
Elmervrouw"s kinderen bij haar terug: we gaan ervoor!

donderdag 13 juli 2006 om 23:22
donderdag 13 juli 2006 om 23:27
nou,ik volg de rest maar,wat ben jij een verschrikkelijk lieve sterke vrouw zeg,trouwens,jullie alledrie.Ik hoop toch zo dat je je kinderen weer terugkrijgt.Heb echt met een knoop in mn maag zitten kijken en een flink potje gebruld om jullie verhalen.
Echt,wat hoop ik dat dit verhaal ooit goed eindigt
*; voor elmervrouw
Echt,wat hoop ik dat dit verhaal ooit goed eindigt
*; voor elmervrouw
donderdag 13 juli 2006 om 23:49
Heb ook zitten janken. Echt, ik moet er niet aan denken om mijn kind kwijt te raken, op welke manier dan ook.
Vooral jou verhaal, Elmervrouw, raakte me zo. Dat je al jaren niet weet waar je kinderen zijn en hoe het met ze gaat, geen contact. Dat je ze zo totaal kwijt bent. Ik heb er geen woorden voor.
Vooral jou verhaal, Elmervrouw, raakte me zo. Dat je al jaren niet weet waar je kinderen zijn en hoe het met ze gaat, geen contact. Dat je ze zo totaal kwijt bent. Ik heb er geen woorden voor.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 14 juli 2006 om 08:09
vrijdag 14 juli 2006 om 10:34
Elmervrouw, ben nu nog zeer onder de indruk van de uitzending.
Jouw verhaal is mijns inziens van een andere 'orde' of hoe moet je dat zeggen, dan de meeste andere ontvoeringsverhalen. Omdat jij gewoon echt niks weet. Het is extra erg dat het waarschijnlijk om Irak gaat, omdat het daar nu zo'n toestand is.
Toch móet er hoop zijn.
Ik denk niet dat er regimes zijn die het goedkeuren dat de moeder - ook al heeft ze in hun ogen dan geen zeggenschap - helemaal niet wéét waar haar kinderen zijn. Misschien willen ze toch wel meewerken aan opsporing. Maar dat zal momenteel in Irak moeilijk zijn vanwege de instabiliteit etc.
Ik blijf me maar afvragen: wat kunnen we doen? DOEN DOEN DOEN
Is het iets om eens een keer bijeen te komen met een stel slimme forummers van hier om de koppen eens letterlijk bij elkaar te steken? Misschien versterken we elkaar wel enorm en komen we tot goede ideeën. Misschien ook wel niet, maar dan hebben we in elk geval iets gedaan, iets concreets.
Elmervrouw, volgens mij woon je niet zover van mij vandaan (aan je accent te horen).
Is er hier iemand misschien handig met het opzetten van zo'n MSN-groep? Dan kunnen we daar mail-adressen uitwisselen en minder anoniem hopelijk tot daden komen?
xx lisa.
Jouw verhaal is mijns inziens van een andere 'orde' of hoe moet je dat zeggen, dan de meeste andere ontvoeringsverhalen. Omdat jij gewoon echt niks weet. Het is extra erg dat het waarschijnlijk om Irak gaat, omdat het daar nu zo'n toestand is.
Toch móet er hoop zijn.
Ik denk niet dat er regimes zijn die het goedkeuren dat de moeder - ook al heeft ze in hun ogen dan geen zeggenschap - helemaal niet wéét waar haar kinderen zijn. Misschien willen ze toch wel meewerken aan opsporing. Maar dat zal momenteel in Irak moeilijk zijn vanwege de instabiliteit etc.
Ik blijf me maar afvragen: wat kunnen we doen? DOEN DOEN DOEN
Is het iets om eens een keer bijeen te komen met een stel slimme forummers van hier om de koppen eens letterlijk bij elkaar te steken? Misschien versterken we elkaar wel enorm en komen we tot goede ideeën. Misschien ook wel niet, maar dan hebben we in elk geval iets gedaan, iets concreets.
Elmervrouw, volgens mij woon je niet zover van mij vandaan (aan je accent te horen).
Is er hier iemand misschien handig met het opzetten van zo'n MSN-groep? Dan kunnen we daar mail-adressen uitwisselen en minder anoniem hopelijk tot daden komen?
xx lisa.

vrijdag 14 juli 2006 om 10:38
quote:
Ik blijf me maar afvragen: wat kunnen we doen? DOEN DOEN DOEN
Is het iets om eens een keer bijeen te komen met een stel slimme forummers van hier om de koppen eens letterlijk bij elkaar te steken? Misschien versterken we elkaar wel enorm en komen we tot goede ideeën. Misschien ook wel niet, maar dan hebben we in elk geval iets gedaan, iets concreets.
Met alle respect, maar wat kunnen wij verzinnen wat bv Vermist en andere instanties/mensen al niet verzonnen hebben? Natuurlijk, ik denk dat goeie ideeen altijd welkom zullen zijn, maar we moeten wel realistisch blijven. Aan de andere kant: hoop doet leven, doen ook....
Ik blijf me maar afvragen: wat kunnen we doen? DOEN DOEN DOEN
Is het iets om eens een keer bijeen te komen met een stel slimme forummers van hier om de koppen eens letterlijk bij elkaar te steken? Misschien versterken we elkaar wel enorm en komen we tot goede ideeën. Misschien ook wel niet, maar dan hebben we in elk geval iets gedaan, iets concreets.
Met alle respect, maar wat kunnen wij verzinnen wat bv Vermist en andere instanties/mensen al niet verzonnen hebben? Natuurlijk, ik denk dat goeie ideeen altijd welkom zullen zijn, maar we moeten wel realistisch blijven. Aan de andere kant: hoop doet leven, doen ook....

vrijdag 14 juli 2006 om 11:07
quote:
Jouw verhaal is mijns inziens van een andere 'orde' of hoe moet je dat zeggen, dan de meeste andere ontvoeringsverhalen. Omdat jij gewoon echt niks weet. Het is extra erg dat het waarschijnlijk om Irak gaat, omdat het daar nu zo'n toestand is.
Ik zit nog bij te komen van gisteravond. Vond het weer heel heftig om het te zien, het confronteerde mij wéér met het feit dat ik niets weet. En ik dacht weer aan het moment dat de camera's uitgingen, na afloop van deze opnames, dat ik in huilen uitbarstte omdat het me allemaal te veel werd. De verhalen van de twee anderen, die mij nog eens met de neus op de feiten drukte dat ik gewoon he-le-maal niets weet, en dat het hier over Irak gaat, een Irakese vader, de chaos daar... en kom ik ooit wel iets te weten?
En voordat ik huil, als er iemand anders bij is, laat staan zo'n studio met mensen, moet er wel heeeel wat gebeuren.
Ik heb geen enkel idee wat ik zou kunnen doen. Niets. Behalve dan wachten totdat die Irakese man die ik onlangs via-via ontmoette, naar Irak, naar zijn ouders gaat. Hij wil voor mij navraag gaan doen. Maar dat bezoek is ook weer uitgesteld vanwege het gevaar, hij zou eigenlijk in augustus gaan.
Ik voel mij compleet machteloos, maar ik ben heel blij met jullie steun. In het werkelijke leven valt dat namelijk behoorlijk tegen. Vinden mensen té confronterend blijkbaar.. maar ik voel mij er dus wél alleen mee. En in het familie-plaatje kan ik ook al niet meer meedoen, in het 'gezellige' kinderen-kleinkinderengebeuren, dus die zijn ook al nergens te bekennen.
Jouw verhaal is mijns inziens van een andere 'orde' of hoe moet je dat zeggen, dan de meeste andere ontvoeringsverhalen. Omdat jij gewoon echt niks weet. Het is extra erg dat het waarschijnlijk om Irak gaat, omdat het daar nu zo'n toestand is.
Ik zit nog bij te komen van gisteravond. Vond het weer heel heftig om het te zien, het confronteerde mij wéér met het feit dat ik niets weet. En ik dacht weer aan het moment dat de camera's uitgingen, na afloop van deze opnames, dat ik in huilen uitbarstte omdat het me allemaal te veel werd. De verhalen van de twee anderen, die mij nog eens met de neus op de feiten drukte dat ik gewoon he-le-maal niets weet, en dat het hier over Irak gaat, een Irakese vader, de chaos daar... en kom ik ooit wel iets te weten?
En voordat ik huil, als er iemand anders bij is, laat staan zo'n studio met mensen, moet er wel heeeel wat gebeuren.
Ik heb geen enkel idee wat ik zou kunnen doen. Niets. Behalve dan wachten totdat die Irakese man die ik onlangs via-via ontmoette, naar Irak, naar zijn ouders gaat. Hij wil voor mij navraag gaan doen. Maar dat bezoek is ook weer uitgesteld vanwege het gevaar, hij zou eigenlijk in augustus gaan.
Ik voel mij compleet machteloos, maar ik ben heel blij met jullie steun. In het werkelijke leven valt dat namelijk behoorlijk tegen. Vinden mensen té confronterend blijkbaar.. maar ik voel mij er dus wél alleen mee. En in het familie-plaatje kan ik ook al niet meer meedoen, in het 'gezellige' kinderen-kleinkinderengebeuren, dus die zijn ook al nergens te bekennen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos

vrijdag 14 juli 2006 om 13:32
Het programma van gisteren heb ik ook gezien.
Zat er ook al op te wachten en was in eerste instantie net als sommigen ook heel verbaasd dat er een ander programma nog op was.
Ik heb het zelfs nog eens gecontroleerd in het topic of ik het wel goed gelezen had.
Het lijkt mij ook heel moeilijk dat, als je daar met zijn drietjes zit, jij de enige bent die absoluut helemaal niet weet waar je kinderen zijn en die ze ook helemaal nooit meer heeft kunnen zien. De andere vrouwen wisten tenminste nog íets en hadden ze zelfs nog één of meerdere keren kunnen zien. Ook triest natuurlijk maar beter iets dan niets, nietwaar..
Ik heb in elk geval heel veel bewondering ervoor dat jullie ondanks alles nog proberen hoop te houden en iets van je leven te maken.
Daarom is het erg jammer dat er irl blijkbaar niet al teveel aandacht van de medemens is buiten de programmering om, gewoon zo in het dagelijks leven.
Verder kan ik me levendig voorstellen dat het pijnlijk is het programma weer te zien en weer met van alles en nog wat geconfronteerd te worden.
Zat er ook al op te wachten en was in eerste instantie net als sommigen ook heel verbaasd dat er een ander programma nog op was.
Ik heb het zelfs nog eens gecontroleerd in het topic of ik het wel goed gelezen had.
Het lijkt mij ook heel moeilijk dat, als je daar met zijn drietjes zit, jij de enige bent die absoluut helemaal niet weet waar je kinderen zijn en die ze ook helemaal nooit meer heeft kunnen zien. De andere vrouwen wisten tenminste nog íets en hadden ze zelfs nog één of meerdere keren kunnen zien. Ook triest natuurlijk maar beter iets dan niets, nietwaar..
Ik heb in elk geval heel veel bewondering ervoor dat jullie ondanks alles nog proberen hoop te houden en iets van je leven te maken.
Daarom is het erg jammer dat er irl blijkbaar niet al teveel aandacht van de medemens is buiten de programmering om, gewoon zo in het dagelijks leven.
Verder kan ik me levendig voorstellen dat het pijnlijk is het programma weer te zien en weer met van alles en nog wat geconfronteerd te worden.
Het is mij: shaHla
(Iranian version)

vrijdag 14 juli 2006 om 14:32
Elmervrouw, ik heb ook gekeken en vind jouw situatie verschrikkelijk. Ik kan me niet eens bij benadering voorstellen hoe jij je moet voelen.
Ik vind Lisa's oproep om de koppen bij elkaar te steken helemaal geen gek idee. Ook al ben ik het met Fleurtje eens dat ik me moeilijk kan voorstellen dat er nog iets is waar bijvoorbeeld de redactie van Vermist niet aan gedacht heeft, zou het zomaar kunnen dat vele mensen samen toch iets verzinnen wat eerder niet geprobeerd is. Dus als er een soort denktank gevormd gaat worden: count me in.
Ik wens je alle sterkte van de wereld toe.
Ik vind Lisa's oproep om de koppen bij elkaar te steken helemaal geen gek idee. Ook al ben ik het met Fleurtje eens dat ik me moeilijk kan voorstellen dat er nog iets is waar bijvoorbeeld de redactie van Vermist niet aan gedacht heeft, zou het zomaar kunnen dat vele mensen samen toch iets verzinnen wat eerder niet geprobeerd is. Dus als er een soort denktank gevormd gaat worden: count me in.
Ik wens je alle sterkte van de wereld toe.
.
zaterdag 15 juli 2006 om 10:40
quote:Zat er ook al op te wachten en was in eerste instantie net als sommigen ook heel verbaasd dat er een ander programma nog op was.Voor dit misverstand moet ik mijn verontschuldigingen aanbieden, dat ik het hier verkeerd neergezet had. Maar het was het tijdstip wat zo op de site stond. In de tv-gids en later in werkelijkheid was het inderdaad anders. Dus: sorry!:$
Ik was een beetje (..erg) in de war door alle snelle ontwikkelingen, steeds die veranderingen allemaal; dan weer niet, dan weer wel uitzenden..
het was een emotionele achtbaan voor mij.
Ik was een beetje (..erg) in de war door alle snelle ontwikkelingen, steeds die veranderingen allemaal; dan weer niet, dan weer wel uitzenden..
het was een emotionele achtbaan voor mij.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 15 juli 2006 om 10:42
quote:
je bent zo enorm sterk, zo godsallemachtig lief, een dikke knuffel
Hier trek ik me vandaag even aan op, want ik voel me helemáál niet sterk. Als dit probleem nou mijn enige probleem was, dan was het zwaar maar hanteerbaar.. maar de rest die erbij komt, maakt het nóg zwaarder.
je bent zo enorm sterk, zo godsallemachtig lief, een dikke knuffel
Hier trek ik me vandaag even aan op, want ik voel me helemáál niet sterk. Als dit probleem nou mijn enige probleem was, dan was het zwaar maar hanteerbaar.. maar de rest die erbij komt, maakt het nóg zwaarder.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos