Nederlandse vrouwen moeten meer gaan werken.

12-09-2018 08:47 3108 berichten
Goed artikel in het FD vandaag. Als de Nederlandse vrouwen gemiddeld 31 uur gaan werken (zoals in de landen om ons heen) ipv de huidige 27 uur, dan zijn we met z'n allen rijker, zijn er 230.000 vrouwen meer economisch zelfstandig en zijn de vacatures in zorg en onderwijs ingevuld.

Achterstand vrouwen kost Nederlandse economie €100 mrd

Nederland laat een enorme bron van welvaart en welzijn onbenut door de hardnekkige achterstelling van vrouwen op de arbeidsmarkt. Als Nederland op het vlak van gendergelijkheid net zo goed zou scoren als de best presterende landen om ons heen, zou de economie een extra impuls krijgen van €114 mrd, oftewel 17%. Bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen zouden alle Nederlanders samen €221 mrd rijker zijn, een plus van 32%.

Dat blijkt uit onderzoek dat adviesorganisatie McKinsey woensdag aanbiedt aan minister Ingrid van Engelshoven, die onderwijs en emancipatie in haar portefeuille heeft.

Zielig
De onderzoekers constateren dat een complex systeem is ontstaan, dat 'typisch is voor Nederland' en zichzelf in stand houdt. Vrouwen werken massaal in het onderwijs en de zorg, sectoren met veel deeltijdbanen en een relatief lage bijdrage aan het bruto binnenlands product. Ze nemen onevenredig veel onbetaalde zorgtaken op hun schouders en worden ook nog eens belemmerd door 'uitgesproken opvattingen en sociale normen' rond werkende moeders en de school- en beroepskeuze van meisjes.
[knip]
Als Nederlandse vrouwen vier uur zouden vastplakken aan de 27 uur die ze per week werken, komen ze op het West-Europese gemiddelde. Ook hun financiële zekerheid is daarmee gediend. Als vrouwen die ondanks een 'kleine' deeltijdbaan van minder dan twintig uur afhankelijk zijn van een partner, vijf uur extra zouden werken, zouden 230.000 vrouwen economische zelfstandigheid verwerven. En al bij een uur extra werk in de zorg en het onderwijs zouden de personeelstekorten in die sectoren theoretisch zijn opgelost.


Linkje naar het hele artikel: https://fd.nl/economie-politiek/1269419 ... &s_cid=671
Alle reacties Link kopieren
Kaaaaaaaatje schreef:
12-09-2018 11:32
Het is inderdaad wel keuzes maken. Ik ben gestopt met mijn teamsport en na 5 jaar vrijwilligerswerk voor die vereniging ben ik daar dus ook gestopt. Maar ik hoop dat mijn kind een teamsport ga doen en dat ik dan training kan gaan geven. Of dat als ze straks allebei op school zitten ik af en toe een keer iets op school kan gaan doen.
is ook mijn idee, als straks blijkt dat dat allemaal prima erbij kan is er echt niemand die me gaat verbieden dat dan alsnog te besluiten. Maar voor nu dus nog even niet.
Alle reacties Link kopieren
kindrebel schreef:
12-09-2018 11:34
Ik denk niet dat je daar continu mee leeft, eens. Wat ik wel denk is dat wanneer er stront aan de knikker is in je relatie, het gegeven dat je in een afhankelijke positie zit wel degelijk mee speelt. Je hebt veel meer te verliezen, namelijk het leven zoals je kent met de vrijheid, de financiële mogelijkheden, misschien je huis.
Nee hoor, zo toevallig is dat helemaal niet. Gewoon statistiek. Ik was er wel bij toen ze voor het eerst ging tijgeren en toen ze voor het eerst ging omrollen. Ook al werkte ik vier dagen in de week. Dus die ontwikkeling van mijn kind, die maak ik prima mee.
julius schreef:
12-09-2018 11:39
Nooit. Vrouwen zijn nou eenmaal over het algemeen verzorgender ingesteld dan mannen.

Dat biologische verschil is er nou eenmaal.

