Actueel
alle pijlers
The land that time forgot
dinsdag 9 september 2008 om 17:14
Tussen alle discussies over moslims en andere achterlijke culturen, wil ik het eens over een andere achterlijke cultuur hebben. Namelijk de Nederlandse.
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Am Yisrael Chai!
woensdag 10 september 2008 om 19:50
FV,
Een antwoord op die vraag is niet zo eenvoudig, omdat de generalisaties waarin je belandt meer vragen oproepen dan ze beantwoorden.
Laat ik eerst een wedervraag stellen:
I
Is het winst als vrouwen posities verwerven die traditioneel door mannen werden ingenomen, en macht kunnen uitoefenen op een wijze die mannen eigen is?
Die vraag komt vooral op omdat de proto-feministen, met voorop de Anarcho-Feministen, en Communisten, hoge verwachtingen hadden van de vrouw als katalysator om de maatschappij (radicaal) te veranderen. Zij hadden niet het type Margaret Thatcher of Sarah Palin in gedachten als ideaal.
Het interessante is dat de oorspronkelijke idealen in de laatste emancipatiegolf door het toilet zijn getrokken, en daarvoor in de plaats een op consumptiedwang gebaseerd sociaal model is gelanceerd dat vrouwen 'verheft' tot loonslaven.
Zelfs als je volledig 'politiek correct' dat beeld hebt overgenomen zonder je ooit af te vragen of dát nou je geluk vergroot, kun je niet ontsnappen aan de waarneming dat de vrouwen aan de top van de sociale ladder zich er niet zelden juist op laten voorstaan 'traditionele' vrouwen te zijn (met rijke mannen). Géén betaalde baan hebben als vrouw is inmiddels een luxe die slechts aan enkelen is voorbehouden. Maar de vrouwen die door dat lot worden getroffen, ogen niet echt ongelukkig. (En dat is een eufemisme!).
Als werken van 8 tot 10 uur 's avonds, en in het weekend, wat nodig is als je echt carriere wilt maken, 'bevrijding' is, dan komt het op een snel toenemende groep vrouwen niet zo over. Beter 'traditioneel' moeder met een sociale functie in de vrije tijd die geen verplichting is, en kunnen sporten, winkelen, tijd hebben voor sociale contacten en een hobby uitoefenen, met tijd en energie voor het gezin in het weekend. Alleen is dat dúúr! (Of het vergt concessies die je helemaal niet wil hoeven doen).
Een antwoord op die vraag is niet zo eenvoudig, omdat de generalisaties waarin je belandt meer vragen oproepen dan ze beantwoorden.
Laat ik eerst een wedervraag stellen:
I
Is het winst als vrouwen posities verwerven die traditioneel door mannen werden ingenomen, en macht kunnen uitoefenen op een wijze die mannen eigen is?
Die vraag komt vooral op omdat de proto-feministen, met voorop de Anarcho-Feministen, en Communisten, hoge verwachtingen hadden van de vrouw als katalysator om de maatschappij (radicaal) te veranderen. Zij hadden niet het type Margaret Thatcher of Sarah Palin in gedachten als ideaal.
Het interessante is dat de oorspronkelijke idealen in de laatste emancipatiegolf door het toilet zijn getrokken, en daarvoor in de plaats een op consumptiedwang gebaseerd sociaal model is gelanceerd dat vrouwen 'verheft' tot loonslaven.
Zelfs als je volledig 'politiek correct' dat beeld hebt overgenomen zonder je ooit af te vragen of dát nou je geluk vergroot, kun je niet ontsnappen aan de waarneming dat de vrouwen aan de top van de sociale ladder zich er niet zelden juist op laten voorstaan 'traditionele' vrouwen te zijn (met rijke mannen). Géén betaalde baan hebben als vrouw is inmiddels een luxe die slechts aan enkelen is voorbehouden. Maar de vrouwen die door dat lot worden getroffen, ogen niet echt ongelukkig. (En dat is een eufemisme!).
Als werken van 8 tot 10 uur 's avonds, en in het weekend, wat nodig is als je echt carriere wilt maken, 'bevrijding' is, dan komt het op een snel toenemende groep vrouwen niet zo over. Beter 'traditioneel' moeder met een sociale functie in de vrije tijd die geen verplichting is, en kunnen sporten, winkelen, tijd hebben voor sociale contacten en een hobby uitoefenen, met tijd en energie voor het gezin in het weekend. Alleen is dat dúúr! (Of het vergt concessies die je helemaal niet wil hoeven doen).
. Zo doe je dat dus.
woensdag 10 september 2008 om 19:57
Ik ben Lindy wel niet, maar ik zou daar graag op willen antwoorden. Ik weet dat het niet sociaal wenselijk is wat ik nu ga zeggen maar ja; ik heb een (betrekkelijk; want alles is betrekkelijk natuurlijk, hij verdient gewoon aardig) rijke vent en ik kan daardoor minder hard werken. Godzijdank want ik werd niet blij van hard werken.
Ik doe nu andere dingen war ik wel blij van word, ik werk nog steeds maar voor mezelf en dat voelt minder als werk, ik heb een bijbaantje wel voor een baas maar dat geeft mij geen stress maar wel plezier (gelukkig!!) en ik heb daarnaast voldoende tijd om mijn kind te zien opgroeien en lekker met hem een boterham te eten tussen de middag
woensdag 10 september 2008 om 20:03
woensdag 10 september 2008 om 20:04
woensdag 10 september 2008 om 20:11
En als je zelf genoeg geld had om te reizen , lindy ? Naar landen die je zelf uit kon zoeken ? En te blijven zolang als je wilt ? En praten met mensen die jij graag wilt spreken en niet omdat dat nuttig is ? Zou je dan nog liever de baan hebben die je nu hebt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 september 2008 om 20:12
Voor mij was het dat wel ja. Nu niet meer, maar de baan die ik had wel. Dat was echt een opgave, iets waar ik me elke dag heen sleepte voor eht geld, en omdat mij nu eenmaal altijd was ingepaplepeld dat ik een baan moest hebben, dat ik geld moest verdienen en dat dat dan wel iets fatsoenlijks moest zijn.
woensdag 10 september 2008 om 20:14
woensdag 10 september 2008 om 20:14
Wat zal een gepensioneerde zich stompzinnig en nutteloos voelen in jullie ogen , zeg .
Of mag je dán genieten van niets doen ( ? ) en is dan het zorgen ( voor de kinderen van je kinderen , als je mazzel hebt voor een habbekrats ) ineens niet te minnetjes ?
Of mag je dán genieten van niets doen ( ? ) en is dan het zorgen ( voor de kinderen van je kinderen , als je mazzel hebt voor een habbekrats ) ineens niet te minnetjes ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
