Actueel
alle pijlers
Veel werknemers in zorg overwegen ander werk
maandag 29 november 2010 om 11:46
Steeds meer werknemers in de zorg overwegen een baan buiten de sector. Dat blijkt uit het jaarlijkse onderzoek van vakbond Abvakabo FNV naar het imago van werken in de zorg.
Werknemers in de zorg zijn een stuk minder tevreden dan een jaar geleden, concludeert de bond.
Nu overweegt 58 procent van de werknemers wel eens een andere baan buiten de zorg te zoeken. In 2009 was dat nog 51,7 procent.
Rapportcijfer
Toch krijgt het werken in de zorg van de meesten nog steeds een voldoende. Maar het 'rapportcijfer' is wel iets lager dan een jaar geleden. Het aantal dat het cijfer 6 geeft, is toegenomen; het aantal dat een 7 geeft, is afgenomen.
Over de betaling neemt de onvrede toe. Vond vorig jaar nog 64 procent dat werken in de zorg slecht betaalt, inmiddels is dat 71 procent.
Ik las dit op Nu en ben helemaal niet geschokt. Ik werk zelf in de zorg en ik merk dat er inderdaad veel meer onvrede heerst op de werkvloer. Waar de oplossing ligt weet niemand. Maar als dit zo doorgaat, bestaat de zorg zoals wij die kennen straks nog? Of moeten we aan een ander systeem denken? Als werken in de zorg niet meer aantrekkelijk is, dan worden de personeelstekorten groter en moet men het doen met nog minder tijd voor de client.
Een tijd geleden werd er een artikel geschreven over een verzorgingshuis, dat het mogelijk maakt om extra zorgminuten te kopen. Is het zo dat mensen met geld straks inderdaad meer zorg krijgen en mensen die het geld niet hebben, pech hebben?
Werknemers in de zorg zijn een stuk minder tevreden dan een jaar geleden, concludeert de bond.
Nu overweegt 58 procent van de werknemers wel eens een andere baan buiten de zorg te zoeken. In 2009 was dat nog 51,7 procent.
Rapportcijfer
Toch krijgt het werken in de zorg van de meesten nog steeds een voldoende. Maar het 'rapportcijfer' is wel iets lager dan een jaar geleden. Het aantal dat het cijfer 6 geeft, is toegenomen; het aantal dat een 7 geeft, is afgenomen.
Over de betaling neemt de onvrede toe. Vond vorig jaar nog 64 procent dat werken in de zorg slecht betaalt, inmiddels is dat 71 procent.
Ik las dit op Nu en ben helemaal niet geschokt. Ik werk zelf in de zorg en ik merk dat er inderdaad veel meer onvrede heerst op de werkvloer. Waar de oplossing ligt weet niemand. Maar als dit zo doorgaat, bestaat de zorg zoals wij die kennen straks nog? Of moeten we aan een ander systeem denken? Als werken in de zorg niet meer aantrekkelijk is, dan worden de personeelstekorten groter en moet men het doen met nog minder tijd voor de client.
Een tijd geleden werd er een artikel geschreven over een verzorgingshuis, dat het mogelijk maakt om extra zorgminuten te kopen. Is het zo dat mensen met geld straks inderdaad meer zorg krijgen en mensen die het geld niet hebben, pech hebben?
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 29 november 2010 om 11:59
Men is ook al volop bezig, om ouderen, ook die zorg nodig hebben, zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Het blijkt dat dat niet altijd even goed gaat.
Zag laatst een man op tv, die in de thuiszorg werkt en die kwam bij een man op bezoek, alleen maar om hem te keren in bed, dat was laat op de avond. Ik vraag me af wat er verder nog voor zo'n man gedaan wordt en of het niet beter zou zijn om hem op te laten nemen in een verzorgingstehuis.
Met wat ons te wachten staat i.v.m. het opdoeken van de verzorgingsstaat, lijkt het me haast een verplichting om gezond te blijven, anders zit je op je oude dag mooi met de gebakken peren.
Aan de andere kant kan ik me best voorstellen dat veel zorgwerkers er genoeg van hebben, het is bepaald geen gewaardeerde arbeid.
Zag laatst een man op tv, die in de thuiszorg werkt en die kwam bij een man op bezoek, alleen maar om hem te keren in bed, dat was laat op de avond. Ik vraag me af wat er verder nog voor zo'n man gedaan wordt en of het niet beter zou zijn om hem op te laten nemen in een verzorgingstehuis.
Met wat ons te wachten staat i.v.m. het opdoeken van de verzorgingsstaat, lijkt het me haast een verplichting om gezond te blijven, anders zit je op je oude dag mooi met de gebakken peren.
Aan de andere kant kan ik me best voorstellen dat veel zorgwerkers er genoeg van hebben, het is bepaald geen gewaardeerde arbeid.
maandag 29 november 2010 om 12:00
quote:womanizer schreef op 29 november 2010 @ 11:54:
Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.tadaaaa!
En schreeuwen om cultuur dat we doen. Een schreeuw om zorg lijkt me wat handiger.
Ik merk het op de werkvloer erg aan collega's. Ze hebben het gevoel dat hun werk als "niet belangrijk" of vanzelfsprekend wordt gezien. En ik heb dat soms ook. Waar ik ook zo van baal is dat ik het soms aan familie niet uit kan leggen dat we wel willen maar niet kunnen. Of ik heb er gewoonweg niet eens zin in om me te verdedigen, want ze hebben gewoon gelijk. Het is soms om te janken dat iemand moet plassen, maar er geen tijd is. Ik overweeg zelf ook iets anders. Ik kom soms met een rotgevoel thuis, omdat ik geen voldoening voel, maar schuld.
Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken.tadaaaa!
En schreeuwen om cultuur dat we doen. Een schreeuw om zorg lijkt me wat handiger.
Ik merk het op de werkvloer erg aan collega's. Ze hebben het gevoel dat hun werk als "niet belangrijk" of vanzelfsprekend wordt gezien. En ik heb dat soms ook. Waar ik ook zo van baal is dat ik het soms aan familie niet uit kan leggen dat we wel willen maar niet kunnen. Of ik heb er gewoonweg niet eens zin in om me te verdedigen, want ze hebben gewoon gelijk. Het is soms om te janken dat iemand moet plassen, maar er geen tijd is. Ik overweeg zelf ook iets anders. Ik kom soms met een rotgevoel thuis, omdat ik geen voldoening voel, maar schuld.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 29 november 2010 om 12:04
Cateautje, dat klopt. Mensen moeten zo lang mogelijk thuis blijven wonen. In het verpleeghuis waar ik werk, heb ik 's nachts soms de taak om naast mijn afdeling ook zorg te dragen voor mensen in de wijk, die thuis wonen. Bij calamiteiten, alarmeren ze en moet ik met de taxi naar hen toe. Dan laat ik mijn afdeling (dementerenden) alleen en tref ik soms vreselijke dingen aan. Verwarde man, in zijn ontlasting op bed. Bed was op de slaapkamer, 2 trappen omhoog. Geen traplift, hij slecht ter been. Hij was licht dementerend. Nadat ik zijn bed had verschoond, moest ik weer weg. Ik doe dat met pijn in mijn hart.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 29 november 2010 om 12:05
Ik ben ervan overtuigd dat het werk in de zorg beter kan aansluiten bij de verwachtingen van de medewerkers. Maar daar is dan inderdaad wel hervorming voor nodig, een hervorming die indruist tegen de huidige manier van denken door managers en ook door de overheid. Daar waar ik denk dat we heen moeten is overigens helemaal niet duurder, alleen anders.
Er is nu een sterke management-by-score board tendens merkbaar, in geen enkele sector werkt dat echt prettig, maar hoe minder je deliverables meetbaar en zichtbaar zijn, hoe meer frustratie je er van ondervindt lijkt me. En ik denk hoe groter de scheiding is tussen management en werkvloer, hoe meer "last" je als medewerker op de werkvloer hier van hebt.
In de zorg zou er eigenlijk meer gemanaged moeten worden op het leveren van de zorg ipv op het financieren van de zorg. Nogmaals, dat betekent niet direct dat het leveren van zorg duurder wordt, waarschijnlijk blijft het ongeveer even duur, maar voor zorgverleners zou het wel veel aangenamer worden denk ik.
Je zou dan meer moeten sturen op verwachte te leveren zorg, gebaseerd op de zorg die al geleverd is. Dat betekent dan dat je statistieken moet bijhouden van de geleverde zorg (kan helemaal automatisch gezien de enorme clienten en productie administraties die er al zijn) en middels management by exception zullen interne indicaties en daarom ook externe indicaties vaker moeten worden aangepast dan nu het geval is. Zodat in de toekomst de financiering steeds aansluiting vindt bij de geleverde zorg ipv andersom zoals het nu is.
Dat is dus voornamelijk een verandering van strategie binnen het management (tot aan de overheid) en niet zo zeer van meer geld. De ondersteunende systemen moeten eea prima aankunnen dus daar zal ook niet zo bar veel in geinvesteerd hoeven te worden.
Er is nu een sterke management-by-score board tendens merkbaar, in geen enkele sector werkt dat echt prettig, maar hoe minder je deliverables meetbaar en zichtbaar zijn, hoe meer frustratie je er van ondervindt lijkt me. En ik denk hoe groter de scheiding is tussen management en werkvloer, hoe meer "last" je als medewerker op de werkvloer hier van hebt.
In de zorg zou er eigenlijk meer gemanaged moeten worden op het leveren van de zorg ipv op het financieren van de zorg. Nogmaals, dat betekent niet direct dat het leveren van zorg duurder wordt, waarschijnlijk blijft het ongeveer even duur, maar voor zorgverleners zou het wel veel aangenamer worden denk ik.
Je zou dan meer moeten sturen op verwachte te leveren zorg, gebaseerd op de zorg die al geleverd is. Dat betekent dan dat je statistieken moet bijhouden van de geleverde zorg (kan helemaal automatisch gezien de enorme clienten en productie administraties die er al zijn) en middels management by exception zullen interne indicaties en daarom ook externe indicaties vaker moeten worden aangepast dan nu het geval is. Zodat in de toekomst de financiering steeds aansluiting vindt bij de geleverde zorg ipv andersom zoals het nu is.
Dat is dus voornamelijk een verandering van strategie binnen het management (tot aan de overheid) en niet zo zeer van meer geld. De ondersteunende systemen moeten eea prima aankunnen dus daar zal ook niet zo bar veel in geinvesteerd hoeven te worden.
maandag 29 november 2010 om 12:14
quote:Vl43inder schreef op 29 november 2010 @ 12:05:
Ik ben ervan overtuigd dat het werk in de zorg beter kan aansluiten bij de verwachtingen van de medewerkers. Maar daar is dan inderdaad wel hervorming voor nodig, een hervorming die indruist tegen de huidige manier van denken door managers en ook door de overheid. Daar waar ik denk dat we heen moeten is overigens helemaal niet duurder, alleen anders.
Wat dacht je van de realiteit van de zorg in plaats van de verwachting van medewerkers. Veel zorg valt gewoon niet in te plannen of standaardiseren en dat is wel gebeurd. Het is niet voor niets dat wijkteams weer zo populair zijn. Plus de bezuinigingen die wel erg ver doorgevoerd zijn onder het mom van de civil society. Wat hierboven ook beschreven werd bij een licht dementerende man zijn bed verschonen en daarna weer na de afdeling die je daarvoor in de steek hebt moeten laten. Dat heeft niets met verwachtingen van het personeel te maken, maar met bezuinigingen in de zorg waardoor er niet voldoende personeel meer is.
Verder ben ik het wel met je eens hoor.
Ik ben ervan overtuigd dat het werk in de zorg beter kan aansluiten bij de verwachtingen van de medewerkers. Maar daar is dan inderdaad wel hervorming voor nodig, een hervorming die indruist tegen de huidige manier van denken door managers en ook door de overheid. Daar waar ik denk dat we heen moeten is overigens helemaal niet duurder, alleen anders.
Wat dacht je van de realiteit van de zorg in plaats van de verwachting van medewerkers. Veel zorg valt gewoon niet in te plannen of standaardiseren en dat is wel gebeurd. Het is niet voor niets dat wijkteams weer zo populair zijn. Plus de bezuinigingen die wel erg ver doorgevoerd zijn onder het mom van de civil society. Wat hierboven ook beschreven werd bij een licht dementerende man zijn bed verschonen en daarna weer na de afdeling die je daarvoor in de steek hebt moeten laten. Dat heeft niets met verwachtingen van het personeel te maken, maar met bezuinigingen in de zorg waardoor er niet voldoende personeel meer is.
Verder ben ik het wel met je eens hoor.
maandag 29 november 2010 om 12:15
Ik ben verpleegkundige en op dit moment bezig aan een opleiding in een andere richting.
Ik vind bovenstaande bericht een logisch gevolg van de bezuinigingen, er wordt van mensen in de zorg verwacht dat ze met minder mensen gaan werken in minder uren en moeten dus veel meer werk verzetten voor hetzelfde loon. Dit heeft grote gevolgen voor de kwaliteit van zorg en voor mensen die wonen in een zorgvoorziening ook gevolgen voor de kwaliteit van leven.
Het is echt erg gesteld in sommige zorgvoorzieningen.
Ik ben dus erg blij met de door mij gemaakte keuze om een opleiding in een andere richting te doen.
Ik vind bovenstaande bericht een logisch gevolg van de bezuinigingen, er wordt van mensen in de zorg verwacht dat ze met minder mensen gaan werken in minder uren en moeten dus veel meer werk verzetten voor hetzelfde loon. Dit heeft grote gevolgen voor de kwaliteit van zorg en voor mensen die wonen in een zorgvoorziening ook gevolgen voor de kwaliteit van leven.
Het is echt erg gesteld in sommige zorgvoorzieningen.
Ik ben dus erg blij met de door mij gemaakte keuze om een opleiding in een andere richting te doen.
maandag 29 november 2010 om 12:17
maandag 29 november 2010 om 12:32
Ik overweeg ook weleens uit de zorg te gaan, maar heb nog steeds de stap niet genomen omdat ik het werk zelf erg leuk vind. En als iedereen die het even niet naar de zin heeft eruit stapt zijn er straks helemaal geen deskundige handen aan het bed meer.
Ik ben bang dat het ontvangen van zorg over enige tijd alleen nog is weggelegd voor de rijkere burger. Voor de rest krijgen de mensen van de overheid 3 keuzemogelijkheden:
* pil
* pistool
* enkeltje Hilton
Ik ben bang dat het ontvangen van zorg over enige tijd alleen nog is weggelegd voor de rijkere burger. Voor de rest krijgen de mensen van de overheid 3 keuzemogelijkheden:
* pil
* pistool
* enkeltje Hilton
maandag 29 november 2010 om 12:38
Male, ik ben het met je eens. Maar wanneer ik dus wel een idee heb, dan loop ik tegen een muur van weerstand. Ik ben wel altijd degene die signaleert en daar over begint. Aangezien ik één van de weinigen ben, word ik minder serieus genomen. Terwijl collega's klagen tegen of over elkaar, maar er niet mee aan de slag gaan. Dat is frustrerend en lijkt zo uitzichtloos. Bij het management hoef ik niet aan te kloppen. Zij denken echt dat ik de enige ben die moeite heeft met bepaalde dingen. Terwijl dat dus niet zo is. Om iets te bereiken heb je een team nodig. Wat ik nu vooral merk is dat er door de onvrede, kampen ontstaan. Dat wordt niet opgepikt door de leiding en het gevolg is dat wanneer ik het aangeef, er niets mee gedaan wordt, maar wanneer het de spuigaten uitloopt, de halve afdeling ontslag krijgt (echt gebeurt). Dan gaat het weer een paar weken goed en begint het gezeik opnieuw.
Wij krijgen opdrachten waar we niet aan kunnen voldoen en in plaats van te kijken waar het dan mis gaat en wat er aan te doen valt, wordt er met het vingertje gewezen.
Een simpel voorbeeld; bij agressie wordt er een formulier ingevuld. Wat gebeurde er, wat deed jij en wat deed de client. Dat is om te kijken wat het probleem is. Heeft de client iets meegemaakt? Is er gehaast gereageerd? Was het onrust bij de client en zo ja, komt dat doordat het personeel het druk had en onrust veroorzaakte?
Niemand vult zo'n formulier nog in. Sommigen hebben de angst dat ze dan bekend komen te staan als iemand die agressie veroorzaakt. Wat niet misplaatst is, want er is inderdaad eens iemand op het matje geroepen omdat zij braaf een formulier invulde, na elke agressieve bui van een client. Anderen vullen het niet in, omdat ze op tijd naar huis willen. Gevolg is dat niemand meer durft, maar de agressie blijft. Bij ons is het echt chaos. En helaas is dat bij anderen die ik spreek en ergens anders werken, niet anders.
Ik ga overigens slapen, ik heb de nacht. Ik kan niet meer helder formuleren.
Wij krijgen opdrachten waar we niet aan kunnen voldoen en in plaats van te kijken waar het dan mis gaat en wat er aan te doen valt, wordt er met het vingertje gewezen.
Een simpel voorbeeld; bij agressie wordt er een formulier ingevuld. Wat gebeurde er, wat deed jij en wat deed de client. Dat is om te kijken wat het probleem is. Heeft de client iets meegemaakt? Is er gehaast gereageerd? Was het onrust bij de client en zo ja, komt dat doordat het personeel het druk had en onrust veroorzaakte?
Niemand vult zo'n formulier nog in. Sommigen hebben de angst dat ze dan bekend komen te staan als iemand die agressie veroorzaakt. Wat niet misplaatst is, want er is inderdaad eens iemand op het matje geroepen omdat zij braaf een formulier invulde, na elke agressieve bui van een client. Anderen vullen het niet in, omdat ze op tijd naar huis willen. Gevolg is dat niemand meer durft, maar de agressie blijft. Bij ons is het echt chaos. En helaas is dat bij anderen die ik spreek en ergens anders werken, niet anders.
Ik ga overigens slapen, ik heb de nacht. Ik kan niet meer helder formuleren.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 29 november 2010 om 12:39
quote:kookwekkertje01 schreef op 29 november 2010 @ 12:04:
Cateautje, dat klopt. Mensen moeten zo lang mogelijk thuis blijven wonen. In het verpleeghuis waar ik werk, heb ik 's nachts soms de taak om naast mijn afdeling ook zorg te dragen voor mensen in de wijk, die thuis wonen. Bij calamiteiten, alarmeren ze en moet ik met de taxi naar hen toe. Dan laat ik mijn afdeling (dementerenden) alleen en tref ik soms vreselijke dingen aan. Verwarde man, in zijn ontlasting op bed. Bed was op de slaapkamer, 2 trappen omhoog. Geen traplift, hij slecht ter been. Hij was licht dementerend. Nadat ik zijn bed had verschoond, moest ik weer weg. Ik doe dat met pijn in mijn hart.Ik kan het me voorstellen. Ik zat laatst te kijken naar Andere tijden, over de bejaardenzorg in vroeger tijden, het was schrijnend en ik ben bang dat die tijden weer terugkomen.
Cateautje, dat klopt. Mensen moeten zo lang mogelijk thuis blijven wonen. In het verpleeghuis waar ik werk, heb ik 's nachts soms de taak om naast mijn afdeling ook zorg te dragen voor mensen in de wijk, die thuis wonen. Bij calamiteiten, alarmeren ze en moet ik met de taxi naar hen toe. Dan laat ik mijn afdeling (dementerenden) alleen en tref ik soms vreselijke dingen aan. Verwarde man, in zijn ontlasting op bed. Bed was op de slaapkamer, 2 trappen omhoog. Geen traplift, hij slecht ter been. Hij was licht dementerend. Nadat ik zijn bed had verschoond, moest ik weer weg. Ik doe dat met pijn in mijn hart.Ik kan het me voorstellen. Ik zat laatst te kijken naar Andere tijden, over de bejaardenzorg in vroeger tijden, het was schrijnend en ik ben bang dat die tijden weer terugkomen.
maandag 29 november 2010 om 12:44
Nou, om echt te bezuinigen kunnen we ook veel verder terug in de tijd. Iedereen die dement is, een soa heeft waar je gek van wordt wanneer je je niet laat behandelen en mensen met een stoornis, allemaal in een gekkenhuis.
Cateautje, weet je hoe de aflevering heet? Ik ga het opzoeken op afleveringgemist. Na mijn welverdiende 'nachtrust' of course.
Cateautje, weet je hoe de aflevering heet? Ik ga het opzoeken op afleveringgemist. Na mijn welverdiende 'nachtrust' of course.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
maandag 29 november 2010 om 12:50
quote:kookwekkertje01 schreef op 29 november 2010 @ 12:44:
Nou, om echt te bezuinigen kunnen we ook veel verder terug in de tijd. Iedereen die dement is, een soa heeft waar je gek van wordt wanneer je je niet laat behandelen en mensen met een stoornis, allemaal in een gekkenhuis.
Cateautje, weet je hoe de aflevering heet? Ik ga het opzoeken op afleveringgemist. Na mijn welverdiende 'nachtrust' of course.http://geschiedenis.vpro. ... fleveringen/november2010/
Nou, om echt te bezuinigen kunnen we ook veel verder terug in de tijd. Iedereen die dement is, een soa heeft waar je gek van wordt wanneer je je niet laat behandelen en mensen met een stoornis, allemaal in een gekkenhuis.
Cateautje, weet je hoe de aflevering heet? Ik ga het opzoeken op afleveringgemist. Na mijn welverdiende 'nachtrust' of course.http://geschiedenis.vpro. ... fleveringen/november2010/
maandag 29 november 2010 om 12:51
Het artikel verbaasde mij ook niet eerlijk gezegd,. Ik werk zelf ook in de zorg en merk bij mezelf ook die ontevredenheid. Ik heb nu 2,5 week vrij, moet woensdag weer aan het werk en mis het totaal niet. Ik heb dus ook niet zoveel zin om weer te gaan beginnen.
Zodra mijn man een vaste aanstelling krijgt, ga ik minder werken. Ik besteed mijn tijd liever aan mijn gezin en mijn webwinkel.
Zeven jaar geleden was dit anders. Ik leefde nog net niet voor mijn werk, maar het scheelde niet veel. Na het krijgen van een kind en een burnout/depressie als kadootje, liggen mijn prioriteiten gewoon ook heel anders.
De werkdruk in inmens en men verwacht veel van je. Te veel. En managers....daar zijn er gewoon teveel van. Ze hebben geen idee wat er op de werkvloer speelt, maar maken wel allerlei niet haalbare beslissingen welke vaak ten koste van patienten en werknemers.
Zo ontzettend jammer.......
Zodra mijn man een vaste aanstelling krijgt, ga ik minder werken. Ik besteed mijn tijd liever aan mijn gezin en mijn webwinkel.
Zeven jaar geleden was dit anders. Ik leefde nog net niet voor mijn werk, maar het scheelde niet veel. Na het krijgen van een kind en een burnout/depressie als kadootje, liggen mijn prioriteiten gewoon ook heel anders.
De werkdruk in inmens en men verwacht veel van je. Te veel. En managers....daar zijn er gewoon teveel van. Ze hebben geen idee wat er op de werkvloer speelt, maar maken wel allerlei niet haalbare beslissingen welke vaak ten koste van patienten en werknemers.
Zo ontzettend jammer.......
maandag 29 november 2010 om 12:53
quote:Cateautje schreef op 29 november 2010 @ 12:50:
[...]
http://geschiedenis.vpro. ... fleveringen/november2010/Thanks!
[...]
http://geschiedenis.vpro. ... fleveringen/november2010/Thanks!
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
