Actueel
alle pijlers
Langer leven en stijgende zorgkosten.
maandag 20 augustus 2012 om 16:01
Naar aanleiding van een ander topic open ik deze. De vraag die mij stel is waar de balans ligt tussen het benutten van medisch/technologische mogelijkheden en het goed besteden van de zorgkosten.
Het is bekend dat de kosten van de zorg steeds hoger worden en steeds zwaarder drukken op de budgetten van de staat en middels de zorgverzekering ook op die van de burger. Tevens wordt gemiddeld gezien het grootste deel van de zorgkosten van een persoon in de laatste levensjaren besteed. Gezien de vergrijzing zal dit aandeel de komende jaren blijven toenemen.
Het beperkte besteedbare geld kan maar een keer uitgegeven worden, dus hierin moeten keuzes gemaakt worden. Momenteel wordt ervoor gekozen om deze grotendeels te zetten om het leven van een persoon met één of aantal jaar te verlengen. Dit gebeurt m.i. omdat het simpelweg kán, maar is dit ook nodig en in hoeverre is de patiënt hierbij gebaad?. Een stijging van de duur van het leven betekent immers niet ook perse een stijging van de kwaliteit van het leven. Het komt dus neer op de de vraag tot welke prijs wij als samenleving bereid zijn de dood uit te stellen.
Hoe denken jullie hierover?
Het is bekend dat de kosten van de zorg steeds hoger worden en steeds zwaarder drukken op de budgetten van de staat en middels de zorgverzekering ook op die van de burger. Tevens wordt gemiddeld gezien het grootste deel van de zorgkosten van een persoon in de laatste levensjaren besteed. Gezien de vergrijzing zal dit aandeel de komende jaren blijven toenemen.
Het beperkte besteedbare geld kan maar een keer uitgegeven worden, dus hierin moeten keuzes gemaakt worden. Momenteel wordt ervoor gekozen om deze grotendeels te zetten om het leven van een persoon met één of aantal jaar te verlengen. Dit gebeurt m.i. omdat het simpelweg kán, maar is dit ook nodig en in hoeverre is de patiënt hierbij gebaad?. Een stijging van de duur van het leven betekent immers niet ook perse een stijging van de kwaliteit van het leven. Het komt dus neer op de de vraag tot welke prijs wij als samenleving bereid zijn de dood uit te stellen.
Hoe denken jullie hierover?
maandag 20 augustus 2012 om 17:33
quote:exces schreef op 20 augustus 2012 @ 17:22:
[...]
Nee hoor. Mijn vader wilde niet meer. Maar helaas, doorbijten tot het bittere einde. Ongeneeslijk ziek, in de laatste 2 weken. Je zou toch denken; die 2 weken pijn lijden kun je iemand besparen. Maar dan moet je toch veel mazzel hebben qua arts.Noem mij maar naïef dan. Ik dacht dat er niet behandeld wordt als de patient daar expliciet tegen is.
[...]
Nee hoor. Mijn vader wilde niet meer. Maar helaas, doorbijten tot het bittere einde. Ongeneeslijk ziek, in de laatste 2 weken. Je zou toch denken; die 2 weken pijn lijden kun je iemand besparen. Maar dan moet je toch veel mazzel hebben qua arts.Noem mij maar naïef dan. Ik dacht dat er niet behandeld wordt als de patient daar expliciet tegen is.
maandag 20 augustus 2012 om 18:11
maandag 20 augustus 2012 om 18:15
quote:_lupine_ schreef op 20 augustus 2012 @ 17:21:
[...]
De artsen gaan vrijwel altijd tot behandeling over als het kan. Dat is de norm. Ze overleggen te weinig met de patiënten en stellen ze vaak voor het voldongen feit: u wordt geopereerd. En aangezien dit de heersende norm is, wijkt een behandelaar daar niet snel vanaf.
Wat er dus zou kunnen veranderen, is dat er beter overlegd wordt met de patiënt door de arts en dat men een realistische prognose krijgt, voorzover mogelijk.
Ik denk overigens dat patiënten vaak zelf ook graag door willen behandelen en slechts in een minimaal aantal gevallen door patiënten te kennen wordt gegeven dat er geen behandeling meer hoeft plaats te vinden. (Wat iets anders is dan een actieve levensbeëindiging.)
[...]
De artsen gaan vrijwel altijd tot behandeling over als het kan. Dat is de norm. Ze overleggen te weinig met de patiënten en stellen ze vaak voor het voldongen feit: u wordt geopereerd. En aangezien dit de heersende norm is, wijkt een behandelaar daar niet snel vanaf.
Wat er dus zou kunnen veranderen, is dat er beter overlegd wordt met de patiënt door de arts en dat men een realistische prognose krijgt, voorzover mogelijk.
