Actueel
alle pijlers
Vooruitgang in de zorg of toch niet?
dinsdag 6 december 2011 om 12:48
Een eigenschap van onze huidige cultuur is het geloof in vooruitgang, een geloof wat zich sinds de verlichting steeds verder heeft ontwikkeld. Ook in de zorg heerst dit geloof, maar gaan we nu eigenlijk wel vooruit of stapelen de problemen zich op?
Vanuit mijn studie zie ik vooruitgang in de zorg als het ontwikkelen van behandelmethodes waardoor patiënten effectiever en/of minder invasief geholpen kunnen worden. Hoe zien jullie vooruitgang in de zorg? (en waardoor komt dit beeld, bv ervaring/achtergrond)
Vanuit mijn studie zie ik vooruitgang in de zorg als het ontwikkelen van behandelmethodes waardoor patiënten effectiever en/of minder invasief geholpen kunnen worden. Hoe zien jullie vooruitgang in de zorg? (en waardoor komt dit beeld, bv ervaring/achtergrond)
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 6 december 2011 om 12:51
dinsdag 6 december 2011 om 12:53
Je moet onderscheid maken in de vooruitgang tussen de medische wetenschap; wat is er allemaal mogelijk aan behandelingen. En wat gebeurt er in de dagelijkse praktijk in ziekenhuizen, huisartsenpraktijken, behandelcentra, revalidatiecentra enzovoorts? En misschien moet je de farmaceutische industrie in deze beschouwing ook nog een hokje geven. Het geheel, daarin speelt zoveel meer een rol dan alleen het streven naar vooruitgang. Wat voor de politiek vooruitgang is, of voor de farmaceutische industrie of een ziekenhuis, is niet noodzakelijkerwijs een (evenredige) vooruitgang voor de patient.
dinsdag 6 december 2011 om 13:03
Avril, daar heb je helemaal gelijk in. Dat is een van de redenen dat ik benieuwd ben naar meningen en waar die vandaan komt.
Je hebt inderdaad verschillende groepen die vooruitgang mogelijk allemaal anders zien, de wetenschap, de politiek, de dagelijkse praktijk, de patiënt, de (farmaceutische) industrie.
Kijk je vanuit het oogpunt van de patiënt dan kom je denk ik uit bij wat BGB zei. Een patiënt wil naast dat zijn aandoening wordt behandelt vooral aandacht van de behandelaar.
De politiek wil alles goedkoper en het liefst tegelijkertijd ook beter (en sneller). Waardoor er weer conflicten kunnen ontstaan met de dagelijkse praktijk/beelden van een patiënt. Als je op een gebied vooruitgaat, ontwikkelen er dan op een ander gebied niet automatisch problemen/onvrede? Zou er een manier zijn waarmee we alle groepen tevreden kunnen stellen?
Je hebt inderdaad verschillende groepen die vooruitgang mogelijk allemaal anders zien, de wetenschap, de politiek, de dagelijkse praktijk, de patiënt, de (farmaceutische) industrie.
Kijk je vanuit het oogpunt van de patiënt dan kom je denk ik uit bij wat BGB zei. Een patiënt wil naast dat zijn aandoening wordt behandelt vooral aandacht van de behandelaar.
De politiek wil alles goedkoper en het liefst tegelijkertijd ook beter (en sneller). Waardoor er weer conflicten kunnen ontstaan met de dagelijkse praktijk/beelden van een patiënt. Als je op een gebied vooruitgaat, ontwikkelen er dan op een ander gebied niet automatisch problemen/onvrede? Zou er een manier zijn waarmee we alle groepen tevreden kunnen stellen?
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 6 december 2011 om 13:09
Ik werk als verpleegkundige.
En ik zie totaal geen vooruitgang in de zorg. ( misschien inderdaad in behandelplannen en medicatie, maar niet bij de zorg aan bed ).
Laat ze liever tijd en geld besteden aan meer personeel!
Het is echt absurd met hoe weinig personeel wij alles moeten doen, en dan nog niet gesproken over het salaris.
Ik doe het werk met veel liefde voor alle mensen, en zou graag veel meer tijd voor ze willen hebben.
Iemand die naar de WC wilt, moet soms wel 15 min wachten als het niet langer is, en hoe hard ik ook ren, het lukt niet, en dat moet ik maar accepteren, anders ga je er zelf aan onder door.
En zo denkt iedereen op het werk erover. Wat we ook doen of vragen, meer personeel komt er niet. Er wordt altijd beterschap beloofd, maar wij zien er niets van.
Zo, mijn hart is gelucht, haha.
En ik zie totaal geen vooruitgang in de zorg. ( misschien inderdaad in behandelplannen en medicatie, maar niet bij de zorg aan bed ).
