Actueel
alle pijlers
Kritiek op internationale adoptie.
donderdag 18 januari 2018 om 16:47
https://nos.nl/artikel/2212549-kritiek- ... erbod.html
Als zo'n verbod van kracht wordt, hoe kan een kinderloos echtpaar dan ooit wel een kind krijgen? In Nederland adopteren lijkt me zo goed als onmogelijk. Ik vind het erg moeilijk hier een mening over te vormen.
Wat vinden jullie ervan?
Als zo'n verbod van kracht wordt, hoe kan een kinderloos echtpaar dan ooit wel een kind krijgen? In Nederland adopteren lijkt me zo goed als onmogelijk. Ik vind het erg moeilijk hier een mening over te vormen.
Wat vinden jullie ervan?
vrijdag 19 januari 2018 om 17:06
Ik geloof dat je in deze iemand anders moet aanspreken. Ik sta namelijk wel degelijk achter adoptie om kinderen een gezin te geven en niet te hoeven opgroeien in een weeshuis of gesticht. Dat kun je ook halen uit wat ik schrijf.KeaAlpine schreef: ↑18-01-2018 20:48Zelf kinderen krijgen is een natuurlijk proces. Gezien we tegenwoordig veel meer te bepalen hebben daarin is het wellicht een egoïstische keuze, je probeert zwanger te worden omdat je (over het algemeen) zelf een kind wil. Als je geen kinderen blijkt te kunnen krijgen is het nemen van een ander kind wel een hele stap verder. Ik vind het bizar dat je je benadeeld zou voelen omdat je geen mogelijkheid meer hebt om een kind te nemen wanneer internationale adoptie verboden zou worden als dat beter is voor die kinderen. Dit is toch heel wat anders dan zelf zwanger worden? Snap je dit serieus niet? Adoptie moet er niet zijn om volwassen mensen hun zin te geven. Adoptie moet in het belang van het kind zijn.
vrijdag 19 januari 2018 om 17:38
Een ex-collega van mij heeft een jaar of 20 geleden een gekleurd kindje uit de vs geadopteerd. Ik vergeet nooit meer hoe ontzettend en ontiegelijk blij hij was toen hij het vertelde. Echt ZO blij! Maar toch, zo’n kindje gaat de oceaan over omdat in de vs zelf niemand het wilde adopteren? Dat is toch dieptriest! Plus dat er mensen geld aan verdienen. Dus hoe blij de collega ook was, ik vind niet dat het moet kunnen.adoptiemama schreef: ↑19-01-2018 16:40Het hypocriete daarbij is dat in de VS deze negroide kindertjes ongewenst zijn, en dus beschikbaar voor adoptie naar het buitenland (waar ongelooflijk veel geld mee verdiend wordt ....) terwijl tegelijkertijd door inwoners van de VS volop kinderen Aziatische kinderen worden geadopteerd; die zijn wel gewenst.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
vrijdag 19 januari 2018 om 18:42
Ik vind jouw mening en insteek afschuwelijk.Yakatani schreef: ↑18-01-2018 16:47https://nos.nl/artikel/2212549-kritiek- ... erbod.html
Als zo'n verbod van kracht wordt, hoe kan een kinderloos echtpaar dan ooit wel een kind krijgen? In Nederland adopteren lijkt me zo goed als onmogelijk. Ik vind het erg moeilijk hier een mening over te vormen.
Wat vinden jullie ervan?
Als adoptie onmogelijk wordt, dan heeft dat echtpaar pech. Kinderen krijgen is geen recht. Adoptie is voor alle partijen een laatste optie en het belang van het kind staat voorop.
vrijdag 19 januari 2018 om 21:54
Ik las dat China willens en wetens zieke en gehandicapte kinderen ter adoptie aanbied.
Kijk als het een keer gebeurd geen probleem maar hier de samenleving op kosten jagen om aan een kinderwens te voldoen lijkt me ongepast.
