Actueel
alle pijlers
Veel vrouwen financieel kwetsbaar
vrijdag 15 oktober 2010 om 11:21
"DEN HAAG - Ruim de helft van de vrouwen in Nederland bevindt zich in een financieel kwetsbare positie. Zeker drie miljoen vrouwen zijn niet in staat om in hun eigen onderhoud te voorzien.
© ThinkstockDit blijkt uit een donderdag gepubliceerd onderzoek van E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie, gezin en diversiteit in opdracht van Delta Lloyd Groep Foundation.
Volgens de onderzoekers, die zich baseren op de landelijke cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), lopen vrouwen daardoor vaak zonder het zelf te weten grote financiële risico's. Lees verder..."
Ik vind dit toch wel een beetje schokkend. Dat er veel vrouwen zijn die zelf 'hun broek niet kunnen ophouden' is natuurlijk niet nieuw, maar dat het er zoveel zijn anno 2010 daar schrik ik best wel van.
© ThinkstockDit blijkt uit een donderdag gepubliceerd onderzoek van E-Quality, kenniscentrum voor emancipatie, gezin en diversiteit in opdracht van Delta Lloyd Groep Foundation.
Volgens de onderzoekers, die zich baseren op de landelijke cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), lopen vrouwen daardoor vaak zonder het zelf te weten grote financiële risico's. Lees verder..."
Ik vind dit toch wel een beetje schokkend. Dat er veel vrouwen zijn die zelf 'hun broek niet kunnen ophouden' is natuurlijk niet nieuw, maar dat het er zoveel zijn anno 2010 daar schrik ik best wel van.
zaterdag 16 oktober 2010 om 22:59
zondag 17 oktober 2010 om 17:59
quote:flowerxxx schreef op 16 oktober 2010 @ 22:22:
Ik vind dat (in vergelijking met het buitenland) de mogelijkheden om als vrouw te blijven werken erg slecht geregeld zijn. Van familie in het buitenland weet ik dat school en opvang vaak (bijna) gratis en erg goed geregeld zijn. Dat schooltijden zijn aangepast op werktijden en dat er ook na schooltijd nog genoeg te doen is. Er is voldoende opvang en veel bedrijven hebben zelfs een eigen opvang voor kinderen van personeel.
In Nederland loopt het heel systeem behoorlijk acher. Scholen beginnen pas om half 9, tussen de middag een uur vrij en zeer lange zomervakanties. Voor werkende ouders is dit alles erg lastig te combineren. Je kiest tegenwoordig toch bewust voor kinderen en het combineren van zorg EN werk zou beter geregeld moeten worden. Veel werkende ouders zijn constant aan het vliegen.
Met welk buitenland vergelijk je?
Ik geloof dat er hier een forummer rondwaart die zich in het buitenland blauw betaald aan de opvang, ik ken een aantal buitenlanden waar de zomervakanties nog ellenlanger zijn en scholen op dezelfde tijden beginnen.
In Zandvoort is trouwens een school waar de strikte vakanties zijn afgeschaft, school is altijd open.
En verder houd ik me even verre van de discussie.
Ik vind dat (in vergelijking met het buitenland) de mogelijkheden om als vrouw te blijven werken erg slecht geregeld zijn. Van familie in het buitenland weet ik dat school en opvang vaak (bijna) gratis en erg goed geregeld zijn. Dat schooltijden zijn aangepast op werktijden en dat er ook na schooltijd nog genoeg te doen is. Er is voldoende opvang en veel bedrijven hebben zelfs een eigen opvang voor kinderen van personeel.
In Nederland loopt het heel systeem behoorlijk acher. Scholen beginnen pas om half 9, tussen de middag een uur vrij en zeer lange zomervakanties. Voor werkende ouders is dit alles erg lastig te combineren. Je kiest tegenwoordig toch bewust voor kinderen en het combineren van zorg EN werk zou beter geregeld moeten worden. Veel werkende ouders zijn constant aan het vliegen.
Met welk buitenland vergelijk je?
Ik geloof dat er hier een forummer rondwaart die zich in het buitenland blauw betaald aan de opvang, ik ken een aantal buitenlanden waar de zomervakanties nog ellenlanger zijn en scholen op dezelfde tijden beginnen.
In Zandvoort is trouwens een school waar de strikte vakanties zijn afgeschaft, school is altijd open.
En verder houd ik me even verre van de discussie.
zondag 17 oktober 2010 om 23:17
quote:fleurtje schreef op 16 oktober 2010 @ 22:56:
Denk dat heel veel mannen zéggen dat het niet kan.
Denk dat heel veel vrouwen wíllen dat het niet kan.
Hahaha, recht in de roos!
Wat die mannen betreft weet ik het niet zeker, maar wat die vrouwen betreft is het al gebleken: de regering verhoogde de kinderopvangtoeslag sterk om te zorgen dat vrouwen die maar een klein parttime baantje hadden, meer uren zouden gaan werken. Maar dat deden ze niet.
Verder is het natuurlijk ook zo dat vrouwen ook voor de lager betaalde banen kiezen (zorg, onderwijs) en dan ben je natuurlijk ook eerder financieel afhankelijk.
Denk dat heel veel mannen zéggen dat het niet kan.
Denk dat heel veel vrouwen wíllen dat het niet kan.
Hahaha, recht in de roos!
Wat die mannen betreft weet ik het niet zeker, maar wat die vrouwen betreft is het al gebleken: de regering verhoogde de kinderopvangtoeslag sterk om te zorgen dat vrouwen die maar een klein parttime baantje hadden, meer uren zouden gaan werken. Maar dat deden ze niet.
Verder is het natuurlijk ook zo dat vrouwen ook voor de lager betaalde banen kiezen (zorg, onderwijs) en dan ben je natuurlijk ook eerder financieel afhankelijk.
zondag 17 oktober 2010 om 23:20
quote:Mevrouw75 schreef op 17 oktober 2010 @ 17:59:
ik ken een aantal buitenlanden waar de zomervakanties nog ellenlanger zijn
Sterker nog, in de meeste Europese landen duurt ie 9 a 10 weken. Wel zijn er vaak meer mogelijkheden qua zomerkampen en dergelijke, zodat de hardwerkende ouders hun kinderen toch kwijt kunnen.
ik ken een aantal buitenlanden waar de zomervakanties nog ellenlanger zijn
Sterker nog, in de meeste Europese landen duurt ie 9 a 10 weken. Wel zijn er vaak meer mogelijkheden qua zomerkampen en dergelijke, zodat de hardwerkende ouders hun kinderen toch kwijt kunnen.
zondag 17 oktober 2010 om 23:44
quote:tilalia2 schreef op 15 oktober 2010 @ 12:38:
Nou. stop met werken, vang gratis geld en kijk dan of je het nog zo leuk vindt.
Wat een kift.
Ik vond Oriane's reactie bijzonder sterk eigenlijk. Wij vrouwen zijn opgevoed met het idee dat werken geen noodzaak is. Daar is onze hele samenleving van doordrenkt. Laatst las ik nog een onderzoek over de redenen waarom ouders hun kind naar tweetalig onderwijs sturen. De motivatie "zodat het kind later een goede baan krijgt" bleek voor ouders van jongens veel sterker te gelden dan voor ouders van meisjes.
Meisjes voelen minder drang om een studie te kiezen waar je later een redelijke boterham mee kunt verdienen. In hun achterhoofd zit het idee dat dat toch niet per se hoeft.
Met dat idee in het achterhoofd zul je minder hard doorbijten als je baan effe wat tegenvalt, als je weer in de file staat, als er weer een slechte sfeer is onder collega's, als er weer 's avonds overgewerkt moet worden, als die opdracht aan je neus voorbijgaat. Een man baalt ook van dat soort dingen, maar het komt niet in hem op te stoppen met werken of er een driedagenbaantje van te maken. Hij ziet vervelende dingen in het werk als dingen die er nu eenmaal bij horen. Een vrouw ziet ze als aanleiding om niet of nog maar weinig te werken. Want werk is geen noodzaak, en het moet wel leuk blijven he.
Dat klinkt allemaal heerlijk, ik zou ook wel willen dat werken geen noodzaak voor me was, geweldig! Als ik de staatsloterij win blijf ik ECHT niet werken . Een heerlijke luxepositie heb je dus als vrouw met een kostwinnende man. Maar die luxe is verraderlijk. Want hoezeer vrouwen ook denken: "ach als mijn man overlijdt/de relatie stukloopt heb ik alles goed geregeld, of ik vind wel weer een baan, of ik ga wat meer uren werken", toch blijkt dat heel vaak anders uit te pakken. En dan glij je vanuit je luxepositie zo de bijstand in.
Niks kift dus, dat veel van mijn leeftijdsgenotes momenteel veel minder uren werken dan ik. Ik ben er niet jaloers op, want ik maak me zorgen om ze (niet om elk individu, maar om deze vrouwen als groep) en zou me er zelf ongemakkelijk bij voelen als ik in een financieel afhankelijke positie zat.
Nou. stop met werken, vang gratis geld en kijk dan of je het nog zo leuk vindt.
Wat een kift.
Ik vond Oriane's reactie bijzonder sterk eigenlijk. Wij vrouwen zijn opgevoed met het idee dat werken geen noodzaak is. Daar is onze hele samenleving van doordrenkt. Laatst las ik nog een onderzoek over de redenen waarom ouders hun kind naar tweetalig onderwijs sturen. De motivatie "zodat het kind later een goede baan krijgt" bleek voor ouders van jongens veel sterker te gelden dan voor ouders van meisjes.
Meisjes voelen minder drang om een studie te kiezen waar je later een redelijke boterham mee kunt verdienen. In hun achterhoofd zit het idee dat dat toch niet per se hoeft.
Met dat idee in het achterhoofd zul je minder hard doorbijten als je baan effe wat tegenvalt, als je weer in de file staat, als er weer een slechte sfeer is onder collega's, als er weer 's avonds overgewerkt moet worden, als die opdracht aan je neus voorbijgaat. Een man baalt ook van dat soort dingen, maar het komt niet in hem op te stoppen met werken of er een driedagenbaantje van te maken. Hij ziet vervelende dingen in het werk als dingen die er nu eenmaal bij horen. Een vrouw ziet ze als aanleiding om niet of nog maar weinig te werken. Want werk is geen noodzaak, en het moet wel leuk blijven he.
Dat klinkt allemaal heerlijk, ik zou ook wel willen dat werken geen noodzaak voor me was, geweldig! Als ik de staatsloterij win blijf ik ECHT niet werken . Een heerlijke luxepositie heb je dus als vrouw met een kostwinnende man. Maar die luxe is verraderlijk. Want hoezeer vrouwen ook denken: "ach als mijn man overlijdt/de relatie stukloopt heb ik alles goed geregeld, of ik vind wel weer een baan, of ik ga wat meer uren werken", toch blijkt dat heel vaak anders uit te pakken. En dan glij je vanuit je luxepositie zo de bijstand in.
Niks kift dus, dat veel van mijn leeftijdsgenotes momenteel veel minder uren werken dan ik. Ik ben er niet jaloers op, want ik maak me zorgen om ze (niet om elk individu, maar om deze vrouwen als groep) en zou me er zelf ongemakkelijk bij voelen als ik in een financieel afhankelijke positie zat.
maandag 18 oktober 2010 om 00:04
quote:Lllilaaa schreef op 17 oktober 2010 @ 23:20:
[...]
Sterker nog, in de meeste Europese landen duurt ie 9 a 10 weken. Wel zijn er vaak meer mogelijkheden qua zomerkampen en dergelijke, zodat de hardwerkende ouders hun kinderen toch kwijt kunnen.Die landen hebben vaak dan geen voorjaars en herfst vakantie, 2e paasdag en kerstdag, pinksteren, hemelvaart, de meester heeft geen zin en we hebben niet genoeg vrijde dagen, dagen.
[...]
Sterker nog, in de meeste Europese landen duurt ie 9 a 10 weken. Wel zijn er vaak meer mogelijkheden qua zomerkampen en dergelijke, zodat de hardwerkende ouders hun kinderen toch kwijt kunnen.Die landen hebben vaak dan geen voorjaars en herfst vakantie, 2e paasdag en kerstdag, pinksteren, hemelvaart, de meester heeft geen zin en we hebben niet genoeg vrijde dagen, dagen.
maandag 18 oktober 2010 om 00:19
quote:Ruza schreef op 16 oktober 2010 @ 22:26:
Ik ken ook verschillende bedrijven waar dit juist heel goed mogelijk is. Veel mannen zien het echter niet zitten om minder te gaan werken of dénken dat dit niet kan. Dus moet de vrouw maar 2 dagen inleveren ipv allebei 1.
Pffft, heb me door de eerste 6 pagina's heen geworsteld en toen maar meteen naar de laatste pagina gegaan maar hier zie ik dan eindelijk dat de man ook onder het loepje genomen is.
Ik wil weleens een onderzoekje over hoeveel mannen minder gaan werken als er kinderen komen.
Ik lees hier op het forum vooral reacties die er in de kern tóch vanuit gaan dat je 'als vrouw' voor de kinderen zorgt.
Ik zie dit om me heen ook.
Merk altijd pas écht hoe hopeloos ouderwets Nederland is als ik jonge mannelijke kennisen spreek uit bijvoorbeeld Duitsland of Noorwegen. Die zijn een stuk moderner als het om onderwerpen als kinderen en huishouden gaan. Veel vanzelfsprekender dat je het sámen doet. Maar da's mijn ervaring.
Ik ken ook verschillende bedrijven waar dit juist heel goed mogelijk is. Veel mannen zien het echter niet zitten om minder te gaan werken of dénken dat dit niet kan. Dus moet de vrouw maar 2 dagen inleveren ipv allebei 1.
Pffft, heb me door de eerste 6 pagina's heen geworsteld en toen maar meteen naar de laatste pagina gegaan maar hier zie ik dan eindelijk dat de man ook onder het loepje genomen is.
Ik wil weleens een onderzoekje over hoeveel mannen minder gaan werken als er kinderen komen.
Ik lees hier op het forum vooral reacties die er in de kern tóch vanuit gaan dat je 'als vrouw' voor de kinderen zorgt.
Ik zie dit om me heen ook.
Merk altijd pas écht hoe hopeloos ouderwets Nederland is als ik jonge mannelijke kennisen spreek uit bijvoorbeeld Duitsland of Noorwegen. Die zijn een stuk moderner als het om onderwerpen als kinderen en huishouden gaan. Veel vanzelfsprekender dat je het sámen doet. Maar da's mijn ervaring.
maandag 18 oktober 2010 om 00:20
quote:Ruza schreef op 18 oktober 2010 @ 00:04:
Die landen hebben vaak dan geen voorjaars en herfst vakantie, 2e paasdag en kerstdag, pinksteren, hemelvaart, de meester heeft geen zin en we hebben niet genoeg vrijde dagen, dagen.Oh? http://www.schoolvakanties.nl
tilalia2, je begrijpt best wat ik bedoel (indien niet, dan geef ik het op)
Die landen hebben vaak dan geen voorjaars en herfst vakantie, 2e paasdag en kerstdag, pinksteren, hemelvaart, de meester heeft geen zin en we hebben niet genoeg vrijde dagen, dagen.Oh? http://www.schoolvakanties.nl
tilalia2, je begrijpt best wat ik bedoel (indien niet, dan geef ik het op)
maandag 18 oktober 2010 om 00:21
quote:Lllilaaa schreef op 17 oktober 2010 @ 23:59:
Ja, maar het kan je niet ontgaan zijn dat dat in Nederland erop neerkomt dat de man geacht wordt voor de poen te zorgen en de vrouw hooguit voor een aanvulling daarop. Dat idee zit er vanaf onze vroege jeugd al in.Helemaal mee eens. Lees hier maar eens rond op het forum en kijk dan eens hoe 'modern' veel vrouwen hier nu echt zijn. Valt vies tegen.
Ja, maar het kan je niet ontgaan zijn dat dat in Nederland erop neerkomt dat de man geacht wordt voor de poen te zorgen en de vrouw hooguit voor een aanvulling daarop. Dat idee zit er vanaf onze vroege jeugd al in.Helemaal mee eens. Lees hier maar eens rond op het forum en kijk dan eens hoe 'modern' veel vrouwen hier nu echt zijn. Valt vies tegen.
maandag 18 oktober 2010 om 00:30
Of hoe modern iedereen eigenlijk is.
Toen wij kinderen kregen, was het voor mij ONBESPREEKBAAR dat ik naar een lullig drie-dagen-hobbybaantje gedirigeerd ging worden en mijn vriend lekker carriere ging maken. No. Way.
Dus: allebei 4 dagen werken. Ik kreeg behoorlijk vaak de vraag of ik mijn kinderen niet miste, vriend kreeg complimentjes alom dat-ie een papadag had. Halloooohooo....?
Afijn. Toen de jongste een jaar was, ging-ie bij me weg. Eén van de redenen was dat hij 'ambitie een beetje een viezige eigenschap' vond in vrouwen...(niet de hoofdreden natuurlijk he, maar het was wel één van de dingen die hij zei in z'n afscheidsspeech).
En nu heb ik geen keus, ik zal toch echt (meer dan) fulltime moeten werken, zodat we in ons oude huis kunnen blijven (dat ben ik aan de kinderen verplicht, vind ik). Ben ik even blij dat ik al gewend was om hard te werken!
En mijn kinderen? Die zijn gewoon vrolijk en blij: behalve dat papa ergens anders woont, is er niet zoveel veranderd voor ze.
En voor wat betreft schooltijden/overblijf/NSO/schoolvakanties: waar een wil is, is een weg. Echt, heus. Het is niet altijd goed geregeld hier in NL, maar dat mag geen excuus zijn.
Toen wij kinderen kregen, was het voor mij ONBESPREEKBAAR dat ik naar een lullig drie-dagen-hobbybaantje gedirigeerd ging worden en mijn vriend lekker carriere ging maken. No. Way.
Dus: allebei 4 dagen werken. Ik kreeg behoorlijk vaak de vraag of ik mijn kinderen niet miste, vriend kreeg complimentjes alom dat-ie een papadag had. Halloooohooo....?
Afijn. Toen de jongste een jaar was, ging-ie bij me weg. Eén van de redenen was dat hij 'ambitie een beetje een viezige eigenschap' vond in vrouwen...(niet de hoofdreden natuurlijk he, maar het was wel één van de dingen die hij zei in z'n afscheidsspeech).
En nu heb ik geen keus, ik zal toch echt (meer dan) fulltime moeten werken, zodat we in ons oude huis kunnen blijven (dat ben ik aan de kinderen verplicht, vind ik). Ben ik even blij dat ik al gewend was om hard te werken!
En mijn kinderen? Die zijn gewoon vrolijk en blij: behalve dat papa ergens anders woont, is er niet zoveel veranderd voor ze.
En voor wat betreft schooltijden/overblijf/NSO/schoolvakanties: waar een wil is, is een weg. Echt, heus. Het is niet altijd goed geregeld hier in NL, maar dat mag geen excuus zijn.
anoniem_33764 wijzigde dit bericht op 18-10-2010 00:31
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
maandag 18 oktober 2010 om 00:33
quote:Lalie74 schreef op 18 oktober 2010 @ 00:30:
Of hoe modern iedereen eigenlijk is.
Ik kreeg behoorlijk vaak de vraag of ik mijn kinderen niet miste, vriend kreeg complimentjes alom dat-ie een papadag had. Halloooohooo....?
Eén van de redenen was dat hij 'ambitie een beetje een viezige eigenschap' vond in vrouwen...
Ik zeg het je: Ouderwetsch!
Of hoe modern iedereen eigenlijk is.
Ik kreeg behoorlijk vaak de vraag of ik mijn kinderen niet miste, vriend kreeg complimentjes alom dat-ie een papadag had. Halloooohooo....?
Eén van de redenen was dat hij 'ambitie een beetje een viezige eigenschap' vond in vrouwen...
Ik zeg het je: Ouderwetsch!
maandag 18 oktober 2010 om 04:14
donderdag 21 oktober 2010 om 14:16
Niet het hele topic doorgelezen, maar gescand. Sorry alvast als het allemaal al een keer geschreven is, maar het volgende wil ik wel kwijt.
Financieel afhankelijk worden is een van mijn grootste angsten. Dat er blijkbaar ook vrouwen zijn die daar totaal niet mee bezig zijn, ik begrijp dat totaal niet. Als ik rondkijk in mijn vriendinnengroep (allemaal hoogopgeleid) dan kan ik er drie aanwijzen die het volledig zelfstandig zouden redden mocht man ervandoor gaan/ zij zelf besluiten de relatie aan de wilgen te hangen. Die drie kunnen dan zonder probleem hun huis houden, een ander huis kopen en de kinderen onderhouden. De rest gaat het naar mijn idee enorm zwaar krijgen: nu in een dik huis wonen, met een enome hypotheek, twee auto's, werkster, vier keer per jaar op vakantie, kinderen, meerdere malen per week naar de kinderopvang. Ze staan er totaal niet bij stil dat mochten ze alleen komen te staan ze echt zwaar in de problemen komen omdat hun eigen salaris niet boven de (max) 1700 euro netto komt. De meesten zitten echter ergens tussen de 1400 en 1575 netto. Niet eens heel erg slecht, maar Ik zou er geen hypotheek van 350.ton mee kunnen financieren. Ze voegen zich totaal naar het inkomen van hun partner. Ik zou dat niet willen, ik doe er alles aan om te voorkomen dat ik in die situatie terechtkom. Ik heb een LAT-relatie, maar zou zelfs al niet gaan intrekken bij partner en mijn eigen (huur) appartement opgeven. Door schade en schande wijs geworden dat mocht het misgaan, jij dan op straat staat. Ik regel mijn eigen huur, vaste extra's. Ik vraag het ze wel eens: denk je er wel eens over na wat de consequenties zijn van het je afhankelijk maken van je partner. Nou, nee dus. Ze vinden het wel best. On-be-grij-pe-lijk.
Financieel afhankelijk worden is een van mijn grootste angsten. Dat er blijkbaar ook vrouwen zijn die daar totaal niet mee bezig zijn, ik begrijp dat totaal niet. Als ik rondkijk in mijn vriendinnengroep (allemaal hoogopgeleid) dan kan ik er drie aanwijzen die het volledig zelfstandig zouden redden mocht man ervandoor gaan/ zij zelf besluiten de relatie aan de wilgen te hangen. Die drie kunnen dan zonder probleem hun huis houden, een ander huis kopen en de kinderen onderhouden. De rest gaat het naar mijn idee enorm zwaar krijgen: nu in een dik huis wonen, met een enome hypotheek, twee auto's, werkster, vier keer per jaar op vakantie, kinderen, meerdere malen per week naar de kinderopvang. Ze staan er totaal niet bij stil dat mochten ze alleen komen te staan ze echt zwaar in de problemen komen omdat hun eigen salaris niet boven de (max) 1700 euro netto komt. De meesten zitten echter ergens tussen de 1400 en 1575 netto. Niet eens heel erg slecht, maar Ik zou er geen hypotheek van 350.ton mee kunnen financieren. Ze voegen zich totaal naar het inkomen van hun partner. Ik zou dat niet willen, ik doe er alles aan om te voorkomen dat ik in die situatie terechtkom. Ik heb een LAT-relatie, maar zou zelfs al niet gaan intrekken bij partner en mijn eigen (huur) appartement opgeven. Door schade en schande wijs geworden dat mocht het misgaan, jij dan op straat staat. Ik regel mijn eigen huur, vaste extra's. Ik vraag het ze wel eens: denk je er wel eens over na wat de consequenties zijn van het je afhankelijk maken van je partner. Nou, nee dus. Ze vinden het wel best. On-be-grij-pe-lijk.
donderdag 21 oktober 2010 om 14:24
quote:koekedoos1 schreef op 21 oktober 2010 @ 14:16:
Niet het hele topic doorgelezen, maar gescand. Sorry alvast als het allemaal al een keer geschreven is, maar het volgende wil ik wel kwijt.
Financieel afhankelijk worden is een van mijn grootste angsten. Dat er blijkbaar ook vrouwen zijn die daar totaal niet mee bezig zijn, ik begrijp dat totaal niet. Als ik rondkijk in mijn vriendinnengroep (allemaal hoogopgeleid) dan kan ik er drie aanwijzen die het volledig zelfstandig zouden redden mocht man ervandoor gaan/ zij zelf besluiten de relatie aan de wilgen te hangen. Die drie kunnen dan zonder probleem hun huis houden, een ander huis kopen en de kinderen onderhouden. De rest gaat het naar mijn idee enorm zwaar krijgen: nu in een dik huis wonen, met een enome hypotheek, twee auto's, werkster, vier keer per jaar op vakantie, kinderen, meerdere malen per week naar de kinderopvang. Ze staan er totaal niet bij stil dat mochten ze alleen komen te staan ze echt zwaar in de problemen komen omdat hun eigen salaris niet boven de (max) 1700 euro netto komt. De meesten zitten echter ergens tussen de 1400 en 1575 netto. Niet eens heel erg slecht, maar Ik zou er geen hypotheek van 350.ton mee kunnen financieren. Ze voegen zich totaal naar het inkomen van hun partner. Ik zou dat niet willen, ik doe er alles aan om te voorkomen dat ik in die situatie terechtkom. Ik heb een LAT-relatie, maar zou zelfs al niet gaan intrekken bij partner en mijn eigen (huur) appartement opgeven. Door schade en schande wijs geworden dat mocht het misgaan, jij dan op straat staat. Ik regel mijn eigen huur, vaste extra's. Ik vraag het ze wel eens: denk je er wel eens over na wat de consequenties zijn van het je afhankelijk maken van je partner. Nou, nee dus. Ze vinden het wel best. On-be-grij-pe-lijk.Mijn vriendinnen doen het net zo. Ik verdien (veel) meer, zij geven veel meer uit. Maar hebben niet het idee dat ze boven hun stand leven. Ik vind dat raar, maar goed, wil ook niet dat ze niet genieten van hun leventje nu. Maar regel iets voor het geval het sprookje eindigt, denk ik weleens.
