Actueel
alle pijlers
Trieste cijfers.
maandag 8 december 2014 om 10:15
http://www.nu.nl/binnenla ... -stijgt-recordhoogte.html
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
maandag 8 december 2014 om 10:21
maandag 8 december 2014 om 10:37
quote:jippie55 schreef op 08 december 2014 @ 10:25:
Nog meer mensen netniet? Dit zijn er 5 per dag!! Vind ik heel erg veelNet wat Sandt , als de euthanasiewet wat ruimer zou zijn dan zouden het er vast minder zijn. Als je rekent dat er in 2013 560 verkeersdoden waren dat is ook erg veel. Natuurlijk is het triest, heel triest. Maar ik kan me echt voorstellen dat als je kwaliteit van leven niet meer OKÉ is dat je dan dood wil. Het zijn echt niet alleen maar mensen die in een vlaag van verstandsverbijstering dit doen en die gered hadden kunnen worden. Mijn vader heeft het ook gedaan overigens.
Nog meer mensen netniet? Dit zijn er 5 per dag!! Vind ik heel erg veelNet wat Sandt , als de euthanasiewet wat ruimer zou zijn dan zouden het er vast minder zijn. Als je rekent dat er in 2013 560 verkeersdoden waren dat is ook erg veel. Natuurlijk is het triest, heel triest. Maar ik kan me echt voorstellen dat als je kwaliteit van leven niet meer OKÉ is dat je dan dood wil. Het zijn echt niet alleen maar mensen die in een vlaag van verstandsverbijstering dit doen en die gered hadden kunnen worden. Mijn vader heeft het ook gedaan overigens.
maandag 8 december 2014 om 10:45
quote:netniet schreef op 08 december 2014 @ 10:21:
In 1970 acht per 100.000, nu elf per 100.000. Iedere zelfmoord is er 1 teveel, maar ik dacht eerlijk gezegd dat er veel meer mensen zelfmoord pleegden. Ik vind het aantal verkeersslachtoffers en mensen die door welvaartsziekten overlijden bijvoorbeeld veel verontrustender.
Persoonlijk vind ik de eenzaamheid en narigheid die aan zelfmoord (meestal) verbonden zit heel zwaar wegen. Verkeersslachtoffers worden elk jaar minder. In 2013 570 en dat is 80 minder dan in 2012. Elk verkeersslachtoffer is er 1 teveel, maar we worden wijzer en veiliger in de loop van de jaren. Met zelfmoord gaat het juist de andere kant op. De emotionele belasting bij welvaartsziekten is denk ik minder, want lichamelijke ziekte, je krijgt zorg en meer 'erkenning' dan bij een psychische ziekte. Maar juist hierdoor stijgt het aantal patienten en het aantal doden elk jaar, dat klopt en dat vind ik ook verontrustend, juist omdat je dit meer zelf in de hand hebt. Het heeft geen zin om te vergelijken natuurlijk, doodgaan is iets wat voor de meesten moeilijk te accepteren is, vooral als mensen vroeg overlijden, dus verkeersslachtoffers, zelfmoorden of welvaartsziektes het is allemaal verdrietig.
Maar hoe eenzaam, hoe vreselijk moet je je voelen om echt tot het punt te komen dat je zelfmoord pleegt? Dit vind ik schrijnend en schokkend wanneer het dichtbij komt. Hoeveel jaren ellende heb je erop zitten tot je uit eindelijk tot de daad overgaat? Wat richt je in je omgeving aan met zo'n actie? Dat er steeds meer mensen zich hiertoe gedwongen voelen vind ik wel erg triest eigenlijk.
In 1970 acht per 100.000, nu elf per 100.000. Iedere zelfmoord is er 1 teveel, maar ik dacht eerlijk gezegd dat er veel meer mensen zelfmoord pleegden. Ik vind het aantal verkeersslachtoffers en mensen die door welvaartsziekten overlijden bijvoorbeeld veel verontrustender.
Persoonlijk vind ik de eenzaamheid en narigheid die aan zelfmoord (meestal) verbonden zit heel zwaar wegen. Verkeersslachtoffers worden elk jaar minder. In 2013 570 en dat is 80 minder dan in 2012. Elk verkeersslachtoffer is er 1 teveel, maar we worden wijzer en veiliger in de loop van de jaren. Met zelfmoord gaat het juist de andere kant op. De emotionele belasting bij welvaartsziekten is denk ik minder, want lichamelijke ziekte, je krijgt zorg en meer 'erkenning' dan bij een psychische ziekte. Maar juist hierdoor stijgt het aantal patienten en het aantal doden elk jaar, dat klopt en dat vind ik ook verontrustend, juist omdat je dit meer zelf in de hand hebt. Het heeft geen zin om te vergelijken natuurlijk, doodgaan is iets wat voor de meesten moeilijk te accepteren is, vooral als mensen vroeg overlijden, dus verkeersslachtoffers, zelfmoorden of welvaartsziektes het is allemaal verdrietig.
