Actueel
alle pijlers
omgaan met gemene vrouwen is zo moeilijk prive/werk
maandag 16 juli 2007 om 21:32
Hoi hoi,
Pfff ben op dit moment radeloos, :( dus dacht het enige wat ik nog kan doen is een berichtje plaatsen en vragen om hulp.
Ik zal het proberen uit te leggen, ik ben al sinds 10 jaar secretaresse.
Ik oefen het vak met heel veel plezier uit, wat dat betreft absoluut geen voornemens om van functie te switchen. Ik hou van mijn functie en vind het heerlijk om naar mijn werk te gaan. :D
Alleen ik loop elke keer tegen hetzelfde probleem op, ik heb heel vaak overwogen om mijn droombaan maar op te geven omdat het altijd heel erg uit de hand liep. Ik zou dan ook graag willen weten wat jullie ervaringen zijn en of jullie tips hebben hoe ik hier mee om moet gaan:).
Het probleem is dat de meeste secretaresses vrouwen zijn, en in mijn geval waren het altijd collega haai baaien. Vrouwen die roddelen achter je rug praten je links laten liggen de ene keer poeslief tegen je doen en je de andere keer een trap nageven.
Persoonlijk kan ik hier slecht mee omgaan, ik heb dan ook een giga pest verleden achter de rug. Op dit moment zit in therapie en probeer ik overal een positieve draai aan te geven (cognetieve therapie). Maar ik blijf het zo moeilijk vinden.:?
Tijdens secretaresse overleggen ben ik heel gespannen, altijd op mijn hoede als er iets gezegd word en ontzettend wantrouwend. Ik ben sowiezo niet echt een spraakzaam type maar zeker tijdens overleggen ben ik gigantisch stil en voel ik me gewoon niet op mijn gemak.
Er word wel liefjes tegen elkaar gezegd van feedback geven maar niemand doet het. Bijvoorbeeld vrijdag heb ik een offdag gehad, want ik werd gewoon genegeerd terwijl ik me probeerde te mengen in een gesprek. Dan kan ik echt door de grond en denken van ik kan hier niet meer tegen ik ga op zoek naar een nieuwe functie. :(
Heb vaak gedacht van als ik nou een andere functie neem maarja je komt zulke vrouwen altijd tegen ook in je persoonlijk leven. Ook kom je ze tegen als niet niet secretaresse, Ik ben zelf absoluut geen haaibaai type ben een beetje een naief type dat overal het goede in zit. Ik vind het gedrag op mijn werk erg vervelend maar realisseer me dat ik er weinig aan kan doen, ja tuurlijk
Ik kan er wat aan doen een andere baan nemen, maarja helpen zal het niet. Je komt zulke vrouwen altijd tegen, je ziet ze bij america's next topmodel, idols enz. Ik zit me altijd af te vragen waarom moet zo, we kunnen toch ook gewoon aardig zijn en elkaar iets gunnen. Tuurlijk jaloezie niet verboden maar elkaar een hak zetten vind ik zo teleurstellend
Ik er wel op zitten studeren, heb gelezen dat het gewoon niet werkt alleen maar vrouwen in een team, het is beter om een gemengd team te hebben. Maarja vind een paar mannelijke secretaresses. Die zijn niet zo gevonden.
Ik heb in vrouwenklassen gezeten, in vrouwenteams gezeten, en het functioneerde gewoon nooit. Word altijd heel erg gepest of ik lig er buiten en word genegeerd. Ik wat dat hierdoor ook het probleem bij mij ligt omdat ik mezelf niet kan wapenen tegen anderen. Maarja ik weet het gewoon even niet meer nu.:(
Ik zou graag willen weten hoe jullie hier mee omgaan, of jullie tips voor me hebben. Er zullen vast wel meer meiden zijn die zoiets soortgelijks meemaken. Ben echt heel benieuwd naar jullie reacties.:)
Pfff ben op dit moment radeloos, :( dus dacht het enige wat ik nog kan doen is een berichtje plaatsen en vragen om hulp.
Ik zal het proberen uit te leggen, ik ben al sinds 10 jaar secretaresse.
Ik oefen het vak met heel veel plezier uit, wat dat betreft absoluut geen voornemens om van functie te switchen. Ik hou van mijn functie en vind het heerlijk om naar mijn werk te gaan. :D
Alleen ik loop elke keer tegen hetzelfde probleem op, ik heb heel vaak overwogen om mijn droombaan maar op te geven omdat het altijd heel erg uit de hand liep. Ik zou dan ook graag willen weten wat jullie ervaringen zijn en of jullie tips hebben hoe ik hier mee om moet gaan:).
Het probleem is dat de meeste secretaresses vrouwen zijn, en in mijn geval waren het altijd collega haai baaien. Vrouwen die roddelen achter je rug praten je links laten liggen de ene keer poeslief tegen je doen en je de andere keer een trap nageven.
Persoonlijk kan ik hier slecht mee omgaan, ik heb dan ook een giga pest verleden achter de rug. Op dit moment zit in therapie en probeer ik overal een positieve draai aan te geven (cognetieve therapie). Maar ik blijf het zo moeilijk vinden.:?
Tijdens secretaresse overleggen ben ik heel gespannen, altijd op mijn hoede als er iets gezegd word en ontzettend wantrouwend. Ik ben sowiezo niet echt een spraakzaam type maar zeker tijdens overleggen ben ik gigantisch stil en voel ik me gewoon niet op mijn gemak.
Er word wel liefjes tegen elkaar gezegd van feedback geven maar niemand doet het. Bijvoorbeeld vrijdag heb ik een offdag gehad, want ik werd gewoon genegeerd terwijl ik me probeerde te mengen in een gesprek. Dan kan ik echt door de grond en denken van ik kan hier niet meer tegen ik ga op zoek naar een nieuwe functie. :(
Heb vaak gedacht van als ik nou een andere functie neem maarja je komt zulke vrouwen altijd tegen ook in je persoonlijk leven. Ook kom je ze tegen als niet niet secretaresse, Ik ben zelf absoluut geen haaibaai type ben een beetje een naief type dat overal het goede in zit. Ik vind het gedrag op mijn werk erg vervelend maar realisseer me dat ik er weinig aan kan doen, ja tuurlijk
Ik kan er wat aan doen een andere baan nemen, maarja helpen zal het niet. Je komt zulke vrouwen altijd tegen, je ziet ze bij america's next topmodel, idols enz. Ik zit me altijd af te vragen waarom moet zo, we kunnen toch ook gewoon aardig zijn en elkaar iets gunnen. Tuurlijk jaloezie niet verboden maar elkaar een hak zetten vind ik zo teleurstellend
Ik er wel op zitten studeren, heb gelezen dat het gewoon niet werkt alleen maar vrouwen in een team, het is beter om een gemengd team te hebben. Maarja vind een paar mannelijke secretaresses. Die zijn niet zo gevonden.
Ik heb in vrouwenklassen gezeten, in vrouwenteams gezeten, en het functioneerde gewoon nooit. Word altijd heel erg gepest of ik lig er buiten en word genegeerd. Ik wat dat hierdoor ook het probleem bij mij ligt omdat ik mezelf niet kan wapenen tegen anderen. Maarja ik weet het gewoon even niet meer nu.:(
Ik zou graag willen weten hoe jullie hier mee omgaan, of jullie tips voor me hebben. Er zullen vast wel meer meiden zijn die zoiets soortgelijks meemaken. Ben echt heel benieuwd naar jullie reacties.:)
maandag 16 juli 2007 om 22:08
Helaas kan ik mezelf niet veranderen. Ik ben nou eenmaal zo.
Ik heb is een keer geprobeerd bitcherig te zijn, maar ik heb mezelf daar alleen maar mee. Ik voel me dan alleen maar rot en schuldig en echt zo van dit ben ik niet. Ik geloof zeker dat er mensen over me heen lopen. Maarja ik kan mezelf helaas niet veranderen het lukt gewoon niet. Ik ben gewoon niet zo'n type. Mensen zeggen altijd dat voor ieder persoon een rol weg gelegd is in een team. Zelfs een stil en rustig iemand word gewaardeeerd in een team. Eerlijk gezegd merk ik daar helaas niks van. Ik weet echt niet wat mijn rol is. Misschien de rol van slachtoffer. Maarja dat kan men niet bedoelen.
Ik heb is een keer geprobeerd bitcherig te zijn, maar ik heb mezelf daar alleen maar mee. Ik voel me dan alleen maar rot en schuldig en echt zo van dit ben ik niet. Ik geloof zeker dat er mensen over me heen lopen. Maarja ik kan mezelf helaas niet veranderen het lukt gewoon niet. Ik ben gewoon niet zo'n type. Mensen zeggen altijd dat voor ieder persoon een rol weg gelegd is in een team. Zelfs een stil en rustig iemand word gewaardeeerd in een team. Eerlijk gezegd merk ik daar helaas niks van. Ik weet echt niet wat mijn rol is. Misschien de rol van slachtoffer. Maarja dat kan men niet bedoelen.
maandag 16 juli 2007 om 22:30
Je hoeft toch ook niet direct bitcherig te zijn? Gewoon een beetje stekelig reageren, laten merken dat je niet blij bent met wat er gezegd wordt/de gang van zaken. Of laat het stekelige helemaal weg en vraag gewoon op een matter-of-fact toon waarom iemand zo tegen je spreekt/je negeert/je zo behandelt. Daarmee leg je het probleem terug bij hen, waar het hoort.
maandag 16 juli 2007 om 22:43
Tijdens secretaresse overleggen ben ik heel gespannen, altijd op mijn hoede als er iets gezegd word en ontzettend wantrouwend. Ik ben sowiezo niet echt een spraakzaam type maar zeker tijdens overleggen ben ik gigantisch stil en voel ik me gewoon niet op mijn gemak.
JE legt alles bij het gedrag van die andere vrouwen neer, kijk ook eens naar je eigen gedrag. Actie = reactie.
Je bent van jezelf al niet zo spraakzaam en tijdens overleggen ben je op je hoede en wantrouwend. Dat straal je dus ook uit en dat nodigt niet uit tot gezellig een praatje met je maken.
Als mensen zich tegenover mij zo gedragen dan vraag ik me af: wat heb ik die persoon misdaan? En ik denk altijd aan het spreekwoord van de waard en zijn gasten.
Wb je verleden: dat was je verleden, daar kunnen je huidige collega's niets aan doen.
JE legt alles bij het gedrag van die andere vrouwen neer, kijk ook eens naar je eigen gedrag. Actie = reactie.
Je bent van jezelf al niet zo spraakzaam en tijdens overleggen ben je op je hoede en wantrouwend. Dat straal je dus ook uit en dat nodigt niet uit tot gezellig een praatje met je maken.
Als mensen zich tegenover mij zo gedragen dan vraag ik me af: wat heb ik die persoon misdaan? En ik denk altijd aan het spreekwoord van de waard en zijn gasten.
Wb je verleden: dat was je verleden, daar kunnen je huidige collega's niets aan doen.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
maandag 16 juli 2007 om 22:53
Hoi anoniempje07,
ik heb beide situaties meegemaakt. Ik heb ooit gewerkt in een team met een stelletje superbitches. Gelukkig ben ik behept met een grote bek, dus kozen ze snel iemand anders uit om op te vitten. Ik werk nu in een team met alleen maar vrouwen en het gaat prima. We maken veel lol en het werk komt af. Ik heb ook ooit bij een bank in een mannenteam gezeten en daar heb ik de raarste dingen beleefd. De één legde porno neer op mijn bureau, de ander werd agressief, weer een ander hield express belangrijke informatie achter en een ander begon ongevraagd over zijn hoerenbezoekjes in Amsterdam, etc.....Ben toen naar de directeur gestapt en dat heeft wel geholpen.
Zoals je zelf al aangeeft ben je geen haai baai .....Hoe vervelend het ook klinkt, soms helpt het wel degelijk om eens goed van je af te bijten, zolang het maar geloofwaardig overkomt. Wat dacht je van een assertiviteits training ofzo ? De manier waarop andere mensen op jou reageren (werk of privé) hangt vaak samen met de signalen die jezelf (onbewust) geeft. Ik geloof trouwens niet dat je een spraakzaam type hoeft te zijn om een zekere weerbaarheid te hebben t.o.v. anderen. Lichaamstaal, oogcontact, intonatie zijn net zo belangrijk. Bijvoorbeeld
- rechtop zitten i.p.v. ingedoken zitten als een klein vogeltje
- met een rechte rug lopen i.p.v. met gekromde schouders
- mensen recht in hun gezicht aankijken
- langzaam maar met overtuiging spreken
etc.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden. Een rollenspel helpt ook wel eens. Dat kun je doen met je partner of een vriendin. Dan moet jij je partner spelen en hij jou. Dit moge dan simpel klinken, maar het is net of iemand je een spiegel voorhoudt en je komt achter allerlei dingen waarvan je je nooit bewust was. Zo werd mij ooit verteld dat ik intimiderend uit mijn ogen schijn te kijken, hoewel ik vaak gewoon last heb van mijn lenzen en daarom mijn ogen wijd open doe. Zo heb ik al heel wat mensen bang gemaakt zonder het zelf te weten....
Wel goed dat je een therapie volgt. En wie weet helpt het toch om je droombaan te behouden. Het zou toch zonde zijn om je baan op te geven voor een groepje haai baaien ?
Ik wens je veel sterkte toe en probeer zo-n rollenspel eens met iemand die je goed kent en vertrouwt (is vaak nog komisch ook)
ik heb beide situaties meegemaakt. Ik heb ooit gewerkt in een team met een stelletje superbitches. Gelukkig ben ik behept met een grote bek, dus kozen ze snel iemand anders uit om op te vitten. Ik werk nu in een team met alleen maar vrouwen en het gaat prima. We maken veel lol en het werk komt af. Ik heb ook ooit bij een bank in een mannenteam gezeten en daar heb ik de raarste dingen beleefd. De één legde porno neer op mijn bureau, de ander werd agressief, weer een ander hield express belangrijke informatie achter en een ander begon ongevraagd over zijn hoerenbezoekjes in Amsterdam, etc.....Ben toen naar de directeur gestapt en dat heeft wel geholpen.
Zoals je zelf al aangeeft ben je geen haai baai .....Hoe vervelend het ook klinkt, soms helpt het wel degelijk om eens goed van je af te bijten, zolang het maar geloofwaardig overkomt. Wat dacht je van een assertiviteits training ofzo ? De manier waarop andere mensen op jou reageren (werk of privé) hangt vaak samen met de signalen die jezelf (onbewust) geeft. Ik geloof trouwens niet dat je een spraakzaam type hoeft te zijn om een zekere weerbaarheid te hebben t.o.v. anderen. Lichaamstaal, oogcontact, intonatie zijn net zo belangrijk. Bijvoorbeeld
- rechtop zitten i.p.v. ingedoken zitten als een klein vogeltje
- met een rechte rug lopen i.p.v. met gekromde schouders
- mensen recht in hun gezicht aankijken
- langzaam maar met overtuiging spreken
etc.
En dat zijn nog maar een paar voorbeelden. Een rollenspel helpt ook wel eens. Dat kun je doen met je partner of een vriendin. Dan moet jij je partner spelen en hij jou. Dit moge dan simpel klinken, maar het is net of iemand je een spiegel voorhoudt en je komt achter allerlei dingen waarvan je je nooit bewust was. Zo werd mij ooit verteld dat ik intimiderend uit mijn ogen schijn te kijken, hoewel ik vaak gewoon last heb van mijn lenzen en daarom mijn ogen wijd open doe. Zo heb ik al heel wat mensen bang gemaakt zonder het zelf te weten....
Wel goed dat je een therapie volgt. En wie weet helpt het toch om je droombaan te behouden. Het zou toch zonde zijn om je baan op te geven voor een groepje haai baaien ?
Ik wens je veel sterkte toe en probeer zo-n rollenspel eens met iemand die je goed kent en vertrouwt (is vaak nog komisch ook)
maandag 16 juli 2007 om 23:13
Ik ken ook een meisje (nou ja, ze is 35) zoals jij, bij mij op het werk. Er is haar ook al eens verteld: bijt wat meer van je af. Maar als dat niet in je aard zit doe je dat gewoon niet. Maar ik ben er wel van overtuigd dat het niet overal een haaibaaiengebeuren is. Je zult ze altijd tegenkomen in je leven, tuurlijk, en daar moet je je ook tegen wapenen. Maar een hele groep met zulke vrouwen, dat is echt niet overal.
Je zou kunnen kijken naar een baan waar minder secretaresses werken, je hebt toch niet overal zo'n groot team? Bij mijn vriend op het werk hebben ze er geloof ik 1 of 2, meer niet. Misschien dat zo'n baan meer wat voor je is?
Ik denk dat er genoeg banen zijn waar de vrouwen wel leuk met elkaar omgaan, je moet niet blijven waar je het nietnaar je zin hebt!
Je zou kunnen kijken naar een baan waar minder secretaresses werken, je hebt toch niet overal zo'n groot team? Bij mijn vriend op het werk hebben ze er geloof ik 1 of 2, meer niet. Misschien dat zo'n baan meer wat voor je is?
Ik denk dat er genoeg banen zijn waar de vrouwen wel leuk met elkaar omgaan, je moet niet blijven waar je het nietnaar je zin hebt!
dinsdag 17 juli 2007 om 07:11
Je hoeft idd niet van baan te veranderen want dit probleem zul je overal tegenkomen. Het ligt aan je eigen instelling. Het is al hartstikke positief dat je daaraan werkt. Het gaat erom dat je meer eigenwaarde krijgt. Dan kun je het gedrag van anderen beter naast je neerleggen. Tuurlijk blijven sommige opmerkingen niet leuk, vrouwen onder elkaar kunnen idd vreselijk zijn. Maar het gaat erom dat je je het niet al te veel aantrekt, dus een soort afstand kunt nemen. Volgens mij kan dat als je zelf sterker in je schoenen staat. Wat je dan merkt is dat anderen vanzelf meer respect voor je krijgen en het ook makkelijker wordt om aan het woord te komen bijvoorbeeld.
Bedenk goed wat je kwaliteiten zijn en doe lekker je eigen ding. Niet meegaan in roddelen of afzeiken. Het is zo'n zwaktebod als je anderen op die manier neerhaalt om jezelf beter te voelen.
Bedenk goed wat je kwaliteiten zijn en doe lekker je eigen ding. Niet meegaan in roddelen of afzeiken. Het is zo'n zwaktebod als je anderen op die manier neerhaalt om jezelf beter te voelen.
woensdag 18 juli 2007 om 12:21
Hallo Anoniempje,Ik kan me voorstellen dat de situatie waar je in zit heel lastig is.Echt veranderen kun je misschien niet, maar wat je wel kunt doen is vb een assertiviteitscursus volgen. Je kunt altijd leren om voor jezelf op te komen, om je grenzen aan te houden en niet te (laten) overschrijden. Ik ben zelf ook absoluut geen gehaaid type. Ik vertrouw mensen per definitie op het eerste gezicht (min of meer) en dat is ook niet altijd handig, maar dat heeft ook zijn positieve kanten (bv dat je wel open staat voor mensen en ze vertrouwt, tot het tegendeel bewezen wordt).Mensen hebben vaak tegen mij gezegd: je moet harder worden, want zo red je het niet in deze maatschappij, maar ik weiger, ik KAN het niet eens en gelukkig maar, want er lopen al genoeg harde, gehaaide en bitcherige types rond. Het is makkelijker voor jezelf om hard en bitchy te zijn, maar het maakt het werk er niet leuker op. En vaak zie je dat anderen juist wat milder worden als ze merken ze zich bij jou niet zo hard hoeven op te stellen.Gebruik dus je positieve kanten. En probeer bij jezelf te blijven en je 'waardig' te voelen, dan straal je dat ook uit. Ik weet dat het moeilijk is uit eigen ervaring, maar door meer zelfvertrouwen kan je gewoon zijn wie je bent en zeg je vanzelf wat je op je lever hebt, zonder bang te zijn wat anderen ervan zullen zeggen. En reken maar dat er naar je geluisterd wordt als jij sterk in je schoenen staat.Succes en sterkte!
zaterdag 21 juli 2007 om 19:16
Als eerste wil ik julllie heel erg bedanken voor jullie lieve reacties.
Ik probeer me al heel erg te wapenen, heb ook tig assertiviteitscursussen gevolgd maarja die instelling of hardheid heb ik gewoon niet. Ik ben elke keer overdonderd als ik een opmerking krijg of dergelijk. Het allerlaatste wat ik dan kan is hard terug kaatsen. Omdat ik zo van slag dan ben.
Jullie hebben allemaal gelijk dat weet ik maar het is en blijft gewoon zo moeilijk.
Ik loop al aardig recht, en kom naar mijn idee wel zelfverzekerd over maarja het zal zeker zijn dat ik erg onzeker overkom. Ik heb al van een paar mensen op mijn werk gehoord dat ik erg onzeker/stil over kom en dat ik hiermee kansen verspil. Maar het lukt me niet om zekerder over te komen. Ik praat er vaak met mijn psych over maarja die zegt dat zoiets jaren kost voordat ik weer een beetje zelfvertrouwen heb. Ik heb eigenlijk ook geen zelfvertrouwen en ben erg ongelukkig.
Baal ervan dat het zo zichtbaar is op mijn werk, maarja ik kan me helaas niet anders voordoen.
Ik probeer me al heel erg te wapenen, heb ook tig assertiviteitscursussen gevolgd maarja die instelling of hardheid heb ik gewoon niet. Ik ben elke keer overdonderd als ik een opmerking krijg of dergelijk. Het allerlaatste wat ik dan kan is hard terug kaatsen. Omdat ik zo van slag dan ben.
Jullie hebben allemaal gelijk dat weet ik maar het is en blijft gewoon zo moeilijk.
Ik loop al aardig recht, en kom naar mijn idee wel zelfverzekerd over maarja het zal zeker zijn dat ik erg onzeker overkom. Ik heb al van een paar mensen op mijn werk gehoord dat ik erg onzeker/stil over kom en dat ik hiermee kansen verspil. Maar het lukt me niet om zekerder over te komen. Ik praat er vaak met mijn psych over maarja die zegt dat zoiets jaren kost voordat ik weer een beetje zelfvertrouwen heb. Ik heb eigenlijk ook geen zelfvertrouwen en ben erg ongelukkig.
Baal ervan dat het zo zichtbaar is op mijn werk, maarja ik kan me helaas niet anders voordoen.
zaterdag 21 juli 2007 om 20:05
Anoniempje, volgens mij zit je wel lekker in je slachtofferrol. In je laatste stukje stukje schrijf je 3 keer 'ik wel wel, maar ja...... blablabla'
Een hele wijze man of vrouw zei ooit: everything before but = bullshit' en dat is o zo waar.
Een hele wijze man of vrouw zei ooit: everything before but = bullshit' en dat is o zo waar.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 21 juli 2007 om 22:21
Weet je volgens mij ligt het ook aan je houding. Ik ben in het
"dagelijks leven" echt niet dominant en word meestal juist omschreven
als lief. Maar als je met een groep vrouwen moet samenwerken moet je
wel een beetje voor jezelf kunnen opkomen. Mijn manier is om heel
duidelijke en heel eerlijk en heel rechtuit te zijn. Als ik me erger
aan iemand loop ik naar haar toe en zeg ik waar ik mee zit. Ik ben ook
van het aanpakken van het werk en niet van dat eindeloze geleuter en
dat er dan nog niets gebeurd. Ik zit vaak ik groepen waar er wel veel
van dat soort types zitten. Dus van die irritante roddeltantes die vals
achter je rug om praten en niet doorwerken. Daar maak ik in de eerste
bijeenkomst al korte mette mee door te zeggen wat ik er van verwacht en
wat ze van mij kunnen verwachten. Ik heb hier op het hbo veel gezeik
mee gehad omdat ik met veel meiden moest samenwerken. Ik werk het
snelst en het beste als ik het alleen mag doen. Op de een of andere
manier krijg je altijd problemen als vrouwen moeten samenwerken. Dus ik
zou gewoon heel duidelijk je grenzen aangeven en vooral het eerlijk
zeggen als je ergens mee zit. Stap op ze af en vraag wat het probleem
is en waarom ze je er buiten houden. Dit is tot nu toe de enige manier die bij mij gewerkt heeft. In het begin was ik veel te lief en bleef ik uiteindelijk opgescheept met al het werk achter. Vrouwen zijn vals en als je niet op je strepen staat walsen ze zo over je heen.
"dagelijks leven" echt niet dominant en word meestal juist omschreven
als lief. Maar als je met een groep vrouwen moet samenwerken moet je
wel een beetje voor jezelf kunnen opkomen. Mijn manier is om heel
duidelijke en heel eerlijk en heel rechtuit te zijn. Als ik me erger
aan iemand loop ik naar haar toe en zeg ik waar ik mee zit. Ik ben ook
van het aanpakken van het werk en niet van dat eindeloze geleuter en
dat er dan nog niets gebeurd. Ik zit vaak ik groepen waar er wel veel
van dat soort types zitten. Dus van die irritante roddeltantes die vals
achter je rug om praten en niet doorwerken. Daar maak ik in de eerste
bijeenkomst al korte mette mee door te zeggen wat ik er van verwacht en
wat ze van mij kunnen verwachten. Ik heb hier op het hbo veel gezeik
mee gehad omdat ik met veel meiden moest samenwerken. Ik werk het
snelst en het beste als ik het alleen mag doen. Op de een of andere
manier krijg je altijd problemen als vrouwen moeten samenwerken. Dus ik
zou gewoon heel duidelijk je grenzen aangeven en vooral het eerlijk
zeggen als je ergens mee zit. Stap op ze af en vraag wat het probleem
is en waarom ze je er buiten houden. Dit is tot nu toe de enige manier die bij mij gewerkt heeft. In het begin was ik veel te lief en bleef ik uiteindelijk opgescheept met al het werk achter. Vrouwen zijn vals en als je niet op je strepen staat walsen ze zo over je heen.
zondag 22 juli 2007 om 10:21
Wat doen die vrouwen nu feitelijk? Je schrijft dat ze roddelen en je een trap na geven. Hoe weet je dat, waar loop je tegenaan? Wat zijn feiten en waar begint jouw interpretatie?
Ik probeer me ook wel eens in een gesprek te mengen en daarbij word ik ook wel eens genegeerd. Heel vervelend, maar ik ga er niet standaard vanuit dat mensen dat expres doen. Misschien praat ik te zacht, misschien ben ik niet duidelijk aanwezig, misschien waren ze verdiept in iets anders.
Als je nou 's (voor jezelf) concreet beschrijft wie wat doet, in welke situatie en hoe vaak, zonder er meteen een heel verhaal omheen te houden over haaibaaien, vrouwen onder elkaar en pestverleden, dan kun je mensen er ook concreet op aanspreken.
Ik probeer me ook wel eens in een gesprek te mengen en daarbij word ik ook wel eens genegeerd. Heel vervelend, maar ik ga er niet standaard vanuit dat mensen dat expres doen. Misschien praat ik te zacht, misschien ben ik niet duidelijk aanwezig, misschien waren ze verdiept in iets anders.
Als je nou 's (voor jezelf) concreet beschrijft wie wat doet, in welke situatie en hoe vaak, zonder er meteen een heel verhaal omheen te houden over haaibaaien, vrouwen onder elkaar en pestverleden, dan kun je mensen er ook concreet op aanspreken.
zondag 22 juli 2007 om 12:22
Hallo anoniempje,
Ik herken het verhaal van jou behoorlijk, ik was en voelde me vroeger net zo.
Maar daar heb verandering in gebracht want om me altijd zo te voelen vondt ik niet wat en zou ik met de tijd aan onder door gaan. Ik heb een hele tijd bij een haptonoom gelopen en ik heb 2x een leeftstijltraining gevolgd van 3 dagen (wat heel confronterend was) en beide zijn me heel goed bevallen want ik ben een totaal ander mens en ik leef nu veel relaxter. Je moet onthouden dat je andere mensen niet kan veranderen maar dat jij je zelf moet veranderen in sommige situatie's. Dat is heel moelijk maar ik kan je vertellend dat het de moeite waard is. Veel succes,
gr. superwijfie
Ik herken het verhaal van jou behoorlijk, ik was en voelde me vroeger net zo.
Maar daar heb verandering in gebracht want om me altijd zo te voelen vondt ik niet wat en zou ik met de tijd aan onder door gaan. Ik heb een hele tijd bij een haptonoom gelopen en ik heb 2x een leeftstijltraining gevolgd van 3 dagen (wat heel confronterend was) en beide zijn me heel goed bevallen want ik ben een totaal ander mens en ik leef nu veel relaxter. Je moet onthouden dat je andere mensen niet kan veranderen maar dat jij je zelf moet veranderen in sommige situatie's. Dat is heel moelijk maar ik kan je vertellend dat het de moeite waard is. Veel succes,
gr. superwijfie
zondag 22 juli 2007 om 22:33
Hoi,
Wat vervelend voor je dat je je onprettig voelt op je werk. Zelf ben ik ook niet zo'n bitchie type en laat/liet vaak over me heen lopen en baalde daar dan achteraf van. Toch heb ik wel het idee dat je wel iets beter met deze situaties kunt leren omgaan. Heb zelf een assertiviteitscursus gevolgd en ga er nog een volgen, hier leer je op een goede manier voor jezelf opkomen zonder dat je een haaibaai hoeft te zijn of worden.
Misschien nog een tip (hoewel ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan) maar probeer om niet allerlei doemsenario's in je hoofd te halen over wat je collega's allemaal wel niet over je zullen roddelen terwijl je niet eens zeker weet of ze dat daadwerkelijk doen. Klinkt misschien wat vaag, maar leerde op de cursus ook dat we vaak geneigd zijn om maar alvast zelf te bedenken wat die ander zou denken terwijl je dit niet eens weet en je jezelf misschien voor niets rot voelt.
Wie weet kun je hier iets mee..
Wat vervelend voor je dat je je onprettig voelt op je werk. Zelf ben ik ook niet zo'n bitchie type en laat/liet vaak over me heen lopen en baalde daar dan achteraf van. Toch heb ik wel het idee dat je wel iets beter met deze situaties kunt leren omgaan. Heb zelf een assertiviteitscursus gevolgd en ga er nog een volgen, hier leer je op een goede manier voor jezelf opkomen zonder dat je een haaibaai hoeft te zijn of worden.
Misschien nog een tip (hoewel ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan) maar probeer om niet allerlei doemsenario's in je hoofd te halen over wat je collega's allemaal wel niet over je zullen roddelen terwijl je niet eens zeker weet of ze dat daadwerkelijk doen. Klinkt misschien wat vaag, maar leerde op de cursus ook dat we vaak geneigd zijn om maar alvast zelf te bedenken wat die ander zou denken terwijl je dit niet eens weet en je jezelf misschien voor niets rot voelt.
Wie weet kun je hier iets mee..
zondag 22 juli 2007 om 23:35
Als je niet meteen adequaat kunt reageren, kan je altijd nog terugkomen op een gemaakte opmerking. Spreek de collega op een later tijdstip aan op haar gedrag en spreek vanuit de "ik-vorm". Geef aan dat haar opmerking jou kwetst of dat je niet gediend bent van dergelijk gedrag. Als zij vervolgens weer een vervelende opmerking maakt, dan negeer je haar de volgende keer. Reageer ijzig zakelijk als ze je een vraag stelt en houd zoveel mogelijk afstand. Als de situatie ondraaglijk wordt, dan zou ik m'n leidinggevende inschakelen. Mocht je leidinggevende niets doen aan de situatie, dan wordt het tijd om op zoek te gaan naar een andere baan.
maandag 23 juli 2007 om 10:13
waarom maken vrouwen elkaar het leven zo moeilijk???
echt ik vind het zo jammer dat wij vrouwen zelfs op het werk of VOORAL op het werk elkaar niet als gelijken maar als concurrenten zien en behandelen.
Meestal breng je meer tijd met je collega's door dan met je familie/vrienden en waarom moet het dan zo gaan?
ik vind het zo typisch vrouwelijk volgens mij gaat dat bij mannen onderling heel anders!
Ik ga binnenkort ook op een afdeling met voornamelijk vrouwen werken gelukkig zitten er ook een paar mannen maar toch het gros bestaat uit vrouwen. En ik maak me nu al zenuwachtig ....... dat is toch eigenlijk te gek? dat ik me meer druk maak over hoe mijn collega's zullen zijn dan over mijn nieuwe werk op zich?
echt ik vind het zo jammer dat wij vrouwen zelfs op het werk of VOORAL op het werk elkaar niet als gelijken maar als concurrenten zien en behandelen.
Meestal breng je meer tijd met je collega's door dan met je familie/vrienden en waarom moet het dan zo gaan?
ik vind het zo typisch vrouwelijk volgens mij gaat dat bij mannen onderling heel anders!
Ik ga binnenkort ook op een afdeling met voornamelijk vrouwen werken gelukkig zitten er ook een paar mannen maar toch het gros bestaat uit vrouwen. En ik maak me nu al zenuwachtig ....... dat is toch eigenlijk te gek? dat ik me meer druk maak over hoe mijn collega's zullen zijn dan over mijn nieuwe werk op zich?
maandag 23 juli 2007 om 10:44
maandag 23 juli 2007 om 12:52
Natuurlijk kun je een keer een werksituatie tegenkomen waar een kreng van een vrouw de sfeer bepaalt. Maar als je aangeeft elke keer weer in een dergelijke situatie terecht te komen, als je aangeeft overal dergelijke 'bitchy' vrouwen te zien, dan denk ik eerlijk gezegd dat het tijd is om de hand in eigen boezem te steken.
Ik geloof namelijk niet in het 'gewoon te aardig zijn' idee. Ik ken namelijk best mensen die echt, werkelijk, één en al aardigheid zijn. Die bijna altijd lief zijn, nooit een onvertogen woord laten vallen, die vriendelijk, attent en voorkomend zijn, nooit van zich af bijten en die toch niet het slachtoffer worden van 'bitchy' vrouwen.
Wat mij eigenlijk vooral opvalt bij mensen die over zichzelf zeggen dat ze 'nou eenmaal te aardig zijn voor deze maatschappij' is een terugkerend slachtoffergevoel. En dat zie ik hier, eerlijk gezegd, ook terug.
Dus natuurlijk is het handig om te investeren in het aanleren van praktische vaardigheden en assertiviteit. Maar bovenal lijkt het me essentieel om jezelf uit die slachtofferrol te halen. Als jij jezelf namelijk ziet als slachtoffer, dan straal je dat uit. En dan zullen anderen je ook op die manier behandelen. Niet alleen omdat veel mensen nou eenmaal snel geirriteerd raken door zo'n slachtofferhouding, maar vooral ook omdat dat automatisch zo werkt.
Want waarom zou een ander je het waard vinden om serieus te nemen, als jijzelf, die toch geacht wordt jezelf het beste van iedereen te kennen, dat al niet vindt?
Ik geloof namelijk niet in het 'gewoon te aardig zijn' idee. Ik ken namelijk best mensen die echt, werkelijk, één en al aardigheid zijn. Die bijna altijd lief zijn, nooit een onvertogen woord laten vallen, die vriendelijk, attent en voorkomend zijn, nooit van zich af bijten en die toch niet het slachtoffer worden van 'bitchy' vrouwen.
Wat mij eigenlijk vooral opvalt bij mensen die over zichzelf zeggen dat ze 'nou eenmaal te aardig zijn voor deze maatschappij' is een terugkerend slachtoffergevoel. En dat zie ik hier, eerlijk gezegd, ook terug.
Dus natuurlijk is het handig om te investeren in het aanleren van praktische vaardigheden en assertiviteit. Maar bovenal lijkt het me essentieel om jezelf uit die slachtofferrol te halen. Als jij jezelf namelijk ziet als slachtoffer, dan straal je dat uit. En dan zullen anderen je ook op die manier behandelen. Niet alleen omdat veel mensen nou eenmaal snel geirriteerd raken door zo'n slachtofferhouding, maar vooral ook omdat dat automatisch zo werkt.
Want waarom zou een ander je het waard vinden om serieus te nemen, als jijzelf, die toch geacht wordt jezelf het beste van iedereen te kennen, dat al niet vindt?
maandag 23 juli 2007 om 13:00
Ik ben elke keer overdonderd als ik een opmerking krijg of dergelijk. Het allerlaatste wat ik dan kan is hard terug kaatsen. Omdat ik zo van slag dan ben.
Beste Anoniempje,
Wat jij beschrijft, komt me bekend voor. Ik raakte voorheen ook van slag in dit soort lastige situaties. In eerste instantie ging ik naar een hypnotherapeut om zoals ik dacht aan mijn assertiviteit te werken.
Tijdens de sessies bleken er heel veel dingen, maar het had nog niet eens zoveel met assertiviteit te maken.
Het bleek vooral met mijn jeugd en de rol die ik daarin speelde te maken te hebben. In mijn jeugd was ik vaak geintimideerd en had geleerd te overleven door juist mijn mond te houden. Veel mensen die een dominante vader/moeder oid gehad hebben, hebben juist geleerd niet tegen te spreken om zich vroeger te kunnen handhaven (anders kregen ze straf oid).
Wat bij mij gebeurde is dat iedere keer dat iemand tegen mij 'blafte' of me anderzins onheus bejegende, ik opnieuw in mijn kindrol schoot (en dat was er dus een van: niet tegenspreken en je gedeisd houden). Ook voelde ik me dan erg waardeloos, had dus met mijn gevoel van eigenwaarde te maken dat in het verleden is beschadigd. Het kan zijn dat dat er bij jou ook zoiets aan de hand is. Met een therapeut kun je leren je hiervan bewust te worden en zo je rol op zo'n moment te veranderen (ipv het stille kind als een volwassen persoon te reageren). Verder had ik door kwetsingen/kritiek in mijn jeugd een enorm kritisch deel ontwikkeld. Dus hoe ik ook reageerde in zo'n situatie, het was nooit goed genoeg. Want ik moet volgens mijn kritisch deel altijd maar zo'n superassertieve powergirl zijn. (En zou ik wel heel krengig zijn geweest dan was ik volgens het kritische deel vast weer te onaardig geweest). Ik moet nu dus leren dingen te accepteren hoe ze lopen/zijn, dat je soms weleens met je mond vol tanden staat, dat overkomt echt iedereen. Niet iedereen is altijd maar zo adrem. Ook moet ik leren welk belang ik aan zo'n gebeurtenis hecht. Is die persoon heel belangrijk voor me of is het iemand die toch totaal niets toevoegt (dus laat maar waaien). Als het echt belangrijk voor me is kan ik ook nog op een later tijdstip op een gesprek terugkomen en dan duidelijk maken welke zaken me niet aanstonden. En ook hoef je niet met iedereen een warme relatie te onderhouden, sommige mensen zullen je meer aanspreken dan anderen, dus met sommige mensen kun je het puur zakelijk houden en is normaal gedag zeggen meer dan genoeg.
Je schrijft dat je bij een psycholoog zit die denkt dat er ellenlange praattherapie nodig is. Ik zou als ik jou was eens een second opinion bij een andere therapeut doen, een die meer van aanpakken weet, snel, doeltreffend en oplossingsgericht is. Er zijn tegenwoordig veel doeltreffende nieuwe methoden zoals bijvoorbeeld NLP (neurolinguistisch programmeren) en EMDR (snelle traumaverwerking) en ga zo maar door. Ik zou het eens in die richting proberen en een therapeut zoeken die meer met dit soort methoden werkt.
Veel sterkte, ik weet zeker dat er voor jou een betere oplossing is!
maandag 23 juli 2007 om 14:07
volgens mij gebeuren dit soort dingen niet alleen onder vrouwen.
als ik kijk wat er geroddeld en gedaan wordt bij trucker op het bedrijf (voornamelijk mannen), dan denk ik dat menig vrouw er nog wat van kan leren ;)
vooral de bedrijfsfeestjes zijn hoogtepunten in het jaar, dan kunnen de vrouwen namelijk ook nog meedoen aan dit gedrag... vind het verschrikkelijk daar, ben blij dat mijn vriend niet zo'n roddelkont is, en zich er ook niks van aantrekt mocht een collega iets over hem zeggen...
maar er zijn wel bedrijfsfeestjes geweest waar mannen met elkaar zelfs op de vuist gingen...
als ik kijk wat er geroddeld en gedaan wordt bij trucker op het bedrijf (voornamelijk mannen), dan denk ik dat menig vrouw er nog wat van kan leren ;)
vooral de bedrijfsfeestjes zijn hoogtepunten in het jaar, dan kunnen de vrouwen namelijk ook nog meedoen aan dit gedrag... vind het verschrikkelijk daar, ben blij dat mijn vriend niet zo'n roddelkont is, en zich er ook niks van aantrekt mocht een collega iets over hem zeggen...
maar er zijn wel bedrijfsfeestjes geweest waar mannen met elkaar zelfs op de vuist gingen...
maandag 23 juli 2007 om 14:10
Dat hebben wel veel mensen volgens mij. Misschien kan je vantevoren een paar opmerkingen verzinnen (zoals ook gezegd is hier eerder ´goh, waarom heb jij nou de behoefte om zo kattig te doen, zit je iets dwars?´ kan met een glimlach gezegd worden en de boodschap komt tóch over). Je hoeft niet meteen bitchy te worden, of hard terug te kaatsen, maar je kan tig opmerkingen verzinnen die gewoon héél vriendelijk blijven maar die wel zorgen dat je je zelfrespect behoudt.
- Ik zou ´t waarderen als je niet zo kattig tegen me praat.
- Sorry, ik ga geen drama´s maken, als je normaal tegen me kan praten dan kom maar terug.
- Ik wil graag met je praten, maar dan wel op een volwassen manier, dus dat gekat achterwege laten.
- Goh, waar is die opmerking nou goed voor?
- Wat bedoel je eigenlijk precies met die opmerking?
- Wat wil je nou eigenlijk zeggen?
etc.
(wat ik zelf trouwens weleens doe is het geluid maken van een kat die krabt ´graaauuuwww´ als iemand een gemene uithaal maakt naar een ander. iedereen weet meteen wat er bedoeld wordt, maar misschien is die niet zo geschikt voor op ´t werk :D)
Die opmerkingen zijn heel rustig, normaal, vriendelijk, beleefd. Maar je komt wél voor jezelf op. En je zal zien dat je je daarna beter voelt over jezelf omdat je voor jezelf opgekomen bent, al is ´t dan met het zweet in de handen.
Die opmerkingen die jou liggen, kan je vantevoren verzinnen. Wat ik weleens doe bij een lastig gesprek is vantevoren voor de spiegel gaan staan en die standaard opmerkingen die ik al klaar heb hardop uitspreken. Of ik stel mij voor wat de reactie van iemand kan zijn en dan reageer ik voor de spiegel. Dan zie ik ook mijn eigen gezicht en hoor mijn eigen stem. Misschien klinkt ´t stom en kinderachtig, maar op die manier heb ik ´t al een keer ´doorgemaakt´ zeg maar, ´beleefd´. Als er dan een rottige opmerking komt, dan is dat geen verrassing meer waarop ik dichtklap, en niet weet wat ik terug moet zeggen, maar is dat een moment om terug te vallen op één van de standaardzinnen.
Eigenlijk maakt het niet eens zoveel uit wat je zegt, het feit dát je wat zegt is vaak al genoeg.
Daarnaast zou je kunnen overwegen er ook wat van te zeggen als er bv. geroddeld wordt, zodat men weet dat jij sterke normen en waarden hebt en van bepaalde dingen niet gediend bent. Als ze tegen jou gaan roddelen dan kan je daar best wat van zeggen ´sorry, ik hou niet van roddelen / ik vind ´t niet prettig (niet fair) om over collega´s te roddelen´ of iets dergelijks. Dan kom je ook over als iemand met meer zelfvertrouwen. Nu laat je alles maar gebeuren.
