Actueel
alle pijlers
Erger: kanker of godverdomme?
zondag 17 december 2017 om 18:16
Vrijdagmiddag kwam ik er achter dat de voorraad blikjes bier niet toereikend was om het weekend door te komen. Ik op de brommer naar de plaatselijke supermarkt. Nu wil het geval dat er vlakbij die supermarkt een middelbare school gevestigd is. En die jongelui komen in de pauze de supermarkt bezoeken om zich scheel te kopen aan chips, blikjes energiedrank en croissantjes. Je kent het vast wel, van die opgeschoten lui waarvan ik god op mijn blote knieën dank dat ik zoiets nooit heb voortgebracht. Toen een groepje mij in het gangpad passeerde ging het alleen maar over kanker-dit en kanker-dat en kankerleuk. Je snapt wel, kanker werd om de haverklap gebezigd op een geluidsniveau waar je u tegen zet.
Zaterdagavond kwam ik, mijn blikjes bier drinkend, al zappend langs RTL4. Ik viel in het Komisch spelprogramma: Holland-België. Wat een armoe. De gebruikelijke RTL4 clan was weer aanwezig. Maar wat mij opviel was dat die lijpe Belg, Philippe Geubels, de ene na de andere godverdomme uit zijn mond liet rollen. En iedereen maar lachen natuurlijk.
Nu wil ik weten. Wat is erger? Kanker-dit en kanker-dat, in mijn stad sowieso heel vaak gebezigd, of godverdomme op televisie.
Ik zelf neig naar het laatste.
Zaterdagavond kwam ik, mijn blikjes bier drinkend, al zappend langs RTL4. Ik viel in het Komisch spelprogramma: Holland-België. Wat een armoe. De gebruikelijke RTL4 clan was weer aanwezig. Maar wat mij opviel was dat die lijpe Belg, Philippe Geubels, de ene na de andere godverdomme uit zijn mond liet rollen. En iedereen maar lachen natuurlijk.
Nu wil ik weten. Wat is erger? Kanker-dit en kanker-dat, in mijn stad sowieso heel vaak gebezigd, of godverdomme op televisie.
Ik zelf neig naar het laatste.
zondag 17 december 2017 om 21:15
Zo ervaar ik (ik!) het woord gevecht niet in deze situatie, daarom heb ik er expliciet bij gezet niet bedoeld in de zin van winnen/verliezen. Maar blijkbaar ervaren alle (?) andere mensen het wel zo? Iets doorstaan wat veel energie kost (mentaal en fysiek) lijkt me gewoon als een gevecht voelen. Zo heb ik het zelf ervaren met psychische ziekte terwijl ik daarvan ook niet het idee heb dat 'als je maar je best doet' je er beter vanaf komt ofzo. Maar gewoon dáár in dat moment, pfff... maar misschien is dat met een lichamelijke ziekte helemaal niet zo en voelt het heel anders. Of verschilt het per persoon.
De Van Dale geeft als betekenis van gevecht, strijd of worsteling. Voor mij gaat het in deze situaties niet om iets wat gewonnen of verloren kan worden, maar om de energie die het kost.
zondag 17 december 2017 om 21:38
Ik vind 't gewoon go with the flow ofzo, en life happens when you're making other plans. Niets met gevechten te maken. Vind het idd ook tenenkrommend dat ze dat soort uitspraken doen tegen letterlijke kankerlijers.KeaAlpine schreef: ↑17-12-2017 21:15Zo ervaar ik (ik!) het woord gevecht niet in deze situatie, daarom heb ik er expliciet bij gezet niet bedoeld in de zin van winnen/verliezen. Maar blijkbaar ervaren alle (?) andere mensen het wel zo? Iets doorstaan wat veel energie kost (mentaal en fysiek) lijkt me gewoon als een gevecht voelen. Zo heb ik het zelf ervaren met psychische ziekte terwijl ik daarvan ook niet het idee heb dat 'als je maar je best doet' je er beter vanaf komt ofzo. Maar gewoon dáár in dat moment, pfff... maar misschien is dat met een lichamelijke ziekte helemaal niet zo en voelt het heel anders. Of verschilt het per persoon.
De Van Dale geeft als betekenis van gevecht, strijd of worsteling. Voor mij gaat het in deze situaties niet om iets wat gewonnen of verloren kan worden, maar om de energie die het kost.
zondag 17 december 2017 om 21:51
AAAAAUUUW !!! (X3)redbulletje schreef: ↑17-12-2017 20:35Mijn persoonlijke top 3 in dat soort gevallen is
KUT
FUCK
GOTVERDEGODVER
zondag 17 december 2017 om 21:55
De mensen die letterlijk de hele dag doodziek op bed liggen en de hele dag pijn hebben en zich vreselijk ziek voelen, ik zou denken dat het als een onwijs fysiek en mentaal gevecht voelt als je echt niet dood wil, maar je hebt er geen invloed op (waar ik persoonlijk helemaal niet het winnen/verliezen/inzet aan koppel). Maar goed, blijkbaar is het voor velen helemaal niet zoals ik dat verwacht had.redbulletje schreef: ↑17-12-2017 21:38Ik vind 't gewoon go with the flow ofzo, en life happens when you're making other plans. Niets met gevechten te maken. Vind het idd ook tenenkrommend dat ze dat soort uitspraken doen tegen letterlijke kankerlijers.
zondag 17 december 2017 om 22:01
Dat dacht ik al. Geen idee waar ik het heb opgepikt trouwens. Vloek is trouwens een groot woord. Gebruik hem voornamelijk als bijv de koffie op is of ik spelletje kaart verloren heb ofzo.
zondag 17 december 2017 om 23:05
Je hebt kankerbehandelingen in alle soorten en maten. Het beeld wat veel mensen hebben klopt gelukkig maar voor een klein deel van de mensen. De eerste periode zat ik sowieso in een soort bubbel waarin je, zoals Redbulletje al zegt gewoon meegaat in de flow. Bij mij veranderde mijn perspectief zo snel (gezond het ziekenhuis in en twee uur later horen dat je ongeneselijk ziek bent, dat laatste bleek later gelukkig mee te vallen). Dan boeit een borstamputatie of kaal worden door chemo opeens niet zoveel meer. Ik heb pittige chemokuren gehad en heel weinig klachten. Bovendien is het ergens wel makkelijk wanneer je van al je klachten precies weet waardoor het komt en dat je het toch niet kunt veranderen. Dus nee dat was geen strijd, meer zoiets als het huishouden: niet leuk maar het moet nou eenmaal anders wordt het alleen maar ergerKeaAlpine schreef: ↑17-12-2017 21:55De mensen die letterlijk de hele dag doodziek op bed liggen en de hele dag pijn hebben en zich vreselijk ziek voelen, ik zou denken dat het als een onwijs fysiek en mentaal gevecht voelt als je echt niet dood wil, maar je hebt er geen invloed op (waar ik persoonlijk helemaal niet het winnen/verliezen/inzet aan koppel). Maar goed, blijkbaar is het voor velen helemaal niet zoals ik dat verwacht had.
Daarnaast viel het mij op hoe makkelijk kanker als diagnose is in vergelijking met een hoop andere aandoeningen. Niemand trok mijn diagnose in twijfel (op een alu-hoedje buurvrouw na), overal waar ik kwam hoorde ik dat het zoooo bijzonder was dat ik er was, mijn bedrijfsarts constateerde onmiddellijk dat ik volledig arbeidsongeschikt was en niet belast mocht worden met werk en de hele wereld stond klaar om te helpen. Daar ben ik allemaal echt ontzettend dankbaar voor, maar ik zou ook willen dat dat ook voor andere ziekten zou gelden.
Een collega die tegelijkertijd met een burn out thuis zat kreeg echt niet hetzelfde begrip. Zij hoorde dat moest vooral doorgaan, thuiszitten leidde nergens toe, arbeidsritme was belangrijk en in India bestaan dit soort luxe-diagnoses niet. Terwijl ik oprecht denk dat zij zich een stuk rotter heeft gevoeld dan ik in die periode.
Het nadeel bij kanker is dat voor veel mensen kanker weer over is zodra je weer haar hebt (dit geldt dan weer niet voor verzekeringsmaatschappijen, bij hen blijf je de rest van je leven kankerpatiënt). Terwijl je ook nadat je haar terug is nog dagelijks de gevolgen merkt van de behandelingen. Ik denk dat mensen deze periode eerder als strijd ervaren, juist vanwege het gevoel alleen te staan en te moeten voldoen aan verwachtingen die je niet waar kunt maken.
Bovenstaande zal iedereen anders ervaren, maar binnen de borstkankergroepen waarin ik actief ben hoor je eigenlijk nooit woorden als ‘strijd’. Overigens zeker niet over winnen of genezen, omdat je nooit weet of je genezen bent.
maandag 18 december 2017 om 03:24
He verdorie wat naar. Zeker een vrouwtje die ontdekte dat haar mannetje haar, zijn vrouwtje, showde zonder kleertjes aan op een vunzige site.willem1959 schreef: ↑17-12-2017 23:42Nou wordt er op Ned1 bij Paul de Leeuw weer keihard godverdomme geroepen.
Daar zou ik ook van gaan vloeken. Als ik die vrouw was maar ook als ik die man was en betrapt op het digitale gepronk met mijn vrouwtje. Beiden een krachtige vloek waardig
maandag 18 december 2017 om 03:29
Bedankt voor het delen van je ervaring Sophia, ik bedoelde natuurlijk ook de tijd waarin je je wel behoorlijk ziek voelt en letterlijk bent, alleen op bed kan liggen, veel pijn hebt enz. Uiteraard zal het niet zo snel een 'strijd' zijn als je je min of meer oké voelt tijdens de behandeling. Al kan ik me voorstellen dat dit niet meteen voor iedereen opgaat, sommigen zullen ook de mentale belasting als heftiger dan anderen ervaren.sophiax schreef: ↑17-12-2017 23:05Je hebt kankerbehandelingen in alle soorten en maten. Het beeld wat veel mensen hebben klopt gelukkig maar voor een klein deel van de mensen. De eerste periode zat ik sowieso in een soort bubbel waarin je, zoals Redbulletje al zegt gewoon meegaat in de flow. Bij mij veranderde mijn perspectief zo snel (gezond het ziekenhuis in en twee uur later horen dat je ongeneselijk ziek bent, dat laatste bleek later gelukkig mee te vallen). Dan boeit een borstamputatie of kaal worden door chemo opeens niet zoveel meer. Ik heb pittige chemokuren gehad en heel weinig klachten. Bovendien is het ergens wel makkelijk wanneer je van al je klachten precies weet waardoor het komt en dat je het toch niet kunt veranderen. Dus nee dat was geen strijd, meer zoiets als het huishouden: niet leuk maar het moet nou eenmaal anders wordt het alleen maar erger
Daarnaast viel het mij op hoe makkelijk kanker als diagnose is in vergelijking met een hoop andere aandoeningen. Niemand trok mijn diagnose in twijfel (op een alu-hoedje buurvrouw na), overal waar ik kwam hoorde ik dat het zoooo bijzonder was dat ik er was, mijn bedrijfsarts constateerde onmiddellijk dat ik volledig arbeidsongeschikt was en niet belast mocht worden met werk en de hele wereld stond klaar om te helpen. Daar ben ik allemaal echt ontzettend dankbaar voor, maar ik zou ook willen dat dat ook voor andere ziekten zou gelden.
Een collega die tegelijkertijd met een burn out thuis zat kreeg echt niet hetzelfde begrip. Zij hoorde dat moest vooral doorgaan, thuiszitten leidde nergens toe, arbeidsritme was belangrijk en in India bestaan dit soort luxe-diagnoses niet. Terwijl ik oprecht denk dat zij zich een stuk rotter heeft gevoeld dan ik in die periode.
Het nadeel bij kanker is dat voor veel mensen kanker weer over is zodra je weer haar hebt (dit geldt dan weer niet voor verzekeringsmaatschappijen, bij hen blijf je de rest van je leven kankerpatiënt). Terwijl je ook nadat je haar terug is nog dagelijks de gevolgen merkt van de behandelingen. Ik denk dat mensen deze periode eerder als strijd ervaren, juist vanwege het gevoel alleen te staan en te moeten voldoen aan verwachtingen die je niet waar kunt maken.
Bovenstaande zal iedereen anders ervaren, maar binnen de borstkankergroepen waarin ik actief ben hoor je eigenlijk nooit woorden als ‘strijd’. Overigens zeker niet over winnen of genezen, omdat je nooit weet of je genezen bent.
Mijn collega heeft denk ik wel een vergelijkbaar traject als jij beschrijft (borstkanker, chemo waarvan relatief weinig klachten, natuurlijk niet leuk, maar ook niet heel verschrikkelijk en ook 'erbij horend') en heeft volgens mij het mentale vooral als zwaarder ervaren dan het fysieke. Het niet weten of ze zou genezen, zorgen over geliefden en kinderen, niet weten wat de toekomst inhoudt enz.
Ja, het zou inderdaad fijn zijn als dat begrip er ook voor andere ziektes zou zijn, vooral psychische ziektes die niet tastbaar en slecht meetbaar zijn. Burnout is ingewikkeld, vaak helpt het wel om actief en betrokken bij het werk te blijven op een haalbare manier. Maar gezien de klachten en de oorzaken bij burnout zo uiteen kunnen lopen gaat dat niet voor iedereen op. Bij fysieke klachten als gevolg van uitputting is het vaak toch echt beter om langer rust te nemen.
maandag 18 december 2017 om 07:56
+1 Hopelijk komt hij volgend jaar hier in de buurt, dan ga ik er zeker heen. Geubels is 1 van de weinige caberatiers die ik kan waarderenBlondie456 schreef: ↑17-12-2017 21:02ik ben trouwens een grote fan van Geubels. Ik kan op Youtube uren achter elkaar naar hem kijken en lachen. Wat een heerlijke droge humor heeft die man. Geweldig!
maandag 18 december 2017 om 08:00
Je moet t die linkse zenders nageven, ze piepen vloeken niet weg net zoals bij bijv Utopia.willem1959 schreef: ↑17-12-2017 23:42Nou wordt er op Ned1 bij Paul de Leeuw weer keihard godverdomme geroepen.
maandag 18 december 2017 om 09:32
Ik vind het word "kanker" als bijvoeglijk naam-/scheldwoord echt verschrikkelijk! Als je écht vreselijk kwaad ben op iemand, kan ik het me een beetje voorstellen, maar niet als bijvoeglijk naamwoord voor iets dat je minder leuk vindt.
In de stad waar ik woon (woon jij ook in Rotterdam, willem ?) wordt het door jongeren 26x in iedere zin gebruikt. Meisjes worden standaard als "kankerhoer" aangeduid. Met je k-school, k-moeder, k-voetbal, k-winkel- k-schoenen etc. En niet in ruziesituaties, maar gewoon in het dagelijkse taalgebruik.
Als ik het iemand die tegenover me zit in het OV hoor zeggen, zeg ik er altijd iets van. Soms word ik dan voor k-trut uitgemaakt, maar dat kan me niet schelen.
Buiten dat ik het een afgrijselijk scheldwoord vind, is het een gebrek aan fantasie.
Er zijn veel leukere bijvoeglijke naamwoorden te bedenken, waarmee je niemand pijn doet.
GVD vind ik ook lelijk, maar neem ik minder aanstoot aan. Ondanks dat ik zelf gelovig ben. Als sommige cabaretiers het bezigen kan ik er zelfs om lachen. Martin van Waardenberg had vorige week in Luxor in sketch waarin het vaak voorkwam.
Zelf zal ik het echter nooit zeggen.
Mijn persoonlijke scheldwoorden komen uit anale streken.
In de stad waar ik woon (woon jij ook in Rotterdam, willem ?) wordt het door jongeren 26x in iedere zin gebruikt. Meisjes worden standaard als "kankerhoer" aangeduid. Met je k-school, k-moeder, k-voetbal, k-winkel- k-schoenen etc. En niet in ruziesituaties, maar gewoon in het dagelijkse taalgebruik.
Als ik het iemand die tegenover me zit in het OV hoor zeggen, zeg ik er altijd iets van. Soms word ik dan voor k-trut uitgemaakt, maar dat kan me niet schelen.
Buiten dat ik het een afgrijselijk scheldwoord vind, is het een gebrek aan fantasie.
Er zijn veel leukere bijvoeglijke naamwoorden te bedenken, waarmee je niemand pijn doet.
GVD vind ik ook lelijk, maar neem ik minder aanstoot aan. Ondanks dat ik zelf gelovig ben. Als sommige cabaretiers het bezigen kan ik er zelfs om lachen. Martin van Waardenberg had vorige week in Luxor in sketch waarin het vaak voorkwam.
Zelf zal ik het echter nooit zeggen.
Mijn persoonlijke scheldwoorden komen uit anale streken.
amarna wijzigde dit bericht op 18-12-2017 09:44
31.40% gewijzigd
maandag 18 december 2017 om 09:44
Sinds ik kanker heb wacht ik hoopvol tot ik een keer wordt uitgescholden voor kankertrut zodat ik lekker terug kan zeggen dat ik dat inderdaad ben, maar het gebeurt maar nooit 
Verder trouwens eens met veel posts hierboven. Ik als kankerpatiënt kan echt niets met alle goedbedoelde opmerkingen over hoe dapper ik ben en hoe goed ik er uit zie en dat ik zo hard vecht.
Dat doe ik namelijk helemaal niet. Ik heb zelden zo slecht voor mijn lichaam gezorgd als nu. Ik ga toch dood, dus ik kan beter genieten van de dingen nu het nog kan en elke dag een reep chocola eten en een zak chips. En volgens de oncoloog maakt het ook allemaal niks meer uit, zo lang het niet meer wordt dan een fles wijn per week.
Verder trouwens eens met veel posts hierboven. Ik als kankerpatiënt kan echt niets met alle goedbedoelde opmerkingen over hoe dapper ik ben en hoe goed ik er uit zie en dat ik zo hard vecht.
Dat doe ik namelijk helemaal niet. Ik heb zelden zo slecht voor mijn lichaam gezorgd als nu. Ik ga toch dood, dus ik kan beter genieten van de dingen nu het nog kan en elke dag een reep chocola eten en een zak chips. En volgens de oncoloog maakt het ook allemaal niks meer uit, zo lang het niet meer wordt dan een fles wijn per week.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
maandag 18 december 2017 om 09:47
Dat is het natuurlijk ook!
Daarom stuit het me tegen de borst dat jongeren het gebruiken om iets dat ze simpelweg niet leuk vinden aan te duiden, zoals die kankerhoer met die kankervriendin die kankerschoenen in de kankerwinkel hebben gekocht.
Echt, ik overdrijf niet! Is in Rotterdam dagelijkse straattaal!