Laat ze liever tijd en geld besteden aan meer personeel!
Het is echt absurd met hoe weinig personeel wij alles moeten doen, en dan nog niet gesproken over het salaris.
Ik doe het werk met veel liefde voor alle mensen, en zou graag veel meer tijd voor ze willen hebben.
Iemand die naar de WC wilt, moet soms wel 15 min wachten als het niet langer is, en hoe hard ik ook ren, het lukt niet, en dat moet ik maar accepteren, anders ga je er zelf aan onder door.
En zo denkt iedereen op het werk erover. Wat we ook doen of vragen, meer personeel komt er niet. Er wordt altijd beterschap beloofd, maar wij zien er niets van.
Zo, mijn hart is gelucht, haha.
dinsdag 6 december 2011 om 13:10
Ik werk ruim 20 jaar (met een paar x er even tussenuit) in de zorg.
Nee, ik zie geen vooruitgang.
De tijd die we aan de mensen kunnen/mogen besteden wordt steeds minder.
Dingen die tot de basiszorg behoren gebeuren nu alleen nog als er tijd over is, bijvoorbeeld nagels knippen, douchen, haren wassen dit gebeurt soms echt weken niet. Een rustig praatje maken is er praktisch niet meer bij, tijdens de verzorging praat je met de cliënt, en vervolgens de rest van de dag bijna niet meer.
Er gaat meer en meer tijd zitten in administratieve taken waardoor de tijd die je aan de mensen kunt besteden weer minder wordt.
Besluiten worden gemaakt vanuit de hogere functies, mensen die op een kantoor zitten en geen idee hebben wat er zich op de werkvloer afspeelt.
Vroeger konden we bij mensen gaan zitten als ze op sterven lagen en geen familie hadden, tegenwoordig is die tijd er gewoon niet en is de kans dat iemand helemaal alleen sterft heel groot.
Ik vraag me wel eens af of ik dit wil werken op deze manier, en het antwoord is dan NEE,
ben dus nu aan het solliciteren.
Natuurlijk is het mooi dat de medische wetenschap zich ontwikkelt, waar men vroeger aan stierf, kan je nu voor behandeld worden.
Dat geeft dan vervolgens weer nieuwe problemen zoals vergrijzing, meer ouderen in zorgcentra/verpleeghuizen, dus meer handen aan het bed nodig die steeds moeilijker te krijgen zijn omdat de werkomstandigheden steeds minder prettig zijn.
Nee, ik zie geen vooruitgang.
De tijd die we aan de mensen kunnen/mogen besteden wordt steeds minder.
Dingen die tot de basiszorg behoren gebeuren nu alleen nog als er tijd over is, bijvoorbeeld nagels knippen, douchen, haren wassen dit gebeurt soms echt weken niet. Een rustig praatje maken is er praktisch niet meer bij, tijdens de verzorging praat je met de cliënt, en vervolgens de rest van de dag bijna niet meer.
Er gaat meer en meer tijd zitten in administratieve taken waardoor de tijd die je aan de mensen kunt besteden weer minder wordt.
Besluiten worden gemaakt vanuit de hogere functies, mensen die op een kantoor zitten en geen idee hebben wat er zich op de werkvloer afspeelt.
Vroeger konden we bij mensen gaan zitten als ze op sterven lagen en geen familie hadden, tegenwoordig is die tijd er gewoon niet en is de kans dat iemand helemaal alleen sterft heel groot.
Ik vraag me wel eens af of ik dit wil werken op deze manier, en het antwoord is dan NEE,
ben dus nu aan het solliciteren.
Natuurlijk is het mooi dat de medische wetenschap zich ontwikkelt, waar men vroeger aan stierf, kan je nu voor behandeld worden.
Dat geeft dan vervolgens weer nieuwe problemen zoals vergrijzing, meer ouderen in zorgcentra/verpleeghuizen, dus meer handen aan het bed nodig die steeds moeilijker te krijgen zijn omdat de werkomstandigheden steeds minder prettig zijn.
dinsdag 6 december 2011 om 13:12
Nee, er is geen manier om alle groepen tevreden te stellen. Er zal altijd sprake zijn van belangenverstrengeling. Tenzij er uit de hemel een enorme zak geld komt vallen en de farmaceutische en zorgverzekeringssector non profit zouden worden.
