Actueel
alle pijlers
Een kind krijgen nog verantwoord?
maandag 6 januari 2020 om 22:44
(Ik weet niet zo goed waar dit te plaatsen qua thema)
Hi allemaal,
(In het kort: ik twijfel over mijn kinderwens door alle nieuwsberichten en ontwikkelingen, herkent iemand dit?)
Sinds een tijdje ben ik met mijn man bezig om zwanger te worden. Tot nu toe is het niet gelukt. De laatste tijd bekruipt mij ook steeds meer het idee, dat dit misschien beter is.
Mijn gevoelsmatige kinderwens is heel groot, ik kijk er al jaren naar uit om het te proberen met mijn man. Nu het eindelijk zo ver is, wil ik het nog steeds graag. Maar ik twijfel ook enorm. Dit komt omdat ik het idee heb dat het helemaal niet goed gaat met de wereld. De bosbranden in Australie, het gerommel met Amerika en het midden oosten, de stikstofcrisis, de massale protesten en alle andere klimaatverandering rampen en oorlogen.
Het benauwd mij enorm, is dit een wereld waarop je een kindje kunt zetten? Een kind krijgen is volgens mij altijd een egocentrische keuze. Maar alle ontwikkelingen maken mij onzeker en bang. Ik denk er misschien te ver over na, maar wat als echt de pleuris uitbreekt en ons kind dan vraagt van: "Was het vroeger ook al zo heftig, mama en papa?"
Ik zou mij denk ik echt schuldig voelen. Ik vind het sowieso lastig al, omdat ik bang ben voor de dood, wat als ons kind dit later ook heeft en antwoorden van mij hierover verwacht?
Mijn man wil wel graag kinderen, hij vind dat ik te veel na denk. Maar ik ben met alle negatieve nieuwsberichten sowieso niet in de mood om het te proberen.
Zijn er vrouwen die hier ook over getwijfeld hebben of nog mee bezig zijn?
Ik weet dat er vroeger ook van alles aan de hand was, met de koude oorlog, Chernobyl, watersnoodrampen etc en dat ook toen mensen zwanger werden.
Maar toch.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier in staan. Het is ook geen oordeel naar iemand, maar een persoonlijk conflict die andere misschien ook hebben.
Hi allemaal,
(In het kort: ik twijfel over mijn kinderwens door alle nieuwsberichten en ontwikkelingen, herkent iemand dit?)
Sinds een tijdje ben ik met mijn man bezig om zwanger te worden. Tot nu toe is het niet gelukt. De laatste tijd bekruipt mij ook steeds meer het idee, dat dit misschien beter is.
Mijn gevoelsmatige kinderwens is heel groot, ik kijk er al jaren naar uit om het te proberen met mijn man. Nu het eindelijk zo ver is, wil ik het nog steeds graag. Maar ik twijfel ook enorm. Dit komt omdat ik het idee heb dat het helemaal niet goed gaat met de wereld. De bosbranden in Australie, het gerommel met Amerika en het midden oosten, de stikstofcrisis, de massale protesten en alle andere klimaatverandering rampen en oorlogen.
Het benauwd mij enorm, is dit een wereld waarop je een kindje kunt zetten? Een kind krijgen is volgens mij altijd een egocentrische keuze. Maar alle ontwikkelingen maken mij onzeker en bang. Ik denk er misschien te ver over na, maar wat als echt de pleuris uitbreekt en ons kind dan vraagt van: "Was het vroeger ook al zo heftig, mama en papa?"
Ik zou mij denk ik echt schuldig voelen. Ik vind het sowieso lastig al, omdat ik bang ben voor de dood, wat als ons kind dit later ook heeft en antwoorden van mij hierover verwacht?
Mijn man wil wel graag kinderen, hij vind dat ik te veel na denk. Maar ik ben met alle negatieve nieuwsberichten sowieso niet in de mood om het te proberen.
Zijn er vrouwen die hier ook over getwijfeld hebben of nog mee bezig zijn?
Ik weet dat er vroeger ook van alles aan de hand was, met de koude oorlog, Chernobyl, watersnoodrampen etc en dat ook toen mensen zwanger werden.
Maar toch.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier in staan. Het is ook geen oordeel naar iemand, maar een persoonlijk conflict die andere misschien ook hebben.
maandag 13 januari 2020 om 18:11
Waarom?Tropischvisje schreef: ↑13-01-2020 15:11
Het is namelijk nogal bedreigend voor de geestesgesteldheid van mensen en met name jongeren die nog juist een hele toekomst voor zich hebben.
Jongeren zullen daar wsl zelf ook over nadenken.
zaterdag 25 januari 2020 om 10:07
Ik heb mede vanwege dit soort overwegingen bewust maar 1 kind. Er zijn al genoeg mensen op de wereld en onze voetafdruk is te groot. Eerst toen ik pessimistischer was wilde ik helemaal geen kinderen, maar op een gegeven moment dacht ik dat het nog mee zou vallen. Precies na haar geboorte begon er allerlei ellende. Maar ik denk toch dat het bij deze generatie nog meevalt, dat de echte uitdagingen eind deze eeuw zullen komen, als de 3 graden opwarming een feit is. Dus of zij nog wel aan kinderen moet beginnen? Als ik dat bedenk vind ik het weer jammer dat ze enig kind is.
zondag 26 januari 2020 om 11:48
Ik heb niet gestemd, omdat ik gevoelsmatig nooit kinderen heb gewild. Wel moet ik bekennen dat ik opgelucht ben omdat ik ze dit alles wat nu gebeurt dan ook niet na laat. Ik ben het eens met de ts dat het een vorm van egoïsme is om hier nog kinderen neer te zetten. Maar gelukkig zien de meeste kinderen dat zelf niet zo als ze eenmaal geboren zijn.
Bedenk wel dat elke beslissing die je voor je leven maakt uiteindelijk uit egoïsme is. Dat is noodzakelijk, want als je niet bij je gevoel blijft, en je verloochent jezelf, de kans groot is dat je niet gelukkig wordt.
Bedenk wel dat elke beslissing die je voor je leven maakt uiteindelijk uit egoïsme is. Dat is noodzakelijk, want als je niet bij je gevoel blijft, en je verloochent jezelf, de kans groot is dat je niet gelukkig wordt.
woensdag 29 januari 2020 om 14:59
Dit dusDruppeltjeswater schreef: ↑06-01-2020 23:19Ik heb twee heerlijke kinderen. Ik ben nog elke dag dolblij dat zij in mijn leven zijn. Maar ik herken wel het gevoel van in wat voor wereld moeten zij opgroeien? Ik heb angsten en zorgen om later. Ik probeer dit zoveel mogelijk uit te schakelen want veel heb ik niet in de hand. Mar af en toe bekruipt me dat weer. Het heeft mij er echter niet van weerhouden, de drang was te sterk...
zondag 15 maart 2020 om 13:04
zondag 15 maart 2020 om 13:08
Onveranderd. Ik neem dit heel serieus, maar de mensheid heeft al vele plagen moeten doorstaan. Wij zijn nu collectief in paniek omdat de laatste grote ramp in NL zich afspeelde, ruim voordat de meesten van ons geboren waren. Dat wil niet zeggen dat het einde der tijden nu is aangebroken, of dat het leven van mijn zoontje vanaf nu alleen nog in het teken van lijden zal staan.Puz_n_Boots schreef: ↑15-03-2020 13:04Ik vroeg me ondertussen oprecht af hoe de meeste mensen (met of zonder kinderen) die zich (enkele weken geleden) in dit topic van hun beste kant hebben laten zien hier nu in staan? Don't get me wrong: het is oprechte interesse, gezien de situatie waarin we ons nu met z'n allen bevinden.
En gelukkig lijkt dit virus kinderen te ontzien.
zondag 15 maart 2020 om 13:17
Altijd goed om je hoofd koel te weten houden! Maar je zoon blijft geen kind, heeft als het goed is nog een lang leven voor zich op deze hysterische aardkloot. En zoals we inmiddels allemaal al wel in de gaten hebben, is dit virus dodelijker als men ons primair heeft laten doen geloven. Bovendien is dit niet het laatste virus wat de mensheid zal gaan bedreigen. Ik kan me dus goed voorstellen dat mensen door gebeurtenissen als deze twijfels krijgen (of zelfs spijt hebben) over wat ze hun opgroeiend kind hebben aangedaan. Anderzijds kan het bijna niet anders dat situaties als deze een enorme demografische krimp tot gevolg zullen gaan hebben.
zondag 15 maart 2020 om 13:24
Ik realiseer me steeds meer dat een kind krijgen een heel egoïstische beslissing was/is. Ik ben heel blij met mijn dochter en ik weet zeker dat ze "er wel komt", maar ik zou op dit punt in mijn leven geen kind willen krijgen. En als ik mijn rammelende eierstokken had kunnen negeren, was dat wellicht beter geweest. Ook heb ik steeds minder begrip (hoe hard dat ook klinkt) voor mensen die koste wat het kost zwanger willen worden d.m.v. medische behandelingen, draagmoederschap etc. Ik kan me voorstellen dat een eigen kind een grote wens is, maar ik vind het bijna onethisch om daar zo ver voor te gaan.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zondag 15 maart 2020 om 13:29
Maar dat is toch niets nieuws, wat je nu schrijft? Je doet alsof ik nooit eerder beseft heb dat er oorlog, armoede, ziekte en honger voorkomen op deze wereld. Die dingen gebeuren, ja. En natuurlijk vind ik dit spannend. Maar dat verandert mijn kijk op het leven an zich niet. Ik denk dat dit nog steeds een fijne tijd en een fijne plek kan zijn om op te groeien.Puz_n_Boots schreef: ↑15-03-2020 13:17Altijd goed om je hoofd koel te weten houden! Maar je zoon blijft geen kind, heeft als het goed is nog een lang leven voor zich op deze hysterische aardkloot. En zoals we inmiddels allemaal al wel in de gaten hebben, is dit virus dodelijker als men ons primair heeft laten doen geloven. Bovendien is dit niet het laatste virus wat de mensheid zal gaan bedreigen. Ik kan me dus goed voorstellen dat mensen door gebeurtenissen als deze twijfels krijgen (of zelfs spijt hebben) over wat ze hun opgroeiend kind hebben aangedaan. Anderzijds kan het bijna niet anders dat situaties als deze een enorme demografische krimp tot gevolg zullen gaan hebben.
Btw, dat dit virus blijft, lijkt me evident. Net als het feit dat het overgrote deel van de mensheid er antistoffen tegen zal aanmaken én dat er een werkend vaccin komt. Het is heel akelig, zo'n pandemie, maar het overgrote deel van de mensheid gaat dit natuurlijk overleven.
zondag 15 maart 2020 om 13:30
Knap en respect voor jou, Bulbul, dat je hier zo openlijk (ook al is t dan maar een forum) en eerlijk voor uit durft te komen.Bulbul schreef: ↑15-03-2020 13:24Ik realiseer me steeds meer dat een kind krijgen een heel egoïstische beslissing was/is. Ik ben heel blij met mijn dochter en ik weet zeker dat ze "er wel komt", maar ik zou op dit punt in mijn leven geen kind willen krijgen. En als ik mijn rammelende eierstokken had kunnen negeren, was dat wellicht beter geweest. Ook heb ik steeds minder begrip (hoe hard dat ook klinkt) voor mensen die koste wat het kost zwanger willen worden d.m.v. medische behandelingen, draagmoederschap etc. Ik kan me voorstellen dat een eigen kind een grote wens is, maar ik vind het bijna onethisch om daar zo ver voor te gaan.
zondag 15 maart 2020 om 13:36
Ook dit vind ik heel knap als mensen oprecht nog zoveel positiviteit uit het leven kunnen halen. Ik denk ook dat dit een soort automatisme is als je kinderen hebt, omdat je voor hen de boel recht wil houden. Hoop doet leven zegt men, maar er zit maar een dun lijntje tussen (valse) hoop en realiteit.Griebus67 schreef: ↑15-03-2020 13:29Maar dat is toch niets nieuws, wat je nu schrijft? Je doet alsof ik nooit eerder beseft heb dat er oorlog, armoede, ziekte en honger voorkomen op deze wereld. Die dingen gebeuren, ja. En natuurlijk vind ik dit spannend. Maar dat verandert mijn kijk op het leven an zich niet. Ik denk dat dit nog steeds een fijne tijd en een fijne plek kan zijn om op te groeien.
Btw, dat dit virus blijft, lijkt me evident. Net als het feit dat het overgrote deel van de mensheid er antistoffen tegen zal aanmaken én dat er een werkend vaccin komt. Het is heel akelig, zo'n pandemie, maar het overgrote deel van de mensheid gaat dit natuurlijk overleven.
zondag 15 maart 2020 om 13:45
Ik ben altijd heel verbaasd als mensen oprecht denken dat het leven steeds slechter wordt. Natuurlijk is het nu allemaal spannend en even anders dan we een periode gewend zijn geweest, maar mbt welvaart en gezondheid hebben we er in de wereld nog nooit zo goed voorgestaan. 100 jaar geleden had men bij de Spaanse griep nog vrijwel geen behandelmogelijkheden en nu kunnen we mensen weken beademen als dat nodig is. Vind je dan nog steeds dat het leven steeds slechter wordt?Puz_n_Boots schreef: ↑15-03-2020 13:36Ook dit vind ik heel knap als mensen oprecht nog zoveel positiviteit uit het leven kunnen halen. Ik denk ook dat dit een soort automatisme is als je kinderen hebt, omdat je voor hen de boel recht wil houden. Hoop doet leven zegt men, maar er zit maar een dun lijntje tussen (valse) hoop en realiteit.
zondag 15 maart 2020 om 13:47
Ik quote mezelf nog maar even vanaf bladzijde 1, want dit lijkt me nog steeds van toepassing op jouw vraagDeKenau schreef: ↑06-01-2020 23:46Dit soort vragen gaan eigenlijk over jezelf, denk ik. Ellende is er altijd al geweest, namelijk.
Als je het leven zelf als zwaar ervaart, snel somber bent, of angstig, of gewoon wat negatiever van aard, tja, dan zie je natuurlijk overal ellende en gevaar en dan kun je dat koppelen aan een eventuele kinderwens. Ben jij eigenlijk zélf blij dat je in deze wereld leeft?
Misschien zit ik ernaast, maar dit soort overpeinzingen hoor ik zelden van vrolijke, optimistische personen. Daar is het glas altijd halfvol.
Ik zou dus niet kijken naar je kind maar naar jezelf. Wat heb jij een kind op dit vlak te bieden? Angst en zorgen? Of vreugde en levenslust?
Ziektes en rampen horen bij het mens-zijn. Dit is nu niet meer dan anders, de omstandigheden zijn hooguit anders.
Blijft een zaak van je eigen draagkracht/optimisme/belastbaarheid.
Wij zien de komende periode juist om close te zijn als gezin. We maken samen een dagrooster om grip en structuur (en plezier!) te krijgen in deze nieuwe situatie. En ja, natuurlijk ben ik ook bang om ziek te worden (ben zwanger) maar dat heb ik grotendeels niet zelf in de hand. Dus ook hier weer focus op positiviteit.
zondag 15 maart 2020 om 13:47
Zo overleeft de mensheid toch, door hoop te blijven houden. Als je ook maar even denkt aan wat je kinderen allemaal kan overkomen of wat je ze (onbewust) allemaal aan kan doen, begin je er toch niet eens aan? Toen mijn dochter 1 werd heb ik een vriendin met een kind van dezelfde leeftijd een high-five gegeven en gezegd: "Hé, ze zijn 1 en ze leven nog, dat hebben we maar mooi geflikt." Nu is dochter tien en ik ben bijna "over de helft" wat mijn verantwoordelijkheid als beschermer en opvoeder aangaat. Ik ben blij dat alles tot nu toe goed is verlopen maar heb niet de indruk dat ik daar een grote rol in heb gehad, meer een kwestie van geluk. Voor mijn ex-man was dat een reden om maar één kind te willen: hij dacht dat we niet nog eens zoveel geluk zouden kunnen hebben, hij zag alleen maar beren op de weg.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
zondag 15 maart 2020 om 13:54
Ja, dat begrijp ik ook totaal niet. 120 jaar geleden hadden we nog sloppen en leefden er mensen in plaggenhutten met 8 kinderen. Gezondheidszorg was nog middeleeuws..aikidoka schreef: ↑15-03-2020 13:45Ik ben altijd heel verbaasd als mensen oprecht denken dat het leven steeds slechter wordt. Natuurlijk is het nu allemaal spannend en even anders dan we een periode gewend zijn geweest, maar mbt welvaart en gezondheid hebben we er in de wereld nog nooit zo goed voorgestaan. 100 jaar geleden had men bij de Spaanse griep nog vrijwel geen behandelmogelijkheden en nu kunnen we mensen weken beademen als dat nodig is. Vind je dan nog steeds dat het leven steeds slechter wordt?
Maar goed, zoals ik al zei: het komt allemaal neer op je eigen gemoedstoestand. Positieve mensen (of misschien zelfs alleen maar realistische?) zien de goede dingen om zich heen, negatieve mensen de slechte. En het is allebei waar, maar waar je je door laat leiden is eigen keuze. Dit is de wereld waar we nu in leven, en daar moet je het nu mee doen.
zondag 15 maart 2020 om 13:59
Dat is gewoon de biologie van mens en dier, het enige doel: voortplanting. Daar kunnen wij als denkend mens met onze grote hersenen vanalles van vinden, maar dat soort sterke oerinstincten roei je niet uit. De mens wil zich voortplanten, en als dat niet lukt dan grijpt men naar manieren om het wél te doen slagen, want die zijn er tegenwoordig. Ik vind dat evolutionair gezien juist volkomen logisch.Bulbul schreef: ↑15-03-2020 13:24Ik realiseer me steeds meer dat een kind krijgen een heel egoïstische beslissing was/is. Ik ben heel blij met mijn dochter en ik weet zeker dat ze "er wel komt", maar ik zou op dit punt in mijn leven geen kind willen krijgen. En als ik mijn rammelende eierstokken had kunnen negeren, was dat wellicht beter geweest. Ook heb ik steeds minder begrip (hoe hard dat ook klinkt) voor mensen die koste wat het kost zwanger willen worden d.m.v. medische behandelingen, draagmoederschap etc. Ik kan me voorstellen dat een eigen kind een grote wens is, maar ik vind het bijna onethisch om daar zo ver voor te gaan.
zondag 15 maart 2020 om 15:13
Oké, en bedoel je daar vanuit jouw perspectief dan mee: De wereld waar we nu in leven, biedt een dermate hoge (hoog genoeg) levenskwaliteit om ongelimiteerd nieuw leven te blijven creëren?DeKenau schreef: ↑15-03-2020 13:54Ja, dat begrijp ik ook totaal niet. 120 jaar geleden hadden we nog sloppen en leefden er mensen in plaggenhutten met 8 kinderen. Gezondheidszorg was nog middeleeuws..
Maar goed, zoals ik al zei: het komt allemaal neer op je eigen gemoedstoestand. Positieve mensen (of misschien zelfs alleen maar realistische?) zien de goede dingen om zich heen, negatieve mensen de slechte. En het is allebei waar, maar waar je je door laat leiden is eigen keuze. Dit is de wereld waar we nu in leven, en daar moet je het nu mee doen.
zondag 15 maart 2020 om 15:15
FYI en om verwarring te voorkomen, dat is niet de hamvraag van dit topic.
zondag 15 maart 2020 om 15:16
Tjezus, gaan we de hele discussie nog eens overdoen?Puz_n_Boots schreef: ↑15-03-2020 15:13Oké, en bedoel je daar vanuit jouw perspectief dan mee: De wereld waar we nu in leven, biedt een dermate hoge (hoog genoeg) levenskwaliteit om ongelimiteerd nieuw leven te blijven creëren?
zondag 15 maart 2020 om 15:23
Het oerinstinct om je te (willen) blijven voortplanten, zet je inderdaad bij sommige mensen misschien niet zo maar even "uit", echter kun we hier anno 2020 godzijdank wel een stevig stokje voor steken. Ik denk dan ook niet zozeer dat het oerinstinct "voortplanting" is, maar eerder menselijke behoefte aan "geslachtsgemeenschap" is. En hoewel deze twee hand in hand gingen in voorbijgaande tijden, is dat nu gelukkig niet meer het geval...DeKenau schreef: ↑15-03-2020 13:59Dat is gewoon de biologie van mens en dier, het enige doel: voortplanting. Daar kunnen wij als denkend mens met onze grote hersenen vanalles van vinden, maar dat soort sterke oerinstincten roei je niet uit. De mens wil zich voortplanten, en als dat niet lukt dan grijpt men naar manieren om het wél te doen slagen, want die zijn er tegenwoordig. Ik vind dat evolutionair gezien juist volkomen logisch.
zondag 15 maart 2020 om 15:27
De hamvraag luidt: Of een kind krijgen anno 2020 nog wel verantwoord is? En dan niet alleen maar in het kader van het klimaat, maar juist of je het een ander mens nog wel aan kan doen/aan mag doen om hem/haar op te zadelen met het "leven" > m.a.w.: onethisch om nieuw leven te creëren.
