Is het raar als je therapeut opmerking maakt over je lichaam

In dit geval gaat het om een massagetherapeut die eerst zegt dat het toch wel meevalt met mijn vet en dat ik toch een goed figuur heb (wat niet zo is). En later, toen ik op mijn rug lag en hij met mijn hoofd en nek bezig was, zei hij dat ie onderwijl mijn lichaam aan het bestuderen was en de vetrollen zoekt, maar deze niet kan vinden.

Vooral dat laatste voelde erg ongemakkelijk, omdat ik daar in mijn ondergoed lig, op mijn rug, geen kant op kan en hij me doodleuk gaat bestuderen… Alsof ik me niet al ongemakkelijk genoeg voel…

(De reden dat we het over mijn lijf hadden, was dat ik graag meer wil trainen, omdat ik meer spieren wil en minder vet, ook wegens leeftijd, lichamelijke klachten e.d.. Hij had mij een vorige keer echter afgeraden te trainen, omdat mijn lijf volledig uit balans is, spierspanning veel te hoog e.d. Dat moet eerst opgelost worden en dan kan ik mijn lijf pas op de goede manier sterker maken. Toen we het daarover hadden begon ie dus – ik lag toen nog op mijn buik en hij was met mijn rug bezig – over dat ik toch een goed figuur heb e.d. Daar kun je misschien al wat van vinden, maar soi. En later zei ie dus dat ie mijn lijf aan het bestuderen was, terwijl ik dus op mijn rug lag.

Ik merk dat dit me erg bezighoudt… Sowieso ben ik heel slecht op mijn gemak zonder (of met weinig) kleren aan: maar juist daarom ben ik ook bang dat ik mijn ongemakkelijke gevoel overdrijf. Hij zal er vast niets verkeerds mee bedoelen, wellicht zelfs denken dat ie me een compliment geeft ofzo, maar ik voer zo’n gesprek liever met kleren aan. En dan ook liever met iemand anders. Ik wil het met hem niet hebben over mijn figuur, maar over de (on)mogelijkheid welke training dan ook te doen. Ben ik nou zo fragiel of wat dan ook, of zou hij zich meer bewust moeten zijn van zijn positie ten opzichte van degene die half naakt voor ‘m ligt? Of wat dan ook maar daar tussenin of verder naar links of rechts.

Vroeger hebben fysiotherapeuten ook weleens opmerkingen gemaakt, in de trant van “eindelijk weer eens een vrouwenlichaam”, “heerlijk, vrouwenbenen” dat soort dingen. Vond ik toen ook al wat van, maar goed, ik was jong, en zo spannend was het nou ook weer niet. En ze deden het bijna allemaal, dus het zal wel normaal zijn – dat dacht ik.)

En ja, ik heb ook andere vormen van therapie en daar komen dingen als je grenzen leren (h)erkennen aan bod, maar ik zie de masseur eerder dan m’n therapeute en ik weet ook niet of ik het wel durf te benoemen daar (omdat ik denk dat ik enorm overdrijf en niet zo moeilijk moet doen). Daarbij komt dat ik “gewoon” bevries als dit gebeurt. Misschien zie ik daarom ook tegen de volgende keer op.

Het zou me misschien helpen om wat gezichtspunten van anderen te krijgen, hoe dit op iemand anders overkomt of zou komen. Misschien wat rust in mijn hoofd ofzo. Geen idee, maar ik wil het kwijt en weet niet waar ik dat beter kan doen dan hier: misschien kunnen jullie andere, betere woorden geven aan mijn gedachten of gevoelens. Beetje rust in de bende in mijn hoofd. Helpen loslaten, zoiets. Want ik heb echt wel in de gaten dat ik iets kleins opblaas in mijn hoofd tot iets gigantisch, maar ik krijg het er niet uit. Misschien jullie?

(ik vind het echt heel lastig om dit te posten, om allerlei redenen, maar ook heel erg bang om afgeschoten te worden. Die stinkende wonden heb ik al, beetje zachte heelmeester-achtig mag wel...)

O jeetje, dat zijn reacties die ik niet per se verwacht had... Dank jullie!

Het klopt dat ik slecht ben in het (h)erkennen van mijn grenzen, daar wordt aan gewerkt, maar ik ben daar nog niet zo lang mee bezig. Waarschijnlijk is dat ook waarom dit zo triggert ofzo, ik weet het niet. (Dat er grenzen worden geraakt/overschreden, ik dit niet gewend ben te voelen en nu ineens van alles bemerk? ik roep maar wat...)

Dat ik nu niet kan/mag trainen is omdat te veel spieren in mijn lijf enorm strak staan, ik ben scheef, overbelast, compenseer op verkeerde manier, of weet ik veel wat er allemaal niet deugt. Is al heel lang een ding. Normaalgesproken ga ik naar een andere masseuse, maar zij doet vooral ontspanningsmassage - dat doet weinig aan dat betonblok dat mijn lijf is...

En nee, ik heb er niks van gezegd. Ik bevries op zo'n moment. Of eigenlijk nemen de stemmen in mijn hoofd het over en struikel ik over alles wat ik hier wel of niet van moet vinden en komt er geen zinnig woord meer uit, doe ik gewoon wat ik moet doen - en dat was op dat moment meebewegen, hoofd en nek ontspannen houden... Het voelde nogal bizar, daarom ook dat dubbele gevoel... Ofzo...

Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑

13-03-2024 19:48

Hoezo lig je daar alleen in je ondergoed? Als mijn nek wordt gemasseerd blijft mijn broek aan, en dekt de therapeut alles behalve mijn nek af met een handdoek. Ook, of juist, zodat ik het niet koud krijg.

Als hij met mijn rug bezig is, dekt hij mijn benen ook af, en als hij met mijn benen bezig is, dekt hij mijn rug af. Maar als ik op mijn rug lig, dekt hij niks af en lig ik nogal te kijk... Terwijl hij dan alleen mijn hoofd en nek behandelt. Misschien kan ik dan om een deken vragen ofzo...
Ik merk wel dat het zweet me uitbreekt bij het idee iets te moeten melden hierover naar hem... Zo uit mijn comfortzone...