Actueel
alle pijlers
Donor bedanken?
maandag 11 december 2017 om 22:08
https://www.rtlnieuws.nl/gezin/rinys-zo ... edankbrief
Bovenstaande stuk betreft een moeder waarvan haar jonge zoon na zijn overlijden 8 organeren doneerde. De moeder is teleurgesteld dat ze maar 1 bedankbrief heeft gekregen en van de overige 7 ontvangers niet.
Wat vinden jullie? Mag je verwachten dat men na het ontvangen van een orgaan de (familie van de) donor een bedankbrief stuurt?
To trapt af: het is fijn dat als de behoefte er is, dat je kan bedanken maar ik vind niet dat je je verplicht moet voelen.
Het lijkt mij ook moeilijk om de familie van de overleden donor te bedanken; welke juiste woorden gebruik je?
Daarnaast zijn niet alle ontvangers gelijk weer gezond of is het uiteindelijk helemaal niet gelukt, afstoting.
Bovenstaande stuk betreft een moeder waarvan haar jonge zoon na zijn overlijden 8 organeren doneerde. De moeder is teleurgesteld dat ze maar 1 bedankbrief heeft gekregen en van de overige 7 ontvangers niet.
Wat vinden jullie? Mag je verwachten dat men na het ontvangen van een orgaan de (familie van de) donor een bedankbrief stuurt?
To trapt af: het is fijn dat als de behoefte er is, dat je kan bedanken maar ik vind niet dat je je verplicht moet voelen.
Het lijkt mij ook moeilijk om de familie van de overleden donor te bedanken; welke juiste woorden gebruik je?
Daarnaast zijn niet alle ontvangers gelijk weer gezond of is het uiteindelijk helemaal niet gelukt, afstoting.
dinsdag 12 december 2017 om 21:49
Doodgaan vind ik 'n stuk prettigere gedachte dan met beperkingen verder moeten leven hoor! Ik zou dus zeker geen orgaan willen.sinnombre schreef: ↑12-12-2017 21:18Nou Lenn, ik vind het dappere praat van je, maar ik vraag me af of jij de dood zonder twijfel gaat accepteren als je een kans wordt geboden op verder leven.
Doodgaan is een behoorlijk minder prettige gedachte dan met wat beperkingen verder leven. En 'wat moeizame jaren langer' vind ik een onterechte uitspraak.
Natuurlijk mag je organen weigeren, maar ik merk wel dat deze uitspraak vaak gedaan wordt door mensen die nog niet echt opgegeven zijn. De vraag gesteld krijgen is niet te vergelijken met de vraag moeten beantwoorden. Een slechte gezondheid hebben en ooit, eventueel, mogelijk een transplantatie in de toekomst is niet hetzelfde als uitbehandeld zijn en per direct een nieuw orgaan nodig hebben. Ik denk dat de wanhoop van dat laatste niet in woorden niet uit te drukken is. Ik denk het niet, ik weet het wel zeker.
dinsdag 12 december 2017 om 21:55
Ja, je geeft die organen wel voor niets af. Omdat dat leven afgelopen is en er verder niets mee te doen is. Niet om een goed gevoel te krijgen, omdat het de wens van de overleden persoon is. Een goed gevoel op zo'n moment, echt niet.redbulletje schreef: ↑12-12-2017 21:44Vind dat ze gelijk heeft. Ze geeft die organen niet voor niks af. Ze hoopt er 'n goed gevoel aan over te houden dat ze voortleven in iemand anders. Maar ze krijgt stank voor dank van de ontvangers. Ook 'n partner/volwassen kind/ouder zou de bedankbrief kunnen schrijven uit naam van de wellicht nog kwakkelende ontvanger.
dinsdag 12 december 2017 om 21:59
Neem aan dat de nabestaande die zijn dierbare offert daar 'n beter gevoel aan denkt over te houden dan hem of haar ongeschonden naar de uitvaart te brengen. Zelf zou ik het een heel naar gevoel vinden als mijn dierbaren eerst leeggeroofd zouden worden, het zou voor mij een smet op het afscheid zijn geweest. Zelf doneer ik niet en hoef ook niets.Gatinmijnsok schreef: ↑12-12-2017 21:55Ja, je geeft die organen wel voor niets af. Omdat dat leven afgelopen is en er verder niets mee te doen is. Niet om een goed gevoel te krijgen, omdat het de wens van de overleden persoon is. Een goed gevoel op zo'n moment, echt niet.
