Actueel
alle pijlers
Pro - Ana's?
donderdag 24 mei 2007 om 15:19
Sinds een tijdje heb ik een eigen weblog, tja wie niet?
Ik kwam vaak Pro ana logs tegen. Wist niet wat dat was dus heb er gister een aangeklikt. Kreeg eerst een waarschuwingssite en daarna doorgeklikt.
Pro ana's zijn dus mensen (meisjes) die voor anorexia zijn, zo snel mogelijk willen afvallen, tips en trucs uitwisselen om zo snel mogelijk af te vallen, en moedigen andere meisjes aan (zij noemen het steunen).
Op een overlijden van een van zo'n meisje halen ze gewoon de schouders op. Risico van het vak.
Streefgewichten onder de 40 kilo is mooi. Zo veel mogelijk kotsen na iedere maaltijd is beter.
Ik was in shock!! Meisjes van 13 die aan deze meiden van 17/18 vragen wat de beste manier is om zo snel mogelijk rond de 40 kilo te wegen bij een lengte van 1.70.
Ondanks dat er een waarschuwingspagina van vooraf gaat, ben ik geschokt door de beheerders van die logpagina's dat je überhaupt zulke logs toelaat.
Ik weet dat er ergere fora en logs bestaan, maar ik kan me er met de pet niet naar dat men dit goed vindt.
Hoe denk jij over pro ana's?
Ziek wil ik het niet noemen, omdat die meisjes inderdaad ziek zijn, maar ik ben vooral geschokt.
(p.s. wist niet of ik dit hier of bij media moest plaatsen:$)
Ik kwam vaak Pro ana logs tegen. Wist niet wat dat was dus heb er gister een aangeklikt. Kreeg eerst een waarschuwingssite en daarna doorgeklikt.
Pro ana's zijn dus mensen (meisjes) die voor anorexia zijn, zo snel mogelijk willen afvallen, tips en trucs uitwisselen om zo snel mogelijk af te vallen, en moedigen andere meisjes aan (zij noemen het steunen).
Op een overlijden van een van zo'n meisje halen ze gewoon de schouders op. Risico van het vak.
Streefgewichten onder de 40 kilo is mooi. Zo veel mogelijk kotsen na iedere maaltijd is beter.
Ik was in shock!! Meisjes van 13 die aan deze meiden van 17/18 vragen wat de beste manier is om zo snel mogelijk rond de 40 kilo te wegen bij een lengte van 1.70.
Ondanks dat er een waarschuwingspagina van vooraf gaat, ben ik geschokt door de beheerders van die logpagina's dat je überhaupt zulke logs toelaat.
Ik weet dat er ergere fora en logs bestaan, maar ik kan me er met de pet niet naar dat men dit goed vindt.
Hoe denk jij over pro ana's?
Ziek wil ik het niet noemen, omdat die meisjes inderdaad ziek zijn, maar ik ben vooral geschokt.
(p.s. wist niet of ik dit hier of bij media moest plaatsen:$)
donderdag 24 mei 2007 om 16:03
Ja vreselijk! Deze week staat er ook een reportage in de Nieuwe Revue over de hype 'thinspiration' en pro ana's
Ik heb het ook allemaal bekeken ... omdat een leerling van onze school een aantal weken geleden is overleden op een gewicht van 28 kilo. Ze kwam al enige tijd niet meer naar school en hield ook zo'n log bij. Is inmiddels alweer verwijderd van het net.
Heb wel veel andere sites doorgespit, onvoorstelbaar gewoon. Ze houden onderling competitie, geven elkaar tips en steun. Onmogelijk om tot ze door te dringen. De ziekte sluipt er op een gegeven moment in. Het begint onschuldig met afvallen totdat ze echt letterlijk ziek worden omdat ze voedsel niet meer kunnen verdragen.
In de reportage staat ook dat door de mogelijkheden op het web ... er op die manier steeds meer pro-ana's aansluiten. In 'normale' omstandigheden waren ze er waarschijnlijk niet toe gekomen.
In America is een algeheel verbod op dit soort sites. Ik denk dat dit hier ook zou moeten. Vrijheids van meningsuiting oke, maar dit gaat te ver!
En een waarschuwingsbericht houdt niemand tegen.
Ik heb het ook allemaal bekeken ... omdat een leerling van onze school een aantal weken geleden is overleden op een gewicht van 28 kilo. Ze kwam al enige tijd niet meer naar school en hield ook zo'n log bij. Is inmiddels alweer verwijderd van het net.
Heb wel veel andere sites doorgespit, onvoorstelbaar gewoon. Ze houden onderling competitie, geven elkaar tips en steun. Onmogelijk om tot ze door te dringen. De ziekte sluipt er op een gegeven moment in. Het begint onschuldig met afvallen totdat ze echt letterlijk ziek worden omdat ze voedsel niet meer kunnen verdragen.
In de reportage staat ook dat door de mogelijkheden op het web ... er op die manier steeds meer pro-ana's aansluiten. In 'normale' omstandigheden waren ze er waarschijnlijk niet toe gekomen.
In America is een algeheel verbod op dit soort sites. Ik denk dat dit hier ook zou moeten. Vrijheids van meningsuiting oke, maar dit gaat te ver!
En een waarschuwingsbericht houdt niemand tegen.
donderdag 24 mei 2007 om 16:04
Ik vind het vreselijk hoe deze mensen denken over hun lichaam en hun leven. Maar ik vind het wel goed dat ze met elkaar erover kunnen praten. Ik bedoel; HOE ze praten en hun opvattingen zijn gewoon niet echt normaal (wat is normaal?), maar het feit dat ze over hun ziekte met lotgenoten kunnen praten, is voor henzelf wel goed denk ik. Maar liever zou ik dat op een gewoon anorexia-weblog zien dan op een pro-ana-weblog.
donderdag 24 mei 2007 om 16:08
Ik bedoel ze komen voor tips en steun om meer en meer af te vallen. Niet om over de ziekte te praten want dat ontkennen ze gewoon.
Ergens een voorbeeldje wat ik las:
Een meisje moest opgenomen worden. Kreeg ze als tip van een ander mee om vooral veel te eten en op gewicht te komen zodat ze eerder werd ontslagen om vervolgens weer opnieuw te beginnen. Ander zou ze weleens echt 'genezen'!
Ergens een voorbeeldje wat ik las:
Een meisje moest opgenomen worden. Kreeg ze als tip van een ander mee om vooral veel te eten en op gewicht te komen zodat ze eerder werd ontslagen om vervolgens weer opnieuw te beginnen. Ander zou ze weleens echt 'genezen'!
donderdag 24 mei 2007 om 16:33
Allebei denk ik. Alleen voel je je na drugs nog weleens goed, maar na het niet-eten voel je je alleen maar belabberd. Het is vreselijk om niks te eten, je hele lichaam raakt van slag.
Willem, tuurlijk is dat zo. Maar ik denk dat er meer jonge meisjes overlijden aan anorexia dan aan overgewicht, omdat de gevolgen ervan pas jaren laten zich manifesteren.
Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Ergens denk ik dat het een bizarre vorm van aandachtstrekkerij is, want ik denk niet dat ze het écht mooi vinden.
donderdag 24 mei 2007 om 16:39
donderdag 24 mei 2007 om 16:45
Ik heb ze weleens gelezen maar van mij mag je ze plaatsen hoor.
Gelooft iemand dat het de media is? Ik geloof daar namelijk niet zo in. Vrouwen als JLo en Scarlett Johanssen worden over het algemeen als'mooi beschouwd, worden verkozen tot mooiste/meest sexy vrouw van de planeet, enz. Alleen in modetijdschriften staan magere dames en dan nog, in datzelfde modetijdschrift staan bovengenoemde vrouwen met bijbehorende complimenten. Vrouwen die een product moeten aanprijzen, beschikken meestal over een goed gevulde kont en voorgevel, dus het schoonheidsideaal is zeker niet graatmager.
donderdag 24 mei 2007 om 16:49
Nee hoor yasmijn jonge meiden van 21 of ouder wilen ook binnen no time op 37 kilo zitten, en als ze dat gehaald hebben misschien wel 34.
1. Als je niet dun bent ben je niet aantrekkelijk
2. Dun zijn is belangrijker dan gezond zijn
3. Je moet kleren kopen, haar afknippen laxeermiddelen gebruiken, jezelf uithongeren, doe alles om er dunner uit te zien.
4. Jij zal niet eten zonder je schuldig te voelen.
5. Jij zal geen vet voedsel eten zonder jezelf daarna te straffen.
6. Je zal calorieën tellen en het aantal beperken.
7. Wat de weegschaal zegt is het belangrijkste.
8. Gewicht verliezen is goed/aankomen is slecht.
9. Je kan nooit te dun zijn.
10. Dun zijn en niet eten betekend controle en succes
:o
1. Als je niet dun bent ben je niet aantrekkelijk
2. Dun zijn is belangrijker dan gezond zijn
3. Je moet kleren kopen, haar afknippen laxeermiddelen gebruiken, jezelf uithongeren, doe alles om er dunner uit te zien.
4. Jij zal niet eten zonder je schuldig te voelen.
5. Jij zal geen vet voedsel eten zonder jezelf daarna te straffen.
6. Je zal calorieën tellen en het aantal beperken.
7. Wat de weegschaal zegt is het belangrijkste.
8. Gewicht verliezen is goed/aankomen is slecht.
9. Je kan nooit te dun zijn.
10. Dun zijn en niet eten betekend controle en succes
:o
donderdag 24 mei 2007 om 18:22
Mooncatcher, heb jij je weblog bij web-log.nl? Op het forum daar, is hier een aantal maanden geleden wel eens melding van gedaan. Gelukkig stoorden meerdere mensen zich eraan. De bewuste log is toen op inactief gezet. Helaas is dit later weer teruggedraaid, omdat sommige mensen het onder vrijheid van meningsuiting vonden vallen. In het forum werd er toen best uitgebreid over gesproken. Niet alleen over het eventueel afsluiten van de log, maar vooral ook inhoudelijk (maatschappelijk). Ik heb even naar het bewuste topic gezocht, maar het is helaas al in de archieven verdwenen.
donderdag 24 mei 2007 om 20:32
Zit een eetstoornis in je aanleg?!
Een kind met een eetstoornis is een grote zorg. Eten moeten we allemaal en het hangt samen met het leven en de dood. Een kind dat niet goed eet,teveel of te weinig, maakt zijn of haar ouders al snel bezorgd. 'Eet je bordje leeg', is misschien wel een van de meest gehoorde opmerkingen uit je jeugd. Het laat meteen zien dat moeite met eten een gewoon verschijnsel is. Maar er is wel wat meer aan de hand als we over een eetstoornis spreken.
Gewone eetproblemen
Er zijn een hele hoop gewone eetproblemen. Als het kind op de wereld komt, moet het eten nog onder de knie krijgen. Niet alle baby's worden even rijp geboren, en dan kost het extra tijd om te leren zuigen en voedsel te leren verwerken. Darmkrampjes is een veelvoorkomend verschijnsel, voedselallergieën in het eerste jaar komen eveneens regelmatig voor. De tweede hobbel die genomen moet worden is het zelfstandig eten. Tegen de tijd dat kinderen daar aan toe raken, tussen één en anderhalf jaar, hebben ze ook minder voedsel nodig, hun grootste groei van het eerste jaar is voorbij. Ouders zijn dan vaak bang dat ze niet genoeg eten omdat kinderen als ze zelf gaan eten, vaak minder gaan eten. Niet meteen reden tot zorg dus, want er is minder voedsel nodig vanwege minder groei. De derde hobbel is de koppigheidsperiode. Weigeren te eten is een van de weinige machtsmiddelen die kinderen hebben. Het gaat dan niet om eten, maar om het gevecht om de macht. Adviezen hierover zijn inmiddels vrij overeenstemmend: de ouder bepaalt wat het kind eet, het kind hoeveel het eet. Kinderen kunnen scherpe reacties hebben op voedsel, die volwassenen niet hebben. Bij het eten van spruitjes bijvoorbeeld komen gassen vrij die het kinderlichaam niet goed kan verwerken: lust ik niet, zegt het kind, en in feite is dit wijs. Dat wil niet zeggen dat je altijd alles moet doen wat een kind zegt, maar wel dat je heel serieus moet nemen wat het zegt en zeker als het hardnekkig is.
Het lichaam van de mens beschikt over een innerlijke wijsheid, van waaruit hij of zij tekorten in het lichaam kan bestrijden. Naar deze innerlijke wijsheid wordt niet altijd geluisterd, integendeel zelfs vaak niet. Om de betekenis van de innerlijke wijsheid te illustreren, gebruik ik graag het voorbeeld van het 'jongetje met het zout'.
Een jongetje had een grote behoefte aan zout en stelde alles in het werk om zout te bemachtigen. Het kind likte het zout van crackers. Hoe de ouders het zout ook wegstopten, het kind klom, zocht en at al het zout dat het vond. Op drieëneenhalfjarige leeftijd werd het kind opgenomen in het ziekenhuis en kreeg een standaard dieet van normale zoutconsumptie. Er werd geen gehoor gegeven aan zijn wens meer zout te eten. Binnen zeven dagen stierf hij. Het postmortem onderzoek wees uit dat het kind een afwijking had (afwijking aan de bijnier, ziekte van Addison), waardoor het uitwendig zout tot zich moest nemen om niet te sterven, wat ook de doodsoorzaak werd. Het kind had zichzelf tot aan het ziekenhuis drieëneenhalf jaar in leven weten te houden door extra zout tot zich te nemen, tegen de zogenaamde wijsheid in van de mensen om hem heen. De innerlijke wijsheid van zijn lichaam gaf hem het noodzakelijke gedrag in.
Daarmee belanden we meteen op een situatie wanneer die wijsheid niet werkt of niet lijkt te werken: eetstoornissen. Vanuit het lichaam komt een fout signaal. Problemen met eten kunnen een ernstige vorm aannemen: eetstoornissen. We kennen drie vormen: anorexia nervosa (structureel te weinig eten), boulimia nervosa (eetbuien die weggewerkt worden) en obesitas (structureel teveel eten).
Schoonheidsideaal versus aanleg
De wetenschappelijke houding ten opzichte van eetstoornissen, en met name met betrekking tot anorexia, is de laatste jaren sterk veranderd. Jarenlang is gedacht dat anorexia een keuze was van het meisje (beduidend meer meisjes dan jongens) om te voldoen aan het schoonheidsideaal, als reactie op seksueel misbruik, als verzet tegen de ouders of als weigering om volwassen te worden. Er werd gedacht dat het een typische cultuurziekte was van de westerse culturen. Inmiddels komt onderzoek na onderzoek vrij dat al deze sprookjes afbreekt. Geen schoonheidsideaal dus. Maar wat dan? Duidelijk wordt dat er bij anorexia en ook bij de andere twee eetstoornissen aanleg een belangrijke rol speelt.
Er zijn drie elementen ontdekt: het Agoeti-gen, een gen dat een erfelijke belasting voor anorexia doorgeeft; het SLC-1 molecule, een molecule in de hersenen dat de hoeveelheid in te nemen voedsel reguleert; en ghrelin, het eetlusthormoon dat de eetlust reguleert. Het gen dat ene rol speelt in de aanleg voor anorexia nervosa is ook het gen dat een rol speelt bij de angststoornissen. Het is dan ook niet vreemd dat beide samenhangen en dat angst bij anorexia nervosa een belangrijke rol speelt.
In de benaming van de stoornissen zie je het 'oude' denken terug. Bij anorexia en boulimia werd altijd de term 'nervosa' toegevoegd om duidelijk te maken dat het om een psychisch verschijnsel ging. Aan obesitas werd in de psychiatrie en de psychologie niet eens aandacht geschonken.
Van de drie stoornissen wordt anorexia als de meest ernstige gezien omdat het ernstig levensgevaar inhoudt en de mortaliteit van 7 tot 15 procent is. Bij boulimia is het gezondheidsgevaar vooral op het gebied van het onttrekken van zouten, met name kalium, aan het lichaam door veelvuldig braken en laxeren. Bij obesitas zijn de gezondheidsrisico's vooral op het gebied van hart- en vaatziekten en gewrichtsklachten.
Bij anorexia is sprake van structureel te weinig eten. In de acute fase gaat de persoon zelfs actief proberen af te vallen. Bij boulimia is er sprake van heftige eetbuien die door braken, vasten, excessief sporten, of laxeren te niet gedaan moeten worden. Bij obesitas is sprake van structureel te veel eten en wanhopige pogingen tot lijnen.
Niet alle eetstoornissen zijn in aanleg bepaald. Sommigen zijn door omgevingsfactoren beïnvloed, maar zelfs dan moet daaronder de mogelijkheid tot deze stoornis aanwezig zijn. Als iemand bijvoorbeeld last heeft van de scheiding van haar ouders of seksueel misbruikt is, wil dat niet zeggen dat er dan een eetstoornis ontstaat. Bij de een wel, bij de ander niet. Er komt dus ook in geval van een omgevingsfactor een aanlegfactor bij kijken, waarbij sekse een heel belangrijke is. Beduidend meer meisjes dan jongens krijgen last van anorexia en boulimia.
Als de eetstoornis hardnekkig is, ligt het meer voor de hand dat aanleg een belangrijke rol speelt. De meeste mensen denken dat als er aanleg in het spel is, je er niets aan kan doen, tenzij iemand een medicijn ontdekt. Toch is dat niet zo. Als iets in de aanleg zit, moet je er anders mee omgaan dan wanneer je weet dan het door een omgevingsfactor komt.
De behandeling van anorexia is, op enkele details na, in verschillende klinieken, ziekenhuizen en behandelkamers vaak hetzelfde: als het gewicht te laag is dan opnemen, de eis dat er een pond per week wordt aangegeten, een beloning voor gewichtstoename in de vorm van privileges en als de situatie moeilijk wordt straf voor gewichtsverlies en gebrek aan gewichtstoename. Als het gewicht veel te laag is dan in het ziekenhuis aan de sonde.
Bij boulimia is er vaak geen sprake meer van ernstig ondergewicht, en was de behandeling gericht op psychische factoren. Inmiddels is er voor boulimia ook een succesvolle gedragstherapie ontwikkeld waarbij de drang tot een eetbui gedoofd wordt door middel van gedragstherapie (Jansen, 1996). Voor obesitas zijn allerlei gewichtsbeheersende technieken ontwikkeld. Ze blijven echter in gebreke, omdat het lichaam hardnekkig is en de geest gemakkelijk verslaafd raakt. En bij roken kan je kiezen voor stoppen met roken, maar eten moet altijd.
Het grote probleem bij anorexia is dat er een ernstig ondergewicht kan ontstaan. Het lijkt voor de meisjes niet gevaarlijk, want ze zijn niet ziek. Iedereen om hen heen wordt verkouden, zij niet. Maar dat is het verraderlijke van anorexia. Het lichaam met ernstig ondergewicht kan zich geen ziekte permitteren, want zou daaraan sterven. En dus schakelt het lichaam allerlei dingen uit: onder andere menstruatie, botvorming, temperatuurregulatie.
Dat betekent dat een opname op en gegeven momnet onvermijdelijk lijkt. Toch geeft adt problemen. Ten eerste dat door een opname mensen uit hun gewone leven raken en ten tweede dat er verzet tegen het aankomen ontstaat waardoor er veel veel terugval is of dat er boulimia ontwikkeld wordt. Na de publicatie van mijn boek (De lijn kwijt) werd ik geconfronteerd met talloze vrouwen van vijfentwintig en ouder, zelfs over de veertig die niet meer extreem laag zitten wat hun gewicht betreft, maar door eten geterroriseerd worden. Ze hebben vaak vele en ingrijpende opnames achter de rug en zijn zogenaamd van hun eetstoornis af, maar hun leven wordt door eten/niet-eten volledig in beslag genomen. Vele mensen met anorexia komen in boulimia terecht en proberen zo hun gewicht onder controle te houden. Bij obesitas is het terugvaleffect bekend geworden onder het jojo-effect.
Als je eetstoornissen vanuit de aanleg bekijkt, zoals ik doe, dan ga je ervan uit dat er bij anorexia het signaal uit de hersenen 'Je hebt genoeg gegeten', te vroeg komt; bij obesitas dat dit signaal te laat komt en dat iemand met boulimia als het ware een te gevoelig afgestelde 'motor' heeft. Wetenschappelijk onderzoek laat zien dat dit met het SLC-1 molecule te maken heeft. Het betekent dat bij anorexia de meisjes het gevoel hebben dat ze genoeg eten, en iedereen om hen heen eet meer. Hen dwingen genoeg te eten, is vergelijkbaar met iedere dag een kerstdiner voor mensen zonder eetstoornis. Op den duur raken ze in verzet en gaan nog minder eten dan ze vanuit zichzelf zouden willen. Bij obesitas betekent het feitelijk genoeg te eten, het vragen om altijd honger te lijden. [fgcolor=#0000ff]Lees ook deel 2 van dit artikel [/fgcolor]
Een kind met een eetstoornis is een grote zorg. Eten moeten we allemaal en het hangt samen met het leven en de dood. Een kind dat niet goed eet,teveel of te weinig, maakt zijn of haar ouders al snel bezorgd. 'Eet je bordje leeg', is misschien wel een van de meest gehoorde opmerkingen uit je jeugd. Het laat meteen zien dat moeite met eten een gewoon verschijnsel is. Maar er is wel wat meer aan de hand als we over een eetstoornis spreken.
Gewone eetproblemen
Er zijn een hele hoop gewone eetproblemen. Als het kind op de wereld komt, moet het eten nog onder de knie krijgen. Niet alle baby's worden even rijp geboren, en dan kost het extra tijd om te leren zuigen en voedsel te leren verwerken. Darmkrampjes is een veelvoorkomend verschijnsel, voedselallergieën in het eerste jaar komen eveneens regelmatig voor. De tweede hobbel die genomen moet worden is het zelfstandig eten. Tegen de tijd dat kinderen daar aan toe raken, tussen één en anderhalf jaar, hebben ze ook minder voedsel nodig, hun grootste groei van het eerste jaar is voorbij. Ouders zijn dan vaak bang dat ze niet genoeg eten omdat kinderen als ze zelf gaan eten, vaak minder gaan eten. Niet meteen reden tot zorg dus, want er is minder voedsel nodig vanwege minder groei. De derde hobbel is de koppigheidsperiode. Weigeren te eten is een van de weinige machtsmiddelen die kinderen hebben. Het gaat dan niet om eten, maar om het gevecht om de macht. Adviezen hierover zijn inmiddels vrij overeenstemmend: de ouder bepaalt wat het kind eet, het kind hoeveel het eet. Kinderen kunnen scherpe reacties hebben op voedsel, die volwassenen niet hebben. Bij het eten van spruitjes bijvoorbeeld komen gassen vrij die het kinderlichaam niet goed kan verwerken: lust ik niet, zegt het kind, en in feite is dit wijs. Dat wil niet zeggen dat je altijd alles moet doen wat een kind zegt, maar wel dat je heel serieus moet nemen wat het zegt en zeker als het hardnekkig is.
Het lichaam van de mens beschikt over een innerlijke wijsheid, van waaruit hij of zij tekorten in het lichaam kan bestrijden. Naar deze innerlijke wijsheid wordt niet altijd geluisterd, integendeel zelfs vaak niet. Om de betekenis van de innerlijke wijsheid te illustreren, gebruik ik graag het voorbeeld van het 'jongetje met het zout'.
Een jongetje had een grote behoefte aan zout en stelde alles in het werk om zout te bemachtigen. Het kind likte het zout van crackers. Hoe de ouders het zout ook wegstopten, het kind klom, zocht en at al het zout dat het vond. Op drieëneenhalfjarige leeftijd werd het kind opgenomen in het ziekenhuis en kreeg een standaard dieet van normale zoutconsumptie. Er werd geen gehoor gegeven aan zijn wens meer zout te eten. Binnen zeven dagen stierf hij. Het postmortem onderzoek wees uit dat het kind een afwijking had (afwijking aan de bijnier, ziekte van Addison), waardoor het uitwendig zout tot zich moest nemen om niet te sterven, wat ook de doodsoorzaak werd. Het kind had zichzelf tot aan het ziekenhuis drieëneenhalf jaar in leven weten te houden door extra zout tot zich te nemen, tegen de zogenaamde wijsheid in van de mensen om hem heen. De innerlijke wijsheid van zijn lichaam gaf hem het noodzakelijke gedrag in.
Daarmee belanden we meteen op een situatie wanneer die wijsheid niet werkt of niet lijkt te werken: eetstoornissen. Vanuit het lichaam komt een fout signaal. Problemen met eten kunnen een ernstige vorm aannemen: eetstoornissen. We kennen drie vormen: anorexia nervosa (structureel te weinig eten), boulimia nervosa (eetbuien die weggewerkt worden) en obesitas (structureel teveel eten).
Schoonheidsideaal versus aanleg
De wetenschappelijke houding ten opzichte van eetstoornissen, en met name met betrekking tot anorexia, is de laatste jaren sterk veranderd. Jarenlang is gedacht dat anorexia een keuze was van het meisje (beduidend meer meisjes dan jongens) om te voldoen aan het schoonheidsideaal, als reactie op seksueel misbruik, als verzet tegen de ouders of als weigering om volwassen te worden. Er werd gedacht dat het een typische cultuurziekte was van de westerse culturen. Inmiddels komt onderzoek na onderzoek vrij dat al deze sprookjes afbreekt. Geen schoonheidsideaal dus. Maar wat dan? Duidelijk wordt dat er bij anorexia en ook bij de andere twee eetstoornissen aanleg een belangrijke rol speelt.
Er zijn drie elementen ontdekt: het Agoeti-gen, een gen dat een erfelijke belasting voor anorexia doorgeeft; het SLC-1 molecule, een molecule in de hersenen dat de hoeveelheid in te nemen voedsel reguleert; en ghrelin, het eetlusthormoon dat de eetlust reguleert. Het gen dat ene rol speelt in de aanleg voor anorexia nervosa is ook het gen dat een rol speelt bij de angststoornissen. Het is dan ook niet vreemd dat beide samenhangen en dat angst bij anorexia nervosa een belangrijke rol speelt.
In de benaming van de stoornissen zie je het 'oude' denken terug. Bij anorexia en boulimia werd altijd de term 'nervosa' toegevoegd om duidelijk te maken dat het om een psychisch verschijnsel ging. Aan obesitas werd in de psychiatrie en de psychologie niet eens aandacht geschonken.
Van de drie stoornissen wordt anorexia als de meest ernstige gezien omdat het ernstig levensgevaar inhoudt en de mortaliteit van 7 tot 15 procent is. Bij boulimia is het gezondheidsgevaar vooral op het gebied van het onttrekken van zouten, met name kalium, aan het lichaam door veelvuldig braken en laxeren. Bij obesitas zijn de gezondheidsrisico's vooral op het gebied van hart- en vaatziekten en gewrichtsklachten.
Bij anorexia is sprake van structureel te weinig eten. In de acute fase gaat de persoon zelfs actief proberen af te vallen. Bij boulimia is er sprake van heftige eetbuien die door braken, vasten, excessief sporten, of laxeren te niet gedaan moeten worden. Bij obesitas is sprake van structureel te veel eten en wanhopige pogingen tot lijnen.
Niet alle eetstoornissen zijn in aanleg bepaald. Sommigen zijn door omgevingsfactoren beïnvloed, maar zelfs dan moet daaronder de mogelijkheid tot deze stoornis aanwezig zijn. Als iemand bijvoorbeeld last heeft van de scheiding van haar ouders of seksueel misbruikt is, wil dat niet zeggen dat er dan een eetstoornis ontstaat. Bij de een wel, bij de ander niet. Er komt dus ook in geval van een omgevingsfactor een aanlegfactor bij kijken, waarbij sekse een heel belangrijke is. Beduidend meer meisjes dan jongens krijgen last van anorexia en boulimia.
Als de eetstoornis hardnekkig is, ligt het meer voor de hand dat aanleg een belangrijke rol speelt. De meeste mensen denken dat als er aanleg in het spel is, je er niets aan kan doen, tenzij iemand een medicijn ontdekt. Toch is dat niet zo. Als iets in de aanleg zit, moet je er anders mee omgaan dan wanneer je weet dan het door een omgevingsfactor komt.
De behandeling van anorexia is, op enkele details na, in verschillende klinieken, ziekenhuizen en behandelkamers vaak hetzelfde: als het gewicht te laag is dan opnemen, de eis dat er een pond per week wordt aangegeten, een beloning voor gewichtstoename in de vorm van privileges en als de situatie moeilijk wordt straf voor gewichtsverlies en gebrek aan gewichtstoename. Als het gewicht veel te laag is dan in het ziekenhuis aan de sonde.
Bij boulimia is er vaak geen sprake meer van ernstig ondergewicht, en was de behandeling gericht op psychische factoren. Inmiddels is er voor boulimia ook een succesvolle gedragstherapie ontwikkeld waarbij de drang tot een eetbui gedoofd wordt door middel van gedragstherapie (Jansen, 1996). Voor obesitas zijn allerlei gewichtsbeheersende technieken ontwikkeld. Ze blijven echter in gebreke, omdat het lichaam hardnekkig is en de geest gemakkelijk verslaafd raakt. En bij roken kan je kiezen voor stoppen met roken, maar eten moet altijd.
Het grote probleem bij anorexia is dat er een ernstig ondergewicht kan ontstaan. Het lijkt voor de meisjes niet gevaarlijk, want ze zijn niet ziek. Iedereen om hen heen wordt verkouden, zij niet. Maar dat is het verraderlijke van anorexia. Het lichaam met ernstig ondergewicht kan zich geen ziekte permitteren, want zou daaraan sterven. En dus schakelt het lichaam allerlei dingen uit: onder andere menstruatie, botvorming, temperatuurregulatie.
Dat betekent dat een opname op en gegeven momnet onvermijdelijk lijkt. Toch geeft adt problemen. Ten eerste dat door een opname mensen uit hun gewone leven raken en ten tweede dat er verzet tegen het aankomen ontstaat waardoor er veel veel terugval is of dat er boulimia ontwikkeld wordt. Na de publicatie van mijn boek (De lijn kwijt) werd ik geconfronteerd met talloze vrouwen van vijfentwintig en ouder, zelfs over de veertig die niet meer extreem laag zitten wat hun gewicht betreft, maar door eten geterroriseerd worden. Ze hebben vaak vele en ingrijpende opnames achter de rug en zijn zogenaamd van hun eetstoornis af, maar hun leven wordt door eten/niet-eten volledig in beslag genomen. Vele mensen met anorexia komen in boulimia terecht en proberen zo hun gewicht onder controle te houden. Bij obesitas is het terugvaleffect bekend geworden onder het jojo-effect.
Als je eetstoornissen vanuit de aanleg bekijkt, zoals ik doe, dan ga je ervan uit dat er bij anorexia het signaal uit de hersenen 'Je hebt genoeg gegeten', te vroeg komt; bij obesitas dat dit signaal te laat komt en dat iemand met boulimia als het ware een te gevoelig afgestelde 'motor' heeft. Wetenschappelijk onderzoek laat zien dat dit met het SLC-1 molecule te maken heeft. Het betekent dat bij anorexia de meisjes het gevoel hebben dat ze genoeg eten, en iedereen om hen heen eet meer. Hen dwingen genoeg te eten, is vergelijkbaar met iedere dag een kerstdiner voor mensen zonder eetstoornis. Op den duur raken ze in verzet en gaan nog minder eten dan ze vanuit zichzelf zouden willen. Bij obesitas betekent het feitelijk genoeg te eten, het vragen om altijd honger te lijden. [fgcolor=#0000ff]Lees ook deel 2 van dit artikel [/fgcolor]
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 24 mei 2007 om 20:33
Vraag me af op welke grond met vanuit de overheid zulke sites moet kunnen verbieden.
Een site met pedo's die elkaar ophitsen is simpel: is tegen de wet, seks met kinderen, dus kun je dat doortrekken.
Maatr is het tegen de wet om minder dan 40 kilo te wegen als je 20 bent bij 1.75m? Is het tegen de wet om te zeggen dat je graatmagere dames met een BMI van 14 mooi vindt? Niet echt he.
En: zou er ook zo gereageerd worden op dames die elkaar aanmoedigen zich vol te proppen, of hun bewondering uitspreken voor dikke dames?
Een site met pedo's die elkaar ophitsen is simpel: is tegen de wet, seks met kinderen, dus kun je dat doortrekken.
Maatr is het tegen de wet om minder dan 40 kilo te wegen als je 20 bent bij 1.75m? Is het tegen de wet om te zeggen dat je graatmagere dames met een BMI van 14 mooi vindt? Niet echt he.
En: zou er ook zo gereageerd worden op dames die elkaar aanmoedigen zich vol te proppen, of hun bewondering uitspreken voor dikke dames?
