Actueel
alle pijlers
Gewonde scooterrijder uur lang genegeerd
woensdag 14 januari 2009 om 12:38
Van Nu.nl geplukt:
Uitgegeven: 14 januari 2009 09:49
Laatst gewijzigd: 14 januari 2009 09:49
VELSEN - Een 21-jarige man uit Velserbroek (gemeente Velsen) heeft dinsdagmorgen vroeg zeker een uur lang gewond en vermoedelijk bewusteloos langs een fietspad in Velsen-Noord gelegen voordat een voorbijganger hulp inriep.
De politie denkt dat tientallen fietsers en bromfietsers de man zijn gepasseerd, maar geen actie ondernamen. Dat heeft de politie gezegd.
Het slachtoffer wist zich niet veel meer te herinneren dan dat hij in een flauwe bocht met zijn scooter door gladheid onderuit ging.
Uiteindelijk waarschuwde een voorbijganger alsnog de de politie. In het ziekenhuis bleek dat de man een hersenschudding had opgelopen.
© ANP
Is toch fijn om te weten dat je kan rekenen op je medemens
Zelf heb ik eens een volwassen man met handicap, die van zijn driewieler (zo'n aangepaste fiets) was gevallen, overeind moeten helpen terwijl het winkelende volk er gewoon aan voorbij liep. Ze zagen 'm wel liggen, keken er zelfs naar, maar liepen gewoon door
Zou je misschien denken dat dit typerend is voor 'de grote stad', maar dit geval speelde zich af in een dorp met nog geen 7000 inwoners.
Heb jij zelf zoiets ervaren of is er wel eens iets dergelijks gebeurd waardoor je even heel erg teleurgesteld raakt in de medemens?
Uitgegeven: 14 januari 2009 09:49
Laatst gewijzigd: 14 januari 2009 09:49
VELSEN - Een 21-jarige man uit Velserbroek (gemeente Velsen) heeft dinsdagmorgen vroeg zeker een uur lang gewond en vermoedelijk bewusteloos langs een fietspad in Velsen-Noord gelegen voordat een voorbijganger hulp inriep.
De politie denkt dat tientallen fietsers en bromfietsers de man zijn gepasseerd, maar geen actie ondernamen. Dat heeft de politie gezegd.
Het slachtoffer wist zich niet veel meer te herinneren dan dat hij in een flauwe bocht met zijn scooter door gladheid onderuit ging.
Uiteindelijk waarschuwde een voorbijganger alsnog de de politie. In het ziekenhuis bleek dat de man een hersenschudding had opgelopen.
© ANP
Is toch fijn om te weten dat je kan rekenen op je medemens
Zelf heb ik eens een volwassen man met handicap, die van zijn driewieler (zo'n aangepaste fiets) was gevallen, overeind moeten helpen terwijl het winkelende volk er gewoon aan voorbij liep. Ze zagen 'm wel liggen, keken er zelfs naar, maar liepen gewoon door
Zou je misschien denken dat dit typerend is voor 'de grote stad', maar dit geval speelde zich af in een dorp met nog geen 7000 inwoners.
Heb jij zelf zoiets ervaren of is er wel eens iets dergelijks gebeurd waardoor je even heel erg teleurgesteld raakt in de medemens?
woensdag 14 januari 2009 om 12:44
Toevallig hoorde ik gisteren van een mevr waar ik zorg verleen dat ze vorig jaar heel lelijk op haar gezicht is gevallen, ze noemde een heel drukke winkelstraat. Ze bloedde, neus was gebroken en haar bril was stuk. De mevrouw is 95 (en ja het mag niet een van mijn lievelingsklanten).
Niemand deed een poging om haar te helpen........Ja dan ben ik teleurgesteld in de medemens.
Niemand deed een poging om haar te helpen........Ja dan ben ik teleurgesteld in de medemens.
woensdag 14 januari 2009 om 12:44
Yep. Ik ben een keer flauwgevallen op het Centraal Station in Amsterdam, op het perron, bovenaan de roltrap. Ik kwam net uit de trein en zou naar college. Niemand hielp. Sterker nog, ik lag in de weg, dus mensen stapten gewoon over me heen.
Om eerlijk te zijn; ik heb het daar lang emotioneel moeilijk mee gehad. Dat mensen je zo kunnen negeren terwijl je overduidelijk hulp nodig hebt.
Om eerlijk te zijn; ik heb het daar lang emotioneel moeilijk mee gehad. Dat mensen je zo kunnen negeren terwijl je overduidelijk hulp nodig hebt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 14 januari 2009 om 12:44
mijn oma heeft ook in rotterdam midden op een kruispunt gelegen met haar fiets boven op haar en haar boodschapjes over de grond en niemand die haar hielp even die zware onhandige fiets van haar af te halen en de boodschapjes bij elkaar te rapen.
het vroor ook!en daar lag mijn oma van 80 midden op de weg.
Ik help echt altijd, heb al meerdere malen geholpen bij gevallen bejaarde mensen. en laatst twee tienermeiden die met het stuur in elkaar waren gekomen.
Ik bedoel... als je iemand ziet liggen dan help je toch even!
Als je zelf geholpen wil worden in rot situaties dan moet je dat zelf ook doen bij andere!
het vroor ook!en daar lag mijn oma van 80 midden op de weg.
Ik help echt altijd, heb al meerdere malen geholpen bij gevallen bejaarde mensen. en laatst twee tienermeiden die met het stuur in elkaar waren gekomen.
Ik bedoel... als je iemand ziet liggen dan help je toch even!
Als je zelf geholpen wil worden in rot situaties dan moet je dat zelf ook doen bij andere!
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
woensdag 14 januari 2009 om 12:48
quote:pruttel schreef op 14 januari 2009 @ 12:43:
Het viel wel mee...
De scooterrijder was op de radio vanmorgen en vertelde zelf dat men hem waarschijnlijk niet had opgemerkt. Hij was in het zwart gekleed, met een zwarte scooter en was gewoon niet zichtbaar voor de medemens.
Zo, voel je je nu wat beter? Pfffff.... voel me weer velig in Velsen
Het viel wel mee...
De scooterrijder was op de radio vanmorgen en vertelde zelf dat men hem waarschijnlijk niet had opgemerkt. Hij was in het zwart gekleed, met een zwarte scooter en was gewoon niet zichtbaar voor de medemens.
Zo, voel je je nu wat beter? Pfffff.... voel me weer velig in Velsen
woensdag 14 januari 2009 om 12:48
Jup!
Gisteren nog:
Ik had mijn auto "behoorlijk" tegen een lantaarnpaal geparkeerd. Niemand had het gezien gebeuren, maar er rijden een paar seconden na het ongeluk wel 3 of 4 auto's voorbij waarvan er niet eentje even stopt om te kijken hoe het met me gaat. Sterker nog, ze reden keurig netjes om mijn auto heen (stond nog half op de weg ook). Niemand kon zien hoe het me me was, het was namelijk donker, en nog niet zover gekomen om mijn alarmlichten aan te zetten.
Gelukkig was ik niet zwaar gewond en kon ik mijn mobiel pakken om iemand te bellen, maar je moet er toch niet aan denken dat je daar bewusteloos ligt en echt NIEMAND zich om je bekommert...
p.s. Behalve wat kneuzingen heb ik gelukkig verder niets ernstigs eraan overgehouden
Gisteren nog:
Ik had mijn auto "behoorlijk" tegen een lantaarnpaal geparkeerd. Niemand had het gezien gebeuren, maar er rijden een paar seconden na het ongeluk wel 3 of 4 auto's voorbij waarvan er niet eentje even stopt om te kijken hoe het met me gaat. Sterker nog, ze reden keurig netjes om mijn auto heen (stond nog half op de weg ook). Niemand kon zien hoe het me me was, het was namelijk donker, en nog niet zover gekomen om mijn alarmlichten aan te zetten.
Gelukkig was ik niet zwaar gewond en kon ik mijn mobiel pakken om iemand te bellen, maar je moet er toch niet aan denken dat je daar bewusteloos ligt en echt NIEMAND zich om je bekommert...
p.s. Behalve wat kneuzingen heb ik gelukkig verder niets ernstigs eraan overgehouden
woensdag 14 januari 2009 om 12:49
Jazeker joh wat jij vertelt gebeurt heel vaak.
Ik denk niet dat men niet wil helpen maar gewoon niet meer durft te helpen niet weet wat je ermee aanmoet als je iemand zo ziet liggen op straat.
IK heb een keer een oude man van ruim 70 moeten helpen die van zijn fiets was gevallen. Het ergste is je zag mensen gewoon voorbijlopen en niemand die wat deed te erg voor woorden.
Ik heb ook een keer meegemaakt dat een meid door 6 andere meiden in mekaar werd geramd. Niemand die hielp uiteindelijk kwam een Engelsman die ertussen sprong en die meid in bescherming nam. En de rest bleef gewoon kijken :SS
Dus zeer zeker raakt je het vertrouwen kwijt in de medemens.
Wat als ik daar lag ga je denken!!
Ik denk niet dat men niet wil helpen maar gewoon niet meer durft te helpen niet weet wat je ermee aanmoet als je iemand zo ziet liggen op straat.
IK heb een keer een oude man van ruim 70 moeten helpen die van zijn fiets was gevallen. Het ergste is je zag mensen gewoon voorbijlopen en niemand die wat deed te erg voor woorden.
Ik heb ook een keer meegemaakt dat een meid door 6 andere meiden in mekaar werd geramd. Niemand die hielp uiteindelijk kwam een Engelsman die ertussen sprong en die meid in bescherming nam. En de rest bleef gewoon kijken :SS
Dus zeer zeker raakt je het vertrouwen kwijt in de medemens.
Wat als ik daar lag ga je denken!!
woensdag 14 januari 2009 om 12:50
ik heb het zelf ook eens gehad, ik was na het bloedgeven op weg naar mijn werk, en moest een sprintje trekken voor de trein. Stom natuurlijk. De reis op zich ging nog wel, maar het werd steeds warmer en benauwder. Toen ik uit moest stappen ging het mis, en ik ging bijna van mijn stokje. Ik wist nog net een bankje te bereiken, en viel daar op neer. Niemand vraagt of het gaat, en zelfs als je iemand roept komen ze niet. Het enig dat ik nodig had was een glaasje water... Het ergste, op een gegeven moment kwam er een trolley langsrijden, die de kiosk tegenover me ging bevoorraden... Met 1200 flesjes water...
ik vraag dus nu zelf echt aan iedereen die ergens hangt of ligt en er een pietsje pips uit ziet of het goed gaat en of ik iets kan doen. Meestal is het antwoord nee, maar soms is iemand erg geholpen. En die keren, daar gaat het om.
ik vraag dus nu zelf echt aan iedereen die ergens hangt of ligt en er een pietsje pips uit ziet of het goed gaat en of ik iets kan doen. Meestal is het antwoord nee, maar soms is iemand erg geholpen. En die keren, daar gaat het om.
woensdag 14 januari 2009 om 12:50
quote:Poezewoes schreef op 14 januari 2009 @ 12:44:
Yep. Ik ben een keer flauwgevallen op het Centraal Station in Amsterdam, op het perron, bovenaan de roltrap. Ik kwam net uit de trein en zou naar college. Niemand hielp. Sterker nog, ik lag in de weg, dus mensen stapten gewoon over me heen.
Om eerlijk te zijn; ik heb het daar lang emotioneel moeilijk mee gehad. Dat mensen je zo kunnen negeren terwijl je overduidelijk hulp nodig hebt.
Brrrr Poez....ik krijg hier gewoon kippenvel van....kan me heel goed voorstellen dat je het hier moeilijk mee hebt gehad.
Ik ben zelf ook eens flauwgevallen in een discotheek (nee niet door de drank ) en gelukkig werd ik daar wel goed geholpen. Was doodeng, ik weet tot op de dag van vandaag niet wat nou de reden tot flauwvallen was.
Yep. Ik ben een keer flauwgevallen op het Centraal Station in Amsterdam, op het perron, bovenaan de roltrap. Ik kwam net uit de trein en zou naar college. Niemand hielp. Sterker nog, ik lag in de weg, dus mensen stapten gewoon over me heen.
Om eerlijk te zijn; ik heb het daar lang emotioneel moeilijk mee gehad. Dat mensen je zo kunnen negeren terwijl je overduidelijk hulp nodig hebt.
Brrrr Poez....ik krijg hier gewoon kippenvel van....kan me heel goed voorstellen dat je het hier moeilijk mee hebt gehad.
Ik ben zelf ook eens flauwgevallen in een discotheek (nee niet door de drank ) en gelukkig werd ik daar wel goed geholpen. Was doodeng, ik weet tot op de dag van vandaag niet wat nou de reden tot flauwvallen was.
woensdag 14 januari 2009 om 12:50
Lamy, Poezewoes en Mies, wat erg!
Ik kan er echt niet bij dat mensen doorlopen als iemand op de grond ligt
Het lijkt me verschrikkelijk om dat zelf mee te maken - dat mensen door lopen, of zoals bij Poezewoes: over je heen stappen!
En ja, Pruttel... toch goed om te weten dat het weer meeviel met de scooterboy
Maar dan nog... dergelijke dingen gebeuren dus wel regelmatig.
Kijk.... als iemand nou plots neervalt en er is niemand direct in de buurt die kan reanimeren, dan kan ik nog wel begrijpen dat mensen verstijven van schrik. Maar dan bel je toch het alarmnummer ipv doorlopen...
Ik kan er echt niet bij dat mensen doorlopen als iemand op de grond ligt
Het lijkt me verschrikkelijk om dat zelf mee te maken - dat mensen door lopen, of zoals bij Poezewoes: over je heen stappen!
En ja, Pruttel... toch goed om te weten dat het weer meeviel met de scooterboy
Maar dan nog... dergelijke dingen gebeuren dus wel regelmatig.
Kijk.... als iemand nou plots neervalt en er is niemand direct in de buurt die kan reanimeren, dan kan ik nog wel begrijpen dat mensen verstijven van schrik. Maar dan bel je toch het alarmnummer ipv doorlopen...
woensdag 14 januari 2009 om 12:53
Ik heb het nog nooit meegemaakt, dat iemand voor m'n neus tegen de vlakte ging. Of dat iemand overduidelijk gewond op straat ligt zonder dat iemand helpt. Maar als ik het zie, ja, dan help ik toch?
Ik was eens in amsterdam en zag een man in een rolstoel die niet tegen zo'n steile brug opkwam. Hij probeerde het, rolde weer terug etc. Dan vraag je toch ook of je even kan duwen? Maar men liet hem ook maar aanmodderen.
Ik heb ook wel eens gehad dat ik op het station op de trein stond te wachten en dat er een meisje en wat jongens op het parkeerterrein vreselijke ruzie stonden te maken. Hard schreeuwen, bedreigen etc . Nu ben ik een schijterd en ga daar niet tussen staan, maar heb toen wel 112 gebeld. Maar ook hier was ik wel de enige op een redelijk vol perron die ook maar iets deed. Ik heb niet gewacht op hoe de ruzie en tussenkomst v/d politie afliep, mijn trein kwam er net aan.
Ik was eens in amsterdam en zag een man in een rolstoel die niet tegen zo'n steile brug opkwam. Hij probeerde het, rolde weer terug etc. Dan vraag je toch ook of je even kan duwen? Maar men liet hem ook maar aanmodderen.
Ik heb ook wel eens gehad dat ik op het station op de trein stond te wachten en dat er een meisje en wat jongens op het parkeerterrein vreselijke ruzie stonden te maken. Hard schreeuwen, bedreigen etc . Nu ben ik een schijterd en ga daar niet tussen staan, maar heb toen wel 112 gebeld. Maar ook hier was ik wel de enige op een redelijk vol perron die ook maar iets deed. Ik heb niet gewacht op hoe de ruzie en tussenkomst v/d politie afliep, mijn trein kwam er net aan.
woensdag 14 januari 2009 om 12:53
quote:allis schreef op 14 januari 2009 @ 12:50:
ik vraag dus nu zelf echt aan iedereen die ergens hangt of ligt en er een pietsje pips uit ziet of het goed gaat en of ik iets kan doen. Meestal is het antwoord nee, maar soms is iemand erg geholpen. En die keren, daar gaat het om.Doe ik ook Misschien een beetje overdreven, maar ik heb wel een paar keer iemand getroffen die zich niet ok voelde en dan ben ik blij dat hij/zij niet aan haar/zijn lot is over gelaten.
ik vraag dus nu zelf echt aan iedereen die ergens hangt of ligt en er een pietsje pips uit ziet of het goed gaat en of ik iets kan doen. Meestal is het antwoord nee, maar soms is iemand erg geholpen. En die keren, daar gaat het om.Doe ik ook Misschien een beetje overdreven, maar ik heb wel een paar keer iemand getroffen die zich niet ok voelde en dan ben ik blij dat hij/zij niet aan haar/zijn lot is over gelaten.
woensdag 14 januari 2009 om 12:56
Nou ja, reken maar dat ik was afgestapt! Ik bied sowieso altijd mijn hulp aan..