Ik denk overigens dat patiënten vaak zelf ook graag door willen behandelen en slechts in een minimaal aantal gevallen door patiënten te kennen wordt gegeven dat er geen behandeling meer hoeft plaats te vinden. (Wat iets anders is dan een actieve levensbeëindiging.)
maandag 20 augustus 2012 om 18:27
Ik weet niet of dat wel echt om een minimaal aantal patiënten zou gaan, het zou best hoger kunnen liggen dan je aanvankelijk zou verwachten. Tijdens mijn studie heb ik in de bejaardenzorg gewerkt en heel veel mensen hebben mij verteld dat hun ze hun leven hebben geleefd en dat ze niet erg zouden vinden om te sterven. Het viel mij altijd op hoeveel mensen zich in dat idee (en zelfs vaak de wens) berust hadden.Wellicht is het wel een taboe om dit aan te geven aan een arts, dat weet ik verder niet.
Voordat ik dit topic opende heb ik even gegoogeld en ik kwam bijvoorbeeld onderstaande tegen:
"We weten dat de kosten van de zorg erg hard stijgen. Een voorbeeld: in 2003 werd 2,4 miljard uitgegeven aan de behandeling van kankerpatiënten. Vier jaar later was dat 1 miljard euro meer. We weten ook dat de zorgkosten in het laatste levensjaar veruit het hoogst zijn. Zo’n tien tot vijftien keer hoger dan in de andere jaren.
Dat is natuurlijk logisch. De dood komt vaak niet plotseling,
maar na ziektes. Maar hoe je met het levenseinde omgaat maakt wel een groot verschil. Een Amerikaans onderzoek uit 2006 liet zien dat in Miami chronisch zieke mensen in het laatste halfjaar van hun leven gemiddeld 46 keer een dokter zagen, meestal specialisten, ze verbleven gemiddeld zes dagen op de intensive care (ic), 27 procent van de mensen overleed op die afdeling. Gemiddelde kosten: 23.000 dollar.
In Portland zagen ze maar 18 keer een dokter, waarvan de helft
huisartsen, lagen ze 1 dag in de ic en slechts 13 procent overleed in het ziekenhuis. Kosten: 14.000 dollar.
De verklaring van het verschil? Er zijn minder ic’s in Portland. Euthanasie is er legaal. Maar deskundigen wijzen op nog iets: doktoren praten er uitgebreid met patiënten over hoe ze hun levenseinde voor zich zien. Willen ze tot de laatste snik
worden doorbehandeld en sterven in een ziekenhuis, of liever eerder maar wel thuis?"
Link volledige artikel.
Voordat ik dit topic opende heb ik even gegoogeld en ik kwam bijvoorbeeld onderstaande tegen:
"We weten dat de kosten van de zorg erg hard stijgen. Een voorbeeld: in 2003 werd 2,4 miljard uitgegeven aan de behandeling van kankerpatiënten. Vier jaar later was dat 1 miljard euro meer. We weten ook dat de zorgkosten in het laatste levensjaar veruit het hoogst zijn. Zo’n tien tot vijftien keer hoger dan in de andere jaren.
Dat is natuurlijk logisch. De dood komt vaak niet plotseling,
maar na ziektes. Maar hoe je met het levenseinde omgaat maakt wel een groot verschil. Een Amerikaans onderzoek uit 2006 liet zien dat in Miami chronisch zieke mensen in het laatste halfjaar van hun leven gemiddeld 46 keer een dokter zagen, meestal specialisten, ze verbleven gemiddeld zes dagen op de intensive care (ic), 27 procent van de mensen overleed op die afdeling. Gemiddelde kosten: 23.000 dollar.
In Portland zagen ze maar 18 keer een dokter, waarvan de helft
huisartsen, lagen ze 1 dag in de ic en slechts 13 procent overleed in het ziekenhuis. Kosten: 14.000 dollar.
De verklaring van het verschil? Er zijn minder ic’s in Portland. Euthanasie is er legaal. Maar deskundigen wijzen op nog iets: doktoren praten er uitgebreid met patiënten over hoe ze hun levenseinde voor zich zien. Willen ze tot de laatste snik
worden doorbehandeld en sterven in een ziekenhuis, of liever eerder maar wel thuis?"
Link volledige artikel.
maandag 20 augustus 2012 om 18:35
quote:_lupine_ schreef op 20 augustus 2012 @ 18:27:
Ik weet niet of dat wel echt om een minimaal aantal patiënten zou gaan, het zou best hoger kunnen liggen dan je aanvankelijk zou verwachten. Tijdens mijn studie heb ik in de bejaardenzorg gewerkt en heel veel mensen hebben mij verteld dat hun ze hun leven hebben geleefd en dat ze niet erg zouden vinden om te sterven. Het viel mij altijd op hoeveel mensen zich in dat idee (en zelfs vaak de wens) berust hadden.Wellicht is het wel een taboe om dit aan te geven aan een arts, dat weet ik verder niet.
