Actueel
alle pijlers
Ivo, de ongeautoriseerde biografie van een gorilla
vrijdag 4 januari 2008 om 20:42
Zeven vrouwen, vier dierentuinen en één gorilla
In Ivo, de ongeautoriseerde biografie van een gorilla van regisseur Annick van Wijk een tragikomisch portret van de westelijke laaglandgorilla Ivo, die succes heeft bij het publiek, maar zijn echte taak in het leven, gorillababy’s maken, niet vervult. Wat is er met Ivo aan de hand?
Ivo werd in 1988 geboren in de dierentuin van München. Dierenverzorgster Bärbel was destijds Ivo’s ‘mensenmoeder’. Zij heeft de twee dagen oude gorillababy Ivo, toen die door zijn moeder werd verstoten, uit de dierentuin gehaald en hem thuis met de fles grootgebracht. Gorilla’s die door mensen worden opgevoed, ontwikkelen zich anders dan dieren in het wild. Zoals Bärbel zegt: “Ze zijn vermenselijkt”. Maar welke keuze had de dierentuin?
Na een verblijf in de dierentuin op het eiland Tenerife, wordt Ivo in 2002 overgebracht naar Artis in Amsterdam. Liesbeth en Anneke, twee rasechte Amsterdamse vrouwen, bouwen tijdens het verblijf in Artis een bijzondere band met de zilverrug gorilla op. Zo kust Ivo Anneke, tegen de ruit. Nu de gorilla niet meer in Artis verblijft, maar al een jaar in de Berlin Zoo, besluiten ze Ivo op te zoeken. Zou de gorilla hen na al die tijd nog herkennen?
Ondertussen maakt hoofdoppasser Reimon Opitz zich in Berlijn grote zorgen. Ivo verblijft al een jaar in de Duitse dierentuin, maar zorgt hier, net als in Artis, niet voor nageslacht. Nakomelingen van Ivo zouden de kroon zijn op het werk van de hoofdoppasser. Maar tot op heden maakt Ivo alleen maar contact met de vrouwelijke bezoekers en negeert hij de vrouwtjes in zijn groep.
Als Ivo niet voor nakomelingen zorgt, hangt hem een nieuwe verhuizing boven het hoofd. Bezoekster Angela uit Berlijn staat al op de barricades. De dierentuin wist tenslotte wie ze met Ivo in huis haalden.
Ik heb net een paar stukjes van deze documentaire gezien bij De wereld draait door. Ik vond het echt schokkend. Dit is natuurlijk een extreem voorbeeld, maar ik vind het wel tekenend voor hoe een deel van de mensheid tegen dieren aankijkt. In het Volkskrant Magazine van een tijdje terug werd hier ook uitgebreid aandacht aan besteed. Er is chakratherapie voor Bello, fysiotherapie voor Flamingo's, een arts die je goudvis opereert, mensen spenderen honderden euro's aan idioot duur voer, aan kleren en accesoires voor kat en hond. Soms 10duizenden euro's aan operaties. Dit alles onder het mom van dat het dier 'erom vraagt' / 'het zo leuk vindt' / 'het nodig heeft'. Terwijl we allemaal weten dat het eigenlijk het baasje is die dat nodig heeft.
Hoe komen mensen erbij om dieren zo te vermenselijken?
In Ivo, de ongeautoriseerde biografie van een gorilla van regisseur Annick van Wijk een tragikomisch portret van de westelijke laaglandgorilla Ivo, die succes heeft bij het publiek, maar zijn echte taak in het leven, gorillababy’s maken, niet vervult. Wat is er met Ivo aan de hand?
Ivo werd in 1988 geboren in de dierentuin van München. Dierenverzorgster Bärbel was destijds Ivo’s ‘mensenmoeder’. Zij heeft de twee dagen oude gorillababy Ivo, toen die door zijn moeder werd verstoten, uit de dierentuin gehaald en hem thuis met de fles grootgebracht. Gorilla’s die door mensen worden opgevoed, ontwikkelen zich anders dan dieren in het wild. Zoals Bärbel zegt: “Ze zijn vermenselijkt”. Maar welke keuze had de dierentuin?
Na een verblijf in de dierentuin op het eiland Tenerife, wordt Ivo in 2002 overgebracht naar Artis in Amsterdam. Liesbeth en Anneke, twee rasechte Amsterdamse vrouwen, bouwen tijdens het verblijf in Artis een bijzondere band met de zilverrug gorilla op. Zo kust Ivo Anneke, tegen de ruit. Nu de gorilla niet meer in Artis verblijft, maar al een jaar in de Berlin Zoo, besluiten ze Ivo op te zoeken. Zou de gorilla hen na al die tijd nog herkennen?
Ondertussen maakt hoofdoppasser Reimon Opitz zich in Berlijn grote zorgen. Ivo verblijft al een jaar in de Duitse dierentuin, maar zorgt hier, net als in Artis, niet voor nageslacht. Nakomelingen van Ivo zouden de kroon zijn op het werk van de hoofdoppasser. Maar tot op heden maakt Ivo alleen maar contact met de vrouwelijke bezoekers en negeert hij de vrouwtjes in zijn groep.
Als Ivo niet voor nakomelingen zorgt, hangt hem een nieuwe verhuizing boven het hoofd. Bezoekster Angela uit Berlijn staat al op de barricades. De dierentuin wist tenslotte wie ze met Ivo in huis haalden.
Ik heb net een paar stukjes van deze documentaire gezien bij De wereld draait door. Ik vond het echt schokkend. Dit is natuurlijk een extreem voorbeeld, maar ik vind het wel tekenend voor hoe een deel van de mensheid tegen dieren aankijkt. In het Volkskrant Magazine van een tijdje terug werd hier ook uitgebreid aandacht aan besteed. Er is chakratherapie voor Bello, fysiotherapie voor Flamingo's, een arts die je goudvis opereert, mensen spenderen honderden euro's aan idioot duur voer, aan kleren en accesoires voor kat en hond. Soms 10duizenden euro's aan operaties. Dit alles onder het mom van dat het dier 'erom vraagt' / 'het zo leuk vindt' / 'het nodig heeft'. Terwijl we allemaal weten dat het eigenlijk het baasje is die dat nodig heeft.
Hoe komen mensen erbij om dieren zo te vermenselijken?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 7 januari 2008 om 12:32
Ik heb er vandaag een column over geschreven. Over die Bokito en Ivo en... over de vrouwtjes. Ik ben benieuwd af of u na het lezen ervan nog steeds gelooft dat we van de apen afstammen.
http://happyturf.blogspot.com/2008/01/bokito-ivo-en-de-vrouwtjes-column.html
Gr. Happyturf
http://happyturf.blogspot.com/2008/01/bokito-ivo-en-de-vrouwtjes-column.html
Gr. Happyturf
maandag 7 januari 2008 om 14:39
Toen ik een week geleden in nederland was gingen we naar de Zoo.
Natuurlijk ook naar de gorilla's. Het viel me op op wat voor menselijke manier die Bokito flirte, vooral hoe hij zijn ogen gebruikt. Ik zeg nog tegen mijn man, die gorilla denk dat hij mens is, hij is zo anders dan andere gorilla's. Ik kende dat verhaal helemaal niet wat er was gebeurd met Bokito..............kom ik buiten hangt er een heel bord vol met kranten artikelen over Bokito.
Ik denk dat hij zich geintimideerd voelde door die vrouw, daarom dat bijten. Hij was gewoon woest op haar.
Natuurlijk ook naar de gorilla's. Het viel me op op wat voor menselijke manier die Bokito flirte, vooral hoe hij zijn ogen gebruikt. Ik zeg nog tegen mijn man, die gorilla denk dat hij mens is, hij is zo anders dan andere gorilla's. Ik kende dat verhaal helemaal niet wat er was gebeurd met Bokito..............kom ik buiten hangt er een heel bord vol met kranten artikelen over Bokito.
Ik denk dat hij zich geintimideerd voelde door die vrouw, daarom dat bijten. Hij was gewoon woest op haar.
maandag 7 januari 2008 om 15:24
Vond het ook raar hoe die twee vrouwen in de wereld draait door én de verzorgster over Ivo spraken. Zij geilde idd op hem. Dat is toch idioot voor woorden! En dan naar Munchen om hem daar te zien: "ach mijn Ivo, mijn Ivo". "Hij herkent mij".
Dat laatste wil ik wel geloven als ze hem eerst bijna elke dag opzochten. Maar verder snap ik die vrouwen niet, zoek een man!
Maar ja, of dat lukt...........
Dat laatste wil ik wel geloven als ze hem eerst bijna elke dag opzochten. Maar verder snap ik die vrouwen niet, zoek een man!
Maar ja, of dat lukt...........
woensdag 9 januari 2008 om 11:38
Hoi yasmijn,
Zie je topic nu pas. Ik heb gekeken maandagavond. Echt te bizar voor woorden. En dan te bedenken dat ik afgelopen september nog in diezelfde dierentuin stond (voor Knut echt waar
Ik vond het trouwens wel heel erg mooi gefilmd. maar die vrouwen, tja ik ben erg eigenlijk nog steeds wel wat van mijn stuk.
Zie je topic nu pas. Ik heb gekeken maandagavond. Echt te bizar voor woorden. En dan te bedenken dat ik afgelopen september nog in diezelfde dierentuin stond (voor Knut echt waar
Ik vond het trouwens wel heel erg mooi gefilmd. maar die vrouwen, tja ik ben erg eigenlijk nog steeds wel wat van mijn stuk.
woensdag 9 januari 2008 om 11:48
Oh en om de openingsvraag van Zuss terug te komen, hoe komen mensen erbij een dier zo te vermenselijken. Ultieme zorgplicht denk ik. En een apenbaby is natuurlijk toch wel schattig.
Waar ik echt van mijn stoel van viel was dat die verzorgster zei dat Ivo in de eerste maanden chocolademelk en boterhammen met jam kreeg.
Als je dan al een aap in huis neemt om voor te zorgen, kan ik me best voorstelen dat je er een luier omgooit. maar qua voedsel zorg je toch dat het enisgzins op zijn natuurlijke voedsel lijkt?
Waar ik echt van mijn stoel van viel was dat die verzorgster zei dat Ivo in de eerste maanden chocolademelk en boterhammen met jam kreeg.
Als je dan al een aap in huis neemt om voor te zorgen, kan ik me best voorstelen dat je er een luier omgooit. maar qua voedsel zorg je toch dat het enisgzins op zijn natuurlijke voedsel lijkt?