Kijk als het een keer gebeurd geen probleem maar hier de samenleving op kosten jagen om aan een kinderwens te voldoen lijkt me ongepast.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
zaterdag 20 januari 2018 om 13:14
Dat is mijn mening niet. Het is een vraagstelling.
zaterdag 20 januari 2018 om 14:07
Je begint het topic met een vraag over hoe wensouders die zelf geen kinderen kunnen krijgen , nu aan kinderen moeten komen. Daarmee geef je aan wat JIJ belangrijk vindt aan dit nieuws en stuur je het topic wel degelijk in een bepaalde richting.
zaterdag 20 januari 2018 om 14:08
Je kan beter de oorzaak van het probleem aanpakken (waarom zitten die weeshuizen zo vol) ipv het in stand blijven houden.
zaterdag 20 januari 2018 om 16:10
zaterdag 20 januari 2018 om 16:53
Van mij mag het verboden worden. Het is een grote corrupte bende en waarom? Omdat ouders, waarbij het niet lukt op de natuurlijke weg zo graag een kind willen. Heel voorstelbaar, maar er bestaat ook nog zoiets als accepteren dat het soms niet anders is. Een kind krijgen is geen recht.
Als je voor een kind wil zorgen is daar genoeg gelegenheid voor. De vraag naar pleegouders is enorm. Ook in Nederland zijn zoveel kinderen die bijna smeken om de zorg van lieve mensen. En nee, dit is niet hetzelfde als een eigen kind, maar op een bepaald moment moet je toch ophouden met het nastreven van je eigenbelang en eens echt denken aan het belang van het kind.
Als je voor een kind wil zorgen is daar genoeg gelegenheid voor. De vraag naar pleegouders is enorm. Ook in Nederland zijn zoveel kinderen die bijna smeken om de zorg van lieve mensen. En nee, dit is niet hetzelfde als een eigen kind, maar op een bepaald moment moet je toch ophouden met het nastreven van je eigenbelang en eens echt denken aan het belang van het kind.
zaterdag 20 januari 2018 om 17:04
Lees de hele op eens zou ik zeggen. Nogmaals: het is niet mijn mening. Meer kan ik er niet van maken.
zaterdag 20 januari 2018 om 17:59
Die heb ik gelezen. Wat snap jij niet aan mijn opmerking dat je het topic een bepaalde richting opstuurt met jouw vraag? Ook al geef je aan dat je het lastig vind om een mening te vormen, uit je vraag en formulering blijkt er toch één....
zaterdag 20 januari 2018 om 18:09
Ik vind dat wel lekker makkelijk gezegd allemaal. Ik gok zo maar even dat jij niet bij de groep ongewenst kinderlozen hoort?N00R85 schreef: ↑20-01-2018 16:53Van mij mag het verboden worden. Het is een grote corrupte bende en waarom? Omdat ouders, waarbij het niet lukt op de natuurlijke weg zo graag een kind willen. Heel voorstelbaar, maar er bestaat ook nog zoiets als accepteren dat het soms niet anders is. Een kind krijgen is geen recht.
Als je voor een kind wil zorgen is daar genoeg gelegenheid voor. De vraag naar pleegouders is enorm. Ook in Nederland zijn zoveel kinderen die bijna smeken om de zorg van lieve mensen. En nee, dit is niet hetzelfde als een eigen kind, maar op een bepaald moment moet je toch ophouden met het nastreven van je eigenbelang en eens echt denken aan het belang van het kind.
Ik gelukkig ook niet, en ik kan me dus ook niet voorstellen hoe dat is. Maar ik vind het nogal cru om die mensen dan maar weg te zetten als egoïsten omdat ze zo graag een gezin willen.
zaterdag 20 januari 2018 om 18:23
Ik vind het niet egoïstisch om graag een kind te willen, maar wel om koste wat kost je zin door te drijven. Kinderen mogen nooit de dupe zijn van jouw grote wens, hoe groot deze ook is.syvon schreef: ↑20-01-2018 18:09Ik vind dat wel lekker makkelijk gezegd allemaal. Ik gok zo maar even dat jij niet bij de groep ongewenst kinderlozen hoort?
Ik gelukkig ook niet, en ik kan me dus ook niet voorstellen hoe dat is. Maar ik vind het nogal cru om die mensen dan maar weg te zetten als egoïsten omdat ze zo graag een gezin willen.
Als je dit wel doet, terwijl je kennis hebt van alle misstanden, dán is het egoïstisch ja en dat vind ik afkeurenswaardig.
zaterdag 20 januari 2018 om 19:16
Je doet net alsof die mensen naar een vreemd land gaan en de baby's hoogstpersoonlijk uit de armen van hun moeder rukken. Ik ken meerdere adoptiegezinnen zoals ik al eerder schreef, en het ligt echt wel wat genuanceerder dan dat.N00R85 schreef: ↑20-01-2018 18:23Ik vind het niet egoïstisch om graag een kind te willen, maar wel om koste wat kost je zin door te drijven. Kinderen mogen nooit de dupe zijn van jouw grote wens, hoe groot deze ook is.
Als je dit wel doet, terwijl je kennis hebt van alle misstanden, dán is het egoïstisch ja en dat vind ik afkeurenswaardig.
zaterdag 20 januari 2018 om 19:22
Het probleem is dat je niet zeker weet welk verhaal erachter zit. Feit is dat er veel geld omgaat in deze industrie en dat er nu steeds meer misstanden boven water komen. De vraag is of je hieraan mee wil werken. Ik vind het zelf amoreel.
zaterdag 20 januari 2018 om 19:37
Onze dochters weten heel goed waar ze vandaan komen, het dossier klopt (ze waren al wat ouder toen we ze adopteerden en ze kenden hun eigen verhaal), we hebben goed contact met nog in leven zijnde biologische familieleden en onze dochters zijn blij dat ze niet meer in het kindertehuis wonen (waar ze mishandeld werden en ze geen kind konden zijn). Natuurlijk, in een ideale wereld waren ze bij hun eigen ouders opgegroeid. Of bij hun familie. Of in een pleeggezin in hun geboorteland. Maar feit is en blijft dat ze in het kindertehuis zaten, daar niet naar school konden en daar niet gelukkig waren. En we sluiten onze ogen niet voor de misstanden. Maar internationale adoptie betekent lang niet altijd dat het allemaal niet deugt. Ik ken zat verhalen als de onze.
zaterdag 20 januari 2018 om 19:58
Adoptie/pleegzorg binnen familie gaat helaas ook niet altijd goed. Ken een verhaal van wezen die bij familie onder gebracht werden. Ze werden ten eerste al uit elkaar gehaald omdat familie maar plek had voor 1 extra kind en niet voor 2. Toen bleek het uiteindelijk toch niet goed te gaan bij 1 kind. Kinderen waren nog aan het rouwen en 24/7 bij familie wonen is toch wat anders dan af en toe een weekendje logeren. Kind moest dus naar een ander familie lid maar die had ook geen plek en wilde kind eigenlijk niet opvangen. Uiteindelijk is kind maar vervroegd uit huis gedaan, een begeleid wonen traject of iets dergelijks ingegaan. Fijn hoor, raak je je ouders kwijt en vervolgens vinden je familieleden je een last.
zaterdag 20 januari 2018 om 23:30
Ik ben zelf dus ook uitbehandeld voor wat betreft mijn vruchtbaarheid. Een aantal jaren geleden zijn we begonnen met een adoptieprocedure. Maar tijdens de VIA-cursus ben ik toch afgehaakt. Het voelde gewoon niet goed. Toch een soort van kindje kopen, terwijl je het probleem ook op kan lossen door de biologische ouders een zak met geld te geven. Bij wijze van spreken.
Ik heb mijn kinderloosheid geaccepteerd. Pleegzorg is niets voor mij. Ik ben nu een hondenmoeder. Ja, typischhh.
@Noor van jouw reacties word ik echter zo recalcitrant dat ik bijna toch weer adoptie wil gaan zitten verdedigen. Mijn nekharen gaan er i.i.g. recht van overeind staan.
Ik heb mijn kinderloosheid geaccepteerd. Pleegzorg is niets voor mij. Ik ben nu een hondenmoeder. Ja, typischhh.
@Noor van jouw reacties word ik echter zo recalcitrant dat ik bijna toch weer adoptie wil gaan zitten verdedigen. Mijn nekharen gaan er i.i.g. recht van overeind staan.
Here I am - now what are your other two wishes...
zondag 21 januari 2018 om 06:27
zondag 21 januari 2018 om 07:56
Onze kinderen zijn zéker niet een vervanging van! Adoptie wordt door buitenstaanders vaak zo simpel voorgesteld, zo van: "ach we kunnen geen kinderen krijgen, dan adopteren we toch gewoon? Kunnen ons alle misstanden schelen."
Weten jullie dat het verwerkt hebben van een onvervulde biologische kinderwens een voorwaarde is om goedgekeurd te worden voor adoptie? Juist om te voorkomen dat er om de verkeerde redenen geadopteerd wordt?
Weten jullie bovendien dat uit onderzoek blijkt dat adopties vanuit een wens tot gezinsvorming gemiddeld juist succesvoller zijn dan adopties vanuit idealistische overwegingen?
En dat het met de meeste adoptiekinderen goed gaat?
In ons geval: ik wilde al van jongs af aan adopteren (ben opgegroeid dichtbij geadopteerde kinderen die nu als volwassene nog steeds gelukkig zijn en een prima band hebben met hun adoptie-ouders). Maar we hadden ook een biologische kinderwens. Toen we verminderd vruchtbaar bleken, kozen wij ervoor om niet het hele medische traject in te gaan. En toen hebben we onze biologische kinderwens eerst verwerkt. Adoptie was al die tijd een mogelijkheid gebleven, maar niet in de zin van "dan maar adopteren." Niet als simpel alternatief voor een biologische eigen kind.
Toen we tijdens de procedure even dachten dat ik toch in verwachting was, schrokken we daar allebei ontzettend van. Dat was klaar, dat wilden we helemaal niet meer, hoe gek dat ook moge klinken.
Tijdens alle voorbereidingen hebben we ons terdege ingelezen. Bij adoptie wordt verwacht dat je een land kiest. Veel landen vielen voor ons al af vanwege grote misstanden in het verleden, vraagtekens bij de zorgvuldigheid van de procedure, of inderdaad een land als Amerika.
We hebben bij de adoptiestichting aangegeven dat we graag oudere kinderen en/of kinderen met een special need wilden adopteren voor wie adoptie echt de laatste kans was. En we hebben ook onze zorgen aangegeven. En zij hebben ons geholpen met het maken van onze definitief keuze, en ons ervan overtuigd dat de procedures in land X zorgvuldig verliepen.
En nu zijn we al een aantal jaar de trotse ouders van twee prachtige, heerlijke kinderen. Die hun eigen verhaal goed kennen omdat ze inderdaad al wat ouder waren, die blij zijn met het contact met de biologische familie (want uiteraard hebben we ons meteen na hun komst ingezet om die te vinden), die blij zijn dat ze niet meer in het kindertehuis wonen. En die natuurlijk ook een rouwproces hebben doorgemaakt, die hun biologische familie missen, die gelukkig weten dat ze daarover open kunnen zijn. De biologische familie is blij dat ze hen op afstand kunnen zien opgroeien en benadrukken regelmatig dat ze heel blij zijn dat ze hier terecht gekomen zijn, want dat ze hen in het kindertehuis zagen verkommeren. Wij steunen op allerlei manieren projecten in het land van herkomst én de achtergebleven biologische familie, maar een flinke zak geld aan de biologische ouders zou er destijds niet voor gezorgd hebben dat onze kinderen niet in het kindertehuis waren beland, helaas....
Weten jullie dat het verwerkt hebben van een onvervulde biologische kinderwens een voorwaarde is om goedgekeurd te worden voor adoptie? Juist om te voorkomen dat er om de verkeerde redenen geadopteerd wordt?
Weten jullie bovendien dat uit onderzoek blijkt dat adopties vanuit een wens tot gezinsvorming gemiddeld juist succesvoller zijn dan adopties vanuit idealistische overwegingen?
En dat het met de meeste adoptiekinderen goed gaat?
In ons geval: ik wilde al van jongs af aan adopteren (ben opgegroeid dichtbij geadopteerde kinderen die nu als volwassene nog steeds gelukkig zijn en een prima band hebben met hun adoptie-ouders). Maar we hadden ook een biologische kinderwens. Toen we verminderd vruchtbaar bleken, kozen wij ervoor om niet het hele medische traject in te gaan. En toen hebben we onze biologische kinderwens eerst verwerkt. Adoptie was al die tijd een mogelijkheid gebleven, maar niet in de zin van "dan maar adopteren." Niet als simpel alternatief voor een biologische eigen kind.
Toen we tijdens de procedure even dachten dat ik toch in verwachting was, schrokken we daar allebei ontzettend van. Dat was klaar, dat wilden we helemaal niet meer, hoe gek dat ook moge klinken.
Tijdens alle voorbereidingen hebben we ons terdege ingelezen. Bij adoptie wordt verwacht dat je een land kiest. Veel landen vielen voor ons al af vanwege grote misstanden in het verleden, vraagtekens bij de zorgvuldigheid van de procedure, of inderdaad een land als Amerika.
We hebben bij de adoptiestichting aangegeven dat we graag oudere kinderen en/of kinderen met een special need wilden adopteren voor wie adoptie echt de laatste kans was. En we hebben ook onze zorgen aangegeven. En zij hebben ons geholpen met het maken van onze definitief keuze, en ons ervan overtuigd dat de procedures in land X zorgvuldig verliepen.
En nu zijn we al een aantal jaar de trotse ouders van twee prachtige, heerlijke kinderen. Die hun eigen verhaal goed kennen omdat ze inderdaad al wat ouder waren, die blij zijn met het contact met de biologische familie (want uiteraard hebben we ons meteen na hun komst ingezet om die te vinden), die blij zijn dat ze niet meer in het kindertehuis wonen. En die natuurlijk ook een rouwproces hebben doorgemaakt, die hun biologische familie missen, die gelukkig weten dat ze daarover open kunnen zijn. De biologische familie is blij dat ze hen op afstand kunnen zien opgroeien en benadrukken regelmatig dat ze heel blij zijn dat ze hier terecht gekomen zijn, want dat ze hen in het kindertehuis zagen verkommeren. Wij steunen op allerlei manieren projecten in het land van herkomst én de achtergebleven biologische familie, maar een flinke zak geld aan de biologische ouders zou er destijds niet voor gezorgd hebben dat onze kinderen niet in het kindertehuis waren beland, helaas....
zondag 21 januari 2018 om 08:44
Eens.
Bij adoptie vanuit altruïsme komt toch stiekem het gevoel dat een knd dankbaar moeten zijn omdat de ouders het kind 'gered' hebben. Dat is afschuwelijk voor een kind, om dankbaar te moeten zijn. Een kind - biologisch of niet - moet het gevoel hebben dat het zeer gewenst is, dat de ouders onvoorwaardelijk van het kind houden om het kind zelf. Buitenstaanders maakten indertijd ook wel opmerkingen tegen ons 'Wat fijn voor jullie kinderen dat ze hier mogen opgroeien.'. Dat soort opmerkingen maken mij verdrietig, en stilletjes denk ik dan 'Wat fijn voor jullie kind dat het hier geboren is en niet uit zijn eigen land/cultuur hoefde te worden weggehaald'.
Onze kinderen zijn allebei door hun ouders afgestaan om de simpele reden dat de ouders na een paar dochters een zoon wilden; daar speelde bij één ouderpaar ook armoede een rol. In veel landen is het nu eenmaal erg belangrijk om een stamhouder te hebben die de familienaam voortzet. Om die reden worden in veel landen meisjes niet geadopteerd in het land zelf, dus een meisje groeit vrij kansloos op in een weeshuis.
Onze beide kinderen (en wijzelf) hebben een goed en warm contact met hun biologische ouders en zij en wij reizen regelmatig naar hun geboorteland waar we altijd met open armen ontvangen worden. Bij beide ouderparen was aanvankelijk sprake van een ongemakkelijke soort dankbaarheid jegens ons, omdat wij hun kind hebben opgevoed, maar wij antwoorden dan altijd dat wij hén dankbaar zijn, omdat wij door hun daad vader en moeder zijn geworden en zulke prachtige kinderen hebben gekregen.