Voordat ik dit topic opende heb ik even gegoogeld en ik kwam bijvoorbeeld onderstaande tegen:
"We weten dat de kosten van de zorg erg hard stijgen. Een voorbeeld: in 2003 werd 2,4 miljard uitgegeven aan de behandeling van kankerpatiënten. Vier jaar later was dat 1 miljard euro meer. We weten ook dat de zorgkosten in het laatste levensjaar veruit het hoogst zijn. Zo’n tien tot vijftien keer hoger dan in de andere jaren.
Dat is natuurlijk logisch. De dood komt vaak niet plotseling,
maar na ziektes. Maar hoe je met het levenseinde omgaat maakt wel een groot verschil. Een Amerikaans onderzoek uit 2006 liet zien dat in Miami chronisch zieke mensen in het laatste halfjaar van hun leven gemiddeld 46 keer een dokter zagen, meestal specialisten, ze verbleven gemiddeld zes dagen op de intensive care (ic), 27 procent van de mensen overleed op die afdeling. Gemiddelde kosten: 23.000 dollar.
In Portland zagen ze maar 18 keer een dokter, waarvan de helft
huisartsen, lagen ze 1 dag in de ic en slechts 13 procent overleed in het ziekenhuis. Kosten: 14.000 dollar.
De verklaring van het verschil? Er zijn minder ic’s in Portland. Euthanasie is er legaal. Maar deskundigen wijzen op nog iets: doktoren praten er uitgebreid met patiënten over hoe ze hun levenseinde voor zich zien. Willen ze tot de laatste snik
worden doorbehandeld en sterven in een ziekenhuis, of liever eerder maar wel thuis?"
Link volledige artikel.
Interessant artikel.
Het lijkt me goed dat er een omslag komt bij mensen over het nut van levensrekkende behandelingen in verhouding tot de kwaliteit van leven.
Ik weet niet of dat wel echt om een minimaal aantal patiënten zou gaan, het zou best hoger kunnen liggen dan je aanvankelijk zou verwachten. Tijdens mijn studie heb ik in de bejaardenzorg gewerkt en heel veel mensen hebben mij verteld dat hun ze hun leven hebben geleefd en dat ze niet erg zouden vinden om te sterven. Het viel mij altijd op hoeveel mensen zich in dat idee (en zelfs vaak de wens) berust hadden.Wellicht is het wel een taboe om dit aan te geven aan een arts, dat weet ik verder niet.
Voordat ik dit topic opende heb ik even gegoogeld en ik kwam bijvoorbeeld onderstaande tegen:
"We weten dat de kosten van de zorg erg hard stijgen. Een voorbeeld: in 2003 werd 2,4 miljard uitgegeven aan de behandeling van kankerpatiënten. Vier jaar later was dat 1 miljard euro meer. We weten ook dat de zorgkosten in het laatste levensjaar veruit het hoogst zijn. Zo’n tien tot vijftien keer hoger dan in de andere jaren.
Dat is natuurlijk logisch. De dood komt vaak niet plotseling,
maar na ziektes. Maar hoe je met het levenseinde omgaat maakt wel een groot verschil. Een Amerikaans onderzoek uit 2006 liet zien dat in Miami chronisch zieke mensen in het laatste halfjaar van hun leven gemiddeld 46 keer een dokter zagen, meestal specialisten, ze verbleven gemiddeld zes dagen op de intensive care (ic), 27 procent van de mensen overleed op die afdeling. Gemiddelde kosten: 23.000 dollar.
In Portland zagen ze maar 18 keer een dokter, waarvan de helft
huisartsen, lagen ze 1 dag in de ic en slechts 13 procent overleed in het ziekenhuis. Kosten: 14.000 dollar.
De verklaring van het verschil? Er zijn minder ic’s in Portland. Euthanasie is er legaal. Maar deskundigen wijzen op nog iets: doktoren praten er uitgebreid met patiënten over hoe ze hun levenseinde voor zich zien. Willen ze tot de laatste snik
worden doorbehandeld en sterven in een ziekenhuis, of liever eerder maar wel thuis?"
Link volledige artikel.
Interessant artikel.
Het lijkt me goed dat er een omslag komt bij mensen over het nut van levensrekkende behandelingen in verhouding tot de kwaliteit van leven.
maandag 20 augustus 2012 om 18:40
quote:helene31 schreef op 20 augustus 2012 @ 16:54:
Maar waar ligt die grens dan?
