Actueel
alle pijlers
Vlucht MH17 Amsterdam Kuala Lumpur deel 3
donderdag 24 juli 2014 om 21:04
Hier komen wij vandaan,
Vlucht MH 17. Amsterdam Kuala Lumpur.
En hier praten wij verder over deze ramp.
Voor Star........
Vorige delen zijn hier te vinden;
Deel 1
Deel 2
Vlucht MH 17. Amsterdam Kuala Lumpur.
En hier praten wij verder over deze ramp.
Voor Star........
Vorige delen zijn hier te vinden;
Deel 1
Deel 2
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zaterdag 26 juli 2014 om 00:06
Ik weet bijna niet hoe ik het moet opschrijven. Toen ik hoorde over deze aanslag moest ik huilen. Dagen lang ging het niet meer uit mijn hoofd. De nationale dag van rouw, de stoet lijkwagens op de snelweg, het heeft allemaal diepe indruk op me gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk voor de nabestaanden, vrienden, collega's en iedereen die op een andere manier betrokken is.
Maar nu, een week later, krijg ik ondanks alles een beetje de kriebels van de tv. Het wordt tijd dat nieuws uitzendingen weer eens andere onderwerpen krijgen. Het wordt tijd dat de aandacht iets verslapt. De mensen rondom de nabestaanden zullen wel blijven, maar het lijkt me ook niet goed voor de nabestaanden om dag in dag uit op radio en tv geconfronteerd te worden met dit vreselijke drama. Het leven van de nabestaanden staat wat langer stil, dat begrijp ik, maar zij hebben er niets aan als het hele land blijft rouwen. Ik pleit er dan ook voor dat iedereen die er wat verder van af staat weer nuchter doorgaat met leven. Dan komt er m.i. ook meer ruimte om de werkelijke behoeften van nabestaanden te zien en ruimte om hen zoveel mogelijk bij te staan daar waar nodig.
Misschien vinden jullie mij respectloos, maar echt ik denk dat na de eerste schok de massahysterie moet wijken voor ons gezonde nuchtere verstand om zo met zijn allen sterker te zijn in de afwikkeling van deze kwestie.
Maar nu, een week later, krijg ik ondanks alles een beetje de kriebels van de tv. Het wordt tijd dat nieuws uitzendingen weer eens andere onderwerpen krijgen. Het wordt tijd dat de aandacht iets verslapt. De mensen rondom de nabestaanden zullen wel blijven, maar het lijkt me ook niet goed voor de nabestaanden om dag in dag uit op radio en tv geconfronteerd te worden met dit vreselijke drama. Het leven van de nabestaanden staat wat langer stil, dat begrijp ik, maar zij hebben er niets aan als het hele land blijft rouwen. Ik pleit er dan ook voor dat iedereen die er wat verder van af staat weer nuchter doorgaat met leven. Dan komt er m.i. ook meer ruimte om de werkelijke behoeften van nabestaanden te zien en ruimte om hen zoveel mogelijk bij te staan daar waar nodig.
Misschien vinden jullie mij respectloos, maar echt ik denk dat na de eerste schok de massahysterie moet wijken voor ons gezonde nuchtere verstand om zo met zijn allen sterker te zijn in de afwikkeling van deze kwestie.
Alles komt goed
zaterdag 26 juli 2014 om 00:08
quote:StoraHuntur schreef op 25 juli 2014 @ 23:59:
Nee, en hoe verklaren de schuldigen dat ooit aan hun "eigen mensen"?
Nou ja, dat ze dachten dat het een Anotov was denk ik, en een vergissing. En hoe ongelukkig ook, persoonlijk vind ik dat met wat ik nu weet eigenlijk wel legitiem, en als ik daar woonde (en volgestopt werd met anti Oekraïne propaganda als bonus) zou ik het denk ik voldoende vinden.
Vergeet niet dat Oekraïne daar ook flatgebouwen plat schiet. Het is "gewoon" oorlog daar, en ik geloof wel dat ze dachten dat ze de vijand neerhaalden. Perongeluk burgerslachtoffers maken gebeurt gewoon heel erg veel. Dagelijs. Hoe erg het ook is.
Nee, en hoe verklaren de schuldigen dat ooit aan hun "eigen mensen"?
Nou ja, dat ze dachten dat het een Anotov was denk ik, en een vergissing. En hoe ongelukkig ook, persoonlijk vind ik dat met wat ik nu weet eigenlijk wel legitiem, en als ik daar woonde (en volgestopt werd met anti Oekraïne propaganda als bonus) zou ik het denk ik voldoende vinden.
Vergeet niet dat Oekraïne daar ook flatgebouwen plat schiet. Het is "gewoon" oorlog daar, en ik geloof wel dat ze dachten dat ze de vijand neerhaalden. Perongeluk burgerslachtoffers maken gebeurt gewoon heel erg veel. Dagelijs. Hoe erg het ook is.
zaterdag 26 juli 2014 om 00:11
quote:StoraHuntur schreef op 25 juli 2014 @ 23:57:
[...]
Dat vroeg ik me ook af! Ik heb het condoleance register hier op het consulaat getekend, maar gaat dat dan naar één of ander ministerie en dan de archieven in?
Ik tekende het vooral voor de nabestaanden; maar of die daar ooit weet van krijgen?Zouden daar niet gewoon kopieen van gemaakt worden voor alle nabestaanden? De staat zou ze allemaal samen kunnen voegen, en er dan een boekachtig iets van maken voor alle nabestaanden? Ik zou het als nabestaande wel willen hebben. Zou er niet gelijk in kunnen kijken, te confronterend denk ik, al die persoonlijke schrijfseltjes, maar het lijkt me fijn om daar later, misschien zelfs na jaren eens in te kunnen lezen.
[...]
Dat vroeg ik me ook af! Ik heb het condoleance register hier op het consulaat getekend, maar gaat dat dan naar één of ander ministerie en dan de archieven in?
Ik tekende het vooral voor de nabestaanden; maar of die daar ooit weet van krijgen?Zouden daar niet gewoon kopieen van gemaakt worden voor alle nabestaanden? De staat zou ze allemaal samen kunnen voegen, en er dan een boekachtig iets van maken voor alle nabestaanden? Ik zou het als nabestaande wel willen hebben. Zou er niet gelijk in kunnen kijken, te confronterend denk ik, al die persoonlijke schrijfseltjes, maar het lijkt me fijn om daar later, misschien zelfs na jaren eens in te kunnen lezen.
zaterdag 26 juli 2014 om 00:17
quote:Cadou schreef op 26 juli 2014 @ 00:11:
Zouden daar niet gewoon kopieen van gemaakt worden voor alle nabestaanden? De staat zou ze allemaal samen kunnen voegen, en er dan een boekachtig iets van maken voor alle nabestaanden? Ik zou het als nabestaande wel willen hebben. Zou er niet gelijk in kunnen kijken, te confronterend denk ik, al die persoonlijke schrijfseltjes, maar het lijkt me fijn om daar later, misschien zelfs na jaren eens in te kunnen lezen.Hier had ik ook aan gedacht, maar volgens mij is dit zo'n uitzonderlijke situatie, en zijn er zo veel condoleanceregisters dat je een halve bibliotheek zou krijgen.
Zouden daar niet gewoon kopieen van gemaakt worden voor alle nabestaanden? De staat zou ze allemaal samen kunnen voegen, en er dan een boekachtig iets van maken voor alle nabestaanden? Ik zou het als nabestaande wel willen hebben. Zou er niet gelijk in kunnen kijken, te confronterend denk ik, al die persoonlijke schrijfseltjes, maar het lijkt me fijn om daar later, misschien zelfs na jaren eens in te kunnen lezen.Hier had ik ook aan gedacht, maar volgens mij is dit zo'n uitzonderlijke situatie, en zijn er zo veel condoleanceregisters dat je een halve bibliotheek zou krijgen.
zaterdag 26 juli 2014 om 00:19
quote:lesleya schreef op 26 juli 2014 @ 00:06:
Ik weet bijna niet hoe ik het moet opschrijven. Toen ik hoorde over deze aanslag moest ik huilen. Dagen lang ging het niet meer uit mijn hoofd. De nationale dag van rouw, de stoet lijkwagens op de snelweg, het heeft allemaal diepe indruk op me gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk voor de nabestaanden, vrienden, collega's en iedereen die op een andere manier betrokken is.
Maar nu, een week later, krijg ik ondanks alles een beetje de kriebels van de tv. Het wordt tijd dat nieuws uitzendingen weer eens andere onderwerpen krijgen. Het wordt tijd dat de aandacht iets verslapt. De mensen rondom de nabestaanden zullen wel blijven, maar het lijkt me ook niet goed voor de nabestaanden om dag in dag uit op radio en tv geconfronteerd te worden met dit vreselijke drama. Het leven van de nabestaanden staat wat langer stil, dat begrijp ik, maar zij hebben er niets aan als het hele land blijft rouwen. Ik pleit er dan ook voor dat iedereen die er wat verder van af staat weer nuchter doorgaat met leven. Dan komt er m.i. ook meer ruimte om de werkelijke behoeften van nabestaanden te zien en ruimte om hen zoveel mogelijk bij te staan daar waar nodig.
Misschien vinden jullie mij respectloos, maar echt ik denk dat na de eerste schok de massahysterie moet wijken voor ons gezonde nuchtere verstand om zo met zijn allen sterker te zijn in de afwikkeling van deze kwestie.
Hou op joh, zolang de kisten nog met tig tegelijk landen leef ik mee zoveel ik wil. Omdat iedere kist mss wel een slachtoffer ligt die nog niet waardig is behandelt sinds de ramp. Dáárom, omdat één ieder van 298 slachtoffers het zelfde verdient. Noem jij het maar massahysterie ik noem het de mensen naar huis (cq. naar veilig grondgebied) brengen.
Want jij zegt eigenlijk dat massahysterie oke is voor de eerste 100 slachtoffers maar dat het daarna maar 's moet ophouden
Ik weet bijna niet hoe ik het moet opschrijven. Toen ik hoorde over deze aanslag moest ik huilen. Dagen lang ging het niet meer uit mijn hoofd. De nationale dag van rouw, de stoet lijkwagens op de snelweg, het heeft allemaal diepe indruk op me gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk voor de nabestaanden, vrienden, collega's en iedereen die op een andere manier betrokken is.
Maar nu, een week later, krijg ik ondanks alles een beetje de kriebels van de tv. Het wordt tijd dat nieuws uitzendingen weer eens andere onderwerpen krijgen. Het wordt tijd dat de aandacht iets verslapt. De mensen rondom de nabestaanden zullen wel blijven, maar het lijkt me ook niet goed voor de nabestaanden om dag in dag uit op radio en tv geconfronteerd te worden met dit vreselijke drama. Het leven van de nabestaanden staat wat langer stil, dat begrijp ik, maar zij hebben er niets aan als het hele land blijft rouwen. Ik pleit er dan ook voor dat iedereen die er wat verder van af staat weer nuchter doorgaat met leven. Dan komt er m.i. ook meer ruimte om de werkelijke behoeften van nabestaanden te zien en ruimte om hen zoveel mogelijk bij te staan daar waar nodig.
Misschien vinden jullie mij respectloos, maar echt ik denk dat na de eerste schok de massahysterie moet wijken voor ons gezonde nuchtere verstand om zo met zijn allen sterker te zijn in de afwikkeling van deze kwestie.
Hou op joh, zolang de kisten nog met tig tegelijk landen leef ik mee zoveel ik wil. Omdat iedere kist mss wel een slachtoffer ligt die nog niet waardig is behandelt sinds de ramp. Dáárom, omdat één ieder van 298 slachtoffers het zelfde verdient. Noem jij het maar massahysterie ik noem het de mensen naar huis (cq. naar veilig grondgebied) brengen.
Want jij zegt eigenlijk dat massahysterie oke is voor de eerste 100 slachtoffers maar dat het daarna maar 's moet ophouden
zaterdag 26 juli 2014 om 00:35
zaterdag 26 juli 2014 om 00:37
quote:lesleya schreef op 26 juli 2014 @ 00:06:
Ik weet bijna niet hoe ik het moet opschrijven. Toen ik hoorde over deze aanslag moest ik huilen. Dagen lang ging het niet meer uit mijn hoofd. De nationale dag van rouw, de stoet lijkwagens op de snelweg, het heeft allemaal diepe indruk op me gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk voor de nabestaanden, vrienden, collega's en iedereen die op een andere manier betrokken is.
Maar nu, een week later, krijg ik ondanks alles een beetje de kriebels van de tv. Het wordt tijd dat nieuws uitzendingen weer eens andere onderwerpen krijgen. Het wordt tijd dat de aandacht iets verslapt. De mensen rondom de nabestaanden zullen wel blijven, maar het lijkt me ook niet goed voor de nabestaanden om dag in dag uit op radio en tv geconfronteerd te worden met dit vreselijke drama. Het leven van de nabestaanden staat wat langer stil, dat begrijp ik, maar zij hebben er niets aan als het hele land blijft rouwen. Ik pleit er dan ook voor dat iedereen die er wat verder van af staat weer nuchter doorgaat met leven. Dan komt er m.i. ook meer ruimte om de werkelijke behoeften van nabestaanden te zien en ruimte om hen zoveel mogelijk bij te staan daar waar nodig.
Misschien vinden jullie mij respectloos, maar echt ik denk dat na de eerste schok de massahysterie moet wijken voor ons gezonde nuchtere verstand om zo met zijn allen sterker te zijn in de afwikkeling van deze kwestie.Hoe kan de aandacht verslappen? We're in this together, niet alleen met ons medeleven met de slachtoffers en nabestaanden, maar ons land is wel in een hele rare positie geraakt. De hele wereld kijkt mee, er worden mensen onbewapend en wellicht nog bewapend naar een oorlogsgebied gestuurd, de daders moeten gezocht en berecht worden, er worden waarschijnlijk sancties gelegd die gevolgen kunnen hebben voor ons land, Europa of wellicht de hele wereld. Hoe kan onze aandacht voor deze ongelofelijk trieste gebeurtenis verslappen?
Ik weet bijna niet hoe ik het moet opschrijven. Toen ik hoorde over deze aanslag moest ik huilen. Dagen lang ging het niet meer uit mijn hoofd. De nationale dag van rouw, de stoet lijkwagens op de snelweg, het heeft allemaal diepe indruk op me gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk voor de nabestaanden, vrienden, collega's en iedereen die op een andere manier betrokken is.
Maar nu, een week later, krijg ik ondanks alles een beetje de kriebels van de tv. Het wordt tijd dat nieuws uitzendingen weer eens andere onderwerpen krijgen. Het wordt tijd dat de aandacht iets verslapt. De mensen rondom de nabestaanden zullen wel blijven, maar het lijkt me ook niet goed voor de nabestaanden om dag in dag uit op radio en tv geconfronteerd te worden met dit vreselijke drama. Het leven van de nabestaanden staat wat langer stil, dat begrijp ik, maar zij hebben er niets aan als het hele land blijft rouwen. Ik pleit er dan ook voor dat iedereen die er wat verder van af staat weer nuchter doorgaat met leven. Dan komt er m.i. ook meer ruimte om de werkelijke behoeften van nabestaanden te zien en ruimte om hen zoveel mogelijk bij te staan daar waar nodig.
Misschien vinden jullie mij respectloos, maar echt ik denk dat na de eerste schok de massahysterie moet wijken voor ons gezonde nuchtere verstand om zo met zijn allen sterker te zijn in de afwikkeling van deze kwestie.Hoe kan de aandacht verslappen? We're in this together, niet alleen met ons medeleven met de slachtoffers en nabestaanden, maar ons land is wel in een hele rare positie geraakt. De hele wereld kijkt mee, er worden mensen onbewapend en wellicht nog bewapend naar een oorlogsgebied gestuurd, de daders moeten gezocht en berecht worden, er worden waarschijnlijk sancties gelegd die gevolgen kunnen hebben voor ons land, Europa of wellicht de hele wereld. Hoe kan onze aandacht voor deze ongelofelijk trieste gebeurtenis verslappen?
zaterdag 26 juli 2014 om 00:57
quote:mali30 schreef op 25 juli 2014 @ 22:20:
Ja Eindeloos, het was een heel apart moment. ik schoot gelijk vol.
Maar ik ben ontzettende trots op dit kleine land wat toch zo groots kan zijn op momenten dat we het echt nodig hebben!En die trots deel ik met jou Mali, voor de volle 100 %.
Ja Eindeloos, het was een heel apart moment. ik schoot gelijk vol.
Maar ik ben ontzettende trots op dit kleine land wat toch zo groots kan zijn op momenten dat we het echt nodig hebben!En die trots deel ik met jou Mali, voor de volle 100 %.
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
zaterdag 26 juli 2014 om 00:58
quote:lesleya schreef op 26 juli 2014 @ 00:06:
Ik weet bijna niet hoe ik het moet opschrijven. Toen ik hoorde over deze aanslag moest ik huilen. Dagen lang ging het niet meer uit mijn hoofd. De nationale dag van rouw, de stoet lijkwagens op de snelweg, het heeft allemaal diepe indruk op me gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk voor de nabestaanden, vrienden, collega's en iedereen die op een andere manier betrokken is.
Maar nu, een week later, krijg ik ondanks alles een beetje de kriebels van de tv. Het wordt tijd dat nieuws uitzendingen weer eens andere onderwerpen krijgen. Het wordt tijd dat de aandacht iets verslapt. De mensen rondom de nabestaanden zullen wel blijven, maar het lijkt me ook niet goed voor de nabestaanden om dag in dag uit op radio en tv geconfronteerd te worden met dit vreselijke drama. Het leven van de nabestaanden staat wat langer stil, dat begrijp ik, maar zij hebben er niets aan als het hele land blijft rouwen. Ik pleit er dan ook voor dat iedereen die er wat verder van af staat weer nuchter doorgaat met leven. Dan komt er m.i. ook meer ruimte om de werkelijke behoeften van nabestaanden te zien en ruimte om hen zoveel mogelijk bij te staan daar waar nodig.
Misschien vinden jullie mij respectloos, maar echt ik denk dat na de eerste schok de massahysterie moet wijken voor ons gezonde nuchtere verstand om zo met zijn allen sterker te zijn in de afwikkeling van deze kwestie.
Ik herken het gevoel dat het op een bepaald moment te veel wordt. Ik heb vandaag op een zeker moment het nieuws uitgezet. Weggezapt naar een hersenloos programma. De tv uiteindelijk uitgezet.
Voor mij hoeft niemand de programmering aan te passen omdat het mij te veel wordt. Ik heb niemand verloren. Het hele land rouwt maar omdat ik er de kriebels van krijg moet iedereen maar weer doorgaan met het leven?
Ik weet bijna niet hoe ik het moet opschrijven. Toen ik hoorde over deze aanslag moest ik huilen. Dagen lang ging het niet meer uit mijn hoofd. De nationale dag van rouw, de stoet lijkwagens op de snelweg, het heeft allemaal diepe indruk op me gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk voor de nabestaanden, vrienden, collega's en iedereen die op een andere manier betrokken is.
Maar nu, een week later, krijg ik ondanks alles een beetje de kriebels van de tv. Het wordt tijd dat nieuws uitzendingen weer eens andere onderwerpen krijgen. Het wordt tijd dat de aandacht iets verslapt. De mensen rondom de nabestaanden zullen wel blijven, maar het lijkt me ook niet goed voor de nabestaanden om dag in dag uit op radio en tv geconfronteerd te worden met dit vreselijke drama. Het leven van de nabestaanden staat wat langer stil, dat begrijp ik, maar zij hebben er niets aan als het hele land blijft rouwen. Ik pleit er dan ook voor dat iedereen die er wat verder van af staat weer nuchter doorgaat met leven. Dan komt er m.i. ook meer ruimte om de werkelijke behoeften van nabestaanden te zien en ruimte om hen zoveel mogelijk bij te staan daar waar nodig.
Misschien vinden jullie mij respectloos, maar echt ik denk dat na de eerste schok de massahysterie moet wijken voor ons gezonde nuchtere verstand om zo met zijn allen sterker te zijn in de afwikkeling van deze kwestie.
Ik herken het gevoel dat het op een bepaald moment te veel wordt. Ik heb vandaag op een zeker moment het nieuws uitgezet. Weggezapt naar een hersenloos programma. De tv uiteindelijk uitgezet.
Voor mij hoeft niemand de programmering aan te passen omdat het mij te veel wordt. Ik heb niemand verloren. Het hele land rouwt maar omdat ik er de kriebels van krijg moet iedereen maar weer doorgaan met het leven?
Ga in therapie!
zaterdag 26 juli 2014 om 01:08
O ja dat krantenartikel. Ik ben halverwege gestopt met lezen. De eerste alinea's gingen over de vrouw waarbij een passagier van het vliegtuig bij haar door het dak kwam. De tweede alinea ging iver wat de dorpsbewoners aantroffen en de allesoverheersende geur. Ik moet zeggen dat het artikel "fijn" en objectief is geschreven. Zoals je van de Novaja Gazeta kunt verwachten want het is ern goede krant.
zaterdag 26 juli 2014 om 01:45
quote:StoraHuntur schreef op 26 juli 2014 @ 00:26:
En wie bepaald dat dan, of het massahysterie is of niet? Want daar doen niemand aan mee, als je het vraagt. Wat doen wij dan? Mee aan de massa hysterie? Of zijn wij dan zo anders?Je dompelen in andermans rouw vind ik massahysterie. En volgens mij gebeurt dit op het moment aan de lopende band.
En wie bepaald dat dan, of het massahysterie is of niet? Want daar doen niemand aan mee, als je het vraagt. Wat doen wij dan? Mee aan de massa hysterie? Of zijn wij dan zo anders?Je dompelen in andermans rouw vind ik massahysterie. En volgens mij gebeurt dit op het moment aan de lopende band.
zaterdag 26 juli 2014 om 01:56
quote:Manonna schreef op 26 juli 2014 @ 01:45:
[...]
Je dompelen in andermans rouw vind ik massahysterie. En volgens mij gebeurt dit op het moment aan de lopende band.
Hier ben ik het wel mee eens
Ik vind het moeilijk, Mij heeft het ook erg geraakt, maar niet persoonlijk als in iemand verloren.
Weet dus ook niet precies wat ik moet/mag voelen; ik ben geen nabestaande, het is niet mijn verdriet, wil er niet mee aan de haal gaan zeg maar
[...]
Je dompelen in andermans rouw vind ik massahysterie. En volgens mij gebeurt dit op het moment aan de lopende band.
Hier ben ik het wel mee eens
Ik vind het moeilijk, Mij heeft het ook erg geraakt, maar niet persoonlijk als in iemand verloren.
Weet dus ook niet precies wat ik moet/mag voelen; ik ben geen nabestaande, het is niet mijn verdriet, wil er niet mee aan de haal gaan zeg maar
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 26 juli 2014 om 02:14
zaterdag 26 juli 2014 om 02:25
Ik heb het hier best moeilijk mee
Heb wel behoefte om gezichten en verhalen achter de slachtoffers te weten, maar voel me hier dan ook weer schuldig over.
De bloemen bij Schiphol, de stille tochten en condoleanceregisters en de RIP en Respect! op facebook heb ik dan minder tot niets mee
Heb wel behoefte om gezichten en verhalen achter de slachtoffers te weten, maar voel me hier dan ook weer schuldig over.
De bloemen bij Schiphol, de stille tochten en condoleanceregisters en de RIP en Respect! op facebook heb ik dan minder tot niets mee
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 26 juli 2014 om 03:41
quote:jellywobble schreef op 26 juli 2014 @ 00:33:
[...]
scamp heeft niets anders te doen dan het nieuws volgen.Wat een nare opmerking, ik neem aan dat je Scamp niet kent, anders zou je niet zo denigrerend uit de hoek komen .
[...]
scamp heeft niets anders te doen dan het nieuws volgen.Wat een nare opmerking, ik neem aan dat je Scamp niet kent, anders zou je niet zo denigrerend uit de hoek komen .
Ontbijt: Een Smoothie banaan Lunch: Een cracker/avocado en guinoa salade Diner:57 pizza broodjes,13 donuts,2 bakken gefrituurde kipkluif, 9 Rosé
