Actueel
alle pijlers
Moeder vergeet baby in auto.
vrijdag 25 mei 2007 om 14:16
Moeder vergeet baby in auto .AMSTERDAM - In het Belgische Halle is donderdagmiddag een baby overleden die een hele dag in een afgesloten auto had gezeten. De moeder van het kind was de baby naar eigen zeggen vergeten. De vrouw had 's ochtends haar twee oudste kinderen naar school gebracht en was daarna naar haar werk gereden. Ze vergat dat haar 5 maanden oude baby nog in de auto zat. De politie onderzoekt of er opzet in het spel is. De vrouw zit niet vast. De baby is vermoedelijk door oververhitting om het leven gekomen. Hoe is dat nou mogelijk?? Dat je je baby vergeet??
donderdag 31 mei 2007 om 18:41
Inderdaad dom en onnadenkend, maar het blijft een ongeluk.
Door er begrip voor te hebben dat het om een ongeluk zou kunnen gaan geef je alleen maar aan dat er geen opzet in het spel hoeft te zijn.
Dan is het "alleen maar" een vreselijk gevolg van een domme, onnadenkende actie, van een heel gewoon mens zoals jij en ik.
En ik hoop dat ieder gewoon mens van zulke domme, onnadenkende acties en gevolgen bespaard blijft door helder van geest te blijven!
Door er begrip voor te hebben dat het om een ongeluk zou kunnen gaan geef je alleen maar aan dat er geen opzet in het spel hoeft te zijn.
Dan is het "alleen maar" een vreselijk gevolg van een domme, onnadenkende actie, van een heel gewoon mens zoals jij en ik.
En ik hoop dat ieder gewoon mens van zulke domme, onnadenkende acties en gevolgen bespaard blijft door helder van geest te blijven!
donderdag 31 mei 2007 om 18:41
Dat is maar goed ook Fleurtje dat je daarvan overtuigd bent. Want als je er van te voren al van uit gaat dat dit je gaat gebeuren, dan is er denk ik wel iets mis. Daarom zie ik dit ook als een ongeluk.
Ik denk dat bijna elke moeder dit denkt, en het gebeurt toch. Onvoorstelbaar, maar het gebeurt. Ik denk ook niet dat dit alleen bij zieke moeders gebeurt of bij moeders met een depressie of zo.
Ik praat het niet goed, maar kan er wel begrip voor opbrengen.
Ik denk dat bijna elke moeder dit denkt, en het gebeurt toch. Onvoorstelbaar, maar het gebeurt. Ik denk ook niet dat dit alleen bij zieke moeders gebeurt of bij moeders met een depressie of zo.
Ik praat het niet goed, maar kan er wel begrip voor opbrengen.
donderdag 31 mei 2007 om 18:41
donderdag 31 mei 2007 om 18:53
Zij vond haar kind ook belangrijker dan haar werk. Ik ken haar niet, maar dat durf ik met 100 procent zekerheid te zeggen.
Ik denk ook niet dat het daar om gaat, of iets belangrijker is of niet. Ze is het vergeten, een vreselijk ongeluk. Echt ik ben daar van overtuigd.
Het heeft niks te maken met belangrijk of niet. Het lijkt nu alsof je zegt dat ze haar kind niet belangrijk genoeg vond.
vrijdag 1 juni 2007 om 09:49
Als ik de keus moet maken, gaat mijn kind ook te allen tijde voor mijn werk. Geen twijfel mogelijk. En dat zal bij deze vrouw ook het geval zijn geweest. Als je moeder bent weet je hoe diep die liefde voor je kind zit en dat je er alles aan doet om je kind te beschermen. Dat niks zo belangrijk is als je kind. Wat dat betreft gaat je kind zelfs voor je partner. Ook ik ken deze mevrouw niet, maar ben er van overtuigd dat het voor haar exact hetzelfde is.
De essentie in deze zaak is dan ook niet dat zij een keuze heeft gemaakt voor haar werk boven haar kind. Nee natuurlijk niet, als zij de keuze had gehad, was dit niet gebeurd. En ook ik kan me niet voorstellen dat het mij zou overkomen. Maar ik kan wel begrijpen dat het gebeurt. Als ik eens een drukke dag op mijn werk heb en opgeslokt wordt, denk ik nauwelijks aan mijn kind, wetende dat hij op school is en dat als er iets is, ik wordt gebeld. Deze mevrouw is waarschijnlijk in de veronderstelling geweest dat hij bij de opvang was en heeft daarom niet aan hem gedacht.
Ik had het gisteren nog. Ik ging mijn zoontje bij een vriendje ophalen en hij zei dat hij niet op de fiets was. Ik dacht na en vond het logisch, ik had hem immers die ochtend achterop mijn fiets genomen. Nee, zei mijn zoontje, papa heeft me met de auto gebracht. Na heel lang nadenken, realiseerde ik me dat dat waar was en dat ik hem eergisteren en niet gisteren op de fiets had weggebracht. Dat beeld zat echter zo levendig in mijn geheugen dat ik kon zweren dat het die ochtend was geweest.
Ander voorbeeld: mijn zoontje heeft op het kdv gezeten op de school van mijn man (net als bij deze mevrouw). Mijn man nam hem dan altijd mee naar huis aan het einde van de dag. Het is soms voorgekomen dat mijn man al in de auto zat om weg te rijden van zijn werk en vergat ons zoontje op te halen. Omdat hij er niet aan gewend was, omdat hij druk was, omdat hij in gedachten was etc.
Deze voorbeelden zijn natuurlijk niet te vergelijken met wat er hier is gebeurd. Maar tonen wel aan dat we in onze routine soms denken dat we al iets hebben gedaan. Deze mevrouw is wellicht ook in gedachten geweest en kan zweren dat ze haar kind WEL heeft weggebracht, misschien kon ze het zich zelfs herinneren, net als ik dacht dat ik mijn zoontje naar school had gefietst. Ons geheugen kan ons zwaar bedriegen.
Dit is geen keuze van je kind boven je werk of je werk boven alles stellen. Oordeel niet als je niet precies weet wat er aan de hand is geweest. Het enige wat we hier precies weten is dat het leven van deze vrouw sinds woensdag 2 uur OVER is. Dat heel nederland haar met de vinger nawijst: 'ik zou mijn kind nooit vergeten' 'dit komt er nu van als je werk EN kinderen hebt' 'vrouwen horen ook niet te werken, maar te zorgen voor hun kinderen (gelezen op telegraaf)' Hoe kan zij dit ooit overleven? Hoe kan haar huwelijk dit overleven? Wat een verdriet en schuldgevoel zal hier zijn? En wat afschuwelijk voor dit kindje ;(
De essentie in deze zaak is dan ook niet dat zij een keuze heeft gemaakt voor haar werk boven haar kind. Nee natuurlijk niet, als zij de keuze had gehad, was dit niet gebeurd. En ook ik kan me niet voorstellen dat het mij zou overkomen. Maar ik kan wel begrijpen dat het gebeurt. Als ik eens een drukke dag op mijn werk heb en opgeslokt wordt, denk ik nauwelijks aan mijn kind, wetende dat hij op school is en dat als er iets is, ik wordt gebeld. Deze mevrouw is waarschijnlijk in de veronderstelling geweest dat hij bij de opvang was en heeft daarom niet aan hem gedacht.
Ik had het gisteren nog. Ik ging mijn zoontje bij een vriendje ophalen en hij zei dat hij niet op de fiets was. Ik dacht na en vond het logisch, ik had hem immers die ochtend achterop mijn fiets genomen. Nee, zei mijn zoontje, papa heeft me met de auto gebracht. Na heel lang nadenken, realiseerde ik me dat dat waar was en dat ik hem eergisteren en niet gisteren op de fiets had weggebracht. Dat beeld zat echter zo levendig in mijn geheugen dat ik kon zweren dat het die ochtend was geweest.
Ander voorbeeld: mijn zoontje heeft op het kdv gezeten op de school van mijn man (net als bij deze mevrouw). Mijn man nam hem dan altijd mee naar huis aan het einde van de dag. Het is soms voorgekomen dat mijn man al in de auto zat om weg te rijden van zijn werk en vergat ons zoontje op te halen. Omdat hij er niet aan gewend was, omdat hij druk was, omdat hij in gedachten was etc.
Deze voorbeelden zijn natuurlijk niet te vergelijken met wat er hier is gebeurd. Maar tonen wel aan dat we in onze routine soms denken dat we al iets hebben gedaan. Deze mevrouw is wellicht ook in gedachten geweest en kan zweren dat ze haar kind WEL heeft weggebracht, misschien kon ze het zich zelfs herinneren, net als ik dacht dat ik mijn zoontje naar school had gefietst. Ons geheugen kan ons zwaar bedriegen.
Dit is geen keuze van je kind boven je werk of je werk boven alles stellen. Oordeel niet als je niet precies weet wat er aan de hand is geweest. Het enige wat we hier precies weten is dat het leven van deze vrouw sinds woensdag 2 uur OVER is. Dat heel nederland haar met de vinger nawijst: 'ik zou mijn kind nooit vergeten' 'dit komt er nu van als je werk EN kinderen hebt' 'vrouwen horen ook niet te werken, maar te zorgen voor hun kinderen (gelezen op telegraaf)' Hoe kan zij dit ooit overleven? Hoe kan haar huwelijk dit overleven? Wat een verdriet en schuldgevoel zal hier zijn? En wat afschuwelijk voor dit kindje ;(
vrijdag 1 juni 2007 om 09:56
Vader kapot van gestikte baby Chris.'Ze zag onze Chris dood in het stoeltje zitten', zegt vader Jeroen Zoon over de dramatische affaire tegenover De Telegraaf. De 11 maanden oude baby Chris heeft ruim zes uur in de auto van zijn moeder Ilse Donkers gezeten, voordat hij dood werd aangetroffen. Vader Jeroen Zoon is kapot van verdriet. Hij vertelde gistermiddag tegen deze krant: "Ilse had 's ochtends voor het begin van de school een vergadering. Ze bracht Chris altijd naar het kinderdagverblijf, enkele honderden meters van de school vandaan. Maar woensdag is ze direct naar school gereden, is de vergadering binnengestapt en heeft niet meer aan het kind gedacht." Toen de 34-jarige onderwijzeres 's middags, zes uur later, terugkwam, kreeg ze de schrik van haar leven. "Zag ze onze Chris dood in het stoeltje zitten." Telefoontje.Volgens de vader van het gezin, dat in het nabijgelegen Chaam woont, is er nooit een telefoontje gepleegd door de kinderopvang waar het jongetje doorgaans verbleef als zijn moeder op basisschool De Akkerwinde in Baarle-Nassau voor de klas stond. Kinderen van de school werden gisterochtend opgevangen door hun leerkrachten. Ook de aanwezige ouders waren erg geëmotioneerd door de tragische gebeurtenis. Tim Peeters, leerling van Ilse Donkers: "Ik heb er niet van geslapen. Onze juf had het altijd over haar Chris, die pas afgelopen zondag werd gedoopt. We zijn ook uitgenodigd op haar huwelijksfeest begin juli. Dan zou ze met Jeroen trouwen." Buurtbewoner Lowie (77), die de vogels voert bij het bejaardenhuis vlakbij, is ook van slag. "De juffrouw heeft al de doodstraf gekregen. Een kind verliezen is onbegrijpelijk - we hebben het zelf ervaren - maar op zo'n manier, dat is verschrikkelijk." Ook in het centrum van Baarle-Nassau is het drama het gesprek van de dag. Er heerst onbegrip over hoe de moeder haar kind kon vergeten, maar vooral ook diep medeleven met de betrokkenen.,,Niemand weet waardoor dit is gebeurd, alleen de moeder zelf", zegt Peter van der Velden, psycholoog van het Instituut voor Psychotrauma in Zaltbommel. Van der Velden is adviseur, hulpverlener en docent op het gebied van acuut en chronisch geweld, rampen en calamiteiten. "Iedereen die hier verder iets over zegt, zonder de achtergrond te kennen, speculeert. Je kunt alleen maar hopen dat het jezelf nooit overkomt."
vrijdag 1 juni 2007 om 13:23
Alle kans dat die "tweede" moeder vorige week bij t eerste gebeuren (ongeluk/fout) precies t zelfde heeft gezegd,dat t haar niet zou overkomen.
Het is mij ook wel gebeurd dat ik, ineens op een andere weg reed dan ik moest zijn omdat ik automatisch de route woon-werkrichting nam, op een dag dat ik niet eens hoefde werken.
De enige reden waarom ik kan zeggen dat mij dit niet gebeurt is omdat ik geen kinderen heb
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 1 juni 2007 om 13:46
Ik lees net op nu.nl dat de moeder dood door schuld ten last wordt gelegd. Ze is gisteravond aangemerkt als verdachte.
Tja, wat moet je ervan zeggen? Ik kan het me werkelijk niet voorstellen dat je je liefste "bezit"vergeet, maar wie ben ik?
Ik begrijp ook niet dat er op de school van mijn dochter een ouder is die haar jongste kind van 2 jaar alleen in de auto laat slapen als zij de oudste ophaalt en een kwartier op het schoolplein staat te beppen. In die tijd kan er vanalles gebeuren. Er hoeft maar een of andere dwaas langs te lopen (het is midden in de drukke binnenstad) en het kind eruit te halen...of het wordt te warm door de zon, of, of, of, er kan zoveel gebeuren. Haal gewoon je kind eruit, dan leg je het thuis maar te slapen.
Die moeder is zwaar gestraft voor haar vergeetachtigheid, ik denk dat die mensen door een hel moeten. Om over de relatie tussen de vader en moeder maar te zwijgen. Mijn man zou me nooit meer willen zien vrees ik.
Tja, wat moet je ervan zeggen? Ik kan het me werkelijk niet voorstellen dat je je liefste "bezit"vergeet, maar wie ben ik?
Ik begrijp ook niet dat er op de school van mijn dochter een ouder is die haar jongste kind van 2 jaar alleen in de auto laat slapen als zij de oudste ophaalt en een kwartier op het schoolplein staat te beppen. In die tijd kan er vanalles gebeuren. Er hoeft maar een of andere dwaas langs te lopen (het is midden in de drukke binnenstad) en het kind eruit te halen...of het wordt te warm door de zon, of, of, of, er kan zoveel gebeuren. Haal gewoon je kind eruit, dan leg je het thuis maar te slapen.
Die moeder is zwaar gestraft voor haar vergeetachtigheid, ik denk dat die mensen door een hel moeten. Om over de relatie tussen de vader en moeder maar te zwijgen. Mijn man zou me nooit meer willen zien vrees ik.
vrijdag 1 juni 2007 om 13:57
Hier hetzelfde, denk dat het dan toch wel over en uit is.
Is er hier iemand met kennis van juridische dingen, heb een vraagje:
In het artikel op nu.nl staat:
De vrouw zal echter niet worden aangehouden en voorgeleid
En verderop staat er dit:
Justitie legde vrijdag uit dat de verdenking en andere omstandigheden onvoldoende reden vormen om de vrouw aan te houden. Ze heeft al een verklaring afgelegd en is uiteindelijk donderdagavond als verdachte aangemerkt
Mijn vraag is: wordt ze nu aangehouden of niet? En als ze wel verdachte is, waarom dan niet aangehouden?
vrijdag 1 juni 2007 om 14:44
Maar dat gaat ook voor thuis op, er staan hordes moeders op het schoolplein bij mij die een baby hebben die thuis ligt te slapen, terwijl zij andere kinderen naar school brengen, dat snap ik ook niet. Ik heb 2 kleuters een een baby, en de baby gaat altijd mee, ook als hij moe is of lag te slapen. Je huis kan nl ook in die 20 minuten dat je er niet bent afbranden, en jij kan ook aangereden worden. Onder geen enkele voorwaarde blijft een baby of jong kind alleen in mijn huis. (mijn buurvrouw maakt het nog bonter, die brengt haar zoons naar school met de auto, terwijl de baby thuisblijft met de hond.. maar goed, tis een beetje off topic)
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 1 juni 2007 om 15:04
Ik ben in de gelukkige ostandigheid zeker te weten dat mijn man altijd bij mij zal blijven. We hebben al zoveel meegemaakt, dat ik geen enkele twijfel heb.
Gelukkig is dit me nooit overkomen, hoe vergeetachtig, chaotisch, depressief ik ook ben geweest. Maar ik kan het me zo voorstellen dat je zover heen bent. Ik was, blijkbaar, sterk genoeg hulptroepen in te schakelen.
vrijdag 1 juni 2007 om 15:21
vrijdag 1 juni 2007 om 15:37
Op de peuterspeelzaal van mijn jongste doet een moeder dat ook regelmatig; kind thuis laten slapen terwijl zij de oudste brengt. De speelzaal en haar huis liggen niet echt dichtbij elkaar. Ik zou er niet over piekeren dit te doen, nooit. Het kan gewoon niet vind ik. In korte tijd kan er zoveel gebeuren. Dat wil je niet op je geweten hebben.
Ik moet trouwens wel eerlijk bekennen dat ik sinds het nieuws over de verdwijning van Madeline in Portugal, en nu weer dat babynieuws, extra alert ben op mijn kids. Ik verlies ze nu echt geen seconde meer uit het oog als ik boodschappen doe of als we ergens zijn waar veel mensen zijn. Ik ben als de dood om ze kwijt te raken. Beetje off-topic misschien maar dat is wel wat nieuws met mij doet. En ergens ook goed wellicht, je wordt weer op scherp gezet.
Ik moet trouwens wel eerlijk bekennen dat ik sinds het nieuws over de verdwijning van Madeline in Portugal, en nu weer dat babynieuws, extra alert ben op mijn kids. Ik verlies ze nu echt geen seconde meer uit het oog als ik boodschappen doe of als we ergens zijn waar veel mensen zijn. Ik ben als de dood om ze kwijt te raken. Beetje off-topic misschien maar dat is wel wat nieuws met mij doet. En ergens ook goed wellicht, je wordt weer op scherp gezet.
vrijdag 1 juni 2007 om 15:44
Precies Loomii! Helemaal mee eens. Vergeten is niet iets wat je in de hand hebt en veel mensen hier behandelen het wel op die manier.
Neem mij, miss organized herself. Ben nog nooit iemand tegengekomen die is als ikzelf: gestructureerd, denkt aan alles, plannen en organiseren is wat ik ben. Ik heb 1 kind en dat is in ons gezin zwaar geweest, aangezien ik een man met depressief verleden heb die bovendien hoog sensitief is. Om die reden hebben we besloten om NOOIT een tweede kind te krijgen. Dat zou onze relatie niet overleven en dat wil ik een kind niet aandoen. Ik ben dan ook zeer kien op het slikken van mijn pil en heb die gedurende 10 jaar niet vergeten. Pas geleden zat ik op de wc en zag wat bloed in mijn broek, dat was raar, want ik moest niet ongesteld worden. Ik keek op mijn pilstrip en zag dat ik niet 1, maar zelfs 2 pillen was vergeten. Wat er toen door me heen ging: ongeloof, hoe is dit mogelijk en alsof de tijd 2 dagen van me had afgepakt. Hoe had dit kunnen gebeuren bij mij, ik die nooit iets vergeet en die bovendien ten koste van alles wil voorkomen zwanger te worden. Nou is dit absoluut niet te vergelijken, maar ik zei ook altijd: ik zal nooit de pil vergeten als er iemand zwanger werd daardoor. Ik kan het overigens nog steeds niet begrijpen en geloven dat ik die pil 2 dagen ben vergeten te slikken. Nog steeds heb ik het gevoel dat er 2 dagen ontbreken in mijn leven. Klinkt een beetje dramatisch, maar als je weet hoe georganiseerd ik ben en NOOIT iets vergeet.....
Neem mij, miss organized herself. Ben nog nooit iemand tegengekomen die is als ikzelf: gestructureerd, denkt aan alles, plannen en organiseren is wat ik ben. Ik heb 1 kind en dat is in ons gezin zwaar geweest, aangezien ik een man met depressief verleden heb die bovendien hoog sensitief is. Om die reden hebben we besloten om NOOIT een tweede kind te krijgen. Dat zou onze relatie niet overleven en dat wil ik een kind niet aandoen. Ik ben dan ook zeer kien op het slikken van mijn pil en heb die gedurende 10 jaar niet vergeten. Pas geleden zat ik op de wc en zag wat bloed in mijn broek, dat was raar, want ik moest niet ongesteld worden. Ik keek op mijn pilstrip en zag dat ik niet 1, maar zelfs 2 pillen was vergeten. Wat er toen door me heen ging: ongeloof, hoe is dit mogelijk en alsof de tijd 2 dagen van me had afgepakt. Hoe had dit kunnen gebeuren bij mij, ik die nooit iets vergeet en die bovendien ten koste van alles wil voorkomen zwanger te worden. Nou is dit absoluut niet te vergelijken, maar ik zei ook altijd: ik zal nooit de pil vergeten als er iemand zwanger werd daardoor. Ik kan het overigens nog steeds niet begrijpen en geloven dat ik die pil 2 dagen ben vergeten te slikken. Nog steeds heb ik het gevoel dat er 2 dagen ontbreken in mijn leven. Klinkt een beetje dramatisch, maar als je weet hoe georganiseerd ik ben en NOOIT iets vergeet.....
vrijdag 1 juni 2007 om 16:14
vrijdag 1 juni 2007 om 16:20
Ik neem aan dat je met sommige mij bedoelt? Nee natuurlijk vind ik je kind vergeten niet de normaalste zaak van de wereld!!!!!! Het is afschuwelijk en stom en overgeefbaar, maar ik vind het ook niet de normaalste zaak van de wereld dat op dit forum mensen altijd meteen worden veroordeeld, zonder dat de feiten aanwezig zijn (en daarmee bedoel ik jou niet, maar in het algemeen).
