Actueel
alle pijlers
Moeder vergeet baby in auto.
vrijdag 25 mei 2007 om 14:16
Moeder vergeet baby in auto .AMSTERDAM - In het Belgische Halle is donderdagmiddag een baby overleden die een hele dag in een afgesloten auto had gezeten. De moeder van het kind was de baby naar eigen zeggen vergeten. De vrouw had 's ochtends haar twee oudste kinderen naar school gebracht en was daarna naar haar werk gereden. Ze vergat dat haar 5 maanden oude baby nog in de auto zat. De politie onderzoekt of er opzet in het spel is. De vrouw zit niet vast. De baby is vermoedelijk door oververhitting om het leven gekomen. Hoe is dat nou mogelijk?? Dat je je baby vergeet??
zondag 27 mei 2007 om 23:49
Verstrooid
Volgens een vriendin kampte de vrouw na de bevalling met een lichte depressie en nam ze medicijnen. Misschien is dat de reden dat ze zo verstrooid was, aldus de Gazet van Antwerpen zaterdag.
De oppasmoeder was niet verbaasd toen Cathy de baby donderdag niet kwam brengen. "Het gebeurde nogal eens dat Kathy vergat te vertellen dat hij niet kwam."
De Brusselse justitie heeft de auto in beslag genomen en Cathy verhoord. De diensten gaan voorlopig uit van een tragisch ongeval.
Volgens een vriendin kampte de vrouw na de bevalling met een lichte depressie en nam ze medicijnen. Misschien is dat de reden dat ze zo verstrooid was, aldus de Gazet van Antwerpen zaterdag.
De oppasmoeder was niet verbaasd toen Cathy de baby donderdag niet kwam brengen. "Het gebeurde nogal eens dat Kathy vergat te vertellen dat hij niet kwam."
De Brusselse justitie heeft de auto in beslag genomen en Cathy verhoord. De diensten gaan voorlopig uit van een tragisch ongeval.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 28 mei 2007 om 08:06
Bij mij bleef de maxi-cosi altijd in de auto staan, die ging nooit mee naar het kinderdagverblijf.
Niet dat ik het wil goedpraten, maar als je flink in de war bent......
Ze is de hele dag waarschijnlijk gewoon gedacht dat ze de baby wél naar de opvang gebracht heeft.
En ik bel ook niet iedere dag naar kinderdagverblijf hoe het gaat.
Vreselijk triest, daar moet je als moeder dan mee verder leven (en als vader, flinke zo niet onherstelbare deuk in je huwelijk;(
maandag 28 mei 2007 om 09:14
Wat maakt het nu uit of je je kan vorstellen dat zoiets gebeurd? Ja, het gebeurt, schijnbaar vaker. Waarschijnlijk is er geen opzet in het spel. De ouders zijn ongelukkig en voelen zich megaschuldig, het kindje is dood.
Natuurlijk kan niemand zich voorstellen dat hij/zij dit zelf ooit zou gebeuren, maar denk je niet dat deze moeder dat ook altijd heeft geroepen?
Je weet nooit wat er kan gebeuren. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Het is gewoon een enorme rotsituatie.
Aanvulling op de afwezigheid op school/ KDV: Ja ik vind ook dat er ten alle tijden gebeld moet worden als een kind niet komt. In dit geval was de oppas echter gewend dat het kind zomaar niet kwam. Dan zoek je er de 12e keer toch niet meer iets achter? Of is deze oppas nu ook al schuldig?
Natuurlijk kan niemand zich voorstellen dat hij/zij dit zelf ooit zou gebeuren, maar denk je niet dat deze moeder dat ook altijd heeft geroepen?
Je weet nooit wat er kan gebeuren. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Het is gewoon een enorme rotsituatie.
Aanvulling op de afwezigheid op school/ KDV: Ja ik vind ook dat er ten alle tijden gebeld moet worden als een kind niet komt. In dit geval was de oppas echter gewend dat het kind zomaar niet kwam. Dan zoek je er de 12e keer toch niet meer iets achter? Of is deze oppas nu ook al schuldig?
maandag 28 mei 2007 om 09:40
In zekere zin wel. Als jij de verantwoordelijkheid van je kind overlaat aan een ander, dan mag je er toch van uit gaan dat ze die verantwoordelijkheid kan dragen. Ze had in ieder geval alerter kunnen zijn en de moeder kunnen bellen. Voor de rest sluit ik me aan bij Fleurtje. Ik durf ook wel te stellen dat ik mijn eigen kind nevernooit zal vergeten.
maandag 28 mei 2007 om 10:03
De meest vreselijke dingen gebeuren nu eenmaal vaak door een klein moment van onvoorzichtigheid. Een kind die verdrinkt een laagje van 10 cm water terwijl de moeder/vader even de badkamer uitloopt naar het andere brullende kind die van de trap kukelt of zich op een andere manier bezeerd.
Ik hóóp dat zoiets niemand zal overkomen, maar bijna iedere moeder, ook de belgische moeder in kwestie, zal zich niet van te voren kunnen voorstellen dat háár zoiets zal gebeuren.
Een vreselijk ONGELUK
maandag 28 mei 2007 om 10:05
De oppas heeft pas de verantoordelijkheid over het kind wanneer de baby door de ouders is overgedragen aan de oppas.
Bij grotere kinderen, die zelfstandig naar school/opvang gaan vind ik dat weer anders.
Het nabellen of het kind wel of niet komt heeft in beginsel meer te maken met de planning/dagindeling van de oppas.
maandag 28 mei 2007 om 10:09
Sja, heel erg waarschijnlijk, maar ik kan het me dus wél voorstellen dat dat gebeurt. Het is mij bijvoorbeeld al heel vaak gebeurd dat ik in die incidentele gevallen dat mijn zoon ergens logeert, ik wel 10 keer in zijn kamer sta om even bij hem te kijken en soms zelfs schrik als hij dan niet in zijn bed ligt. Dat is weliswaar een andere situatie, maar op een gegeven moment doe je dingen als je een bepaalde routine hebt volgens mij gewoon op de automatische piloot.
Dus je rijdt langs school, rijdt langs de oppas, rijdt naar je werk. Gaat aan het werk, denkt heus wel een paar keer aan je kinderen, maar hee, die zitten op school en zijn bij de oppas, dat zijn ze immers altijd als je op je werk bent. Dat je vanochtend een deel van je routine vergeten bent, daar sta je niet bij stil, want zeker als je bijvoorbeeld heel erg lang slaapgebrek hebt, dan worden die automatische piloot dingen in je hoofd een soort brij waarvan je echt niet meer weet of het nu gisteren was dat je dat gesprekje had of vanochtend. Dus je werkt gewoon, staat er geen seconde bij stil dat je je kind vandaag niet hebt afgezet want in je hoofd ben je immers wel gewoon bij de oppas geweest.
En dat ze dat kindje niet gezien heeft vind ik dus eigenlijk ook niet zo heel gek, als ik zonder mijn kind auto rij heb ik ook het stoeltje staan en dat registreer vaag dat er een stoeltje achterin staat, vanuit mijn ooghoek zeg maar, maar ja, hij is er niet bij dus echt goed kijken doe je niet. Pas op de plek van bestemming wil je dan bijvoorbeeld de gordels alvast zo neerleggen dat als je kind al slaapt je hem makkelijk in de stoel kunt wurmen ( dat doe ik altijd als ik mijn zoon ophaal met de auto) en dat is ook het eerste moment dat je bewust naar die stoel kijkt. En holy fuck nee, hoe kan dat nou, hoe kan hij nou hier zijn, ik heb hem vanochtend toch weggebracht, nee nee...
Ik kan het me levendig voorstellen en het lijkt me een hel voor die moeder.
Dus je rijdt langs school, rijdt langs de oppas, rijdt naar je werk. Gaat aan het werk, denkt heus wel een paar keer aan je kinderen, maar hee, die zitten op school en zijn bij de oppas, dat zijn ze immers altijd als je op je werk bent. Dat je vanochtend een deel van je routine vergeten bent, daar sta je niet bij stil, want zeker als je bijvoorbeeld heel erg lang slaapgebrek hebt, dan worden die automatische piloot dingen in je hoofd een soort brij waarvan je echt niet meer weet of het nu gisteren was dat je dat gesprekje had of vanochtend. Dus je werkt gewoon, staat er geen seconde bij stil dat je je kind vandaag niet hebt afgezet want in je hoofd ben je immers wel gewoon bij de oppas geweest.
En dat ze dat kindje niet gezien heeft vind ik dus eigenlijk ook niet zo heel gek, als ik zonder mijn kind auto rij heb ik ook het stoeltje staan en dat registreer vaag dat er een stoeltje achterin staat, vanuit mijn ooghoek zeg maar, maar ja, hij is er niet bij dus echt goed kijken doe je niet. Pas op de plek van bestemming wil je dan bijvoorbeeld de gordels alvast zo neerleggen dat als je kind al slaapt je hem makkelijk in de stoel kunt wurmen ( dat doe ik altijd als ik mijn zoon ophaal met de auto) en dat is ook het eerste moment dat je bewust naar die stoel kijkt. En holy fuck nee, hoe kan dat nou, hoe kan hij nou hier zijn, ik heb hem vanochtend toch weggebracht, nee nee...
Ik kan het me levendig voorstellen en het lijkt me een hel voor die moeder.
Am Yisrael Chai!
maandag 28 mei 2007 om 10:22
Gek eigenlijk FV, jij bent zo'n beetje de eerste moeder op dit topic die toegeeft dat ze zich kan voorstellen dat het gebeurt. Het voelt een beetje als "toegeven", omdat veel andere moeders er haast schande van spreken en absoluut zeker weten dat hen dit nooit zal gebeuren. Alsof ze koste wat kost willen bevestigen dat zij het wel goed doen en dat die mevrouw een slechte moeder is, want zoiets overkomt je schijnbaar niet en het is geen ongeluk. Nee, het gaat hier om onoplettendheid en onzorgvuldigheid. Het is blijkbaar gewoon stom van d'r!
Vinden de moeders dat deze mevrouw een slechte moeder is? Waarom lijkt het alsof niet-moeder hier veel "coulanter" in zijn?
Vinden de moeders dat deze mevrouw een slechte moeder is? Waarom lijkt het alsof niet-moeder hier veel "coulanter" in zijn?
maandag 28 mei 2007 om 10:26
Oh nee, ik denk helemaal niet dat ik alles goed doe, ik laat hier en daar vast ook steken vallen. Geloof me, ik klop mezelf echt niet op de borst; als ik het me wél voor zou kunnen stellen, zal ik nl de eerste zijn die dat toegeeft. Maar dit specifieke iets, dát zal me nooit gebeuren.
En of die Belgische een slechte moeder is? Dat weet ik niet, ik ken haar niet.
En of die Belgische een slechte moeder is? Dat weet ik niet, ik ken haar niet.
maandag 28 mei 2007 om 10:36
Ik denk dat het voor jezelf veiliger aanvoelt om een schuldvraag te creëren. Als je bij alles wat fout kan gaan altijd het besef zou hebben dat slechte dingen ook goede mensen kunnen gebeuren, omdat de wereld gewoon oneerlijk is en tragedies volkomen "random" zijn, dan had je geen leven. Dus het is makkelijker om de illusie te hebben dat mensen die tragedies overkomt zélf iets verkeerd gedaan moeten hebben, anders was het hen niet gebeurd. Als je dat niet denkt laat je immers de gedachte toe dat het jou ook kan gebeuren.
Ik denk dat er zoiets aan ten grondslag ligt.
Maar nee, ik vind de moeder niet per definitie een slechte moeder. Vind het op dit moment vooral een heel heel heel erg zielige moeder die moet leven met iets wat je niemand gunt. Zelfs al was het in het dagelijks leven wel een slechte moeder, maar daar weet ik verder niks vanaf.
Ik denk dat er zoiets aan ten grondslag ligt.
Maar nee, ik vind de moeder niet per definitie een slechte moeder. Vind het op dit moment vooral een heel heel heel erg zielige moeder die moet leven met iets wat je niemand gunt. Zelfs al was het in het dagelijks leven wel een slechte moeder, maar daar weet ik verder niks vanaf.
Am Yisrael Chai!
maandag 28 mei 2007 om 10:36
Maar vind je het dan niet net lijken of het not-done is om in dit topic te zeggen dat het jou, als moeder, inderdaad zou kunnen overkomen? Dat je je er iets bij voor kunt stellen, in plaats van dat je zegt: "dit zal me absoluut niet overkomen". Ik vind het zo gek dat FV zo'n beetje de enige is die zich er iets bij kan voorstellen.
maandag 28 mei 2007 om 10:41
Ik was toen mijn zoon baby was hem bijvoorbeeld ook heel vaak kwijt, dan schrok ik me wild want dan lag hij ineens niet in zijn bed. Tien seconden later bleek hij dan gewoon naast me in mijn bed te liggen, en had ik hem dus blijkbaar 's nachts opgehaald voor een nachtvoeding en was dan weer in slaap gevallen. Dat kon ik me dan echt niet herinneren, volgens mij deed ik dat zelfs slapend, dat ophalen. Maar ik had dus echt ontelbare keren een hartverzakking als ik eenmaal wél wakker mijn kind niet in zijn wiegje of ledikantje zag liggen. Dat soort dingen gebeuren, en het loopt miljoenen keren goed af, maar je zal maar net die ene zijn bij wie het niet goed af loopt zeg, ik moet er niet aan denken.
Am Yisrael Chai!
maandag 28 mei 2007 om 10:48
Het is intriest dat er blijkbaar die hele dag niemand even heeft gebeld, de oppas of de vader ofzo, want had die oppas even gebeld om te vragen "komt baby vandaag echt niet" dan was het anders afgelopen. Vind ik eigenlijk wel nalatig van de oppas, het komt niet echt betrokken over. Dat vind ik verontrustender dan dat de moeder het vergeten is, eigenlijk. Las hier een tijd terug ook van een kindje dat op de creche de hele dag in bed was vergeten, die hadden ze er gewoon niet uitgehaald na het slaapje, en dat vind ik eigenlijk enger, dat een oppas of je creche een kind dus ook niet mist.
Am Yisrael Chai!
maandag 28 mei 2007 om 11:08
maandag 28 mei 2007 om 11:29
Als jij als oppas al vele malen eerder hebt gebeld en de ouders zijn 'vergeten' te bellen dat het kind niet komt, sta je een volgende keer ook niet meteen met de hoorn in de hand. zeker niet als je nog op meerdere kindjes past. Opnieuw de opmerkingen 'ik zou gebeld hebben'. Gelukkig maar! Maar in dit geval niet meer relevant.
Ik kan me niet voorstellen dat MIJ dit zou overkomen, maar ik kan gewoon niet naar deze vrouw kijken als misdadigster. Ten minste, zolang niets daarop wijst. Dit is tragisch, maar het is gebeurd.
Ik denk wel dat moeders uitgaan van hun eigen situatie. Je wil en kan er toch niet aan denken dat je zoiets kan overkomen? net als dat ik er niet aan wil denken dat mijn kindje verstrikt kan raken in zijn lakentje, kan verdrinken in een bakje yoghurt, stikt in een rozijn. Allemaal weinig kans op, maar het zou kunnen. Deze moeder heeft in zekere zin een actieve rol gespeeld in de dood van haar kindje. Maar ook ik kan 100 situaties opnoemen waarin mijn kinderen door mijn acties gevaar hebben gelopen. Niet opzettelijk, en er is niets gebeurd. Maar het KAN! Waarom is dat zo moeilijk te begrijpen? Je wil het niet, je zal het gevaar niet opzoeken, maar het KAN!
Ik kan me niet voorstellen dat MIJ dit zou overkomen, maar ik kan gewoon niet naar deze vrouw kijken als misdadigster. Ten minste, zolang niets daarop wijst. Dit is tragisch, maar het is gebeurd.
Ik denk wel dat moeders uitgaan van hun eigen situatie. Je wil en kan er toch niet aan denken dat je zoiets kan overkomen? net als dat ik er niet aan wil denken dat mijn kindje verstrikt kan raken in zijn lakentje, kan verdrinken in een bakje yoghurt, stikt in een rozijn. Allemaal weinig kans op, maar het zou kunnen. Deze moeder heeft in zekere zin een actieve rol gespeeld in de dood van haar kindje. Maar ook ik kan 100 situaties opnoemen waarin mijn kinderen door mijn acties gevaar hebben gelopen. Niet opzettelijk, en er is niets gebeurd. Maar het KAN! Waarom is dat zo moeilijk te begrijpen? Je wil het niet, je zal het gevaar niet opzoeken, maar het KAN!
