↑

15-10-2017 19:33

Heb je misschien een bron van die info? Ik zie namelijk verschillende cijfers voorbij komen, hier en op internet en vraag me af waar de waarheid ligt. Er zijn natuurlijk ook veel onopgeloste zaken waarvan je niet weet wie de dader is.
Welke tijdsperiode wordt er gehanteerd in de berekening? Vijf jaar, tien jaar,vijftien jaar?
Dat maakt natuurlijk ook veel verschil.

Het verschil in cijfers komt omdat er in verschillende onderzoeken naar verschillende groepen wordt gekeken, omdat er naar verschillende tijdsperiode wordt gekeken en omdat niet elk onderzoek verschil maakt tussen recidive qua zedendelicten en andere delicten. In verschillende onderzoeken worden alle recidive op een hoop geveegd, het maakt dan niet uit of het om winkeldiefstal of verkrachting gaat het valt allemaal onder recidive. Het risico verschilt per groep en dat zie je in algemene cijfers ook niet. Zo is de kans op herhaling bij pedoseksuele die hun eigen kinderen misbruikte kleiner dan bij een pedoseksueel die vreemde kinderen misbruikt. Wel of niet behandelt worden maakt ook behoorlijk uit. Op zich zijn er prima cijfers alleen zijn het er veel en kost het tijd je daarin in te lezen.

Wat mij betreft mag er wel meer onderzoek komen naar het risico op recidive en dan veel meer uitgesplitst in verschillende groepen. Dus geen psychopathische lustmoordenaars en pedo's op een hoop gooien. Ik denk dat meer onderzoek naar de mensen die nu vastzitten kan bijdragen in een betere inschatting van nieuwe gevallen. Als je mensen snel kunt indelen kun je ze ook snel op de juiste manier behandelen. Voor lang niet elke inschatting hoeft de verdachte mee te werken, je kunt ook veel informatie halen uit de verklaringen van bekende en het eventuele strafblad dat iemand al heeft. Als men beter weet welke dingen een alarmbel zijn kan men er ook beter naar handelen. Die alarmbellen kennen we voor een deel wel maar naar mijn idee nog niet goed genoeg. Ook moet een inschatting wel onderbouwt worden anders veegt de advocaat van de verdachte dat zo van tafel en kan een rechter er niets mee. Daarom is onderzoek nodig om die inschatting te kunnen onderbouwen.

Ik ben ook voor een optie waarbij later nog bepaald kan worden dat iemand toch TBS krijgt. Dat dat juridisch lastig is snap ik en hoe dat moet werken weet ik ook niet want ik ben ook geen jurist. Maar ik vind het vrij bizar dat mensen door onderzoek te weigeren geen TBS krijgen en vervolgens blijkt dat ze "knettergek" zijn en iedereen dan met zijn rug tegen de muur staat en niets anders kan dan iemand waarvan je verwacht dat hij weer hele nare dingen gaat doen weer vrijlaten.


Het aanvallen en bedreigen van personeel van de kliniek vind ik echt heel treurig. Als je in zo een kliniek werkt is wat er nu gebeurd is het laatste wat je wil en dat het wel gebeurd de nachtmerrie van elke medewerker. Laat de daarvoor bevoegde instanties gewoon hun onderzoek doen, zij kunnen bepalen wie er eventueel een fout gemaakt heeft, als dat al zo is. Dit soort dingen zijn dus exact waarom ik niet permanent in die hoek wil werken. De verantwoordelijkheid is enorm terwijl de mogelijkheden beperkt zijn (je moet iemand op den duur wel naar buiten laten al gaan alle alarmbellen af) en als het fout gaat dan heb je het halve land over je heen. Laten we blij zijn dat die mensen het nog willen doen, zonder hen was het allemaal nog veel erger.

Siofra schreef: ↑

17-10-2017 20:32

Rechter Anja van Holten worstelt er zelf ook mee. ,,Soms zijn delicten zo bizar, dat je op je klompen aanvoelt dat een verdachte psychisch niet in orde is. Maar we kunnen niet rechtspreken op basis van een onderbuikgevoel'', zegt de raadsvrouw van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. https://www.ad.nl/binnenland/deskundige ... ~a5f0b41c/

Op je klompen aanvoelt, onderbuikgevoel. Sorry, maar pff...
Op de klompen aanvoelen - achterafgepraat. Onderbuikgevoel - een negatieve emotie, een gevoel waarover verder niet nagedacht wordt door de persoon die dit ervaart.

Niet verder over nagedacht, dat is toch geen excuus?

Rechters kunnen toch geen beslissing nemen op basis van hun "gevoel", hun emotie?
De rechterlijke macht mag alleen van FEITEN uitgaan.

Internationaal gezien zijn er landen zoals Amerika waar seriemoorden en serieverkrachtingen op grotere schaal voorkomen, en ook onderzoek naar gedaan is/wordt.
Daar is dus wél eea over bekend, oa door onderzoeken met hersenscans bij dit soort extreme psychopaten, dat hun brein in aanleg/genetisch verschilt van andere mensen.
(bron: Daniel Goleman, "Sociale intelligentie").
Deze mensen met zulke (sterke) zieke, moordlustige, sadistische enz neigingen zijn nooit zoals andere mensen geweest en kunnen nooit net als "gewone"/gezonde mensen wórden door therapie, TBS of wat dan ook.

Therapie zal hooguit kunnen bestaan uit beheersen/onder controle houden van die neiging, leren er niet aan toe te geven.
Dat weet je nooit zeker, of dat lukt, of onder allerlei omstandigheden (en voor hun "triggers") lukt, al zou iemand (tijdens opsluiting en tijdens begeleid en onbegeleid verlof jaren het gewenste gedrag laten zien: het blijft gedragsbeheersing, het ziekelijke is niet uit die mensen. Je kunt pas achteraf zéker weten of iemand blijvend slaagt in levenslange (zelf)beheersing.
Hoge pakkans en lange straffen in het vooruitzicht (zoals levenslang of zelfs de doodsstraf) weerhouden zo iemand niet, als die op enig moment of langere tijd overheerst wordt door zulke neigingen.
Rationeel denken (oa over gevolgen en consequenties) is er dan niet bij, het kan jaren onder toezicht goed gaan, dat zegt dus helemaal niks, zeker niet als de mogelijkheden er ook niet zijn.

In het klein is dat te vergelijken met iemand die in een afkickkliniek zit waar drugs/alcohol of waar men dan ook aan verslaafd is niet verkrijgbaar zijn, en de kans op terugval zodra iemand weer in eigen omgeving is en blootgesteld wordt aan zijn/haar leven, sociale kring, patronen en gewoontes, mogelijkheden, omstandigheden, verkrijgbaarheid enz van daarvoor.
Iemand met genetische aanleg (voor verslavingsgevoeligheid) zal nog meer moeite hebben dan iemand die verslaafd is geraakt zonder die aanleg.

Net zoals dat mensen niet genezen van schizofrenie en daarvan wél begrepen wordt dat dan een (redelijk) normaal leven afhangt van of diegene zijn/haar medicatie blijft gebruiken (+therapie/ begeleiding).

Het scheelt al als mensen gaan inzien dat aanleg een bepalend verschil maakt in hoe mensen zijn/reageren op hetzelfde/ eenzelfde situatie of omstandigheden.
Dan zou men ook niet meer van die uitspraken doen in de zin van: "mijn kinderen groeien ook op met gescheiden ouders/ afwezige vader en/of beide ouders aan het werk, en die ontwikkelen zich ook normaal, dus dat kan het niet zijn".

Het gaat om de combi aanleg/vroege jeugd, wat het verschil maakt: voor iemand met in aanleg gewelddadige genen (laat staan geen/weinig geweten/spiegelneuronen en ontbreken van empathische vermogens) is het juist cruciaal hoe diegene wordt grootgebracht en wat diegene wordt bijgebracht, voor óf en welke eigenschappen "getriggerd" worden of niet.
Vroeger richtten zich die onderzoeken op eeneiige tweelingen met in aanleg dezelfde genen dus, die in verschillende gezinnen en omstandigheden waren opgegroeid.
Ook eeneiige tweelingen veranderen gedurende hun leven, hebben verschillende persoonlijkheden, ook als ze in 1 en hetzelfde gezin zijn opgegroeid en ontwikkelen (van elkaar) verschillende eigenschappen en zelfs hun DNA verschilt op latere leeftijd.

Aanleg alleen hoeft niet te betekenen dat een (zowel constructieve als destructieve) eigenschap ook op "aan" staat en bovenkomt, die kans is dus veel groter als dat ook nog getriggerd wordt door voorbeeld thuis (instabiel gezin, vechtscheidingen, mishandeling, misbruik enz doordat die ouders door hún aanleg/vroege jeugd hun eigen onvermogens en destructiviteit uitleven op hun eigen kinderen).

Maw: uitsluitend aanleg zorgt niet op zichzelf per sé dat die (zelf)destructieve eigenschappen ook aktief worden, en inaktieve eigenschappen kunnen ook zonder aanleg ontwikkeld worden, door blootstelling/triggers.
Te vergelijken met talent ergens voor hebben: een tenniswonder zal een voorsprong hebben die iemand zonder noemenswaardige aanleg niet heeft, maar een heel eind kan komen door training en oefening, doorzettingsvermogen enz en kan er zelfs toe leiden dat degene zonder die aanleg toch beter is en de wedstrijd wint.

Genetische aanleg staat soms vast, zoals voorkeuren en geaardheid, al dachten ze daar vroeger anders over (en hele volksstammen nog steeds, zoals als het om homofilie gaat, dat dat een keuze was, en iets duivels/slechts was en je daarvan kon genezen, of moest beheersen en een "normaal" heteroseksueel leven kon leiden).
Ook pedofilie is iets wat niet verandert of weggaat door therapie, hooguit te leren om er niet aan toe te geven, dat dat strafbaar en onwenselijk en zelfs uiterst schadelijk is voor een kind.

Het verschil in aanleg/aard verklaart ook waarom in hetzelfde destructieve gezin (misbruik/mishandeling, verwaarlozing, alcoholistische agressieve ouder(s) bijv) het ene kind later als volwassene dat patroon voortzet en het andere kind niet, terwijl ze dezelfde omstandigheden en hetzelfde leed hebben meegemaakt.

Met de komst van de neuropsychologie wordt eea verklaard, niet bedoeld om iets goed te praten/ te vergoelijken dat iemand er niks aan kan doen (zoals vroeger een nare jeugd tot strafvermindering leidde: zo iemand was immers zelf ook slachtoffer van zijn/haar jeugd), maar om te begrijpen hoe het menselijk brein in elkaar zit én wat overeenkomt en afwijkt.

Een stabiele, liefdevolle opvoeding met bijbrengen van normen en waarden kan het verschil maken bij bepaalde (zeer verknipte) aanleg, maar garandeert dat niet.
Mét aanleg + destructieve jeugd/voorbeeld, verwaarlozing enz is die kans logischerwijs iig groter dat (zelf)destructieve eigenschappen worden geaktiveerd en ontwikkeld.
Andersom zal eoa groots positief talent wellicht niet ontdekt worden als diegene daar niet aan blootgesteld of in gestimuleerd wordt/is? (Mozart, als ie niet in aanraking gekomen was met muziekinstrumenten?)

Erkennen (en onderzoeken) dat mensen niet gelijk zijn, (en ook niet allemaal gelijkwaardig zijn?) en dat er genetische verschillen zijn tussen mensen zouden niet moeten leiden tot stigmatisering en ook niet tot excuus "ik kan er niks aan doen, ik ben nu eenmaal zo". Wel is het zaak dat als je de gemeenschap beschouwt als een gezond geheel (of daarnaar streeft), dat het logischerwijs zorgen baart als daar "giftige" invloeden/cellen/elementen rondwoekeren, en die op te sporen, te vergelijken met ziekteverwekkers en afwijkende cellen in een lichaam.
Op die manier kan dat soort kennis en inzicht ook leiden tot evt vroege signalering en (betere?) preventiemogelijkheden.

Natuurlijk bedoelde ik (vorig topic) niet dat we nu wantrouwend moeten worden vanaf de kleuterschool en iedereen argwanend moeten bezien oid.
En extremen houd je niet tegen, pas als eea zichtbaar wordt in eoa onbegrijpelijke geweldsdaad (dus al te laat is, zoals excessen als scholieren ea "vanuit het niks" lijken te exploderen en om zich heen schieten) kun je dat achteraf (helaas pas) onderzoeken of verklaren.
Er zijn soms bepaalde aanwijzingen op jonge leeftijd, zoals met plezier dieren mishandelen of doden, dat wijst al op een bepaalde ongevoeligheid en gebrek aan een "normaal" inlevingsvermogen tov andere kinderen, bij wie weerloosheid geen geweld uitlokt, maar juist vertedering.

Conclusies uit de stand van de neuropsychologie op dit moment is (voor zover ik daar kennis van heb) volgens mij dat genetische aanleg niet altijd een vast gegeven is, zoals bijv pessimistische of juist optimistische levensinstelling, en dus te veranderen zou zijn. Dat geeft hoop, maar het is de vraag of dat (op latere leeftijd) ook opgaat voor hardnekkige, diepgewortelde destructieve neigingen (bijv woedebeheersingscursussen, of afkicken van hardnekkige verslaving), laat staan extreme gewelddadige neigingen (en wanen?) waar empathisch vermogen helemaal ontbreekt en zodanige vormen aanneemt dat óf gedacht wordt ermee weg te komen (de perfecte moord te kunnen plegen en dat soort overschattingen) of vooruitzicht van straf niet helpt, omdat iemand die (op dat moment) zo wordt be-/overheerst door de staat waarin hij/zij zich bevindt dat ie/zij "blind" is, zwart voor de ogen, elke ratio en gevoelens zijn uitgeschakeld.
(en pas later al dan niet het besef doordringt wat hij/zij aangericht/gedaan heeft, en soms zelfs dat niet, zoals M.P. of dat wel beseffen (aangeleerde normen: dat hoort niet, mag niet, richt onherstelbare schade aan aan slachtoffer en diens hele families, dat dus wel weten, maar dat zelf niet voelen).

Wat dat betreft is geen emoties als spijt, schaamte, schuldgevoel of medeleven enz tonen/voelen bij eerdere geweldsdaden wel een signaal (wat die rechter hierboven "onderbuikgevoelens" noemt), of zou grote alarmbel hóren te zijn die wijzen op zo'n (hardnekkige) verknipte geest. Zeker in combinatie met andere getuigenissen van mensen van de stoep willen rijden enz.

Totaal onverwachte extremiteiten kun je daarmee idd niet voorkomen, maar imo zou kennis & inzicht op veel grotere schaal en onder welke omstandigheden eea triggeren/risico's vergroten (in het onderwijs enz) kunnen helpen bij inzicht in waarom sommige mensen gevoeliger zijn & omstandigheden gevoelig "maken" voor ontwikkeling tot potentiele daders (van mishandeling in relatie/gezin tot loverboys, aansluiten als strijder bij IS, mensenhandel, in het wilde weg moorden enz.
Dat is misschien nooit uit te roeien, of te voorkomen, wel pleit deze Daniel Goleman voor veel meer aandacht (bijv op scholen) in het bijbrengen/ opvoeden met bepaalde algemene gezonde (omgangs)normen en waarden, die soms thuis niet worden meegegeven, maar wel (vroeg) alsnog nog kunnen worden aangeleerd (tot op zekere hoogte) als je die elders niet bijgebracht hebt gekregen..

Dat artikel klopt niet. De rechtbank heeft hem niet veroordeeld voor drie pogingen tot verkrachting. Misschien moet je zelf eerst even wat research doen in plaats van klakkeloos aannemen wat je leest?
"Veroordeling voor aanranding, poging tot verkrachting, bedreiging en diefstal van een jonge vrouw, alsmede poging tot zware mishandeling van een tweede jonge vrouw, gepleegd in Eindhoven."


http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraa ... :2017:5461

Overigens, in die zaak lagen er kennelijk nul oude rapporten. Soms liggen er wel oude rapporten waaruit een stoornis kan worden opgemaakt en dan kan er bij een recente weigering volgens de wet toch tbs worden opgelegd. Dus ook nu al.

Ja? Wat begrijp je er niet aan?

Misschien moet je je er iets meer in verdiepen. Het artikel dat jij aanhaalt zegt namelijk dat dat wat in het lid daarvoor staat (namelijk: dat van minstens twee deskundigen advies moet worden opgevraagd om tbs op te leggen) níet geldt indien er sprake is van een weigering.

Dat tbs opleggen na een weigering kán en gebeurt blijkt ook wel hieruit: https://www.rechtspraak.nl/Organisatie- ... dvies.aspx