Niet het hele topic doorgelezen, maar gescand. Sorry alvast als het allemaal al een keer geschreven is, maar het volgende wil ik wel kwijt.
Financieel afhankelijk worden is een van mijn grootste angsten. Dat er blijkbaar ook vrouwen zijn die daar totaal niet mee bezig zijn, ik begrijp dat totaal niet. Als ik rondkijk in mijn vriendinnengroep (allemaal hoogopgeleid) dan kan ik er drie aanwijzen die het volledig zelfstandig zouden redden mocht man ervandoor gaan/ zij zelf besluiten de relatie aan de wilgen te hangen. Die drie kunnen dan zonder probleem hun huis houden, een ander huis kopen en de kinderen onderhouden. De rest gaat het naar mijn idee enorm zwaar krijgen: nu in een dik huis wonen, met een enome hypotheek, twee auto's, werkster, vier keer per jaar op vakantie, kinderen, meerdere malen per week naar de kinderopvang. Ze staan er totaal niet bij stil dat mochten ze alleen komen te staan ze echt zwaar in de problemen komen omdat hun eigen salaris niet boven de (max) 1700 euro netto komt. De meesten zitten echter ergens tussen de 1400 en 1575 netto. Niet eens heel erg slecht, maar Ik zou er geen hypotheek van 350.ton mee kunnen financieren. Ze voegen zich totaal naar het inkomen van hun partner. Ik zou dat niet willen, ik doe er alles aan om te voorkomen dat ik in die situatie terechtkom. Ik heb een LAT-relatie, maar zou zelfs al niet gaan intrekken bij partner en mijn eigen (huur) appartement opgeven. Door schade en schande wijs geworden dat mocht het misgaan, jij dan op straat staat. Ik regel mijn eigen huur, vaste extra's. Ik vraag het ze wel eens: denk je er wel eens over na wat de consequenties zijn van het je afhankelijk maken van je partner. Nou, nee dus. Ze vinden het wel best. On-be-grij-pe-lijk.Mijn vriendinnen doen het net zo. Ik verdien (veel) meer, zij geven veel meer uit. Maar hebben niet het idee dat ze boven hun stand leven. Ik vind dat raar, maar goed, wil ook niet dat ze niet genieten van hun leventje nu. Maar regel iets voor het geval het sprookje eindigt, denk ik weleens.
donderdag 21 oktober 2010 om 14:26
Nog een voorbeeld:
Onze stagiaire van 23, opgegroeid in een huishouden met twee broertjes en een alleenstaande moeder. Moeder heeft zich met hangen en wurgen door het financiele leven geworsteld, volgens dochter. Het was volgens haar sappelen om de maand door te komen. Pa was vertrokken. Bij mij thuis kwam het geld met scheppen naar binnen door mijn vader. Mijn moeder was huisvrouw. Ik zag al vroeg: no way dat ik dit later zo ga doen. Mijn moeder heeft ons opgevoed, maar had als mijn vader besloot weg te gaan, niks. Weg huis, weg financiele basis, hallo bijstand, hallo flatje-drie-hoog. Is gelukkig niet gebeurd. Ik werk zelf voor mijn geld en vind dat heel erg belangrijk, mijn vriend hoeft niks voor mij te betalen. De stagiaire vind mij 'berekenend': zij wil 'later' niet meer dan drie dagen werken, het liefst 2, want ze wil haar kindje ook nog zien (ze heeft een kind, en wil er nu nog eentje, terwijl ze studeert en in studentenhuis woont. Wat op zich geen enkel probleem hoeft te zijn, maar mijn keuze zou het niet zijn). Ik vroeg haar: hoe ga je dat dan doen, straks met een woning, en twee kinderen en alle bijkomende kosten? "Dan werkt mijn vriend gewoon en die heeft straks wel een goed salaris." Ik stelde voorzichtig dat het best mogelijk zou zijn dat ze over tien jaar (of iets) uitelkaar zouden kunnen zijn. En dan? - ze heeft drie studies niet afgemaakt en de vierde stond ook op kiepen- Zij meende dat "haar relatie heel sterk is". Tja. Dat denken heel veel mensen, totdat ze toch gaan scheiden. Ik vind dat best raar: je eigen moeder altijd zien buffelen om de maand door te komen en dan zelf zo je financiele leven leven.
Onze stagiaire van 23, opgegroeid in een huishouden met twee broertjes en een alleenstaande moeder. Moeder heeft zich met hangen en wurgen door het financiele leven geworsteld, volgens dochter. Het was volgens haar sappelen om de maand door te komen. Pa was vertrokken. Bij mij thuis kwam het geld met scheppen naar binnen door mijn vader. Mijn moeder was huisvrouw. Ik zag al vroeg: no way dat ik dit later zo ga doen. Mijn moeder heeft ons opgevoed, maar had als mijn vader besloot weg te gaan, niks. Weg huis, weg financiele basis, hallo bijstand, hallo flatje-drie-hoog. Is gelukkig niet gebeurd. Ik werk zelf voor mijn geld en vind dat heel erg belangrijk, mijn vriend hoeft niks voor mij te betalen. De stagiaire vind mij 'berekenend': zij wil 'later' niet meer dan drie dagen werken, het liefst 2, want ze wil haar kindje ook nog zien (ze heeft een kind, en wil er nu nog eentje, terwijl ze studeert en in studentenhuis woont. Wat op zich geen enkel probleem hoeft te zijn, maar mijn keuze zou het niet zijn). Ik vroeg haar: hoe ga je dat dan doen, straks met een woning, en twee kinderen en alle bijkomende kosten? "Dan werkt mijn vriend gewoon en die heeft straks wel een goed salaris." Ik stelde voorzichtig dat het best mogelijk zou zijn dat ze over tien jaar (of iets) uitelkaar zouden kunnen zijn. En dan? - ze heeft drie studies niet afgemaakt en de vierde stond ook op kiepen- Zij meende dat "haar relatie heel sterk is". Tja. Dat denken heel veel mensen, totdat ze toch gaan scheiden. Ik vind dat best raar: je eigen moeder altijd zien buffelen om de maand door te komen en dan zelf zo je financiele leven leven.
donderdag 21 oktober 2010 om 14:43
@Mill-J
Ik verdien 2000 netto in 32 uur, iets meer dan sommige vriendinnen dus. De vriendinnen die het zelf zouden rooien verdienen - schrik niet- bijna twee keer zoveel... (juristen
Maar ook ik moet best opletten, mijn vaste lasten zijn hoog omdat ik een duur appartement huur. Kies ik zelf voor. Ik ben af en toe wel verbaasd (of jaloers?) dat er in een nieuwe auto gereden wordt, dat er naast weekendjes weg ook nog verre reizen gemaakt worden, dat er geen gewone olijfolie in de kast komt maar dure, dat er dure keukenapparatuur aangeschaft wordt enz. Ik denk dan weleens: ja, maar dat KUN je doen omdat manlief hier de centen binnenbrengt. Of het de kift is? Ik weet het niet, ik vind het vooral ondoordacht. En daar kan ik me wel een beetje boos om maken.
Note: Voor die 32 uur heb ik niet zelf gekozen. We moesten in ons bedrijf terug naar dit aantal uren, iedereen. Ik werkte er eerst 36 uur. (En in eerdere banen 38.)
Ik verdien 2000 netto in 32 uur, iets meer dan sommige vriendinnen dus. De vriendinnen die het zelf zouden rooien verdienen - schrik niet- bijna twee keer zoveel... (juristen
Maar ook ik moet best opletten, mijn vaste lasten zijn hoog omdat ik een duur appartement huur. Kies ik zelf voor. Ik ben af en toe wel verbaasd (of jaloers?) dat er in een nieuwe auto gereden wordt, dat er naast weekendjes weg ook nog verre reizen gemaakt worden, dat er geen gewone olijfolie in de kast komt maar dure, dat er dure keukenapparatuur aangeschaft wordt enz. Ik denk dan weleens: ja, maar dat KUN je doen omdat manlief hier de centen binnenbrengt. Of het de kift is? Ik weet het niet, ik vind het vooral ondoordacht. En daar kan ik me wel een beetje boos om maken.
Note: Voor die 32 uur heb ik niet zelf gekozen. We moesten in ons bedrijf terug naar dit aantal uren, iedereen. Ik werkte er eerst 36 uur. (En in eerdere banen 38.)
