Leraar geschorst om beledigen profeet

Toen ik dit las dacht ik dat het wel een leraar zou zijn in een islamitisch land hier ver ver ver vandaan. Daar waar mensen weg vluchten omdat ze niet veilig zijn en geen eigen mening mogen hebben.

Maar ik schrok want het was een leraar van een school in Nederland.


Leraar geschorst om beledigen profeet Mohammed: 'Nog nooit voorgekomen' http://a.msn.com/01/nl-nl/BBU5yfA?ocid=se

Maar toen las ik dit:

Leerkracht geschorst na ’beledigen profeet’ https://www.telegraaf.nl/t/3206850/ via @telegraaf


...............
Volgens de techniekinstructeur volgde de beschuldiging op een incident in de klas eind januari. „Een leerlinge zei tegen een klasgenoot dat haar moeder mij ’haram’, ofwel vies vindt. Ik ving dat op en sprak haar daarop aan. In de pauze stonden ineens andere scholieren om mij heen en riepen op hoge toon dat ik de profeet beledigd zou hebben”, zegt de instructeur die om privacyredenen anoniem wil blijven.

Opstootje

Het opstootje in de gangen van de school werd gesust door de conciërge, maar de medeleerlingen dienden een klacht in bij de directeur van de school. „Die leerlingen geef ik niet eens les”, stelt de instructeur. De directeur van het Hoofdvaart College besloot naar aanleiding van de klacht van de medeleerlingen de instructeur te schorsen. Sindsdien zit hij thuis.
.................................
etc. etc.

Er loopt een onderzoek. De leerlingen die de docent beschuldigen van beledigen zitten niet eens in de klas van de docent. Ik vraag me dan wel af of de directeur genoeg reden had om de leerkracht te schorsen. Wat vinden jullie hiervan?

Ouders sluiten rijen rond Haga na 'hetze' http://a.msn.com/01/nl-nl/BBUxUp6?ocid=st

Een vrouw in hijab meld haar kinderen juist aan. Een daad van VERZET zegt de vrouw in die hijab.
Voor diegene die de link niet kunnen openen:

NRC
Ouders sluiten rijen rond Haga na 'hetze'

Kasper van Laarhoven
11 uur geleden

Het Cornelius Haga Lyceum in Amsterdam.© Foto Olivier Middendorp Het Cornelius Haga Lyceum in Amsterdam.

In de lerarenkamer van het Cornelius Haga Lyceum in Amsterdam-West lopen ouders, docenten en bestuursleden af en aan. Een vrouw met een lichtblauwe hijab en hoge hakken is vrijdagochtend vroeg vanuit Den Haag naar Amsterdam-West gereden om haar twee dochters op de school in te schrijven. Een daad van verzet, zegt ze. „Dat is het enige wat je hiermee bereikt: je maakt mensen alleen maar bewuster van hun identiteit.”

Donderdagavond hoorde de 37-jarige moeder dat de islamitische middelbare school, die in september 2017 haar deuren opende, ervan verdacht wordt leerlingen „anti-democratisch onderwijs” te bieden. Leidinggevenden zouden rond 2010 banden hebben onderhouden met terreurgroep Het Kaukasus Emiraat, betrokken bij bloedige aanslagen in en rond Moskou. Door de verdenkingen loopt de school mogeliik gemeentelijke subsidies voor uitbreiding van de school mis. Sluiting is evenmin uitgesloten.

De 37-jarige moeder gelooft niets van de bevindingen die de AIVD met de gemeente Amsterdam deelde. Verscheidene keren kwam de Haagse, die niet herkenbaar in de krant wil vanwege de „hetze die tegen de school gecreëerd wordt”, naar Amsterdam om kennis te maken. Andere ouders in de lerarenkamer vallen haar bij. Het is volgens hen geen toeval dat dit net voor de verkiezingen gebeurt. De burgemeester is uit op politiek gewin, zeggen ze. En door dit vlak voor 15 maart naar buiten te brengen, de uiterste datum dat leerlingen van school kunnen wisselen, probeert de gemeente ervoor te zorgen dat de school leegstroomt. Maar het tegenovergestelde is bereikt: de ouders voelen zich gedupeerd en steunen de school juist sterker. Bestuursvoorzitter en oprichter van de school Soner Atasoy mengt zich in het gesprek. „De gemeente heeft zes jaar lang geprobeerd de school tegen te houden”, zegt hij. „Dat is niet gelukt. Nu proberen ze het zo.”

Dag des Oordeels

Maar herkennen ouders en docenten het beeld dat de AIVD schetst, dan helemaal niet? Volgens de inlichtingendienst wordt de helft van de tijd op de mavo-, havo-, vwo-school aan het salafisme gewijd, de fundamentalistische islam. De ouders schudden hun hoofd. Drie docenten rond de tafel lachen om de vraag. „Als docent informatica praat ik over processors, computers en algoritmes”, zegt er een. „Daar komt geen Koran aan te pas.” Een collega legt uit dat de school door personele problemen juist al een tijdje geen islamlessen meer aanbiedt. „En de kinderen vinden dat jammer, die vragen er zelf naar.” Volgens een ouder laat dat het probleem zien. „De gemeente doet alsof het voor de kinderen opkomt, maar die zijn er juist de dupe van.”

Dan klinkt in de gang een versterkte stem. De leerlingen haasten zich naar de gebedsruimte, een verhoogd beige gestoffeerd gedeelte in de centrale hal van het containergebouw. De jongens zitten vooraan, de meisjes achter. Een docent roept de azan om, de gebedsoproep, de imam begint zijn preek. Hij vertelt over de acht poorten naar djenna, het paradijs, en hoe je daar na de Dag des Oordeels komt. Er zijn speciale hemelingangen voor onder meer bidders en vasters. En, zegt hij, in djenna zijn de mooiste paleizen en rivieren, mag je lekker aan de wijn en is er eten in overvloed. De kinderen luisteren half geïnteresseerd.

Khadija, Halima en Samira zijn tweedejaars. Ze voelen zich thuis op de school. Een paar klassen bestaan uit alleen maar meisjes, vertellen ze, maar de meeste zijn gemengd. Wel zitten meisjes en jongens nooit naast elkaar. De meisjes zijn blij dat ze hun „eigen cultuur” op school kunnen laten zien, zegt Samira – zwarte leren jas over zwarte hijab. Dat de helft van de tijd aan de salafistische geloofsleer wordt gewijd, doen de meisjes af als onzin. „Heel soms gaat het bij andere lessen, wiskunde of zo, over de islam, omdat iemand daar iets over vraagt”, zegt Halima. „Maar dat duurt nooit langer dan vijf minuten.” En soms beginnen ze lessen met het openingsvers van de Koran. Meestal leest de docent voor, soms een leerling. „Dat duurt nooit langer dan drie minuten.”

Ondertussen stroomt de hal rondom de gebedsruimte opnieuw vol, dit keer met ouders, zeker zo’n honderd. Atasoy doet opnieuw zijn verhaal, ditmaal voor de ouders, die voornamelijk verontwaardigd en boos zijn op de overheid, maar ook bezorgd. De kinderen hebben ’s middags vrij gekregen, zodat het bestuur vragen van ouders kan beantwoorden. „Wij willen dat jullie weten dat de school niet gaat sluiten”, zegt Atasoy. „Er zijn beschuldigingen geuit, maar die kloppen niet.”

Eén van de ouders is kritisch als Atasoy vol vuur meedeelt dat de school niet zal buigen voor de „zwartmakerij door gemeente en media”. Maar wat, zo vraagt de man, gaat Atasoy doen als het ministerie van Onderwijs doet wat het heeft aangekondigd en de financiering stillegt op het moment dat de school de onderwijsinspectie geen vrije toegang geeft. „De onderwijsinspectie kan komen, want wij gaan door met het leveren van goed onderwijs”, zegt Atasoy. „Plus, we hebben behoorlijk wat ervaring opgedaan in procederen. En voor de rest moeten we ons vertrouwen leggen in Allah.”

kopjechino schreef: ↑

10-03-2019 10:23

Wie is zij? Wie is ons? En je mag iedereen toch hoer noemen? Vrijheid van meningsuiting enzo.
Wie zijn deze kinderen? Ja zijn die vrouwen getrouwd met de profeet ja? Goh bijzonder.
Wie zijn deze meisjes? Hoeveel vrouwen in Nederland zijn tegen hun zin getrouwd met een oude zak?
Wie zijn deze lui?

Waarom vind jij dat je iedereen zo zou mogen noemen? En ben je beledigd als 'een feit' genoemd word wat wel echt zo is?

Echte aantallen? Alleen die van Syrische asielzoekers zijn geregistreerd.

Een artikel van NRC van dec. 2017 zegt dat er jaarlijks 250 kindhuwelijken in Nederland toenemen. Gesloten in het buitenland of stiekem in Nederland, informeel, want hier is het verboden. Nederland erkent die huwelijken niet, maar dat is blijkbaar geen probleem voor die oude man die thuis de wet bepaalt.

kopjechino schreef: ↑

10-03-2019 12:08

We hebben toch vrijheid van meningsuiting? Ik vind het anders als het van een docent komt maar verder mag je iedereen hoer noemen hoor behalve een ambtenaar.

Dus tegen een arts, serveerster of timmerman zeg je 'hoer' omdat het mag? Maar waarom zou je dit uberhaupt tegen iemand willen zeggen als hij of zij dat helemaal niet is? Dan doe je iemand vals beschuldigen. Allemaal smaad en laster. De vraag is dan 'mag je iemand vals beschuldigen?'

Een bepaalde groep roept ook steeds weer het woord 'kanker' voor elk woord. Het is niet verboden, maar wat een akelig naar mens ben je dan als je dit roept. Wat een haat gaat er schuil in dat hoofd.

poppiejoppie schreef: ↑

27-02-2019 11:24

Als mij dit was overkomen had ik samen met de directeur een gesprek gewild met deze jongen en zijn ouders. Laat die jongen maar eens aan zijn ouders vertellen dat hij mijn moeder voor hoer heeft uitgescholden. Hoe vinden de ouders deze taal van hun zoon? Daar zou ik heel benieuwd naar zijn,hoe staan zij tegenover het gedrag van hun zoon en welke maatregelen vinden zij dat er genomen moeten worden met betrekking tot het gedrag van hun zoon.

Misschien dat die ouders het hem hebben geleerd?

kopjechino schreef: ↑

10-03-2019 13:03

Ik noem niemand een hoer, ik zeg alleen dat het mag. Jij vind bijvoorbeeld ook dat je 'een bepaalde groep' mag beledigen. Valt dat dan niet onder smaad en laster?

Dan heb je mijn woorden niet goed begrepen.

kopjechino schreef: ↑

28-02-2019 18:08

Dat vind jij. Ik vind de docent respectloos en asociaal.

Op zoek naar een bepaalde quote kwam ik bovenstaande tegen.

Mensen die op scholen werken moeten kinderen wat leren. Ze hebben een voorbeeldfunctie. In Nederland is seks met een klein kind foute boel voor een puber, en al helemaal voor een oude man. Soms leer je iets dat je niet wil horen, maar die docent was niet asociaal.

Misschien was de docent wel beledigd doordat die twee meiden zeiden dat de moeder (dus geen domme puber) hem haram vond. Maar wat hij zei dat het in Nederland verboden is is gewoon een feit.

kopjechino schreef: ↑

10-03-2019 10:23

Wie is zij? Wie is ons? En je mag iedereen toch hoer noemen? Vrijheid van meningsuiting enzo.
Wie zijn deze kinderen? Ja zijn die vrouwen getrouwd met de profeet ja? Goh bijzonder.
Wie zijn deze meisjes? Hoeveel vrouwen in Nederland zijn tegen hun zin getrouwd met een oude zak?
Wie zijn deze lui?

Je had het niet tegen mij, maar Ik heb dat artikel toch maar even voor je opgezocht.


NRC checkt: ‘In Nederland zijn er jaarlijks naar schatting 250 kindhuwelijken’ https://www.nrc.nl/nieuws/2017/12/08/nr ... n-a1584274 via @nrc


NRC checkt: ‘In Nederland zijn er jaarlijks naar schatting 250 kindhuwelijken’

Dat stelt Defence for Children namens Girls not Brides Nederlands.

Sheila Kamerman

8 december 2017

De aanleiding

Onder de kop ‘Nog steeds kindhuwelijken in Nederland’ doet Defence for Children namens de organisatie Girls not Brides Nederland een alarmerend persbericht uit: Volgens Iara de Witte van Defence for Children zijn er naar schatting jaarlijks 250 kindhuwelijken in Nederland. De Witte in het persbericht: „Het komt met name voor in gesloten gemeenschappen, zoals de Syrische, Marokkaanse, Turkse, Egyptische, Pakistaanse en de Romagemeenschap.”

Een geschat aantal van 250 kindhuwelijken is hoog. Het is bovendien hetzelfde aantal per jaar dat in 2015 werd geschat. Intussen is (sinds eind 2015) de Wet tegengaan huwelijksdwang van kracht, waardoor minderjarigen in Nederland niet meer kunnen trouwen en het huwelijk van minderjarige kindbruiden (bijvoorbeeld uit Syrië) niet meer wordt erkend. Hoe zit dat?

Waar is het op gebaseerd?

