Actueel
alle pijlers
Niet werkende moeders, zoek toch een baan!
dinsdag 3 juli 2007 om 10:07
Hi daar, het kan zijn dat deze discussie al ergens staat, of iets wat er op lijkt, maar ik kon t niet vinden.
Ik wil graag jullie mening;
Zelf werk ik vanaf mijn 18e dus al zo'n dikke 22 jaar eerst full, bij komst kinderen part-time. Ik ben alleen gestopt tijdends zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ik vind ook dat élke vrouw die dat kan (!) moet werken, gewoon omdat je zelfstandig moet kunnen verder gaan. Je weet niet of je man bv arbeidsongeschikt raakt, of je ooit gaat scheiden enz.
Ik hoor zó veel om me heen van vriendinnen, hád ik maar een baan. Kerel gaat ervan door oid. Dan denk ik, tja, gewoon te lui of zo??.:@ Ik vind het alleen dom en heel beperkt om te denken dat er niets kan gebeuren...
Ben ik nu aanvallend? Tja...
Oké, mijn huishouden is soms een puinhoop, ik heb t niet zo fraai als mijn niet werkende vriendinnnen die dagen bezig zijn met herinrichting van hun schone huis. Ik doe mijn eigen huishouden, man is 1 dag in de week vrij, en in plaats van poetsen ga ik gezellie op mijn vrije dagen met kids iets doen. :D
Ook ik heb giga veel gezeur gehad met het vinden van goede oppas. Ook ik ben soms best heel moe van alles. Ook mijn man was in begin niet zo happig om een dag minder te werken, zou niet kunnen van zijn baas. Mehoela, kan best...En kijk nu, hij vindt het heerlijk!
Maar ondanks dat, ben ik soms overblijfmoeder, elke week één ochtend leesmoeder en werk 3 dagen in de week. Overigens soms ook weekenden, avond-en nachtdiensten. (zorg)
Ik heb t niet over moeders met een ziek kind of met zelf een handicap, maar die moeders die een man hebben en zelf thuis zitten.
Oké, kom maar op! Waarom denk je dat je de hele dag moet poetsen, ik kan het ook tussendoor!!
Ik wil graag jullie mening;
Zelf werk ik vanaf mijn 18e dus al zo'n dikke 22 jaar eerst full, bij komst kinderen part-time. Ik ben alleen gestopt tijdends zwangerschapsverlof en ouderschapsverlof. Ik vind ook dat élke vrouw die dat kan (!) moet werken, gewoon omdat je zelfstandig moet kunnen verder gaan. Je weet niet of je man bv arbeidsongeschikt raakt, of je ooit gaat scheiden enz.
Ik hoor zó veel om me heen van vriendinnen, hád ik maar een baan. Kerel gaat ervan door oid. Dan denk ik, tja, gewoon te lui of zo??.:@ Ik vind het alleen dom en heel beperkt om te denken dat er niets kan gebeuren...
Ben ik nu aanvallend? Tja...
Oké, mijn huishouden is soms een puinhoop, ik heb t niet zo fraai als mijn niet werkende vriendinnnen die dagen bezig zijn met herinrichting van hun schone huis. Ik doe mijn eigen huishouden, man is 1 dag in de week vrij, en in plaats van poetsen ga ik gezellie op mijn vrije dagen met kids iets doen. :D
Ook ik heb giga veel gezeur gehad met het vinden van goede oppas. Ook ik ben soms best heel moe van alles. Ook mijn man was in begin niet zo happig om een dag minder te werken, zou niet kunnen van zijn baas. Mehoela, kan best...En kijk nu, hij vindt het heerlijk!
Maar ondanks dat, ben ik soms overblijfmoeder, elke week één ochtend leesmoeder en werk 3 dagen in de week. Overigens soms ook weekenden, avond-en nachtdiensten. (zorg)
Ik heb t niet over moeders met een ziek kind of met zelf een handicap, maar die moeders die een man hebben en zelf thuis zitten.
Oké, kom maar op! Waarom denk je dat je de hele dag moet poetsen, ik kan het ook tussendoor!!
donderdag 5 juli 2007 om 19:58
Toch denk ik dat een werkende ouder die daadwerkelijk tijd besteedt aan de kinderen op de momenten dat hij vrij is, betere resultaten bereikt met de opvoeding, dan iemand die de hele dag thuis is, zoals genoemd in mijn voorbeeld. Voorbeeldje: Ma zit de hele dag op haar kont op een stoel voor de deur, haar kinderen vernielen de schutting van de buren, en ma komt niet van haar luie ass af om ze tot de orde te roepen. Dat worden dus geen leuke volwassenen later. Als je alleen maar met een carriere bezig bent en daardoor je kinderen bijna niet ziet, ben je net zo verkeerd bezig als mijn buurvrouw die voor de deur zit. Maar als je goede opvang regelt en aandacht aan je kinderen geeft zodra je vrij bent, dan worden de kinderen op een goede manier groot. Ook eens een dag vrij nemen om mee te kunnen met een activiteit van school hoort daar bij in mijn ogen. Voorbeelden heb ik genoeg van werkende vriendinnen, die allemaal fantastische (nu) volwassen kinderen hebben, die sociaal zijn en goed in het leven staan. Kies je er bewust voor om een tijd met werken te stoppen en er helemaal te zijn voor je kinderen is dat helemaal geweldig, maar niet iedereen is in die luxe positie. Liefde, regels, tijd en aandacht, of je nu de hele dag thuis bent en ook als je werkt, zorgen er in mijn ogen voor dat je kinderen opgroeien tot prettige mensen in de samenleving.
donderdag 5 juli 2007 om 20:04
Het is overigens in Nederland onderzocht dat een goed kinderdagverblijf net zo goed is als thuisblijven met een ouder voor een kind. Een slecht kinderdagverblijf is daarentegen een stuk slechter dan met een ouder thuis zijn.
Daarbij is de invloed van de hoeveelheid dagen onderzocht. 1 dag is over het algemeen te weinig om zich thuis te gaan voelen, kindjes wennen dan vaak niet goed. Bij kindjes die 1-3 dagen gingen werden positieve effecten geconstateerd, de kindjes waren socialer en vaak iets sneller qua ontwikkeling. Maar dat schijnt weer gelijk te trekken als ze 4 zijn en naar school gaan, thuisblijfkindjes halen dat heel snel weer in. Maar bij meer dan 3 dagen werd gecontateerd dat kindjes juist weer wat mínder sociaal werden.
Ik zal het onderzoek eens opzoeken.
Maar de kwaliteit van je KDV, daar ben je als ouder zelf bij. Ik vind die van mij buitengewoon goed, tuurlijk zijn er minpunten, maar ben er toch echt tevreden over. Snap ook nooit zo goed waarom ouders er liever voor kiezen hun kind 1 dag naar het KDV, 1 dag naar oma1 en 1 dag naar oma 2 te sturen ipv te kiezen voor 3 dagen KDV of 3 dagen dezelfde oma. 3 verschillende soorten opvang lijkt me nogal vervelend voor een kind.
Daarbij is de invloed van de hoeveelheid dagen onderzocht. 1 dag is over het algemeen te weinig om zich thuis te gaan voelen, kindjes wennen dan vaak niet goed. Bij kindjes die 1-3 dagen gingen werden positieve effecten geconstateerd, de kindjes waren socialer en vaak iets sneller qua ontwikkeling. Maar dat schijnt weer gelijk te trekken als ze 4 zijn en naar school gaan, thuisblijfkindjes halen dat heel snel weer in. Maar bij meer dan 3 dagen werd gecontateerd dat kindjes juist weer wat mínder sociaal werden.
Ik zal het onderzoek eens opzoeken.
