Actueel
alle pijlers
dunne vrouwen hoger salaris dan dikkere vrouwen
zaterdag 9 oktober 2010 om 11:56
Bron: www.nu.nl (copy paste)
AMSTERDAM - Werkgevers benaderen vrouwelijke werknemers bijna hetzelfde als de mode-industrie: hoe dunner ze zijn, des te meer krijgen ze betaald. Dat blijkt uit een studie waar de Wall Street Journal over bericht.
© Thinkstock
Onderzoekers Timothy Judge (Universiteit van Florida) en Daniel Cable (Universiteit van North Carolina) keken naar het verband tussen gewicht en inkomen. Daarvoor vergeleken ze het gewicht en het salaris van ruim 11.000 Duitsers en bijna 13.000 Amerikanen.
Vrouwen die zo'n 10 kilo lichter zijn dan het gemiddelde in de groep bleken 15.500 dollar meer te verdienen dan vrouwen met een 'normaal' gewicht. Vrouwen die 10 kilo meer wegen dan gemiddeld verdienen juist bijna 14.000 dollar minder dan de doorsnee vrouw.
Mannen
Hoewel dikke vrouwen gestraft lijken te worden voor hun extra lichaamsgewicht, neemt bij mannen met het stijgen van het aantal kilo's het inkomen juist toe. De onderzochte dunne mannen verdienden 8.500 dollar minder dan het gemiddelde, aldus de Wall Street Journal.
Te veel kilo's aankomen helpt mannen echter niet aan een beter gevulde salarisstrook; bij een gewicht dat doorgaat voor 'overgewicht', neemt de gemiddelde beloning weer af. Mannen met een gewicht van ongeveer 94 kilo bleken het meeste geld binnen te halen.
Vooroordelen
Judge en Cable hopen dat werkgevers bewust worden van hun vooroordelen, maar speculeren ook nog over een logische verklaring voor het hogere inkomen van 'dunne' vrouwen.
Aangezien zij voldoen aan het ideale lichaamsgewicht kunnen ze wellicht meer invloed uitoefenen en goede resultaten boeken op de werkvloer.
ben ik blij dat ik 12 kg ben afgevallen! ik krijg binnenkort namelijk een jaarcontract en dit kan wel in mijn voordeel werken met de salarisonderhandeling
natuurlijk wel bespottelijk dat dit gebeurt. Jammer dat ik niet overdreven knap ben, dat zou nog net ff die 10 cent per uur extra kunnen opleveren 
AMSTERDAM - Werkgevers benaderen vrouwelijke werknemers bijna hetzelfde als de mode-industrie: hoe dunner ze zijn, des te meer krijgen ze betaald. Dat blijkt uit een studie waar de Wall Street Journal over bericht.
© Thinkstock
Onderzoekers Timothy Judge (Universiteit van Florida) en Daniel Cable (Universiteit van North Carolina) keken naar het verband tussen gewicht en inkomen. Daarvoor vergeleken ze het gewicht en het salaris van ruim 11.000 Duitsers en bijna 13.000 Amerikanen.
Vrouwen die zo'n 10 kilo lichter zijn dan het gemiddelde in de groep bleken 15.500 dollar meer te verdienen dan vrouwen met een 'normaal' gewicht. Vrouwen die 10 kilo meer wegen dan gemiddeld verdienen juist bijna 14.000 dollar minder dan de doorsnee vrouw.
Mannen
Hoewel dikke vrouwen gestraft lijken te worden voor hun extra lichaamsgewicht, neemt bij mannen met het stijgen van het aantal kilo's het inkomen juist toe. De onderzochte dunne mannen verdienden 8.500 dollar minder dan het gemiddelde, aldus de Wall Street Journal.
Te veel kilo's aankomen helpt mannen echter niet aan een beter gevulde salarisstrook; bij een gewicht dat doorgaat voor 'overgewicht', neemt de gemiddelde beloning weer af. Mannen met een gewicht van ongeveer 94 kilo bleken het meeste geld binnen te halen.
Vooroordelen
Judge en Cable hopen dat werkgevers bewust worden van hun vooroordelen, maar speculeren ook nog over een logische verklaring voor het hogere inkomen van 'dunne' vrouwen.
Aangezien zij voldoen aan het ideale lichaamsgewicht kunnen ze wellicht meer invloed uitoefenen en goede resultaten boeken op de werkvloer.
ben ik blij dat ik 12 kg ben afgevallen! ik krijg binnenkort namelijk een jaarcontract en dit kan wel in mijn voordeel werken met de salarisonderhandeling
natuurlijk wel bespottelijk dat dit gebeurt. Jammer dat ik niet overdreven knap ben, dat zou nog net ff die 10 cent per uur extra kunnen opleveren
woensdag 3 november 2010 om 18:11
Ik eet heel weinig per dag, zeker geen 2000kc en heb flink overgewicht.. waardoor? medicijn gebruik!!!! en nee geen smoesje, helaas de waarheid. Mensen denken dat ik lui ben of me volvreet... tja dat is dus niet zo. Ik doe er alles aan om juist niet aan te komen. Maar dat ziet men niet. Als ik dan 1x in het jaar een ijsje eet.. dan zie je mensen kijken van gek he dat je zo dik bent... tja.
woensdag 3 november 2010 om 18:16
quote:Rik78 schreef op 03 november 2010 @ 15:51:
[...]
Denk je dat iemand die veel drinkt, psychisch gestoord is, lui is, aan de drugs is, iemand elke week het ziekenhuis ramt grote kans heeft op een baan en dat een werkgever zou zeggen: nou, met hem weet ik het nog niet zo zeker, ik pak wel iemand die stabiel is.
Ik zeg niet dat je een idioot bent, ik vraag je (ook voor de vorige vraag):
Wat denk je er nu zelf van?
Ik denk dat het onzin is. Ik heb alleen mezelf waar ik op af kan gaan, en ik meld me gemiddeld hooguit 1 x per jaar ziek en ik heb geen kwalen, en ten tweede ben ik toevallig niet zo gek lang geleden van baan veranderd en dus toch van al die kandidaten aangenomen, en ten derde heb ik onlangs mijn promotie gehad omdat ik goed functioneer.
Maar waar de openingstopic over gaat is dat dunne vrouwen meer verdienen dan dikke vrouwen. Voor zover het onderzoek al op Nederland van toepassing is, was reeds bekend dat mooiere mensen meer verdienen dan minder mooie mensen (dun of dik). Ik denk dat het eerder daarbij aansluit.
[...]
Denk je dat iemand die veel drinkt, psychisch gestoord is, lui is, aan de drugs is, iemand elke week het ziekenhuis ramt grote kans heeft op een baan en dat een werkgever zou zeggen: nou, met hem weet ik het nog niet zo zeker, ik pak wel iemand die stabiel is.
Ik zeg niet dat je een idioot bent, ik vraag je (ook voor de vorige vraag):
Wat denk je er nu zelf van?
Ik denk dat het onzin is. Ik heb alleen mezelf waar ik op af kan gaan, en ik meld me gemiddeld hooguit 1 x per jaar ziek en ik heb geen kwalen, en ten tweede ben ik toevallig niet zo gek lang geleden van baan veranderd en dus toch van al die kandidaten aangenomen, en ten derde heb ik onlangs mijn promotie gehad omdat ik goed functioneer.
Maar waar de openingstopic over gaat is dat dunne vrouwen meer verdienen dan dikke vrouwen. Voor zover het onderzoek al op Nederland van toepassing is, was reeds bekend dat mooiere mensen meer verdienen dan minder mooie mensen (dun of dik). Ik denk dat het eerder daarbij aansluit.
woensdag 3 november 2010 om 18:27
quote:Rik78 schreef op 03 november 2010 @ 16:20:
[...]
Nogmaals, ik heb niks tegen dikke mensen maar hou op te klagen dat onderzoeken uitwijzen dat werkgevers er op letten om geen dikke mensen aan te nemen vanwege de vele risico's. Volstrekt logisch lijkt me.
Nogmaals, uit welk onderzoek blijkt dat?
Het enige onderzoek gewicht - werkgerelateerd dat hier genoemd is gaat namelijk over de hoogte van het salaris, en niet of mensen wel of niet worden aangenomen.
[...]
Nogmaals, ik heb niks tegen dikke mensen maar hou op te klagen dat onderzoeken uitwijzen dat werkgevers er op letten om geen dikke mensen aan te nemen vanwege de vele risico's. Volstrekt logisch lijkt me.
Nogmaals, uit welk onderzoek blijkt dat?
Het enige onderzoek gewicht - werkgerelateerd dat hier genoemd is gaat namelijk over de hoogte van het salaris, en niet of mensen wel of niet worden aangenomen.
donderdag 4 november 2010 om 06:41
quote:Flashy schreef op 03 november 2010 @ 18:11:
Ik eet heel weinig per dag, zeker geen 2000kc en heb flink overgewicht.. waardoor? medicijn gebruik!!!! en nee geen smoesje, helaas de waarheid. Mensen denken dat ik lui ben of me volvreet... tja dat is dus niet zo. Ik doe er alles aan om juist niet aan te komen. Maar dat ziet men niet. Als ik dan 1x in het jaar een ijsje eet.. dan zie je mensen kijken van gek he dat je zo dik bent... tja.
Gewoon genieten van je ijsje hoor, maar het is gewoon onwetendheid van de massa. Heb eens iemand echt letterlijk 30 kilo zien groeien door de seroxat en echt niet door het eten wat ze deed want het was echt iemand die altijd op haar figuur lette.
Med. hielp wel tegen de depressie, maar door dat overgewicht en veranderde lichaaam voelde zich weer doodongelukkig.
Prednison is ook zo'n prettig dikmakertje.
Ik eet heel weinig per dag, zeker geen 2000kc en heb flink overgewicht.. waardoor? medicijn gebruik!!!! en nee geen smoesje, helaas de waarheid. Mensen denken dat ik lui ben of me volvreet... tja dat is dus niet zo. Ik doe er alles aan om juist niet aan te komen. Maar dat ziet men niet. Als ik dan 1x in het jaar een ijsje eet.. dan zie je mensen kijken van gek he dat je zo dik bent... tja.
Gewoon genieten van je ijsje hoor, maar het is gewoon onwetendheid van de massa. Heb eens iemand echt letterlijk 30 kilo zien groeien door de seroxat en echt niet door het eten wat ze deed want het was echt iemand die altijd op haar figuur lette.
Med. hielp wel tegen de depressie, maar door dat overgewicht en veranderde lichaaam voelde zich weer doodongelukkig.
Prednison is ook zo'n prettig dikmakertje.
donderdag 4 november 2010 om 07:06
vrijdag 5 november 2010 om 09:06
quote:Rik78 schreef op 03 november 2010 @ 16:17:
[...]
Ik heb er (vanzelfsprekend) geen moeite mee dat je dik bent maar nagenoeg alle dikke personen zeggen het: zit in de genen, kan er niks aan doen. Ik vraag me af of dat wel zo is. Ga eens 3x per week 5 kilometer hardlopen. Dan krijg je vanzelf de neiging om gezonder te eten en smaken de lekkere dingen ook extra lekker.
Eerlijk gezegd sport ik om meer te kunnen eten want ik hou van eten. Door 25 km per week te hardlopen, blijf ik slank en hoef ik niet te Sonja Bakkeren.
Even een late reactie: Natuurlijk kan ik dunner worden dan ik ben, maar maatje 36/38 zal ik nooit hebben. Dat heb ik gehad toen ik in de brugklas zat en later nooit meer. Maat 40/42 kwam eerder.
Als je kijkt naar foto's van tantes, oma's, overgrootmoeders: die zijn allemaal dik of in ieder geval gezet. In die zin zit de aanleg tot dik worden wel in mijn genen.
Het feit dat ik nu niet dunner ben heb ik natuurlijk aan mezelf te danken, daar ga ik ook geen uitvluchten voor verzinnen.
Maar ik bedoel er maar mee dat ik nooit slank zal zijn als sommige anderen.
Een tijdje terug was er een topic over wat mensen als dik zien en wat niet.
Ik vind mijn zusje bijvoorbeeld slank, anderen (hier op VIVA) zullen haar mollig vinden.
[...]
Ik heb er (vanzelfsprekend) geen moeite mee dat je dik bent maar nagenoeg alle dikke personen zeggen het: zit in de genen, kan er niks aan doen. Ik vraag me af of dat wel zo is. Ga eens 3x per week 5 kilometer hardlopen. Dan krijg je vanzelf de neiging om gezonder te eten en smaken de lekkere dingen ook extra lekker.
Eerlijk gezegd sport ik om meer te kunnen eten want ik hou van eten. Door 25 km per week te hardlopen, blijf ik slank en hoef ik niet te Sonja Bakkeren.
Even een late reactie: Natuurlijk kan ik dunner worden dan ik ben, maar maatje 36/38 zal ik nooit hebben. Dat heb ik gehad toen ik in de brugklas zat en later nooit meer. Maat 40/42 kwam eerder.
Als je kijkt naar foto's van tantes, oma's, overgrootmoeders: die zijn allemaal dik of in ieder geval gezet. In die zin zit de aanleg tot dik worden wel in mijn genen.
Het feit dat ik nu niet dunner ben heb ik natuurlijk aan mezelf te danken, daar ga ik ook geen uitvluchten voor verzinnen.
Maar ik bedoel er maar mee dat ik nooit slank zal zijn als sommige anderen.
Een tijdje terug was er een topic over wat mensen als dik zien en wat niet.
Ik vind mijn zusje bijvoorbeeld slank, anderen (hier op VIVA) zullen haar mollig vinden.
vrijdag 5 november 2010 om 12:49
Het gaat niet om mijn subjectieve mening wat ik slank en dik vindt. Ik heb het over mensen die een BMI hoger dan 30 hebben. Dan ben je echt grof te zwaar.
Ik denk dat gezonde mensen geen BMI 30 of meer hoeven te hebben ondanks erfelijke aanleg. Mocht je ziek zijn, medicijnen gebruiken en dergelijke, dat is iets anders. Maar het merendeel van de dikke mensen is gewoon gezond en beweegt te weinig en eet veel te veel en verkeerd.
Ik denk dat gezonde mensen geen BMI 30 of meer hoeven te hebben ondanks erfelijke aanleg. Mocht je ziek zijn, medicijnen gebruiken en dergelijke, dat is iets anders. Maar het merendeel van de dikke mensen is gewoon gezond en beweegt te weinig en eet veel te veel en verkeerd.
woensdag 10 november 2010 om 14:05
quote:Rik78 schreef op 02 november 2010 @ 19:54:
[...]
Je bent gewoon veel te ongezond en dat kost de werkgever geld. Moet hij gaan betalen omdat jij je gewicht niet op orde kan houden? Zou jij dikke mensen gaan aannemen als je weet dat ze meer gaan kosten dan een slank persoon?
Sorry hoor, maar hoe kom je erbij dat ík veel te ongezond ben en daardoor meer kost dan een slank persoon? Of bedoel je dat dikkerds door de bank genomen ongezond zijn en daardoor -door de bank genomen- duurder zijn. En ook over dat: waar haal je dat vandaan? Tuurlijk is obese zijn niet gezond, maar ik kost mijn werkgever echt niet meer dan een slank persoon. Ik ben me er niet van bewust. Dus als je op de persoon speelt, sla je plank behoorlijk mis. Maar als je het over de groep hebt: OK dan zal dat wel zo zijn, geloof ik best.
En als je dan overigens op die hernia doelt: dat was een bijna hernia, hoeft volgens de artsen niet door overgewicht te komen (meesten die het in mijn omgeving hebben gehad, zijn slank) en ik heb me er maar 1 dag voor ziek gemeld. (Mijn enige ziekmelding in jááren overigens.)
[...]
Je bent gewoon veel te ongezond en dat kost de werkgever geld. Moet hij gaan betalen omdat jij je gewicht niet op orde kan houden? Zou jij dikke mensen gaan aannemen als je weet dat ze meer gaan kosten dan een slank persoon?
Sorry hoor, maar hoe kom je erbij dat ík veel te ongezond ben en daardoor meer kost dan een slank persoon? Of bedoel je dat dikkerds door de bank genomen ongezond zijn en daardoor -door de bank genomen- duurder zijn. En ook over dat: waar haal je dat vandaan? Tuurlijk is obese zijn niet gezond, maar ik kost mijn werkgever echt niet meer dan een slank persoon. Ik ben me er niet van bewust. Dus als je op de persoon speelt, sla je plank behoorlijk mis. Maar als je het over de groep hebt: OK dan zal dat wel zo zijn, geloof ik best.
En als je dan overigens op die hernia doelt: dat was een bijna hernia, hoeft volgens de artsen niet door overgewicht te komen (meesten die het in mijn omgeving hebben gehad, zijn slank) en ik heb me er maar 1 dag voor ziek gemeld. (Mijn enige ziekmelding in jááren overigens.)
woensdag 10 november 2010 om 14:36
quote:Rik78 schreef op 05 november 2010 @ 12:49:
Ik denk dat gezonde mensen geen BMI 30 of meer hoeven te hebben ondanks erfelijke aanleg. Mocht je ziek zijn, medicijnen gebruiken en dergelijke, dat is iets anders. Maar het merendeel van de dikke mensen is gewoon gezond en beweegt te weinig en eet veel te veel en verkeerd.
Goh eindelijk eens met je eens. (Serieus!) En begrijp me niet verkeerd: ik zit echt niet in de slachtofferrol (nou ja misschien een beetje). Ieder pondje gaat door het mondje, maar mijn pondjes komen er wel sneller/makkelijker. Ik sportte overigens vroeger net zo veel als nu (toegegeven: ben gewoon geen sporter), at hetzelfde (ongeveer) en kwam niet aan. Geen idee wat er gebeurd is, maar opeens (langzaam aan hoor) werd ik dikker (en dikker). Geen andere medicijnen ofzo, hooguit een andere pil, maar daar wordt je echt niet obese van.
Tuurlijk baal ik er van, maar ik baal meer van de reacties van anderen. Als je een keer een frietje eet in het openbaar kijkt iedereen je aan, je wordt vaak behandeld als dommert (nou vaker als een ander heb ik het idee), moet je meer bewijzen. En als ik een keer ziek ben is het meteen: komt omdat ze zo vet is.\
En tuurlijk heb ik er wat aan gedaan om af te vallen, maar de weg is zoooo verschrikkelijk lang (eigenlijk vecht je je hele leven tegen de kilo's) dat ik (en vele anderen) het niet volhoud.
Bovendien is het frustrerend om te zien dat vriendinnen meer/ongezonder eten en gewoon maat 42 blijven behouden.
En als dikkerd heb je -vind ik- vaker te maken met vooroordelen. En die worden door programma's als SOS Sonja in de hand gewerkt. Ik kan je zeggen dat ik volgens de schijf van vijf eet. Ok ik eet misschien wel eens 's avonds een koekje, maar niet een hele verpakking leeg. (En misschien ga ik ook weleens over de 2000 kcal heen hoor: ben helaas geen heilige, maar probeer me er wel aan te houden.)
Terugkomend op de openingspost denk ik overigens dat dit verschil komt door het het-oog-wil-ook-wat principe en niet of iemand meer risico is voor een baas. Zeker niet voor hoog-opgeleiden denk ik. Ik ben niet te vergelijken met andere slanke collega's (ander CV oa.) en dus kiezen ze bij hoger opgeleiden niet per se voor slankerds, verwacht ik. Wel denk ik dat ze bij gelijke geschiktheid eerder een slankerd aannemen, maar mogelijk met name ivm het het-oog-wil-ook-wat principe.
Nu begrijpen jullie (met name Rik) ook waarom ik soms zo fel reageer. Kan me er erg boos over maken als ze iedereen over een kam scheren.
Ik denk dat gezonde mensen geen BMI 30 of meer hoeven te hebben ondanks erfelijke aanleg. Mocht je ziek zijn, medicijnen gebruiken en dergelijke, dat is iets anders. Maar het merendeel van de dikke mensen is gewoon gezond en beweegt te weinig en eet veel te veel en verkeerd.
Goh eindelijk eens met je eens. (Serieus!) En begrijp me niet verkeerd: ik zit echt niet in de slachtofferrol (nou ja misschien een beetje). Ieder pondje gaat door het mondje, maar mijn pondjes komen er wel sneller/makkelijker. Ik sportte overigens vroeger net zo veel als nu (toegegeven: ben gewoon geen sporter), at hetzelfde (ongeveer) en kwam niet aan. Geen idee wat er gebeurd is, maar opeens (langzaam aan hoor) werd ik dikker (en dikker). Geen andere medicijnen ofzo, hooguit een andere pil, maar daar wordt je echt niet obese van.
Tuurlijk baal ik er van, maar ik baal meer van de reacties van anderen. Als je een keer een frietje eet in het openbaar kijkt iedereen je aan, je wordt vaak behandeld als dommert (nou vaker als een ander heb ik het idee), moet je meer bewijzen. En als ik een keer ziek ben is het meteen: komt omdat ze zo vet is.\
En tuurlijk heb ik er wat aan gedaan om af te vallen, maar de weg is zoooo verschrikkelijk lang (eigenlijk vecht je je hele leven tegen de kilo's) dat ik (en vele anderen) het niet volhoud.
Bovendien is het frustrerend om te zien dat vriendinnen meer/ongezonder eten en gewoon maat 42 blijven behouden.
En als dikkerd heb je -vind ik- vaker te maken met vooroordelen. En die worden door programma's als SOS Sonja in de hand gewerkt. Ik kan je zeggen dat ik volgens de schijf van vijf eet. Ok ik eet misschien wel eens 's avonds een koekje, maar niet een hele verpakking leeg. (En misschien ga ik ook weleens over de 2000 kcal heen hoor: ben helaas geen heilige, maar probeer me er wel aan te houden.)
