Veel vrouwen financieel kwetsbaar

Ik dacht dat ik er ook nooooit alleen voor zou komen te staan. Toch is dit helaas onverwacht wel gebeurd, met 2 kleine kinderen. Ik was toen echt ontzettend blij dat ik altijd ben blijven werken, ook met de komst van de 2 kinderen.



Regelingen, alimentatie, zal allemaal wel, maar uiteindelijk ben je opjezelf terug geworpen.



Ik werk 28 uur en met de 2 kleintjes van 1 en 3 vind ik dit nu behoorlijk veel. Consequentie is dat ik niet meer dan 1750 netto verdien. Het is te doen.



Uiteraard ben ik qua "levensstandaard" enorm achteruit gegaan, als twee verdieners hadden we veel meer inkomsten en kan ik me nu veel minder permitteren (geen zeilboot van 12 meter, geen grote stationauto etc) . Was even wennen uiteraard, maar verder vind ik dat geen enkel probleem. Sterker nog, het geeft me inmiddels een voldaan gevoel dat ik zelf mijn broek omhoog kan houden door mijn werk en dat de kinderen gelukkig zijn.



Toen ik nog een relatie had en dacht dat wij voor altijd bij elkaar zouden blijven vond ik financiële zelfstandigheid al best belangrijk. Toch had ik nooit zo scherp voor ogen hoe belangrijk het werkelijk is nu ik er alleen voor sta.



Helemaal aan het begin heeft iemand in zijn posting geschreven dat zij minder is gaan werken omdat de man meer verdiende en dat het daarom "van de zotte" zou zijn dat hij minder zou werken.... in mijn ogen begin je daar dus al flink de plank mis te slaan.

Het gaat niet om de hoogte van je gezamenlijke inkomen, het gaat juist om je eigen financiële zelfstandigheid. Met deze uitspraak, en dus handeling, die in veel situaties zo is, begint dus meteen de scheefgroei.



Mijn dochter zal van mij later mee krijgen dat zij juist de voordelen inziet van financiële onafhankelijkheid. Dit geeft je balans en vrijheid. Tijdens je relatie en erna.



Daarmee zit je in mijn ogen niet pessimistisch in een relatie, of constant vanuit angst beredenerend dat je alleen gelaten wordt... maar ben je gewoon realistisch en heb je het gewoon goed geregeld.



En andersom kan natuurlijk ook, misschien besluit je zelf dat je weg wilt.



Het gaat mij er niet zozeer om dat je enorm veel verdiend, maar dat je financieel kunt redden. Daarom moet je ook wanneer je wel met zijn tweeën bent, ook niet om het financiële plaatje er maar meteen vanuit gaan dat de meest verdienende daarom maar meer moet blijven werken.



Ook wel hier gelezen; dat wanneer je in een andere situatie komt dan wel veel meer gaat werken gaat in mijn situatie ook niet echt op. Ik ben blij dat ik het red met die 28 uur, want 36 uur werken en alleen zorgen voor 2 van zulke kleine kinderen vind ik behooooooorlijk vermoeiend! Ik moet het ook allemaal nog een beetje kunnen trekken.



Ik heb ook wel eens bij een stel gehoord, dat de man enorm veel ging verdienen in het buitenland. Zij ging stoppen met werken en voor de kinderen zorgen. Zij hebben vast laten leggen dat het bedrag wat ze normaal gesproken verdiende, maandelijks opzij leggen en op een spaarrekening storten, wat van haar was. Helaas is de man in het buitenland met een liefje er vandoor gegaan. Financieel stond ze er wel meteen goed voor. Zo'n regeling komt ook nog redelijk doordacht over. Ze heeft ook meteen een goede baan kunnen vinden ernaast. Dat is wel mazzel. Want met een cv gat valt dat niet mee om een beetje op niveau te kunnen instappen.



Dat lijkt mij ook enorm frustrerend, dat als je hoogopgeleid bent, je na een goede baan te hebben verlaten, na een paar jaar daar misschien niet in kunt starten.



Maar goed, afijn..... ik ben in ieder geval heel blij dat ik altijd ben blijven werken, want dat heeft mij nu gered uit een financiële hopeloze situatie, waarvan ik never nooit niet had gedacht dat ik er in terecht zou komen. (ik dacht ook dat ik eerder de loterij zou verdienen, dan dat hij weg zou gaan)



Opmerkingen als "geen zin in werken" vind ik trouwens pure luxe welvaart opmerkingen. Maar dat ter zijde.

Als ik een vrouw was dan zorgde ik er wel voor dat ik financieel zelfstandig was. Al snap ik dat dat niet altijd gemakkelijk is en dat het veilig en goed kan voelen om het niet te zijn in een relatie.



Als je geen baan kan krijgen, begin je gewoon voor jezelf, toch... Mogelijkheden zat.

Ik vind financieel onafhankelijk als je zelf je geld verdient en je jezelf kan bedruipen. Of dat nu 3 hoog op een flatje is met een inkomen van 1300 euro of dat het een woonhuis met tuin is van 400000 euro met een inkomen van 3000 euro maakt niet uit.



Ik heb zelf een koopflat gehad 4 hoog met een inkomen van 1300 euro pm en voelde me geweldig. Eigen huis, zelf sparen voor de inboedel, financieel niet afhankelijk van een man en een auto voor de deur. Nu getrouwd, 2 mooie inkomens, eengezinswoning met heerlijk grote tuin en ja...mede door het inkomen van man. Mijn motto...je laatste jas heeft geen zakken. Ik weet overigens nu wel dat ik het nu heeeeeel erg goed heb met allerlei luxe, maar ik kan dus zelf wel financieel onafhankelijk zijn als dat nodig is en dat gegeven is mijn grootste financiele onafhankelijkheid.

quote:FockeWulf schreef op 28 oktober 2010 @ 13:01:



Als je geen baan kan krijgen, begin je gewoon voor jezelf, toch... .Nou, dat vind ik ook iets te kort door de bocht hoor. Je moet als ondernemer geboren zijn en beschikken over bepaalde vaardigheden. Bovendien vergt het opzetten van een eigen zaak ongeloofelijk veel tijd en heb je niet binnen een paar maanden zomaar iets op poten staan. Ik heb er ook aan gedacht, maar was zo aan het twijfelen dat ik er uiteindelijk vanaf heb gezien. Juist door die twijfel kwam ik tot de conclusie dat ik geen ondernemer was, anders had ik wel doorgezet. Heb nu een baan voor 3 dagen per week en werk nog op freelance basis voor de lokale krant. Meestal zijn dat weekend klussen, dus je zou kunnen stellen dat ik effectief vier dagen per week werk.