Dat is het excuus/de smoes voor mannen om het huishouden niet te hoeven doen. Wat is het excuus voor vrouwen om niet te hoeven werken?
Alle reacties Link kopieren
Marana-- schreef:
12-09-2018 11:29
In dat geval kan ik het heel goed begrijpen dat je minder dan 32 uur werkt. Overigens kan ik het ook goed begrijpen bij mensen (dus niet alleen vrouwen) die bijvoorbeeld een zorgenkind hebben. Wat mij betreft gaat de discussie niet over dergelijke gevallen. Maar over mensen die gezond genoeg zijn om fulltime (of 32 uur) te kunnen werken.
Dan zijn we het met elkaar eens :)
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
Alle reacties Link kopieren
Financieel afhankelijk zijn is pas een "probleem" wanneer je uit elkaar gaat. Vaak lees je ook van mensen, mannen en vrouwen, die hun baan verliezen omdat ze emotioneel zodanig kapot zijn van de scheiding dat hun werk eronder leed, dus wat is dan de ultieme oplossing voor onze economie en welvaart: nooit een relatie aangaan met een ander want een relatiebreuk kan je maatschappelijk financieel afhankelijk maken en dan richt je schade aan ons aller welvaart.
In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn. B. Russell
Alle reacties Link kopieren
Laat iedereen het lekker zelf bepalen. Mijn man werkt, ik ben thuis. En daar zijn we beide tevreden mee. Ik vind werken helemaal niet zo leuk, vermaak me prima, en was altijd volop bezig als hulpouder op de school van de kinderen.
Dan ben ik maar minder goed ontwikkeld, boeie. Ik ben gelukkig en mijn man ook.
Ik ben gewoon beter in de zorgtaken en ik vind t leuk.
Denk weleens dat het de kift is van andere vrouwen, ze hollen en draven maar tussen werk, kinderen en hobby's, en ik heb nooit stress.
En scheiden doen we niet aan.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Ik ben het er eigenlijk wel mee eens.

Nu moet ik even ter info erbij zetten dat ik een alleenstaande kinderloze vrouw van begin 30 ben.En dat ik zelf uit een gezin kom van gescheiden ouders. En dat wij als gezin in de armoede terecht kwamen toen mijn ouders gingen scheiden. Mijn moeder werkte namelijk niet dat was in die tijd namelijk zo: vrouw thuis,kind aan het werk.

Bij mij zit het mantra "ik moet me als vrouw zelf kunnen redden" er helemaal in.

Ik zie het nu om me heen: vriendinnen worden moeder en gaan parttime werken. Bijna allemaal werken ze in de zorg. Voor de kinderen snap ik de keuze. Maar voor jezelf? Nee. Want even realistish: een hoop relaties stranden en vrouwen blijven als single moeder achter. Dan is zo'n parttime loon amper genoeg om van te leven. Ik zelf moet er niet aan denken parttime te werken met de wetenschap dat ik mezelf niet volledig kan onderhouden.

Ik zie het ook bij single vrouwen op mijn werk. Net zoals ik begin 30, geen kinderen en alleen. Ze werken 32 uur want veel grotere contracten worden er niet gegeven in de zorg. En 36 uur vinden veel mensen ook veel uren. Nu wordt er door die vrouwen wel eens geklaagd dat ze moeite hebben met rondkomen en/of maar net rondkomen. Ja vind je het gek? 32 werken, allemaal leuk en aardig. Maar een zorgsalaris is niet bijster hoog. Om een beetje leuk te leven en goed te kunnen sparen heb ik toch echt 40 uur per week nodig. 32 uur zet weinig zoden aan de dijk. En als ik eens langdurig ziek word en het met 70% van laatstverdiende loon moet doen, dan red ik het met 32 uur niet. Daar staan mensen dan weer niet bij stil.
Alle reacties Link kopieren
1. Ik moet niks.
2. Maak het dan ook meer mogelijk. Oftewel. Goedkopere en betere opvang. En grotere, vaste contracten in bijvoorbeeld de zorg. Flexibele werktijden. Minder onregelmatig werken.
julius schreef:
12-09-2018 11:39
Nooit. Vrouwen zijn nou eenmaal over het algemeen verzorgender ingesteld dan mannen.

Dat biologische verschil is er nou eenmaal.

Onzin. Het verschil ontstaat door stereotypering, niet door biologie. Wetenschappers dachten dat wel voor lange tijd, maar er komen steeds meer onderzoeken die dat juist tegenspreken.