dinsdag 12 december 2017 om 22:00
Tja voor mij, ons, dus niet. Het lichaam is waardeloos geworden, het is niet meer dan het omhulsel van de persoon waar je van hield ( houdt). Daarnaast zie je er niets van.redbulletje schreef: ↑12-12-2017 21:59Neem aan dat de nabestaande die zijn dierbare offert daar 'n beter gevoel aan denkt over te houden dan hem of haar ongeschonden naar de uitvaart te brengen. Zelf zou ik het een heel naar gevoel vinden als mijn dierbaren eerst leeggeroofd zouden worden, het zou voor mij een smet op het afscheid zijn geweest. Zelf doneer ik niet en hoef ook niets.
dinsdag 12 december 2017 om 22:12
Mijn vader is in zijn eigen bed gestorven en in eigen woonkamer opgebaard. Dat stukje afscheid is voor mij heel waardevol geweest. Bij doneren moet je naar 't ziekenhuis. Had ik 'n no go gevonden. En hoewel mijn vader vroeger toen ie nog jong en gezond was, pro doneren was, wilde hij ook gewoon thuis zijn/blijven uiteindelijk.Gatinmijnsok schreef: ↑12-12-2017 22:00Tja voor mij, ons, dus niet. Het lichaam is waardeloos geworden, het is niet meer dan het omhulsel van de persoon waar je van hield ( houdt). Daarnaast zie je er niets van.
dinsdag 12 december 2017 om 22:13
Ik heb niets gezegd over het verliezen van ouders of kinderen, dat is je eigen interpretatie. Wat ik schreef was dat ik het heel naar vind dat mensen op deze manier de media opzoeken over donaties, omdat dit geen recht doet aan een donatieproces, en de mensen die hier professioneel bij betrokken zijn (en alle voorlichting die daarvoor beschikbaar is) niet aangeeft dat je dit (bedankjes van ontvangers) mag verwachten. In ons geval zijn er 5 mensen die bleven leven door mijn vader, we hebben 0 bedankjes gehad, dat is prima, en ik heb achteraf meermalen mensen met mijn verhaal aangezet tot het invullen van een donorcodicil (welke keuze dan ook) omdat het een goede ervaring is.Lenn12345 schreef: ↑12-12-2017 20:53
Echt hoe durf je zo te praten. ben je erbij geweest? zijn artsen geen mensen die ook hele stomme domme fouten maken en soms gewoon een ijskoud karakter hebben denk je. Dan zit je er goed naast. ga ik verder niet over uitweiden maar er zitten veel gevoelsarme zielen met een flinke dosis beroepsdeformatie tussen neem dat maar van me aan
Ik hoop maar dat die arme vrouw dit nooit onder ogen hoeft te komen en dat jij nooit met mensen te maken krijgt die een kind hebben verloren je zou de meest vreselijke dingen zeggen. over het overlijden van je vader beginnen en hoe mooi dat was om mee te maken. Appels en peren kan je niet met elkaar vergelijken.
Ik vind het ontzettend sneu voor deze vrouw dat ze haar kind verloren is, laat daar geen twijfel over zijn, maar haar negatieve reactie over de mensen die de organen ontvangen hebben en de mensen die hen hebben bijgestaan tijdens het donatieproces doet kwaad, en zorgt dat minder mensen doneren. Ik vind dat ontzettend jammer, en net als iemand hierboven (ik geloof sinnombre, maar kan het mis hebben) hoop ik van harte dat haar transplantatiecoördinator of de NTS contact met haar hebben opgenomen om dit recht te zetten en te kijken hoe ze haar kunnen helpen.
dinsdag 12 december 2017 om 23:21
Mijn vader wil zijn lichaam ter beschikking stellen, ik houd mijn hart vast wat een kille bedoening dat gaat worden....
Heb wat informatie ingewonnen en men (het universitair ziekenhuis) geeft dus helemaal geen informatie meer na het ophalen van het lichaam, niet wanneer het lichaam is 'opgebruikt' of wanneer het overgebleven materiaal wordt gecremeerd.
Ik vind het wel zo fatsoenlijk om dat dus wel te doen, zeker als daar behoefte aan is maar kennelijk is dat teveel moeite.
Heb wat informatie ingewonnen en men (het universitair ziekenhuis) geeft dus helemaal geen informatie meer na het ophalen van het lichaam, niet wanneer het lichaam is 'opgebruikt' of wanneer het overgebleven materiaal wordt gecremeerd.
Ik vind het wel zo fatsoenlijk om dat dus wel te doen, zeker als daar behoefte aan is maar kennelijk is dat teveel moeite.
dinsdag 12 december 2017 om 23:30
redbulletje schreef: ↑12-12-2017 23:28Maar ze hebben toch een overschot aan lichamen daar? Kun je m niet overhalen voor n afscheid te kiezen waar zn nabestaanden troost uit putten?
Dat overschot verschilt, dat weet je pas als het zover is.
En nee, besluit staat vast.
vrijdag 15 december 2017 om 19:11
Iemand in mijn gezin heeft een donororgaan ontvangen
Het is toen in de eerste weken niet inons opgekomen iemand een bedankbrief te sturen.
Je zit in zo n rollercoaster. Opeens een ziekenhuisopname. 1 week ic en daarna geloof ik nog twee weken gewone opname. Hopen dat orgaan niet wordt afgestoten. Leek het wel even op en medicijnenwissel. Daarna teleurstelling dat orgaan het minder deed als verwacht. Constant op bezoek in academisch ziekenhuis wat niet om de hoek ligt en proberen tussendoor te werken. Als je dan na maanden weer uit de rollercoaster stapt dan denk je er aan. Maar wat schrijf je op? Rakel je het verlies niet op? Weken werden maanden en maanden jaren en hoe langer het duurt des te lastiger om die brief nog te schrijven. Maar dankbaar waren we absoluut.
Het is toen in de eerste weken niet inons opgekomen iemand een bedankbrief te sturen.
Je zit in zo n rollercoaster. Opeens een ziekenhuisopname. 1 week ic en daarna geloof ik nog twee weken gewone opname. Hopen dat orgaan niet wordt afgestoten. Leek het wel even op en medicijnenwissel. Daarna teleurstelling dat orgaan het minder deed als verwacht. Constant op bezoek in academisch ziekenhuis wat niet om de hoek ligt en proberen tussendoor te werken. Als je dan na maanden weer uit de rollercoaster stapt dan denk je er aan. Maar wat schrijf je op? Rakel je het verlies niet op? Weken werden maanden en maanden jaren en hoe langer het duurt des te lastiger om die brief nog te schrijven. Maar dankbaar waren we absoluut.
dinsdag 19 december 2017 om 10:31
Hier een donatietraject meegemaakt.
Je kunt als nabestaande aangeven open te staan voor briefcontact van de ontvangers. Maar dat gebeurt anoniem via de stichting. Wel is er een vereniging die helpt zoeken naar de ontvangers. Dat laatste vind ik geen goede optie.
De brief van de stichting over de ontvangers met geslacht en leeftijd van ontvangers van elk orgaan is voor ons heel waardevol.
Wij hebben tot nu toe geen brieven van ontvangers gehad. Ik verwacht ze ook niet. Maar zou het wel heel fijn vinden. Niet voor het bedankje. Maar ik hoop te horen dat hun leven weer kwaliteit heeft gekregen door ons verlies.
Enkele vroegen zich dit af; ook al heeft de donateur een duidelijk akkoord op donatie in codicil staan, werd ons als nabestaande expliciet toestemming gevraagd. Een nee van ons had geen transplantaties hebben betekent.
Je kunt als nabestaande aangeven open te staan voor briefcontact van de ontvangers. Maar dat gebeurt anoniem via de stichting. Wel is er een vereniging die helpt zoeken naar de ontvangers. Dat laatste vind ik geen goede optie.
De brief van de stichting over de ontvangers met geslacht en leeftijd van ontvangers van elk orgaan is voor ons heel waardevol.
Wij hebben tot nu toe geen brieven van ontvangers gehad. Ik verwacht ze ook niet. Maar zou het wel heel fijn vinden. Niet voor het bedankje. Maar ik hoop te horen dat hun leven weer kwaliteit heeft gekregen door ons verlies.
Enkele vroegen zich dit af; ook al heeft de donateur een duidelijk akkoord op donatie in codicil staan, werd ons als nabestaande expliciet toestemming gevraagd. Een nee van ons had geen transplantaties hebben betekent.
dinsdag 19 december 2017 om 12:22
Ik zou het als nabestaande juist heel fijn vinden om iets te horen van degene die ,dankzij mijn kind,voort kan leven.Voor wie klopt nu het hart van je kind. Ik zou zelf ook altijd een brief sturen en mocht degene het willen zou ik ook graag iets kopen om op het graf te zetten als dank.
Hieronder een link van personen met hun bedankbrief voor de donor
https://www.transplantatiestichting.nl/ ... enboek.pdf
dinsdag 19 december 2017 om 12:38
Ik heb mijn lichaam ook ter beschikking gesteld.Hetvrijewoord schreef: ↑12-12-2017 23:21Mijn vader wil zijn lichaam ter beschikking stellen, ik houd mijn hart vast wat een kille bedoening dat gaat worden....
Heb wat informatie ingewonnen en men (het universitair ziekenhuis) geeft dus helemaal geen informatie meer na het ophalen van het lichaam, niet wanneer het lichaam is 'opgebruikt' of wanneer het overgebleven materiaal wordt gecremeerd.
Ik vind het wel zo fatsoenlijk om dat dus wel te doen, zeker als daar behoefte aan is maar kennelijk is dat teveel moeite.
In het ziekenhuis kunnen de nabestaanden afscheid nemen.
Daarna wordt het lichaam opgehaald en direct binnen 24 uur gebalsemd bij aankomst en gekoeld opgeslagen. Soms komt het lichaam pas na 20 jaar aan bod en als het opgebruikt is wordt het anoniem gecremeerd. Ze kunnen die informatie dus niet aan je geven omdat ze het zelf niet weten.
Er is een monument voor lichaamsdonoren
https://www.denieuweooster.nl/2015/monu ... msdonoren/
En in Nijmegen
http://www.uitvaart-nijmegen.nl/infothe ... oren/39056
Hier kun je je dierbare herdenken.
dinsdag 19 december 2017 om 12:41
Je moet respect hebben voor de wil van de overledene ook al heb je als nabestaande daar moeite mee. Het is zijn lichaam hij beslist daarover.redbulletje schreef: ↑12-12-2017 23:28Maar ze hebben toch een overschot aan lichamen daar? Kun je m niet overhalen voor n afscheid te kiezen waar zn nabestaanden troost uit putten?
dinsdag 19 december 2017 om 22:15
Dat is ook weer lastig; wat nou als het hart niet aangeslagen is en de ontvanger allang is overleden? Als je eenmaal begint met bedanktjes, moet ineens alles verantwoord worden, anders "ontbreken" er nog dingen. Ik denk dat het goed is dat de anonimiteit er is, om te voorkomen dat nabestaanden druk gaan leggen op de ontvanger dat hij of zij moet doorleven in de geest van de donor oid.batjang schreef: ↑12-12-2017 21:25Mijn zusje is overleden toen ze 35 was. Daarna hebben we een donorprocedure doorlopen.
Alle organen behalve de alvleesklier en longen zijn gedoneerd. Na verloop van tijd kregen we bericht van de transplantatiebegeleider dat alle operaties van de ontvangers geslaagd waren. Daarna hebben we van "de lever" en beide nieren een bedankje gehad. Dat gaat anoniem via het ziekenhuis. Men wil voorkomen dat ontvangers zich verplicht voelen contact te leggen of dankbaar te zijn.