Mag het wel als je nog vijf jaar te gaan hebt?
Als je jonger dan 80 bent?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit best een eng vraagstuk vindt. Op die manier beslist een arts (in veel heftiger mate dan nu het geval is) over leven en dood en wie recht heeft om te blijven leven.
Zo denk ik er ook over, ik lag met een vraag van 92 op de kamer, ze kreeg dezelfde ingreep als mij, een hartkatheterisatie, om te kijken hoe de staat van haar kransslagaderen waren.
Het was gewoon eigenlijk heel zielig.
Maar waar ligt die grens dan?
Mag het wel als je nog vijf jaar te gaan hebt?
Als je jonger dan 80 bent?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit best een eng vraagstuk vindt. Op die manier beslist een arts (in veel heftiger mate dan nu het geval is) over leven en dood en wie recht heeft om te blijven leven.
Zo denk ik er ook over, ik lag met een vraag van 92 op de kamer, ze kreeg dezelfde ingreep als mij, een hartkatheterisatie, om te kijken hoe de staat van haar kransslagaderen waren.
Het was gewoon eigenlijk heel zielig.
maandag 20 augustus 2012 om 18:53
quote:zusenzoo schreef op 20 augustus 2012 @ 18:40:
[...]
Zo denk ik er ook over, ik lag met een vraag van 92 op de kamer, ze kreeg dezelfde ingreep als mij, een hartkatheterisatie, om te kijken hoe de staat van haar kransslagaderen waren.
Het was gewoon eigenlijk heel zielig.Misschien word ze wel gewoon zonder het te weten als proefkonijn gebruikt, mensen van die leeftijd komen nog uit de tijd dat je niet voor jezelf tegen meneer de dokter mocht opkomen, en de dokter weet het toch zeker wel.........
[...]
Zo denk ik er ook over, ik lag met een vraag van 92 op de kamer, ze kreeg dezelfde ingreep als mij, een hartkatheterisatie, om te kijken hoe de staat van haar kransslagaderen waren.
Het was gewoon eigenlijk heel zielig.Misschien word ze wel gewoon zonder het te weten als proefkonijn gebruikt, mensen van die leeftijd komen nog uit de tijd dat je niet voor jezelf tegen meneer de dokter mocht opkomen, en de dokter weet het toch zeker wel.........
maandag 20 augustus 2012 om 19:39
Ik denk dat het leven niet te vangen is in wetgeving.
Artsen moeten een adviserende rol nemen, de patient mag beslissen.
Toen het slecht ging met de hond hebben we er heel veel moeite mee gehad om het moment te kiezen om hm in te laten slapen. Mijn ouders hebben altijd geroepen dat ze niet onnodig willen lijden. Maar dat mogen ze dus mooi zwart op wit zetten. Ik kan die beslissing niet voor ze nemen.
Artsen moeten een adviserende rol nemen, de patient mag beslissen.
Toen het slecht ging met de hond hebben we er heel veel moeite mee gehad om het moment te kiezen om hm in te laten slapen. Mijn ouders hebben altijd geroepen dat ze niet onnodig willen lijden. Maar dat mogen ze dus mooi zwart op wit zetten. Ik kan die beslissing niet voor ze nemen.
maandag 20 augustus 2012 om 20:03
quote:xantos schreef op 20 augustus 2012 @ 19:39:
Ik denk dat het leven niet te vangen is in wetgeving.
Artsen moeten een adviserende rol nemen, de patient mag beslissen.
Toen het slecht ging met de hond hebben we er heel veel moeite mee gehad om het moment te kiezen om hm in te laten slapen. Mijn ouders hebben altijd geroepen dat ze niet onnodig willen lijden. Maar dat mogen ze dus mooi zwart op wit zetten. Ik kan die beslissing niet voor ze nemen.Ik heb een getekende euthansieverklaring bij mijn papieren liggen. Mijn (ruimschoots volwassen) kind hoeft enkel maar de datum in te vullen en ook zijn handtekening te zetten. Ik wil geen gesol en vind het uit den treuren behandelen van oude mensen eigenlijk mensonwaardig. Oud zijn en steeds meer mankementen krijgen, is absoluut niet leuk.
Ik denk dat het leven niet te vangen is in wetgeving.
Artsen moeten een adviserende rol nemen, de patient mag beslissen.
