Emancipatie Nederlandse vrouwen en mannen

Marianneke dinsdag 29 november 2022 om 12:18

Van de NOS-site https://nos.nl/artikel/2454360-emancipa ... van-mannen

Emancipatie vrouwen gaat beter, maar positie nog niet gelijk aan die van mannen

Het gaat beter met de emancipatie van vrouwen in Nederland. Twee op de drie vrouwen zijn nu economisch zelfstandig, wat betekent dat ze een eigen inkomen hebben op minimaal bijstandsniveau. Dat blijkt uit de tweejaarlijkse emancipatiemonitor van het Centraal Bureau voor de Statistiek.

"Vrouwen boeken op bijna alle fronten vooruitgang", zegt hoofdsocioloog Tanja Traag van het CBS. "Van arbeidsparticipatie tot het aantal uren dat ze werken en economische zelfstandigheid." Ook zijn steeds meer vrouwen hoogopgeleid. Maar het is een trage golfbeweging.

Volgens het CBS is er wel nog steeds een gat ten opzichte van mannen. Veel vrouwen willen meer gaan werken als dat financieel noodzakelijk is. Zolang het gezamenlijke inkomen voldoende is, vinden ze dat wel genoeg. Maar als stellen gaan scheiden, zijn veel vrouwen volgens het CBS niet meer "financieel zorgeloos" en daardoor dus kwetsbaar.

Driekwart van de vrouwen die geen onderwijs volgen en jonger dan 65 jaar zijn, vindt het belangrijk zichzelf financieel te kunnen onderhouden. Maar in de praktijk zijn dit er volgens het CBS minder: 66 procent was economisch zelfstandig in 2021. Mannen zijn vaker economisch zelfstandig (81 procent) en hechten daar ook vaker belang aan (87 procent).

"Als mannen en vrouwen jong zijn, nog voordat er kinderen komen, zijn de verschillen relatief klein", zegt Traag. "Maar het krijgen van kinderen is een kantelpunt in de carrière van vrouwen. Dat komt door de klassieke rolverdeling. De meeste mensen vinden het normaal als vrouwen twee tot drie dagen werken als ze kinderen hebben, bij mannen vinden ze werkweken van vier of vijf dagen normaal", zegt Traag.

Nederlandse mannen zijn relatief meer geëmancipeerd dan mannen in andere Europese landen. Ze doen in verhouding veel in het huishouden en ze besteden ook relatief veel aandacht aan de zorg voor hun kinderen.

Ik vind het goed nieuws! Mooi dat steeds meer vrouwen zichzelf kunnen bedruipen. Door meer uren, maar ook door steeds meer vrouwen op hogere functies neem ik aan, nu er meer hoogopgeleid zijn.

Gisteren was er een artikel over dat met name werkgevers in de zorg grotere contracten tegenhouden, ze belemmeren vrouwen om meer uren te werken omdat dat niet ingeroosterd zou zijn. Wat mij betreft is het nu dus vooral aan die werkgevers om vrouwen toch de ruimte te geven om meer uren te werken. En aan 'de maatschappij' om het eens normaal te gaan vinden dat mannen en vrouwen 3 tot 4 dagen gaan werken als er kinderen komen.

Wel vind ik het opvallend dat Nederlandse mannen meer geëmancipeerd zijn dan in andere Europese landen. Dat doen we toch goed als Nederlandse vrouwen: gemiddeld minder werken dan in andere Europese landen en toch meer gedeelde verantwoordelijkheid mbt huishouding en opvoeding.

Hoe vind jij dat we er in Nederland voorstaan qua emancipatie? Is het wel goed zo, of is dit een mooie start maar is er nog veel meer mogelijk?

Coffee is never my cup of tea

Thalas dinsdag 6 december 2022 om 09:30

oudebaas schreef: ↑
06-12-2022 09:11
Nu heeft zeker 90% van alle mannen ook geen enkele macht en invloed op meso- en macroniveau. Behalve dan als kiezer en consument, maar dat geldt ook voor vrouwen en mensen van kleur.

Democratie werkt bij de gratie van individuele invloed op groepsrepresentatie. Sommige groepen worden niet of nauwelijks gerepresenteerd omdat de maatschappij individuen uit deze groepen maar zeer beperkt de handvatten biedt om zich te kwalificeren voor representatie, of omdat individuen hun individuele invloed niet of niet meer uitoefenen, omdat ze de hoop op representatie verloren hebben. En beide zijn heel kwalijk.

Yasminmax dinsdag 6 december 2022 om 11:49

Loosduinen schreef: ↑
06-12-2022 08:54
Mijn opmerking heeft inderdaad niets met de context van dit onderwerp te maken, kan me voorstellen dat het vreemd overkomt zo.
Wat ik ermee bedoel is dat deze docenten (naar mijn gevoel dus) de leerlingen in de steek laten die al zo veel ellende hebben gehad in hun korte periode op de middelbare school. Zeker de derde klas waar mijn dochter in zit, heeft daar veel last van. Ze hebben eigenlijk vanaf dag 1 gebrekkig onderwijs gehad. Als docent zou je toch het jaar in ieder geval vol moeten maken, vind ik.

Onderschat niet hoe ontzettend moeilijk en pijnlijk dat voor een docent is, om tussentijds te moeten stoppen. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat er docenten zijn die dat echt willen, want inderdaad het effect op de leerling is zo groot. Op jezelf ook trouwens.... Als docent is het ook geen pretje om halverwege het jaar op een nieuwe school je draai te vinden, terwijl de groepsdynamiek in een klas dan al zo ver in ontwikkeling is. En in het docententeam ook. Alsof je op een rijdende trein springt.

Ik zit zelf nu regelmatig op een 4 tot 6-maandencontract en dan moet ik weer weg, dus het is ook echt niet altijd de keuze van de docent zelf hoor. Ik moet nu ook weer gedag zeggen, terwijl ik liever was gebleven. Maar dat zullen leerkrachten niet snel tegen ouders zeggen.

En dan heb je ook nog eens de hoeveelheid werknemers die halverwege het jaar uitvallen (burn-outs en dergelijke) en de zwangerschappen en gepensioneerden. Er moet dan weer een nieuwe leerkracht ingevlogen worden. Hoeveel docenten worden er momenteel niet ingezet als ZZP'er of vanuit een detachering? Die contracten lopen lang niet altijd van september tot september.

Yasminmax dinsdag 6 december 2022 om 12:04

Andersom schreef: ↑
06-12-2022 09:06
Dat was lange tijd ook een soort erecode. Maar nu is het pakken wat je pakken kan. Overal wordt om mensen geschreeuwd, dit is het moment om een zon goed mogelijke job te regelen voor jezelf.

Dit heb ik met name in de zorg veel meegemaakt. Maar hoe lossen we dat op? Ik snap die jobhoppers wel.

lemoos2 dinsdag 6 december 2022 om 17:05

Loosduinen schreef: ↑
06-12-2022 08:54
Mijn opmerking heeft inderdaad niets met de context van dit onderwerp te maken, kan me voorstellen dat het vreemd overkomt zo.
Wat ik ermee bedoel is dat deze docenten (naar mijn gevoel dus) de leerlingen in de steek laten die al zo veel ellende hebben gehad in hun korte periode op de middelbare school. Zeker de derde klas waar mijn dochter in zit, heeft daar veel last van. Ze hebben eigenlijk vanaf dag 1 gebrekkig onderwijs gehad. Als docent zou je toch het jaar in ieder geval vol moeten maken, vind ik.

Ja kijk ik snap je wel als moeder. Ik snap ook al mijn collega’s. Onderwijs, net als de zorg is al jarenlang op de werkvloer ‘gegijzeld’ met ‘voor de eer’, ‘verantwoordelijkheidsgevoel’ en chantage als ‘maar de kinderen/leerlingen/patiënten/cliënten zijn dan de dupe niet de bobo’s’. Ook weer ‘vrouwensectoren’.

Sinds ik een jaar of drie geleden een soort life event heb doorgemaakt en heb gezien hoeveel al dat jarenlang liefdewerk oud papier en maar doorgaan mij heeft opgeleverd (spoiler: 0,0) en wat het mijn gezin heeft gekost (te veel in verhouding met het loon dat ik binnen bracht), ben ik ook veel zakelijker geworden. En heb afgelopen schooljaar nog net niet letterlijk een middelvinger in het gezicht van de voltallige directie op gestoken. En ben elders gaan werken. Had ik tien jaar eerder moeten gaan doen.

Nee heb je, ja kun je krijgen

Loosduinen dinsdag 6 december 2022 om 17:12

lemoos2 schreef: ↑
06-12-2022 17:05
Ja kijk ik snap je wel als moeder. Ik snap ook al mijn collega’s.

Ik snap je collega’s ook wel, maar ondertussen valt er een hele generatie scholieren tussen wal en schip. Hoe machteloos voel je je dan als ouder. Nou ja, dit is topicvervuiling I guess, maar stel dat dit één docent kan overhalen om het toch maar uit te zingen tot het einde van het jaar, dan is er toch weer een schoolklas deels gered.

Yasminmax dinsdag 6 december 2022 om 17:45

Loosduinen schreef: ↑
06-12-2022 17:12
Ik snap je collega’s ook wel, maar ondertussen valt er een hele generatie scholieren tussen wal en schip. Hoe machteloos voel je je dan als ouder. Nou ja, dit is topicvervuiling I guess, maar stel dat dit één docent kan overhalen om het toch maar uit te zingen tot het einde van het jaar, dan is er toch weer een schoolklas deels gered.

Dus we gaan vrouwelijke werknemers een schuldgevoel inpraten, wanneer ze een zakelijke (en laten we wel wezen, geëmancipeerde) keuze maken. Netjes volgens de CAO-richtlijnen. Dat is wel ontopic in elk geval...

Waarom niet de schoolbesturen aanspreken dat ze er zo'n zooitje van maken dat ze docenten niet gewoon een schooljaar kunnen vasthouden!!

Anoniem_65b93a10517d3 dinsdag 6 december 2022 om 18:10

Yasminmax schreef: ↑
06-12-2022 17:45
Dus we gaan vrouwelijke werknemers een schuldgevoel inpraten, wanneer ze een zakelijke (en laten we wel wezen, geëmancipeerde) keuze maken. Netjes volgens de CAO-richtlijnen. Dat is wel ontopic in elk geval...

Waarom niet de schoolbesturen aanspreken dat ze er zo'n zooitje van maken dat ze docenten niet gewoon een schooljaar kunnen vasthouden!!

Dat is echt niet altijd de schuld van het bestuur natuurlijk. Gaat soms ook over dingen in het onderwijs odie gewoon niet bij iemand passen. Of om reisafstand, om een slechte klik met de duo/collega's. Of de doelgroep. Achterstandsschool is echt anders dan een school in een villawijk. Beide kunnen niet-passend zijn.

Positive_vibes dinsdag 6 december 2022 om 20:40

Thalas schreef: ↑
06-12-2022 08:33
Ik ben van mening dat gebrekkige emancipatie één van de oorzaken is van de huidige klimaatramp en van het verdwijnen van democratieën. Het minder toegankelijk maken van kinderopvang zet een keten van nog meer ellende in gang.

Volmondig mee eens!

Rispenser dinsdag 6 december 2022 om 22:55

Thalas schreef: ↑
06-12-2022 08:33
Ik ben van mening dat gebrekkige emancipatie één van de oorzaken is van de huidige klimaatramp en van het verdwijnen van democratieën. Het minder toegankelijk maken van kinderopvang zet een keten van nog meer ellende in gang.

Naar mijn idee heeft de klimaatramp te maken met onze overconsumptie en minder met emancipatie.

Want geëmancipeerde vrouwen hebben meer te besteden wat leidt tot grotere consumptie. De rijken consumeren het meest en stoten ook het meeste broeikasgas uit.

Wat fout is hindert het hart, maar de waarheid brengt vreugdevolle kalmte -- Rumi

Miek_ dinsdag 6 december 2022 om 23:30

RonJja schreef: ↑
04-12-2022 00:12
Ik vind jonge vrouwen weer terugvallen in de ouderwetsere/klassieke rollen. Te laat komen omdat kinderen naar school moeten, naar huis moeten voor ziek kind, 3 jaar lang borstvoeding geven, etc
Kan er boos om worden, de man blijft nauwelijks thuis, komt niet te laat op het werk. Vrouwelijke collega's maken daardoor hun eigen baan minder belangrijk dan die van hun man. Vreselijk.
Man en ik hebben het altijd eerlijk verdeeld. En evenveel gewerkt.

Ten eerste vind ik de 9 tot 17 mentaliteit echt achterhaald. Voor veel (kantoor)banen kun je prima wat later binnenlopen en wat langer doorgaan of in de avond nog iets doen of (deels) thuis aan het werk. Covid heeft dit gelukkig een enorme boost gegeven maar helaas zijn sommige werkgevers naar de situatie naar pre-Covid teruggegaan. Je zit met schoolgaande kinderen toch aan bepaalde tijden vast en VSO is lang niet overal. Ook al zou je dit eerlijk verdelen dan zou je toch nog de helft van de week "te laat" komen.

Wie de zieke kinderen opvangt is ook vaak afhankelijk van de flexibiliteit van een baan en heeft dan niets te maken met meer of minder belangrijk zijn. Ik ben degene die het meeste verdiend in ons gezin en toch ben ik degene die een ziek kind net wat vaker opvangt dan man. Niet omdat mijn baan minder belangrijk is maar omdat ik makkelijker kan schuiven. Mijn man geeft workshops en daaruit kan hij niet zomaar weglopen want dan moet hij een hele groep mensen naar huis sturen.

Juist flexibele werktijden (en voor veel sectoren flexibele opvang) zou de emancipatie bevorderen.

Die opmerking over borstvoeding is gewoon dom en heeft niets met emancipatie te maken. Emancipatie is dat vrouwen kolfrecht hebben, tot 9 maanden betaald en na de 9 maanden helaas in eigen tijd. Dat ze de tijd en gelegenheid krijgen hun kind te voeden. Mannen kunnen namelijk geen borstvoeding geven. Of een vrouw nu 3 maanden of 3 jaar borstvoeding geeft heeft ook niets met emancipatie te maken. Een baby heeft minimaal een jaar borstvoeding nodig (of kunstvoeding). Het WHO adviseert zelfs minimaal 2 jaar borstvoeding.

RonJja woensdag 7 december 2022 om 00:49

Miek_ schreef: ↑
06-12-2022 23:30
Ten eerste vind ik de 9 tot 17 mentaliteit echt achterhaald. Voor veel (kantoor)banen kun je prima wat later binnenlopen en wat langer doorgaan of in de avond nog iets doen of (deels) thuis aan het werk. Covid heeft dit gelukkig een enorme boost gegeven maar helaas zijn sommige werkgevers naar de situatie naar pre-Covid teruggegaan. Je zit met schoolgaande kinderen toch aan bepaalde tijden vast en VSO is lang niet overal. Ook al zou je dit eerlijk verdelen dan zou je toch nog de helft van de week "te laat" komen.

Wie de zieke kinderen opvangt is ook vaak afhankelijk van de flexibiliteit van een baan en heeft dan niets te maken met meer of minder belangrijk zijn. Ik ben degene die het meeste verdiend in ons gezin en toch ben ik degene die een ziek kind net wat vaker opvangt dan man. Niet omdat mijn baan minder belangrijk is maar omdat ik makkelijker kan schuiven. Mijn man geeft workshops en daaruit kan hij niet zomaar weglopen want dan moet hij een hele groep mensen naar huis sturen.

Juist flexibele werktijden (en voor veel sectoren flexibele opvang) zou de emancipatie bevorderen.

Die opmerking over borstvoeding is gewoon dom en heeft niets met emancipatie te maken. Emancipatie is dat vrouwen kolfrecht hebben, tot 9 maanden betaald en na de 9 maanden helaas in eigen tijd. Dat ze de tijd en gelegenheid krijgen hun kind te voeden. Mannen kunnen namelijk geen borstvoeding geven. Of een vrouw nu 3 maanden of 3 jaar borstvoeding geeft heeft ook niets met emancipatie te maken. Een baby heeft minimaal een jaar borstvoeding nodig (of kunstvoeding). Het WHO adviseert zelfs minimaal 2 jaar borstvoeding.

Als een vergadering om 9 uur begint dan moet je er gewoon zijn en regel je iets. Verder eens met je stuk over flexibele werktijden. Ik zie bij jonge collega's echt een terugval, de man kan minder vaak of nooit weg van zijn werk. Ook minder uren werken komt weer veel vaker voor. Neem je werk serieus en verdeel de boel eerlijk, dat zou ik graag willen zien.
Ik begrijp dat je aanslaat op mijn borstvoeding stuk, maar ook deze veranderende inzichten over borstvoeding zorgen ervoor dat moeders van baby's extra veel druk ervaren.
Destijds vonden ze het knap van mij of andere moeders dat ik 6 of 9 maanden borstvoeding gaf. Nu is dat bij lange na niet meer het streven, en ik heb het te doen met jonge werkende moeders hierdoor. Want de voorzieningen zijn vaak ondermaats, ga maar kolfen naast het kopieerapparaat.
Moeders worden vaker gebeld door school. Op onze basisschool vragen ze om hulpmoeders, hoe achterhaald dat alleen een moeder kan luizenpluizen. We hebben nog een hele lange weg te gaan.

En het argument dat je man niet weg kan..ja dat kan wel als er nood aan de man is. Dit is het argument wat mijn collega's dus ook altijd hebben en hiermee maken ze zichzelf onbelangrijker dan hun man.

ronjja wijzigde dit bericht op 07-12-2022 00:53
Reden: Aanvulling

3.61% gewijzigd

Sorcha_ woensdag 7 december 2022 om 00:50

Ik heb drie jaar borstvoeding gegeven en ik heb altijd fulltime gewerkt, op mijn zwangerschapsverlof na. Hoezo is dat niet geëmancipeerd

RonJja woensdag 7 december 2022 om 00:58

Sorcha_ schreef: ↑
07-12-2022 00:50
Ik heb drie jaar borstvoeding gegeven en ik heb altijd fulltime gewerkt, op mijn zwangerschapsverlof na. Hoezo is dat niet geëmancipeerd

Heel geemancipeerd en ook knap van je. Ik merk alleen dat jonge moeders meer druk ervaren doordat zij denken dit te moeten doen, dan ik destijds. Want de omstandigheden om dit te kunnen doen, die zijn nog niet zo ideaal op veel werkplekken.

Procne woensdag 7 december 2022 om 06:25

RonJja schreef: ↑
07-12-2022 00:49
Als een vergadering om 9 uur begint dan moet je er gewoon zijn en regel je iets.