Ik ben ook een keer vies plat op mijn bek gegaan door een pas gedweilde vloer (kon je niet zien), maar verder dan wat hoongelach kwam men niet. Uiteindelijk ben ik zelf op kunnen krabbelen en heb ik iedereen vriendelijk bedankt voor de hulp en ben met mijn nieuwe aanwinsten (schaafwonden en gebroken hak weggestrompeld. Ik bevond me overigens in een schoenenwinkel waar de verkoopsters niet eens naar me omkeken. Fijne wereld is het toch af en toe!...
Ik ben ook een keer vies plat op mijn bek gegaan door een pas gedweilde vloer (kon je niet zien), maar verder dan wat hoongelach kwam men niet. Uiteindelijk ben ik zelf op kunnen krabbelen en heb ik iedereen vriendelijk bedankt voor de hulp en ben met mijn nieuwe aanwinsten (schaafwonden en gebroken hak weggestrompeld. Ik bevond me overigens in een schoenenwinkel waar de verkoopsters niet eens naar me omkeken. Fijne wereld is het toch af en toe!...
woensdag 14 januari 2009 om 13:07
Triest he. Ik snap zoiets echt niet!!
Heb zelf een paar keer bejaarden geholpen die gevallen waren met de fiets of de rollator. Alles weer ingeladen en meegelopen naar huis. Dat dóe je toch gewoon?
Ook een keer in de trein, een meisje dat voor mij zat, kreeg een flinke bloedneus en was in haar tassen zakdoekjes aan het zoeken maar ze kreeg ze zo snel niet gevonden. Ik heb haar toen mijn pakje zakdoekjes toegestoken omdat ik ze net wat eerder gevonden had dan zij zelf, verder wist ik ook niet zo goed wat ik kon doen op dat moment. Maar zulke dingen zijn toch vanzelfsprekend? Net als oude mensen een handje toesteken met uitstappen van trein / bus.
Heb zelf een paar keer bejaarden geholpen die gevallen waren met de fiets of de rollator. Alles weer ingeladen en meegelopen naar huis. Dat dóe je toch gewoon?
Ook een keer in de trein, een meisje dat voor mij zat, kreeg een flinke bloedneus en was in haar tassen zakdoekjes aan het zoeken maar ze kreeg ze zo snel niet gevonden. Ik heb haar toen mijn pakje zakdoekjes toegestoken omdat ik ze net wat eerder gevonden had dan zij zelf, verder wist ik ook niet zo goed wat ik kon doen op dat moment. Maar zulke dingen zijn toch vanzelfsprekend? Net als oude mensen een handje toesteken met uitstappen van trein / bus.
woensdag 14 januari 2009 om 13:08
quote:Smurfin23 schreef op 14 januari 2009 @ 12:48:
Jup!
Gisteren nog:
Ik had mijn auto "behoorlijk" tegen een lantaarnpaal geparkeerd. Niemand had het gezien gebeuren, maar er rijden een paar seconden na het ongeluk wel 3 of 4 auto's voorbij waarvan er niet eentje even stopt om te kijken hoe het met me gaat. Sterker nog, ze reden keurig netjes om mijn auto heen (stond nog half op de weg ook). Niemand kon zien hoe het me me was, het was namelijk donker, en nog niet zover gekomen om mijn alarmlichten aan te zetten.
Misschien hadden ze niet eens door dat je een aanrijding had gehad?? Het was donker, je had je alarmlichten niet aan en niemand had het zien gebeuren. Dikke mik dat degenen die je voorbij reden dachten dat er "gewoon" iemand asociaal zijn auto geparkeerd had.
Jup!
Gisteren nog:
Ik had mijn auto "behoorlijk" tegen een lantaarnpaal geparkeerd. Niemand had het gezien gebeuren, maar er rijden een paar seconden na het ongeluk wel 3 of 4 auto's voorbij waarvan er niet eentje even stopt om te kijken hoe het met me gaat. Sterker nog, ze reden keurig netjes om mijn auto heen (stond nog half op de weg ook). Niemand kon zien hoe het me me was, het was namelijk donker, en nog niet zover gekomen om mijn alarmlichten aan te zetten.
Misschien hadden ze niet eens door dat je een aanrijding had gehad?? Het was donker, je had je alarmlichten niet aan en niemand had het zien gebeuren. Dikke mik dat degenen die je voorbij reden dachten dat er "gewoon" iemand asociaal zijn auto geparkeerd had.
woensdag 14 januari 2009 om 13:12
Toch altijd wel typisch. Werkelijk waar iedereen vindt het schandalig, en iedereen zou zelf wel hebben geholpen. En toch zijn er steeds weer mensen die níet helpen... Dus of die mensen zitten niet op fora, of er is wat anders aan de hand. Bijvoorbeeld dat mensen het niet doorhebben dat hulp gewenst is (okee, over iemand heenstappen maakt dat argument wat lastig, maar bijvoorbeeld bij de scooterrijder zou dat zo maar kunnen, blijkt) of mensen geven heel sociaal wenselijke antwoorden...
woensdag 14 januari 2009 om 13:13
Ik liep om 2.00 s'nachts van de kroeg naar huis. Alleen....
Er komen twee ogen aangefietst. Een pikzwart ventje op een fiets? De ogen kijken me aan, komen recht op mij afgefietst en vallen voor me op de grond. Met fiets en al.
Ik schrok er een beetje van en ben eromheen gelopen. Gauw naar huis dacht ik ( ja, er schoot door mijn hoofd om hem te helpen, maar wat zijn mijn kansen? En ik ben nogal gek op mezelf, dus ik ben eromheen gelopen en zou dan verderop checken of hij opstond en zo niet, dan de politie bellen....)
Hij stond dus op en kwam me achterna, dat ik een harteloos kutwijf was, en een egocentrische bitch. Dat ik hem zo liet liggen! Hij ging echt helemaal los.
Ik zei nog iets in de richting van: nou, je kon zo te zien alleen ook wel opstaan. Begon hij te schelden over dat het een test was, over naastenliefde, en of ze hem wel op zouden rapen.
En ik was ook een vuile rascist, want ik liet zwarte mensen gewoon liggen....
Nou geloof me, ik had een witte ook gewoon laten liggen.
Ik durf dus midden in de nacht niemand te helpen. Erg?
Misschien, maar ik bel de politie wel en hoop dat die op tijd komen om wat te doen. Ik zou trouwens niet weglopen maar van een afstand de boel in de gaten houden.
Er komen twee ogen aangefietst. Een pikzwart ventje op een fiets? De ogen kijken me aan, komen recht op mij afgefietst en vallen voor me op de grond. Met fiets en al.
Ik schrok er een beetje van en ben eromheen gelopen. Gauw naar huis dacht ik ( ja, er schoot door mijn hoofd om hem te helpen, maar wat zijn mijn kansen? En ik ben nogal gek op mezelf, dus ik ben eromheen gelopen en zou dan verderop checken of hij opstond en zo niet, dan de politie bellen....)
Hij stond dus op en kwam me achterna, dat ik een harteloos kutwijf was, en een egocentrische bitch. Dat ik hem zo liet liggen! Hij ging echt helemaal los.
Ik zei nog iets in de richting van: nou, je kon zo te zien alleen ook wel opstaan. Begon hij te schelden over dat het een test was, over naastenliefde, en of ze hem wel op zouden rapen.
En ik was ook een vuile rascist, want ik liet zwarte mensen gewoon liggen....
Nou geloof me, ik had een witte ook gewoon laten liggen.
Ik durf dus midden in de nacht niemand te helpen. Erg?
Misschien, maar ik bel de politie wel en hoop dat die op tijd komen om wat te doen. Ik zou trouwens niet weglopen maar van een afstand de boel in de gaten houden.
woensdag 14 januari 2009 om 13:14
quote:Dhelia schreef op 14 januari 2009 @ 13:08:
[...]
Misschien hadden ze niet eens door dat je een aanrijding had gehad?? Het was donker, je had je alarmlichten niet aan en niemand had het zien gebeuren. Dikke mik dat degenen die je voorbij reden dachten dat er "gewoon" iemand asociaal zijn auto geparkeerd had.Toevallig asociaal geparkeerd tegen een hele scheve kapotte lantaarnpaal, op een N-weg, (na mijn prachtige pirouette) omgedraaid, met mijn verlichting aan half op de weg?? Nee dat gaat er bij mijn niet in, het was duidelijk te zien dat ik een ongeluk had gehad, en niet een mislukte parkeerpoging....
[...]
Misschien hadden ze niet eens door dat je een aanrijding had gehad?? Het was donker, je had je alarmlichten niet aan en niemand had het zien gebeuren. Dikke mik dat degenen die je voorbij reden dachten dat er "gewoon" iemand asociaal zijn auto geparkeerd had.Toevallig asociaal geparkeerd tegen een hele scheve kapotte lantaarnpaal, op een N-weg, (na mijn prachtige pirouette) omgedraaid, met mijn verlichting aan half op de weg?? Nee dat gaat er bij mijn niet in, het was duidelijk te zien dat ik een ongeluk had gehad, en niet een mislukte parkeerpoging....
woensdag 14 januari 2009 om 13:16
Ik word helemaal verdrietig van deze verhalen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat als je niet geholpen wordt op zo'n cruciaal moment, dat dit er best inhakt, omdat je zó hulpeloos bent en je geloof in anderen zo beschadigd raakt (Poez ).
Ik heb zelf ook een keer een situatie meegemaakt (te herkenbaar om uit te schrijven) dat ik de enige was die zich om iemand die flink onwel werd bekommerde... er stonden mensen met hun neus letterlijk anderhalve meter (!) van af maar die keken allemaal opzij, zelfs toen ik om medewerking vroeg. Het is al jaren geleden maar als ik er aan denk word ik weer kwaad.
Ik kan me heel goed voorstellen dat als je niet geholpen wordt op zo'n cruciaal moment, dat dit er best inhakt, omdat je zó hulpeloos bent en je geloof in anderen zo beschadigd raakt (Poez ).
Ik heb zelf ook een keer een situatie meegemaakt (te herkenbaar om uit te schrijven) dat ik de enige was die zich om iemand die flink onwel werd bekommerde... er stonden mensen met hun neus letterlijk anderhalve meter (!) van af maar die keken allemaal opzij, zelfs toen ik om medewerking vroeg. Het is al jaren geleden maar als ik er aan denk word ik weer kwaad.
woensdag 14 januari 2009 om 13:19
quote:Smurfin23 schreef op 14 januari 2009 @ 13:14:
[...]
Toevallig asociaal geparkeerd tegen een hele scheve kapotte lantaarnpaal, op een N-weg, (na mijn prachtige pirouette) omgedraaid, met mijn verlichting aan half op de weg?? Nee dat gaat er bij mijn niet in, het was duidelijk te zien dat ik een ongeluk had gehad, en niet een mislukte parkeerpoging....
Voor jou ja, maar ook voor de automobilist die daar nietsvermoedend aan komt rijden in het donker en plotseling voor zich ineens een auto ziet staan en daar in een fractie van een seconde op moet reageren? Dan is het misschien wat veel gevraagd om dan ook nog te verwachten dat hij in die fractie van die seconde ook gelijk álle omstandigheden registreert én er adequaat naar handelt.
Ik zeg niet dát het zo is, alleen dat er misschien best een andere situatie kan zijn dan "o er heeft iemand hulp nodig en ik ben asociaal dus ik rij lekker door".
[...]
Toevallig asociaal geparkeerd tegen een hele scheve kapotte lantaarnpaal, op een N-weg, (na mijn prachtige pirouette) omgedraaid, met mijn verlichting aan half op de weg?? Nee dat gaat er bij mijn niet in, het was duidelijk te zien dat ik een ongeluk had gehad, en niet een mislukte parkeerpoging....
Voor jou ja, maar ook voor de automobilist die daar nietsvermoedend aan komt rijden in het donker en plotseling voor zich ineens een auto ziet staan en daar in een fractie van een seconde op moet reageren? Dan is het misschien wat veel gevraagd om dan ook nog te verwachten dat hij in die fractie van die seconde ook gelijk álle omstandigheden registreert én er adequaat naar handelt.
Ik zeg niet dát het zo is, alleen dat er misschien best een andere situatie kan zijn dan "o er heeft iemand hulp nodig en ik ben asociaal dus ik rij lekker door".