Terugkomend op de openingspost denk ik overigens dat dit verschil komt door het het-oog-wil-ook-wat principe en niet of iemand meer risico is voor een baas. Zeker niet voor hoog-opgeleiden denk ik. Ik ben niet te vergelijken met andere slanke collega's (ander CV oa.) en dus kiezen ze bij hoger opgeleiden niet per se voor slankerds, verwacht ik. Wel denk ik dat ze bij gelijke geschiktheid eerder een slankerd aannemen, maar mogelijk met name ivm het het-oog-wil-ook-wat principe.
Nu begrijpen jullie (met name Rik) ook waarom ik soms zo fel reageer. Kan me er erg boos over maken als ze iedereen over een kam scheren.
woensdag 10 november 2010 om 14:43
quote:Silky schreef op 10 november 2010 @ 14:36:
[...]
Goh eindelijk eens met je eens. (Serieus!) En begrijp me niet verkeerd: ik zit echt niet in de slachtofferrol. Ieder pondje gaat door het mondje, maar mijn pondjes komen er wel sneller/makkelijker. Ik sportte overigens vroeger net zo veel als nu (toegegeven: ben gewoon geen sporter), at hetzelfde (ongeveer) en kwam niet aan. Geen idee wat er gebeurd is, maar opeens (langzaam aan hoor) werd ik dikker (en dikker). Geen andere medicijnen ofzo, hooguit een andere pil, maar daar wordt je echt niet obese van.
Tuurlijk baal ik er van, maar ik baal meer van de reacties van anderen. Als je een keer een frietje eet in het openbaar kijkt iedereen je aan, je wordt vaak behandeld als dommert (nou vaker als een ander heb ik het idee), moet je meer bewijzen. En als ik een keer ziek ben is het meteen: komt omdat ze zo vet is.\
En tuurlijk heb ik er wat aan gedaan om af te vallen, maar de weg is zoooo verschrikkelijk lang (eigenlijk vecht je je hele leven tegen de kilo's) dat ik (en vele anderen) het niet volhoud.
Bovendien is het frustrerend om te zien dat vriendinnen meer/ongezonder eten en gewoon maat 42 blijven behouden.
En als dikkerd heb je -vind ik- vaker te maken met vooroordelen. En die worden door programma's als SOS Sonja in de hand gewerkt. Ik kan je zeggen dat ik volgens de schijf van vijf eet. Ok ik eet misschien wel eens 's avonds een koekje, maar niet een hele verpakking leeg. (En misschien ga ik ook weleens over de 2000 kcal heen hoor: ben helaas geen heilige, maar probeer me er wel aan te houden.)
Terugkomend op de openingspost denk ik overigens dat dit verschil komt door het het-oog-wil-ook-wat principe en niet of iemand meer risico is voor een baas. Zeker niet voor hoog-opgeleiden denk ik. Ik ben niet te vergelijken met andere slanke collega's (ander CV oa.) en dus kiezen ze bij hoger opgeleiden niet per se voor slankerds, verwacht ik. Wel denk ik dat ze bij gelijke geschiktheid eerder een slankerd aannemen, maar mogelijk met name ivm het het-oog-wil-ook-wat principe.
Nu begrijpen jullie (met name Rik) ook waarom ik soms zo fel reageer. Kan me er erg boos over maken als ze iedereen over een kam scheren.
[...]
Goh eindelijk eens met je eens. (Serieus!) En begrijp me niet verkeerd: ik zit echt niet in de slachtofferrol. Ieder pondje gaat door het mondje, maar mijn pondjes komen er wel sneller/makkelijker. Ik sportte overigens vroeger net zo veel als nu (toegegeven: ben gewoon geen sporter), at hetzelfde (ongeveer) en kwam niet aan. Geen idee wat er gebeurd is, maar opeens (langzaam aan hoor) werd ik dikker (en dikker). Geen andere medicijnen ofzo, hooguit een andere pil, maar daar wordt je echt niet obese van.
Tuurlijk baal ik er van, maar ik baal meer van de reacties van anderen. Als je een keer een frietje eet in het openbaar kijkt iedereen je aan, je wordt vaak behandeld als dommert (nou vaker als een ander heb ik het idee), moet je meer bewijzen. En als ik een keer ziek ben is het meteen: komt omdat ze zo vet is.\
En tuurlijk heb ik er wat aan gedaan om af te vallen, maar de weg is zoooo verschrikkelijk lang (eigenlijk vecht je je hele leven tegen de kilo's) dat ik (en vele anderen) het niet volhoud.
Bovendien is het frustrerend om te zien dat vriendinnen meer/ongezonder eten en gewoon maat 42 blijven behouden.
En als dikkerd heb je -vind ik- vaker te maken met vooroordelen. En die worden door programma's als SOS Sonja in de hand gewerkt. Ik kan je zeggen dat ik volgens de schijf van vijf eet. Ok ik eet misschien wel eens 's avonds een koekje, maar niet een hele verpakking leeg. (En misschien ga ik ook weleens over de 2000 kcal heen hoor: ben helaas geen heilige, maar probeer me er wel aan te houden.)
Terugkomend op de openingspost denk ik overigens dat dit verschil komt door het het-oog-wil-ook-wat principe en niet of iemand meer risico is voor een baas. Zeker niet voor hoog-opgeleiden denk ik. Ik ben niet te vergelijken met andere slanke collega's (ander CV oa.) en dus kiezen ze bij hoger opgeleiden niet per se voor slankerds, verwacht ik. Wel denk ik dat ze bij gelijke geschiktheid eerder een slankerd aannemen, maar mogelijk met name ivm het het-oog-wil-ook-wat principe.
Nu begrijpen jullie (met name Rik) ook waarom ik soms zo fel reageer. Kan me er erg boos over maken als ze iedereen over een kam scheren.
woensdag 10 november 2010 om 15:59
quote:Silky schreef op 10 november 2010 @ 14:36:
[...]
Goh eindelijk eens met je eens. (Serieus!) En begrijp me niet verkeerd: ik zit echt niet in de slachtofferrol (nou ja misschien een beetje). Ieder pondje gaat door het mondje, maar mijn pondjes komen er wel sneller/makkelijker. Ik sportte overigens vroeger net zo veel als nu (toegegeven: ben gewoon geen sporter), at hetzelfde (ongeveer) en kwam niet aan. Geen idee wat er gebeurd is, maar opeens (langzaam aan hoor) werd ik dikker (en dikker). Geen andere medicijnen ofzo, hooguit een andere pil, maar daar wordt je echt niet obese van.
Tuurlijk baal ik er van, maar ik baal meer van de reacties van anderen. Als je een keer een frietje eet in het openbaar kijkt iedereen je aan, je wordt vaak behandeld als dommert (nou vaker als een ander heb ik het idee), moet je meer bewijzen. En als ik een keer ziek ben is het meteen: komt omdat ze zo vet is.\
En tuurlijk heb ik er wat aan gedaan om af te vallen, maar de weg is zoooo verschrikkelijk lang (eigenlijk vecht je je hele leven tegen de kilo's) dat ik (en vele anderen) het niet volhoud.
Bovendien is het frustrerend om te zien dat vriendinnen meer/ongezonder eten en gewoon maat 42 blijven behouden.
En als dikkerd heb je -vind ik- vaker te maken met vooroordelen. En die worden door programma's als SOS Sonja in de hand gewerkt. Ik kan je zeggen dat ik volgens de schijf van vijf eet. Ok ik eet misschien wel eens 's avonds een koekje, maar niet een hele verpakking leeg. (En misschien ga ik ook weleens over de 2000 kcal heen hoor: ben helaas geen heilige, maar probeer me er wel aan te houden.)
Terugkomend op de openingspost denk ik overigens dat dit verschil komt door het het-oog-wil-ook-wat principe en niet of iemand meer risico is voor een baas. Zeker niet voor hoog-opgeleiden denk ik. Ik ben niet te vergelijken met andere slanke collega's (ander CV oa.) en dus kiezen ze bij hoger opgeleiden niet per se voor slankerds, verwacht ik. Wel denk ik dat ze bij gelijke geschiktheid eerder een slankerd aannemen, maar mogelijk met name ivm het het-oog-wil-ook-wat principe.
Nu begrijpen jullie (met name Rik) ook waarom ik soms zo fel reageer. Kan me er erg boos over maken als ze iedereen over een kam scheren.
Ben je naar de dokter geweest hiervoor? In jouw geval zeg je: ik ben obese ondanks een gezonde leefstijl. Dat staat haaks op elkaar.
Ik heb met je te doen en ieder persoon heeft zijn eigen verhaal.
Statistisch gezien kost jij de werkgever meer geld dan een slank persoon en daarom vind ik het niet gek dat werkgevers aarzelend zijn om dikke mensen aan te nemen.
Als ik tussen de regels lees dan sport je eigenlijk te weinig als je zelf zou willen en misschien eet je hier en daar toch wat meer dan zou mogen. Klopt dat?
[...]
Goh eindelijk eens met je eens. (Serieus!) En begrijp me niet verkeerd: ik zit echt niet in de slachtofferrol (nou ja misschien een beetje). Ieder pondje gaat door het mondje, maar mijn pondjes komen er wel sneller/makkelijker. Ik sportte overigens vroeger net zo veel als nu (toegegeven: ben gewoon geen sporter), at hetzelfde (ongeveer) en kwam niet aan. Geen idee wat er gebeurd is, maar opeens (langzaam aan hoor) werd ik dikker (en dikker). Geen andere medicijnen ofzo, hooguit een andere pil, maar daar wordt je echt niet obese van.
Tuurlijk baal ik er van, maar ik baal meer van de reacties van anderen. Als je een keer een frietje eet in het openbaar kijkt iedereen je aan, je wordt vaak behandeld als dommert (nou vaker als een ander heb ik het idee), moet je meer bewijzen. En als ik een keer ziek ben is het meteen: komt omdat ze zo vet is.\
En tuurlijk heb ik er wat aan gedaan om af te vallen, maar de weg is zoooo verschrikkelijk lang (eigenlijk vecht je je hele leven tegen de kilo's) dat ik (en vele anderen) het niet volhoud.
Bovendien is het frustrerend om te zien dat vriendinnen meer/ongezonder eten en gewoon maat 42 blijven behouden.
En als dikkerd heb je -vind ik- vaker te maken met vooroordelen. En die worden door programma's als SOS Sonja in de hand gewerkt. Ik kan je zeggen dat ik volgens de schijf van vijf eet. Ok ik eet misschien wel eens 's avonds een koekje, maar niet een hele verpakking leeg. (En misschien ga ik ook weleens over de 2000 kcal heen hoor: ben helaas geen heilige, maar probeer me er wel aan te houden.)
Terugkomend op de openingspost denk ik overigens dat dit verschil komt door het het-oog-wil-ook-wat principe en niet of iemand meer risico is voor een baas. Zeker niet voor hoog-opgeleiden denk ik. Ik ben niet te vergelijken met andere slanke collega's (ander CV oa.) en dus kiezen ze bij hoger opgeleiden niet per se voor slankerds, verwacht ik. Wel denk ik dat ze bij gelijke geschiktheid eerder een slankerd aannemen, maar mogelijk met name ivm het het-oog-wil-ook-wat principe.
Nu begrijpen jullie (met name Rik) ook waarom ik soms zo fel reageer. Kan me er erg boos over maken als ze iedereen over een kam scheren.
Ben je naar de dokter geweest hiervoor? In jouw geval zeg je: ik ben obese ondanks een gezonde leefstijl. Dat staat haaks op elkaar.
Ik heb met je te doen en ieder persoon heeft zijn eigen verhaal.
Statistisch gezien kost jij de werkgever meer geld dan een slank persoon en daarom vind ik het niet gek dat werkgevers aarzelend zijn om dikke mensen aan te nemen.
Als ik tussen de regels lees dan sport je eigenlijk te weinig als je zelf zou willen en misschien eet je hier en daar toch wat meer dan zou mogen. Klopt dat?
woensdag 10 november 2010 om 16:54
quote:Rik78 schreef op 10 november 2010 @ 15:59:
[...]
(1)Ben je naar de dokter geweest hiervoor? In jouw geval zeg je: ik ben obese ondanks een gezonde leefstijl. Dat staat haaks op elkaar.
Ik heb met je te doen en ieder persoon heeft zijn eigen verhaal.
(2) Statistisch gezien kost jij de werkgever meer geld dan een slank persoon en daarom vind ik het niet gek dat werkgevers aarzelend zijn om dikke mensen aan te nemen.
(3) Als ik tussen de regels lees dan sport je eigenlijk te weinig als je zelf zou willen en misschien eet je hier en daar toch wat meer dan zou mogen. Klopt dat?
Ad 1) Ik loop bij een dietiste (via mijn HA) en je hoeft echt niet met me te doen hebben. Maar het is gewoon dat iedere persoon zijn/haar verhaal heeft. En anderen oordelen zo snel (ik ook als ik bijv. bij een ziekenhuis in een bed iemand ziet roken bijv. hoor).
Ad 2) Dank voor de nuance: statistisch genomen klinkt toch anders dan (zie mijn reactie eerder vandaag) dat ik meer geld zou kosten. Werkgevers mogen mij gerust (op de man uh vrouw af) vragen of ik vaak ziek ben, voordat ze me aannemen. Ook mogen ze mijn referenties hiernaar vragen, maar om zomaar ergens vanuit te gaan.... En ik blijf me afvragen of werkgevers dikkerds minder snel aan zouden nemen en als dat zo is, of dit komt omdat zij sneller ziek zouden zijn of omdat het minder oogt. (Want inderdaad ben ik nu minder mooi dan toen ik maatje 38 had.)
Ad 3) Ja ik sport te weinig voor mijn lichaam (daar bedoel ik mee dat ik met mijn gewoonten beter meer zou kunnen sporten, maar betekend niet dat ik weinig sport). Maar zou niet meer kunnen (geen tijd) en ook niet minder willen. Heb er (doorgaans) veel voor over om af te vallen, maar er zijn grenzen. (En dat heeft voor mij de consequentie dat ik minder (snel) afval, maar is wel een bewuste keuze.)
[...]
(1)Ben je naar de dokter geweest hiervoor? In jouw geval zeg je: ik ben obese ondanks een gezonde leefstijl. Dat staat haaks op elkaar.
Ik heb met je te doen en ieder persoon heeft zijn eigen verhaal.
(2) Statistisch gezien kost jij de werkgever meer geld dan een slank persoon en daarom vind ik het niet gek dat werkgevers aarzelend zijn om dikke mensen aan te nemen.
(3) Als ik tussen de regels lees dan sport je eigenlijk te weinig als je zelf zou willen en misschien eet je hier en daar toch wat meer dan zou mogen. Klopt dat?
Ad 1) Ik loop bij een dietiste (via mijn HA) en je hoeft echt niet met me te doen hebben. Maar het is gewoon dat iedere persoon zijn/haar verhaal heeft. En anderen oordelen zo snel (ik ook als ik bijv. bij een ziekenhuis in een bed iemand ziet roken bijv. hoor).
Ad 2) Dank voor de nuance: statistisch genomen klinkt toch anders dan (zie mijn reactie eerder vandaag) dat ik meer geld zou kosten. Werkgevers mogen mij gerust (op de man uh vrouw af) vragen of ik vaak ziek ben, voordat ze me aannemen. Ook mogen ze mijn referenties hiernaar vragen, maar om zomaar ergens vanuit te gaan.... En ik blijf me afvragen of werkgevers dikkerds minder snel aan zouden nemen en als dat zo is, of dit komt omdat zij sneller ziek zouden zijn of omdat het minder oogt. (Want inderdaad ben ik nu minder mooi dan toen ik maatje 38 had.)
Ad 3) Ja ik sport te weinig voor mijn lichaam (daar bedoel ik mee dat ik met mijn gewoonten beter meer zou kunnen sporten, maar betekend niet dat ik weinig sport). Maar zou niet meer kunnen (geen tijd) en ook niet minder willen. Heb er (doorgaans) veel voor over om af te vallen, maar er zijn grenzen. (En dat heeft voor mij de consequentie dat ik minder (snel) afval, maar is wel een bewuste keuze.)
dinsdag 16 november 2010 om 10:27
quote:Silky schreef op 10 november 2010 @ 16:54:
[...]
Ad 2) Dank voor de nuance: statistisch genomen klinkt toch anders dan (zie mijn reactie eerder vandaag) dat ik meer geld zou kosten. Werkgevers mogen mij gerust (op de man uh vrouw af) vragen of ik vaak ziek ben, voordat ze me aannemen. Ook mogen ze mijn referenties hiernaar vragen, maar om zomaar ergens vanuit te gaan.... En ik blijf me afvragen of werkgevers dikkerds minder snel aan zouden nemen en als dat zo is, of dit komt omdat zij sneller ziek zouden zijn of omdat het minder oogt. (Want inderdaad ben ik nu minder mooi dan toen ik maatje 38 had.)Nou nee, dat mag dus niet. Van www.arbeidsrecht.nl:
De werkgever mag in principe evenmin vragen naar de gezondheidstoestand of voormalig ziekteverzuim van de sollicitant. Dit wordt niet anders wanneer het om een functie gaat waaraan bepaalde eisen inzake lichamelijke of psychische geschiktheid moeten worden gesteld. Voor de functie van verkoper in een winkelbedrijf is het veelal van belang dat de werknemer in staat is langdurig te staan en te lopen. De werkgever mag niet informeren naar die geschiktheid (art. 4 lid 2 Wet medische keuringen). Wel mag, maar dan als sluitstuk van de sollicitatie en slechts als aan de vervulling van de functie bijzondere eisen op het punt van de medische geschiktheid worden gesteld, een medische keuring plaatsvinden.
Tegenover het verbod voor de werkgever om te informeren naar medische geschiktheid staat de verplichting van de toekomstige werknemer om in voorkomende gevallen wel informatie daarover te verschaffen. De werknemer die niet aan een medische keuring wordt onderworpen, maar weet dat hij medische klachten heeft die hem in de functie waarop hij solliciteert zullen beperken of die zijn functioneren zelfs onmogelijk zullen maken, is op grond van de redelijkheid en billijkheid verplicht om de werkgever over die klachten te informeren.
(bron)
Bij werkgevers leven net zoveel vooroordelen omtrent dikke mensen als bij andere mensen: dat ze lui, dom en ongezond zijn, bijvoorbeeld. En dat zie je, gecombineerd met een flinke dosis seksisme, terug in de onderzoeksresultaten uit de openingspost.
[...]
Ad 2) Dank voor de nuance: statistisch genomen klinkt toch anders dan (zie mijn reactie eerder vandaag) dat ik meer geld zou kosten. Werkgevers mogen mij gerust (op de man uh vrouw af) vragen of ik vaak ziek ben, voordat ze me aannemen. Ook mogen ze mijn referenties hiernaar vragen, maar om zomaar ergens vanuit te gaan.... En ik blijf me afvragen of werkgevers dikkerds minder snel aan zouden nemen en als dat zo is, of dit komt omdat zij sneller ziek zouden zijn of omdat het minder oogt. (Want inderdaad ben ik nu minder mooi dan toen ik maatje 38 had.)Nou nee, dat mag dus niet. Van www.arbeidsrecht.nl:
De werkgever mag in principe evenmin vragen naar de gezondheidstoestand of voormalig ziekteverzuim van de sollicitant. Dit wordt niet anders wanneer het om een functie gaat waaraan bepaalde eisen inzake lichamelijke of psychische geschiktheid moeten worden gesteld. Voor de functie van verkoper in een winkelbedrijf is het veelal van belang dat de werknemer in staat is langdurig te staan en te lopen. De werkgever mag niet informeren naar die geschiktheid (art. 4 lid 2 Wet medische keuringen). Wel mag, maar dan als sluitstuk van de sollicitatie en slechts als aan de vervulling van de functie bijzondere eisen op het punt van de medische geschiktheid worden gesteld, een medische keuring plaatsvinden.
Tegenover het verbod voor de werkgever om te informeren naar medische geschiktheid staat de verplichting van de toekomstige werknemer om in voorkomende gevallen wel informatie daarover te verschaffen. De werknemer die niet aan een medische keuring wordt onderworpen, maar weet dat hij medische klachten heeft die hem in de functie waarop hij solliciteert zullen beperken of die zijn functioneren zelfs onmogelijk zullen maken, is op grond van de redelijkheid en billijkheid verplicht om de werkgever over die klachten te informeren.
(bron)
Bij werkgevers leven net zoveel vooroordelen omtrent dikke mensen als bij andere mensen: dat ze lui, dom en ongezond zijn, bijvoorbeeld. En dat zie je, gecombineerd met een flinke dosis seksisme, terug in de onderzoeksresultaten uit de openingspost.
donderdag 18 november 2010 om 13:47
quote:Bij werkgevers leven net zoveel vooroordelen omtrent dikke mensen als bij andere mensen: dat ze lui, dom en ongezond zijn, bijvoorbeeld. En dat zie je, gecombineerd met een flinke dosis seksisme, terug in de onderzoeksresultaten uit de openingspost.
Hoezo een vooroordeel? Dikke mensen zijn statistisch gezien vaker ziek en kosten meer geld.
Waarom kunnen we dat niet gewoon benoemen?
Hoezo een vooroordeel? Dikke mensen zijn statistisch gezien vaker ziek en kosten meer geld.
Waarom kunnen we dat niet gewoon benoemen?
donderdag 18 november 2010 om 14:17
Mag ik daar wat betrouwbare cijfers van zien dan ? Want ik vraag me oprecht af of dikkere mensen écht vaker ziek zijn. Ik zie er op de werkvloer hier (academisch ziekenhuis, een van grootste werkgevers van NL) namelijk niets van terug.
En doe er meteen wat cijfers bij van ziekteverzuim t.g.v. sportblessures.
En doe er meteen wat cijfers bij van ziekteverzuim t.g.v. sportblessures.
