Actueel
alle pijlers
The land that time forgot
dinsdag 9 september 2008 om 17:14
Tussen alle discussies over moslims en andere achterlijke culturen, wil ik het eens over een andere achterlijke cultuur hebben. Namelijk de Nederlandse.
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Ik kwam erop doordat ik net op een andere pijler reageerde.
Soms kijk ik om me heen en denk ik: hoe kan dat? Waarom?
Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen massaal naar Sex & the City the movie gaan, maar zelf niet meer ambieren dan een man die de rekeningen betaalt en een kindje om mee te tutten? Hoe kan het toch dat je tegenwoordig voor een prikkie de hele wereld kunt zien, met de hele wereld kunt communiceren, op de hele wereld kunt werken, wonen en leven, maar dat Nederlandse vrouwen niet verder lijken te komen dan hun aanrecht in Kuttenkrabbenveen?
Hoe kan het toch dat in landen om ons heen vrouwen runnen for president of vice president, hoogleraar worden, astronaut worden, hele legers leiden en cures for cancer verzinnen, maar dat de Nederlandse vrouwen als hoogste ambitie overblijfmoeder hebben?
Hoe kan het toch dat er een hele wereld is, die voor ons, omdat we het geluk hebben in Nederland geboren te zijn, open ligt als een oester, maar dat zo weinig vrouwen die parel erin willen grijpen?
Zit er hier iets in het water? Zijn wij echt the land that time forgot? Hebben al die vrouwen gewoon niet in de gaten dat er een hele wereld voor hen open ligt?
Wat is dat toch?
Wie het weet mag het zeggen!
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 21:13
Ze werken weliswaar, maar nog niet eens de helft van de Nederlandse vrouwen is economisch zelfstandig. Waarbij economisch zelfstandig betekent dat je 70% van het minimumloon moet verdienen. Ongeveer een bijstandje, dus. Zestig procent van de NL'se vrouwen heeft dat niet. Dat is echt onwijs veel, hoor.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 21:16
dinsdag 9 september 2008 om 21:16
Ik snap dat het organisatorisch gezien wellicht wat moeilijker is om met de 3 dagen werkende collega dingen te bespreken maar onmogelijk is het niet. Als dit goed geregeld is is er geen reden waarom je met 3 dagen niet net zo betrokken kunt zijn en waardevol als iemand die 5 dagen werkt. Over het algemeen draaien vrouwen op voor de verzorging van de kinderen terwijl de mannen aan het werk blijven daarom is er bij de mannen een omslag nodig. Zodat het eerlijk verdeelt kan worden. Feit blijft dat de meeste mensen wel kinderen hebben en hier dus ongelijkheid zit. In jouw geval is het anders aangezien je bewust geen kinderen wil/hebt. Op zich vind ik het ook niet oneerlijk dat je in die positie meer te vertellen hebt op je werk, je hebt meer tijd. MAAR mannen ook met kinderen worden niet zo benadeelt als vrouwen met kinderen daar gaat het om.
dinsdag 9 september 2008 om 21:16
Zeker wel! Mijn ouders hebben me altijd opgevoed met het idee dat ik alles kan worden wat ik wil, nooit afhankelijk te worden van een man (ook niet in een relatie), lekker te gaan werken, etc. Toch heb ik een tijdje terug een pittige discussie gehad met mijn vader, toen ik zei dat ik dacht dat het zo´n geregel zou worden, ik ben nu 23, stel dat je kinderen zou willen voor je dertigste, zal je daarvoor moeten sparen als je er een tijdje tussenuit wilt (bv. een halfjaar of een jaar), dus moet je eerst al een tijd werken, en als je dan een tweede wilt hetzelfde, dus eigenlijk moet je nu al voor dat soort dingen geld reserveren. Toen zei mijn vader ´je weet toch helemaal niet hoe het loopt, misschien als je kinderen krijgt denk je wel, ik blijf lekker thuis een tijdje´. WAT?!?! Zei mijn vader dat?!?! Ik vroeg hem of hij dat ook tegen mijn broers zou zeggen en hij gaf toe van niet.
En dit zijn dus twee heel geëmancipeerde mensen, die altijd allebei gewerkt hebben en hun best hebben gedaan hun dochter niet anders op te voeden dan hun zoons. Ik wil maar zeggen, onbewust speelt dit bij iedereen mee.
dinsdag 9 september 2008 om 21:17
Ja, dat weet ik, Dhelia, daar verwees ik eerder in de discussie zelf al naar. In de landen waar vrouwen eerder achter het aanrecht vandaan kwamen, waren ze er ook niet meer naar terug te sláán.
Ik wil dan ook weten waarom de NL'se vrouw het een 9 vindt, terwijl haar franse buurvrouw het een mager zesje zou vinden.
Djiezus, zo moeilijk is mijn vraag toch niet? Je blijft herhalen wat ik zelf vraag, om vervolgens bozig te gaan zitten doen omdát ik het vraag. Geef anders gewoon eens een verklaring, dat verschil in perceptie is toch rete interessant?
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 21:18
Eerst was het, vrouwen moeten werken, nu weer vrouwen moeten meer werken, net zoals mannen doen. Laat mannen dan maar eerst eens minder gaan werken. Is het probleem ook opgelost.
Of laten we met zijn allen maar eens toegeven dat -meer- nooit genoeg zal zijn. Ik wordt juist schijtziek van de mentaliteit dat het altijd maar: meer, beter, groter, sneller enz enz moet zijn. Laten we daar eens aan gaan werken. Wat is "genoeg"? Blijkbaar hebben de vrouwen in Ned dat break even point bereikt. Het overgrote deel van de vrouwen vinden blijkbaar zoals ze nu werken "genoeg". Helemaal goed, ik doe niet mee aan dat meer, beter, groter syndroom. Dat is typisch iets voor mannen, die hebben nou eenmaal die compensatie nodig. Vrouwen niet.
Of laten we met zijn allen maar eens toegeven dat -meer- nooit genoeg zal zijn. Ik wordt juist schijtziek van de mentaliteit dat het altijd maar: meer, beter, groter, sneller enz enz moet zijn. Laten we daar eens aan gaan werken. Wat is "genoeg"? Blijkbaar hebben de vrouwen in Ned dat break even point bereikt. Het overgrote deel van de vrouwen vinden blijkbaar zoals ze nu werken "genoeg". Helemaal goed, ik doe niet mee aan dat meer, beter, groter syndroom. Dat is typisch iets voor mannen, die hebben nou eenmaal die compensatie nodig. Vrouwen niet.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
dinsdag 9 september 2008 om 21:21
Ja, dit is een 'mooi' voorbeeld van wat ik bedoel. En misschien is het nog erger: denken je broers (of mannen in het algemeen) op hun 23e niet eens serieus na over de combinatie werk-kinderen terwijl vrouwen dit automatisch (of onbewust misschien) op jonge leeftijd al incalculeren in hun toekomstbeeld. En passen ze daar hun ambitieniveau op aan.
dinsdag 9 september 2008 om 21:21
Nee, vind ik niet rete interessant. Wat interesseert het mij nou waar anderen gelukkig van worden? Ik vind het veel belangrijker dát anderen gelukkig worden.
Op het gevaar af dat ik de regels overtreed: jij schreef in een ander topic dat je helemaal blij werd van een avond beppen over kleren. Een avond moeten beppen over kleren is voor mij de hel op aarde. Maar de vraag waarom jij er nou gelukkig van wordt en ik niet, interesseert me geen bal.
dinsdag 9 september 2008 om 21:22
dinsdag 9 september 2008 om 21:23
Ja, ik denk dat ook. Compli zei ook al zoiets, en Ligeias verklaring klonk ook plausibel.
Dat neemt overigens niet weg dat ik het des te gekker vind dat juist tegenwoordig, met al die globale invloeden die we nu hebben, dat toch zo hardnekkig blijft. En de kwaadheid die dergelijke vragen oproepen vind ik ook gek. Zo'n Heleen Mees die bijna gestenigd wordt omdat ze gewoon dingen constateert en daar vragen bij heeft, ik begrijp dat niet. Hell, zelfs Dhelia die in andere discussies toch echt de economische zelfstandigheid van vrouwen bejubelt, zit hier afhankelijkheid te verdedigen alsof ik haar haar eerstgeborene heb afgepakt. Ikke nie begrijp.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 21:23
Ik denk dat van die vrouwen een groot deel gelukkig wordt omdat ze zich schikken in een bepaalde rol die altijd al op de achtergrond aanwezig was voor hen.
Een man (nee, élke jongen en élke man) heeft het idee dat hij van zijn salaris een gezin zou moeten onderhouden. Heel veel vrouwen niet. Die werken nl. voor erbij, of voor de kinderopvang (gruwel), of whatever. Die zeggen oh bedankt zeg, bij de salarisonderhandelingen, want die zijn al lang blij dat ze überhaupt wat krijgen.
Ik heb een aantal vriendinnen dat samenwoont en minder is gaan werken, om er op die dag lekker doorheen te poetsen. De mannen doen niets. of helpen mee (dubbele gruwel). Wij zijn vooraan in de twintig!!!!!!! Ik durf niet voor alle vrouwen te praten uiteraard, maar ik weet echt zeker dat deze meiden dat alleen hebben gekozen omdat dat nou eenmaal logisch was en in de lijn der verwachtingen lag. In hoeverre is het dan een echte keus?
Voor vrouwen die wat anders willen is het nog steeds heel lastig, in hoeverre noem je dat dan een eerlijke keus?! Met kinderopvang, roddelende buren en familieleden en moeders op school, en ook vaak met de eigen partner. Dan kan je wel zeggen, dat je hard moet zijn en je daar niets van aan moet trekken, en op je strepen moet staan en niet moet accepteren dat een man het daar niet mee eens is, en dat moet ook, maar dat is toch wel triest. Dat je over dat soort dingen überhaupt nog ruzie moet maken, dat je je überhaupt moet verdedigen mocht je de (in mijn ogen toch volkomen legitieme en logische) keus maken in je eigen onderhoud te blijven voorzien, te blijven werken in een beroep waar je hart ligt en waar je een dure opleiding voor hebt gevolgd, en economisch bij te dragen aan je huishouden.
dinsdag 9 september 2008 om 21:25
Ik wist dat je dat zou gaan zeggen. Wat kom je dan in de discussie doen? Je kunt toch in de openingspost al lezen dat ik naar verklaringen en antwoorden op die vragen zoek? Die interesseren je niet, nou, blijf dan lekker weg uit de discussie in plaats van met dat ontzettend flauwe "rot op naar je eigen land" maar dan netter mij monddood te proberen te maken.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 21:27
Maar Marghereta je doet nu precies hetzelfde naar alle vrouwen die wel gewoon kiezen om thuis te zijn. NIEMAND zou zich hoeven verdedigen voor welke keus dan ook. En met jouw post moeten de vrouwen die thuiszitten zich weer gaan verdedigen dat je ongelijk hebt. Zo blijf je aan de gang. Ga elkaar nou eens verdedigen ipv andersom. Ga die mannencultuur eens aanpakken, want dan bereik je veel meer.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
dinsdag 9 september 2008 om 21:28
Ikke nie lees, zal je bedoelen. Ik verdedig geen afhankelijkheid. Ik vind het dom. Maar ik vind het bizar om een individuele keuze tot norm te verheffen en vervolgens hele bevolkingsgroepen weg te zetten als zouden ze ten onrechte zichzelf gelukkig noemen.
Ik kan heel goed gelukkig zijn met domme keuzes. Maakt het geluk er niet minder om en de keuze niet slimmer.
dinsdag 9 september 2008 om 21:29
dinsdag 9 september 2008 om 21:31
Ik stel helemaal niets tot norm. Noch heb ik gezegd dat niemand die keuze mag maken. Ik vraag me slechts dingen af. En vind het ontzettend flauw dat een intelligente vrouw als jij bij elke hint van zelfkritiek niet verder komt dan de mensen die die zelfkritiek uiten te verzoeken dit land te verlaten. Come on, ik had je hoger ingeschat.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 9 september 2008 om 21:31
dinsdag 9 september 2008 om 21:31
Nou dan zijn we het toch nog ergens over eens
Maar bij je laatste zin gaat het fout. Oma had geen keus. Oma was niet zo ontwikkeld en wist ook geen andere manieren om dat te doen. Wie zegt dat de vrouwen die thuisblijven zich hetzelfde gedragen als Oma? Dat klop dus gewoon niet in je redenering.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