Toen het slecht ging met de hond hebben we er heel veel moeite mee gehad om het moment te kiezen om hm in te laten slapen. Mijn ouders hebben altijd geroepen dat ze niet onnodig willen lijden. Maar dat mogen ze dus mooi zwart op wit zetten. Ik kan die beslissing niet voor ze nemen.Ik heb een getekende euthansieverklaring bij mijn papieren liggen. Mijn (ruimschoots volwassen) kind hoeft enkel maar de datum in te vullen en ook zijn handtekening te zetten. Ik wil geen gesol en vind het uit den treuren behandelen van oude mensen eigenlijk mensonwaardig. Oud zijn en steeds meer mankementen krijgen, is absoluut niet leuk.
maandag 20 augustus 2012 om 20:19
quote:_lupine_ schreef op 20 augustus 2012 @ 16:01:
Het beperkte besteedbare geld kan maar een keer uitgegeven worden, dus hierin moeten keuzes gemaakt worden. Momenteel wordt ervoor gekozen om deze grotendeels te zetten om het leven van een persoon met één of aantal jaar te verlengen.Is dat zo? Ik heb de indruk dat er relatief veel kosten verbonden zijn aan chronische ouderdom en chronische ziektes. Denk aan mensen in verzorgingstehuizen die intensieve verzorging nodig hebben. Of mensen die hun hele leven bepaalde kostbare medicijnen slikken vanwege een chronische aandoening. Het doel is niet zozeer om het leven nog een jaartje te verleningen, maar om de zorg te verlenen die voorwaarde is voor een nog enigszins acceptabel en prettig leven.
Het beperkte besteedbare geld kan maar een keer uitgegeven worden, dus hierin moeten keuzes gemaakt worden. Momenteel wordt ervoor gekozen om deze grotendeels te zetten om het leven van een persoon met één of aantal jaar te verlengen.Is dat zo? Ik heb de indruk dat er relatief veel kosten verbonden zijn aan chronische ouderdom en chronische ziektes. Denk aan mensen in verzorgingstehuizen die intensieve verzorging nodig hebben. Of mensen die hun hele leven bepaalde kostbare medicijnen slikken vanwege een chronische aandoening. Het doel is niet zozeer om het leven nog een jaartje te verleningen, maar om de zorg te verlenen die voorwaarde is voor een nog enigszins acceptabel en prettig leven.
maandag 20 augustus 2012 om 20:30
quote:under-the-ivy schreef op 20 augustus 2012 @ 20:18:
@Malu; euthanasie-documenten geven (helaas) vaak ook geen garantie voor het uitvoeren van je wensen.Dat weet ik maar als je niets geregeld hebt, wordt het nog moeilijker. Zorg ervoor dat je niet in een christelijk ziekenhuis/verzorgingstehuis terecht komt want dan krijg je met principiele bezwaren te maken en kun je dus mooi alsnog de klos zijn.
@Malu; euthanasie-documenten geven (helaas) vaak ook geen garantie voor het uitvoeren van je wensen.Dat weet ik maar als je niets geregeld hebt, wordt het nog moeilijker. Zorg ervoor dat je niet in een christelijk ziekenhuis/verzorgingstehuis terecht komt want dan krijg je met principiele bezwaren te maken en kun je dus mooi alsnog de klos zijn.
maandag 20 augustus 2012 om 20:32
quote:ondernemer schreef op 20 augustus 2012 @ 20:19:
[...]
Is dat zo? Ik heb de indruk dat er relatief veel kosten verbonden zijn aan chronische ouderdom en chronische ziektes. Denk aan mensen in verzorgingstehuizen die intensieve verzorging nodig hebben. Of mensen die hun hele leven bepaalde kostbare medicijnen slikken vanwege een chronische aandoening. Het doel is niet zozeer om het leven nog een jaartje te verleningen, maar om de zorg te verlenen die voorwaarde is voor een nog enigszins acceptabel en prettig leven.Lupine heeft gelijk, aan stokoude mensen wordt relatief enorm veel uitgegeven. In een interessantie uitzending van De Rekenkamer kun je zien hoe duur oma is. Dat is op de lange duur niet vol te houden en ook niet wenselijk vind ik.
[...]
Is dat zo? Ik heb de indruk dat er relatief veel kosten verbonden zijn aan chronische ouderdom en chronische ziektes. Denk aan mensen in verzorgingstehuizen die intensieve verzorging nodig hebben. Of mensen die hun hele leven bepaalde kostbare medicijnen slikken vanwege een chronische aandoening. Het doel is niet zozeer om het leven nog een jaartje te verleningen, maar om de zorg te verlenen die voorwaarde is voor een nog enigszins acceptabel en prettig leven.Lupine heeft gelijk, aan stokoude mensen wordt relatief enorm veel uitgegeven. In een interessantie uitzending van De Rekenkamer kun je zien hoe duur oma is. Dat is op de lange duur niet vol te houden en ook niet wenselijk vind ik.
maandag 20 augustus 2012 om 20:40
quote:malu3 schreef op 20 augustus 2012 @ 20:03:
[...]
Oud zijn en steeds meer mankementen krijgen, is absoluut niet leuk.In vergelijking met jong zijn zonder mankementen is dat inderdaad niet leuk. Maar dat is waarschijnlijk niet het referentiekader van oudere mensen. Ouder worden is een geleidelijk en langdurig proces waarbij je ruimschoots de tijd krijgt om te wennen aan het idee dat je niet meer goed kan lopen, je ogen en oren slechter worden en je blaas een eigen leven gaat leiden. Het went, en ondanks de ongemakken is het leven voor veel oude mensen gewoon de moeite waard. Ik geloof die verhalen van mensen die zeggen 'als ik oud word slik ik wel een pil en is het voorbij' niet.
[...]
Oud zijn en steeds meer mankementen krijgen, is absoluut niet leuk.In vergelijking met jong zijn zonder mankementen is dat inderdaad niet leuk. Maar dat is waarschijnlijk niet het referentiekader van oudere mensen. Ouder worden is een geleidelijk en langdurig proces waarbij je ruimschoots de tijd krijgt om te wennen aan het idee dat je niet meer goed kan lopen, je ogen en oren slechter worden en je blaas een eigen leven gaat leiden. Het went, en ondanks de ongemakken is het leven voor veel oude mensen gewoon de moeite waard. Ik geloof die verhalen van mensen die zeggen 'als ik oud word slik ik wel een pil en is het voorbij' niet.
maandag 20 augustus 2012 om 21:03
quote:zusenzoo schreef op 20 augustus 2012 @ 18:40:
[...]
Zo denk ik er ook over, ik lag met een vraag van 92 op de kamer, ze kreeg dezelfde ingreep als mij, een hartkatheterisatie, om te kijken hoe de staat van haar kransslagaderen waren.
Het was gewoon eigenlijk heel zielig.Mijn oma was al in de 80 toen ze nog een hele zware hartoperatie kreeg. Vantevoren was ze doodsbang dat ze het niet zou overleven, want ze vond het leven nog veels te leuk. Na die operatie kon ze naar eigen zeggen nog wel weer 15 jaar mee. Het is dus lang niet altijd zo dat het zielig is voor oude mensen indien ze geopereerd worden.
[...]
Zo denk ik er ook over, ik lag met een vraag van 92 op de kamer, ze kreeg dezelfde ingreep als mij, een hartkatheterisatie, om te kijken hoe de staat van haar kransslagaderen waren.
Het was gewoon eigenlijk heel zielig.Mijn oma was al in de 80 toen ze nog een hele zware hartoperatie kreeg. Vantevoren was ze doodsbang dat ze het niet zou overleven, want ze vond het leven nog veels te leuk. Na die operatie kon ze naar eigen zeggen nog wel weer 15 jaar mee. Het is dus lang niet altijd zo dat het zielig is voor oude mensen indien ze geopereerd worden.
maandag 20 augustus 2012 om 21:42
quote:malu3 schreef op 20 augustus 2012 @ 20:03:
[...]
Ik heb een getekende euthansieverklaring bij mijn papieren liggen. Mijn (ruimschoots volwassen) kind hoeft enkel maar de datum in te vullen en ook zijn handtekening te zetten. Ik wil geen gesol en vind het uit den treuren behandelen van oude mensen eigenlijk mensonwaardig. Oud zijn en steeds meer mankementen krijgen, is absoluut niet leuk.
Ze mogen dat alleen uitvoeren als jij nog volledig bij én volledig bij je verstand hardop kunt zeggen; ik wil er per dan en dan uitstappen.
En als de dag er dan is moet je zelf nog duidelijk kunnen formuleren dat je inderdaad vandaag wilt sterven.
Geen luid en duidelijke tekst = geen euhtanasie. Is mijn ervaring.
En ik denk dat je inderdaad naar een combinatie moet kijken, iemand van 92 nog onderzoeken op vanalles en nog wat? En dan? Ga je zo iemand dan nog aan de chemo leggen? Is dat wat ik wil als ik zo oud mag worden, kotsend boven de wc pot hangen en daarna niet meer zelf overeind kunnen komen?
Mijn oma van 80 had waarschijnlijk slokdarmkanker. Dat is niet meer onderzocht, waarom ook? Oma wilde al een paar jaar niet meer, ze wilde naar opa en mijn vader toe. Oma van man kreeg met 80 nog een open-hart-operatie en is daarna 92 geworden.
Maar dan kom je bij het volgende probleem; wie beslist? Want als oma zelf niet meer kan beslissen en wel een fikse dot geld op de rekening heeft staan, dan wordt er door de kinderen misschien wel fout beslist....
De stapel haakjes en ogen is enorm. Daarom is er (denk ik) ook nog steeds niet echt iets geregeld.
[...]
Ik heb een getekende euthansieverklaring bij mijn papieren liggen. Mijn (ruimschoots volwassen) kind hoeft enkel maar de datum in te vullen en ook zijn handtekening te zetten. Ik wil geen gesol en vind het uit den treuren behandelen van oude mensen eigenlijk mensonwaardig. Oud zijn en steeds meer mankementen krijgen, is absoluut niet leuk.
Ze mogen dat alleen uitvoeren als jij nog volledig bij én volledig bij je verstand hardop kunt zeggen; ik wil er per dan en dan uitstappen.
En als de dag er dan is moet je zelf nog duidelijk kunnen formuleren dat je inderdaad vandaag wilt sterven.
Geen luid en duidelijke tekst = geen euhtanasie. Is mijn ervaring.
En ik denk dat je inderdaad naar een combinatie moet kijken, iemand van 92 nog onderzoeken op vanalles en nog wat? En dan? Ga je zo iemand dan nog aan de chemo leggen? Is dat wat ik wil als ik zo oud mag worden, kotsend boven de wc pot hangen en daarna niet meer zelf overeind kunnen komen?
Mijn oma van 80 had waarschijnlijk slokdarmkanker. Dat is niet meer onderzocht, waarom ook? Oma wilde al een paar jaar niet meer, ze wilde naar opa en mijn vader toe. Oma van man kreeg met 80 nog een open-hart-operatie en is daarna 92 geworden.
Maar dan kom je bij het volgende probleem; wie beslist? Want als oma zelf niet meer kan beslissen en wel een fikse dot geld op de rekening heeft staan, dan wordt er door de kinderen misschien wel fout beslist....
De stapel haakjes en ogen is enorm. Daarom is er (denk ik) ook nog steeds niet echt iets geregeld.
maandag 20 augustus 2012 om 23:34
Laatst nog meegemaakt met mijn schoonzus, 4 bypasses en een nieuwe hartklep! 14dagen op intensive care, waarbij 3 keer gereanimeert!
Maaaaarrrr....ze is wel zwaar dement, in het stadium waar ze haar eigen man niet meer herkent....
Haar eigen moeder was ook dement, en heeft 15 jaar doorgebracht in een verpleegtehuis, incontinent, en vastgebonden in een rolstoel, kende niemand meer.
Mijn schoonzus heeft altijd geroepen....dat wil ik niet, never nooit, liever dood dan...!
Maar ben je dement, krijg je een hartaanval, en huppekee, die mag zeker ook nog 15 jaar incontinent liggen te zijn....en waarom?
Wie legt het me uit?
Maaaaarrrr....ze is wel zwaar dement, in het stadium waar ze haar eigen man niet meer herkent....
Haar eigen moeder was ook dement, en heeft 15 jaar doorgebracht in een verpleegtehuis, incontinent, en vastgebonden in een rolstoel, kende niemand meer.
Mijn schoonzus heeft altijd geroepen....dat wil ik niet, never nooit, liever dood dan...!
Maar ben je dement, krijg je een hartaanval, en huppekee, die mag zeker ook nog 15 jaar incontinent liggen te zijn....en waarom?
Wie legt het me uit?
dinsdag 21 augustus 2012 om 00:27
Naast de euthanasie verklaring ook een wilsbeschikking invullen...
Dat laatste is denk ik, belangrijker dan de euthanasieverklaring...
mijn vader had een euthanasieverklaring, maar werd niks mee gedaan.
Om terug te komen op het topic... Moeilijk1
een maagdenvlies herstel precedure? Naar mijn ziens overbodig, maar voor de persoon die het nodig heeft? Misschien leverd dat wel een man op, die voor haar en eventulele kinderen kan zorgen? (die op latere leeftijd voor deze vrouwzorgen?)
Het probleem blijft om alle individuele gevallen, in 1 gemeenschappelijke wet vast te leggen...
Ben blij dat ik dat niet hoef te beslissen.....
Maar een ander leuk vraagstuk: huursubsidie en hypotheekrente aftrek.. Wasrom beide?
Dat laatste is denk ik, belangrijker dan de euthanasieverklaring...
mijn vader had een euthanasieverklaring, maar werd niks mee gedaan.
Om terug te komen op het topic... Moeilijk1
een maagdenvlies herstel precedure? Naar mijn ziens overbodig, maar voor de persoon die het nodig heeft? Misschien leverd dat wel een man op, die voor haar en eventulele kinderen kan zorgen? (die op latere leeftijd voor deze vrouwzorgen?)
Het probleem blijft om alle individuele gevallen, in 1 gemeenschappelijke wet vast te leggen...
Ben blij dat ik dat niet hoef te beslissen.....
Maar een ander leuk vraagstuk: huursubsidie en hypotheekrente aftrek.. Wasrom beide?
dinsdag 21 augustus 2012 om 10:23
quote:toetyfroety schreef op 20 augustus 2012 @ 23:34:
Laatst nog meegemaakt met mijn schoonzus, 4 bypasses en een nieuwe hartklep! 14dagen op intensive care, waarbij 3 keer gereanimeert!
Maaaaarrrr....ze is wel zwaar dement, in het stadium waar ze haar eigen man niet meer herkent....
Haar eigen moeder was ook dement, en heeft 15 jaar doorgebracht in een verpleegtehuis, incontinent, en vastgebonden in een rolstoel, kende niemand meer.
Mijn schoonzus heeft altijd geroepen....dat wil ik niet, never nooit, liever dood dan...!
Maar ben je dement, krijg je een hartaanval, en huppekee, die mag zeker ook nog 15 jaar incontinent liggen te zijn....en waarom?
Wie legt het me uit?
Ik vind dit gewoon misdadig van de artsen !
Als je schoonzus zwaar dement is, dan heeft ze geen kwaliteit van leven meer, en wordt ze alleen maar geopereerd omdat meneer de dokter dat kunstje zo goed kan. En er voor betaald wordt. Dat lijkt dan mee te spelen, want iedereen die hier eerlijk naar kijkt, ziet hier geen medische zorg meer in, maar een nodeloze handeling die tot een langere lijdensweg leidt.
Inderdaad, wie stopt de dokter ?
Laatst nog meegemaakt met mijn schoonzus, 4 bypasses en een nieuwe hartklep! 14dagen op intensive care, waarbij 3 keer gereanimeert!
Maaaaarrrr....ze is wel zwaar dement, in het stadium waar ze haar eigen man niet meer herkent....
Haar eigen moeder was ook dement, en heeft 15 jaar doorgebracht in een verpleegtehuis, incontinent, en vastgebonden in een rolstoel, kende niemand meer.
Mijn schoonzus heeft altijd geroepen....dat wil ik niet, never nooit, liever dood dan...!
Maar ben je dement, krijg je een hartaanval, en huppekee, die mag zeker ook nog 15 jaar incontinent liggen te zijn....en waarom?
Wie legt het me uit?
Ik vind dit gewoon misdadig van de artsen !
Als je schoonzus zwaar dement is, dan heeft ze geen kwaliteit van leven meer, en wordt ze alleen maar geopereerd omdat meneer de dokter dat kunstje zo goed kan. En er voor betaald wordt. Dat lijkt dan mee te spelen, want iedereen die hier eerlijk naar kijkt, ziet hier geen medische zorg meer in, maar een nodeloze handeling die tot een langere lijdensweg leidt.
Inderdaad, wie stopt de dokter ?
dinsdag 21 augustus 2012 om 17:16
quote:_lupine_ schreef op 20 augustus 2012 @ 16:52:
[...]
De dood hoort inderdaad bij het leven, maar daar is in onze maatschappij soms te weinig ruimte voor.
Maar goed, zijn we al niet op dat punt beland?
Euh ja... meneer friso 3 kwartier reanimeren bijvoorbeeld!
Niet lullig bedoeld want als het mijn vader/zoon/broer zou zijn, dan hoop je dat ie zo lang mogelijk leeft. Maar deze prins is al hersendood, gaat echt niet wakker worden en weer alles kunnen wat ie kon! Dit is een leven wat koste wat kost door moet gaan (hoeveel euro's zou dit half jaar nu al gekost hebben) Hoe erg dit ook klink, maar hij had "beter" dood kunnen gaan dan blijven leven en in principe geen leven meer hebben.
ps excuses voor mijn niet zo handige taalgebruik
[...]
De dood hoort inderdaad bij het leven, maar daar is in onze maatschappij soms te weinig ruimte voor.
Maar goed, zijn we al niet op dat punt beland?
Euh ja... meneer friso 3 kwartier reanimeren bijvoorbeeld!
Niet lullig bedoeld want als het mijn vader/zoon/broer zou zijn, dan hoop je dat ie zo lang mogelijk leeft. Maar deze prins is al hersendood, gaat echt niet wakker worden en weer alles kunnen wat ie kon! Dit is een leven wat koste wat kost door moet gaan (hoeveel euro's zou dit half jaar nu al gekost hebben) Hoe erg dit ook klink, maar hij had "beter" dood kunnen gaan dan blijven leven en in principe geen leven meer hebben.
ps excuses voor mijn niet zo handige taalgebruik
