Mix baby

21-03-2021 17:55 140 berichten
Alle reacties Link kopieren
In een ander topic kwam ik net de term ‘mix baby’ tegen, en eerder ook al eens ‘halfbloedje’ en ‘dubbelbloed’. Nu vroeg ik me of dit veel voorkomende termen voor een kindje van ouders met respectievelijk een donkere en een lichte huidskleur, want voor mij klinkt het bijzonder. Zijn dit neutrale woorden?
Ik houd wel van hokjes en krijg kortsluiting als ik niet genoeg weet over iemand. Ja echt
Doggo schreef:
21-03-2021 20:09
Ik houd wel van hokjes en krijg kortsluiting als ik niet genoeg weet over iemand. Ja echt
Kun je geen groter hok maken met de titel 'anders"?
Alle reacties Link kopieren
.
broccolibloemkool123 wijzigde dit bericht op 22-03-2021 11:07
0.00% gewijzigd
Lollypop04 schreef:
21-03-2021 20:02
Waar zit dan de ervaren belediging in op die momenten?
Verraad.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het ook kunnen vragen, naar de oorsprong van een kind, als er duidelijk ook een andere afkomst mee speelt. Natuurlijk weet ik dat de desbetreffende vader of moeder Nederlands kan zijn. Maar dat er mogelijk ergens in de lijn iemand vanuit andere oorden is gekomen. Ik vind dat inderdaad interessant. Ik ben geen wereldreiziger, geen geld voor gehad en nog steeds niet. Ik zou wel willen maar dat zit er voorlopig niet in. Maar mensen die een connectie hebben met andere delen van de wereld, daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Ik zou ze echt niet de hemd van het lijf vragen, maar een vraag naar herkomst zou ik wel kunnen stellen. En waarom ik dat niet zo snel zou vragen bij witte baby's is toch vrij simpel, daarbij vermoed ik minder snel een link met ver weg. Natuurlijk kan dat toch wel zo zijn, maar die kans is net wat minder groot. En de Hollandse geschiedenis en achtergrond ken ik zelf ook wel.
Ik zou alle 3 de termen niet gebruiken zoals ze in de OP staan. Mix als term kende ik niet en de andere 2 klinken niet prettig.
cuculuscanorus schreef:
21-03-2021 20:10
Kun je geen groter hok maken met de titel 'anders"?
Ja, maar dan krijg ik alsnog kortsluiting. Ik weet graag veel over iemand want dat maakt voor mij de communicatie makkelijker. Ik pas me vaak aan aan mensen. Ik wil weten wat iemand interessant vind, wat zijn normen en waarden zijn, waar die een hekel aan heeft etc. Dus ik stel ook veel vragen en iemands afkomst maakt voor mij het puzzeltje soms completer.
Alle reacties Link kopieren
cuculuscanorus schreef:
21-03-2021 20:10
Kun je geen groter hok maken met de titel 'anders"?
Daar krijg ik gelijk zo’n KvKdeuntje van in mijn hoofd. Bedankt :|

(Dan zeggen ze anders, en anders is gek, daar ben ik al lang van doordrongen)
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Lollypop04 schreef:
21-03-2021 20:02
Waar zit dan de ervaren belediging in op die momenten?
Je bent vóór hen, één met hen en hun visie of tegen hen. Iets anders is er niet.
Alle reacties Link kopieren
Cateautje schreef:
21-03-2021 20:12
Verraad.
Alleen als je wil hoor, maar zou je me kunnen uitleggen waar dan het ervaren verraad in zit? Het lijkt me zo lastig voor je, omdat je dan blijkbaar altijd wel ergens iemand voor het hoofd stoot, hoe je je ook identificeert zeg maar.
Lollypop04 schreef:
21-03-2021 20:13
Ik zou het ook kunnen vragen, naar de oorsprong van een kind, als er duidelijk ook een andere afkomst mee speelt. Natuurlijk weet ik dat de desbetreffende vader of moeder Nederlands kan zijn. Maar dat er mogelijk ergens in de lijn iemand vanuit andere oorden is gekomen. Ik vind dat inderdaad interessant. Ik ben geen wereldreiziger, geen geld voor gehad en nog steeds niet. Ik zou wel willen maar dat zit er voorlopig niet in. Maar mensen die een connectie hebben met andere delen van de wereld, daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Ik zou ze echt niet de hemd van het lijf vragen, maar een vraag naar herkomst zou ik wel kunnen stellen. En waarom ik dat niet zo snel zou vragen bij witte baby's is toch vrij simpel, daarbij vermoed ik minder snel een link met ver weg. Natuurlijk kan dat toch wel zo zijn, maar die kans is net wat minder groot. En de Hollandse geschiedenis en achtergrond ken ik zelf ook wel.
Ik zou alle 3 de termen niet gebruiken zoals ze in de OP staan. Mix als term kende ik niet en de andere 2 klinken niet prettig.
Ik vind het ook niet erg als ernaar gevraagd wordt. Opheldering eisen vind ik wel vervelend.
Maar vaak wordt het als een complimentje gebracht ' wat een bijzondere kleur ogen heeft hij, is zijn vader Nederlands?'
Dan ga ik niet 'hoho waarom deze aanname, ik ben hier ook geboren hoor dus ik prefereer kaukasisch, vader is kaukasisch dus, dus wat vragen we volgende keer? '.
Alle reacties Link kopieren
lemoos2 schreef:
21-03-2021 20:15
Je bent vóór hen, één met hen en hun visie of tegen hen. Iets anders is er niet.
Klinkt misschien gek zoals ik het zeg, maar weet niet zo goed hoe het anders te zeggen.. Het lijkt me dan zo lastig om je 'eigen ik' te zijn, als je van verschillende kanten waar jouw ik uit zou kunnen bestaan /waar je je mee identificeert, verwachtingen zijn of zelfs teleurstellingen of veroordelingen. Er is dan altijd een kant die er iets negatiefs van vindt. Lijkt me tien keer moeilijker om dan bij jezelf te blijven dan als je 'maar 1' afkomst in je voorgeschiedenis hebt.
Lollypop04 schreef:
21-03-2021 20:13
Ik zou het ook kunnen vragen, naar de oorsprong van een kind, als er duidelijk ook een andere afkomst mee speelt. Natuurlijk weet ik dat de desbetreffende vader of moeder Nederlands kan zijn. Maar dat er mogelijk ergens in de lijn iemand vanuit andere oorden is gekomen. Ik vind dat inderdaad interessant. Ik ben geen wereldreiziger, geen geld voor gehad en nog steeds niet. Ik zou wel willen maar dat zit er voorlopig niet in. Maar mensen die een connectie hebben met andere delen van de wereld, daar ben ik wel nieuwsgierig naar. Ik zou ze echt niet de hemd van het lijf vragen, maar een vraag naar herkomst zou ik wel kunnen stellen. En waarom ik dat niet zo snel zou vragen bij witte baby's is toch vrij simpel, daarbij vermoed ik minder snel een link met ver weg. Natuurlijk kan dat toch wel zo zijn, maar die kans is net wat minder groot. En de Hollandse geschiedenis en achtergrond ken ik zelf ook wel.
Ik zou alle 3 de termen niet gebruiken zoals ze in de OP staan. Mix als term kende ik niet en de andere 2 klinken niet prettig.
Ik vind het niet erg als mensen mij naar mijn afkomst vragen want ik ben hier daadwerkelijk niet geboren, maar ik hoop toch echt dat mijn kinderen die vraag nooit zullen krijgen. Anno 2021 is daar denk ik ook geen enkele aanleiding meer toe, zoveel mensen die er buitenlands uitzien maar toch al een generatie of vier, vijf of langer hier aanwezig zijn en geen enkele binding hebben met welk ander land dan ook.
Surebaby schreef:
21-03-2021 20:20
Ik vind het ook niet erg als ernaar gevraagd wordt. Opheldering eisen vind ik wel vervelend.
Maar vaak wordt het als een complimentje gebracht ' wat een bijzondere kleur ogen heeft hij, is zijn vader Nederlands?'
Dan ga ik niet 'hoho waarom deze aanname, ik ben hier ook geboren hoor dus ik prefereer kaukasisch, vader is kaukasisch dus, dus wat vragen we volgende keer? '.
Precies! Manier waarop bepaalt alles. Vind het dan wel weer jammer dat sommige mensen zelfs een vraag die uit interesse wordt gesteld opzettelijk verkeerd opvatten, om maar een punt te maken. Soms komt iemand even niet zo handig uit de hoek, maar dat wil niet zeggen dat er meteen een boze bedoeling achter zit.
Cateautje schreef:
21-03-2021 19:20
Maar goed, aan de andere kant zijn mensen met een andere afkomst die vragen waar ik vandaan kom en ik zeg Nederland, dan diep beledigd en dat laten ze heel duidelijk merken.
Oh ja. Dat antwoord geef ik alleen als ik wel zin heb in een relletje.
De ene persoon vind dat je ze in de maling neemt 'want dat kan niet'.
De andere persoon dat je diegene (die vaak niet mijn afkomst heeft maar OK) ontkent.
En dan nog de aparte groep kaukasische mensen die meelevend gratis therapie gaan geven omdat ik me 'nergens voor hoef te schamen joh'.
Alle reacties Link kopieren
Man en ik hebben donkerblond haar, een lichte huid een blauwe ogen.
We hebben samen ook een dochter met blauwe ogen, blond haar en een hele lichte huid.

Aan mij was nooit de vraag gesteld waar wij vandaan komen, totdat ze mijn schoonvader ontmoeten met zijn engelse accent. Dan kunnen sommige mensen er echt over doorzagen terwijl ik het zelf niet eens precies weet welke moeder van overgrootoma of opa precies waar vandaan kwam.

Het werkt heerlijk provocerend als ik zeg dat wij met ons gezin gewoon een vuilnisbakkenras zijn. Dan houdt het gezever meteen op.
Alle reacties Link kopieren
Lillybit schreef:
21-03-2021 19:10
Het is net zoals heel veel termen en gebuiken van oorsprong een niet zo'n fijne benaming. Dat we er tegenwoordig geen negativiteit meer aan koppelen of ons niet eens meer bewust zijn van de oorspronkelijke betekenis neemt niet weg waar het ooit voor bedoeld was en dat het voor sommige mensen een vervelend woord is.
Goed om te weten! Geldt dat voor jou voor alledrie de woorden?
LoiseauVélo schreef:
21-03-2021 20:32
Precies! Manier waarop bepaalt alles. Vind het dan wel weer jammer dat sommige mensen zelfs een vraag die uit interesse wordt gesteld opzettelijk verkeerd opvatten, om maar een punt te maken. Soms komt iemand even niet zo handig uit de hoek, maar dat wil niet zeggen dat er meteen een boze bedoeling achter zit.
Vraag je iemand in de straat waar ze dat dure handtasje van hebben bekostigd? Vraag je een nieuwe collega wat hij gestemd heeft? Vraag je je buurman wat hij verdient? Vraag je iemand tijdens het eerste gesprek of hij homo is? Dat zijn allemaal vragen uit interesse. Maar toch stel je die vraag doorgaans niet.

Ik zeg niet dat je nooit naar afkomst mag vragen, maar ‘interesse’ heeft een plaats en een tijd.
Surebaby schreef:
21-03-2021 20:32
Oh ja. Dat antwoord geef ik alleen als ik wel zin heb in een relletje.
De ene persoon vind dat je ze in de maling neemt 'want dat kan niet'.
De andere persoon dat je diegene (die vaak niet mijn afkomst heeft maar OK) ontkent.
En dan nog de aparte groep kaukasische mensen die meelevend gratis therapie gaan geven omdat ik me 'nergens voor hoef te schamen joh'.
De 'waar kom je vandaan' 'waar kom je écht vandaan' vragen zijn me bekend ik heb vaak woonplaats en geboorteplaats geantwoord. Ik vind zelf dat ik er Nederlands uitzie, punt.
Máár als iemand gaat doorvragen dan ga ik echt niet vertellen dat ik 1 buitenlandse oma heb die op haar beurt ook weer buitenlandse ouders, voorouders etc. had. Daar is geen beginnen aan en aan een volslagen onbekende kan het nog onwaarschijnlijk overkomen ook want ik ben lang, ik ben donkerwit en heb grijze ogen.
Het gaat ze verder ook niets aan.
Lollypop04 schreef:
21-03-2021 20:21
Klinkt misschien gek zoals ik het zeg, maar weet niet zo goed hoe het anders te zeggen.. Het lijkt me dan zo lastig om je 'eigen ik' te zijn, als je van verschillende kanten waar jouw ik uit zou kunnen bestaan /waar je je mee identificeert, verwachtingen zijn of zelfs teleurstellingen of veroordelingen. Er is dan altijd een kant die er iets negatiefs van vindt. Lijkt me tien keer moeilijker om dan bij jezelf te blijven dan als je 'maar 1' afkomst in je voorgeschiedenis hebt.
Het is voor heel veel mensen (denk ik) wel een issue.

Voor mij speelde dit enkel als ik buiten mijn eigen ‘oorspronkelijke’ woongebied kwam. Tijdens opgroeien en als jonge meid kwam ik het niet veel tegen ondanks opgroeien in PVV-gebied (Zuid-Limburg). Er waren te weinig ‘hybride’ types om je eigen clubje mee te vormen, te weinig diversiteit voor segregatie in een dorp. Je was gewoon Lemoos uit dorp X. En als iemand wat smerig over je had te zeggen en afkomstig was uit dorp Y dan kreeg die klappen van dorp X, en niet zuinig. In dorp X was je gewoon jezelf. En mensen mochten je omdat je bepaalde eigenschappen had of mochten je niet vanwege bepaalde eigenschappen. Afkomst speelde daar geen rol in. Ik heb het in ieder geval nooit zo ervaren. Ik ben ook terug verhuisd toen zoon op komst was. Ik heb hem tot dusverre nog nooit iets horen vertellen over rare opmerkingen of vragen. Sowieso in zijn generatie ook niet meer zo uniek, als ik naar zijn klasje kijk.

Ik heb het alleen soms gemerkt binnen familie, toen er langzaam ‘aangetrouwden’ binnen sijpelden. Dan was je ineens ‘die Hollandse’. Of die van de ‘Exotische tak’. Daar was/ben ik zelf snel klaar mee. Ik weet dan wat ik aan iemand heb en die hoeft dan ook niet meer ineens te komen slijmen om iets geregeld te krijgen en dat ik ineens ‘een van hen’ ben. Zo rancuneus ben ik wel (en dan ben ik niet vies van verwijzingen zoals ‘ons’ temperament).

Het speelt in grote steden veel meer denk ik. Ik ben voor het eerst in een grote Brabantse stad uitgemaakt voor ‘zandneger’, wist niet eens wat dat was. Ik zie in de stad waar ik werk ook veel meer segregatie. Dat werkt een wij-zij natuurlijk veel sterker in de hand. Ik zie leerlingen ook echt ‘switchen’ tussen verschillende sociale netwerken, met soms toch wel wat loyaliteitsconflicten.
Alle reacties Link kopieren
kadanz schreef:
21-03-2021 20:22
Ik vind het niet erg als mensen mij naar mijn afkomst vragen want ik ben hier daadwerkelijk niet geboren, maar ik hoop toch echt dat mijn kinderen die vraag nooit zullen krijgen. Anno 2021 is daar denk ik ook geen enkele aanleiding meer toe, zoveel mensen die er buitenlands uitzien maar toch al een generatie of vier, vijf of langer hier aanwezig zijn en geen enkele binding hebben met welk ander land dan ook.
Ik kijk daar wel wat anders tegenaan. Mijn kind is in Nederland geboren (en de tweede straks ook) en toch hebben ze via mijn man 50% een andere afkomst. Van die afkomst krijgen ze ook de cultuur en gebruiken mee, net zoals de Nederlandse. Buiten corona gaan we daar ook minstens 1x per jaar een maand naartoe ivm familie maar ook omdat we het belangrijk vinden dat ze beide afkomsten meekrijgen. Ze zijn immers een mix van mij en mijn man en daar hoort ook een andere cultuur dan de Nederlandse bij. Ik zou het dus niet erg vinden als ze mijn kinderen er later naar vragen. Wellicht dat mijn kinderen er straks anders over denken (of hetzelfde), geen idee.
Het is erg persoonlijk dus als ik het zo lees. Oke de term halfbloedje zal ik niet zo snel meer gebruiken. Maar ik heb het regelmatig met mijn kinderen over het land waar hun vader vandaan komt. En dat ze hun donkere haren daarvandaan hebben. Ondanks dat mijn kinderen echt net zo Nederlands zijn als hun blonde vriendjes.

En mijn zoontje zit ook echt in een klas waar de helft van alle kinderen één buitenlandse vader of moeder hebben. Van Japanse, tot Mexicaanse tot Iraneze ouders die samen zijn met blanke Nederlanders. Ik vind dat echt super leuk en echt een verrijking. Dat geen kleur zien, vind ik ook een beetje saai. Is toch hartstikke leuk om daar over te praten.
Alle reacties Link kopieren
Surebaby schreef:
21-03-2021 20:20
Ik vind het ook niet erg als ernaar gevraagd wordt. Opheldering eisen vind ik wel vervelend.
Maar vaak wordt het als een complimentje gebracht ' wat een bijzondere kleur ogen heeft hij, is zijn vader Nederlands?'
Dan ga ik niet 'hoho waarom deze aanname, ik ben hier ook geboren hoor dus ik prefereer kaukasisch, vader is kaukasisch dus, dus wat vragen we volgende keer? '.
Dat vind ik ook raar als mensen je zo in een gesprek tegemoet treden. Eisen impliceert recht hebben op, of althans vinden dat je dat hebt, en dat is toch op zijn zachtst gezegd vreemd als het om dat soort informatie gaat.

Die laatste zin, gelukkig maar :-D
Is wel heel duidelijk in ieder geval.. ;-)
Lollypop04 schreef:
21-03-2021 20:16
Alleen als je wil hoor, maar zou je me kunnen uitleggen waar dan het ervaren verraad in zit? Het lijkt me zo lastig voor je, omdat je dan blijkbaar altijd wel ergens iemand voor het hoofd stoot, hoe je je ook identificeert zeg maar.
Dat ik mij als Nederlandse presenteer is in de ogen van veel mensen uit van oorsprong andere culturen verraad omdat ook in die hoek een sterk gevoel van wij en zij aanwezig is en als ik Nederlands zeg, dan pleeg ik dus verraad, want in hun ogen dien ik te kiezen en wel voor de kant waarvan zij vinden dat die bestaat.
Surebaby schreef:
21-03-2021 20:32
Oh ja. Dat antwoord geef ik alleen als ik wel zin heb in een relletje.
De ene persoon vind dat je ze in de maling neemt 'want dat kan niet'.
De andere persoon dat je diegene (die vaak niet mijn afkomst heeft maar OK) ontkent.
En dan nog de aparte groep kaukasische mensen die meelevend gratis therapie gaan geven omdat ik me 'nergens voor hoef te schamen joh'.
Yep!!! All of the above. :-D
Alle reacties Link kopieren
lemoos2 schreef:
21-03-2021 20:49
Het is voor heel veel mensen (denk ik) wel een issue.

Voor mij speelde dit enkel als ik buiten mijn eigen ‘oorspronkelijke’ woongebied kwam. Tijdens opgroeien en als jonge meid kwam ik het niet veel tegen ondanks opgroeien in PVV-gebied (Zuid-Limburg). Er waren te weinig ‘hybride’ types om je eigen clubje mee te vormen, te weinig diversiteit voor segregatie in een dorp. Je was gewoon Lemoos uit dorp X. En als iemand wat smerig over je had te zeggen en afkomstig was uit dorp Y dan kreeg die klappen van dorp X, en niet zuinig. In dorp X was je gewoon jezelf. En mensen mochten je omdat je bepaalde eigenschappen had of mochten je niet vanwege bepaalde eigenschappen. Afkomst speelde daar geen rol in. Ik heb het in ieder geval nooit zo ervaren. Ik ben ook terug verhuisd toen zoon op komst was. Ik heb hem tot dusverre nog nooit iets horen vertellen over rare opmerkingen of vragen. Sowieso in zijn generatie ook niet meer zo uniek, als ik naar zijn klasje kijk.

Ik heb het alleen soms gemerkt binnen familie, toen er langzaam ‘aangetrouwden’ binnen sijpelden. Dan was je ineens ‘die Hollandse’. Of die van de ‘Exotische tak’. Daar was/ben ik zelf snel klaar mee. Ik weet dan wat ik aan iemand heb en die hoeft dan ook niet meer ineens te komen slijmen om iets geregeld te krijgen en dat ik ineens ‘een van hen’ ben. Zo rancuneus ben ik wel (en dan ben ik niet vies van verwijzingen zoals ‘ons’ temperament).

Het speelt in grote steden veel meer denk ik. Ik ben voor het eerst in een grote Brabantse stad uitgemaakt voor ‘zandneger’, wist niet eens wat dat was. Ik zie in de stad waar ik werk ook veel meer segregatie. Dat werkt een wij-zij natuurlijk veel sterker in de hand. Ik zie leerlingen ook echt ‘switchen’ tussen verschillende sociale netwerken, met soms toch wel wat loyaliteitsconflicten.
Bedankt voor je reactie!
Bijzonder wat je schrijft, te weinig diversiteit voor segregatie. Zo had ik er eigenlijk nog nooit naar gekeken maar ik kan me er denk ik wel een voorstelling bij maken. In een klein dorpje waar iedereen elkaar kent is x gewoon x en y gewoon y zonder dat je bij een bepaalde groep hoort.
Vervelend dat het dan juist in je familie soms een thema kan worden. Een plek waar je juist zou hopen dat je hoe dan ook tot de 'ons' behoort.
De term loyaliteitsconflict is de juiste omschrijving voor wat ik bedoelde. Lijkt me erg lastig voor je leerlingen, om met die loyaliteiten tussen verschillende groepen toch nog bij zichzelf te blijven.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven