Kinderen steeds jonger te dik

Eens, mijn dochter krijgt wel eens wat lekkers, maar niet op afroep en ook niet persé als ze gevallen is of verdriet heeft. Dan krijgt ze gewoon een dikke knuffel. Is gratis en gezond.

quote:Beauke schreef op 18 januari 2012 @ 12:15:

Ik geloof zelfs dat baby's die borstvoeding hebben gekregen doorgaans dunner zijn, zelfs de rest van hun leven.



Dochter kreeg flesvoeding maar kwam er maar weinig van aan dus die regel gaat niet altijd op.

En bij de cb zie ik ook mollige/dikke baby's die borst krijgen waartegen de moeder word gezegt:" komt er slagroom uit je borsten"

Zal wel weer uit onderzoek blijken. Ik heb andere ervaringen. De sprietjes zijn flesvoedingskinderen, de vollere hebben de borst gehad. Maar let wel: dat is wat ik zie in mijn omgeving.

Baby's die borstvoeding krijgen zijn vaak wat voller. Maar op latere leeftijd juist weer niet.

Zo zit het volgens mij.

Ik zat zo'n 12 jaar geleden op de middelbare school en ook bij ons was een gang naar de supermarkt en frietkar als die er stond. Wij kochten ontzettend veel chips, chocola en cola. Of nog erger we gingen ook weleens naar de Mcdonalds. Inmiddels eet ik een stuk gezonder (alhoewel nu zwanger en vaak lekkere trek), en wil ik dat mijn zoon leert om gezond te eten. Mijn zoon is nu bijna 14 maanden, en eet nooit snoep of koek (ja soms een liga). Ik ben verbaasd over wat sommige andere kinderen van zijn leeftijd al te eten krijgen (McDonald, AAdrink, vruchtensappen met heel veel suiker, snoep, koek, chips??). Ik verbaas mezelf daar echt over, tuurlijk als we op een verjaardag zijn krijgt ie ook weleens een stukje worst, maar dat is zo sporadisch, dat tel ik niet mee.

Ik snap wel dat als je je kind met 14 maanden al al die troep te eten geeft, ze met 4 jaar waarschijnlijk te dik zijn.

In het artikel wordt gesproken over 5-jarigen. Die gaan natuurlijk nog niet zelf snaai kopen bij de supermarkt om de hoek. Het lijkt me dat dit toch echt te maken heeft met verkeerde voedingsgewoontes die van huis uit worden aangeleerd. In de Turkse en Marokkaanse cultuur geldt bij velen: een kind hoort lekker stevig te zijn, dik is goed. Het lijkt me dat daar met voorlichting (via het CB?) wat aan moet worden gedaan.



Verder speelt de school denk ik ook een rol. Bij ons op school wordt alleen water gedronken, zijn de 'tien-uurtjes' gezond (fruit of zuivel) en is het bijv verboden om op snoepzakken te trakteren. Er wordt ook veel aandacht besteed in de lessen aan gezonde voeding. De kinderen spelen elke dag minstens een uur buiten. Op de hele school is het aantal dikke kinderen op de vingers van een hand te tellen, terwijl het een school is met een zeer diverse populatie. Dat lijkt me toch geen toeval.

quote:nessemeisje schreef op 18 januari 2012 @ 14:27:

Zal wel weer uit onderzoek blijken. Ik heb andere ervaringen. De sprietjes zijn flesvoedingskinderen, de vollere hebben de borst gehad. Maar let wel: dat is wat ik zie in mijn omgeving.Mijn mannetje is nog steeds een turfje met babyspekjes, hij heeft inderdaad 6 maanden bv gehad. Hij was ook binnen een week over zn geboortegewicht en woog met 4 maanden al 6 kg. Inmiddels stabiliseert het wat en neemt zn gewicht niet meer zo snel toe, gelukkig.

quote:nessemeisje schreef op 18 januari 2012 @ 14:27:

Zal wel weer uit onderzoek blijken. Ik heb andere ervaringen. De sprietjes zijn flesvoedingskinderen, de vollere hebben de borst gehad. Maar let wel: dat is wat ik zie in mijn omgeving.Mijn oudste zoon is een twijgje en heeft nooit flesvoeding gehad.

En zo zie je maar weer: het kan nogal verschillen.



Ik geloof om eerlijk te zijn ook niet erg dat kinderen die borstvoeding hebben gehad, later slanker zijn. Daarvoor spelen er te veel andere factoren mee.

Pompadour, op onze school (nouja, die van mijn dochter ) is zelfs een voorlichtingsweek voor de kinderen geweest. Waarbij elke dag fruit uitgedeeld werd. Je wilt niet weten hoeveel kinderen geen fruit lusten, en dan zijn er nog een aantal uit groep 7 en 8 die een beugel hebben en daarmee bepaalde soorten niet eens kúnnen eten.



We hebben toen ook allemaal een lijstje bij moeten houden wat de kinderen als ontbijt aten. Drie dagen achter elkaar. Dochter vond het helemaal niet eerlijk dat zij boterhammen moest eten (wel met zoet) terwijl haar vriendinnetje mocht ontbijten met donuts...



Moet ik er nog bijzeggen dat dat vriendinnetje een stuk ronder is?



Je kunt als school veel willen en proberen, maar als de ouders zó dom zijn, dan houdt het gewoon op.

Exces, ben het met je eens dat de school alleen het probleem niet oplost. Maar op 'onze' school wordt dus het hele jaar door aan gezond eten gewerkt, niet alleen tijdens een themaweek. En dat nu al jarenlang. Dat maakt misschien toch verschil.



Nessemeisje, ik zie wel dat mijn borstgevoede kinderen stoppen met eten als ze genoeg hebben gehad. Ze eten gerust een half koekje en leggen de rest weg. Ik heb wel eens gelezen dat flesgevoede kinderen veel meer de neiging hebben om alles op te eten wat ze wordt aangeboden (bord leeg, snoepzak leeg, koekje op) omdat ouders bij een baby over het algemeen zullen aandringen om de fles leeg te drinken. Kinderen leren dan van jongs af aan om het signaal 'genoeg gehad' dat hun lichaam afgeeft te negeren. Ik weet niet of het klopt maar het klinkt best aannemelijk. Ik heb zelf ook nog altijd last van 'bord moet leeg'-dwang en ga snoepen als ik me zielig voel. Want daar ben ik mee opgevoed, heel goedbedoeld overigens.

sorry, had mezelf per ongeluk gequote.

ik denk dat het vooral komt door de ouders, zij zijn het voorbeeld voor hun kinderen qua een gezonde leefstijl en voedingspatroon. En de veranderende maatschappij speelt ook mee (tegenwoordig spelen kinderen niet meer zo vaak buiten en zitten ze meer achter de pc/spelcomputer/tv).

Ik vind het ook geen goed idee dat scholen een vette hap aanbieden in de pauze en dat er weinig gezonde alternatieven zijn. Ik zou als ouder zijnde het niet leuk vinden als mijn kind elke dag in de lunchpauze naar de supermarkt ging om saucijsjes, kaasbroodjes, donuts, snoep, chips e.d. te halen ipv iets gezonds te eten. Ik zie veel schoolkinderen dit tussen de middag doen.

In het programma help ons kind is te dik, zie je ook bijna altijd dikke ouders. Dan weet je gewoon dat die ouders niet gezond eten thuis.

Pompadour,

mijn dochter legt ook haar koekje weg als ze genoeg heeft. En bord helemaal leegeten doet ze vrijwel nooit (zucht ), net zo min als haar drinkbeker. Als een baby genoeg heeft van de fles, ga je als ouder echt die fles niet in de mond houden zodat het maar op is. Ik vind het overigens wel een geinige mogelijke verklaring, ware het niet dat flessekinderen ook wel eens eten laten staan.

Dat een kind later dik wordt heeft gewoonweg te maken met aanleg, opvoeding, omgeving en weet ik wat nog meer, maar naar mijn idee niet met borstvoeding of flesvoeding.

quote:kwallenbal schreef op 17 januari 2012 @ 21:16:

Dat denk ik ook hoor als ik een kind zie lopen met een flinke buik en dikke benen. Zo jammer vind ik dat en misschien hebben ze er nu nog geen last van (kan ik me niet voorstellen maar goed) maar ze krijgen er wel last van, kan niet anders.



Ja, dat heb ik ook. Vooral toen ik in de V.S. was, daar lopen jongvolwassenen rond die zich met de grootste moeite waggelend voortbewegen omdat ze die bovenbenen anders niet langs elkaar heen krijgen. Die waren gewoon gehandicapt...



En dat is dan nog los van de vergrote kans op hart- en vaatziekten en allerlei andere kwalen. Vreselijk. Godzijdank is het hier in Nederland zo erg nog niet, maar ik vrees dat we wel die kant op gaan. We schijnen ook steeds minder een fietsland te zijn, scooters zijn in opmars en in de grote steden doen veel mensen alles met tram of metro.

De discussie komt goed op gang, maar er zit wel een ongelooflijke kloof tussen wat wenselijk zou zijn, en wat de praktijk is, vind ik. Laatst was ik even in een kantine/barretje bij een zwembad. Onvoorstelbaar wat je daar kon krijgen aan vette en zoete zooi, en hoe weinig aan een gezond alternatief. Aan de ene kant sport, aan de andere kant calorieënbommen. Op school heeft mijn jongste zoon van 6 eens per week gym, mijn oudste van 8 twee keer. Dat vind ik weinig. Als het aan mij lag, zou er elke dag wel drie kwartier tot een uur begeleide beweging mogen zijn op school.



Er spelen vele factoren mee bij overgewicht bij kinderen. Mijn oudste is fors, hij zit altijd op het randje. Persoonlijk vind ik zijn buik nu echt wat te dik. Hij is niet erg sportief en computert/ds't het liefst, ik moet hem echt aansporen om in beweging te komen over het algemeen. Wij proberen ook als gezin voldoende te zwemmen, fietsen, wandelen etc, maar dat is soms best moeilijk vind ik. Ik sport zelf op de sportschool, mijn man op zijn werk. Ik probeer de oudste, die wat verder weg op school zit dan de jongste (die namelijk op 20 meter afstand van ons huis op school zit), 's middags te voet op te halen. Maar ja, als ik druk ben of het is rotweer, dan is die auto zo gemakkelijk gepakt...

Ook zijn mijn kinderen types met een gebruiksaanwijzing, die niet zo makkelijk zomaar op een reguliere sportclub mee kunnen draaien. Dan is het best lastig een goede manier van bewegen voor ze te vinden, die ze ook leuk vinden. Gelukkig is er sinds vorige week een speciaal gymuur ingesteld door een of andere gemeentelijke functionaris, en daar gaan mijn jongens nu met plezier naartoe.

Wat eten betreft is mijn oudste, die dus neigt naar overgewicht, niet de makkelijkste. Tot hij zo'n anderhalf jaar oud was wel, daarna niet meer. Hij heeft wel een voorkeur voor de wat vettere kost en houdt van sausjes, slagroom, kaas... Een gelukkige bijkomstigheid is dat hij een kleine eter is.

Mijn jongste is een magere spijker. Ook een kleine eter, die bovendien juist niet zo houdt van de extraatjes als manyonaise. Heerlijk lijkt me dat, er gewoon niet naar talen... Want ja, ik ben zelf ook te zwaar. Ik ben nota bene diëtist van opleiding (niet meer praktizerend, ik heb een bedrijf in tekst en zit dus ook voornamelijk op mijn reet), dus ik weet precies hoet het allemaal moet. En nog vind ik het erg lastig. Overal zijn verleidingen. Met een kind dat aanleg heeft voor overgewicht, krijg je er ook nog de 'goedbedoelde' bemoeienissen van b.v. opa's en oma's bij. "Ach, hij mag toch best nog een broodje? Hij hoeft toch geen honger te lijden?" Dat er een verschil is tussen snoep-eten (voor de gezelligheid of uit lekkerigheid nog wat nemen) en echt nog honger hebben, krijg ik er maar niet in. Bij de lunch mogen de mijn kinderen meestal eten waar ze willen, ook op de bank bij de tv. Als mijn zoon dan om nog een broodje vraagt, terwijl hij er al twee op heeft (normaal genoeg voor hem), zeg ik dat dat mag, als hij het aan tafel komt opeten. En dan hoeft hij het toch niet, het gaat dan dus alleen om het lekker snoep-eten bij de tv. Ik doorzie dat, maar mijn ouders b.v. (die toch minstens eens per week oppassen) niet.



Ik heb de berichten hier snel-snel even gescand en zie een paar keer terugkomen wat een goede BMI zou zijn. Ik begrijp dat niet. Je kunt toch aan je kind zien of het te dik is of niet? Mijn oudste is stevig gebouwd en heeft altijd wat lengte en gewicht betreft bovenin de curve gezeten, en hij groeide mooi mee op zijn lijn, werd altijd gezegd. Ik heb zelf een paar keer aangegeven toch te vinden dat hij wat te dik was, maar daar deed men bij het CB altijd wegwuiverig over. Die keken vooral naar de cijfers. Maar ik heb ogen in mijn hoofd en verstand in mijn hoofd en kan zien dat het buikje van mijn zoon wat puilt en dat dat niet hoort, en dat zijn wangen aan de bolle kant zijn en zijn benen 'puppyvet' hebben, al vindt de schoolarts van niet omdat zij in haar cijferlijstje en naar zijn groeicurve kijkt. Ik vind het vooruitzicht dat hij veel te dik zou worden heel erg en heb echt het gevoel dat ik moet knokken om dat niet te laten gebeuren. Mijn zoon heeft twee vriendjes die erg dik zijn, een van die twee zelfs enorm dik. Je weet dat die kinderen waarschijnlijk nooit een normaal gewicht zullen hebben en hun hele leven last zullen hebben van dat overgewicht. Dat vind ik verschrikkelijk.

Maar ouders willen het vaak niet zien, denk ik. De moeder van dat heel dikke vriendje is zelf ook heel dik. Toen hij laatst naar de kinderarts moest, vertelde ze op het schoolplein dat ze van tevoren had opgebeld, om aan te geven dat er niet over zijn gewicht gepraat mocht gaan worden. Want toen zij kind was kreeg ze dat ook altijd te horen, en dat was heel erg. Tsja...

Een vriendin van mij is erg dik en haar oudste zoontje ook. Vorig jaar waren mijn jongste (de magere spijker) en haar zoontje samen in het zwembad, en ik was echt geschokt door de dikke heupjes en de dikke buik van het jochie (die ik normaal alleen met kleding aan zie). Na het zwemmen gingen we lunchen. Haar zoon kreeg én friet, én een kroket, én een Fristi, én een ijsje na. Terwijl ze 's avonds weer uit eten zouden gaan en hij dan weer friet zou eten. Later liet mijn vriendin een keer vallen, toen we het over kinderen en gewicht hadden, dat haar zoontje aanleg had, maar dat het nog net ging. Dat vond ik dus helemaal niet, ik vond hem al veel te dik. En ik snap echt nog steeds niet dat zij dat niet leek te vinden.



Sorry voor het lange verhaal, maar misschien illustreert en nuanceert het wat zaken. In deze tijd van computerspellen en overconsumptie en verleidingen de hele dag door, is het gewoon ontzettend moeilijk om een kind dat uit zichzelf niet veel of graag beweegt, én aanleg heeft voor overgewicht, te beschermen tegen overgewicht. Het geven van adviezen is best makkelijk, ze in praktijk brengen is vaak erg moeilijk. Ik ben nogal voor de uitspraak 'it takes a village to raise a child', en vind niet dat je alleen naar ouders moet wijzen als het om aanzetten tot bewegen en aanbieden van gezond en niet te veel eten gaat. Gelukkig komen er steeds meer initiatieven wat betreft meer bewegen en beter eten.

xYella.

Het begint trouwens vaak al in de kraamtijd! Toen mijn jongste niet genoeg aangekomen zou zijn, wilde de kraamverzorgster het liefst bijvoeden met kunstmelk. Dat ik op vraag voedde vond ze ook maar vreemd, ze wist daar echt geen raad mee en legde het voor aan de verloskundige. Die zat op mijn bed, hief haar armen omhoog en verzuchtte: eindelijk eens een moeder die naar haar eigen gevoel luistert! Ik had gewoon goed naar mijn zoon gekeken, hij zag er goed genoeg gevuld uit en was levendig, dronk goed, helemaal niks aan de hand. Dat het cijfertje even wat achterbleef, deed daar niets aan af. Het zijn maar cijfers. Als ten opzichte van de vorige weging het kind niet net nog gedronken heeft en wel net gepoept en geplast, kan dat zomaar 300 tot wel 400 gram schelen. Mensen moeten niet zo in paniek raken van cijfertjes maar dar even over nadenken, en ze dan op waarde schatten. Net zoals vla weggooien die over de datum is, belachelijk. Je hebt toch een neus waar je op kunt vertrouwen?

Maar mijn punt is dus: al in de kraamtijd staat men klaar met bijvoeding. Daar begint het volstoppen soms al... erg kwalijk.

xYella.

Dat van die verleidingen vind ik altijd een beetje onzin. Je bent toch geen willoos wezen? Je kunt toch gewoon 'nee' zeggen tegen je kind? Mijn dochter is dol op koeken en ja, die ziet ze overal; in de supermarkt, op verjaardagen, in de kast, op tv. Maar als ze al een koekje op heeft, mag ze er niet nog 1. En dat bepaal ik. Niet mijn kind. Kan ze brullen wat ze wil.

Als ik ga zwemmen staan er aan twee kanten snoepautomaten. Heel verleidelijk, maar ik doe het niet. Overal is eten. Maar we zijn toch geen beesten? En een keer voor de leuk is prima, maar zoals met alles: met mate.

Wij halen die spelcomputers in huis, wij halen mayonaise in huis, wij bewegen te weinig, wij brengen kinderen met de auto naar school omdat we kennelijk smelten van regenwater. De gezondheid van je kind is de verantwoordelijkheid van de ouders. Niet van de school. Niet van de maatschappij, niet van de overheid. Zij kunnen voorlichting geven, maar het zijn de ouders die het moeten doen.

quote:Yella41 schreef op 18 januari 2012 @ 23:02:





Er spelen vele factoren mee bij overgewicht bij kinderen. Mijn oudste is fors, hij zit altijd op het randje. Persoonlijk vind ik zijn buik nu echt wat te dik. Hij is niet erg sportief en computert/ds't het liefst, ik moet hem echt aansporen om in beweging te komen over het algemeen. Wij proberen ook als gezin voldoende te zwemmen, fietsen, wandelen etc, maar dat is soms best moeilijk vind ik. Ik sport zelf op de sportschool, mijn man op zijn werk. Ik probeer de oudste, die wat verder weg op school zit dan de jongste (die namelijk op 20 meter afstand van ons huis op school zit), 's middags te voet op te halen. Maar ja, als ik druk ben of het is rotweer, dan is die auto zo gemakkelijk gepakt...

Ook zijn mijn kinderen types met een gebruiksaanwijzing, die niet zo makkelijk zomaar op een reguliere sportclub mee kunnen draaien. Dan is het best lastig een goede manier van bewegen voor ze te vinden, die ze ook leuk vinden. Gelukkig is er sinds vorige week een speciaal gymuur ingesteld door een of andere gemeentelijke functionaris, en daar gaan mijn jongens nu met plezier naartoe.

Wat eten betreft is mijn oudste, die dus neigt naar overgewicht, niet de makkelijkste. Tot hij zo'n anderhalf jaar oud was wel, daarna niet meer. Hij heeft wel een voorkeur voor de wat vettere kost en houdt van sausjes, slagroom, kaas... Een gelukkige bijkomstigheid is dat hij een kleine eter is.

Mijn jongste is een magere spijker. Ook een kleine eter, die bovendien juist niet zo houdt van de extraatjes als manyonaise. Heerlijk lijkt me dat, er gewoon niet naar talen... Want ja, ik ben zelf ook te zwaar. Ik ben nota bene diëtist van opleiding (niet meer praktizerend, ik heb een bedrijf in tekst en zit dus ook voornamelijk op mijn reet), dus ik weet precies hoet het allemaal moet. En nog vind ik het erg lastig. Overal zijn verleidingen. Met een kind dat aanleg heeft voor overgewicht, krijg je er ook nog de 'goedbedoelde' bemoeienissen van b.v. opa's en oma's bij. "Ach, hij mag toch best nog een broodje? Hij hoeft toch geen honger te lijden?" Dat er een verschil is tussen snoep-eten (voor de gezelligheid of uit lekkerigheid nog wat nemen) en echt nog honger hebben, krijg ik er maar niet in. Bij de lunch mogen de mijn kinderen meestal eten waar ze willen, ook op de bank bij de tv. Als mijn zoon dan om nog een broodje vraagt, terwijl hij er al twee op heeft (normaal genoeg voor hem), zeg ik dat dat mag, als hij het aan tafel komt opeten. En dan hoeft hij het toch niet, het gaat dan dus alleen om het lekker snoep-eten bij de tv. Ik doorzie dat, maar mijn ouders b.v. (die toch minstens eens per week oppassen) niet.



Ik heb de berichten hier snel-snel even gescand en zie een paar keer terugkomen wat een goede BMI zou zijn. Ik begrijp dat niet. Je kunt toch aan je kind zien of het te dik is of niet? Mijn oudste is stevig gebouwd en heeft altijd wat lengte en gewicht betreft bovenin de curve gezeten, en hij groeide mooi mee op zijn lijn, werd altijd gezegd. Ik heb zelf een paar keer aangegeven toch te vinden dat hij wat te dik was, maar daar deed men bij het CB altijd wegwuiverig over. Die keken vooral naar de cijfers. Maar ik heb ogen in mijn hoofd en verstand in mijn hoofd en kan zien dat het buikje van mijn zoon wat puilt en dat dat niet hoort, en dat zijn wangen aan de bolle kant zijn en zijn benen 'puppyvet' hebben, al vindt de schoolarts van niet omdat zij in haar cijferlijstje en naar zijn groeicurve kijkt. Ik vind het vooruitzicht dat hij veel te dik zou worden heel erg en heb echt het gevoel dat ik moet knokken om dat niet te laten gebeuren. xYella.





Wat versta jij onder voldoende bewegen. En als je nu eens niet de auto pakt als het regent of je bent druk.



Jij doet de boodschappen hé. En een kind wordt niet geboren met een voorkeur voor vettere kost, dat heb jij hem leren eten.



Ga gewoon aan tafel lunchen, maak lekkere boterhammen met kaas, sla en tomaat. Leer kinderen bewust eten.



Dan moet je nu ingrijpen, want voor je het weet is je kind veel te dik. Als je nu eens met bovenstaande begint. En spreek met je kind af dat hij maar een bepaalde tijd mag computeren/tv kijken. Verder lekker spelen.



En nogmaals, het is de schuld van de ouders dat kinderen te dik zijn. Een vreter wordt niet geboren maar gemaakt.

En niet de school/sportkantine of wie dan ook is verantwoordelijk voor de kinderen. Hoewel ik het wel belachelijk vind dat er allerlei zooi te koop is in de schoolkantines ben en blijf je als ouder verantwoordelijk voor het welzijn van je kinderen.

quote:maylea schreef op 19 januari 2012 @ 11:59:

[...]





Wat versta jij onder voldoende bewegen. En als je nu eens niet de auto pakt als het regent of je bent druk.



Jij doet de boodschappen hé. En een kind wordt niet geboren met een voorkeur voor vettere kost, dat heb jij hem leren eten.



Ga gewoon aan tafel lunchen, maak lekkere boterhammen met kaas, sla en tomaat. Leer kinderen bewust eten.



Dan moet je nu ingrijpen, want voor je het weet is je kind veel te dik. Als je nu eens met bovenstaande begint. En spreek met je kind af dat hij maar een bepaalde tijd mag computeren/tv kijken. Verder lekker spelen.



En nogmaals, het is de schuld van de ouders dat kinderen te dik zijn. Een vreter wordt niet geboren maar gemaakt.

En niet de school/sportkantine of wie dan ook is verantwoordelijk voor de kinderen. Hoewel ik het wel belachelijk vind dat er allerlei zooi te koop is in de schoolkantines ben en blijf je als ouder verantwoordelijk voor het welzijn van je kinderen.



Dat klopt volgens mij niet. Mensen hebben een aangeboren voorkeur voor vet eten. Uit evolutionair oogpunt heel begrijpelijk want een vetvoorraad kon in magere tijden je leven redden. In deze tijden werkt het helaas eerder tegen ons.



Verder eens met je post overigens.

quote:maylea schreef op 19 januari 2012 @ 11:59:

[...]

(...)En nogmaals, het is de schuld van de ouders dat kinderen te dik zijn. Een vreter wordt niet geboren maar gemaakt.

En niet de school/sportkantine of wie dan ook is verantwoordelijk voor de kinderen. Hoewel ik het wel belachelijk vind dat er allerlei zooi te koop is in de schoolkantines ben en blijf je als ouder verantwoordelijk voor het welzijn van je kinderen.Helemaal mee eens.

Wat jullie allemaal noemen is uiteraard bekend en het meeste breng ik zeker ook in praktijk, of probeer dat in elk geval. En toch vind het nog steeds niet meevallen. Ik ken de theorie, ben er zelfs deskundig in, en dan denk ik vaak: hoe moeilijk moet het zijn voor mensen die er weinig kaas van gegeten hebben?

Natuurlijk zijn ouders verantwoordelijk. Maar je hoeft toch ook niet alles alleen te doen? En met het benoemen van de verantwoordelijkheid is het probleem toch nog steeds niet uit de wereld? Dat is ook wel weer heel erg makkelijk. Straks ging het op het journaal over hondenpoep (iets wat ik echt heel verschrikkelijk vind). Als je alleen maar roept dat de hondeneigenaren verantwoordelijk zijn (wat zo is natuurlijk), helpt dat helaas niet en blijft de overlast (en de gezondheidsrisico's) bestaan. Zoiets moet breder worden aangepakt en dat geldt wellicht ook voor overgewicht bij kinderen.



Dat het leren eten van vettigheid een voorkeur daartoe zou stimuleren, weet ik zo net nog niet. Mijn kinderen hebben hetzelfde voedsel gekregen, maar de oudste houdt van hartig en vet terwijl de jongste dat veel en veel minder heeft.



Maylea, ik heb je stukje nog een keer goed gelezen en verbaas me over je toonzetting. Ik zie je bijna voor me staan en boven me uit torenen met een verwrongen gezicht en een uit de kluiten gewassen, streng wapperende wijsvinger. Ik heb het me al zo vaak afgevraagd op dit forum en nu weer: waarom toch? Wat is er mis met een wat opbouwender en vriendelijker toon, in plaats van dat betweterige en neerbuigende?

xYella.

quote:Yella41 schreef op 19 januari 2012 @ 20:48:



Maylea, ik heb je stukje nog een keer goed gelezen en verbaas me over je toonzetting. Ik zie je bijna voor me staan en boven me uit torenen met een verwrongen gezicht en een uit de kluiten gewassen, streng wapperende wijsvinger. Ik heb het me al zo vaak afgevraagd op dit forum en nu weer: waarom toch? Wat is er mis met een wat opbouwender en vriendelijker toon, in plaats van dat betweterige en neerbuigende?

xYella.En ik verbaas me dan weer over ouders van dikke kinderen. Als ik op tv zie hoe ouders met hun dikke kinderen omgaan dan verbaas ik me en maak me ook wel boos. Waarom zo omgaan met je kinderen. Als je kinderen van jongs af aan gezond leert eten dan worden je kinderen niet te dik. Dat doen de ouders echt zelf. En bij jou hoor ik dan ook weer, ja maar. Niks ja maar, jouw kind, jouw verantwoordelijkheid. En ik toren niet boven je uit hoor, ik ben heel klein

Het is nu eenmaal echt niet voor iedereen gemakkelijk om de theorie ook in de praktijk te brengen. Ik weet bovendien zeker dat mijn oudste bij ouders zoals die van de twee genoemde vriendjes, allang moddervet geweest zou zijn. Ja, er zijn ouders die hun schouders ophalen en roepen dat het allemaal nogal meevalt en het gewoon niet willen/kunnen zien. Misschien is dat dommigheid, zo zou je het kunnen noemen. Je kunt er allerlei kwalificaties aan hangen. Je kunt je ook afvragen hoe het komt dat die mensen zich zo gedragen en verder kijken.



Nog even over mij: ik weet zeker dat ik er alles aan gedaan heb en doe om mijn kinderen gezond te laten eten. Helaas zijn het geen kinderen die graag nieuwe dingen proberen en helaas houden ze niet van groente. Tot ze een jaar of anderhalf waren wel, daarna hield het helaas op. Ik kan me dan weer boos maken om zo'n Pierre Wind, die het allemaal ook zo goed staat te weten. Het is zó makkelijk om te zeggen dat het aan ouders ligt dat kinderen "niks lusten". Dat is gewoon niet altijd zo. Mijn jongens zijn van baby af aan meegegaan naar restaurants en hebben alles geproefd, thuis mochten ze ook altijd proeven wat er op tafel kwam en deden dat ook, tot op zekere leeftijd zoals al gezegd. Ieder ander zou ik, als ik niet verder zou nadenken, adviseren te geven wat de pot schaft en niets anders. Maar als je kinderen heel vaak ziek zijn en dan gelijk geen eetlust meer hebben, en een van die twee bovendien al aan de zeer magere kant is, is dat ook wel heel makkelijk gezegd. Dan laat je een kind niet hongeren tot het maar eet wat jij wilt. Ik in elk geval niet, ik heb in die periode peutermelk als bijvoeding gegeven als dat er wel in ging. Zo kregen ze in elk geval nog de daaraan toegevoegde vitamines en mineralen binnen. Of dat van invloed is geweest op het eetgedrag betwijfel ik trouwens sterk.

Overigens denk ik dat het wel goed zal komen, want ik was zelf als kind erg kieskeurig en lustte veel niet, om te beginnen geen enkele groente rauw en geen kaas. Tegenwoordig eet ik alles en vind ik bijna alles ook echt lekker, dit in tegenstelling tot veel andere volwassenen.

Wat ik wel heel sterk meeneem uit mijn eigen kindertijd, is dat ik een handje dropjes pakte als ik 'een snoepje' mocht. Ik prakte margarine door mijn gekookte aardappelen omdat ik geen jus wilde, maar het anders zo droog vond. Ik mocht een klein klontje, maar nam snel extra veel als mijn moeder niet keek. Noem het zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten, maar ik controleer de snoeptrommel en zal dat ook blijven doen als de kinderen een stuk ouder zijn. Bij mij is het te zwaar worden op die manier heel langzaam begonnen. En die reclameslogan 'wat er niet aan komt, hoeft er ook niet af' is de beste ooit, want zo is het.

Maar ook al doorzie je dat dus en ben je preventief bezig, dan nóg valt het niet mee. Dan wordt er chips op school getrakteerd, dan is er bij opa en oma een minimagnum als toetje, dan is er een verjaardag. Dat moet toch kunnen voor een keer, hoor je dan continu. En dat is ook zo. Maar het is wel heel erg vaak 'een keer'.

Hoe dan ook, wat ik maar wil aangeven is dat het, ook als je echt je best doet, gewoon niet meevalt. Dat is geen excuus of zo, zo is het niet bedoeld, maar het is een constatering van mij. Ik ervaar dat zo.

xYella.

quote:nessemeisje schreef op 19 januari 2012 @ 10:25:

Dat van die verleidingen vind ik altijd een beetje onzin. Je bent toch geen willoos wezen? Je kunt toch gewoon 'nee' zeggen tegen je kind? Mijn dochter is dol op koeken en ja, die ziet ze overal; in de supermarkt, op verjaardagen, in de kast, op tv. Maar als ze al een koekje op heeft, mag ze er niet nog 1. En dat bepaal ik. Niet mijn kind. Kan ze brullen wat ze wil.

Als ik ga zwemmen staan er aan twee kanten snoepautomaten. Heel verleidelijk, maar ik doe het niet. Overal is eten. Maar we zijn toch geen beesten? En een keer voor de leuk is prima, maar zoals met alles: met mate.

Wij halen die spelcomputers in huis, wij halen mayonaise in huis, wij bewegen te weinig, wij brengen kinderen met de auto naar school omdat we kennelijk smelten van regenwater. De gezondheid van je kind is de verantwoordelijkheid van de ouders. Niet van de school. Niet van de maatschappij, niet van de overheid. Zij kunnen voorlichting geven, maar het zijn de ouders die het moeten doen.Niks aan toe te voegen. Ik heb ooit eens de discussie gehad omtrent het geven van consumptiebonnen van 1 euro tijdens de jeugdcompetitie. Die worden dan gelijk omgezet in 10 trekdroppen of winegumsleutels. Zoveel mogelijk snoep voor die euro, haha. Ja, ouders vragen erom, want elke club doet het... Okay, dan geef ze iets voedzaams in plaats van die euro.... als de kinderen snoep willen, dan moeten de ouders dat maar voor hen kopen. Maar niét de sportclub....