Gestolen kids enzo - deel 2

FV, al die bronnen die jij aanhaalt zeggen niets over een geval als dit. Wie zegt dat de schade die adoptie een kind doet niet allang is gedaan bij dit kind. En dat het nogmaals verliezen van een identiteit, dan al niet aangeleerd, niet nog meer schade doet dan de adoptie al heeft gedaan. Dit soort gevallen daar zijn nog geen statestieken over en de standaard adoptieonderzoeksuitslagen kun je hier niet op los laten..



Ik zeg niet dat het continueren van de adoptie beter is voor dit kind. Ik zeg alleen dat er goed gekeken moet worden naar de belangen van het kind en dat een wijze beslissing nemen op dit moment, in het hier en nu, volgens mij niet mogelijk is. Het is een drama voor alle betrokkenen en eigenlijk is er in mijn optiek geen enige juiste oplossing. Kijk dan in ieder geval wijs naar wat de minst slechte oplossing is en neem daar de tijd voor.



Kreng, ik zeg niet dat het kind van 9 moet beslissen. Ik zeg dat er rekening gehouden moet worden met wat hij wil. En wel op het moment dat hij alle kans heeft gehad zijn ouders en cultuur opnieuw te leren kennen.

Krengetje,



Dat besef ik terdege, dat een kind dat eerst geadopteerd is niet te vergelijken is met een kind dat nooit geadopteerd is, maar ik vraag me af op welke overwegingen men baseert dat het herstellen van de identiteit per definitie schadelijker is dan het continueren van de adoptie. Mij lijkt dat geen vaststaand gegeven, gezien de goede resultaten die bereikt kunnen worden dmv "herprogrammeren"  na een ontvoering.



Kennelijk heeft men daar argumenten voor, dus daar ben ik benieuwd naar.

Krengetje,



Dat besef ik terdege, dat een kind dat eerst geadopteerd is niet te vergelijken is met een kind dat nooit geadopteerd is, maar ik vraag me af op welke overwegingen men baseert dat het herstellen van de identiteit per definitie schadelijker is dan het continueren van de adoptie. Mij lijkt dat geen vaststaand gegeven, gezien de goede resultaten die bereikt kunnen worden dmv "herprogrammeren"  na een ontvoering.



Kennelijk heeft men daar argumenten voor, dus daar ben ik benieuwd naar.

Als je een antwoord van mij verwacht hierop; dat gaat niet komen. Ik beweer dit namelijk helemaal niet. In tegenstelling tot jou, beweer ik niet te te weten wat per definitie de juiste handelswijze is in een situatie als dit.



Ik stop ook direct weer met reageren, ik pas er voor deel te nemen aan een discussie als mij woorden in de mond worden gelegd en ik iedere posting moet beginnen met " Nee, dat zeg ik niet'.

Persoonlijk zou ik op die vraag best een antwoord van Sunlight willen zien.

quote: Zelide reageerde zondag 27 mei 2007 om 20:42

 

Marg,



met die zin bedoel ik, dat er niet een soortement van recht bestaat waaruit voortvloeit dat wanneer je een kind hebt gebaard dat je daar dan ook zondermeer en in alle omstandigheden een zorgrecht op hebt. Kinderen worden bijvoorbeeld ook uit huis geplaatst, of krijgen adoptiefouders waarmee het zorgrecht komt te vervallen. In dit verhaal is het dus niet zo dat de biologische ouders een zorgrecht toekomt enkel en alleen omdat zij de biologische ouders zijn.



Quote van Fash:



Zelide,



Ik zit er nog eens over na te denken en volgens mij praat je hier dus echt poep . Volgens mij worden deze beweringen tegengesproken door artikel 5, 7, 8, 9, 10, 11, 18, 20 en 21 uit de UVRK. Als het een universeel recht van een kind is dat het door de eigen ouders verzorgd wordt, is het volgens mij omgekeerd dus ook een recht van de ouders om hun kind te verzorgen. Deze verklaring zegt duidelijk dat pas in de uiterste gevallen als misbruik of verwaarlozing aan die rechten getornd mogen worden en geeft ook aan dat adoptie pas een optie wordt nadat onomstotelijk vaststaat dat de eigen ouders afstand hebben gedaan van hun rechten of uit dat recht ontzet zijn. En zegt bovendien dat áls adoptie een optie wordt, de cultuur, taal, godsdienst en etniciteit zoveel mogelijk in tact moet blijven.





Fash,



helaas tot op heden geen tijd gehad te reageren, en zit ook nu krap in mijn tijd maar ik wilde het toch niet helemaal voorbij laten gaan, daarom kort; waar precies zeg ik iets anders dan jij doet? Hinderlijk dat je met deze post insinueert dat ik dat niet zou weten terwijl in mijn post van 27 mei 20.42 terug te lezen valt dat ik daarover juist al schreef, ook om mijn statement toe te lichten. In die post heb ik het namelijk over situaties van uithuisplaatsing en adoptie. Ook schrijf ik daar over het niet bestaan van een recht zondermeer. Met dat woord 'zondermeer' bedoel ik dus ook 'zondermeer'. Een kind is niet je bezit regardless, enkel omdat je het gebaard hebt. Met andere woorden, waar jij vooral een ieder probeert te overtuigen dat de biologische ouders onrecht is aangedaan en dat het kind terugmoet naar India omdat de ouders onrecht is aangedaan probeer ik juist dat denkpatroon los te laten en niet vanuit een onrecht in de dimensie van de (adoptief)ouders te denken, maar in de dimensie van het kind. Dan weet ik nog steeds niet wat er moet gebeuren en ik ben het vanzelfsprekend met je eens dat zaken als etnicitieit, cultuur en taal in tact moeten blijven maar ik zou wel willen opmerken dat juist daarom ook de vraag gerechtvaardigd is of het wel in het belang van het kind zou zijn om hem dat nogmaals te ontnemen, want op welke wijze laat je dan die zaken in tact? Dat het onrechtvaardig is naar de biologische ouders toe ben ik direct met je eens, maar de ouders zijn in mijn optiek in dit hele verhaal van ondergeschikt belang, hoe vreselijk ook. Wat ik echter ook een belangrijk element vind, is de manier waarop mensenhandel mogelijk in de hand wordt gewerkt wanneer deze ouders niet zouden worden beschermd in dit verhaal, maar voor mij geldt dus een heel ander argument om aan de ouders te denken; de mogelijk 'aanzuigende werking' op menssmokkelaars, en niet een soortement van 'zorgrecht', alleen al omdat het voor mij onmogelijk te beoordelen is hoe die hele adoptieprocedure destijds nu werkelijk is gegaan en wie er wat te verwijten valt. Daarnaast vind ik dit hele verhaal zo immens complex dat ik telkens heen en weer wordt geslingerd tussen perspectieven en belangen zodat ik onmogelijk een eenduidig en consistent standpunt kan innemen op dit moment. Ik vind het echt veel te gecompliceerd.

Voor mij is in ieder geval duidelijk geworden dat adoptie zich op een hellend vlak begeeft, en eigenlijk ook altijd al begeven heeft. Misschien is het nodig dat het hele systeem eens flink op de schop gaat waarmee het mij niet zou verbazen als de uitkomst zou zijn dat het systeem zoals het nu bestaat niet meer zou mogen bestaan. Adoptie 'in de regio' zou mogelijk een veel beter systeem zijn omdat het kind dan nog steeds cultuur, taal en etniciteit kan behouden. Hoe dan ook vind ik dat het belang van het kind, in welke situatie dan ook, moet prevaleren. Wanneer (adoptief)ouders in Nederland bijvoorbeeld heel graag een kindje willen uit India, zou daarbij niet hun verlangen naar een kind moeten prevaleren, maar de vraag wat de beste oplossing is voor het kind. Misschien dat de adoptiefouders dus naar India zullen moeten verhuizen (ik heb het nu niet specifiek over de situatie van het 'Meiling' jongetje maar over een hypothetische nieuwe situatie) om zo de belangen van het kind te waarborgen. Kinderen kunnen dan dus niet meer naar andere landen worden verplaatst.

Hoe dan ook, ik vind het maar lastig allemaal, ik kan het in ieder geval onmogelijk allemaal overzien en zonder aarzeling claimen wat de weg is die nu bewandeld zou moeten worden.

Ik ga stoppen met deze discussie want ik heb toch echt wel een aantal keren hetzelfde riedeltje afgedraaid waarbij er niet geschroomd werd een en ander te verdraaien en appels met peren te vergelijken. Dat neem ik niemand kwalijk, ik denk echt dat dat komt door de omvang van dit probleem. Het lijkt mij schier onmogelijk om het helemaal te overzien en alle kanten te omvatten en dus is de discussie misschien ook wel wat lastig te voeren en helder te houden.

quote: fashionvictim reageerde



Krengetje,



Dat besef ik terdege, dat een kind dat eerst geadopteerd is niet te vergelijken is met een kind dat nooit geadopteerd is, maar ik vraag me af op welke overwegingen men baseert dat het herstellen van de identiteit per definitie schadelijker is dan het continueren van de adoptie. Mij lijkt dat geen vaststaand gegeven, gezien de goede resultaten die bereikt kunnen worden dmv "herprogrammeren"  na een ontvoering.



Kennelijk heeft men daar argumenten voor, dus daar ben ik benieuwd naar.

Als je een antwoord van mij verwacht hierop; dat gaat niet komen. Ik beweer dit namelijk helemaal niet. In tegenstelling tot jou, beweer ik niet te te weten wat per definitie de juiste handelswijze is in een situatie als dit.



Ik stop ook direct weer met reageren, ik pas er voor deel te nemen aan een discussie als mij woorden in de mond worden gelegd en ik iedere posting moet beginnen met " Nee, dat zeg ik niet'.

Wie legt wie nu woorden in de mond? Ik heb nergens beweerd dat ik weet wat de juiste handelswijze is. Wat ik echter wel heb geprobeerd is om bij het zoeken naar een oplossing me niet te baseren op onderbuikgevoel, maar op objectieve gegevens die bekend zijn over de belangen en rechten van kinderen, over adoptie en over ontvoeringen.



Ik heb mijn mening in ieder geval onderbouwd met méér dan alleen "ja, wie zegt dat dat kind hier wel weg wil?" en ik heb voor die onderbouwing ook bronnen aangedragen die we mag ik hopen allemaal erkennen als zijnde onomstotelijk juist.



Ik leg je verder ook geen woorden in de mond, ik VRAAG jou en anderen die zeggen dat "het belang van het kind" is in Nederland blijven, welke afwegingen daaraan ten grondslag liggen mbt het welzijn van het kind OP DE LANGE TERMIJN.  Of simpeler gezegd: waarom is het in jullie beleving zo dat de schadelijke gevolgen van adoptie op lange termijn, die er wetenschappelijk bewezen zijn, te verkiezen zijn boven de schadelijke gevolgen van retourneren, waarvan volgens mij niemand, ook ik niet, weet óf die er zijn en wát die dan zijn. Welke bronnen, onderzoeken, theorieën of argumenten hebben jullie voor die mening?



Dit is een serieuze vraag, waarvan het antwoord misschien zou kunnen betekenen dat ik mijn mening herzie, dus ik begrijp werkelijk niet waarom het stellen van de vraag weer zoveel woede opwekt, maar goed.

Ik heb mijn mening in ieder geval onderbouwd met méér dan alleen "ja, wie zegt dat dat kind hier wel weg wil?" en ik heb voor die onderbouwing ook bronnen aangedragen die we mag ik hopen allemaal erkennen als zijnde onomstotelijk juist.



Ik leg je verder ook geen woorden in de mond, ik VRAAG jou en anderen die zeggen dat "het belang van het kind" is in Nederland blijven, welke afwegingen daaraan ten grondslag liggen mbt het welzijn van het kind OP DE LANGE TERMIJN.  Of simpeler gezegd: waarom is het in jullie beleving zo dat de schadelijke gevolgen van adoptie op lange termijn, die er wetenschappelijk bewezen zijn, te verkiezen zijn boven de schadelijke gevolgen van retourneren, waarvan volgens mij niemand, ook ik niet, weet óf die er zijn en wát die dan zijn. Welke bronnen, onderzoeken, theorieën of argumenten hebben jullie voor die mening?

Fash, wat je hierboven doet, is de specifieke gebeurtenissen rondom het 'Meiling jongetje' vertalen naar adoptie in het algemeen (want wat je hierboven zegt heeft niets te maken met deze specifieke situatie, maar je gebruikt het wel om jouw positie kracht bij te zetten) waarbij je ook nog eens stelt dat jouw standpunt over de gevolgen van adoptie op de lange termijn wetenschappelijk bewezen zijn. Dit vind ik dus wederom een staaltje van op een oneigenlijke manier je standpunt kracht bij zetten. Als jouw positie is, dat adoptie slecht is pur sang, dan moet je dat ook zo verkopen. In mijn beleving ben je nu je oorspronkelijke standpunt (de ouders wordt onrecht aangedaan, en daarom moet het kind terug naar de biologische ouders) aan het verdedigen door adoptie als geheel af te keuren terwijl je tussendoor ook nog vooral bezig was om te vertellen waarom het in het belang van dit specifieke jongetje was om te terug te moeten naar India. Kortom, ik lees eigenlijk van alles door elkaar en je gebruikt ook allerlei bewijsjes en dingetjes om andere punten kracht bij te zetten. Voor mij word het zo dan ook onbegonnen werk om de discussie voort te zetten (zoals ik eerder ook al had geconcludeerd ;)), het is al zo lastig om op een constructieve wijze met deze casus om te gaan, maar het word er niet bepaald eenvoudiger op door dit soort discussietechnieken. Erg jammer, zeker gezien het feit ik weet dat het ook anders zou kunnen. Nou ja, enjoy het voortzetten van deze discussie allen, ik moet weer aan de studie!

Ik leg je verder ook geen woorden in de mond, ik VRAAG jou en anderen die zeggen dat "het belang van het kind" is in Nederland blijven, welke afwegingen daaraan ten grondslag liggen mbt het welzijn van het kind OP DE LANGE TERMIJN.  Of simpeler gezegd: waarom is het in jullie beleving zo dat de schadelijke gevolgen van adoptie op lange termijn, die er wetenschappelijk bewezen zijn, te verkiezen zijn boven de schadelijke gevolgen van retourneren, waarvan volgens mij niemand, ook ik niet, weet óf die er zijn en wát die dan zijn. Welke bronnen, onderzoeken, theorieën of argumenten hebben jullie voor die mening?





Ik zeg dat jij me woorden in de mond legt, omdat bovenstaande helemaal mijn mening niet is en ik dat ook nergens heb beweerd. Dat herhaal in nota bene nogmaals in mijn posting; dit zeg ik helemaal niet.



En daarnaast verwijs ik juist naar het ontbreken van bronnen over de gevolgen voor een kind in deze specifieke situatie. Ik bestrijd dat de bronnen en statestieken die jij aanhaalt iets kunnen zeggen of voorspellen over welke beslissing dan ook die er voor deze jongen wordt genomen.



Maar nogmaals; ik heb geen zin om op deze manier te discusieren, om alles wat ik schrijf nogmaals te moeten benadrukken omdat mijn woorden verdraaid worden of in een verkeerde context worden geplaatst. Dus bij deze; ik stop ermee.

Moeilijke kwestie. Mocht blijken dat het jongetje illegaal geadopteerd is, dan vind ik dat ie terugmoet naar zijn biologische ouders omdat simpelweg niet aan de voorwaarden van buitenlandse adoptie is voldaan en dan kan ik me de reactie van de biologische moeder heel goed voorstellen. Als je kind inderdaad gejat is, dan wil je je kind natuurlijk terug! Bovendien ben ik ervan overtuigd dat een buitenlands geadopteerd kind zich vroeg of laat gaat afvragen waar ie nu eigenlijk vandaan komt.

Ik vind het moeilijk te lezen dat zovelen het belang van de biologische ouders en de misdaad die tegen hen is begaan ondergeschikt maken. Ja, iedereen zegt wel dat het vreselijk voor ze is maar tegelijkertijd ook dat ze het eigenlijk maar moeten accepteren. Hoe vreselijk vind je het dan echt voor ze? Als dat zo was, als mensen het echt zo vreselijk voor die ouders vonden, was er toch allang een DNA test gedaan. Dan waren die mensen toch allang in de gelegenheid gesteld hun zoon in elk geval terug te zien. Ongeacht hoe het verder gaat?

Die mensen weten al drie maanden waar hun kind is maar krijgen het gewoon niet te zien omdat er niks gebeurt verder.

En over nog eens drie maanden zijn we het met zijn allen weer vergeten en gaat 't leven verder alsof er nooit iets gebeurd is. :(

"Kindje illegaal geadopteerd? "

"Goh, in welk land was dat? Zeker weer zo'n filmster/zanger?"



Oftewel, ik vrees dat je gelijk hebt, zoals wel vaker, Mar.

quote: fashionvictim reageerde





Ik heb mijn mening in ieder geval onderbouwd met méér dan alleen "ja, wie zegt dat dat kind hier wel weg wil?" en ik heb voor die onderbouwing ook bronnen aangedragen die we mag ik hopen allemaal erkennen als zijnde onomstotelijk juist.



Ik leg je verder ook geen woorden in de mond, ik VRAAG jou en anderen die zeggen dat "het belang van het kind" is in Nederland blijven, welke afwegingen daaraan ten grondslag liggen mbt het welzijn van het kind OP DE LANGE TERMIJN.  Of simpeler gezegd: waarom is het in jullie beleving zo dat de schadelijke gevolgen van adoptie op lange termijn, die er wetenschappelijk bewezen zijn, te verkiezen zijn boven de schadelijke gevolgen van retourneren, waarvan volgens mij niemand, ook ik niet, weet óf die er zijn en wát die dan zijn. Welke bronnen, onderzoeken, theorieën of argumenten hebben jullie voor die mening?



Fash, wat je hierboven doet, is de specifieke gebeurtenissen rondom het 'Meiling jongetje' vertalen naar adoptie in het algemeen (want wat je hierboven zegt heeft niets te maken met deze specifieke situatie, maar je gebruikt het wel om jouw positie kracht bij te zetten) waarbij je ook nog eens stelt dat jouw standpunt over de gevolgen van adoptie op de lange termijn wetenschappelijk bewezen zijn. Dit vind ik dus wederom een staaltje van op een oneigenlijke manier je standpunt kracht bij zetten. Als jouw positie is, dat adoptie slecht is pur sang, dan moet je dat ook zo verkopen. In mijn beleving ben je nu je oorspronkelijke standpunt (de ouders wordt onrecht aangedaan, en daarom moet het kind terug naar de biologische ouders) aan het verdedigen door adoptie als geheel af te keuren terwijl je tussendoor ook nog vooral bezig was om te vertellen waarom het in het belang van dit specifieke jongetje was om te terug te moeten naar India. Kortom, ik lees eigenlijk van alles door elkaar en je gebruikt ook allerlei bewijsjes en dingetjes om andere punten kracht bij te zetten. Voor mij word het zo dan ook onbegonnen werk om de discussie voort te zetten (zoals ik eerder ook al had geconcludeerd ;)), het is al zo lastig om op een constructieve wijze met deze casus om te gaan, maar het word er niet bepaald eenvoudiger op door dit soort discussietechnieken. Erg jammer, zeker gezien het feit ik weet dat het ook anders zou kunnen. Nou ja, enjoy het voortzetten van deze discussie allen, ik moet weer aan de studie!

Wie legt wie nou woorden in de mond en wie verdraait er nu andermans woorden? Wie gebruikt er nu oneigenlijke discussietechnieken (met als belangrijkste nog wel het steeds dreigen dat je gaat vertrekken, moet ik dan gaan janken ofzo? als je niet mee wil discussieren, by all means, leave).



Mijn oorspronkelijke standpunt was en is: dat kind moet terug. En daarvoor heb ik een heleboel argumenten, die ik bovendien uitentreure heb geprobeerd uit te leggen en te onderbouwen, wat ik zeker niet van alle andere deelnemers aan deze discussie kan zeggen.



Dat kind moet terug, want:



1. kinderhandel is een gruwelijk misdrijf en zou nooit gedoogd of beloond mogen worden, ik persoonlijk vind het zelfs onbegrijpelijk dat over dit argument discussie kan zijn.



2. de in mijn ogen onaantastbare rechten van het kind zijn geschonden (= mijn mening) en dat baseer ik op de universele verklaring voor de rechten van het kind ( = onderbouwing)



3. hoewel de adoptieouders het wel zo voelen, ben ik van mening dat zij niet de ouders van het kind zijn of zijn geweest. Die mening baseer ik op het feit dat dit kind met een valse identiteit, een valse geboortedatum en een valse afstandsverklaring geadopteerd is. Bij dit argument heb ik precies dezelfde mening als die ik ook in de zaak Ayaan had: in mijn ogen kan iemand die niet bestaat ( want: fictieve identiteit) dus ook niet genaturaliseerd of geadopteerd worden.



4. de universele verklaring voor de rechten van het kind stelt duidelijk dat als een kind ouders in twee verschillende staten heeft, het kind met beide ouders een evenredige en gelijkwaardige band moet hebben en vrijelijk tussen beide moet kunnen reizen ( = onderbouwing). Ondanks dat ik de adoptieouders geen ouders vind ( zie argument 3) , snap ik dat zowel het kind en de adoptieouders het wel zo voelen. Dus beschouw ik de kwestie voor het gemak gelijk aan een kind met twee ouders in twee staten en lees ik "ouders" dus als "ouderparen". Ik ben van mening dat niemand een band kan opbouwen met een ander als diegene ondertussen bij een ander woont en die ander aan hem of haar trekt. Als je een nieuwe vriend hebt maar ondertussen nog samenwoont met een andere vriend, kun je er donder op zeggen dat die relatie niet gaat werken. De adoptieouders hebben al een band, de echte ouders zouden in mijn ogen die ook moeten kunnen opbouwen. Dus: adoptieouders moeten een stapje terug doen en het kind daar de kans voor geven. (= mijn mening)



5. De uvrk stelt duidelijk dat een kind het recht heeft op een identiteit en stelt bovendien dat die identiteit o.a. gevormd wordt door BEIDE culturen van beide ouders. (= onderbouwing). Om een cultuur te leren kennen en om je daarin thuis en eigen te voelen, heb je meer nodig dan af en toe een bezoekje. ( = mening) .



6. Adoptie heeft bewezen schadelijke gevolgen op de lange termijn. Zo hebben adoptiekinderen significant vaker psychische problemen. ( = onderbouwing). Ik ben er dus niet van overtuigd dat dit kind geen psychische problemen zal krijgen en dat adoptie in het belang van dit kind is ( = mening).



7. Herstellen van de geroofde identiteit na ontvoeringen lijkt niet altijd schadelijke gevolgen te hebben. Maar daar weet ik niet genoeg vanaf om een stellig standpunt in in te nemen. De dingen die ik weet ( o.a. door ervaringen van specialisten op dit gebied - = onderbouwing) overtuigen mij er in ieder geval niet van dat het niet eens het proberen waard zou zijn.



8. Een kind van 9 kan de gevolgen van zijn keuzes nog niet overzien ( onderbouwing: de nederlandse wet die kinderen van 9 als beslissingsonbekwaam beschouwt) , dus wat het kind wil vind ik belangrijk, maar niet doorslaggevend ( = mening)



9. Ik heb het idee dat in deze casus oneigenlijke motieven een rol spelen in de beoordeling daarvan, namelijk het westerse superioriteitsgevoel. ( mening) Die mening baseer ik o.a. op andere ontvoerde/ gestolen kinderen zaken die veelvuldig in het nieuws zijn geweest en op een fenomeen dat Missing White Woman Syndrome genoemd wordt. (onderbouwing: bron)



10. In mijn ogen is het het juiste om te doen ( = mening, en de onderbouwing daarvoor zijn mijn rechtvaardigheidsgevoel en mijn normen en waarden).



Ik heb ongetwijfeld meer argumenten aangedragen maar dit zijn geloof ik wel de belangrijkste. Is dus helemaal geen kwestie van de discusie vertroebelen, maar slechts een mening baseren op een heleboel verschillende argumenten omdat je er van meerdere kanten naar probeert te kijken.

Het kind heeft momenteel ook niks te willen.

Hem wordt niks verteld. (Gebaseerd op de reportage van netwerk.)

Het kind heeft momenteel ook niks te willen.

Hem wordt niks verteld. (Gebaseerd op de reportage van netwerk.)

Inderdaad Shala, dat vind ik ook heel erg. Ik wou trouwens nog tegen je zeggen dat ik het eens was met jouw posting op de vorige pagina, dat je verwacht dat er niet zo veel zal gebeuren. Ik verwacht ook niet dat dat kind ooit terug gaat en dat Nederland het gewoon een beetje laat overwaaien.



Wel een positief puntje: ik las in een ouder artikel dat de adoptieouders toen nog aangaven nog niet te weten wat ze gaan doen en dat ze nog niks uitsloten. Ik heb weinig vertrouwen in de overheid vwb deze casus, maar laten we hopen dat we de adoptieouders irl wat meer credit kunnen geven dan in deze discussie.

"6. Adoptie heeft bewezen schadelijke gevolgen op de lange termijn. Zo hebben adoptiekinderen significant vaker psychische problemen. ( = onderbouwing). Ik ben er dus niet van overtuigd dat dit kind geen psychische problemen zal krijgen en dat adoptie in het belang van dit kind is ( = mening)."





Hier wil ik even op reageren want ik vind dit heel vreemd uitgedrukt. Zal niet ontkennen dat adoptiekinderen meer kans hebben op psychische problemen op de lange termijn. Maar dit komt niet door de ADOPTIE. Dit komt omdat ze zijn afgestaan, in een kindertehuis terechtkomen met verschillende verzorgers. Hierdoor is het moeilijk om veilig te hechten. Of ze, kinderen met een hechtingsprobleem, nu wel of niet geadopteerd worden ... uitkomst zal hetzelfde zijn maar een adoptiegezin maakt dan juist de kans kleiner dat ze psychische problemen krijgen... omdat ze een kans krijgen om zich veilig te hechten in het adoptiegezin.



Bij alle adoptiekanalen: Colombia, Polen, Bolivia, India, China, Taiwan, Haiti, Lesotho, Zuid-Afrika, Nigeria, en noem maar op.... Wordt er in eerste instantie altijd gekeken naar een adoptiegezin in de eigen cultuur. Omdat plaatsing in een adoptiegezin uiteraard het beste is voor het kind in het land van herkomst. Toch zie je vaak dat veel kinderen, oudere en special need (schisis, missen van ledematen) dat daar geen ouders voor gevonden worden. Deze kinderen komen dan in aanmerking van Interlandelijk Adoptie. Dat is de allerlaatste optie. En persoonlijk prefereer ik nog altijd een leven in een adoptiegezin in een ander cultuur dan in een kindertehuis.

En een hechtingsprobleem met psychische gevolgen is een risico die eraan vast zit. Vooral als het kindje al op wat oudere leeftijd naar Nederland komt. Maar nogmaals dat komt niet door Adoptie maar door het feit dat het kind is afgestaan.



Dit verhaal gaat nu niet op in het geval van het jongetje maar ik reageer omdat al een aantal keren wordt aangezwengeld hoe slecht adoptie is... Het moet natuurlijk wel in de juiste context geplaatst worden.

Inderdaad Shala, dat vind ik ook heel erg. Ik wou trouwens nog tegen je zeggen dat ik het eens was met jouw posting op de vorige pagina, dat je verwacht dat er niet zo veel zal gebeuren. Ik verwacht ook niet dat dat kind ooit terug gaat en dat Nederland het gewoon een beetje laat overwaaien.



Wel een positief puntje: ik las in een ouder artikel dat de adoptieouders toen nog aangaven nog niet te weten wat ze gaan doen en dat ze nog niks uitsloten. Ik heb weinig vertrouwen in de overheid vwb deze casus, maar laten we hopen dat we de adoptieouders irl wat meer credit kunnen geven dan in deze discussie.

Waarschijnlijk zal hij hier blijven. Tot nu toe wijst alles daarop en

ik verwacht inderdaad dat Nederland eerder zijn best zal doen alles te

laten overwaaien dan actie te ondernemen. Zeggen dat je het gaat

onderzoeken is nog wat anders dan daadwerkelijk actie ondernemen.



Je leest er nu al weinig meer over.



Ik hoop ook dat de adoptiefouders gaan beseffen dat het niet juist is hier niks mee te doen. Ik heb er volkomen begrip voor dat deze ouders het kind wat ze jarenlang hebben opgevoed niet kwijt willen, dat ze van hem houden en dat dit een heel moeilijke situatie is die ze niet voorzien hadden en nooit zo hebben gewild. Maar wat ze nu doen, weigeren mee te werken aan een DNA test, het kind niks vertellen e.d. lijkt mij het inslaan van de verkeerde weg. Wie weet als de gemoederen wat bedaard zijn ze het niet laten bij het ingeschakeld hebben van een advocaat en ze een serieuze handreiking doen naar de ouders in India. Want zij zijn wel degelijk slachtoffers en hun belang is niet ondergeschikt. Puur en alleen al omdat hun kind van hen is afgepakt en deze situatie nooit was ontstaan als hun kind niet was weggerooft.

Een kind uit een uitzichtloze situatie halen en een goede toekomst bieden vind ik wel een mooi iets maar als blijkt dat die uitzichtloze situatie heel anders in elkaar stak, moet je ook de hand in eigen boezem steken en er alles aan doen om ieders belangen te dienen. Je eigen (adoptiefouders), van het kind (Stap 1: vertellen wat er gaande is, zodat hij het niet van iemand anders hoort.) en aan de ouders in India die nu de indruk krijgen dat niemand ze helpt hun kind op zijn minst terug te zien. En hoe langer met dat laatste wordt gewacht hoe groter de kans dat de ouders in India op een gegeven moment ook niet meer bereid zijn tot een compromis m.b.t. hun kind.

Als de adoptiefouders in staat waren zo'n groot bedrag neer te tellen voor het helpen van een kind zullen ze toch ook in staat zijn een paar tickets te betalen voor een ontmoeting met de Indiase ouders.



Overigens vond en vind ik jouw betogingen prima in elkaar zitten en ben ik het met het meeste volledig eens. In het begin vond ik je wel voorbijgaan aan het leven wat het kind hier heeft opgebouwd maar je hebt meerdere malen uitgelegd hoe je dat ziet dus ook daar ben ik het inmiddels mee eens.

"6. Adoptie heeft bewezen schadelijke gevolgen op de lange termijn. Zo hebben adoptiekinderen significant vaker psychische problemen. ( = onderbouwing). Ik ben er dus niet van overtuigd dat dit kind geen psychische problemen zal krijgen en dat adoptie in het belang van dit kind is ( = mening)."





Hier wil ik even op reageren want ik vind dit heel vreemd uitgedrukt. Zal niet ontkennen dat adoptiekinderen meer kans hebben op psychische problemen op de lange termijn. Maar dit komt niet door de ADOPTIE.

Zoals ik het lees, wordt in elk geval in het laatste bericht niet ontkend cq. ondermijnd dat het komt door de omstandigheden die leiden tot adoptie.

Ik vind het moeilijk te lezen dat zovelen het belang van de biologische ouders en de misdaad die tegen hen is begaan ondergeschikt maken. Ja, iedereen zegt wel dat het vreselijk voor ze is maar tegelijkertijd ook dat ze het eigenlijk maar moeten accepteren. Hoe vreselijk vind je het dan echt voor ze? Als dat zo was, als mensen het echt zo vreselijk voor die ouders vonden, was er toch allang een DNA test gedaan. Dan waren die mensen toch allang in de gelegenheid gesteld hun zoon in elk geval terug te zien. Ongeacht hoe het verder gaat?

Die mensen weten al drie maanden waar hun kind is maar krijgen het gewoon niet te zien omdat er niks gebeurt verder.

Shala, ik hoop dat je mij daar niet mee bedoelt. Ik vind wel degelijk dat er, direct na ontdekking, een DNA-onderzoek had moeten plaatsvinden, of de adoptie-ouders dat nu wel of niet wilden. En als was gebleken dat het inderdaad gaat om het kind van deze ouders in India, dat er direct aktie ondernomen had moeten worden dat de bio-ouders hun kind terug hadden kunnen zien, of de adoptie-ouders daar nu achter staan of niet. Bio-ouders hebben recht op hun kind!



Ik pleit meer voor het moment daarna, het 'En dan..'.  Naar mijn mening is tijd nemen voor elkaar weer leren kennen, het kind zijn eigen cultuur weer leren kennen, het eerste wat je moet doen. Het is onmogelijk op dit moment te bepalen wat het beste zou zijn voor het kind. 



Beslissingen komen nog wel en tijd nemen om wijze besluiten te nemen lijkt me van essentieel belang. Voor mij is het niet vanzelfsprekend dat het kind teruggaat naar de bio-ouders en naar India. Maar ik zeg ook niet dat dit slecht is voor het kind. Ik zeg ook niet dat het kind vanzelfsprekend beter af is bij zijn adoptieouders en in Nederland. 

Ik bepleit slechts dat het op dit moment heel moeilijk, zo niet onmogelijk is te bepalen wat het beste is voor het kind. Wat het beste is voor de bio-ouders dat weten we. Wat het beste is voor de adoptie-ouders dat weten we ook. Maar wat is nu echt het beste voor het kind, op lange termijn?