Maar de kwaliteit van je KDV, daar ben je als ouder zelf bij. Ik vind die van mij buitengewoon goed, tuurlijk zijn er minpunten, maar ben er toch echt tevreden over. Snap ook nooit zo goed waarom ouders er liever voor kiezen hun kind 1 dag naar het KDV, 1 dag naar oma1 en 1 dag naar oma 2 te sturen ipv te kiezen voor 3 dagen KDV of 3 dagen dezelfde oma. 3 verschillende soorten opvang lijkt me nogal vervelend voor een kind.
donderdag 5 juli 2007 om 20:06
Het is toch niet zo dat als je werkt je nooit meer tijd voor je kind hebt! Het voorbeeld wat jij hiervoor schetste over die ouders die er nooit zijn is extreem en geldt zeker niet voor de meesten van ons. Ik heb vriendinnen die ook werken en zelf werk ik parttime, maar zij en ik hebben gewoon nog tijd om eten te maken, te spelen en te luisteren naar de verhalen. Ook af en toe tijd vrij maken om mee te doen met het kerstdiner van school of mee te helpen als leesmoeder of zoiets hoort daarbij. Dat is te doen als je het maar wilt. Je kunt bijvoorbeeld extra koken op dagen dat je vrij bent en dan een gedeelte invriezen voor als je zo'n drukke dag hebt, dan kun je lekker snel aan tafel en hoef je niet zo veel tijd in de keuken te staan. Zo zijn er wel meer praktische dingen die je kunt doen om het leven van jezelf en de kinderen te vergemakkelijken. Sommige mensen moeten nu eenmaal werken om in het onderhoud te voorzien van henzelf en de kinderen, dat is goed te doen als je het maar organiseert.
maandag 9 juli 2007 om 15:22
Ja, dat vind ik ook. Die motivatie ontgaat mij ook ten ene male.
Verder vraag ik me af of ik de enige ben die thuismoederen gewoon helemaal niet zo leuk vindt (heb slechts 5 reacties hier gelezen hoor ;)). Werken is echt leuker dan de hele dag snotneuzen en kontjes af te vegen en over Nijntje en de Teletubbies te lezen. Ik ben nu tijdelijk zonder werk (afscheid genomen want we gaan verhuizen) maar zodra ik gesetteld ben in C, ga ik weer aan de slag. Heb al een aanbieding.
maandag 9 juli 2007 om 16:19
Ik vind thuis moederen ook niet zo leuk hoor Nijn!
Ik ben blij dat ik werk. Deeltijd, dat wel, en ook daar ben ik blij mee, want meer dan ik nu werk zou ik niet willen. Dan zou ik het gevoel hebben meer te werken dan boij mijn kind zijn, en dat wil ik niet.
Ik zie mijn baan als een welkome afwisseling, ik ben op mn werk gewoon Sun en niet mama, en ik vind het heeeerlijk om even lekker druk te zijn zonder dat je druk bent met je kind.
Maar ik werk niet omdat ik misschien ooit wel bij mijn man wegga, of hij bij mij. Er is toch geloof ik ook nog zoiets als dat je aanspraak kunt maken op zijn pensioen als de verhoudingen altijd vreselijk ongelijk verdeeld zijn geweest~?Misschien is dat alleen zo als beide partners daarmee instemmen hoor, kweetniet, maar het zou voor mij absoluut geen reden zijn. Als we uit elkaar gaan dan zal ik meer moeten gaan werken en heeft dat als consequentie dat zoon meer opvang nodig heeft. Het zij zo. In de ideale situatie gaat t zoals t nu gaat, en in de niet ideale situatie zal ik meer gaan werken. (lijkt me nu niks, maar goed ;))
Ik ben blij dat ik werk. Deeltijd, dat wel, en ook daar ben ik blij mee, want meer dan ik nu werk zou ik niet willen. Dan zou ik het gevoel hebben meer te werken dan boij mijn kind zijn, en dat wil ik niet.
Ik zie mijn baan als een welkome afwisseling, ik ben op mn werk gewoon Sun en niet mama, en ik vind het heeeerlijk om even lekker druk te zijn zonder dat je druk bent met je kind.
Maar ik werk niet omdat ik misschien ooit wel bij mijn man wegga, of hij bij mij. Er is toch geloof ik ook nog zoiets als dat je aanspraak kunt maken op zijn pensioen als de verhoudingen altijd vreselijk ongelijk verdeeld zijn geweest~?Misschien is dat alleen zo als beide partners daarmee instemmen hoor, kweetniet, maar het zou voor mij absoluut geen reden zijn. Als we uit elkaar gaan dan zal ik meer moeten gaan werken en heeft dat als consequentie dat zoon meer opvang nodig heeft. Het zij zo. In de ideale situatie gaat t zoals t nu gaat, en in de niet ideale situatie zal ik meer gaan werken. (lijkt me nu niks, maar goed ;))
maandag 9 juli 2007 om 18:07
Zo hoeft het dus niet te gaan! Ik werk niet maar heb een oppas voor 2 avonden per week en nog wat middagen. Daarnaast heb ik ook een werkster die boent en poetst. Mijn tijd met mijn knul is dus voor hem, en niet voor het huishouden. Wij gaan structureel 3 ochtenden spelen bij en met vriendjes en vriendinnetjes en doen de andere 2 ochtenden iets anders met zijn tweetjes. 'Smiddags gaan we of naar mijn vriendinnen of komt de oppas zodat ik kan sporten, de boodschappen kan doen of iets anders zonder hem.
Het hoeft dus echt geen sleur te worden waarin je niks anders doet als billen poetsen en de overhemden van Vader de Man strijken!
maandag 9 juli 2007 om 21:15
hi,
heb niet de hele discussie doorgelezen, wel die van het andere topic, maar wat mij in beide discussies opvalt is het volgende:
het gaat altijd en eeuwig over hoe saai het wel niet zou zijn om thuis te zijn of hoe belangrijk het is om economisch zelfstandig te zijn, etc.
Wat ik nu zo frappant vind aan het feit dat er moeders zijn die niet werken:
Mannen zonder kinderen werken
Vrouwen zonder kinderen werken
Mannen met kinderen werken
Vrouwen met kinderen werken plotseling parttime of niet om honderdduizenden redenen, maar die vind ik helemaal niet interessant: als je gezond van lijf en leden bent, kun je toch gewoon werken?
Ik denk dan dus dat je werken nooit leuk gevonden hebt en dat je je kinderen gebruikt als excuus om niet te werken!
Wat vinden jullie?
Belle02
heb niet de hele discussie doorgelezen, wel die van het andere topic, maar wat mij in beide discussies opvalt is het volgende:
het gaat altijd en eeuwig over hoe saai het wel niet zou zijn om thuis te zijn of hoe belangrijk het is om economisch zelfstandig te zijn, etc.
Wat ik nu zo frappant vind aan het feit dat er moeders zijn die niet werken:
Mannen zonder kinderen werken
Vrouwen zonder kinderen werken
Mannen met kinderen werken
Vrouwen met kinderen werken plotseling parttime of niet om honderdduizenden redenen, maar die vind ik helemaal niet interessant: als je gezond van lijf en leden bent, kun je toch gewoon werken?
Ik denk dan dus dat je werken nooit leuk gevonden hebt en dat je je kinderen gebruikt als excuus om niet te werken!
Wat vinden jullie?
Belle02
maandag 9 juli 2007 om 21:22
Nee dat ben ik niet met je eens. Tenminste, natuurlijk kun je gaan werken. Maar als ik naar mezelf kijk: toen ik moeder werd kwam er een verschuiving in mijn prioriteiten. Toen ik geen kind had was mijn werk belangrijk, want leuk. Toen ik een kind had, kon mijn baas de boom in met al zijn wensen en eisen. Ik wilde bij mn kind zijn, want mijn kind had een oergevoel in me losgemaakt. Gelukkig gaat dat gevoel zich stabiliseren en krijg je vanzelf wel de behoefte weer om wat te gaan doen...maar mijn prioriteit ligt thuis, bij mijn kind. Mijn werk is heerlijk, en leuk, en een leuke afwisseling, maar niet belangrijk. Snap je? En misschien werkt dat wel zo voor meer vrouwen...en zitten mannen gewoon genetisch anders in elkaar...
maandag 9 juli 2007 om 21:57
Eensch. Dat vind ik ook altijd zo apart, dat werken voor vrouwen iets is wat ophoudt als ze kinderen krijgen. Alsof school, studie en werk een soort tijdsvulling en excuus is om een man te strikken en dan fijn kindjes te gaan baren.
Alleen daarom zal ik nooit kunnen begrijpen wat daar in godsnaam geëmancipeerd aan is. Het is namelijk precies hetzelfde als wat vrouwen 100 jaar geleden ook al deden: naar school gaan om daar een goede partij te vinden.
Am Yisrael Chai!
maandag 9 juli 2007 om 22:00
hoi traincha,
hoezo weet ik niet waar ik over praat?
ik heb zelf ook drie kinderen, dus volgens mij weet ik wel hoe het is om moeder te worden. Wat bedoel je dan met die opmerking?
Misschien heb ik het wat raar opgeschreven in jouw ogen, maar ik vraag het me echt oprecht af wat er dan zoal verandert op het moment dat je kinderen krijgt, waardoor je dan plotseling niet meer zou gaan werken. Dat snap ik dus niet. Voor de meeste mannen die kinderen krijgen, verandert er namelijk niets.
@Sunlight:
blijkbaar heb jij dus wel echt een wezenlijke verandering ervaren op het moment dat je moeder werd? hoe was dat dan voor jouw man?
Bij ons thuis was het nl voor ons allebei heftig (met name dan de eerste), ik heb daar geen verschil in ervaren tussen mannen en vrouwen.
groet,
belle
hoezo weet ik niet waar ik over praat?
ik heb zelf ook drie kinderen, dus volgens mij weet ik wel hoe het is om moeder te worden. Wat bedoel je dan met die opmerking?
Misschien heb ik het wat raar opgeschreven in jouw ogen, maar ik vraag het me echt oprecht af wat er dan zoal verandert op het moment dat je kinderen krijgt, waardoor je dan plotseling niet meer zou gaan werken. Dat snap ik dus niet. Voor de meeste mannen die kinderen krijgen, verandert er namelijk niets.
@Sunlight:
blijkbaar heb jij dus wel echt een wezenlijke verandering ervaren op het moment dat je moeder werd? hoe was dat dan voor jouw man?
Bij ons thuis was het nl voor ons allebei heftig (met name dan de eerste), ik heb daar geen verschil in ervaren tussen mannen en vrouwen.
groet,
belle
maandag 9 juli 2007 om 22:03
Wil nog wel even inhaken op parttime werken: zelf werk ik 3 dagen. Ik krijg in deze discussie de indruk dat als je niet werkt, maar ook als je parttime werkt, je dan kennelijk niet "meetelt". Alsof parttime werken "minder" is en dat je, als je een beetje een moeder bent, je makkelijk een full time baan met kinderen moet kunnen combineren, maar misschien zie ik het verkeerd?
maandag 9 juli 2007 om 22:10
Dat klopt, die verandering was ook megagroot. MIjn man had dat niet. Die ervaart een dag werken als minder zwaar dan een hele dag met de kleine. Ik niet. Dus daarom denk ik in ons geval dat het genetisch bepaald is, en ook wel een beetje gebaseerd op het feit dat meerdere vrouwen dat zo ervaren hebben in mijn omgeving. Vrouwen zijn over het algemeen verzorgeriger dan mannen, tenminste dat denk ik.
Mijn prioriteiten zijn echt veranderd, en ook mijn man heeft trouwens een verandering ondergaan. Die wist niet van zichzelf dat hij zo in elkaar stak. HIj heeft gehuild toen hij hoorde dat we een zoon kregen, riep ineens dat ie zo trots was dat ie een stamhouder kreeg. Ook vertelde hij dat hij ineens promotiew wilde maken, omdat hij financieel omhoog zou gaan en dus beter zijn gezin kon onderhouden :o, soort haantjes gedrag...Klinkt dramatisch, zo bedoel ik t niet, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. verder zijn we gelijk in alles, hij doet ook gewoon de helft van eht huishouden, juist omdat hij vindt dat ik t thuis drukker heb met die kleine dan hij op zn werk. Ik laat m maar in die waan :P
maandag 9 juli 2007 om 22:13
Ik denk dat dat je eigen complex is, hoor. Vrijwel iedereen in deze discussie werkt part time, maar jij hebt nu al een paar keer de indruk gewekt dat je vindt dat je je eigen keuze heel erg moet verdedigen, dus ik denk dat dat iets is wat bij jouzelf ligt.
Het enige waar men over valt is precies wat Belle ook zegt: waarom gelden al die argumenten die vrouwen aandragen wél voor vrouwen, en niet voor mannen?
Am Yisrael Chai!
maandag 9 juli 2007 om 22:16
Nou, over of parttime werken niet 'meetelt', daar gaat het voor mij nu niet over, eerlijk gezegd. Waar het mij in deze discussie over gaat is het feit, dat op het moment dat er kinderen komen, er iets verandert in de werksituatie van vrouwen en niet in die van mannen.
En dan gaat het me dus niet zozeer om het m/v verhaal, maar meer over het feit dat er iets verandert op het moment dat er kinderen komen. Ik bedoel, je moet de opvang regelen, dat lijkt me logisch. Maar waarom in godsnaam alle drastische maatregelen als halve banen nemen of ueberhaupt geen baan meer willen? dat snap ik niet.
maandag 9 juli 2007 om 22:24
hoi sunlight,
jemig, zoals je dat beschrijft, daar herken ik dus helemaal niets in nee.
Maar goed, zou dat nu genetisch zijn?
Het zou kunnen hoor, mijn moeder zat er precies zo in als ik na de geboorte van de kinderen. Jammer alleen voor haar was dat ze automatisch ontslagen werd omdat ze zwanger was. Toen ik zes weken was, smeekte mijn vader haar om alstjeblieft weer een baan te zoeken, ze was nl niet te genieten:D
Maar goed, ze heeft dus altijd gewerkt, mijn vader trouwens ook, en dan vraag ik me dus wel af: in hoeverre is het nu genetisch of in hoeverre word je als kind beinvloed door hetgeen je ziet bij je ouders? ik heb het altijd normaal gevonden dat mijn beide ouders werkten.
belle
jemig, zoals je dat beschrijft, daar herken ik dus helemaal niets in nee.
Maar goed, zou dat nu genetisch zijn?
Het zou kunnen hoor, mijn moeder zat er precies zo in als ik na de geboorte van de kinderen. Jammer alleen voor haar was dat ze automatisch ontslagen werd omdat ze zwanger was. Toen ik zes weken was, smeekte mijn vader haar om alstjeblieft weer een baan te zoeken, ze was nl niet te genieten:D
Maar goed, ze heeft dus altijd gewerkt, mijn vader trouwens ook, en dan vraag ik me dus wel af: in hoeverre is het nu genetisch of in hoeverre word je als kind beinvloed door hetgeen je ziet bij je ouders? ik heb het altijd normaal gevonden dat mijn beide ouders werkten.
belle