Actueel
alle pijlers
Gewonde scooterrijder uur lang genegeerd
woensdag 14 januari 2009 om 12:38
Van Nu.nl geplukt:
Uitgegeven: 14 januari 2009 09:49
Laatst gewijzigd: 14 januari 2009 09:49
VELSEN - Een 21-jarige man uit Velserbroek (gemeente Velsen) heeft dinsdagmorgen vroeg zeker een uur lang gewond en vermoedelijk bewusteloos langs een fietspad in Velsen-Noord gelegen voordat een voorbijganger hulp inriep.
De politie denkt dat tientallen fietsers en bromfietsers de man zijn gepasseerd, maar geen actie ondernamen. Dat heeft de politie gezegd.
Het slachtoffer wist zich niet veel meer te herinneren dan dat hij in een flauwe bocht met zijn scooter door gladheid onderuit ging.
Uiteindelijk waarschuwde een voorbijganger alsnog de de politie. In het ziekenhuis bleek dat de man een hersenschudding had opgelopen.
© ANP
Is toch fijn om te weten dat je kan rekenen op je medemens
Zelf heb ik eens een volwassen man met handicap, die van zijn driewieler (zo'n aangepaste fiets) was gevallen, overeind moeten helpen terwijl het winkelende volk er gewoon aan voorbij liep. Ze zagen 'm wel liggen, keken er zelfs naar, maar liepen gewoon door
Zou je misschien denken dat dit typerend is voor 'de grote stad', maar dit geval speelde zich af in een dorp met nog geen 7000 inwoners.
Heb jij zelf zoiets ervaren of is er wel eens iets dergelijks gebeurd waardoor je even heel erg teleurgesteld raakt in de medemens?
Uitgegeven: 14 januari 2009 09:49
Laatst gewijzigd: 14 januari 2009 09:49
VELSEN - Een 21-jarige man uit Velserbroek (gemeente Velsen) heeft dinsdagmorgen vroeg zeker een uur lang gewond en vermoedelijk bewusteloos langs een fietspad in Velsen-Noord gelegen voordat een voorbijganger hulp inriep.
De politie denkt dat tientallen fietsers en bromfietsers de man zijn gepasseerd, maar geen actie ondernamen. Dat heeft de politie gezegd.
Het slachtoffer wist zich niet veel meer te herinneren dan dat hij in een flauwe bocht met zijn scooter door gladheid onderuit ging.
Uiteindelijk waarschuwde een voorbijganger alsnog de de politie. In het ziekenhuis bleek dat de man een hersenschudding had opgelopen.
© ANP
Is toch fijn om te weten dat je kan rekenen op je medemens
Zelf heb ik eens een volwassen man met handicap, die van zijn driewieler (zo'n aangepaste fiets) was gevallen, overeind moeten helpen terwijl het winkelende volk er gewoon aan voorbij liep. Ze zagen 'm wel liggen, keken er zelfs naar, maar liepen gewoon door
Zou je misschien denken dat dit typerend is voor 'de grote stad', maar dit geval speelde zich af in een dorp met nog geen 7000 inwoners.
Heb jij zelf zoiets ervaren of is er wel eens iets dergelijks gebeurd waardoor je even heel erg teleurgesteld raakt in de medemens?
woensdag 14 januari 2009 om 15:22
Ik lees dat je civielrechterlijk altijd aangeklaagd kan worden, maar in de praktijk een rechter dat niet zal honoreren. Echter, een ehbo-post oid die wordt verwacht een dienst te leveren, en kan dus wel gemakkelijker aansprakelijk gesteld worden.
Hoe dan ook, voor mijzelf hoef ik dat papiertje niet te hebben. Het is toch genoeg om te weten wat je moet doen, waarom zou je dat ook nog zwart op wit willen?
Hoe dan ook, voor mijzelf hoef ik dat papiertje niet te hebben. Het is toch genoeg om te weten wat je moet doen, waarom zou je dat ook nog zwart op wit willen?
woensdag 14 januari 2009 om 15:23
Maar wat zou dan een reden zijn om hte diploma wél te halen als je de stabiele zijligging kent, kan reanimeren en beademen, weet wat je moet doen bij bloedingen, verstikkingen, etc.??
En even voor de goede orde, hebben jullie dit niet allemaal op de basisschool al gehad???????
Ik nl. wel en zie dan dus ook absoluut geen meerwaarde van het diploma.
En even voor de goede orde, hebben jullie dit niet allemaal op de basisschool al gehad???????
Ik nl. wel en zie dan dus ook absoluut geen meerwaarde van het diploma.
woensdag 14 januari 2009 om 15:24
quote:Spinster schreef op 14 januari 2009 @ 14:04:
[...]
Ik vind je in dit topic heel vervelend discussiëren. Ik ben zelf ook uit de wetenschappelijke hoek, dus ik ren echt niet zomaar achter elke emotie aan. Ik vind in dit topic de ervaringsverhalen echter schokkender/mooier dan een beetje zeuren over hoe het eventueel ook had kunnen zijn. Dat mag je doen, natuurlijk. Maar ik heb liever aandacht voor de mens achter de feiten. Het gaat immers allang niet meer alleen om de scooterrijder.Ook in een aantal van de andere zaken kan er heel goed een andere verklaring zijn voor het doorrijden/doorlopen dan asociaal gedrag. Ik snap de neiging hier in deze discussie niet om liever aan te nemen dat iemand anders asociaal is, dan om even wat verder na te denken of er misschien iets anders aan de hand is. Waarom wil men zo graag de ander als asociaal zien?
[...]
Ik vind je in dit topic heel vervelend discussiëren. Ik ben zelf ook uit de wetenschappelijke hoek, dus ik ren echt niet zomaar achter elke emotie aan. Ik vind in dit topic de ervaringsverhalen echter schokkender/mooier dan een beetje zeuren over hoe het eventueel ook had kunnen zijn. Dat mag je doen, natuurlijk. Maar ik heb liever aandacht voor de mens achter de feiten. Het gaat immers allang niet meer alleen om de scooterrijder.Ook in een aantal van de andere zaken kan er heel goed een andere verklaring zijn voor het doorrijden/doorlopen dan asociaal gedrag. Ik snap de neiging hier in deze discussie niet om liever aan te nemen dat iemand anders asociaal is, dan om even wat verder na te denken of er misschien iets anders aan de hand is. Waarom wil men zo graag de ander als asociaal zien?
woensdag 14 januari 2009 om 15:30
Je zegt dat je reden om het niet te doen....enz. Niet EHBO willen doen alleen omdat iemand je aan kán klagen.. dat wil toch niet zeggen dat iemand dat ook gaat doen? Whatever..
Ik ga ook niet in een verder discussie of zo, ik raad het alleen aan en zou het wel goed vinden als mensen aangemoedigd worden te leren hoe ze kunne helpen, of dat nou volledige EHBO of BHV op werk of kennis die kinderen via de scouting leren of wat dan ook eigenlijk...
Mijn punt/mening was alleen dat mensen soms niet helpen omdat ze bang zijn het verkeerd te doen, in het kort dan, haha
Ik ga ook niet in een verder discussie of zo, ik raad het alleen aan en zou het wel goed vinden als mensen aangemoedigd worden te leren hoe ze kunne helpen, of dat nou volledige EHBO of BHV op werk of kennis die kinderen via de scouting leren of wat dan ook eigenlijk...
Mijn punt/mening was alleen dat mensen soms niet helpen omdat ze bang zijn het verkeerd te doen, in het kort dan, haha
woensdag 14 januari 2009 om 15:33
DD, je zegt zelf dat je het belangrijk vindt dat men het leert, en dat het niet uitmaakt waar.
Als ik dan aangeef dat ik geen papiertje hoef, ga je héél snel de conclusie trekken dat ik dus wel lekker laks zal zijn, en als ik dan later uitleg dat ik juist wél weet wat ik moet doen in zulke situaties maar dat ik helemaal geen meerwaarde zie van zon diploma (en eigenlijk alleen maar negatieve mogelijke gevolgen) waarop jij weer zegt dat dat een waardeloze reden is.
Wat zou dan wel een goeie reden zijn????? Wat kan er nou een betere reden zijn dan ik kan het al en een papiertje voegt niets toe?????????????
Als ik dan aangeef dat ik geen papiertje hoef, ga je héél snel de conclusie trekken dat ik dus wel lekker laks zal zijn, en als ik dan later uitleg dat ik juist wél weet wat ik moet doen in zulke situaties maar dat ik helemaal geen meerwaarde zie van zon diploma (en eigenlijk alleen maar negatieve mogelijke gevolgen) waarop jij weer zegt dat dat een waardeloze reden is.
Wat zou dan wel een goeie reden zijn????? Wat kan er nou een betere reden zijn dan ik kan het al en een papiertje voegt niets toe?????????????
woensdag 14 januari 2009 om 15:33
quote:Margaretha2 schreef op 14 januari 2009 @ 15:23:En even voor de goede orde, hebben jullie dit niet allemaal op de basisschool al gehad???????
Ik nl. wel en zie dan dus ook absoluut geen meerwaarde van het diploma.Nee. Maar als dat tegenwoordig wel als les gegeven wordt is dat een hele goede zaak natuurlijk!!
Ik nl. wel en zie dan dus ook absoluut geen meerwaarde van het diploma.Nee. Maar als dat tegenwoordig wel als les gegeven wordt is dat een hele goede zaak natuurlijk!!
woensdag 14 januari 2009 om 15:39
quote:Margaretha2 schreef op 14 januari 2009 @ 15:33:
DD, je zegt zelf dat je het belangrijk vindt dat men het leert, en dat het niet uitmaakt waar.
Als ik dan aangeef dat ik geen papiertje hoef, ga je héél snel de conclusie trekken dat ik dus wel lekker laks zal zijn, en als ik dan later uitleg dat ik juist wél weet wat ik moet doen in zulke situaties maar dat ik helemaal geen meerwaarde zie van zon diploma (en eigenlijk alleen maar negatieve mogelijke gevolgen) waarop jij weer zegt dat dat een waardeloze reden is.
Wat zou dan wel een goeie reden zijn????? Wat kan er nou een betere reden zijn dan ik kan het al en een papiertje voegt niets toe?????????????Nou, je kan het doen voor die gratis aansprakelijkheidsverzekering
DD, je zegt zelf dat je het belangrijk vindt dat men het leert, en dat het niet uitmaakt waar.
Als ik dan aangeef dat ik geen papiertje hoef, ga je héél snel de conclusie trekken dat ik dus wel lekker laks zal zijn, en als ik dan later uitleg dat ik juist wél weet wat ik moet doen in zulke situaties maar dat ik helemaal geen meerwaarde zie van zon diploma (en eigenlijk alleen maar negatieve mogelijke gevolgen) waarop jij weer zegt dat dat een waardeloze reden is.
Wat zou dan wel een goeie reden zijn????? Wat kan er nou een betere reden zijn dan ik kan het al en een papiertje voegt niets toe?????????????Nou, je kan het doen voor die gratis aansprakelijkheidsverzekering
woensdag 14 januari 2009 om 16:06
Het zou eventueel nuttig kunnen zijn omdat je een EHBO-diploma niet voor je hele leven hebt. Je hoort (ik geloof één keer per twee jaar) op herhalingscursus te gaan. Dit in verband met veranderde kennis.
Voorbeeldje: járenlang de stabiele zijligging geleerd. Wordt nu op de herhalingscursus niet meer geleerd, omdat in de meeste gevallen een stabiele zijligging niet meer als noodzakelijk wordt gezien.
Voorbeeldje: járenlang de stabiele zijligging geleerd. Wordt nu op de herhalingscursus niet meer geleerd, omdat in de meeste gevallen een stabiele zijligging niet meer als noodzakelijk wordt gezien.
woensdag 14 januari 2009 om 17:00
Veel reacties zeg! Ik was even offline, maar zit alweer (soms met veel verbazing) te lezen.
Mijn mening over het sociaal antwoorden... Ik denk niet dat we ons op een forum mooier/beter voor hoeven doen dan we zijn, dus als ik hier lees dat iemand een ander zou helpen, dan geloof ik dat. Maar volgens mij werd niemand in het bijzonder beschuldigd en ging het meer om wat de geldende norm is: iedereen zegt A te doen, maar irl doen zij B.
Wat dat betreft zouden er een stelling van kunnen maken die misschien wel waar is: alle behulpzame mensen zijn actief op fora en sommige forummers zijn behulpzame mensen
In dat geval is het logisch dat we hier alleen maar mensen treffen die een ander zou helpen Enge types op rare tijdstippen daargelaten
Mijn mening over het sociaal antwoorden... Ik denk niet dat we ons op een forum mooier/beter voor hoeven doen dan we zijn, dus als ik hier lees dat iemand een ander zou helpen, dan geloof ik dat. Maar volgens mij werd niemand in het bijzonder beschuldigd en ging het meer om wat de geldende norm is: iedereen zegt A te doen, maar irl doen zij B.
Wat dat betreft zouden er een stelling van kunnen maken die misschien wel waar is: alle behulpzame mensen zijn actief op fora en sommige forummers zijn behulpzame mensen
In dat geval is het logisch dat we hier alleen maar mensen treffen die een ander zou helpen Enge types op rare tijdstippen daargelaten
woensdag 14 januari 2009 om 17:09
Zoiets krijg je dan misschien:
Door Pietje GeenStijl:
"Als ik iemand op straat zie leggen die is flauwgevallen ofzo, laat ik die mooi leggen. Stel je voor, dan moet ik straks nog met zo iemand op de ambulans wachten of mee naar het ziekehuis. Allemaal kosbare tijd, en wie gaat dat betalen?????
Laatst llag der zo'n mokkel languit op de roltrap op ut station. Lekker is dat, je kon er niet langs, ik moest er godbetert helemaal over heenstappen.
Asociaal om zo de weg van hardwerkende mensen te versperren."
Door Pietje GeenStijl:
"Als ik iemand op straat zie leggen die is flauwgevallen ofzo, laat ik die mooi leggen. Stel je voor, dan moet ik straks nog met zo iemand op de ambulans wachten of mee naar het ziekehuis. Allemaal kosbare tijd, en wie gaat dat betalen?????
Laatst llag der zo'n mokkel languit op de roltrap op ut station. Lekker is dat, je kon er niet langs, ik moest er godbetert helemaal over heenstappen.
Asociaal om zo de weg van hardwerkende mensen te versperren."
woensdag 14 januari 2009 om 18:34
[quote]Poezewoes schreef op 14 januari 2009 @ 12:44:
Yep. Ik ben een keer flauwgevallen op het Centraal Station in Amsterdam, op het perron, bovenaan de roltrap. Ik kwam net uit de trein en zou naar college. Niemand hielp. Sterker nog, ik lag in de weg, dus mensen stapten gewoon over me heen.
Om eerlijk te zijn; ik heb het daar lang emotioneel moeilijk mee gehad. Dat mensen je zo kunnen negeren terwijl je overduidelijk hulp nodig hebt.[/quote]
Toch een stukje beleefdheid en opvoeding naar jou toe: ze hadden ook op je kunnen gaan staan, maar nee, keurig stapten ze OVER jou heen!
Bij Amsterdam CS denk je in 't algemeen als je iemand ziet liggen aan drugs/overdosis/verslaving etc. (Niet Poez, even voorbeeld).
