Actueel
alle pijlers
Martin Bril overleden
woensdag 22 april 2009 om 22:22
donderdag 23 april 2009 om 09:05
quote:RosieRo schreef op 23 april 2009 @ 00:46:
Zullen we het Rokjesdag maken?
Daar schreef hij nl altijd over
"Er word in dit verband ook wel over blousjesdag gesproken, meestal door vrouwen die onzeker zijn over hun benen en door mannen die op borsten vallen. Maar mijn voorkeur gaat uit naar rokjesdag – er is meer moed voor nodig om met de benen een frisse bries te trotseren dan met de armen, een vestje is bovendien zo aangetrokken."Bloesjesdag is ws ook van zijn hand. Het is niemand helemaal duidelijk óf deze twee woorden wel aan Dhr Bril toegeschreven kunnen en mogen worden; daar is nog veel discussie over
Zullen we het Rokjesdag maken?
Daar schreef hij nl altijd over
"Er word in dit verband ook wel over blousjesdag gesproken, meestal door vrouwen die onzeker zijn over hun benen en door mannen die op borsten vallen. Maar mijn voorkeur gaat uit naar rokjesdag – er is meer moed voor nodig om met de benen een frisse bries te trotseren dan met de armen, een vestje is bovendien zo aangetrokken."Bloesjesdag is ws ook van zijn hand. Het is niemand helemaal duidelijk óf deze twee woorden wel aan Dhr Bril toegeschreven kunnen en mogen worden; daar is nog veel discussie over
donderdag 23 april 2009 om 09:12
Ik las het net op nu.nl en heb vervolgens op de Volkskrantwebsite alles over hem gelezen. Ik dat zijn column niet meer was verschenen was slecht nieuws, maar ik was er van overtuigd dat hij wel zou terugkeren. Tegen beter weten in misschien, productief als hij was.
Zo erg... Vooral voor zijn vrouw en kinderen, zo jong je man/vader verliezen...
Zo erg... Vooral voor zijn vrouw en kinderen, zo jong je man/vader verliezen...
donderdag 23 april 2009 om 09:38
donderdag 23 april 2009 om 09:44
Ik hoorde het gisteren bij het nieuws, eerste reactie sh*t en schrik. En dat op 49-jarige leeftijd.
Ik ken hem alleen van DWDD. Daar zat hij met zijn twee dochters die zich voor hem schaamden omdat hij weer eens over hun had geschreven en hoe hun leven eruit zag in huize Bril.
Zal hem missen daar bij DWDD. .
Hele erge mooie Fokke en Sukke.
Ik ken hem alleen van DWDD. Daar zat hij met zijn twee dochters die zich voor hem schaamden omdat hij weer eens over hun had geschreven en hoe hun leven eruit zag in huize Bril.
Zal hem missen daar bij DWDD. .
Hele erge mooie Fokke en Sukke.
donderdag 23 april 2009 om 10:39
donderdag 23 april 2009 om 10:46
quote:Zatla schreef op 23 april 2009 @ 10:43:
Ja, ik schrok me dood toen ik vanochtend de krant zag. Ik trek vandaag speciaal voor Bril een rokje aan.
Ik snap dat dus nooit.
Dat mensen helemaal van slag zijn als er een BN-er overlijdt.
Je kent diegene toch niet persoonlijk?
Ja, ik schrok me dood toen ik vanochtend de krant zag. Ik trek vandaag speciaal voor Bril een rokje aan.
Ik snap dat dus nooit.
Dat mensen helemaal van slag zijn als er een BN-er overlijdt.
Je kent diegene toch niet persoonlijk?
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 23 april 2009 om 10:50
quote:calvijn1 schreef op 23 april 2009 @ 10:46:
[...]
Ik snap dat dus nooit.
Dat mensen helemaal van slag zijn als er een BN-er overlijdt.
Je kent diegene toch niet persoonlijk?Je kan toch iemand waarderen om zijn teksten/muziek/humor whatever? En het zonde/jamer/verdrietig/kut vinden voor zijn familie?
[...]
Ik snap dat dus nooit.
Dat mensen helemaal van slag zijn als er een BN-er overlijdt.
Je kent diegene toch niet persoonlijk?Je kan toch iemand waarderen om zijn teksten/muziek/humor whatever? En het zonde/jamer/verdrietig/kut vinden voor zijn familie?
donderdag 23 april 2009 om 10:54
quote:Star schreef op 23 april 2009 @ 10:50:
[...]
Je kan toch iemand waarderen om zijn teksten/muziek/humor whatever? En het zonde/jamer/verdrietig/kut vinden voor zijn familie?
Zekers, dat heb ik zelf ook, maar ik vind sommige mensen daar dan weer in mijn ogen in doorslaan. Echt verdrietig zijn bijv.
De dood van guusje nederhorst en frederique huyds vond ik wel erg omdat het confronterend is dat zulke jonge vrouwen overlijden aan zo'n rotziekte
[...]
Je kan toch iemand waarderen om zijn teksten/muziek/humor whatever? En het zonde/jamer/verdrietig/kut vinden voor zijn familie?
Zekers, dat heb ik zelf ook, maar ik vind sommige mensen daar dan weer in mijn ogen in doorslaan. Echt verdrietig zijn bijv.
De dood van guusje nederhorst en frederique huyds vond ik wel erg omdat het confronterend is dat zulke jonge vrouwen overlijden aan zo'n rotziekte
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 23 april 2009 om 10:55
quote:calvijn1 schreef op 23 april 2009 @ 10:46:
[...]
Ik snap dat dus nooit.
Dat mensen helemaal van slag zijn als er een BN-er overlijdt.
Je kent diegene toch niet persoonlijk?
bij uitstek iemand die je elke dag bij de koffie even 'toespreekt' vanuit zijn kolommetje, over thema's waar jijzelf toevallig ook veel mee hebt, wordt op den duur weliswaar geen vriend of kennis maar wel degelijk onderdeel van je leven. Dat klinkt zwaarder dan ik het bedoel en ik ben niet diep in de rouw ofzo, vond Bril zelfs op grond van hoe ik hem weleens meemaakte nogal een rare kwibus.
Maar hij was een onderdeeltje van mijn dag, van mijn mediaconsumptie en iemand die me elke dag wel even te binnen schoot, als ik een typisch 'Bril' momentje meemaak.
Zijn ziekteproces jaren geleden en ook nu weer heeft hij mooi en moedig beschreven. Dan leef je mee, als lezer.
Gaat zo iemand dan dood, dan doet dat wat met je, met mij wel in ieder geval.
[...]
Ik snap dat dus nooit.
Dat mensen helemaal van slag zijn als er een BN-er overlijdt.
Je kent diegene toch niet persoonlijk?
bij uitstek iemand die je elke dag bij de koffie even 'toespreekt' vanuit zijn kolommetje, over thema's waar jijzelf toevallig ook veel mee hebt, wordt op den duur weliswaar geen vriend of kennis maar wel degelijk onderdeel van je leven. Dat klinkt zwaarder dan ik het bedoel en ik ben niet diep in de rouw ofzo, vond Bril zelfs op grond van hoe ik hem weleens meemaakte nogal een rare kwibus.
Maar hij was een onderdeeltje van mijn dag, van mijn mediaconsumptie en iemand die me elke dag wel even te binnen schoot, als ik een typisch 'Bril' momentje meemaak.
Zijn ziekteproces jaren geleden en ook nu weer heeft hij mooi en moedig beschreven. Dan leef je mee, als lezer.
Gaat zo iemand dan dood, dan doet dat wat met je, met mij wel in ieder geval.
