Actueel
alle pijlers
Oud
zondag 18 juli 2010 om 11:06
Hoe ziet onze toekomst eruit?
In het beste geval blijf je lekker lang zelfstandig wonen met je partner, terwijl je lichamelijk en geestelijk fit blijft (of zo goed als) en je partner ook. Samen genieten van de overvloedige vrije tijd, lekker veel lezen, jullie kleinkinderen schromelijk verwennen (en totaal verpest weer meegeven aan de ouders (soort van: op leuke wijze wreken van de puberteit)). Alles op het gemak uitvoeren: boodschappen doen, 5-gangen-diners bereiden voor jullie vrienden (die dan hopelijk ook nog in het land der levenden zijn), wijntjes drinken (niet teveel, want anders komen er misschien nog ongelukken van en je botten zullen tegen die tijd nogal broos zijn, met alle gevolgen van dien..).
Een paar keer per jaar een leuk uitstapje, misschien één keer of meerdere keren een reis naar het buitenland (als je geen vliegangst hebt.. maar misschien geef je er dan niet meer om, omdat je dan toch al een heel leven achter je hebt, waarna je dat risico wél gewoon durft te nemen).
Kortom: genieten tot het moment dat het spelletje op deze aardbol afgelopen is en je de hemel (of hel) onveilig(er) kunt gaan maken.
In het slechtste geval kom je terecht in zo'n vreselijke zorginstelling. Dat lijkt me in deze tijd al helemaal niets en het wordt steeds grimmiger, zie:
http://www.nu.nl/economie ... gen-veel-in-rekening.html
Voor nu heb ik er zo'n voorstelling van: je ligt met minimaal drie andere personen (afhankelijk van je geïnvesteerde oudedagvoorziening) op een kamer ter grootte van een gemiddelde huiskamer. Om 7.00 uur wordt je gewekt (als je al niet wakker was van het gerochel en andere nare menselijke geluiden van je 'roomies') door een overdreven super-vriendelijke 'zuster' (of broeder), die je verdenkt van het niet helemaal oprecht zijn van haar 'opgewekte gekwetter'. Wat waarschijnlijk terecht is, maar het arme personeelslid doet ook maar haar best om de dag een beetje op te fleuren in deze deprimerende omgeving.
Vervolgens zal de 'zuster' een washandje te hand nemen om je snel doch effectief te scrubben, want douchen kan maar eens per week. Daarna volgt het ontbijt, gezellig aan tafel met je (ochtend)humeurige 'huisgenoten'. Het ochtendprogramma bestaat uit eventuele fysiotherapie of gezellig in de 'huiskamer' televisie kijken: van die soaps waar je niet bij na hoeft te denken, maar dat hoef je in die instelling sowieso al niet. Rondje koffie met een héél droog koekje van de goedkoopste supermarktketen. Tijd uitzitten tot aan de lunch, uitbuiken op bed tijdens het broodnodige middagslaapje (door die wáárdeloze nacht). Vóór de volgende koffie-ronde word je uit bed gehaald en misschien krijg je dan wel bezoek? (Nee, je kinderen en -kleinkinderen hebben het al zo druk, die stakkers.)
Na het uitputtende middagprogramma volgt een (karig) diner en hierna ga je nog (tegen beter weten in) zitten hopen op bezoek, waarna je lamlendig van het vruchteloze wachten en bekijken van je medemensen maar op tijd je bedje op wil gaan zoeken.
De hulp hierbij laat op zich wachten, want: de personeelsbezetting is 's avonds (en 's nachts) minimaal, dus tegen die tijd val je als een blok in slaap om enkele minuten later weer wakker te worden van je protesterende 'kamer-genoten' die eigenlijk nog liever 3 rondjes 'Bingo' hadden gespeeld.
En de nacht verloopt als alle voorgaande.
Als ik tegen die tijd zo'n 'instelling' zou moeten gaan bewonen, spring ik wel van een brug (als ik dan nog weet waar ik er één kan vinden).
Wat denken jullie hiervan?
In het beste geval blijf je lekker lang zelfstandig wonen met je partner, terwijl je lichamelijk en geestelijk fit blijft (of zo goed als) en je partner ook. Samen genieten van de overvloedige vrije tijd, lekker veel lezen, jullie kleinkinderen schromelijk verwennen (en totaal verpest weer meegeven aan de ouders (soort van: op leuke wijze wreken van de puberteit)). Alles op het gemak uitvoeren: boodschappen doen, 5-gangen-diners bereiden voor jullie vrienden (die dan hopelijk ook nog in het land der levenden zijn), wijntjes drinken (niet teveel, want anders komen er misschien nog ongelukken van en je botten zullen tegen die tijd nogal broos zijn, met alle gevolgen van dien..).
Een paar keer per jaar een leuk uitstapje, misschien één keer of meerdere keren een reis naar het buitenland (als je geen vliegangst hebt.. maar misschien geef je er dan niet meer om, omdat je dan toch al een heel leven achter je hebt, waarna je dat risico wél gewoon durft te nemen).
Kortom: genieten tot het moment dat het spelletje op deze aardbol afgelopen is en je de hemel (of hel) onveilig(er) kunt gaan maken.
In het slechtste geval kom je terecht in zo'n vreselijke zorginstelling. Dat lijkt me in deze tijd al helemaal niets en het wordt steeds grimmiger, zie:
http://www.nu.nl/economie ... gen-veel-in-rekening.html
Voor nu heb ik er zo'n voorstelling van: je ligt met minimaal drie andere personen (afhankelijk van je geïnvesteerde oudedagvoorziening) op een kamer ter grootte van een gemiddelde huiskamer. Om 7.00 uur wordt je gewekt (als je al niet wakker was van het gerochel en andere nare menselijke geluiden van je 'roomies') door een overdreven super-vriendelijke 'zuster' (of broeder), die je verdenkt van het niet helemaal oprecht zijn van haar 'opgewekte gekwetter'. Wat waarschijnlijk terecht is, maar het arme personeelslid doet ook maar haar best om de dag een beetje op te fleuren in deze deprimerende omgeving.
Vervolgens zal de 'zuster' een washandje te hand nemen om je snel doch effectief te scrubben, want douchen kan maar eens per week. Daarna volgt het ontbijt, gezellig aan tafel met je (ochtend)humeurige 'huisgenoten'. Het ochtendprogramma bestaat uit eventuele fysiotherapie of gezellig in de 'huiskamer' televisie kijken: van die soaps waar je niet bij na hoeft te denken, maar dat hoef je in die instelling sowieso al niet. Rondje koffie met een héél droog koekje van de goedkoopste supermarktketen. Tijd uitzitten tot aan de lunch, uitbuiken op bed tijdens het broodnodige middagslaapje (door die wáárdeloze nacht). Vóór de volgende koffie-ronde word je uit bed gehaald en misschien krijg je dan wel bezoek? (Nee, je kinderen en -kleinkinderen hebben het al zo druk, die stakkers.)
Na het uitputtende middagprogramma volgt een (karig) diner en hierna ga je nog (tegen beter weten in) zitten hopen op bezoek, waarna je lamlendig van het vruchteloze wachten en bekijken van je medemensen maar op tijd je bedje op wil gaan zoeken.
De hulp hierbij laat op zich wachten, want: de personeelsbezetting is 's avonds (en 's nachts) minimaal, dus tegen die tijd val je als een blok in slaap om enkele minuten later weer wakker te worden van je protesterende 'kamer-genoten' die eigenlijk nog liever 3 rondjes 'Bingo' hadden gespeeld.
En de nacht verloopt als alle voorgaande.
Als ik tegen die tijd zo'n 'instelling' zou moeten gaan bewonen, spring ik wel van een brug (als ik dan nog weet waar ik er één kan vinden).
Wat denken jullie hiervan?
maandag 19 juli 2010 om 11:01
maandag 19 juli 2010 om 13:49
Wat ik mij dan afvraag: als je heel je leven zo verstandig bent geweest om te sparen voor later (als je dat dan mag halen) en anderen hebben dat niet gedaan.
Plus dat jij en al die anderen (want vergrijzing) zorg nodig zullen hebben en dat dat geld dan érgens vandaan moet komen (want werkende bevolking daalt), dat jij dan als 'verstandige spaarder' flink wat centjes zelf kunt gaan investeren voor precies dezelfde zorg (dus: het negatieve deel van mijn topic).
Niet dat niet iedereen gewoon fatsoenlijke en menswaardige zorg verdient, want dat vind ik wél!
Maar zou het daar dan uiteindelijk niet op uitdraaien?
(En die centjes lekker laten rrrrrrrrolllllennnn?)
Plus dat jij en al die anderen (want vergrijzing) zorg nodig zullen hebben en dat dat geld dan érgens vandaan moet komen (want werkende bevolking daalt), dat jij dan als 'verstandige spaarder' flink wat centjes zelf kunt gaan investeren voor precies dezelfde zorg (dus: het negatieve deel van mijn topic).
Niet dat niet iedereen gewoon fatsoenlijke en menswaardige zorg verdient, want dat vind ik wél!
Maar zou het daar dan uiteindelijk niet op uitdraaien?
(En die centjes lekker laten rrrrrrrrolllllennnn?)
maandag 19 juli 2010 om 14:38
quote:cychick schreef op 19 juli 2010 @ 13:49:
Wat ik mij dan afvraag: als je heel je leven zo verstandig bent geweest om te sparen voor later (als je dat dan mag halen) en anderen hebben dat niet gedaan.
Plus dat jij en al die anderen (want vergrijzing) zorg nodig zullen hebben en dat dat geld dan érgens vandaan moet komen (want werkende bevolking daalt), dat jij dan als 'verstandige spaarder' flink wat centjes zelf kunt gaan investeren voor precies dezelfde zorg (dus: het negatieve deel van mijn topic).
Niet dat niet iedereen gewoon fatsoenlijke en menswaardige zorg verdient, want dat vind ik wél!
Maar zou het daar dan uiteindelijk niet op uitdraaien?
(En die centjes lekker laten rrrrrrrrolllllennnn?)Ja. En dat gebeurt nu al, want er zijn al particuliere zorginstellingen, zoals het Thomashuis en de Herbergier.
Wat ik mij dan afvraag: als je heel je leven zo verstandig bent geweest om te sparen voor later (als je dat dan mag halen) en anderen hebben dat niet gedaan.
Plus dat jij en al die anderen (want vergrijzing) zorg nodig zullen hebben en dat dat geld dan érgens vandaan moet komen (want werkende bevolking daalt), dat jij dan als 'verstandige spaarder' flink wat centjes zelf kunt gaan investeren voor precies dezelfde zorg (dus: het negatieve deel van mijn topic).
Niet dat niet iedereen gewoon fatsoenlijke en menswaardige zorg verdient, want dat vind ik wél!
Maar zou het daar dan uiteindelijk niet op uitdraaien?
(En die centjes lekker laten rrrrrrrrolllllennnn?)Ja. En dat gebeurt nu al, want er zijn al particuliere zorginstellingen, zoals het Thomashuis en de Herbergier.
maandag 19 juli 2010 om 23:47
En zo hoort het banjer. Als we nou gewoon flink veel kinderen krijgen, compenseren we die vergrijzing weer een beetje Trouwens, ik denk dat 9 van de 10 mensen die pil uiteindelijk niet zou nemen. Ik maak me er niet te veel zorgen om, dat duurt allemaal nog wel even en ik wil nu graag genieten van nu. Als ik straks hopelijk 80 ben hoop ik dat ik nog optimistisch genoeg ben om ook de mooie kanten daarvan te kunnen zien.
dinsdag 20 juli 2010 om 09:59
Misschien ben ik idd wel een doemdenker,
maar ik denk gewoon wel veel na (meestal).
Het is natuurlijk ook maar de vraag of je (de pech hebt om) in een verzorgingstehuis zult komen. Wat is de kans? Heb zelf het idee dat veel mensen daar uiteindelijk terecht komen..
Is het ook iets 'Nederlands'? Heb familie in het buitenland die (ook, net als bij banjer) hun ouders in huis zullen nemen, te zijner tijd.
Wat die opmerking van Willem betreft: het is, denk ik, meer zo bedoeld van:
'Het lot beschikt': het maakt niet uit wat voor een goed mens je bent of hoe goed je leeft of hoe oud (of jong) je bent: als je pech (zacht uitgedrukt natuurlijk) hebt, ga je..
maar ik denk gewoon wel veel na (meestal).
Het is natuurlijk ook maar de vraag of je (de pech hebt om) in een verzorgingstehuis zult komen. Wat is de kans? Heb zelf het idee dat veel mensen daar uiteindelijk terecht komen..
Is het ook iets 'Nederlands'? Heb familie in het buitenland die (ook, net als bij banjer) hun ouders in huis zullen nemen, te zijner tijd.
Wat die opmerking van Willem betreft: het is, denk ik, meer zo bedoeld van:
'Het lot beschikt': het maakt niet uit wat voor een goed mens je bent of hoe goed je leeft of hoe oud (of jong) je bent: als je pech (zacht uitgedrukt natuurlijk) hebt, ga je..
dinsdag 20 juli 2010 om 10:03
quote:banjer16 schreef op 19 juli 2010 @ 19:08:
ik maak me daar geen zorgen om waar ik naartoe ga als ik oud ben,want ik weet dat ik bij me zoon zal gaan wonen.
In mijn familie zorgen we voor elkaar en word er niemand in een verzorging of verpleeghuis gedumpt.Dat vind ik oprecht knap! Want soms wordt je ook gewoon niet 'fijn' oud: demente bejaarden hebben best veel zorg nodig en of ik dat mijn kinderen zou willen aandoen? Dat weet ik eigenlijk niet....
ik maak me daar geen zorgen om waar ik naartoe ga als ik oud ben,want ik weet dat ik bij me zoon zal gaan wonen.
In mijn familie zorgen we voor elkaar en word er niemand in een verzorging of verpleeghuis gedumpt.Dat vind ik oprecht knap! Want soms wordt je ook gewoon niet 'fijn' oud: demente bejaarden hebben best veel zorg nodig en of ik dat mijn kinderen zou willen aandoen? Dat weet ik eigenlijk niet....
dinsdag 20 juli 2010 om 10:23
Je ouders in huis nemen klinkt allemaal wel heel erg nobel, maar de vraag is of het dat ook is. Medische verzorging en kennis ontbreekt (vaak), faciliteiten voor iemand die slecht ter been is ontbreken. Dus geen aangepast bed, geen aangepaste douche, trappen lopen, etc. Daarnaast is er in veel gezin sprake van tweeverdieners, dus dan zit je daar als 80-jarige, alleen, in een huis waar je geen kant op kunt.
Afgezien daarvan is het maar de vraag in hoeverre je daar als bejaarde zelf zin in hebt. Mijn ouders in ieder geval niet, die doppen hun eigen boontjes wel.
Afgezien daarvan is het maar de vraag in hoeverre je daar als bejaarde zelf zin in hebt. Mijn ouders in ieder geval niet, die doppen hun eigen boontjes wel.
dinsdag 20 juli 2010 om 13:24
Waar moet je 3500 euro per maand vandaan halen. Dat heb ik nu nog niet eens te besteden.
Ik denk ook dat er alleen nog maar gedacht gaat worden in vermogende ouderen die hun koophuis wat ze met flinke winst hebben verkocht, die kunnen van die paar ton een luxe oude dag aankopen.
De rest mag kreperen. Vader abraham zong er ooit over.......
Ik denk ook dat er alleen nog maar gedacht gaat worden in vermogende ouderen die hun koophuis wat ze met flinke winst hebben verkocht, die kunnen van die paar ton een luxe oude dag aankopen.
De rest mag kreperen. Vader abraham zong er ooit over.......
woensdag 21 juli 2010 om 09:54
Dit is wel het "worst case senario" dat je kunt bedenken, gelukkig zijn er ook verzorgings-verpleeghuizen waar het wel leuk en gezellig wonen is weet ik uit ervaring.
Heb je al eens een huis van binnen gezien?
En inderdaad nu al over "later"nadenken en een potje"oud-worden" maken zodat je meer van dat eerste kunt maken
Heb je al eens een huis van binnen gezien?
En inderdaad nu al over "later"nadenken en een potje"oud-worden" maken zodat je meer van dat eerste kunt maken
woensdag 21 juli 2010 om 10:04
Ik denk dat scenario 2 een vervolg is op scenario 1. Je beschrijft twee verschillende fasen van het leven van een oudere in elk geval. Verder vraag ik me af waarom je nu al bezig bent met je eigen ouderdom, heb je geen ouders waarom je je eerst zorgen moet maken? Persoonlijk zie ik in elk geval erg op tegen scenario 2 bij mijn moeder die nu in scenario 1 de tijd van haar leven heeft, maar er al meer dan eens bij stilstaat dat haar lichaam haar beperkingen gaat kunnen opleveren. Niet bepaald een makkelijk oud besje in wording en hoewel ik het van fatsoen vind getuigen om haar in huis te nemen wanneer zulks nodig is, zou ik toch meer zien in een constructie waarbij ze zich gelukkig voelt in haar eigen huisje of bij andere mensen van haar leeftijdsgroep.
Zelf: de dryon pil of een andere slimme manier om er een eind aan te breien, maar ik hoop dat ik tegen die tijd vrede heb met de beperkingen in mijn leven (zoals de oudjes van nu ook vaak hebben) en ik denk dat er tegen die tijd wel een computeraansluiting in elk bejaardenhuis is en het viva forum ernstig vergrijsd
Het leven is een feest maar je moet zelf de slingers ophangen is by the way een levenslang motto.
Zelf: de dryon pil of een andere slimme manier om er een eind aan te breien, maar ik hoop dat ik tegen die tijd vrede heb met de beperkingen in mijn leven (zoals de oudjes van nu ook vaak hebben) en ik denk dat er tegen die tijd wel een computeraansluiting in elk bejaardenhuis is en het viva forum ernstig vergrijsd
Het leven is een feest maar je moet zelf de slingers ophangen is by the way een levenslang motto.
woensdag 21 juli 2010 om 10:55
woensdag 21 juli 2010 om 11:22
woensdag 21 juli 2010 om 11:53
Dit is een heel naar beeld van een zorgcentrum.
Wat TO beschrijft is de geriatrische afdeling van die enkele slechte verpleeghuizen die soms in het nieuws zijn.
De meeste zorgcentra zijn licht en vrolijk en je wordt er prima verzorgd en beziggehouden. Je wordt er echt niet "gedumpt" .
Overigens heeft niet iedereen in Nederland een huis dat groot genoeg is en met de benodigde voorzieningen om de ouders in huis te nemen.
Wat TO beschrijft is de geriatrische afdeling van die enkele slechte verpleeghuizen die soms in het nieuws zijn.
De meeste zorgcentra zijn licht en vrolijk en je wordt er prima verzorgd en beziggehouden. Je wordt er echt niet "gedumpt" .
Overigens heeft niet iedereen in Nederland een huis dat groot genoeg is en met de benodigde voorzieningen om de ouders in huis te nemen.
woensdag 21 juli 2010 om 18:03
quote:cychick schreef op 20 juli 2010 @ 09:59:
Misschien ben ik idd wel een doemdenker,
maar ik denk gewoon wel veel na (meestal).
Het is natuurlijk ook maar de vraag of je (de pech hebt om) in een verzorgingstehuis zult komen. Wat is de kans? Heb zelf het idee dat veel mensen daar uiteindelijk terecht komen..
Ik geloof daar helemaal niets van. De 'eigen verantwoordelijkheid en de zelfredzaamheid' staat tegenwoordig hoog in het vaandel. Als je tobt met je gezondheid, maar je bent nog te goed voor een verzorgingstehuis, dan kom je daar echt niet terecht.
Misschien ben ik idd wel een doemdenker,
maar ik denk gewoon wel veel na (meestal).
Het is natuurlijk ook maar de vraag of je (de pech hebt om) in een verzorgingstehuis zult komen. Wat is de kans? Heb zelf het idee dat veel mensen daar uiteindelijk terecht komen..
Ik geloof daar helemaal niets van. De 'eigen verantwoordelijkheid en de zelfredzaamheid' staat tegenwoordig hoog in het vaandel. Als je tobt met je gezondheid, maar je bent nog te goed voor een verzorgingstehuis, dan kom je daar echt niet terecht.
woensdag 21 juli 2010 om 18:07
woensdag 21 juli 2010 om 19:38
quote:nessemeisje schreef op 20 juli 2010 @ 10:23:
Je ouders in huis nemen klinkt allemaal wel heel erg nobel, maar de vraag is of het dat ook is. Medische verzorging en kennis ontbreekt (vaak), faciliteiten voor iemand die slecht ter been is ontbreken. Dus geen aangepast bed, geen aangepaste douche, trappen lopen, etc. Daarnaast is er in veel gezin sprake van tweeverdieners, dus dan zit je daar als 80-jarige, alleen, in een huis waar je geen kant op kunt.
Afgezien daarvan is het maar de vraag in hoeverre je daar als bejaarde zelf zin in hebt. Mijn ouders in ieder geval niet, die doppen hun eigen boontjes wel.Ja maar dan kan je toch hulpmiddelen nemen en thuiszorg?Dat doen meerdere mensen,ik weet dat omdat ik zelf bij thuiszorg werk.Ik ken een vrouw die ook bij dochter inwoont en die vrouw word gewoon door ons geholpen elke dag.Als je oud bent of dement wil niet zeggen dat je bent afgeschreven hoor.Ik zou echt niet willen naar een verzorgingshuis als me zoon mijn zou willen verzorgen.Mijn zoon denkt daar ook zo over.
Je ouders in huis nemen klinkt allemaal wel heel erg nobel, maar de vraag is of het dat ook is. Medische verzorging en kennis ontbreekt (vaak), faciliteiten voor iemand die slecht ter been is ontbreken. Dus geen aangepast bed, geen aangepaste douche, trappen lopen, etc. Daarnaast is er in veel gezin sprake van tweeverdieners, dus dan zit je daar als 80-jarige, alleen, in een huis waar je geen kant op kunt.
Afgezien daarvan is het maar de vraag in hoeverre je daar als bejaarde zelf zin in hebt. Mijn ouders in ieder geval niet, die doppen hun eigen boontjes wel.Ja maar dan kan je toch hulpmiddelen nemen en thuiszorg?Dat doen meerdere mensen,ik weet dat omdat ik zelf bij thuiszorg werk.Ik ken een vrouw die ook bij dochter inwoont en die vrouw word gewoon door ons geholpen elke dag.Als je oud bent of dement wil niet zeggen dat je bent afgeschreven hoor.Ik zou echt niet willen naar een verzorgingshuis als me zoon mijn zou willen verzorgen.Mijn zoon denkt daar ook zo over.
woensdag 21 juli 2010 om 21:08
quote:flatscreen schreef op 21 juli 2010 @ 09:54:
Dit is wel het "worst case senario" dat je kunt bedenken, gelukkig zijn er ook verzorgings-verpleeghuizen waar het wel leuk en gezellig wonen is weet ik uit ervaring.
Heb je al eens een huis van binnen gezien?
En inderdaad nu al over "later"nadenken en een potje"oud-worden" maken zodat je meer van dat eerste kunt maken
Ik heb een aantal verpleeghuizen gezien de laatste jaren en daar word je niet vrolijk van. Ondanks dat de medewerkers zich hun kont van het lijf lopen en hun stinkende best doen.
Ik weiger.
Dit is wel het "worst case senario" dat je kunt bedenken, gelukkig zijn er ook verzorgings-verpleeghuizen waar het wel leuk en gezellig wonen is weet ik uit ervaring.
Heb je al eens een huis van binnen gezien?
En inderdaad nu al over "later"nadenken en een potje"oud-worden" maken zodat je meer van dat eerste kunt maken
Ik heb een aantal verpleeghuizen gezien de laatste jaren en daar word je niet vrolijk van. Ondanks dat de medewerkers zich hun kont van het lijf lopen en hun stinkende best doen.
Ik weiger.
woensdag 21 juli 2010 om 21:26
Ik wil mijn ouders niet in huis en ik wil ook nooit bij de kinderen in huis. Als ik niet meer voor mezelf kan zorgen en afhankelijk ben van anderen om naar het toilet te gaan of gewassen (en geschoren graag ) te worden, hoeft het voor mij niet meer.
Ik heb laatst een docu gezien van een oud vrouwtje dat klaar was met haar leven en niet meer verder wilde leven. Zij kreeg van artsen geen hulp bij zelfdoding. Haar familie wilde haar helpen en haar zoon heeft haar toen een heel kommetje met zware medicijnen gegeven. Zij lag in bed, met het kommetje op haar buik en knabbelde de pillen op alsof het snoepjes waren. Af en toe nipte ze van haar favoriete alcoholisch drankje. En vertelde dat ze blij was dat ze eindelijk kon gaan. Toen alles op was, is haar zoon naar huis gegaan en 's ochtends kreeg hij een telefoontje dat zijn moeder gestorven was...
Ik zou het precies zo doen.
Ik heb laatst een docu gezien van een oud vrouwtje dat klaar was met haar leven en niet meer verder wilde leven. Zij kreeg van artsen geen hulp bij zelfdoding. Haar familie wilde haar helpen en haar zoon heeft haar toen een heel kommetje met zware medicijnen gegeven. Zij lag in bed, met het kommetje op haar buik en knabbelde de pillen op alsof het snoepjes waren. Af en toe nipte ze van haar favoriete alcoholisch drankje. En vertelde dat ze blij was dat ze eindelijk kon gaan. Toen alles op was, is haar zoon naar huis gegaan en 's ochtends kreeg hij een telefoontje dat zijn moeder gestorven was...
Ik zou het precies zo doen.
woensdag 21 juli 2010 om 23:26
quote:banjer16 schreef op 21 juli 2010 @ 19:38:
[...]
Ja maar dan kan je toch hulpmiddelen nemen en thuiszorg?Dat doen meerdere mensen,ik weet dat omdat ik zelf bij thuiszorg werk.Ik ken een vrouw die ook bij dochter inwoont en die vrouw word gewoon door ons geholpen elke dag.Als je oud bent of dement wil niet zeggen dat je bent afgeschreven hoor.Ik zou echt niet willen naar een verzorgingshuis als me zoon mijn zou willen verzorgen.Mijn zoon denkt daar ook zo over.
Hoe oud is je zoon? En vind zijn vriendin/vrouw/gezin het (straks) ook zo'n goed idee?
En oud wil niet zeggen afgeschreven nee, heb ik dat ergens geschreven? Zeker met de huidige generatie 60-ers is de seniorenleeftijd nog niet het moment om achter de geraniums te gaan zitten. Die zijn juist rete-actief en zelfstandig. En dus zie ik het gros ook absoluut niet bij zoon of dochter intrekken.
En hulpmiddelen kan inderdaad, maar daar zit ook een grens aan.
Maar als er overeenstemming is om (o)pa of (o)ma in huis te nemen; prima. Maar ik word altijd een beetje kriegel van dat nobele "ik- neem-mijn-moeder-wel-in-huis hoor. Ten eerste moet ik dat nog zien als het daadwerkelijk zo ver is, want afgezien van de praktische bezwaren (dus de traplift, aangepast toilet en douche, medische kennis, etc) zie ik ook best wat andere bezwaren. Als moeders namelijk zo dement als een deur is (of bedlegerig), denk ik dat zij toch beter af is in een bejaardentehuis met opgeleid personeel dan in een flat driehoog achter waar 1 keer per dag de thuiszorg langs komt, terwijl de rest van het gezin op school/ aan het werk is. Zolang moeders nog mobiel en bij de pinken is, is het een ander verhaal, maar dan kan ik me weer niet voorstellen dat het leuk is om bij je kinderen in te wonen. Als ik naar de 65+ers kijk die ik ken, hebben die daar echt geen zin in.
[...]
Ja maar dan kan je toch hulpmiddelen nemen en thuiszorg?Dat doen meerdere mensen,ik weet dat omdat ik zelf bij thuiszorg werk.Ik ken een vrouw die ook bij dochter inwoont en die vrouw word gewoon door ons geholpen elke dag.Als je oud bent of dement wil niet zeggen dat je bent afgeschreven hoor.Ik zou echt niet willen naar een verzorgingshuis als me zoon mijn zou willen verzorgen.Mijn zoon denkt daar ook zo over.
Hoe oud is je zoon? En vind zijn vriendin/vrouw/gezin het (straks) ook zo'n goed idee?
En oud wil niet zeggen afgeschreven nee, heb ik dat ergens geschreven? Zeker met de huidige generatie 60-ers is de seniorenleeftijd nog niet het moment om achter de geraniums te gaan zitten. Die zijn juist rete-actief en zelfstandig. En dus zie ik het gros ook absoluut niet bij zoon of dochter intrekken.
En hulpmiddelen kan inderdaad, maar daar zit ook een grens aan.
Maar als er overeenstemming is om (o)pa of (o)ma in huis te nemen; prima. Maar ik word altijd een beetje kriegel van dat nobele "ik- neem-mijn-moeder-wel-in-huis hoor. Ten eerste moet ik dat nog zien als het daadwerkelijk zo ver is, want afgezien van de praktische bezwaren (dus de traplift, aangepast toilet en douche, medische kennis, etc) zie ik ook best wat andere bezwaren. Als moeders namelijk zo dement als een deur is (of bedlegerig), denk ik dat zij toch beter af is in een bejaardentehuis met opgeleid personeel dan in een flat driehoog achter waar 1 keer per dag de thuiszorg langs komt, terwijl de rest van het gezin op school/ aan het werk is. Zolang moeders nog mobiel en bij de pinken is, is het een ander verhaal, maar dan kan ik me weer niet voorstellen dat het leuk is om bij je kinderen in te wonen. Als ik naar de 65+ers kijk die ik ken, hebben die daar echt geen zin in.
donderdag 22 juli 2010 om 20:06
quote:nessemeisje schreef op 21 juli 2010 @ 23:26:
[...]
Hoe oud is je zoon? En vind zijn vriendin/vrouw/gezin het (straks) ook zo'n goed idee?
En oud wil niet zeggen afgeschreven nee, heb ik dat ergens geschreven? Zeker met de huidige generatie 60-ers is de seniorenleeftijd nog niet het moment om achter de geraniums te gaan zitten. Die zijn juist rete-actief en zelfstandig. En dus zie ik het gros ook absoluut niet bij zoon of dochter intrekken.
En hulpmiddelen kan inderdaad, maar daar zit ook een grens aan.
Maar als er overeenstemming is om (o)pa of (o)ma in huis te nemen; prima. Maar ik word altijd een beetje kriegel van dat nobele "ik- neem-mijn-moeder-wel-in-huis hoor. Ten eerste moet ik dat nog zien als het daadwerkelijk zo ver is, want afgezien van de praktische bezwaren (dus de traplift, aangepast toilet en douche, medische kennis, etc) zie ik ook best wat andere bezwaren. Als moeders namelijk zo dement als een deur is (of bedlegerig), denk ik dat zij toch beter af is in een bejaardentehuis met opgeleid personeel dan in een flat driehoog achter waar 1 keer per dag de thuiszorg langs komt, terwijl de rest van het gezin op school/ aan het werk is. Zolang moeders nog mobiel en bij de pinken is, is het een ander verhaal, maar dan kan ik me weer niet voorstellen dat het leuk is om bij je kinderen in te wonen. Als ik naar de 65+ers kijk die ik ken, hebben die daar echt geen zin in.
Mijn zoon is 23 en hij denkt zo omdat hij half marokkaans is en half nederlands.Hij zegt zelf steeds als jullie oud zijn horen de kinderen voor de ouders te zorgen.Maar ik zie het wel tegen de tijd
want ik geloof nl niet dat ik de 80 haal aangezien in mijn familie
niemand de 70 heeft gehaalt.Mijn zus en ik en de broer van me
moeder(wij drieen dus)de enige nog zijn van moeders kant.Je kan nooit van tevoren weten hoe je leven gaat lopen.Maar een verzorgingshuis wil ik niet omdat ik weet hoe het eraan toe gaat daar en dat is niks voor mij.
[...]
Hoe oud is je zoon? En vind zijn vriendin/vrouw/gezin het (straks) ook zo'n goed idee?
En oud wil niet zeggen afgeschreven nee, heb ik dat ergens geschreven? Zeker met de huidige generatie 60-ers is de seniorenleeftijd nog niet het moment om achter de geraniums te gaan zitten. Die zijn juist rete-actief en zelfstandig. En dus zie ik het gros ook absoluut niet bij zoon of dochter intrekken.
En hulpmiddelen kan inderdaad, maar daar zit ook een grens aan.
Maar als er overeenstemming is om (o)pa of (o)ma in huis te nemen; prima. Maar ik word altijd een beetje kriegel van dat nobele "ik- neem-mijn-moeder-wel-in-huis hoor. Ten eerste moet ik dat nog zien als het daadwerkelijk zo ver is, want afgezien van de praktische bezwaren (dus de traplift, aangepast toilet en douche, medische kennis, etc) zie ik ook best wat andere bezwaren. Als moeders namelijk zo dement als een deur is (of bedlegerig), denk ik dat zij toch beter af is in een bejaardentehuis met opgeleid personeel dan in een flat driehoog achter waar 1 keer per dag de thuiszorg langs komt, terwijl de rest van het gezin op school/ aan het werk is. Zolang moeders nog mobiel en bij de pinken is, is het een ander verhaal, maar dan kan ik me weer niet voorstellen dat het leuk is om bij je kinderen in te wonen. Als ik naar de 65+ers kijk die ik ken, hebben die daar echt geen zin in.
Mijn zoon is 23 en hij denkt zo omdat hij half marokkaans is en half nederlands.Hij zegt zelf steeds als jullie oud zijn horen de kinderen voor de ouders te zorgen.Maar ik zie het wel tegen de tijd
want ik geloof nl niet dat ik de 80 haal aangezien in mijn familie
niemand de 70 heeft gehaalt.Mijn zus en ik en de broer van me
moeder(wij drieen dus)de enige nog zijn van moeders kant.Je kan nooit van tevoren weten hoe je leven gaat lopen.Maar een verzorgingshuis wil ik niet omdat ik weet hoe het eraan toe gaat daar en dat is niks voor mij.
