Oud

Hoe ziet onze toekomst eruit?



In het beste geval blijf je lekker lang zelfstandig wonen met je partner, terwijl je lichamelijk en geestelijk fit blijft (of zo goed als) en je partner ook. Samen genieten van de overvloedige vrije tijd, lekker veel lezen, jullie kleinkinderen schromelijk verwennen (en totaal verpest weer meegeven aan de ouders (soort van: op leuke wijze wreken van de puberteit)). Alles op het gemak uitvoeren: boodschappen doen, 5-gangen-diners bereiden voor jullie vrienden (die dan hopelijk ook nog in het land der levenden zijn), wijntjes drinken (niet teveel, want anders komen er misschien nog ongelukken van en je botten zullen tegen die tijd nogal broos zijn, met alle gevolgen van dien..).

Een paar keer per jaar een leuk uitstapje, misschien één keer of meerdere keren een reis naar het buitenland (als je geen vliegangst hebt.. maar misschien geef je er dan niet meer om, omdat je dan toch al een heel leven achter je hebt, waarna je dat risico wél gewoon durft te nemen).

Kortom: genieten tot het moment dat het spelletje op deze aardbol afgelopen is en je de hemel (of hel) onveilig(er) kunt gaan maken.



In het slechtste geval kom je terecht in zo'n vreselijke zorginstelling. Dat lijkt me in deze tijd al helemaal niets en het wordt steeds grimmiger, zie:





http://www.nu.nl/economie ... gen-veel-in-rekening.html



Voor nu heb ik er zo'n voorstelling van: je ligt met minimaal drie andere personen (afhankelijk van je geïnvesteerde oudedagvoorziening) op een kamer ter grootte van een gemiddelde huiskamer. Om 7.00 uur wordt je gewekt (als je al niet wakker was van het gerochel en andere nare menselijke geluiden van je 'roomies') door een overdreven super-vriendelijke 'zuster' (of broeder), die je verdenkt van het niet helemaal oprecht zijn van haar 'opgewekte gekwetter'. Wat waarschijnlijk terecht is, maar het arme personeelslid doet ook maar haar best om de dag een beetje op te fleuren in deze deprimerende omgeving.

Vervolgens zal de 'zuster' een washandje te hand nemen om je snel doch effectief te scrubben, want douchen kan maar eens per week. Daarna volgt het ontbijt, gezellig aan tafel met je (ochtend)humeurige 'huisgenoten'. Het ochtendprogramma bestaat uit eventuele fysiotherapie of gezellig in de 'huiskamer' televisie kijken: van die soaps waar je niet bij na hoeft te denken, maar dat hoef je in die instelling sowieso al niet. Rondje koffie met een héél droog koekje van de goedkoopste supermarktketen. Tijd uitzitten tot aan de lunch, uitbuiken op bed tijdens het broodnodige middagslaapje (door die wáárdeloze nacht). Vóór de volgende koffie-ronde word je uit bed gehaald en misschien krijg je dan wel bezoek? (Nee, je kinderen en -kleinkinderen hebben het al zo druk, die stakkers.)

Na het uitputtende middagprogramma volgt een (karig) diner en hierna ga je nog (tegen beter weten in) zitten hopen op bezoek, waarna je lamlendig van het vruchteloze wachten en bekijken van je medemensen maar op tijd je bedje op wil gaan zoeken.

De hulp hierbij laat op zich wachten, want: de personeelsbezetting is 's avonds (en 's nachts) minimaal, dus tegen die tijd val je als een blok in slaap om enkele minuten later weer wakker te worden van je protesterende 'kamer-genoten' die eigenlijk nog liever 3 rondjes 'Bingo' hadden gespeeld.

En de nacht verloopt als alle voorgaande.



Als ik tegen die tijd zo'n 'instelling' zou moeten gaan bewonen, spring ik wel van een brug (als ik dan nog weet waar ik er één kan vinden).



Wat denken jullie hiervan?

Ja, dat zou jij wel willen he?

Mag ik zeker al wel vast eens gaan uitproberen?

Nu ik nog sterke botten heb!

Maar waaaaaar gaat al het geld dat in de zorg wordt gepompt dan naartoe?? (Denk dat ik het antwoord wel weet hoor, maar wat denken jullie?)

En voor later: als de vergrijzing toeneemt, de werkende bevolking afneemt, het personeel in de zorg afneemt, hoe zal het dan wel niet worden??

Las laatst ergens, weet niet meer waar en wie het zei, dit:



Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn..