Actueel
alle pijlers
Straatkrantverkopers en daklozen
woensdag 14 mei 2008 om 21:23
Hallo,
Als er een nieuwe straatkrant uit is, koop ik hem vaak bij mijn 'vaste' straatkrantverkoopster.
In de loop van de tijd heb ik een aantal dingen van haar gehoord over haar privé-omstandigheden, ze is eigenlijk een soort bekende van me geworden.
Dan zie ik andere straatkrantverkopers staan met hetzelfde exemplaar, dan voel ik me bijna schuldig:"nee ik heb 'em al...."
Heb wel eens geld gegeven met de mededeling: "laat 't krantje maar zitten, want die heb ik al", maar ik realiseerde me dat ik dan wel aan de gang kan blijven.
Sommige straatkranters zijn nogal opdringerig, die krijgen een gewoon: 'nee, dankje' te horen, maar toch vind ik het zielig.
Ik kreeg zonet trek ik caramelijs, dus ik pak de fiets en rijdt naar de supermarkt. Staat daar een meisje, eigenlijk een hardstikke mooi meisje, ze komt naar me toe en zegt: mag ik je iets vragen?
Ik voel al aan wat de bedoeling is, dus nogal bot reageer ik: 'nee, vandaag niet'. Ik steek over, voel me naar worden: ik heb vanmiddag dure schoenen gekocht, en nou krijg ik trek en ik ga gewoon een bak ijs kopen.
Ik draai me om, ze vangt mijn blik, en ik zeg tegen haar: 'Sorry, dat ik zo bot deed, vraag maar.' Ze vroeg geld voor een slaapplaats in het slaaphuis voor een nacht, en die heb ik haar gegeven. Ze was ontzettend blij, en zei dat ze zo'n geluk had, want ze had ook zo'n ontzettende dorst, en er was iemand die iets voor haar te drinken aan het kopen was, die zou er zo aan komen.
Ik ben dus lang niet de enige die deze mensen iets geeft, maar het geeft me geen goed gevoel.
Ik voel me eigenlijk nog schuldiger als ik wel geef, omdat het me een soort afkoop-gevoel geeft, zonder dat het werkt dan.
En het ontroert me altijd diep als ik mensen zie die zo diep gezonken zijn. Het zal je vader of moeder maar zijn, of je kind, je zusje, of jezelf.
Ook het gevoel dat je het leed van de hele wereld wel verzachten wil?
Wordt je ook voor gek verklaard als je met zo'n verhaal thuis komt?
Als er een nieuwe straatkrant uit is, koop ik hem vaak bij mijn 'vaste' straatkrantverkoopster.
In de loop van de tijd heb ik een aantal dingen van haar gehoord over haar privé-omstandigheden, ze is eigenlijk een soort bekende van me geworden.
Dan zie ik andere straatkrantverkopers staan met hetzelfde exemplaar, dan voel ik me bijna schuldig:"nee ik heb 'em al...."
Heb wel eens geld gegeven met de mededeling: "laat 't krantje maar zitten, want die heb ik al", maar ik realiseerde me dat ik dan wel aan de gang kan blijven.
Sommige straatkranters zijn nogal opdringerig, die krijgen een gewoon: 'nee, dankje' te horen, maar toch vind ik het zielig.
Ik kreeg zonet trek ik caramelijs, dus ik pak de fiets en rijdt naar de supermarkt. Staat daar een meisje, eigenlijk een hardstikke mooi meisje, ze komt naar me toe en zegt: mag ik je iets vragen?
Ik voel al aan wat de bedoeling is, dus nogal bot reageer ik: 'nee, vandaag niet'. Ik steek over, voel me naar worden: ik heb vanmiddag dure schoenen gekocht, en nou krijg ik trek en ik ga gewoon een bak ijs kopen.
Ik draai me om, ze vangt mijn blik, en ik zeg tegen haar: 'Sorry, dat ik zo bot deed, vraag maar.' Ze vroeg geld voor een slaapplaats in het slaaphuis voor een nacht, en die heb ik haar gegeven. Ze was ontzettend blij, en zei dat ze zo'n geluk had, want ze had ook zo'n ontzettende dorst, en er was iemand die iets voor haar te drinken aan het kopen was, die zou er zo aan komen.
Ik ben dus lang niet de enige die deze mensen iets geeft, maar het geeft me geen goed gevoel.
Ik voel me eigenlijk nog schuldiger als ik wel geef, omdat het me een soort afkoop-gevoel geeft, zonder dat het werkt dan.
En het ontroert me altijd diep als ik mensen zie die zo diep gezonken zijn. Het zal je vader of moeder maar zijn, of je kind, je zusje, of jezelf.
Ook het gevoel dat je het leed van de hele wereld wel verzachten wil?
Wordt je ook voor gek verklaard als je met zo'n verhaal thuis komt?
zondag 18 mei 2008 om 19:32
Jammer dat je niet ingaat op mijn eerdere punt namelijk de problemen wegrelativeren door te stellen dat het altijd erger kan. Dat maakt voor het individu het probleem nooit minder erg. Het is bovendien bijzonder paternalistisch. Je hebt dus niet echt ervaring met mensen in armoe-situaties in nederland. Toch vind jij dat dat het geen "echte" armoede is, en dat ze genoeg hulp krijgen en er bovendien heel makkelijk iets aan kunnen doen. Dat zijn vooroordelen niet gespeend van enige kennis van de materie.
zondag 18 mei 2008 om 19:41
Ik zeg ook niet dat het niet erg is, ik snap dat het geen fijn leven is wanneer je geld hebt voor de basale zaken en verder niets, maar op een groter nivo is het m.i. geen echte armoede.
Ik vind niet dat ik in armoede moet leven alvorens hier een mening over te hebben, daar blijf ik bij.
Maar ik heb het over absolute armoede en jij over relatieve armoede.
Ik vind niet dat ik in armoede moet leven alvorens hier een mening over te hebben, daar blijf ik bij.
Maar ik heb het over absolute armoede en jij over relatieve armoede.
Cum non tum age
zondag 18 mei 2008 om 20:59
Ik denk idd dat je hier de kern te pakken hebt en dat de absolute armoede (dus letterlijk doodgaan van de honger omdat er niets is) in Nederland (zo goed als) niet bestaat. Relatief, tsja, in vergelijking met Bill Gates ben ik armoedig, terwijl ik me helemaal niet zo voel als ik me vergelijk met 90% van de wereldbevolking...
zondag 18 mei 2008 om 21:43
[i][quote]:
Ik vind niet dat ik in armoede moet leven alvorens hier een mening over te hebben, daar blijf ik bij.[/i]
Ik vind dat je geen mening kunt hebben als je niet zelf in armoede of iemand in je directe omgeving hebt die in armoede leeft. Je weet dan toch helemaall niet waar het over gaat of hoe het is.
Je weet niet hoe het voelt als je kind met zijn enige paar schoenen thuiskomt en kapot zijn. De wanhoop die je voelt omdat je geen geld hebt om nieuwe te kopen. En dan heb ik het nog niet over huishoudelijke apparaten die de geest geven. En dat zijn basale levensbehoeften waar je niet zonder kunt. En dan heb ik het nog niet eens over een sport voor je kind. Elk kind moet de mogelijkheid hebben om sport te beoefenen.
Ik vind niet dat ik in armoede moet leven alvorens hier een mening over te hebben, daar blijf ik bij.[/i]
Ik vind dat je geen mening kunt hebben als je niet zelf in armoede of iemand in je directe omgeving hebt die in armoede leeft. Je weet dan toch helemaall niet waar het over gaat of hoe het is.
Je weet niet hoe het voelt als je kind met zijn enige paar schoenen thuiskomt en kapot zijn. De wanhoop die je voelt omdat je geen geld hebt om nieuwe te kopen. En dan heb ik het nog niet over huishoudelijke apparaten die de geest geven. En dat zijn basale levensbehoeften waar je niet zonder kunt. En dan heb ik het nog niet eens over een sport voor je kind. Elk kind moet de mogelijkheid hebben om sport te beoefenen.
De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
zondag 18 mei 2008 om 21:45
Definitie van armoede volgens Wikipedia:
In armoede leeft een bepaald percentage van de bevolking met het laagste inkomen. Volgens deze definitie blijft armoede altijd bestaan, en kunnen alleen de nadelige gevolgen van armoede bestreden worden.
In armoede leeft iedereen die minder dan een bepaald percentage van het modaal of gemiddeld inkomen heeft. Volgens deze definitie kan armoede worden opgeheven, of volgens sommigen weggedefinieerd, door het instellen van minimumlonen en minimumuitkeringen. Als deze niet bestaan is de omvang van de armoede afhankelijk van de spreiding van het inkomen.
Armoede wordt bepaald door een aantal uiterlijke kenmerken, zoals slechte voedingstoestand of een slechte woning. In dit geval kunnen mensen met voldoende inkomen in armoede leven omdat zij hun geld niet aan de eerste levensbehoeften uitgeven, maar bijvoorbeeld aan alcohol of tabak
Armoede heerst onder mensen die zich zelf arm vinden. Armoede volgens deze definitie kan toenemen door de groei van de behoeften.
Armoede is het niet kunnen voldoen in de eerste levensbehoefte. definitie van de VN.
In armoede leeft een bepaald percentage van de bevolking met het laagste inkomen. Volgens deze definitie blijft armoede altijd bestaan, en kunnen alleen de nadelige gevolgen van armoede bestreden worden.
In armoede leeft iedereen die minder dan een bepaald percentage van het modaal of gemiddeld inkomen heeft. Volgens deze definitie kan armoede worden opgeheven, of volgens sommigen weggedefinieerd, door het instellen van minimumlonen en minimumuitkeringen. Als deze niet bestaan is de omvang van de armoede afhankelijk van de spreiding van het inkomen.
Armoede wordt bepaald door een aantal uiterlijke kenmerken, zoals slechte voedingstoestand of een slechte woning. In dit geval kunnen mensen met voldoende inkomen in armoede leven omdat zij hun geld niet aan de eerste levensbehoeften uitgeven, maar bijvoorbeeld aan alcohol of tabak
Armoede heerst onder mensen die zich zelf arm vinden. Armoede volgens deze definitie kan toenemen door de groei van de behoeften.
Armoede is het niet kunnen voldoen in de eerste levensbehoefte. definitie van de VN.
zondag 18 mei 2008 om 21:48
Ik ben ook helemaal niet tegen ondersteuning van mensen die weinig te besteden hebben. Juist zwakkere groepen in de samenleving verdienen steun, daar stem ik ook naar.
Maar ik ben het dus met Noa eens, voor mij is armoede absoluut. Toevallig 'ken' ik de situatie in Ethiopië, ik kan de situatie van de mensen daar vergelijken met mensen die ik ken in Nederland die van weinig rond moeten komen. Ik kan het tegenover mijzelf niet verantwoorden om de armoede van mijn Ethiopische vrienden onder één noemer te scharen met de situatie in Nederland. Juist omdat die situaties zo onvergelijkbaar zijn. Dat wil niet zeggen dat ik niet vind dat mensen in Nederland het moeilijk kunnen hebben, dat het geen lolletje is om je kinderen van alles te moeten ontzeggen.
't Is wel een kwestie van definitie, dus eigenlijk verdomd lastig om over te discussiëren.
Maar ik ben het dus met Noa eens, voor mij is armoede absoluut. Toevallig 'ken' ik de situatie in Ethiopië, ik kan de situatie van de mensen daar vergelijken met mensen die ik ken in Nederland die van weinig rond moeten komen. Ik kan het tegenover mijzelf niet verantwoorden om de armoede van mijn Ethiopische vrienden onder één noemer te scharen met de situatie in Nederland. Juist omdat die situaties zo onvergelijkbaar zijn. Dat wil niet zeggen dat ik niet vind dat mensen in Nederland het moeilijk kunnen hebben, dat het geen lolletje is om je kinderen van alles te moeten ontzeggen.
't Is wel een kwestie van definitie, dus eigenlijk verdomd lastig om over te discussiëren.
zondag 18 mei 2008 om 23:22
Pardon?? Een nogal onbeschofte en overtrokken reactie maar waarschijnlijk ben je geraakt omdat je je aangesproken voelt. En nee, tuurlijk kan ik niet lezen en ook niet schrijven, lijkt me toch duidelijk. Dus wie 'lult er hier nou stom'?
Bovendien lijkt het me logisch en te begrijpen voor degenen die hier lezen dat ik het niet heb over de mensen die wel iets geven. Maar ja, das niet eenvoudig te begrijpen.
Ik wil ook nog reageren over degenen die reageren vanuit hun eigen omstandigheden en die zoiets hebben van: ja, ik heb het ook meegemaakt en ben er ook uitgekomen en er is werk voor iedereen. Wat je zelf bereikt of niet bereikt, betekent niet dat dat voor iedereen geldt. Ik vind het kwetsend dat men dan oordeelt over anderen zonder ook maar iets te weten over de achtergrond van die ander. Alsof je dan beter bent dan een ander die niet uit deze situaties kunnen komen,om wat voor reden dan ook
Bovendien erger ik me groen en geel aan de onzindiscussie over dat in derde wereldlanden pas armoede is en dat wij niet mogen klagen. Voor mij is armoede altijd gerelateerd aan waar je woont en wat daar de normen zijn Want er is hier toch ook een verschil tussen rijk en arm, of vergis ik me? Of is de norm hier dan ook dat je pas arm bent als je ligt te creperen op straat?
Even voor alle duidelijkheid: ik heb alle reacties gelezen van degenen die er hetzelfde over denken, dus hoef ik daar geen onzinreacties op.
maandag 19 mei 2008 om 01:07
maandag 19 mei 2008 om 11:59
Ik werk wel bij het UWV en inderdaad, je staat er van te kijken hoeveel mensen er in armoede leven. Mensen die jaren in de WAO hebben gezeten, dan worden ze goedgekeurd en ineens belanden ze in de WW. Zie maar een baan te krijgen...dat lukt zomaar niet. Of mensen die ineens in de WW komen vanuit een functie (en dus opleiding) waar weinig werk in is. Heel vaak zijn ze dan weer te hoog geschoold om een baan te krijgen waar je geen diploma voor nodig hebt en worden daardoor dus niet aangenomen. Of mensen die bijv een ongeluk krijgen en in de WAO/WIA terecht komen. Voorbeelden genoeg. Je gaat er qua inkomen gigantisch op achteruit maar je vaste lasten blijven hetzelfde. Heel makkelijk zeggen dat er werk genoeg is etc. Tuurlijk zijn er mensen die misbruik maken van het sociale vangnet maar de mensen die ik spreek...het gros doet z'n best, willen zelf dolgraag uit de uitkering en weer zelf hun geld verdienen. Helaas lukt dat niet altijd zo makkelijk. Was het maar waar.
maandag 19 mei 2008 om 13:03
Ik heb de discussie niet helemaal gelezen, maar ik wil hier even iets over kwijt. Het kan wel zo zijn dat je er financieel niet of nauwelijks op vooruit gaat, maar er zijn ook mensen die ondanks dat graag een baan zouden willen hebben! Alsof iedereen in de bijstand automatisch zou kiezen voor die 'eeuwige betaalde vakantie'. Nou joepie. Thuis op je krent zitten voor een paar honderd euro of voor datzelfde geld jezelf kunnen bedruipen middels werk? Wie biedt? Ik zou in ieder geval voor die laatste gaan.
En dat afgeven op steuntrekkers, hè? Wat is daar nu eigenlijk de echte reden van? Is het zuur dat belastingcentjes afgedragen moeten worden (want dan kan ik nog wel meer zaken benoemen, waarvan je echt niet wil dat je belastingcentjes eraan worden besteed) of is het een sneue soort van afgunst (en dan heb ik het natuurlijk weer over die 'eeuwige betaalde vakantie')?
Oh ja, in mijn regio worden mensen die kunnen werken écht actief aan het werk gezet, die komen terecht niet zomaar in aanmerking voor bijstand. Dat woar vreuger... ;)
maandag 19 mei 2008 om 19:10
maandag 19 mei 2008 om 19:14
meds, mijn punt was niet dat 'het altijd erger kan', mijn punt was dat ik m'n geld liever uitgeef aan mensen in nood die daadwerkelijk willen proberen uit die nood te komen.
Daarom wees ik erop dat we in dit land een dusdanig sociaal vangnet hebben dat je echt een heleboel kansen moet hebben laten liggen of verprutst voordat het zover komt dat je echt op straat komt te leven. En da's in veel andere landen anders.
Het gaat er niet om dat een straatjochie in Bolivia zieliger is dan een dakloze in Nederland, het gaat erom dat er een grotere kans is dat het jochie in Bolivia z'n kans grijpt als er een scholings- of werkproject voor hem wordt geregeld. Ik heb daar minder een 'bodemloze put' c.q. 'trekken aan een dood paard'-gevoel. Snap je?
Daarom wees ik erop dat we in dit land een dusdanig sociaal vangnet hebben dat je echt een heleboel kansen moet hebben laten liggen of verprutst voordat het zover komt dat je echt op straat komt te leven. En da's in veel andere landen anders.
Het gaat er niet om dat een straatjochie in Bolivia zieliger is dan een dakloze in Nederland, het gaat erom dat er een grotere kans is dat het jochie in Bolivia z'n kans grijpt als er een scholings- of werkproject voor hem wordt geregeld. Ik heb daar minder een 'bodemloze put' c.q. 'trekken aan een dood paard'-gevoel. Snap je?
dinsdag 20 mei 2008 om 01:32
Nee dat snap ik niet, behalve dan dat je hier het voorbeeld van een kind aanhaalt. Ik ken op dit moment een moeder die met drie kinderen van onder de 6 bij het LDH zit tussen de psychiatrisch patienten en drugsverslaafden, telt dat ook in zieligheidsfactor?
We kunnen het ook nog wel hebben over uitgeprocedeerde asielzoekers die in de illegaliteit leven omdat er procedures en papierwerk is misgelopen waardoor men uitgezet dreigt te worden terwijl land van herkomst een wisse dood betekent. Daar zitten ook heel wat minderjarigen tussen. Sommigen geboren en getogen in nederland.
dinsdag 20 mei 2008 om 10:35
Ik denk dat jouw vriendin inderdaad beter af is in een andere baan. Mensen in een uitkering zijn nu vaak net niet de mensen die makkelijk te bemiddelen zijn naar een baan. Als hun gang naar werk zo makkelijk te bemiddelen was, hadden ze die uitkering helemaal niet nodig. Dus zal er voor mensen die bij Sociale Zaken werken niet veel eer te behalen zijn maar ik denk dat als je daar gaat werken je dat ook niet moet nastreven of verwachten. Dan ben je na zes jaar verkeerde verwachtingen inderdaad teleurgesteld.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 20 mei 2008 om 10:40
Sociale Zaken kan haar opleiding betalen als ze daar een uitkering heeft maar dat gaat uiteraard niet zomaar. Je kunt niet alle opleidingen maar kiezen die je wilt. Dat wordt toch wel sterk gestuurd door ze. En het is ook maar de vraag of ze voor iemand met haar leeftijd daar nog winst in zien.
Als je het helemaal zelf wilt beslissen, zul je het inderdaad zelf moeten betalen en van een uitkering een opleiding betalen, kan misschien nog als het niet zo'n dure is en je het in termijnen mag betalen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 20 mei 2008 om 11:52
Ik denk niet dat er '1 echte waarheid' is in dit geval.
Er zijn zondermeer mensen die zonder enige vorm van schuld tussen wal en schip raken en ik ben er erg voor dat deze mensen ECHT geholpen worden.
Maar helaas zit er (te)veel kaf onder het koren. Zoals ik 1 voorbeeld aanhaalde vele pagina's terug, zo kan ik er nog wel tig noemen.
De vanzelfsprekendheid waarmee (bepaalde) mensen er van uitgaan dat een ander de door hen zelf veroorzaakte problemen wel op zal lossen, is gewoonweg stuitend.
En doordat er zoveel tijd, geld en aandacht naar deze laatste groep gaat, zijn er te weinig middelen over voor al die anderen.
En dat vind ik treurig.
Er zijn zondermeer mensen die zonder enige vorm van schuld tussen wal en schip raken en ik ben er erg voor dat deze mensen ECHT geholpen worden.
Maar helaas zit er (te)veel kaf onder het koren. Zoals ik 1 voorbeeld aanhaalde vele pagina's terug, zo kan ik er nog wel tig noemen.
De vanzelfsprekendheid waarmee (bepaalde) mensen er van uitgaan dat een ander de door hen zelf veroorzaakte problemen wel op zal lossen, is gewoonweg stuitend.
En doordat er zoveel tijd, geld en aandacht naar deze laatste groep gaat, zijn er te weinig middelen over voor al die anderen.
En dat vind ik treurig.