Of je laat je vergaderingen gewoon om 9:30 of 10:00 uur beginnen, zodat iedereen die kinderen naar school moet brengen (m/v) er ook bij kan zijn. Is ook veel handiger met files en overvolle treinen als niet iedereen in de spits naar kantoor moet, omdat vergaderingen per se om 9:00 uur moeten plaatsvinden.

Thalas woensdag 7 december 2022 om 06:46

RonJja schreef: ↑
07-12-2022 00:58
Heel geemancipeerd en ook knap van je. Ik merk alleen dat jonge moeders meer druk ervaren doordat zij denken dit te moeten doen, dan ik destijds. Want de omstandigheden om dit te kunnen doen, die zijn nog niet zo ideaal op veel werkplekken.

Ja, is dat dan emancipatie? Ik heb vijf jaar borstvoeding gegeven onder beroerde omstandigheden. Ik had een reisbaan dus ik heb overal gekolfd; vooral in de trein, in de auto, op gangen, in wc's. Ik werkte 32 uur, reisde 20 uur en deed de kinderen overwegend alleen omdat mijn man dacht dat zijn taak het kostwinnerschap was. En als ik zei dat ik het zwaar vond, tegen vriendinnen of tegen familie, kreeg ik altijd te horen dat ik me aanstelde, want het was niet zwaar, dat het mijn eigen schuld was, want ik trok het naar me toe, of dat het nu eenmaal zo hoorde. Of dat zij het absoluut niet herkenden, zíj hadden alles wel eerlijk verdeeld. Nooit kreeg ik erkenning, of zelfs maar een luisterend oor. Geen steun, alleen maar afkeuring omdat ik het hart had om te delen dat ik het zwaar vond. Ik vond het dodelijk eenzaam. Inmiddels zijn ze bijna allemaal sterk geminderd of gestopt met werken, om 'zichzelf te vinden', blablabla. Want duidelijk zijn over hoe zwaar het is om in je eentje te proberen geemancipeerd te zijn is een sociaal taboe.

Mensen houden niet van emancipatie. Als je dat daadwerkelijk wil kost het je je welbevinden, een burnout en vooral je sociale netwerk. En dat laatste is een doodsteek: waarom zou je zo hard ploeteren als het alleen maar op afkeuring kan rekenen?

Mevrouw75 woensdag 7 december 2022 om 07:08

Thalas schreef: ↑
07-12-2022 06:46
Ja, is dat dan emancipatie? Ik heb vijf jaar borstvoeding gegeven onder beroerde omstandigheden. Ik had een reisbaan dus ik heb overal gekolfd; vooral in de trein, in de auto, op gangen, in wc's. Ik werkte 32 uur, reisde 20 uur en deed de kinderen overwegend alleen omdat mijn man dacht dat zijn taak het kostwinnerschap was. En als ik zei dat ik het zwaar vond, tegen vriendinnen of tegen familie, kreeg ik altijd te horen dat ik me aanstelde, want het was niet zwaar, dat het mijn eigen schuld was, want ik trok het naar me toe, of dat het nu eenmaal zo hoorde. Of dat zij het absoluut niet herkenden, zíj hadden alles wel eerlijk verdeeld. Nooit kreeg ik erkenning, of zelfs maar een luisterend oor. Geen steun, alleen maar afkeuring omdat ik het hart had om te delen dat ik het zwaar vond. Ik vond het dodelijk eenzaam. Inmiddels zijn ze bijna allemaal sterk geminderd of gestopt met werken, om 'zichzelf te vinden', blablabla. Want duidelijk zijn over hoe zwaar het is om in je eentje te proberen geemancipeerd te zijn is een sociaal taboe.

Mensen houden niet van emancipatie. Als je dat daadwerkelijk wil kost het je je welbevinden, een burnout en vooral je sociale netwerk. En dat laatste is een doodsteek: waarom zou je zo hard ploeteren als het alleen maar op afkeuring kan rekenen?

Wát een herkenbare post.

Rispenser woensdag 7 december 2022 om 09:27

Thalas schreef: ↑
07-12-2022 06:46
.................... Ik vond het dodelijk eenzaam. Inmiddels zijn ze bijna allemaal sterk geminderd of gestopt met werken, om 'zichzelf te vinden', blablabla. Want duidelijk zijn over hoe zwaar het is om in je eentje te proberen geemancipeerd te zijn is een sociaal taboe.

Mensen houden niet van emancipatie. Als je dat daadwerkelijk wil kost het je je welbevinden, een burnout en vooral je sociale netwerk. En dat laatste is een doodsteek: waarom zou je zo hard ploeteren als het alleen maar op afkeuring kan rekenen?

Emancipatie moet dus geen doel op zichzelf zijn.

Wat fout is hindert het hart, maar de waarheid brengt vreugdevolle kalmte -- Rumi

Pluma woensdag 7 december 2022 om 09:41

Thalas schreef: ↑
07-12-2022 06:46
Ja, is dat dan emancipatie? Ik heb vijf jaar borstvoeding gegeven onder beroerde omstandigheden. Ik had een reisbaan dus ik heb overal gekolfd; vooral in de trein, in de auto, op gangen, in wc's. Ik werkte 32 uur, reisde 20 uur en deed de kinderen overwegend alleen omdat mijn man dacht dat zijn taak het kostwinnerschap was. En als ik zei dat ik het zwaar vond, tegen vriendinnen of tegen familie, kreeg ik altijd te horen dat ik me aanstelde, want het was niet zwaar, dat het mijn eigen schuld was, want ik trok het naar me toe, of dat het nu eenmaal zo hoorde. Of dat zij het absoluut niet herkenden, zíj hadden alles wel eerlijk verdeeld. Nooit kreeg ik erkenning, of zelfs maar een luisterend oor. Geen steun, alleen maar afkeuring omdat ik het hart had om te delen dat ik het zwaar vond. Ik vond het dodelijk eenzaam. Inmiddels zijn ze bijna allemaal sterk geminderd of gestopt met werken, om 'zichzelf te vinden', blablabla. Want duidelijk zijn over hoe zwaar het is om in je eentje te proberen geemancipeerd te zijn is een sociaal taboe.

Mensen houden niet van emancipatie. Als je dat daadwerkelijk wil kost het je je welbevinden, een burnout en vooral je sociale netwerk. En dat laatste is een doodsteek: waarom zou je zo hard ploeteren als het alleen maar op afkeuring kan rekenen?

Maar in het denken dat kostwinnersschap een mannentaak is valt wat mij betreft nog veel te winnen. Ik zie dat mijn man zich constant moet verantwoorden richting zijn werk dat hij ook zorgtaken op zich neemt. Kind ziek, kan je vrouw niet thuisblijven? School, opvang, artsen, ze contacteren altijd mij en slaan mijn man over. Zelfs als we aangeven dat hij op bepaalde dagen "chef kind" is. Hij staat vaker op het schoolplein en toch weet iedereen dat ik de moeder ben en sommige leerkrachten kennen hem niet eens. Daarom, toen mijn mannelijke collega een kind kreeg heb ik onze leidinggevende aangespoord om precies hetzelfde gesprek met hem te hebben als ik heb gehad. "Van wanneer tot wanneer neem je verlof, en hoe wil je het daarna doen?". Zodat het voor mannen ook normaler wordt om te zorgen en ze niet met lood in hun schoenen naar hun werkgever moeten om te vragen of ze verlof mogen.

Als het normaal wordt dat mannen hun zorgdeel doen dan wordt het makkelijker voor vrouwen om carriere te maken. En voor mannen valt er m.i. ook veel te winnen. Het is voor mannen toch ook leuk om een band op te bouwen met hun kinderen. Om op een willekeurige woensdagmiddag naar de speeltuin te gaan en te genieten met je kind. Om de gebruiksaanwijzing van je kind te kennen, het te kunnen troosten. Ik kan me niet voorstellen dat je dat als man niet wilt.

Sorcha_ woensdag 7 december 2022 om 09:43

Thalas schreef: ↑
07-12-2022 06:46
Ja, is dat dan emancipatie? Ik heb vijf jaar borstvoeding gegeven onder beroerde omstandigheden. Ik had een reisbaan dus ik heb overal gekolfd; vooral in de trein, in de auto, op gangen, in wc's. Ik werkte 32 uur, reisde 20 uur en deed de kinderen overwegend alleen omdat mijn man dacht dat zijn taak het kostwinnerschap was. En als ik zei dat ik het zwaar vond, tegen vriendinnen of tegen familie, kreeg ik altijd te horen dat ik me aanstelde, want het was niet zwaar, dat het mijn eigen schuld was, want ik trok het naar me toe, of dat het nu eenmaal zo hoorde. Of dat zij het absoluut niet herkenden, zíj hadden alles wel eerlijk verdeeld. Nooit kreeg ik erkenning, of zelfs maar een luisterend oor. Geen steun, alleen maar afkeuring omdat ik het hart had om te delen dat ik het zwaar vond. Ik vond het dodelijk eenzaam. Inmiddels zijn ze bijna allemaal sterk geminderd of gestopt met werken, om 'zichzelf te vinden', blablabla. Want duidelijk zijn over hoe zwaar het is om in je eentje te proberen geemancipeerd te zijn is een sociaal taboe.

Mensen houden niet van emancipatie. Als je dat daadwerkelijk wil kost het je je welbevinden, een burnout en vooral je sociale netwerk. En dat laatste is een doodsteek: waarom zou je zo hard ploeteren als het alleen maar op afkeuring kan rekenen?

Ik bedoelde meer dat de keuze om 3 jaar lang borstvoeding te geven niet persé ongeëmancipeerd is.
Verder wel eens met je post. Mijn werkgever heeft echt hele grote steken laten vallen in de ondersteuning. Zo erg dat ik met borstontsteking in het ziekenhuis ben beland. En dit was dan een werkgever die zogenaamd heel erg bezig was met diversiteit en meer vrouwen aantrekken in een mannenwereld.

Thalas woensdag 7 december 2022 om 09:50

Pluma schreef: ↑
07-12-2022 09:41
Maar in het denken dat kostwinnersschap een mannentaak is valt wat mij betreft nog veel te winnen.

Helemaal en volledig met je eens. De enige manier waarop alle mensen daadwerkelijk vrij kunnen zijn om keuzes te maken is wanneer wij allemaal besluiten dat mannen in gelijke mate verantwoordelijk zijn voor de zorg voor hun kinderen als vrouwen. En dat de financiële zorg voor een gezin in gelijke mate bij alle volwassenen ligt. En de eerste stap daarin is de realisatie dat dit allemaal nog láng niet het geval is.

Zena woensdag 7 december 2022 om 09:56

De man hoort niet de standaard te zijn waar een vrouw zich aan moet optrekken alvorens als geëmancipeerd te worden gezien. Echte emancipatie zou voor mij op dit moment zijn om te erkennen dat er degelijk wel verschillen zijn tussen man en vrouw en dat dit ook helemaal prima is.

Miek_ woensdag 7 december 2022 om 10:10

Thalas schreef: ↑
07-12-2022 06:46
Ja, is dat dan emancipatie? Ik heb vijf jaar borstvoeding gegeven onder beroerde omstandigheden. Ik had een reisbaan dus ik heb overal gekolfd; vooral in de trein, in de auto, op gangen, in wc's. Ik werkte 32 uur, reisde 20 uur en deed de kinderen overwegend alleen omdat mijn man dacht dat zijn taak het kostwinnerschap was. En als ik zei dat ik het zwaar vond, tegen vriendinnen of tegen familie, kreeg ik altijd te horen dat ik me aanstelde, want het was niet zwaar, dat het mijn eigen schuld was, want ik trok het naar me toe, of dat het nu eenmaal zo hoorde. Of dat zij het absoluut niet herkenden, zíj hadden alles wel eerlijk verdeeld. Nooit kreeg ik erkenning, of zelfs maar een luisterend oor. Geen steun, alleen maar afkeuring omdat ik het hart had om te delen dat ik het zwaar vond. Ik vond het dodelijk eenzaam. Inmiddels zijn ze bijna allemaal sterk geminderd of gestopt met werken, om 'zichzelf te vinden', blablabla. Want duidelijk zijn over hoe zwaar het is om in je eentje te proberen geemancipeerd te zijn is een sociaal taboe.

Mensen houden niet van emancipatie. Als je dat daadwerkelijk wil kost het je je welbevinden, een burnout en vooral je sociale netwerk. En dat laatste is een doodsteek: waarom zou je zo hard ploeteren als het alleen maar op afkeuring kan rekenen?

Ik heb zelf lang borstvoeding gegeven en mijn werkgever had gelukkig een prima kolfruimte (wat gelukkig ook af te dwingen is want de kolfruimte moet gewoon aan een aantal wettelijke eisen voldoen) maar ik snap dat dit met een reisbaan lastiger te regelen is. Wat ik wel opvallend vond is dat mannen hier meer begrip voor lijken te hebben dan vrouwen. Als ik een dag extern zat bij een leverancier voor overleggen dat waren het over het algemeen te mannen bij de leverancier die een kolfruimte voor mij gingen regelen en alles zo probeerde te plannen dat ik niets belangrijks zou misen tijdens mijn kolftijden. Ik heb vaker van vrouwen afkeurende opmerkingen gehad (van geef je nog steeds borstvoeding) dan van mannen.

Miek_ woensdag 7 december 2022 om 10:31

RonJja schreef: ↑
07-12-2022 00:49
Als een vergadering om 9 uur begint dan moet je er gewoon zijn en regel je iets. Ik plan nooit een vergadering op locatie om 9.00 uur in (en mijn collega's gelukkig ook niet) want dat is voor ouders die de kinderen naar school moeten brengen vaak net niet haalbaar. Dit doe ik alleen bij hybride of digitale overleggen waarbij mensen digitaal aansluiten of die keuze hebben. Anders weet ik sowieso dat de helft te laat is (zowel mannen als vrouwen) want je kan jonge kinderen moeilijk een half uur te vroeg bij school parkeren.Verder eens met je stuk over flexibele werktijden. Ik zie bij jonge collega's echt een terugval, de man kan minder vaak of nooit weg van zijn werk. Ook minder uren werken komt weer veel vaker voor. Neem je werk serieus en verdeel de boel eerlijk, dat zou ik graag willen zien. Juist flexibel werken zou de emancipatie bevorderen. Ik werk 36 uur en de enige reden dat dit kan is de volledige flexibiliteit die ik heb qua werktijden bepalen en qua locaties waar ik werk. Bij ons werken collega's sowieso 50% vanuit huis. Juist door deze flexibiliteit is het goed te combineren met een gezin. En laten we eerlijk zijn, de kinderen zijn sowieso prioriteit 1, niet het werk.
Ik begrijp dat je aanslaat op mijn borstvoeding stuk, maar ook deze veranderende inzichten over borstvoeding zorgen ervoor dat moeders van baby's extra veel druk ervaren. Welke druk bedoel je? Ik heb persoonlijk nooit een druk ervaren en ik herken dat ook niet uit mijn omgeving. Ik vond kolven wel een noodzakelijk kwaad maar gelukkig is het in de wet goed geregeld dat je hier de tijd en ruimte voor krijgt. Ik heb gelukkig ook nooit een slechte kolfruimte gehad. Als het om langvoeden gaat (ik hoor daar officieel ook bij, dan is kolven na een jaar vaak niet meer nodig. Mijn jongste was trouwens een hele periode op de opvang een flesweigeraar. Dus ik werd inderdaad elke keer gebeld om live te komen voeden want anders ging er een hele dag niets in. Heeft wat mij betreft ook weinig met emancipatie te maken aangezien ik de enige was die dit kon doen. Gelukkig was dit middenin coronatijd waarbij thuiswerken toch de norm was.
Destijds vonden ze het knap van mij of andere moeders dat ik 6 of 9 maanden borstvoeding gaf. Nu is dat bij lange na niet meer het streven, en ik heb het te doen met jonge werkende moeders hierdoor. Want de voorzieningen zijn vaak ondermaats, ga maar kolfen naast het kopieerapparaat.
Moeders worden vaker gebeld door school. Op onze basisschool vragen ze om hulpmoeders, hoe achterhaald dat alleen een moeder kan luizenpluizen. We hebben nog een hele lange weg te gaan. Hier gaat alles via de app en hebben ze het altijd over hulpouders

En het argument dat je man niet weg kan..ja dat kan wel als er nood aan de man is. Dit is het argument wat mijn collega's dus ook altijd hebben en hiermee maken ze zichzelf onbelangrijker dan hun man. Ik maak mijn baan helemaal niet minder belangrijk. Verschil is dat mijn werk en collega's er niet onder lijden als ik schuif (want flexibel) en dat bij hem meteen 15 man de dupe zijn (want niet flexibel, zonder trainer geen training). Als hij geen training heeft dan vangt hij het op en anders ik. Ik kan makkelijk switchen naar digitale overleggen en makkelijk thuis nog wat doen met een ziek kind. Corona heeft wat dat betreft voor veel acceptatie en begrip gezorgd. Je ziet (of hoort) wat regelmatiger bij collega's (mannen en vrouwen) een kind wat ziek thuis is in beeld. Daar is bij ons gelukkig al het begrip voor. Maar volgens mij is de overheid sowieso een fijne werkgever hierin.

Thalas woensdag 7 december 2022 om 10:52

Miek_ schreef: ↑
07-12-2022 10:10
Ik heb vaker van vrouwen afkeurende opmerkingen gehad (van geef je nog steeds borstvoeding) dan van mannen.

Ik heb over álles wat betreft zorg en werk afkeurende opmerkingen van vrouwen gehad: is het zwaar? Dan moet je stoppen met borstvoeding, met je baan, met zorgen voor de kinderen. Je doet het jezelf aan. Zorgt je man niet voor de kinderen? Eigen schuld: hij krijgt de kans niet, jij bent te perfectionistisch, hij houdt gewoon niet van jou, hij doet niets omdat hij jullie relatie niet leuk vindt (ja, echt, het is blijkbaar volkomen geaccepteerd in de hoofden van velen dat mannen niet meer voor hun kinderen willen zorgen als ze de moeder van hun kinderen stom vinden, uit wraak ofzo, kinderen mishandelen om hun moeder te pesten). De meest debiele reacties heb ik gekregen. Van vrouwen inderdaad, maar goed, ik sprak er, behalve met mijn eigen partner, ook weinig over met mannen.

Loosduinen woensdag 7 december 2022 om 11:11

Procne schreef: ↑
07-12-2022 06:25
Of je laat je vergaderingen gewoon om 9:30 of 10:00 uur beginnen, zodat iedereen die kinderen naar school moet brengen (m/v) er ook bij kan zijn. Is ook veel handiger met files en overvolle treinen als niet iedereen in de spits naar kantoor moet, omdat vergaderingen per se om 9:00 uur moeten plaatsvinden.

Op mijn werk beginnen vergaderingen nooit voor tienen. Niet specifiek vanwege kinderen, maar omdat 9 uur voor veel mensen gewoon echt heel vroeg is.

Actieve topics