Iara de Witte baseert haar schatting op het rapport Gewoon getrouwd, een onderzoek naar kindhuwelijken en religieuze huwelijken in Nederland van het Verwey-Jonker Instituut en de Universiteit Maastricht uit 2015, gemaakt op verzoek van het ministerie van Sociale Zaken. Dat rapport doet een ‘educated guess’ over het aantal kindhuwelijken in de periode 2013-2014.
En, klopt het?

In het rapport wordt een onderscheid gemaakt tussen kindhuwelijken die in het buitenland zijn gesloten en informele (vaak religieuze) huwelijken, gesloten ín Nederland. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) registreerde in de periode 2014-2015 29 kindhuwelijken die in het buitenland waren gesloten, voornamelijk onder jonge Syrische asielzoekers. Omdat die huwelijken zijn geregistreerd, noemen de onderzoekers die ‘de minimale ondergrens’.

Daarnaast schatten de onderzoekers het aantal informele, onwettige (vaak religieuze) kindhuwelijken in Nederland in de periode 2014-2015. Ze spraken daarvoor vele professionals, hulpverleners, sleutelfiguren, zorgverleners en mensen uit de verschillende gemeenschappen zelf en kwamen tot een beredeneerde schatting (‘educated guess’) van 249 kindhuwelijken per jaar.

Senior onderzoeker Eliane Smits van Waesberghe van het Verwey-Jonker

Instituut stelt dat het aantal geregistreerde kindhuwelijken gesloten in het buitenland sinds de nieuwe wet nul is, simpelweg omdat Nederland die niet erkent. „Hetgeen niet betekent dat minderjarige meisjes, of jongens, die getrouwd in Nederland arriveren geen probleem meer hebben. Ze kunnen te maken krijgen met druk vanuit de familie of zelfs verstoting.”

Wat betreft de schatting, die is niet meer up-to-date, zegt Smits van Waesberghe. Informele huwelijken zijn sowieso een ‘dark figure’. Een informeel, religieus huwelijk sluiten is in Nederland niet toegestaan zonder eerst een burgerlijk huwelijk te sluiten. Dat kan alleen als beide huwelijkspartners meerderjarig zijn. „Daardoor is het ook binnen gemeenschappen een onderwerp waar niet, of heel moeizaam over wordt gesproken.”

Door de Wet tegengaan huwelijksdwang kan het aantal kindbruiden zijn gedaald, zegt Smits van Waesberghe. „Tegelijkertijd was de grootste asielstroom ná het verschijnen van ons rapport, namelijk in 2015 en 2016. Het zou goed kunnen dat daar jongens en meisjes tussen zitten die informeel (religieus) zijn getrouwd, elders of in Nederland. Daardoor zou het cijfer ook juist hóger uit kunnen vallen.”

Zonder nieuw onderzoek blijft het koffiedik kijken, zegt Smits van Waesberghe. Zij is voor nieuw onderzoek, want het is een belangrijk onderwerp om qua aard en omvang te blijven monitoren.
Conclusie

Het aantal van 250 kindhuwelijken per jaar is een beredeneerde schatting over de jaren 2013 én 2014. Er zijn sindsdien ontwikkelingen geweest – een nieuwe wet tegen huwelijksdwang, grote asielinstroom – die het aantal van 250 (sterk) kunnen hebben beïnvloed. Er is nieuw onderzoek nodig. We beoordelen de stelling als: niet te checken.

Nu ik het een en ander heb gelezen vind ik dat die docent een lintje verdiend. En die schooldirecteur moet opstappen wat mij betreft.


'Nog altijd laten we kindbruiden in de steek' https://s.parool.nl/t-a4601818/ via @parool

Het Parool

'Nog altijd laten we kindbruiden in de steek'

opinie Als de vakantie uitdraait op een reis naar een gedwongen huwelijk, heeft de wet het nakijken. Kindbruiden verdienen beter, vinden Lotte Schipper en Klaas Valkering.
Door: Lotte Schipper en Klaas Valkering 22 juli 2018, 10:30

Het is eigenlijk niet voor te stellen: op je veertiende vertrek je voor een ontspannen zomervakantie met je ouders naar het land van je grootouders en daar word je achtergelaten. Moederziel alleen, vaak zonder paspoort, en getrouwd met een vaak onbekende man van minstens twee keer jouw leeftijd. En dat alles terwijl jouw klasgenoten met de caravan naar Frankrijk zijn vertrokken.

Het overkomt jaarlijks tenminste 250 jonge Nederlandse meisjes. Voor deze meisjes is de familiereis uitgedraaid op een huwelijksreis, waarna het leven zoals ze dat kenden voorgoed voorbij is. Dit schrikbarend hoge aantal moet snel omlaag, deze meisjes hebben ons nodig.

Kindhuwelijken zijn in Nederland gelukkig verboden, maar daar laten deze families zich niet door tegenhouden. De straf op huwelijksdwang is laag, de pakkans klein en een ticket is snel geboekt.


Dat moet anders. Zo vond ook het parlement dat in 2015 in recordtempo een wet aannam die kindhuwelijken verbiedt en de erkenning hiervan onmogelijk maakte.

Toenmalig minister Asscher deed er nog een schepje bovenop. Hij kwam met een actieplan en reserveerde jaarlijks een miljoen euro voor de aanpak van gedwongen huwelijken.

Nu, ruim 3 jaar verder, zien we dat deze maatregelen nog weinig effect hebben gehad. Sterker nog, begin deze maand deed het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating (LKHA) een waarschuwing dat het aantal jongeren dat wordt uithuwelijkt in het land van herkomst van hun ouders stijgt. Toch lijkt de aandacht voor die oproep alweer verdampt: zijn wij te druk met het plannen van onze vakantie in Frankrijk?

Taboe doorbreken
Wij roepen op tot een hardere en meer structurele aanpak van de strijd tegen kindhuwelijken. We moeten duidelijk maken dat kindhuwelijken onder Nederlandse kinderen niet worden getolereerd, en tegelijkertijd het taboe op dit onderwerp doorbreken.

De meeste meisjes durven namelijk geen melding te maken en daarmee blijven de meeste gevallen onopgemerkt.

Verbetering van deze situatie begint met structureel meer geld voor de aanpak van dit probleem. Het miljoen dat Asscher jaarlijks reserveerde is per 2018 weer van de begroting verdwenen zoals dit ook gebeurde met eerdere actieplannen. Goede intenties, weinig succes.

Niet voor niets vraagt het Kennisplatform Integratie & Samenleving om dit beleid te decentraliseren. Door gemeentes een grotere rol te geven ontstaat meer continuïteit en een meer doelgerichte aanpak.

Gemeenten en vooral de vrijwilligers, zoals 'ervaringsdeskundigen', weten vaak veel beter wat er speelt binnen deze gemeenschappen.

Niet erkend
Daarnaast moet harder worden opgetreden. De straffen op het dwingen van minderjarigen om te trouwen zijn op dit moment ronduit laag. Het is toch bizar dat iemand die een portemonnee steelt van een meisje van 12 de kans loopt langer achter de tralies te zitten dan wanneer hij datzelfde meisje van 12 dwingt om te trouwen?

Wat ons betreft wordt aansluiting gezocht bij de straffen op mensenhandel. Ook moeten politie en justitie meer ruimte krijgen om zelfstandig tot vervolging over te gaan bij dwanghuwelijken.

[foto:Klaas Valkering, vicevoorzitter CDJA © Dirk Hol]

Nu is het nog zo dat bij bepaalde vormen van
kindhuwelijken de minderjarige bruid eerst zelf aangifte moet doen, of erger nog dat een van haar ouders, die vaak verantwoordelijk zijn voor dit huwelijk, dit moeten doen. Dat werkt natuurlijk niet.

Er gebeurt nog iets geks met gedwongen bruiden in Nederland. Door de wetswijziging van 2015 worden kindhuwelijken in Nederland gelukkig niet erkend. Dat verandert echter wanneer de meisjes 18 worden. Het huwelijk dat eerst niet werd ­erkend, is vanaf dat moment toch geldig, ook wanneer deze meisjes hier bezwaar tegen ­hebben.

Langdurige echtscheiding

Hierdoor komt het voor dat kindbruidjes ongewenst alsnog vastzitten aan hun gedwongen huwelijk en een lange echtscheidingsprocedure door moeten. Hier kan de­ ­Kamer eenvoudige stappen in zetten door voortaan kindhuwelijken standaard als ongeldig te bestempelen en niet alsnog gelding laten krijgen wanneer de bruid de leeftijd van 18 passeert.

Wij begrijpen heus wel dat we gedwongen kindhuwelijken niet vandaag op morgen de wereld uit krijgen. Ook wij treden in de voetstappen van veel politici die eerder vol goede moed dit probleem hebben willen aanpakken.

Het mag niet zo zijn dat deze meisjes worden vergeten. Daarom roepen wij het kabinet op deze meisjes hoog op de agenda te zetten. Want hoewel ze op reis gaan met een retourticket, is hun kindhuwelijk een enkele reis in de verkeerde richting.