Hangt van de leeftijd/uiterlijk/kleding af van diegene die op de grond ligt of je als eerste aan drugs denkt uiteraard. Op het treinperron van Arnemuiden heb je die associatie gewoon net even wat minder
Heel lang geleden op TV gezien: steeds dezelfde meneer die zogenaamd onwel was. Steeds hetzelfde Engelse treinstation. En de ene keer lag of zat hij op de grond in sportkleding, dan in pak, dan in armoedige/vuile kleren. Soms idd op een perron, dan op zo'n grote trap, dan weer bij de ingang van dat stationsgebouw.
Verborgen camera's registreerden de reacties van alle voorbijgangers.
Voorspelbaar, maar toch fascinerend en menselijk om te zien.
Ongeluk op provinciale weg:
eerste reactie is zelfbehoud, je eigen veiligheid. Zomaar veilig stoppen kan niet altijd.
Voorbeeld van schreeuwende neger die midden in de nacht van zijn fiets valt: bij twijfel help ik ook niet. Ligt puur aan de situatie/"slachtoffer"/kleding/toedracht. Indien ik drugs/alcohol/zware medicijnen of een mogelijk gewelddadig en of gedragsgestoord persoon vermoed loop ik door en bel mogelijk een stuk verderop 112.
Kijken als er een ongeluk is gebeurd:
ranzige nieuwsgierigheid zou je vermoeden, maar er zit voor mijn gevoel ook iets instinctiefs in. Bij iets onverwachts of "raars" willen mensen wel eens impulsief handelen, dus gewoon op je gevoel afgaan. Waarom trekt een brand/ongeluk zo enorm de aandacht van voorbijgangers? Zit meer achter dan puur sensatiezucht schat ik.
Yep. Ik ben een keer flauwgevallen op het Centraal Station in Amsterdam, op het perron, bovenaan de roltrap. Ik kwam net uit de trein en zou naar college. Niemand hielp. Sterker nog, ik lag in de weg, dus mensen stapten gewoon over me heen.
Om eerlijk te zijn; ik heb het daar lang emotioneel moeilijk mee gehad. Dat mensen je zo kunnen negeren terwijl je overduidelijk hulp nodig hebt.[/quote]
Toch een stukje beleefdheid en opvoeding naar jou toe: ze hadden ook op je kunnen gaan staan, maar nee, keurig stapten ze OVER jou heen!
Bij Amsterdam CS denk je in 't algemeen als je iemand ziet liggen aan drugs/overdosis/verslaving etc. (Niet Poez, even voorbeeld).
Hangt van de leeftijd/uiterlijk/kleding af van diegene die op de grond ligt of je als eerste aan drugs denkt uiteraard. Op het treinperron van Arnemuiden heb je die associatie gewoon net even wat minder
Heel lang geleden op TV gezien: steeds dezelfde meneer die zogenaamd onwel was. Steeds hetzelfde Engelse treinstation. En de ene keer lag of zat hij op de grond in sportkleding, dan in pak, dan in armoedige/vuile kleren. Soms idd op een perron, dan op zo'n grote trap, dan weer bij de ingang van dat stationsgebouw.
Verborgen camera's registreerden de reacties van alle voorbijgangers.
Voorspelbaar, maar toch fascinerend en menselijk om te zien.
Ongeluk op provinciale weg:
eerste reactie is zelfbehoud, je eigen veiligheid. Zomaar veilig stoppen kan niet altijd.
Voorbeeld van schreeuwende neger die midden in de nacht van zijn fiets valt: bij twijfel help ik ook niet. Ligt puur aan de situatie/"slachtoffer"/kleding/toedracht. Indien ik drugs/alcohol/zware medicijnen of een mogelijk gewelddadig en of gedragsgestoord persoon vermoed loop ik door en bel mogelijk een stuk verderop 112.
Kijken als er een ongeluk is gebeurd:
ranzige nieuwsgierigheid zou je vermoeden, maar er zit voor mijn gevoel ook iets instinctiefs in. Bij iets onverwachts of "raars" willen mensen wel eens impulsief handelen, dus gewoon op je gevoel afgaan. Waarom trekt een brand/ongeluk zo enorm de aandacht van voorbijgangers? Zit meer achter dan puur sensatiezucht schat ik.
woensdag 14 januari 2009 om 19:00
quote:Dhelia schreef op 14 januari 2009 @ 15:15:
[...]
ja goed he? Is best een kunst hoor, even wat langer nadenken dan je eerste impuls...
Maar dit was overigens gewoon een praktijkervaring. Vaak genoeg in zo'n auto gereden, op weg naar melding, andere situatie gezien, geen tijd om te stoppen want andere melding heeft spoed (maar weer niet spoed genoeg voor de toeters en bellen) dus dan even snel een berichtje naar de meldkamer.
En of ze nu wel of niet kort daarna een andere politieman/vrouw gezien heeft, hoeft niets te betekenen. Ten eerste moet er dan maar net een eenheid beschikbaar zijn geweest die er wél naar toe kon, en ten tweede zal die echt niet bij aankomst melden dat hij er door zijn collega naar toe gestuurd is.
Uit bovenstaand stukje maak ik op dat jij dus zo'n agent bent die door rijdt als hij of zij iemand hevig bloedend langs de kant van de weg ziet staan. :S
Sorry hoor maar dat gaat er bij mij echt niet in.
Wanneer de betreffende motoragent zo'n vreselijke haast had gehad, had hij op z'n minst even een collega kunnen sturen en als je goed had gelezen had je gezien dat dat in dit geval niet is gebeurd. Dat jij zegt dat dat niets te betekenen heeft raakt natuurlijk kant nog wal. Voor het zelfde geldt heeft de meneer in kwestie een ernstige slagaderlijke bloeding. Eerlijk is eerlijk: bloed ziet er vaak, zeker in panieksituaties, heftiger uit dan het in werkelijkheid is. MAAR dat kan je niet zien als je vrolijk op je motortje voorbij scheurt.
De situaties waar jij op reageert, worden na jou reacties, nog wat duidelijker beschreven en dan nog beweer jij dat deze personen niet in staat waren te helpen of minimaal even te vragen hoe het met de ongelukkige persoon ging.
GELUKKIG zit ikzelf ander in elkaar en hoop werkelijk dat wanneer jij je ooit een keer in zo'n situatie bevind de omstanders je wel te hulp schieten en niet eerst even gaan overwegen of je al dan niet asociaal geparkeerd hebt en/of gewoon heel graag eens een lantaarnpaal of ander hard object even van dichtbij wilde bestuderen.
[...]
ja goed he? Is best een kunst hoor, even wat langer nadenken dan je eerste impuls...
Maar dit was overigens gewoon een praktijkervaring. Vaak genoeg in zo'n auto gereden, op weg naar melding, andere situatie gezien, geen tijd om te stoppen want andere melding heeft spoed (maar weer niet spoed genoeg voor de toeters en bellen) dus dan even snel een berichtje naar de meldkamer.
En of ze nu wel of niet kort daarna een andere politieman/vrouw gezien heeft, hoeft niets te betekenen. Ten eerste moet er dan maar net een eenheid beschikbaar zijn geweest die er wél naar toe kon, en ten tweede zal die echt niet bij aankomst melden dat hij er door zijn collega naar toe gestuurd is.
Uit bovenstaand stukje maak ik op dat jij dus zo'n agent bent die door rijdt als hij of zij iemand hevig bloedend langs de kant van de weg ziet staan. :S
Sorry hoor maar dat gaat er bij mij echt niet in.
Wanneer de betreffende motoragent zo'n vreselijke haast had gehad, had hij op z'n minst even een collega kunnen sturen en als je goed had gelezen had je gezien dat dat in dit geval niet is gebeurd. Dat jij zegt dat dat niets te betekenen heeft raakt natuurlijk kant nog wal. Voor het zelfde geldt heeft de meneer in kwestie een ernstige slagaderlijke bloeding. Eerlijk is eerlijk: bloed ziet er vaak, zeker in panieksituaties, heftiger uit dan het in werkelijkheid is. MAAR dat kan je niet zien als je vrolijk op je motortje voorbij scheurt.
De situaties waar jij op reageert, worden na jou reacties, nog wat duidelijker beschreven en dan nog beweer jij dat deze personen niet in staat waren te helpen of minimaal even te vragen hoe het met de ongelukkige persoon ging.
GELUKKIG zit ikzelf ander in elkaar en hoop werkelijk dat wanneer jij je ooit een keer in zo'n situatie bevind de omstanders je wel te hulp schieten en niet eerst even gaan overwegen of je al dan niet asociaal geparkeerd hebt en/of gewoon heel graag eens een lantaarnpaal of ander hard object even van dichtbij wilde bestuderen.
woensdag 14 januari 2009 om 20:33
quote:Smurfin23 schreef op 14 januari 2009 @ 19:00:
[...]
Uit bovenstaand stukje maak ik op dat jij dus zo'n agent bent die door rijdt als hij of zij iemand hevig bloedend langs de kant van de weg ziet staan. :S
Sorry hoor maar dat gaat er bij mij echt niet in.
Wanneer de betreffende motoragent zo'n vreselijke haast had gehad, had hij op z'n minst even een collega kunnen sturen en als je goed had gelezen had je gezien dat dat in dit geval niet is gebeurd. Dat jij zegt dat dat niets te betekenen heeft raakt natuurlijk kant nog wal. Voor het zelfde geldt heeft de meneer in kwestie een ernstige slagaderlijke bloeding. Eerlijk is eerlijk: bloed ziet er vaak, zeker in panieksituaties, heftiger uit dan het in werkelijkheid is. MAAR dat kan je niet zien als je vrolijk op je motortje voorbij scheurt.
.
Nee, ik ben niet "zo'n agent" maar ik heb wel regelmatig bij "zo'n agent" in de wagen gezeten die op weg naar een spoedmelding andere dingen ziet. En dan volkomen terecht níet naar die andere dingen gaat. Je zal maar net de politie gebeld hebben omdat je agressieve ex aan de deur staat te schreeuwen, en de politie komt pas binnen nadat hij je al in elkaar gerost heeft, want tja, onderweg kwamen ze een gevalletje blikschade tegen, en een omgevallen boodschappenkar, en een omaatje was de weg kwijt en...en...en... en tja, dat konden ze natuurlijk niet zomaar voorbij rijden want dan zou iemand wellicht kunnen denken dat ze asociaal waren.
Een agent ziet echt wel het verschil tussen een slagaderlijke bloeding of een gewone. En het verschil tussen een ernstig ongeluk waarbij iemand bekneld zit in zijn voertuig en eentje waarbij de betrokkenen alweer naast het voertuig staan met op zijn hoogst een relatief geringe verwonding. Dus die kan echt wel snel een afweging maken wat belangrijker is: zijn oorspronkelijke opdracht nakomen, of afwijken vanwege een nog spoedeisender kwestie.
En hoe weet jij dat hij geen collega gestuurd heeft? Wie weet waren de collega's ook net even druk met spoedeisender zaken, wie weet waren ze onderweg maar waren de betrokkenen inmiddels al vertrokken, wie weet zijn ze er wel geweest en hebben ze zich helemaal er niet over uit gelaten of ze al dan niet gestuurd waren door een voorbijrijdende collega.
[...]
Uit bovenstaand stukje maak ik op dat jij dus zo'n agent bent die door rijdt als hij of zij iemand hevig bloedend langs de kant van de weg ziet staan. :S
Sorry hoor maar dat gaat er bij mij echt niet in.
Wanneer de betreffende motoragent zo'n vreselijke haast had gehad, had hij op z'n minst even een collega kunnen sturen en als je goed had gelezen had je gezien dat dat in dit geval niet is gebeurd. Dat jij zegt dat dat niets te betekenen heeft raakt natuurlijk kant nog wal. Voor het zelfde geldt heeft de meneer in kwestie een ernstige slagaderlijke bloeding. Eerlijk is eerlijk: bloed ziet er vaak, zeker in panieksituaties, heftiger uit dan het in werkelijkheid is. MAAR dat kan je niet zien als je vrolijk op je motortje voorbij scheurt.
.
Nee, ik ben niet "zo'n agent" maar ik heb wel regelmatig bij "zo'n agent" in de wagen gezeten die op weg naar een spoedmelding andere dingen ziet. En dan volkomen terecht níet naar die andere dingen gaat. Je zal maar net de politie gebeld hebben omdat je agressieve ex aan de deur staat te schreeuwen, en de politie komt pas binnen nadat hij je al in elkaar gerost heeft, want tja, onderweg kwamen ze een gevalletje blikschade tegen, en een omgevallen boodschappenkar, en een omaatje was de weg kwijt en...en...en... en tja, dat konden ze natuurlijk niet zomaar voorbij rijden want dan zou iemand wellicht kunnen denken dat ze asociaal waren.
Een agent ziet echt wel het verschil tussen een slagaderlijke bloeding of een gewone. En het verschil tussen een ernstig ongeluk waarbij iemand bekneld zit in zijn voertuig en eentje waarbij de betrokkenen alweer naast het voertuig staan met op zijn hoogst een relatief geringe verwonding. Dus die kan echt wel snel een afweging maken wat belangrijker is: zijn oorspronkelijke opdracht nakomen, of afwijken vanwege een nog spoedeisender kwestie.
En hoe weet jij dat hij geen collega gestuurd heeft? Wie weet waren de collega's ook net even druk met spoedeisender zaken, wie weet waren ze onderweg maar waren de betrokkenen inmiddels al vertrokken, wie weet zijn ze er wel geweest en hebben ze zich helemaal er niet over uit gelaten of ze al dan niet gestuurd waren door een voorbijrijdende collega.
woensdag 14 januari 2009 om 21:03
Sociaal wenselijk antwoorden doe ik niet aan, dus antwoord ik maar eerlijk. Ik zou wel helpen. Maar zoals Pruttel zegt, niet als ik ergens alleen ben in het donker. Ik heb net iets teveel gelezen over seriemoordenaars en aanverwant spul die die tactieken toepassen. Ik ben zelfs zo' n softie dat ik, als populair meisje, opkwam voor de gepesten op school. Populaire vriendinnetjes die snel wegliepen, maar daar had ik dan ouderwets schurft aan.
Ik heb zelf eens een hyperventilatieaanval gekregen in de trein (heel bizar, na een dag vol stress uit Zuid-Amerika reizen kwam ik aan in NL, kreeg foutievelijk een boete voor zwartrijden en mijnheer de conducteur was onvermurwbaar en die liep wel door toen ik niet meer kon ademhalen), maar een jongen van een jaar of 19 begon helemaal te informeren of het wel goed ging. Of als ik weer eens bezopen ergens naartoe strompelde waren er ook altijd mensen die me ondersteunden. Godzijdank herken ik het dan ook niet, want het lijkt me vreselijk. Zoals dat verhaal van Poezewoes, brrr. Of dat meisje dat door vier Algerijnen in de Franse trein werd verkracht en niemand hielp...bah.
Ik heb zelf eens een hyperventilatieaanval gekregen in de trein (heel bizar, na een dag vol stress uit Zuid-Amerika reizen kwam ik aan in NL, kreeg foutievelijk een boete voor zwartrijden en mijnheer de conducteur was onvermurwbaar en die liep wel door toen ik niet meer kon ademhalen), maar een jongen van een jaar of 19 begon helemaal te informeren of het wel goed ging. Of als ik weer eens bezopen ergens naartoe strompelde waren er ook altijd mensen die me ondersteunden. Godzijdank herken ik het dan ook niet, want het lijkt me vreselijk. Zoals dat verhaal van Poezewoes, brrr. Of dat meisje dat door vier Algerijnen in de Franse trein werd verkracht en niemand hielp...bah.
woensdag 14 januari 2009 om 21:07
quote:Margaretha2 schreef op 14 januari 2009 @ 15:23:
Maar wat zou dan een reden zijn om hte diploma wél te halen als je de stabiele zijligging kent, kan reanimeren en beademen, weet wat je moet doen bij bloedingen, verstikkingen, etc.??
En even voor de goede orde, hebben jullie dit niet allemaal op de basisschool al gehad???????
Ik nl. wel en zie dan dus ook absoluut geen meerwaarde van het diploma.Nee, ik kreeg enkel staartdelingen en Gods woord. Misschien ook wel ui-terst nuttig, nietwaar?
Maar wat zou dan een reden zijn om hte diploma wél te halen als je de stabiele zijligging kent, kan reanimeren en beademen, weet wat je moet doen bij bloedingen, verstikkingen, etc.??
En even voor de goede orde, hebben jullie dit niet allemaal op de basisschool al gehad???????
Ik nl. wel en zie dan dus ook absoluut geen meerwaarde van het diploma.Nee, ik kreeg enkel staartdelingen en Gods woord. Misschien ook wel ui-terst nuttig, nietwaar?
donderdag 15 januari 2009 om 00:21
Iets soortgelijks kwamen mijn ogen een tijd terug ook toe. Vanwege een lekke band, sprong ik 's nachts bij iemand achterop de fiets om richting huis te gaan. Op een gegeven moment fiesten we langs een tramrails waarbij men bezig was met de weg. Tussen deze rails door reden twee mensen op een scooter die op een of andere manier de rails aantikte en ten val raakte. Hup, twee gasten met bebloed hoofd op de weg. Aangezien ik eerst moet urineren (en altijd eerst de kat uit de boom kijkt - natuurlijke reactie) duurde het even voordat ik polshoogte ging nemen. De twee anderen met wie ik fietste, waren wel adrem en gingen er meteen naar toe. Alleen kwamen ze als de sodemieter weer mijn kant op, omdat de twee scootergasten behoorlijk agressief werden toen één van mijn reisgenoten de politie wouden bellen. Blijkbaar waren ze niet helemaal koosjer.
Afgezien van de omstandigheden, helpen zou ik altijd doen. Enerzijds door de politie te alarmeren (in de meer onveiligere situaties), anderzijds door daadwerkelijk naar de persoon toe te lopen om te kijken of ik wellicht hulp kan bieden. Misschien kan het doktertje spelen van vroeger nog van pas komen. Een EHBO-cursus staat nog steeds op de planning. Belachelijk eigenlijk, dat een EHBO-cursus niet standaard op scholen wordt onderwezen.
Afgezien van de omstandigheden, helpen zou ik altijd doen. Enerzijds door de politie te alarmeren (in de meer onveiligere situaties), anderzijds door daadwerkelijk naar de persoon toe te lopen om te kijken of ik wellicht hulp kan bieden. Misschien kan het doktertje spelen van vroeger nog van pas komen. Een EHBO-cursus staat nog steeds op de planning. Belachelijk eigenlijk, dat een EHBO-cursus niet standaard op scholen wordt onderwezen.
donderdag 15 januari 2009 om 02:07
Hier van meerdere kanten meegemaakt...
Na een flinke woorden wisseling werd ik door een jongen in elkaar gemept op een volle spido-boot, geen van de "stoere bootwerkers" (dat waren het over het algemeen) stak een poot uit. Een "mattie" van die jongen wist hem rustig te krijgen, maar wel nadat ik al niets meer zag (door dicht gemepte ogen) resultaat; een zootje hechtingen in mijn gezicht en rechtzaak etc..
Een andere keer sta ik in mijn zaak, een soort van gebukt te wachten tot een bak met water is leeg gelopen in een emmer die ik eronder had gezet. en kreeg ik vrijwel direct van een klant de vraag of alles wel goed met me ging. (Het zag er waarschijnlijk uit of ik niet helemaal lekker werd en met hoofd omlaag onwel stond te wezen)Maar er was dus niets aan de hand.
Met een vriendin een keer, door de stad aan de wandel, een heleboel rumoer ergens, stonden heel veel mensen op een kluutje ergens naar te kijken. Blijkt er een junk niet goed te zijn geworden, je kan dan natuurlijk denken; eigen kolere schuld, maar mijn vriendin dacht daar anders over... Die heeft letterlijk die hele meute de pl**ris gescholden, de man overeind geholpen en in een winkel gezet met de mededeling dat ze een ambulance moesten bellen...(was nog van ver voor de mobieltjes)
Ben zelf nog eens overvallen met een mes in een woonwijk, waar in heel wat huizen nog licht scheen, en ondanks het geschreeuw niemand ook maar een gordijntje opzij deed.
Ik mijn man, die zich met een paniekerige vrouw die uit een huis kwam rennen met de woorden: "Hij mishandelt me, bel de politie" wil bemoeien, tegenhoud omdat het een potentieel gevaar oplevert en ik bang ben dat onze zoon daardoor ook in gevaar zou komen.
Ik van de week, na het zien van kinderen op het (inmiddels weer onveilige) ijs, de (hele slechte) gedachte had; Ik steek over, dan hoef ik het niet te zien als er een door heen gaat, en dus ook niet te helpen.
Na een flinke woorden wisseling werd ik door een jongen in elkaar gemept op een volle spido-boot, geen van de "stoere bootwerkers" (dat waren het over het algemeen) stak een poot uit. Een "mattie" van die jongen wist hem rustig te krijgen, maar wel nadat ik al niets meer zag (door dicht gemepte ogen) resultaat; een zootje hechtingen in mijn gezicht en rechtzaak etc..
Een andere keer sta ik in mijn zaak, een soort van gebukt te wachten tot een bak met water is leeg gelopen in een emmer die ik eronder had gezet. en kreeg ik vrijwel direct van een klant de vraag of alles wel goed met me ging. (Het zag er waarschijnlijk uit of ik niet helemaal lekker werd en met hoofd omlaag onwel stond te wezen)Maar er was dus niets aan de hand.
Met een vriendin een keer, door de stad aan de wandel, een heleboel rumoer ergens, stonden heel veel mensen op een kluutje ergens naar te kijken. Blijkt er een junk niet goed te zijn geworden, je kan dan natuurlijk denken; eigen kolere schuld, maar mijn vriendin dacht daar anders over... Die heeft letterlijk die hele meute de pl**ris gescholden, de man overeind geholpen en in een winkel gezet met de mededeling dat ze een ambulance moesten bellen...(was nog van ver voor de mobieltjes)
Ben zelf nog eens overvallen met een mes in een woonwijk, waar in heel wat huizen nog licht scheen, en ondanks het geschreeuw niemand ook maar een gordijntje opzij deed.
Ik mijn man, die zich met een paniekerige vrouw die uit een huis kwam rennen met de woorden: "Hij mishandelt me, bel de politie" wil bemoeien, tegenhoud omdat het een potentieel gevaar oplevert en ik bang ben dat onze zoon daardoor ook in gevaar zou komen.
Ik van de week, na het zien van kinderen op het (inmiddels weer onveilige) ijs, de (hele slechte) gedachte had; Ik steek over, dan hoef ik het niet te zien als er een door heen gaat, en dus ook niet te helpen.
donderdag 15 januari 2009 om 10:36
quote:Winston schreef op 15 januari 2009 @ 02:32:
Schuld van de overheid, die al jaren roept altijd eerst 112 te bellen, en vooral geen eigen initiatief te tonen.als je 112 belt neem je ook initiatief. In mijn voorbeeld van de ruzie op het station een paar pagina';s terug, volede ik me echt niet geroepen daar tussen te gaan staan (stel dat er een een mes bij zich heeft). Dan kan ik dus 2 dingen doen, 1) een stukej verderop gaan staan en mijn ipod wat harder zetten, of 2) 112 bellen, met de melding dat je een flinke ruzie ziet gebeuren en dat je bang bent dat het uit de hand loopt.
Schuld van de overheid, die al jaren roept altijd eerst 112 te bellen, en vooral geen eigen initiatief te tonen.als je 112 belt neem je ook initiatief. In mijn voorbeeld van de ruzie op het station een paar pagina';s terug, volede ik me echt niet geroepen daar tussen te gaan staan (stel dat er een een mes bij zich heeft). Dan kan ik dus 2 dingen doen, 1) een stukej verderop gaan staan en mijn ipod wat harder zetten, of 2) 112 bellen, met de melding dat je een flinke ruzie ziet gebeuren en dat je bang bent dat het uit de hand loopt.
vrijdag 16 januari 2009 om 08:43
Ik had dat twee weken geleden ook: twee jongetjes van een jaar of 8 die ijs wilden uitproberen, waar nog niemand het ijs op geweest was. Ik ben ze wel blijven volgen maar dan moet je toch een hoek om (was op weg naar huis) maar dacht: "Moet ik niet iets zeggen? Moet ik wachten tot ze van het ijs af zijn?"
Maar... na diep graven in mijn geheugen... een keer op Victoria Station zakte een dronken zwerver bij de winkels in mekaar. Iedereen liep door... Ik stond een paar winkels verderop. Je denkt dat iemand uit de winkel wel iemand zou bellen, want ik durfde hem ook niet aan te raken. Ik kan zelf absoluut niet omgaan met dronken mensen; word er boos van, en blijkbaar was iedereen heel bang van hem, terwijl ik wel van mening ben dat hij net zoveel waard is als iedereen anders. Daar voel ik me wel slecht over, maar ik vond het ook heel eng door slechte ervaringen met dronken mensen.
Maar... na diep graven in mijn geheugen... een keer op Victoria Station zakte een dronken zwerver bij de winkels in mekaar. Iedereen liep door... Ik stond een paar winkels verderop. Je denkt dat iemand uit de winkel wel iemand zou bellen, want ik durfde hem ook niet aan te raken. Ik kan zelf absoluut niet omgaan met dronken mensen; word er boos van, en blijkbaar was iedereen heel bang van hem, terwijl ik wel van mening ben dat hij net zoveel waard is als iedereen anders. Daar voel ik me wel slecht over, maar ik vond het ook heel eng door slechte ervaringen met dronken mensen.