Maar hoe eenzaam, hoe vreselijk moet je je voelen om echt tot het punt te komen dat je zelfmoord pleegt? Dit vind ik schrijnend en schokkend wanneer het dichtbij komt. Hoeveel jaren ellende heb je erop zitten tot je uit eindelijk tot de daad overgaat? Wat richt je in je omgeving aan met zo'n actie? Dat er steeds meer mensen zich hiertoe gedwongen voelen vind ik wel erg triest eigenlijk.
maandag 8 december 2014 om 10:46
quote:netniet schreef op 08 december 2014 @ 10:37:
[...]
Net wat Sandt , als de euthanasiewet wat ruimer zou zijn dan zouden het er vast minder zijn. Als je rekent dat er in 2013 560 verkeersdoden waren dat is ook erg veel. Natuurlijk is het triest, heel triest. Maar ik kan me echt voorstellen dat als je kwaliteit van leven niet meer OKÉ is dat je dan dood wil. Het zijn echt niet alleen maar mensen die in een vlaag van verstandsverbijstering dit doen en die gered hadden kunnen worden. Mijn vader heeft het ook gedaan overigens.Dat bedoel ik, dan ben je oud, versleten, en ook psychisch gaat het niet meer zoals je zou willen. Kortom je leven is klaar, maar je lijden niet uitzichtsloos, dus je moet door. Ook die mensen kiezen voor zelfmoord omdat er geen andere mogelijkheid is. Of ze takelen nog verder af en kunnen die keus niet meer maken. Zitten kwijlend in hun eigen uitwerpselen te wachten op de dood. De zorg moet beter voor deze mensen of de mogelijkheden!
[...]
Net wat Sandt , als de euthanasiewet wat ruimer zou zijn dan zouden het er vast minder zijn. Als je rekent dat er in 2013 560 verkeersdoden waren dat is ook erg veel. Natuurlijk is het triest, heel triest. Maar ik kan me echt voorstellen dat als je kwaliteit van leven niet meer OKÉ is dat je dan dood wil. Het zijn echt niet alleen maar mensen die in een vlaag van verstandsverbijstering dit doen en die gered hadden kunnen worden. Mijn vader heeft het ook gedaan overigens.Dat bedoel ik, dan ben je oud, versleten, en ook psychisch gaat het niet meer zoals je zou willen. Kortom je leven is klaar, maar je lijden niet uitzichtsloos, dus je moet door. Ook die mensen kiezen voor zelfmoord omdat er geen andere mogelijkheid is. Of ze takelen nog verder af en kunnen die keus niet meer maken. Zitten kwijlend in hun eigen uitwerpselen te wachten op de dood. De zorg moet beter voor deze mensen of de mogelijkheden!
maandag 8 december 2014 om 10:50
Ik ben het helemaal met je eens blijekip, hoe eenzaam hebben die mensen die hier toe overgaan zich gevoeld. Dat is nauwelijks voor te stellen. En in een vlaag van verstandsverbijstering? Dat geloof ik niet. Ben zelf ooit bijna zo ver geweest, en geloof me, daar gingen maanden ellende aan voor af.
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn.
maandag 8 december 2014 om 10:56
Ik gun de mensen die zelfmoord plegen een 'prettigere' oplossing. En hun omgeving ook. Zelfmoord is heftig en schokkend, voor zowel het slachtoffer/dader als de omgeving. Maar ik denk dat we altijd zoeken naar een andere mogelijke oplossing. Het is moeilijk om te erkennen dat het echt op is voor iemand. Al heeft diegene zoveel geleden, voor mensen die psychisch gezond zijn blijft er altijd hoop en mogelijkheden. Ik vraag me hierdoor af hoeveel ruimer de euthanasiewetten bij psychische ziekte kunnen worden. Ik moet zeggen dat ik er helemaal niet in thuis ben hoe deze wetten er nu uitzien, maar dit is zo wat er in me opkomt.
Een intensief behandeltraject met aan het eind euthanasie als mogelijkheid? De drempel om te beginnen met behandeling is misschien lager als iemand weet dat doodgaan wel nog een optie is. Maar met alle huidige bezuinigingen denk ik 'lekker realistisch' de zorg moet eigenlijk steeds goedkoper. Of zouden meer GGZ instellingen 'euthanasietrajecten' moeten bieden? Maar hoe zou zoiets er dan uit moeten zien? Kunnen we dat wel 'maken'? Kunnen de mensen die er werken met zoveel ethische vraagstukken omgaan omtrent zo'n niet tastbaar onderwerp?
Ik denk in ieder geval dat hier meer over gepraat zou moeten worden binnen de GGZ en binnen behandelingen. Ik heb een tijdje geleden een documentaire gezien waarin familieleden vertelden hoe dit bij hun dierbare ging die uit eindelijk zelfmoord pleegde. Zij liepen er tegenaan dat zelfmoord en euthanasie bij psychische ziektes toch taboe lijkt te blijven binnen de GGZ. Weet alleen niet meer hoe hij heette. Mogelijk was het die aflevering van Zembla die dubbeltje4 noemde, onderwerp wordt in de tweede helft behandeld.
Een intensief behandeltraject met aan het eind euthanasie als mogelijkheid? De drempel om te beginnen met behandeling is misschien lager als iemand weet dat doodgaan wel nog een optie is. Maar met alle huidige bezuinigingen denk ik 'lekker realistisch' de zorg moet eigenlijk steeds goedkoper. Of zouden meer GGZ instellingen 'euthanasietrajecten' moeten bieden? Maar hoe zou zoiets er dan uit moeten zien? Kunnen we dat wel 'maken'? Kunnen de mensen die er werken met zoveel ethische vraagstukken omgaan omtrent zo'n niet tastbaar onderwerp?
Ik denk in ieder geval dat hier meer over gepraat zou moeten worden binnen de GGZ en binnen behandelingen. Ik heb een tijdje geleden een documentaire gezien waarin familieleden vertelden hoe dit bij hun dierbare ging die uit eindelijk zelfmoord pleegde. Zij liepen er tegenaan dat zelfmoord en euthanasie bij psychische ziektes toch taboe lijkt te blijven binnen de GGZ. Weet alleen niet meer hoe hij heette. Mogelijk was het die aflevering van Zembla die dubbeltje4 noemde, onderwerp wordt in de tweede helft behandeld.
maandag 8 december 2014 om 10:59
quote:sandt2.0 schreef op 08 december 2014 @ 10:29:
Misschien moet de euthanasiewet wel nog een beetje ruimer worden. Dan hoeven minder mensen hun toevlucht te nemen tot/te kiezen voor zelfmoord.
Misschien. Maar in vergelijking met 1970 (toen euthanasie volgens mij nog verboden en een groot taboe was) is euthanasie nu al wel een stuk meer geaccepteerd en toegepast. Dus dat verklaart naar mijn idee niet waarom het aantal zelfmoorden oploopt.
Wat mij verder opvalt in de cijfers is het hoge aandeel van mannen. Ongeveer twee keer meer mannen dan vrouwen plegen zelfmoord. Zien mannen hun situatie vaker als uitzichtloos? Of zijn ze gewoon wat beter in de uitvoering?
Misschien moet de euthanasiewet wel nog een beetje ruimer worden. Dan hoeven minder mensen hun toevlucht te nemen tot/te kiezen voor zelfmoord.
Misschien. Maar in vergelijking met 1970 (toen euthanasie volgens mij nog verboden en een groot taboe was) is euthanasie nu al wel een stuk meer geaccepteerd en toegepast. Dus dat verklaart naar mijn idee niet waarom het aantal zelfmoorden oploopt.
Wat mij verder opvalt in de cijfers is het hoge aandeel van mannen. Ongeveer twee keer meer mannen dan vrouwen plegen zelfmoord. Zien mannen hun situatie vaker als uitzichtloos? Of zijn ze gewoon wat beter in de uitvoering?
Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren
maandag 8 december 2014 om 11:01
quote:sandt2.0 schreef op 08 december 2014 @ 10:46:
[...]
Dat bedoel ik, dan ben je oud, versleten, en ook psychisch gaat het niet meer zoals je zou willen. Kortom je leven is klaar, maar je lijden niet uitzichtsloos, dus je moet door. Ook die mensen kiezen voor zelfmoord omdat er geen andere mogelijkheid is. Of ze takelen nog verder af en kunnen die keus niet meer maken. Zitten kwijlend in hun eigen uitwerpselen te wachten op de dood. De zorg moet beter voor deze mensen of de mogelijkheden!Mooi uitgedrukt, Sandt: je leven is klaar. Een oudtante van me voelde het net zo. Tot ze een jaar of 95 was, woonde ze nog zelfstandig, kon redelijk goed uit de voeten en ze had nog wel plezier in het leven. Maar toen ging haar lichaam haar meer en meer in de steek laten en ze moest naar een verzorgingstehuis. Daar zat ze, de laatste 5 jaar van haar leven (ze is bijna 102 geworden) dag-in dag-uit op een wat verwaarloosd eendenvijvertje met wat struiken erlangs te kijken. Van haar hoefden die laatste jaren niet meer, psychisch waren ze een martelgang voor haar.
[...]
Dat bedoel ik, dan ben je oud, versleten, en ook psychisch gaat het niet meer zoals je zou willen. Kortom je leven is klaar, maar je lijden niet uitzichtsloos, dus je moet door. Ook die mensen kiezen voor zelfmoord omdat er geen andere mogelijkheid is. Of ze takelen nog verder af en kunnen die keus niet meer maken. Zitten kwijlend in hun eigen uitwerpselen te wachten op de dood. De zorg moet beter voor deze mensen of de mogelijkheden!Mooi uitgedrukt, Sandt: je leven is klaar. Een oudtante van me voelde het net zo. Tot ze een jaar of 95 was, woonde ze nog zelfstandig, kon redelijk goed uit de voeten en ze had nog wel plezier in het leven. Maar toen ging haar lichaam haar meer en meer in de steek laten en ze moest naar een verzorgingstehuis. Daar zat ze, de laatste 5 jaar van haar leven (ze is bijna 102 geworden) dag-in dag-uit op een wat verwaarloosd eendenvijvertje met wat struiken erlangs te kijken. Van haar hoefden die laatste jaren niet meer, psychisch waren ze een martelgang voor haar.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 8 december 2014 om 11:07
quote:Janneke012345 schreef op 08 december 2014 @ 10:59:
[...]
Misschien. Maar in vergelijking met 1970 (toen euthanasie volgens mij nog verboden en een groot taboe was) is euthanasie nu al wel een stuk meer geaccepteerd en toegepast. Dus dat verklaart naar mijn idee niet waarom het aantal zelfmoorden oploopt.
Wat mij verder opvalt in de cijfers is het hoge aandeel van mannen. Ongeveer twee keer meer mannen dan vrouwen plegen zelfmoord. Zien mannen hun situatie vaker als uitzichtloos? Of zijn ze gewoon wat beter in de uitvoering?
Ik heb ooit tijdens mijn opleiding geleerd dat vrouwen meer pogingen doen, maar dat mannen vaker slagen omdat mannen 'agressiever' van natuur zijn en daardoor vaker voor een meer 'effectieve' methode van zelfdoding kiezen met als resultaat meer kans dat je echt doodgaat ipv in het ziekenhuis belandt. Mannen zijn dus 'beter in de uitvoering'. Misschien zou het ook te maken kunnen hebben met de psychiatrische problematiek die erachter zit, worden er bij schizofrenie (relatief) veel zelfmoorden gepleegd? Meer mannen dan vrouwen hebben schizofrenie. Misschien heeft het te maken met de man-/vrouwrollen in onze maatschappij?
Dat het aantal zelfdoden stijgt kan met de crisis te maken hebben en mogelijk ook toenemende maatschappelijke druk op allerlei vlakken, de verandering van de maatschappij als geheel.
[...]
Misschien. Maar in vergelijking met 1970 (toen euthanasie volgens mij nog verboden en een groot taboe was) is euthanasie nu al wel een stuk meer geaccepteerd en toegepast. Dus dat verklaart naar mijn idee niet waarom het aantal zelfmoorden oploopt.
Wat mij verder opvalt in de cijfers is het hoge aandeel van mannen. Ongeveer twee keer meer mannen dan vrouwen plegen zelfmoord. Zien mannen hun situatie vaker als uitzichtloos? Of zijn ze gewoon wat beter in de uitvoering?
Ik heb ooit tijdens mijn opleiding geleerd dat vrouwen meer pogingen doen, maar dat mannen vaker slagen omdat mannen 'agressiever' van natuur zijn en daardoor vaker voor een meer 'effectieve' methode van zelfdoding kiezen met als resultaat meer kans dat je echt doodgaat ipv in het ziekenhuis belandt. Mannen zijn dus 'beter in de uitvoering'. Misschien zou het ook te maken kunnen hebben met de psychiatrische problematiek die erachter zit, worden er bij schizofrenie (relatief) veel zelfmoorden gepleegd? Meer mannen dan vrouwen hebben schizofrenie. Misschien heeft het te maken met de man-/vrouwrollen in onze maatschappij?
Dat het aantal zelfdoden stijgt kan met de crisis te maken hebben en mogelijk ook toenemende maatschappelijke druk op allerlei vlakken, de verandering van de maatschappij als geheel.
maandag 8 december 2014 om 11:08
quote:Janneke012345 schreef op 08 december 2014 @ 10:59:
[...]
Wat mij verder opvalt in de cijfers is het hoge aandeel van mannen. Ongeveer twee keer meer mannen dan vrouwen plegen zelfmoord. Zien mannen hun situatie vaker als uitzichtloos? Of zijn ze gewoon wat beter in de uitvoering?Misschien slaat het kant nog wal, maar zou het kunnen komen dat veel vrouwen moeder zijn en voor de kinderen nog doorgaan?
[...]
Wat mij verder opvalt in de cijfers is het hoge aandeel van mannen. Ongeveer twee keer meer mannen dan vrouwen plegen zelfmoord. Zien mannen hun situatie vaker als uitzichtloos? Of zijn ze gewoon wat beter in de uitvoering?Misschien slaat het kant nog wal, maar zou het kunnen komen dat veel vrouwen moeder zijn en voor de kinderen nog doorgaan?
maandag 8 december 2014 om 11:11
quote:elfje12 schreef op 08 december 2014 @ 11:06:
Sorry, maar bij die laatste zin van Janneke schoot ik in de lach. Euthanasie is dan al wel meer geaccepteerd dan vroeger, maar wordt niet altijd toegepast als die wens daar is.
Ik kan me ook wel voorstellen dat je een grens trekt bij psychisch lijden van verder gezonde mensen. Bij psychisch lijden is er namelijk de hoop en verwachting dat het na een tijdje en al dan niet met wat hulp weer beter gaat. Bij een ongeneeslijk en terminaal ziektebeeld, of bij een lichaam dat gewoon volledig op is, ligt dit wat anders. Er komt geen genezing, alleen maar pijn die ondraaglijk en mensonwaardig kan worden.
Stel dat zich een 30-jarige man meldt bij een arts die psychisch zo in de knoop zit dat-ie niet meer wil leven, maar verder kerngezond is. Dan kan een arts toch niet meewerken aan euthanasie?
Sorry, maar bij die laatste zin van Janneke schoot ik in de lach. Euthanasie is dan al wel meer geaccepteerd dan vroeger, maar wordt niet altijd toegepast als die wens daar is.
Ik kan me ook wel voorstellen dat je een grens trekt bij psychisch lijden van verder gezonde mensen. Bij psychisch lijden is er namelijk de hoop en verwachting dat het na een tijdje en al dan niet met wat hulp weer beter gaat. Bij een ongeneeslijk en terminaal ziektebeeld, of bij een lichaam dat gewoon volledig op is, ligt dit wat anders. Er komt geen genezing, alleen maar pijn die ondraaglijk en mensonwaardig kan worden.
Stel dat zich een 30-jarige man meldt bij een arts die psychisch zo in de knoop zit dat-ie niet meer wil leven, maar verder kerngezond is. Dan kan een arts toch niet meewerken aan euthanasie?
Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren
maandag 8 december 2014 om 11:13
quote:Janneke012345 schreef op 08 december 2014 @ 11:11:
[...]
Ik kan me ook wel voorstellen dat je een grens trekt bij psychisch leiden van verder gezonde mensen. Bij psychisch leiden is er namelijk de hoop en verwachting dat het na een tijdje en al dan niet met wat hulp weer beter gaat. Bij een ongeneeslijk en terminaal ziektebeeld, of bij een lichaam dat gewoon volledig op is, ligt dit wat anders. Er komt geen genezing, alleen maar pijn die ondraaglijk en mensonwaardig kan worden.
Stel dat zich een 30-jarige man meldt bij een arts die psychisch zo in de knoop zit dat-ie niet meer wil leven, maar verder kerngezond is. Dan kan een arts toch niet meewerken aan euthanasie?
Lange ij meis.
Het is lijden.
[...]
Ik kan me ook wel voorstellen dat je een grens trekt bij psychisch leiden van verder gezonde mensen. Bij psychisch leiden is er namelijk de hoop en verwachting dat het na een tijdje en al dan niet met wat hulp weer beter gaat. Bij een ongeneeslijk en terminaal ziektebeeld, of bij een lichaam dat gewoon volledig op is, ligt dit wat anders. Er komt geen genezing, alleen maar pijn die ondraaglijk en mensonwaardig kan worden.
Stel dat zich een 30-jarige man meldt bij een arts die psychisch zo in de knoop zit dat-ie niet meer wil leven, maar verder kerngezond is. Dan kan een arts toch niet meewerken aan euthanasie?
Lange ij meis.
Het is lijden.
