Moeder vergeet baby in auto.

Ik denk dat het best mogelijk is.

Ik heb ooit op het kdv gehad waar ik werkte dat het oudere broertje aan het eind van de dag allang opgehaald was. De baby zat bij mij op de groep en die was dus vergeten door de moeder. Ze dacht dat de baby nog bij haar moeder was. Nu is het in dit geval niet erg want de baby was bij mij, maar ik kan me vorostellen dat als je het druk hebt en de routine is net even anders geworden (het kindje zat sinds kort op het kdv) dat je dan weleens wat vergeet...

In dir geval is het ene hele trieste afloop.

Ik kán het wel begrijpen, maar dat betekent nog niet dat ik vind dat het moet kunnen. Dit zal inderdaad een tragisch ongeval zijn geweest.



En degene die zegt dat hij/zij nog nóóit zijn kind is vergeten staat volgens mij straal te liegen, alleen loopt het meestal wel goed af, stap je vrolijk zwaaiend in de auto en word je teruggeroepen door je vriendin / moeder of wie dan ook met de vraag of je niet iets vergeten bent.



Tas-check, sleutels-check, rijbewijs-check, nee hoor, alles in orde. Nou, doei !!!! :D

Ik was degene of één van degenen die zei nog nooit haar kinderen te zijn vergeten maar dan sta ik dus straal te liegen?

Misschien is het jouw gewoonte om de zaken te verdraaien op het forum of een gevalletje van zoals de waard is vertrouwt ie zijn gasten?

Ik hou er niet van om voor leugenaar uitgemaakt te worden. Niet direct en niet indirect. Ik ben ze nog nooit vergeten, punt.



Die moeder zal het heus niet expres gedaan hebben, dat ze haar baby is vergeten maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het wel heel waardeloos is dát het je is overkomen.

Laat ik allereerst voorop stellen dat ik het verschrikkelijk voor de

ouders in kwestie vind. Ook voor de vader, ik weet niet of ik het mijn

partner ooit zou kunnen vergeven (ik zou hem wel willen vergeven, maar

ik denk eerlijk gezegd dat ik hem niet zou kúnnen vergeven).





Toch kan ik me er weinig bij voorstellen. Ik ben ook vergeetachtig,

maar als je dit soort dingen vergeet (moeder reed meerdere keren per

week langs de oppas, het was dus niet zo dat ze iets buiten haar

routine deed), dan twijfel ik toch een beetje aan de geestelijke

gesteldheid van deze mevrouw (en ik las inderdaad dat ze antidepressiva

slikte).





Je kind in de auto laten zitten vind ik anders dan een kind "even" in

huis kwijt zijn, zoals Fashionvictim omschrijft. Dat even kwijt zijn

vind ik meer in de categorie "kind zit op kdv en toch hoor ik kind in

huis huilen" vallen. Ik zal dan misschien een controlefreak zijn, maar

ik controleer altijd even de auto voordat ik hem voor langere tijd

afsluit.





Ik heb vandaag wel veel over dit verhaal nagedacht en me ook afgevraagd

waarom ik denk dat mij dit niet zou overkomen. Deels is dat denk ik

(zeker zal ik het nooit weten) omdat er voor je zoiets essentiëels

vergeet bijna waarschuwingen zijn. Kleine dingen die je vergeet en

waaruit je opmerkt dat het niet helemaal goed gaat. Ik denk (wederom

denk, ik weet het niet zeker) dat ik aan de hand van die kleine

waarschuwingen actie zou ondernemen om een echt ongeluk te voorkomen.





Bottomline is dat ik het gewoon oerstom vind van die mevrouw.

Tegelijkertijd huilt mijn hart voor haar, haar man en de rest van het

gezin. En vooral voor dat kleine ventje natuurlijk, die gewoon gestikt

is omdat zijn moeder de grootste blunder van haar leven beging.





Ik wil hiermee trouwens niet zeggen dat mijn kinderen nooit iets kan

ovetkomen. Ik kan ze nu eenmaal niet 24/7 in de gaten houden en een

kind is zo verdwenen en in een sloot gelopen en onder een auto of valt

de trap af. Je kunt niet alles voorkomen. Alleen van dit specifieke

geval kan ik me niet voorstellen dat het me zou gebeuren.

Laat ik allereerst voorop stellen dat ik het verschrikkelijk voor de

ouders in kwestie vind. Ook voor de vader, ik weet niet of ik het mijn

partner ooit zou kunnen vergeven (ik zou hem wel willen vergeven, maar

ik denk eerlijk gezegd dat ik hem niet zou kúnnen vergeven).





Toch kan ik me er weinig bij voorstellen. Ik ben ook vergeetachtig,

maar als je dit soort dingen vergeet (moeder reed meerdere keren per

week langs de oppas, het was dus niet zo dat ze iets buiten haar

routine deed), dan twijfel ik toch een beetje aan de geestelijke

gesteldheid van deze mevrouw (en ik las inderdaad dat ze antidepressiva

slikte).





Je kind in de auto laten zitten vind ik anders dan een kind "even" in

huis kwijt zijn, zoals Fashionvictim omschrijft. Dat even kwijt zijn

vind ik meer in de categorie "kind zit op kdv en toch hoor ik kind in

huis huilen" vallen. Ik zal dan misschien een controlefreak zijn, maar

ik controleer altijd even de auto voordat ik hem voor langere tijd

afsluit.





Ik heb vandaag wel veel over dit verhaal nagedacht en me ook afgevraagd

waarom ik denk dat mij dit niet zou overkomen. Deels is dat denk ik

(zeker zal ik het nooit weten) omdat er voor je zoiets essentiëels

vergeet bijna altijd waarschuwingen zijn. Kleine dingen die je vergeet en

waaruit je opmerkt dat het niet helemaal goed met je gaat. Ik denk (wederom

denk, ik weet het niet zeker) dat ik aan de hand van die kleine

waarschuwingen actie zou ondernemen om een echt ongeluk te voorkomen.





Bottomline is dat ik het gewoon oerstom vind van die mevrouw.

Tegelijkertijd huilt mijn hart voor haar, haar man en de rest van het

gezin. En vooral voor dat kleine ventje natuurlijk, die gewoon gestikt

is omdat zijn moeder de grootste blunder van haar leven beging.





Ik wil hiermee trouwens niet zeggen dat mijn kinderen nooit iets kan

ovetkomen. Ik kan ze nu eenmaal niet 24/7 in de gaten houden en een

kind is zo verdwenen en in een sloot gelopen en onder een auto of valt

de trap af. Je kunt niet alles voorkomen. Alleen van dit specifieke

geval kan ik me niet voorstellen dat het me zou gebeuren.

Ik wil hiermee trouwens niet zeggen dat mijn kinderen nooit iets kan ovetkomen. Ik kan ze nu eenmaal niet 24/7 in de gaten houden en een kind is zo verdwenen en in een sloot gelopen en onder een auto of valt de trap af. Je kunt niet alles voorkomen. Alleen van dit specifieke geval kan ik me niet voorstellen dat het me zou gebeuren.

Dat heb ik hier ook, tevergeefs, duidelijk proberen te maken. Ik kan me zoveel 'fouten' en vergissingen voorstellen, maar dit niet. Ik durf dus ook te zeggen dat dit mij niet zal gebeuren. Het is me de eerste maand niet gebeurd, een maand waarin ik meer met andere dingen bezig was dan met mn kind én antidepressiva slikte; dus ik kan me niet voorstellen dat het me nu wél zou gebeuren.

Iedereen maakt eens in z'n leven wel een grote blunder. Dat voor deze vrouw de blunder van haar leven, het leven kost van haar baby.......geen woorden voor.Ik heb zó met haar te doen.........

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik kan me ook voorstellen dat het gebeurd. Hoe erg het ook is, je kan, wat FV zegt, zo ontzettend op je automatische piloot draaien, dat je ECHT denkt dat je dingen gedaan hebt, die je net die dag NIET gedaan hebt. Toen ik nog studeerde de kat een keer twee dagen (een nacht) zonder eten en drinken thuis gelaten, vergeten... excuses te over, zat toen in een zeer stressvolle examenperiode en was naar mijn ouders 'gevlucht', dacht dat ik alles voor hem klaargezet had, gelukkig had hij op het balkon een bak regenwater.... dus hij heeft het overleefd, maar het is toch afschuwelijk als je thuiskomt en je realiseert je dat je gewoon dat hele beestje vergeten bent? En pas bij thuiskomst, he... die hele twee dagen (was 's ochtends weggegaan, en de volgende dag 's avonds kwam ik thuis) geen moment bedacht dat ik niet zoals gewoonlijk eten neergezet had (en als ik een nachtje wegbleef, zette ik twee bakjes brokken neer, ook niet aan gedacht...).

Moeder vergeet baby 7 uur in bloedhete auto

Niemand ziet Guyke (5 maanden) op parking wasserij

HALLE - Het lijkt onwaarschijnlijk: een moeder vergat haar vijf maanden oude baby in haar wagen en ontdekte pas na haar werkdag dat ze haar zoontje 's ochtends niet had afgezet bij de opvangmoeder. De arbeidster uit Halle vond de kleine Guy Denil dood in zijn babyzitje. 'Guyke is dood. Guyke is dood.' Dat was het enige wat moeder Kathy Ranson donderdagnamiddag over haar lippen kreeg toen ze voor de deur van het rijhuis van haar opvangmoeder stond. 'Iets na 16 uur ging onze deurbel. Mijn vrouw Mieke ging kijken wie het was. Kathy stond voor de deur. Ze was in shock', vertelt Geert Schmit. De grijze Toyota Corolla Verso van de vrouw stond voor hun deur in het midden van de Louis Thibaultstraat. Haar zoontje van vijf maanden zat dood achter in de wagen. 'Het leek alsof hij sliep. Hij zat achteraan in zijn maxi-cosi .'



Opvangmoeder Mieke vond gisteren amper woorden voor het drama. Zij zorgde pas sinds vorige maand voor Guy Denil, het zoontje van Kathy Ranson. Donderdagochtend had ze het niet vreemd gevonden dat Kathy haar zoontje niet bij haar had afgezet. 'Het was al vaker gebeurd dat ze niet kwam opdagen. Ik heb me daar geen vragen bij gesteld. Ik dacht dat ze vergeten was om me te verwittigen dat ze niet moest werken of zo.' Volgens Geert Schmit vertelde Kathy Ranson dat het haar schuld was. 'Ze weende dat ze dit voor de rest van haar leven zou moeten meeslepen. Ze begreep zelf niet hoe ze haar zoontje zo uit het oog kon verliezen. Dit is een vreselijk drama.'



Hele dag op parking



Kathy Ranson verklaarde aan haar ondervragers dat ze 's ochtends thuis vertrokken was. Eerst zette ze haar twee oudere kinderen af aan school. Daarna zou ze Guy afzetten bij de opvangmoeder, maar dat gebeurde niet. Moeder Kathy reed direct naar haar werk, de industriële wasserij Sint Roch in Halle. Daar parkeerde ze haar gezinswagen op de parking achteraan het bedrijf. Volgens een van de zaakvoerders staan daar tijdens een gemiddelde dag ongeveer zes wagens geparkeerd. Dat was donderdag ook het geval. Niemand merkte de baby op. Ook de leveranciers niet die de parking op en af reden.



Zeven uur later - om 16 uur - zat de shift van Kathy Ranson er op. Ze stapte in haar wagen en vertrok naar de onthaalmoeder. Blijkbaar merkte ze tijdens het traject van bijna zes kilometer niet dat haar zoontje dood achter haar zat. Pas bij de onthaalmoeder stelde ze haar vergetelheid vast. De opvangmoeder belde nog het noodnummer, maar alle hulp kwam te laat.



De autopsie bevestigde gisteren de eerste thesis: de baby bezweek aan een combinatie van uitdroging en oververhitting. De auto was volledig afgesloten en stond een hele dag in de felle zon. Volgens een van de zaakvoerders van de wasserij merkte hij donderdag niets speciaal op aan Kathy. 'Ze leek me opgewekt. Allesbehalve nerveus. Ik weet ook niet hoe dit kon gebeuren.' Volgens hem werkt Kathy nu twee jaar in de wasserij. 'Ze is een goede werkkracht.'



Moeder niet aangehouden



De speurders verhoorden de moeder en lieten haar daarna vertrekken. Het parket opent wel een onderzoek voor schuldig verzuim. De onderzoekers reconstrueerden gisteren grotendeels de dramatische donderdag. Ze reden de auto om 9 uur naar de parking van de wasserij en vertrokken daar opnieuw, net als Kathy Ranson, om 16 uur. Op die manier probeerden ze te achterhalen hoe hoog de temperatuur opliep in de auto. Concrete gegevens daarover waren gisteravond nog niet bekend. Vast staat dat de temperatuur tot ver boven de dertig graden Celsius opliep.



-------------



Persoonlijk vind ik de oppasmoeder wel heel laconiek reageren, ik mag toch hopen dat mijn creche als ze denken dat ik vergeten ben te vertellen dat ik vrij ben in ieder geval even bellen om dat na te vragen.



Het verhaal klinkt inderdaad als verstrooidheid, vermoeidheid en op auto-pilot draaien. Ik heb in een ander artikel gelezen dat het kind pas sinds een maand naar de oppasmoeder ging, het is volgens mij bewezen dat een nieuwe routine aanwennen een maand of 3 kost. Ik kan me dus voorstellen dat je in een geval van chronische vermoeidheid oid terugvalt op je automatische piloot van je oude routine. En dat je in de loop van de dag wellicht denkt dat je wel gewoon alles hebt gedaan.

Ik vind niet dat het de verantwoording van de oppas of creche is altijd nog van de ouders daar kies je nu eenmaal voor als je kinderen krijgt!!

Het zal wat zijn dat dadelijk de opvang ook nog moet op gaan letten dat de ouders de kindjes niet vergeten!!:?

Ik kan het me, net als FV wél indenken. Ik wil me niet voorstellen dat het mij zou overkomen. Maar het kán wel. Deze moeder kon het zich vast ook niet voorstellen. Die zou misschien net zo hebben gereageerd als sommige moeders hier.

En toch kan het.



En overdag aan je kind denken? Ik moet eerlijk zeggen dat ik overdag helemaal niet mijn mijn dochter bezig ben op mijn werk. Ik heb mijn handen vol aan mijn werk en daar is mijn aandacht dan ook op gericht. Ik denk eigenlijk ook niet aan mijn man of aan andere privédingen. Ik ben er zeker van dat ze in goede handen is, dus tenzij ze ziek is of niet lekker toen ik haar wegbracht denk ik pas weer aan haar als ik bijna vrij ben en ik haar kan gaan halen. Dus zo gek vind ik het niet dat deze moeder overdag niet aan haar kind dacht. En áls ze dat al deed was ze in de veronderstelling dat het bij de oppas was.



Overigens is het niet de verantwoordelijkheid van de oppas om te bellen als het kind niet komt. Het is mij ook 1x  overkomen dat ik het KDV niet gebeld had om af te zeggen. En die bellen dan ook echt niet. Die denken gewoon 'zeker vergeten af te bellen'. Vind ik ook niet hun verantwoordelijkheid.



Als ik eraan denk breekt mijn hart voor deze moeder. ;( Dit is volgens mij het allerergste wat een mens kan overkomen. Ik zou niet weten hoe ik verder zou moeten.

Ik vind niet dat het de verantwoording van de oppas of creche is altijd nog van de ouders daar kies je nu eenmaal voor als je kinderen krijgt!!

Het zal wat zijn dat dadelijk de opvang ook nog moet op gaan letten dat de ouders de kindjes niet vergeten!!:?

Nou zeg, een beetje minder heetgebakerd mag ook wel, hoor. Ik zeg helemaal niet dat het de verantwoording van de creche of op de oppas is, ik vind het alleen wel erg laconiek en onverschillig allemaal. Het zal wel aan mij liggen, maar als mijn collega niet op zijn werk verschijnt terwijl het wel een normale werkdag is en hij niet heeft afgebeld, dan bel ik even. Hij kan wel een ongeluk gehad hebben onderweg ofzo. Als ik visite verwacht en die komt zonder bericht niet opdagen, dan bel ik even. Ik vind het echt volkomen normaal dat een creche even zou bellen als een kindje zonder bericht niet op komt dagen. Niet omdat de ouders het wellicht in de auto vergeten zijn ( want wanneer denk je nou dat dat gebeurt?) , maar omdat er van alles aan de hand kan zijn. Ongeluk, ineens opgenomen in het ziekenhuis, brand gehad, allemaal verslapen, vrij maar het vergeten door te geven, sterfgeval, whatever. Door dit soort onverschilligheid gebeuren dit soort tragedies, omdat het blijkbaar weinig mensen een hol interesseert hoe het met hun medemens gaat. Dat kindje had naar alle waarschijnlijkheid dan nog geleefd, als er binnen een uurtje even door de oppas gebeld was met de simpele vraag "ben ik nou in de war of zou baby komen vandaag?"

Wat jij beschreef, Fashionvictim, over jouw angsten, dat is niet alleen anders, het is zelfs precies het omgekeerde. Je hebt je kind dan namelijk wél uit handen gegeven en daarmee de verantwoordelijkheid overgedragen, maar hij zit nog zo in je systeem dat je je blijft afvragen (steeds met een schok) of het allemaal wel klopt. Omdat je gevoel van verantwoordelijkheid zo groot is.



Het is een soort check check dubbelcheck. In het klein vergelijkbaar

met: heb ik het strijkijzer wel uitgezet als je al uren van huis bent.

En natuurlijk heb je dat dan wel gedaan. Op de automatische piloot.



Ik ben mijn kind inderdaad ook wel eens vergeten (ook de derde). Ze was geen baby meer, maar een peuter. Allebei dachten we blijkbaar dat we haar eruit gehaald hadden, ieder aan 1 kant van het portier. Pas binnen viel het ons op. Hé, waar is ze eigenlijk? Toch al snel het gevoel dat er iets niet klopte. En ze zat nog rustig in de auto. Een paar minuten maar. Thuis kom je er natuurlijk al snel achter dat er iets mist.



Deze vrouw is naar haar werk gegaan, is waarschijnlijk helemaal in beslag genomen door haar werk en is op de een of andere manier helemaal niet gewaarschuwd door een seintje vanuit haar onderbewuste.



En inderdaad, de oppas is niet verantwoordelijk, maar had zich wel wat meer

betrokken mogen tonen. Hoe anders had het gelopen, als zij even gebeld

had. Dan weet je toch waar je aan toe bent en laat je meteen de moeder

(in geval ze echt vergeten zou zijn door te geven dat de baby die dag

niet zou komen) weten dat jijzelf je wel aan je afspraken houdt.



Wat een trieste wake up-call voor deze vrouw, met zo'n dramatische afloop. Het was haar gewoon allemaal te veel geworden, maar ze dacht dat ze het allemaal onder controle had. Zo probeer ik het me voor te stellen.

quote: moppetoet reageerde



Ik kán het wel begrijpen, maar dat betekent nog niet dat ik vind dat het moet kunnen. Dit zal inderdaad een tragisch ongeval zijn geweest.



En degene die zegt dat hij/zij nog nóóit zijn kind is vergeten staat volgens mij straal te liegen, alleen loopt het meestal wel goed af, stap je vrolijk zwaaiend in de auto en word je teruggeroepen door je vriendin / moeder of wie dan ook met de vraag of je niet iets vergeten bent.



Tas-check, sleutels-check, rijbewijs-check, nee hoor, alles in orde. Nou, doei !!!! :D Ik was degene of één van degenen die zei nog nooit haar kinderen te zijn vergeten maar dan sta ik dus straal te liegen?

Misschien is het jouw gewoonte om de zaken te verdraaien op het forum of een gevalletje van zoals de waard is vertrouwt ie zijn gasten?

Ik hou er niet van om voor leugenaar uitgemaakt te worden. Niet direct en niet indirect. Ik ben ze nog nooit vergeten, punt.



Die moeder zal het heus niet expres gedaan hebben, dat ze haar baby is vergeten maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het wel heel waardeloos is dát het je is overkomen.

Tell me more ??

Omdat je er zo klakkeloos vanuit gaat dat mensen liegen als ze iets beweren. Leek mij vrij duidelijk.

'k Krijg helemaal buikpijn van dit verhaal. Hebben jullie dat nu ook? 

Gedeeltelijk doordat het verhaal zo erg is, gedeeltelijk doordat ik ook wel geloof dat het iedereen, en mij dus ook (of mijn partner!), zou kunnen overkomen.

Als je denkt van niet, dan ben je of erg optimistisch ingesteld, of gewoon enorm gedisciplineerd en nooit routinematig. Ik ben gelukkig tot nu toe ook nooit m'n kind vergeten, maar wel alle andere mogelijke dingen van sleutels tot afspraken.



Gelukkig is bij ons KDV het beleid om na te bellen als een kind niet komt op de afgesproken dag -check- Elke zonnige dag aan dit verhaal denken... -nogmaals check- Vanavond ook nog tegen partner vertellen....

Hopelijk zijn dat genoeg voorzorgsmaatregelen... brr

Omdat je er zo klakkeloos vanuit gaat dat mensen liegen als ze iets beweren. Leek mij vrij duidelijk.

Als jij elke algemene opmerking als een persoonlijke aanval ziet, dan heb ik medelijden met je. *;

'En degene die zegt dat hij/zij nog nóóit zijn kind is vergeten staat volgens mij straal te liegen'



Doe maar niet net alsof je het zo algemeen bedoelde. Je refereerde wel degelijk naar iemand in dit topic en ik weet heel goed wat ik heb geschreven dus de boodschap was duidelijk.

Dat je het nu afdoet alsof ik van elke algemene opmerking een persoonlijke maak, slaat nergens op en dat weet je zelf ook wel.

Fasion als je dat al heet gebakerd noemt!!

Het is gewoon mijn mening mag dat niet of zo?

Jou verhaal kan ik nog voor aannemelijk nemen maar een kind zomaar in de auto achterlaten tja zo kun je dus wel heel gemakkelijk een kinds leven een ongeluk noemen jij hebt het over schrikken met bedverwisselen of dat hij uitslapen is en dat je wakker schrikt en dan gaat kijken vind ik toch net ff wat anders dan een baby in een snikhete auto achterlaten en dan al die excuses!!

En ja vind het nog zielig voor het vrouwtje ook maar als je zo depressief bent dat zoiets kan gebeuren dan moet je vader in roepen of familie juist alles om een kind te beschermen een verwarde moeder kan zeker deze tijd maar achter laten in auto vind ik toch wel raar verhaal wat vaker gebeurd de laatste jaren!!!

Ayra,



de vele uitroeptekens wekken de indruk dat je vreselijk tegen me aan het schreeuwen bent.

En ja vind het nog zielig voor het vrouwtje ook maar als je zo depressief bent dat zoiets kan gebeuren dan moet je vader in roepen of familie juist alles om een kind te beschermen een verwarde moeder kan zeker deze tijd maar achter laten in auto vind ik toch wel raar verhaal wat vaker gebeurd de laatste jaren!!!

En jij denkt dat iemand die depressief is, overwerkt, verward, altijd nog ruimte genoeg in het hoofd heeft om dat te regelen? Ooit zelf flink depressief geweest, dus niet een beetje dippig of een paar donkere dagen?

Ken je de omstandigheden precies, weet je of de vader het over had kunnen nemen en hoe de familie klaar kon staan?



Als het je allemaal vlekkeloos afgaat in het leven, je weinig zorgen hebt en  alle steun kan verwachten kan je makkelijker oordelen over mensen bij wie het niet zo makkelijk en vanzelfsprekend gaat.

quote: fleurtje reageerde



Een ongeluk zit in een klein hoekje??? Sorry June, dit valt voor mij niet onder de categorie ongelukjes die in kleine hoekjes zitten.

Ongelukjes in kleine hoekjes kunnen nl iedereen overkomen, en ja, ik durf te beweren dat mij dit níet zal overkomen.

De meest vreselijke dingen gebeuren nu eenmaal vaak door een klein moment van onvoorzichtigheid. Een kind die verdrinkt een laagje van 10 cm water terwijl de moeder/vader even de badkamer uitloopt naar het andere brullende kind die van de trap kukelt of zich op een andere manier bezeerd.

Ik hóóp dat zoiets niemand zal overkomen, maar bijna iedere moeder, ook de belgische moeder in kwestie, zal zich niet van te voren kunnen voorstellen dat háár zoiets zal gebeuren.

Een vreselijk ONGELUK

Bij dit ongeluk kan je niet van EVEN spreken. Ze heeft de baby de HELE dag in de auto gelaten. Dus niet zo van dat je je auto afsluit wegloopt en dan denkt: shit, m'n kind zit nog in de auto. Nee, gewoon de hele dag.

Ik blijf het zo tragisch vinden. Ik mag hopen dat het mij nooit zal overkomen, of een ander oerstom incident waar mijn kinderen de dupe van worden...



Ik bel op mijn werk overigens wel altijd binnen een uur naar kinderen die zonder afmelding afwezig zijn. Dat doet niet iedereen, maar ik wil weten wat er is met dat kind. Dus als er geen broer of zus op school is om het me te vertellen, dat bel ik even. Ik kan me nog voorstellen dat dat in de hectiek van de dag wel eens vergeten wordt, maar nu zie je maar hoe belangrijk dat belletje kan zijn! Verplicht is het niet, maar het kan een leven redden.

quote: nak reageerde





quote: fleurtje reageerde



Een ongeluk zit in een klein hoekje??? Sorry June, dit valt voor mij niet onder de categorie ongelukjes die in kleine hoekjes zitten.

Ongelukjes in kleine hoekjes kunnen nl iedereen overkomen, en ja, ik durf te beweren dat mij dit níet zal overkomen.

De meest vreselijke dingen gebeuren nu eenmaal vaak door een klein moment van onvoorzichtigheid. Een kind die verdrinkt een laagje van 10 cm water terwijl de moeder/vader even de badkamer uitloopt naar het andere brullende kind die van de trap kukelt of zich op een andere manier bezeerd.

Ik hóóp dat zoiets niemand zal overkomen, maar bijna iedere moeder, ook de belgische moeder in kwestie, zal zich niet van te voren kunnen voorstellen dat háár zoiets zal gebeuren.

Een vreselijk ONGELUK



Bij dit ongeluk kan je niet van EVEN spreken. Ze heeft de baby de HELE dag in de auto gelaten. Dus niet zo van dat je je auto afsluit wegloopt en dan denkt: shit, m'n kind zit nog in de auto. Nee, gewoon de hele dag.



Je weet niet hoe druk deze mevrouw het op het werk heeft. misschien heeft ze helemaal geen tijd om aan iets anders te denken dan aan haar werk. als je aan een lopende band staat oid loop je niet zo maar ff weg, en zeker als je er heilig van overtuigd bent dat je je kind nar de oppas gebracht hebt.  Check jij elke 5 minuten of je niet iets vergeten bent?

quote: Krengiserweer reageerde  



Check jij elke 5 minuten of je niet iets vergeten bent?







Ja, dat doe ik. Maar ik ben neurotisch;)

Ik vind ook dat als het teveel voor je word dat je hulp moet vragen. Iedereen vergeet weleens iets maar een baby is niet 'iets'. Het valt me op dat iedereen het zo erg voor die moeder vind. Ik vind het ook erg voor haar maar nog veel erger voor dat arme kindje.