Actueel
alle pijlers
Antonie Kamerling overleden
zondag 10 oktober 2010 om 02:26
zondag 10 oktober 2010 om 02:27
quote:berbke schreef op 10 oktober 2010 @ 02:22:
Meds, ik vind hardlopen vreselijk, en echt waar, ik wil mijn leven daar op geen enkele manier afhankelijk van laten zijn.Ik denk dat je het hardlopen een te belangrijke rol geeft wat dit betreft. Het gaat niet om het hardlopen, het gaat erom dat je oa beweegt. Samen met goed slapen en goed eten, zodat je helder kunt nadenken.
Meds, ik vind hardlopen vreselijk, en echt waar, ik wil mijn leven daar op geen enkele manier afhankelijk van laten zijn.Ik denk dat je het hardlopen een te belangrijke rol geeft wat dit betreft. Het gaat niet om het hardlopen, het gaat erom dat je oa beweegt. Samen met goed slapen en goed eten, zodat je helder kunt nadenken.
zondag 10 oktober 2010 om 02:28
zondag 10 oktober 2010 om 02:29
quote:meds schreef op 10 oktober 2010 @ 02:24:
[...]
hm boeiend, ik ken namelijk een ervaringsdeskundige (bijna zelfde verhaal) met een tegengestelde meningEn dat kan ik me voorstellen, ik heb op Viva ook het verhaal van iemand gelezen die er idd heel anders over dacht. Begrijpelijk, het is zoiets persoonlijks.
[...]
hm boeiend, ik ken namelijk een ervaringsdeskundige (bijna zelfde verhaal) met een tegengestelde meningEn dat kan ik me voorstellen, ik heb op Viva ook het verhaal van iemand gelezen die er idd heel anders over dacht. Begrijpelijk, het is zoiets persoonlijks.
zondag 10 oktober 2010 om 02:33
Ik geloof wel in een cultureel verband Meds. Juist vanwege het voorbeeld uit Japan. Wat is daar de norm? Keihard werken totdat je erbij neervalt. Dat gebeurt dan dus ook. Mensen kunne het niet meer aan. En laat dat nou net de gemene deler zijn; het niet meer aan kunnen. Wát precies is voor iedereen verschillend. In Japan is dat het eergevoel. In NL het niet meer kunnen tegen de druk van buitenaf/niet kunnen voldoen aan je eigen en andermans verwachtingen.
zondag 10 oktober 2010 om 02:33
ik weet het niet jules. Ik denk dat als de noodzaak tot overleven niet gevoeld wordt, de noodzaak van leven ook minder aanwezig is. Maar ik denk dat in jouw familie er wellicht sprake is van bipolaire stoornis? Dat is een erfelijke psychiatrische aandoening. En wel wat anders dan de unipolaire depressie
zondag 10 oktober 2010 om 02:36
Interessante discussie hier. Vooral omdat je het of als lef of als laf kunt beoordelen. Dat ligt dus voor een ieder anders, gevoed door eigen ervaringen, karakter etc.
Meds vraag waarom het hier vaker voorkomt heb ik me ook vaak afgevraagd. Ik denk dat het mede veroorzaakt wordt doordat wij hier in een constante stroom van keuzes-moeten-maken leven.
Meds vraag waarom het hier vaker voorkomt heb ik me ook vaak afgevraagd. Ik denk dat het mede veroorzaakt wordt doordat wij hier in een constante stroom van keuzes-moeten-maken leven.
zondag 10 oktober 2010 om 02:42
quote:Julus schreef op 10 oktober 2010 @ 02:35:
Yep, oa bipolaire stoornissen. En volgens mij is dat heftiger dan een manische depressie.
Weet niet wat een unipolaire depressie is...
En je eerste zinnetje, volledig eens.je hebt depressie als verzamelterm voor tal van stoornissen. Een bipolaire stoornis is een een vorm van depressie waarbij het aantoonbaar is dat de chemische huishouding een belangrijke rol speelt. Vroeger heette dat manisch depressief.
Yep, oa bipolaire stoornissen. En volgens mij is dat heftiger dan een manische depressie.
Weet niet wat een unipolaire depressie is...
En je eerste zinnetje, volledig eens.je hebt depressie als verzamelterm voor tal van stoornissen. Een bipolaire stoornis is een een vorm van depressie waarbij het aantoonbaar is dat de chemische huishouding een belangrijke rol speelt. Vroeger heette dat manisch depressief.
zondag 10 oktober 2010 om 02:43