Ik weet zeker dat mijn ouders het geweldig zouden vinden als "het hart" zich zou melden. Je verwacht niks, hoopt eigenlijk alleen dat iemand anders er nog wat aan heeft. Maar als iemand is overleden, houdt al het nieuwe nieuws op, er zijn alleen nog maar herinneringen. Zo'n berichtje was daarom bij ons heel welkom omdat het toch nog een soort van nieuws over mijn zusje was.
woensdag 20 december 2017 om 08:53
Dat ligt aan de universiteit. Bij veel universiteiten kun je aangeven dat je wilt weten wanneer het lichaam wordt vrijgegeven of dat je de as terugwilt na de crematie.Hetvrijewoord schreef: ↑12-12-2017 23:21Mijn vader wil zijn lichaam ter beschikking stellen, ik houd mijn hart vast wat een kille bedoening dat gaat worden....
Heb wat informatie ingewonnen en men (het universitair ziekenhuis) geeft dus helemaal geen informatie meer na het ophalen van het lichaam, niet wanneer het lichaam is 'opgebruikt' of wanneer het overgebleven materiaal wordt gecremeerd.
Ik vind het wel zo fatsoenlijk om dat dus wel te doen, zeker als daar behoefte aan is maar kennelijk is dat teveel moeite.
woensdag 20 december 2017 om 08:56
Dit dus, universiteiten kunnen vaak niet aangeven wanneer een lichaam gebruikt gaat worden. Want eenmaal gebalsemd is het in feite eeuwig houdbaar. Het is ook heel lastig om een familie 20 jaar aan het lijntje te houden. Dat is ook een belasting voor de nabestaanden.Habbekratz schreef: ↑19-12-2017 12:38Ik heb mijn lichaam ook ter beschikking gesteld.
In het ziekenhuis kunnen de nabestaanden afscheid nemen.
Daarna wordt het lichaam opgehaald en direct binnen 24 uur gebalsemd bij aankomst en gekoeld opgeslagen. Soms komt het lichaam pas na 20 jaar aan bod en als het opgebruikt is wordt het anoniem gecremeerd. Ze kunnen die informatie dus niet aan je geven omdat ze het zelf niet weten.
Er is een monument voor lichaamsdonoren
https://www.denieuweooster.nl/2015/monu ... msdonoren/
En in Nijmegen
http://www.uitvaart-nijmegen.nl/infothe ... oren/39056
Hier kun je je dierbare herdenken.
Een universiteit doet dit dus uit een stuk bewcherming ook.
woensdag 20 december 2017 om 21:16
lisbeth schreef: ↑20-12-2017 08:56Dit dus, universiteiten kunnen vaak niet aangeven wanneer een lichaam gebruikt gaat worden. Want eenmaal gebalsemd is het in feite eeuwig houdbaar. Het is ook heel lastig om een familie 20 jaar aan het lijntje te houden. Dat is ook een belasting voor de nabestaanden.
Een universiteit doet dit dus uit een stuk bewcherming ook.
Zoals ik het nu voel vind ik het nooit te weten komen ook heel belastend. Het idee dat (een deel) van mijn vader, ook al is dat slechts nog zijn omhulsel 'ergens' ligt vind ik heel lastig te verwerken. En zoals het nu 'geregeld' is komt er voor ons ook nooit een verlossend antwoord op of afsluiting. Ik ben best een rationeel persoon maar heb zelfs al nachtmerries hierover gehad, en dan is hij nog niet eens dood...
Ik denk dat het op een of andere manier makkelijker is voor universiteiten op deze manier, nooit gedoe achteraf. Want men weet niets.
woensdag 20 december 2017 om 21:17
Dat kan ja, dan zal dat vanwege de redenen zijn zoals ik al aangaf. Weet je bij welke uni hij zich heeft aangemeld. Ik zit een beetje in het wereldje. Je kunt uiteraard gewoon afscheid nemen, al moet het sneller dat klopt. Er zijn ook universiteiten die een herdenkingsdiensten hebben. Of ze hebben gedenkstenen.
woensdag 20 december 2017 om 21:24
lisbeth schreef: ↑20-12-2017 21:17Dat kan ja, dan zal dat vanwege de redenen zijn zoals ik al aangaf. Weet je bij welke uni hij zich heeft aangemeld. Ik zit een beetje in het wereldje. Je kunt uiteraard gewoon afscheid nemen, al moet het sneller dat klopt. Er zijn ook universiteiten die een herdenkingsdiensten hebben. Of ze hebben gedenkstenen.
Amsterdam.