Interessant artikel hierover: https://www.hpdetijd.nl/2012-08-30/vrou ... et-mannen/
Alle reacties Link kopieren
shifty schreef:
12-09-2018 11:36
Nee, het is veroordelend naar de scheve verhouding die in stand gehouden wordt. Het is natuurlijk een kul-argument dat vrouwen voor hun kroost moeten zorgen. Dat kunnen mannen net zo goed.

En 1 van de twee laten zorgen voor de kinderen en 1 van de twee laten werken is op persoonlijk vlak gewoon een stuk 'ongezonder' omdat 1 van de twee zich minder goed ontwikkeld en 1 van de twee financieel afhankelijk wordt.
Ik geloof dat ik het hier toch niet mee eens ben.
Ik geloof namelijk wel in specialiseren.
Ik vind het samen eerlijk delen nogal ten kostte gaan van de specialisatie. Ik lever in ieder geval met mijn half-half verdeling wel in op beide vlakken. Niet erg en ook mijn keuze, maar ik zou niet zo makkelijk stellen dat ik me dus gezonder of beter ontwikkel dan mensen die zich voornamelijk op één ding richten.

Ikzelf vind het veel belangrijker voor kinderen en de maatschappij dat mannen meer tijd voor zorgtaken krijgen dan dat vrouwen meer tijd investeren in betaald werk. Gelukkig voor mij zie ik dat in mijn omgeving eigenlijk heel veel: dat mannen tijd voor zorgtaken ook opeisen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
De werkdruk in het onderwijs en de zorg is zo asociaal hoog dat alleen de sterksten in deze maatschappij het part time volhouden, zo kun je dit signaal ook oppakken.
En dit is geen grapje.
yasmijn schreef:
12-09-2018 11:06
Hoe zie jij dan je eigen ontwikkeling ivp alleen maar altijd weer dat geldpraatje?

Wij zouden ons ook prima redden alleen van mijn man's inkomen. Ik moet er toch niet aan dénken dat ik de hele week thuis rondhang. Ik leer en ontwikkel me nog steeds elke dag (en jij en ik zijn van dezelfde leeftijd) en dat vind ik prettig.
Ik werk 32 uur by the way.
Wat enórm kortzichtig om te veronderstellen dat je je uitsluitend kunt ontwikkelen als je werk hebt ... echt bizar.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan het artikel neit lezen want dat zit achter een registratiewall.

Maar even reagerend dit stukje uit de OP:
Als Nederland op het vlak van gendergelijkheid net zo goed zou scoren als de best presterende landen om ons heen, zou de economie een extra impuls krijgen van €114 mrd, oftewel 17%. Bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen zouden alle Nederlanders samen €221 mrd rijker zijn, een plus van 32%.

Waar blijft al dat extra geld, en wat betekent het dat "onze economie" een impuls krijgt?
Komt dat geld op de een of andere manier bij ons als burgers terecht zodat we er als maatschappij op vooruit gaan? Komen de bejaardentehuizen weer terug, wordt er meer natuur van aangelegd, dalen de prijzen van biologische etenswaren in de supermarkt, is er weer gratis studiefinanciering voor alle studenten, komen er meer leidsters per kind in de kinderopvang, worden er meer goedkope huurwoningen gebouwd, enz?
Ik geloof er niks van.

Wat er in ieder geval gebeurt is dat gezinnen (want het zijn over het algemeen niet de singles die part time werken) vier uur meer inkomen hebben. Die kunnen dat geld besteden aan vakanties, wonen, auto's en andere consumptiegoederen. Allemaal zaken die niet noodzakelijk tot meer geluk leiden, maar wel tot een groter beslag op grondstoffen en milieu.

Bovendien wordt de verhouding tussen eenverdieners (singles met en zonder kinderen en gezinnen waarin een van beide partners niet kan werken) en tweeverdieners nog schever. Huizenprijzen gaan verder omhoog, enz.

Het levert wel extra bedrijfswinsten op, maar de winst van grote internationale bedrijven als Ikea komen nauwelijks in Nederland terecht. En als het aan Mark Rutte c.s. ligt dan worden die steeds minder belast (zodat er van die belastingen overheidsuitgaven van kunnen worden gedaan waar we allemaal wat aan hebben), maar worden die met een strikje erom teruggegeven aan het internationale bedrijfsleven.

Dus wat schieten we er per saldo zelf mee op om meer te gaan werken?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Alle reacties Link kopieren
nessemeisje schreef:
12-09-2018 11:31
Inderdaad: het idee dat je wel helemaal doodop zult zijn na een dag werken gaat bij mij ook niet op. Ja, sóms. Ik heb nog jaren vrijwilligerswerk (bestuursfunctie) gedaan toen de kinderen geboren waren. Daar ben ik pas mee gestopt toen ik van baan switchte en in de avonduren gewoon bij moet scholen.
Mensen die altijd zeggen dat ik wel dood-op zal zijn na een week werken en dus geen energie meer heb voor de kinderen hebben doorgaans zelf geen ervaring met fulltime werk en kinderen.

Het kan hoor. Het is heel Nederlands om te denken dat het niet kan. Dat komt omdat we er massaal voor kiezen het niet dóen, en daar een onderbouwing voor zoeken.

Dus:
- ik hoef geen carriere
- ik geef niet om geld
- ik ben gelukkig zo
- ik houd van mijn kinderen
- ik houd van een opgeruimd huis

Allemaal prima, maar laten we wel wezen, je kunt best werken en opvoeden tegelijk.
Alle reacties Link kopieren
nerdopviva schreef:
12-09-2018 11:51
Onzin. Het verschil ontstaat door stereotypering, niet door biologie. Wetenschappers dachten dat wel voor lange tijd, maar er komen steeds meer onderzoeken die dat juist tegenspreken.

Interessant artikel hierover: https://www.hpdetijd.nl/2012-08-30/vrou ... et-mannen/
Oke, dan moeten we dus eigenlijk Cordelia Fine lezen om ons te verdiepen in het 19-jarige begrip "genderstereotyperingen".
In de wereld van vandaag lopen de domkoppen over van zelfverzekerdheid, terwijl de slimmeriken een en al twijfel zijn. B. Russell
Wij werken trouwens beiden met groot plezier maar zo weinig mogelijk.
Ik zou niet weten waarom ik nog meer moet gaan spenderen, als de hele wereld deze standaard gaat aanhouden moeten we binnen no time een andere planeet gaan koloniseren.
Een heel beperkte kijk op groei en wat goed is voor de mensheid spreekt hieruit.
inkepinkje schreef:
12-09-2018 11:30
Ik denk juist dat jullie zo veroordelend klinken naar de "meiden die zich niet op een volgens jullie onafwendbare catastrofale toekomst willen voorbereiden".
:-D
Ik vind gewoon dat je niet kunt oordelen over wat een ander wel of niet zou moeten. Ik heb ooit 36 uur gewerkt, maar ik trok dat psychisch niet. Leefde alleen maar volledig in de stress, kende geen moment van rust. Voor mij is 24 uur werken het absolute minimum, maar 32 uur het maximum. Anders ga ik eraan onderdoor en beland ik in de ziektewet.

Dus applaus voor iedereen die 40 uur kan werken, voor de kinderen kan zorgen en dan ook nog vrijwilligerswerk kan doen, maar mij lukt dat niet. Laat mij dan maar een slappeling en een profiteur zijn, ik ben toch als enige verantwoordelijk voor mijn eigen gezondheid.
Alle reacties Link kopieren
mabelle schreef:
12-09-2018 11:50
1. Ik moet niks.
2. Maak het dan ook meer mogelijk. Oftewel. Goedkopere en betere opvang. En grotere, vaste contracten in bijvoorbeeld de zorg. Flexibele werktijden. Minder onregelmatig werken.
Eens. En het paradoxale is: flexibiliteit en vaste contracten krijg je vaker in grotere banen. En met een groter vast contract zijn de kosten voor opvang verhoudingsgewijs goedkoper.
MadameJean schreef:
12-09-2018 11:58
Mensen die altijd zeggen dat ik wel dood-op zal zijn na een week werken en dus geen energie meer heb voor de kinderen hebben doorgaans zelf geen ervaring met fulltime werk en kinderen.
Het is jammer dat de meest belastbaren zich altijd tot de norm verheffen en/of zich niet kunnen inleven in de minder belastbaren.

Ik ken zeker wel mensen die bovenstaande hebben geprobeerd en het niet trekken, of dat kunnen extrapoleren uit minder dagen werken.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
12-09-2018 11:32
Maar waarom hebben mannen dat dan niet?
en waarom krijgen vrouwen altijd het gezeik over zich heen?

Ik denk dat ik juist door mijn onafhankelijkheid het beste voorbeeld geef aan mijn kinderen

Het interesseert me werkelijk geen klap of mannen wel of niet liever thuiszijn. Als mijn man dat zou willen, vind ik dat prima en verzinnen we daar wat op.

Wel vind ik het belangrijker dat de overheid meer de nadruk gaat leggen op meer zorgtaken voor mannen/vaders dan altijd maar vrouwen/moeders de werkmarkt op te willen duwen. Vooral als oa de kdv’en zo slecht zijn dat de medewerksters zelf hun eigen kinderen er niet eens willen brengen.

En jij noemt het onafhankelijkheid, ik noem het gekkenwerk.

Ik zou er ongelofelijk gestressd en gek van worden om én dit én dat en de was en het kind en het eten en werken en borrels met collega’s enz enz enz allemaal te moeten bolwerken. Dat maakt mij geen leuke moeder en al helemaal geen goed voorbeeld.
anoniem_364541 wijzigde dit bericht op 12-09-2018 12:05
0.05% gewijzigd
Nowadays people know the price of everything and the value of nothing.
Alle reacties Link kopieren
Madeliefjees schreef:
12-09-2018 11:47
(...)Denk weleens dat het de kift is van andere vrouwen, ze hollen en draven maar tussen werk, kinderen en hobby's, en ik heb nooit stress.
(...)
Weer zo'n aanname. "Je zal wel jaloers zijn". Ja, nou, énorm, ik zou zó graag willen ruilen met iemand die thuis zit en financieel afhankelijk is van haar echtgenoot en voor wie het hoogtepunt van de dag een goed gepoetst huis is. Zou ik echt graag willen en niet die baan waar ik elke dag met plezier naar toe ga, de me financiële armslag geeft, een zekere toekomst, de uitdaging om mijn hersens te gebruiken en de wetenschap dat ik ook financieel bijdraag aan mijn gezin en huishouden.
Van mij mag je thuiszitten, maar kennelijk gaat dat helaas gepaard met énorm domme stellingen en aannames naar een ander om maar voor jezelf te verantwoorden dát je thuis zit.
Alle reacties Link kopieren
Vaak een gebrek aan ambitie...
Dit is niet het einde. Het is zelfs niet het begin van het einde. Maar misschien is dit het einde van het begin.
nessemeisje schreef:
12-09-2018 12:04
iemand die thuis zit en financieel afhankelijk is van haar echtgenoot en voor wie het hoogtepunt van de dag een goed gepoetst huis is
(...)
Van mij mag je thuiszitten, maar kennelijk gaat dat helaas gepaard met énorm domme stellingen
Over enorm domme stellingen gesproken :lol:
Alle reacties Link kopieren
lilguinea schreef:
12-09-2018 12:01
Ik vind gewoon dat je niet kunt oordelen over wat een ander wel of niet zou moeten. Ik heb ooit 36 uur gewerkt, maar ik trok dat psychisch niet. Leefde alleen maar volledig in de stress, kende geen moment van rust. Voor mij is 24 uur werken het absolute minimum, maar 32 uur het maximum. Anders ga ik eraan onderdoor en beland ik in de ziektewet.

Dus applaus voor iedereen die 40 uur kan werken, voor de kinderen kan zorgen en dan ook nog vrijwilligerswerk kan doen, maar mij lukt dat niet. Laat mij dan maar een slappeling en een profiteur zijn, ik ben toch als enige verantwoordelijk voor mijn eigen gezondheid.
Ik vind het goed dat je dat van jezelf weet. En niemand noemt je een slappeling. Maar feit is dat het deeltijdsyndroom zo oerhollands is dat het niet medisch verklaarbaar is. Ik ben niet bijzonder sterk, maar als ik aan zwaar leven denk dan zie ik een militair voor me in een schuttersputje of een kweker die nog een gigantisch land leeg moet halen voor de storm ofzo. Mijn leven bestaat uit het zorgen voor twee kinderen (die ook nog naar school en creche gaan), het inregelen van voldoende boodschappen (eens per week) een fulltime baan, het regelmatig aanslingeren van de wasmachine, eten koken en beetje opruimen en leuke dingen doen voor mezelf en anderen. Dat kan niet iedereen maar het is ook niet onwerkbaar ofzo.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven