Actueel
alle pijlers
politie en verkeersovertredingen
woensdag 25 juli 2007 om 08:35
IK vroeg me eigenlijk het volgende af. Al een paar keer is het me opgevallen dat ik een agent in een auto een verkeersovertreding zie begaan. Vaak komen ze met ruim 130 langsgesjeesd op de autosnelweg terwijl ik ze dan even later bij het stoplicht braaf zie wachten, zo veel haast hadden ze dan blijkbaar toch ook weer niet.
Ik snap dat als ze op weg zijn naar een ongeluk of naar een inbraak dat ze haast hebben, maar moeten ze dan eigenlijk niet de sirene aan?
voorbeeld:
Gisteren stond ik achter een politieauto voor een overweg, de spoorbomen waren dicht we moesten dus wachten. Op die overweg komen 3 straten uit, alledrie met stoplichten die dus nu op rood stonden. Plotseling rijd de politieauto door het rode licht en gaat direct voor de slagbomen staan. Ik was al verbaasd want door rood rijden mag hij ook niet neem ik aan.
Maar oke misschien moest hij ergens naar toe. Een paar minuten later gaan de slagbomen open en de politie rijdt rustig de overweg over en heeft totaal geen haast,
Ik moet ondertussen wachten want 1 van de andere straten heeft eerst groen. Is dit nou voorkruipen en er van uitgaan dat niemand iets durft te zeggen want het is toch de politie of zouden ze zoiets nou echt mogen?
Ik snap dat als ze op weg zijn naar een ongeluk of naar een inbraak dat ze haast hebben, maar moeten ze dan eigenlijk niet de sirene aan?
voorbeeld:
Gisteren stond ik achter een politieauto voor een overweg, de spoorbomen waren dicht we moesten dus wachten. Op die overweg komen 3 straten uit, alledrie met stoplichten die dus nu op rood stonden. Plotseling rijd de politieauto door het rode licht en gaat direct voor de slagbomen staan. Ik was al verbaasd want door rood rijden mag hij ook niet neem ik aan.
Maar oke misschien moest hij ergens naar toe. Een paar minuten later gaan de slagbomen open en de politie rijdt rustig de overweg over en heeft totaal geen haast,
Ik moet ondertussen wachten want 1 van de andere straten heeft eerst groen. Is dit nou voorkruipen en er van uitgaan dat niemand iets durft te zeggen want het is toch de politie of zouden ze zoiets nou echt mogen?
vrijdag 27 juli 2007 om 09:14
ze hebben het altijd op adhd, moeilijk opvoedbaar gegooid...en weet ik veel welke titel eraan vast hangt..erkennen dat er iets aan de hand is is de stap die die niet wil nemen. er zijn verschillende hulpverleninginstanties bij betrokken.. maar ik weet niet wat er nu precies speelt.. heb geen contact meer met hem. ik ga er niet op wachten dat meneer weer eens dorslaat en me dan WEL een keer iets aandoet.
ze noemen het "tunneleffect" zijn emmer loopt langzaam vol en uiteindelijk bast ie los..
Gelukkig niet meer op mij.. die tijd is geweest.
de politie heeft ook in de computer een code staan.. als er gebeld wordt op dat adres zijn ze er ook echt binnen een paar tellen.. triest maar waar..
zaterdag 28 juli 2007 om 22:34
Geachte belastingbetaler,
Ik pas vast en zeker in het hokje waarin u mij wilt indelen en u vindt mij
'typisch'.
Tot mijn spijt kan ik dat niet van u zeggen. Ik weet immers niet wie u bent.
Vanaf hun geboorte leert u uw kinderen dat ik de boeman ben en zij zijn dan
geschokt omdat ik met mijn traditionele vijand, de crimineel, vergeleken word. U
beschuldigt mij dat ik de jeugd te zacht aanpak, totdat ik op een keer uw eigen
kind de les lees.
U neemt waarschijnlijk een uur middagpauze en ettelijke koffiepauzes, maar u
beschuldigt mij van luiheid als ik een keer ga zitten. U bent trots op uw goede
manieren, maar u vindt het heel normaal om mijn maaltijd met uw problemen te
onderbreken. U windt zich op als iemand u in het verkeer de weg afsnijdt, maar
als ik u op hetzelfde vergrijp betrap, voelt u zich incorrect behandeld. U kent
alle verkeersregels en hebt dus altijd onterecht een bekeuring gekregen. U
stoort zich eraan dat ik met hoge snelheid naar een plaats des onheil spoed,
maar u beklaagt zich erover als het meer dan tien seconden duurt voordat ik bij
uw probleem ben. U ziet het als een deel van mijn werk dat ik geslagen word,
maar als ik terugsla noemt u dat machtsmisbruik.
U zult er niet aan denken om uw tandarts te vertellen hoe hij een kies moet
trekken of een dokter te laten zien hoe hij een blindedarm moet opereren. U vind
het wel heel normaal om mij steeds te vertellen hoe ik mijn werk zou moeten
doen. U praat tegen mij op een manier, die u in elke andere situatie een
bloedneus zou opleveren, maar u verwacht van mij dat ik dat zonder meer
accepteer. U schreeuwt: "Er moet wat tegen de criminaliteit ondernomen worden",
maar u wilt zelf niet als getuige optreden of er op een andere manier mee lastig
gevallen worden.
In uw ogen deug ik absoluut niet, maar het is natuurlijk volkomen terecht als ik
uw vrouw help bij het wisselen van een band, of haar op weg naar het ziekenhuis
bij de bevalling help, uw zoon met mond- op mondbeademing het leven redt of
overuren maak om uw weggelopen dochter te vinden.
Welnu, meneer de belastingbetaler, staande op uw voetstuk beklaagt u zich over
de manier waarop ik mijn werk verricht en geeft u mij alle mogelijke
scheldnamen. Maar vergeet niet dat uw eigendom, uw familie en ook uw leven van
mij of mijn collega's kan afhangen.
Jawel, meneer de belastingbetaler, dan ben ik, die waardeloze politieman.
Amen...
Ik pas vast en zeker in het hokje waarin u mij wilt indelen en u vindt mij
'typisch'.
Tot mijn spijt kan ik dat niet van u zeggen. Ik weet immers niet wie u bent.
Vanaf hun geboorte leert u uw kinderen dat ik de boeman ben en zij zijn dan
geschokt omdat ik met mijn traditionele vijand, de crimineel, vergeleken word. U
beschuldigt mij dat ik de jeugd te zacht aanpak, totdat ik op een keer uw eigen
kind de les lees.
U neemt waarschijnlijk een uur middagpauze en ettelijke koffiepauzes, maar u
beschuldigt mij van luiheid als ik een keer ga zitten. U bent trots op uw goede
manieren, maar u vindt het heel normaal om mijn maaltijd met uw problemen te
onderbreken. U windt zich op als iemand u in het verkeer de weg afsnijdt, maar
als ik u op hetzelfde vergrijp betrap, voelt u zich incorrect behandeld. U kent
alle verkeersregels en hebt dus altijd onterecht een bekeuring gekregen. U
stoort zich eraan dat ik met hoge snelheid naar een plaats des onheil spoed,
maar u beklaagt zich erover als het meer dan tien seconden duurt voordat ik bij
uw probleem ben. U ziet het als een deel van mijn werk dat ik geslagen word,
maar als ik terugsla noemt u dat machtsmisbruik.
U zult er niet aan denken om uw tandarts te vertellen hoe hij een kies moet
trekken of een dokter te laten zien hoe hij een blindedarm moet opereren. U vind
het wel heel normaal om mij steeds te vertellen hoe ik mijn werk zou moeten
doen. U praat tegen mij op een manier, die u in elke andere situatie een
bloedneus zou opleveren, maar u verwacht van mij dat ik dat zonder meer
accepteer. U schreeuwt: "Er moet wat tegen de criminaliteit ondernomen worden",
maar u wilt zelf niet als getuige optreden of er op een andere manier mee lastig
gevallen worden.
In uw ogen deug ik absoluut niet, maar het is natuurlijk volkomen terecht als ik
uw vrouw help bij het wisselen van een band, of haar op weg naar het ziekenhuis
bij de bevalling help, uw zoon met mond- op mondbeademing het leven redt of
overuren maak om uw weggelopen dochter te vinden.
Welnu, meneer de belastingbetaler, staande op uw voetstuk beklaagt u zich over
de manier waarop ik mijn werk verricht en geeft u mij alle mogelijke
scheldnamen. Maar vergeet niet dat uw eigendom, uw familie en ook uw leven van
mij of mijn collega's kan afhangen.
Jawel, meneer de belastingbetaler, dan ben ik, die waardeloze politieman.
Amen...