Er zijn twee programma's in de VS (ala zembla en tegenlicht) genaamd dateline en frontline, die hele interessante reportages hebben over medische kwesties. Deze bijvoorbeeld
Ik weet even niet welke van de twee, deze hadden aandacht besteed aan de keerzijde van ver ontwikkelde behandelmethodes. Legio patienten met ernstige acute kwesties (denk aan intensive care, ongelukken, hartaanval, hersenbeschadigingen, hersenbloeding/infarct) die met moderne methodes overleven. Maar hoe? Duizenden patienten gaat het goed af, duizenden patienten die toch komen te overlijden, maar er zijn ook duizenden patienten die tussen het wal en het schip vallen met deze moderne methoden. Ze overleven het, maar liggen dan aan de beademing. Liggen te liggen, geen uitzicht op verbetering. Schrijnende kwesties. Ook dit komt voort uit vooruitgang. Dit vraagstuk speelt ook op mijn neonatologie, ze kunnen ze vanaf steeds prematuurder in leven houden, maar niet zelden resulteert dit in zwaar beschadigde kinderen. Ook een resultaat van de vooruitgang. Vooruitgang maakt meer mogelijk, maar maakt niet alleen het gewenste mogelijk maar ook het ongewenste.
Er zijn twee programma's in de VS (ala zembla en tegenlicht) genaamd dateline en frontline, die hele interessante reportages hebben over medische kwesties. Deze bijvoorbeeld
Ik weet even niet welke van de twee, deze hadden aandacht besteed aan de keerzijde van ver ontwikkelde behandelmethodes. Legio patienten met ernstige acute kwesties (denk aan intensive care, ongelukken, hartaanval, hersenbeschadigingen, hersenbloeding/infarct) die met moderne methodes overleven. Maar hoe? Duizenden patienten gaat het goed af, duizenden patienten die toch komen te overlijden, maar er zijn ook duizenden patienten die tussen het wal en het schip vallen met deze moderne methoden. Ze overleven het, maar liggen dan aan de beademing. Liggen te liggen, geen uitzicht op verbetering. Schrijnende kwesties. Ook dit komt voort uit vooruitgang. Dit vraagstuk speelt ook op mijn neonatologie, ze kunnen ze vanaf steeds prematuurder in leven houden, maar niet zelden resulteert dit in zwaar beschadigde kinderen. Ook een resultaat van de vooruitgang. Vooruitgang maakt meer mogelijk, maar maakt niet alleen het gewenste mogelijk maar ook het ongewenste.
dinsdag 6 december 2011 om 13:21
quote:_avril_ schreef op 06 december 2011 @ 13:12:
Ik weet even niet welke van de twee, deze hadden aandacht besteed aan de keerzijde van ver ontwikkelde behandelmethodes. Ik vond zelf deze aflevering van zembla erg indrukwekkend, over het effect van reanimatie (wat dus vergelijkbaar is met wat jij schrijft):
niet reanimeren aub-zembla
Ik weet even niet welke van de twee, deze hadden aandacht besteed aan de keerzijde van ver ontwikkelde behandelmethodes. Ik vond zelf deze aflevering van zembla erg indrukwekkend, over het effect van reanimatie (wat dus vergelijkbaar is met wat jij schrijft):
niet reanimeren aub-zembla
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 6 december 2011 om 13:30
quote:neweve schreef op 06 december 2011 @ 13:23:
@marisje en mamsky, wat zien jullie naast meer verpleegkundige/handen als een mogelijke oplossing om dit (aandachts)probleem op te lossen?
Ik vind je insteek van het topic interessant en goed hoor, maar je stelt nu vragen waar je zelf naar aanleiding van hun verhalen al een antwoord op kan geven. Niet dat je niet uit interesse de mening van mensen uit het vak mag vragen. Maar ze schrijven al; te weinig personeel en te veel administratieve taken, en mensen die beslissingen nemen terwijl ze niet weten wat er op de werkvloer speelt. Oplossing: meer geld, meer personeel, administratieve taken verminderen (uit besteden) en beslissingsbevoegheid difuus maken en management moet de werkvloer op.
Bottom line: it is all about the money.
@marisje en mamsky, wat zien jullie naast meer verpleegkundige/handen als een mogelijke oplossing om dit (aandachts)probleem op te lossen?
Ik vind je insteek van het topic interessant en goed hoor, maar je stelt nu vragen waar je zelf naar aanleiding van hun verhalen al een antwoord op kan geven. Niet dat je niet uit interesse de mening van mensen uit het vak mag vragen. Maar ze schrijven al; te weinig personeel en te veel administratieve taken, en mensen die beslissingen nemen terwijl ze niet weten wat er op de werkvloer speelt. Oplossing: meer geld, meer personeel, administratieve taken verminderen (uit besteden) en beslissingsbevoegheid difuus maken en management moet de werkvloer op.
Bottom line: it is all about the money.
dinsdag 6 december 2011 om 13:41
het openstaan voor ook alternatieve geneeswijze. Mijn specialist lacht alles weg maar ondertussen helpt het wel. Het kan prima hand in hand. Iedereen wordt er beter van.
Bij opname valt het me op dat er weinig samenwerking is, vaak worden er door verschillende personen hetzelfde gevraagd en informeren ze elkaar niet. Volgens mij kan dat veel effectiever. Bij de oplossing blijf maar nog een nachtje in het ziekenhuis, kost trouwens geld/bed/medicijnen/eten en tijd puur omdat ze die dag niet diegene hebben kunnen spreken voor een handtekening om mij naar huis toe te kunnen laten gaan. Dus zelf getekend. Het heeft mij constant verbaasd. hele lieve mensen en het werk is zwaar maar er kunnen een hoop veranderingen doorgevoerd worden.
Bij opname valt het me op dat er weinig samenwerking is, vaak worden er door verschillende personen hetzelfde gevraagd en informeren ze elkaar niet. Volgens mij kan dat veel effectiever. Bij de oplossing blijf maar nog een nachtje in het ziekenhuis, kost trouwens geld/bed/medicijnen/eten en tijd puur omdat ze die dag niet diegene hebben kunnen spreken voor een handtekening om mij naar huis toe te kunnen laten gaan. Dus zelf getekend. Het heeft mij constant verbaasd. hele lieve mensen en het werk is zwaar maar er kunnen een hoop veranderingen doorgevoerd worden.
dinsdag 6 december 2011 om 13:44
Bij het diaconessen Leiden, krijg ik soms wel eens een voetmassage. Veel mensen komen daar voor een dagopname, infuus. Er komt een hoop spanning bij kijken etc. Ik denk zoiets een goede investering is. De mensen worden rustiger en laten de specialisten hun werk doen.
- biologisch voedsel of sowieso heelzaam voedsel?
gezond eten werkt ook zeker mee!
- biologisch voedsel of sowieso heelzaam voedsel?
gezond eten werkt ook zeker mee!
dinsdag 6 december 2011 om 13:45
Waarom zien de beslissers/managers de werkvloer anders? Waarop baseren zij hun beslissingen dan (kijken ze echt alleen naar geld?)?
Ik ben het met je eens dat de administratieve taken zijn toegenomen. Maar ik zie artsen om me heen typen met twee vingers in een zeer traag tempo waardoor deze taken erg lang duren. Hoeveel van dit probleem lost een typcursus op?
Ik snap dat het grootste probleem geld is, met geld kan je alles. Maar we kunnen we echt niet goedkoper en toch beter zijn? (of hebben we daar magische elfjes voor nodig?)
Ik ben het met je eens dat de administratieve taken zijn toegenomen. Maar ik zie artsen om me heen typen met twee vingers in een zeer traag tempo waardoor deze taken erg lang duren. Hoeveel van dit probleem lost een typcursus op?
Ik snap dat het grootste probleem geld is, met geld kan je alles. Maar we kunnen we echt niet goedkoper en toch beter zijn? (of hebben we daar magische elfjes voor nodig?)
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 6 december 2011 om 13:53
ffeenkrabbel, het lastige is dat communicatie tijd kost (van 2 mensen). Tijd die je ook kan besteden aan andere patiënten. Maar ik ben het met je eens dat sommige dingen veelvuldig worden gevraagd, misschien zouden ze gesprekken tegelijk moeten doen in plaats van apart Maar dat kost een enorm planningsvermogen in twee (of meerdere) drukke agenda's.
Hoeveel zou jij als patiënt extra willen betalen voor de massage?
Vooruitgang wordt nu vooral vanuit de patiënt bekeken? Is dit het belangrijkste perspectief of moeten we de maatschappij (meer de politieke visie) voorop stellen?
Hoeveel zou jij als patiënt extra willen betalen voor de massage?
Vooruitgang wordt nu vooral vanuit de patiënt bekeken? Is dit het belangrijkste perspectief of moeten we de maatschappij (meer de politieke visie) voorop stellen?
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 6 december 2011 om 14:20
Weg met de regelbrij, dat is één.
lees dit maar eens http://www.van-hoeckel.nl ... rumschraptalleregels.aspx
Dit weekend stond er nog een artikel in de Leeuwarder courant hierover. Geweldig.
Kleine quote uit het artikel:
Vragenlijsten over het doen en laten van bewoners (hoe vaak huilt u of bent u gevallen?) blijven in de bureaulade. Bewoners standaard wegen is er ook niet meer bij: „Alleen bij twijfel doen we dat nog. We kunnen met het blote oog wel zien of iemand sterk is afgevallen.’
In de afdeling De Kwelder – met onder anderen korsakov patiënten– hebben wetenschappers een nulmeting gehouden, om straks de resultaten van regelarme zorg goed te kunnen beoordelen. De uitkomst was een openbaring. „In de oude situatie hadden bewoners een beetje het idee dat ze gevangen zaten. Alles was gebaseerd op regels.Werknemers hielden zich daar aan vast, verscholen zich erachter’’, aldus Mariska Mulder, zorghoofd. Nu, twee maanden later, is de sfeer omgeslagen. „Iedereen is vrolijker, toegankelijker.
Mensen kunnen meer van elkaar hebben. Werknemers nemen meer initiatief.’’
lees dit maar eens http://www.van-hoeckel.nl ... rumschraptalleregels.aspx
Dit weekend stond er nog een artikel in de Leeuwarder courant hierover. Geweldig.
Kleine quote uit het artikel:
Vragenlijsten over het doen en laten van bewoners (hoe vaak huilt u of bent u gevallen?) blijven in de bureaulade. Bewoners standaard wegen is er ook niet meer bij: „Alleen bij twijfel doen we dat nog. We kunnen met het blote oog wel zien of iemand sterk is afgevallen.’
In de afdeling De Kwelder – met onder anderen korsakov patiënten– hebben wetenschappers een nulmeting gehouden, om straks de resultaten van regelarme zorg goed te kunnen beoordelen. De uitkomst was een openbaring. „In de oude situatie hadden bewoners een beetje het idee dat ze gevangen zaten. Alles was gebaseerd op regels.Werknemers hielden zich daar aan vast, verscholen zich erachter’’, aldus Mariska Mulder, zorghoofd. Nu, twee maanden later, is de sfeer omgeslagen. „Iedereen is vrolijker, toegankelijker.
Mensen kunnen meer van elkaar hebben. Werknemers nemen meer initiatief.’’
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 6 december 2011 om 14:28
quote:neweve schreef op 06 december 2011 @ 13:45:
Waarom zien de beslissers/managers de werkvloer anders? Waarop baseren zij hun beslissingen dan (kijken ze echt alleen naar geld?)? Als je niet met je benen in de modder staat, weet je niet precies wat er speelt en waar er knelpunten zijn. Waar er adequater beslist en gehandeld moet worden en hoe. Natuurlijk kijken ze naar effecientie, hoe meer bedden weer vrij voor de volgende, hoe beter.quote:Ik ben het met je eens dat de administratieve taken zijn toegenomen. Maar ik zie artsen om me heen typen met twee vingers in een zeer traag tempo waardoor deze taken erg lang duren. Hoeveel van dit probleem lost een typcursus op?Niet, het gaat om de algemene administratieve molen, vooral voor mensen op de werkvloer. Die paar artsen die niet opgegroeid zijn in het digitale tijdperk zijn binnenkort met pensioen.quote:Ik snap dat het grootste probleem geld is, met geld kan je alles. Maar we kunnen we echt niet goedkoper en toch beter zijn? (of hebben we daar magische elfjes voor nodig?)Nee, het gaat gewoon niet hand in hand. Ergens moet je inleveren, een compromis sluiten en dit gaat ten koste van de patient en de salarissen van de medwerkers. Met name de zorgverleners, niet de hoge piefen.
Waarom zien de beslissers/managers de werkvloer anders? Waarop baseren zij hun beslissingen dan (kijken ze echt alleen naar geld?)? Als je niet met je benen in de modder staat, weet je niet precies wat er speelt en waar er knelpunten zijn. Waar er adequater beslist en gehandeld moet worden en hoe. Natuurlijk kijken ze naar effecientie, hoe meer bedden weer vrij voor de volgende, hoe beter.quote:Ik ben het met je eens dat de administratieve taken zijn toegenomen. Maar ik zie artsen om me heen typen met twee vingers in een zeer traag tempo waardoor deze taken erg lang duren. Hoeveel van dit probleem lost een typcursus op?Niet, het gaat om de algemene administratieve molen, vooral voor mensen op de werkvloer. Die paar artsen die niet opgegroeid zijn in het digitale tijdperk zijn binnenkort met pensioen.quote:Ik snap dat het grootste probleem geld is, met geld kan je alles. Maar we kunnen we echt niet goedkoper en toch beter zijn? (of hebben we daar magische elfjes voor nodig?)Nee, het gaat gewoon niet hand in hand. Ergens moet je inleveren, een compromis sluiten en dit gaat ten koste van de patient en de salarissen van de medwerkers. Met name de zorgverleners, niet de hoge piefen.
dinsdag 6 december 2011 om 14:34
quote:neweve schreef op 06 december 2011 @ 13:53:
Hoeveel zou jij als patiënt extra willen betalen voor de massage?
Vooruitgang wordt nu vooral vanuit de patiënt bekeken? Is dit het belangrijkste perspectief of moeten we de maatschappij (meer de politieke visie) voorop stellen?
Dat is een westerse visie, waarin wij massage als luxe zien. Terwijl in veel culturen het juist een onderdeel van zorgen voor je gezondheid is, net als beweging en gezond eten. Heel wat patienten zouden sneller herstellen als ze massages krijgen.
Vooruitgang wordt nu helemaal niet vanuit de patient bekeken, ook vanuit het personeel dat direct met deze patienten werkt. En de maatschappij is niet de politiek. Politieke visie op wat 'goed' is voor de maatschappij bestaat dan weer wel
Hoeveel zou jij als patiënt extra willen betalen voor de massage?
Vooruitgang wordt nu vooral vanuit de patiënt bekeken? Is dit het belangrijkste perspectief of moeten we de maatschappij (meer de politieke visie) voorop stellen?
Dat is een westerse visie, waarin wij massage als luxe zien. Terwijl in veel culturen het juist een onderdeel van zorgen voor je gezondheid is, net als beweging en gezond eten. Heel wat patienten zouden sneller herstellen als ze massages krijgen.
Vooruitgang wordt nu helemaal niet vanuit de patient bekeken, ook vanuit het personeel dat direct met deze patienten werkt. En de maatschappij is niet de politiek. Politieke visie op wat 'goed' is voor de maatschappij bestaat dan weer wel
dinsdag 6 december 2011 om 14:37
[quote]neweve schreef op 06 december 2011 @ 13:45:
Waarom zien de beslissers/managers de werkvloer anders? Waarop baseren zij hun beslissingen dan (kijken ze echt alleen naar geld?)?
Managers/beslissers vergeten naar mijn mening te makkelijk dat we met mensen werken.
Op papier kan iets mooi lijken, maar de praktijk zegt zo vaak iets anders.
Als iemand redelijk onverwacht gaat overlijden dan zijn we daar in het aantal personeelsleden niet op berekend, je rent dan zo vaak je kan even langs om te kijken hoe het er bij staat, je doet het hoognodige, maar dan ren je weer verder, er wachten nog een heel aantal mensen op je die ook graag verzorgd willen worden.
Het geeft je continu het gevoel de mensen tekort te doen.
Tegenwoordig hebben we steeds zwaardere mensen die we moeten verzorgen, dan wordt er gekeken op hoeveel zorgminuten ze recht hebben.
Op het moment dat we veel mensen hebben met veel zorgminuten, moeten we het toch doen met de zelfde bezetting qua personeel. In theorie zouden we dan meer handen aan het bed moeten krijgen, maar het gebeurt in de praktijk niet.
Maar mensen worden mondiger en staan er soms op dat ze de minuten krijgen waar ze recht op hebben.
De generatie ouderen van nu is voor een groot deel nog niet gewend om dagelijks te douchen, zij hebben er ook niet echt een probleem mee als dit 1x per week, en in drukke tijden minder, wordt gedaan.
Maar stel je eens voor, als wij straks oud zijn en er verandert niks dan kunnen we niet elke dag douchen, maar worden we gewassen met een bakje water en een washandje, en dan niet eens de benen/voeten, die gebeuren dan bij de wekelijkse douchebeurt, als de zuster tijd heeft tenminste.
Je zit dan de hele dag te broeien in je natte incontinentiemateriaal (een hele grote luier dus), en ze wapperen even met een washandje tussen je benen door en dan moet het maar schoon zijn.
Waarom zien de beslissers/managers de werkvloer anders? Waarop baseren zij hun beslissingen dan (kijken ze echt alleen naar geld?)?
Managers/beslissers vergeten naar mijn mening te makkelijk dat we met mensen werken.
Op papier kan iets mooi lijken, maar de praktijk zegt zo vaak iets anders.
Als iemand redelijk onverwacht gaat overlijden dan zijn we daar in het aantal personeelsleden niet op berekend, je rent dan zo vaak je kan even langs om te kijken hoe het er bij staat, je doet het hoognodige, maar dan ren je weer verder, er wachten nog een heel aantal mensen op je die ook graag verzorgd willen worden.
Het geeft je continu het gevoel de mensen tekort te doen.
Tegenwoordig hebben we steeds zwaardere mensen die we moeten verzorgen, dan wordt er gekeken op hoeveel zorgminuten ze recht hebben.
Op het moment dat we veel mensen hebben met veel zorgminuten, moeten we het toch doen met de zelfde bezetting qua personeel. In theorie zouden we dan meer handen aan het bed moeten krijgen, maar het gebeurt in de praktijk niet.
Maar mensen worden mondiger en staan er soms op dat ze de minuten krijgen waar ze recht op hebben.
De generatie ouderen van nu is voor een groot deel nog niet gewend om dagelijks te douchen, zij hebben er ook niet echt een probleem mee als dit 1x per week, en in drukke tijden minder, wordt gedaan.
Maar stel je eens voor, als wij straks oud zijn en er verandert niks dan kunnen we niet elke dag douchen, maar worden we gewassen met een bakje water en een washandje, en dan niet eens de benen/voeten, die gebeuren dan bij de wekelijkse douchebeurt, als de zuster tijd heeft tenminste.
Je zit dan de hele dag te broeien in je natte incontinentiemateriaal (een hele grote luier dus), en ze wapperen even met een washandje tussen je benen door en dan moet het maar schoon zijn.
dinsdag 6 december 2011 om 14:52
quote:_avril_ schreef op 06 december 2011 @ 14:34:
[...]
En de maatschappij is niet de politiek. Politieke visie op wat 'goed' is voor de maatschappij bestaat dan weer wel
Oeps, eens! niet helemaal lekker verwoord. (Politiek heeft zelfs meerdere visies waardoor er nog meer compromis worden gesloten...)
Over de managers, vinden zij dat ze vooruitgang boeken? Of zien zij wel vooruitgang omdat alles efficiënter gaat/lijkt te gaan?
Waarom geven we zwaardere mensen niet meer zorgminuten(stom woord eigenlijk)?
Hoe boeken we op alle vlakken de meeste vooruitgang? Is dat echt door de zorg volledig non-profit te maken? Wat heb je naast een zak geld hier nog meer voor nodig?)
Terugkijkend naar de verschillende aspecten;
- de wetenschap, boekt naar mijn mening wel vooruitgang. Ze weten steeds meer oplossingen voor problemen. Toch blijven ook hier problemen bestaan, moeten we wel willen om alle problemen op te lossen? (kan dat?)
- de politiek, wat vinden zij eigenlijk vooruitgang? Verschilt deze mening iedere 4 jaar? Gaan we door de compromis die gesloten worden niet juist achteruit?
- de dagelijkse praktijk, gaat dus achteruit. Of misschien qua mogelijkheden vooruit maar qua onvrede achteruit. Er moet steeds meer in minder tijd voor minder geld...
- de patiënt, wat verstaat die onder vooruitgang? Sneller het ziekenhuis uit, meer aandacht?
- de (farmaceutische) industrie. hier schat ik vooruitgang in als meer geld verdienen/winst maken. Waar liggen hun problemen?
[...]
En de maatschappij is niet de politiek. Politieke visie op wat 'goed' is voor de maatschappij bestaat dan weer wel
Oeps, eens! niet helemaal lekker verwoord. (Politiek heeft zelfs meerdere visies waardoor er nog meer compromis worden gesloten...)
Over de managers, vinden zij dat ze vooruitgang boeken? Of zien zij wel vooruitgang omdat alles efficiënter gaat/lijkt te gaan?
Waarom geven we zwaardere mensen niet meer zorgminuten(stom woord eigenlijk)?
Hoe boeken we op alle vlakken de meeste vooruitgang? Is dat echt door de zorg volledig non-profit te maken? Wat heb je naast een zak geld hier nog meer voor nodig?)
Terugkijkend naar de verschillende aspecten;
- de wetenschap, boekt naar mijn mening wel vooruitgang. Ze weten steeds meer oplossingen voor problemen. Toch blijven ook hier problemen bestaan, moeten we wel willen om alle problemen op te lossen? (kan dat?)
- de politiek, wat vinden zij eigenlijk vooruitgang? Verschilt deze mening iedere 4 jaar? Gaan we door de compromis die gesloten worden niet juist achteruit?
- de dagelijkse praktijk, gaat dus achteruit. Of misschien qua mogelijkheden vooruit maar qua onvrede achteruit. Er moet steeds meer in minder tijd voor minder geld...
- de patiënt, wat verstaat die onder vooruitgang? Sneller het ziekenhuis uit, meer aandacht?
- de (farmaceutische) industrie. hier schat ik vooruitgang in als meer geld verdienen/winst maken. Waar liggen hun problemen?
Als je bang bent dat alles in de soep loopt, neem dan een pannetje mee.
dinsdag 6 december 2011 om 18:51
Het kan allemaal met minder managers, die kosten handenvol geld en wat doen ze nou eigenlijk. In de thuiszorg kan de wijkverpleegster een hoop betekenen, hebben we echt geen manager voor nodig.
En dan de regeltjes die het ciz in opdracht van de regering moet uitvoeren ik zal een voorbeeld geven:
nieuwe klant in zorg, pols gebroken, kan zichzelf dus niet wassen, kleden, geen boterham smeren, geen maaltijd bereiden/opwarmen enz enz. Nou ga er maar aan staan, indicatie regelen bij het ciz, er zijn 4 zorgmomenten op een dag nodig, maar wij krijgen maaltijd verzorgen en het bed opmaken niet geindiceerd want dat valt onde de huishoudelijke verzorging en loopt via de gemeente. Jaaaaa maar die huishoudelijke hulpen werken niet in de avonden en weekenden. Je moet dus heel creabea zijn om een zo hoog mogelijke indicatie te krijgen om toch die belangrijke boterham tussen de middag te smeren. Regels regels regels, ik word er doodziek van.
Bovenstaand stukje herken ik als geen ander, vragenlijsten zijn er te over, zoveel administratie kost allemaal zoveel onnodige en dure tijd.
En dan de regeltjes die het ciz in opdracht van de regering moet uitvoeren ik zal een voorbeeld geven:
nieuwe klant in zorg, pols gebroken, kan zichzelf dus niet wassen, kleden, geen boterham smeren, geen maaltijd bereiden/opwarmen enz enz. Nou ga er maar aan staan, indicatie regelen bij het ciz, er zijn 4 zorgmomenten op een dag nodig, maar wij krijgen maaltijd verzorgen en het bed opmaken niet geindiceerd want dat valt onde de huishoudelijke verzorging en loopt via de gemeente. Jaaaaa maar die huishoudelijke hulpen werken niet in de avonden en weekenden. Je moet dus heel creabea zijn om een zo hoog mogelijke indicatie te krijgen om toch die belangrijke boterham tussen de middag te smeren. Regels regels regels, ik word er doodziek van.
Bovenstaand stukje herken ik als geen ander, vragenlijsten zijn er te over, zoveel administratie kost allemaal zoveel onnodige en dure tijd.
woensdag 7 december 2011 om 15:32
Ik werk ook in de zorg en kan je meegeven dat er echt GEEN vooruitgang is! Zowel in de verpleging als collegiaal. Ik heb het gevoel dat iedereen bij ons er de pest in heeft en ook minder moeite doet om zijn of haar best te doen. Regels worden om de haverklap veranderd, het wordt strenger en bij ons heb je nu ook gebroken diensten. (Van 08:00 t/m 12:00 en dan moet je om 17:00 tot 20:00 terugkomen om te werken) geloof me als ik zeg dat het stressend en superzwaar is vooral met de collega's die kids hebben. Een bedankje van de kinderen van de bewoners of je leiding gaat er ook moeilijk vanaf.. Ja kan me dan wel voorstellen dat mensen "lak aan hun werk hebben" nou proberen we toch met collega's onderling de pit erin te houden door samen uit eten gaan en elkaar helpen of gewoon even je ei kwijt, maar toch is dat niet genoeg als er maar steeds regels en veranderingen komen. De zorg gaat juist achteruit...
woensdag 7 december 2011 om 15:49
Ik heb ervaring in de thuiszorg, een verpleeghuis, een verzorgingshuis en nu alweer heel wat jaren in een ziekenhuis. Veel instellingen hebben overeenkomsten, merk ik.
Al die instelling zijn namelijk een enorme bureaucratie met veel managers op veel verschillende niveaus. De directeur van het ziekenhuis waar ik nu werk kent mij en mijn collega's op de werkvloer (fijn persoon). Maar tussen die directeur en ons zitten heel wat lagen en dus managers die je vaak allemaal moet passeren om eens iets veranderd te krijgen. Ik denk dat daar al een groot probleem zit. Van mij zouden er best wat lagen geschrapt mogen worden, de lijnen kunnen veel korter. Al die managers voegen namelijk weinig toe aan kwalitatief goede zorg. En daar zou het om moeten draaien.
Buiten dat vind ik het werk echt onderbetaald. Ik las laatst hier op het forum (paar dagen terug) dat iemand een uitkering kreeg die net zo hoog was als mijn salaris, met mijn mbo niveau 4 baan en veel verantwoordelijkheden. Dat vind ik gek, oneerlijk verdeeld. Natuurlijk kies ik er zelf voor, ik vind mijn werk leuk. Financieel red ik het ook doordat mijn vriend een goed salaris heeft. Maar er zou van mij wel verbetering in mogen komen. Om het 'moreel' wat meer op te krikken, de zorg zal door de vergrijzing alleen maar zwaarder belast gaan worden.
Al die instelling zijn namelijk een enorme bureaucratie met veel managers op veel verschillende niveaus. De directeur van het ziekenhuis waar ik nu werk kent mij en mijn collega's op de werkvloer (fijn persoon). Maar tussen die directeur en ons zitten heel wat lagen en dus managers die je vaak allemaal moet passeren om eens iets veranderd te krijgen. Ik denk dat daar al een groot probleem zit. Van mij zouden er best wat lagen geschrapt mogen worden, de lijnen kunnen veel korter. Al die managers voegen namelijk weinig toe aan kwalitatief goede zorg. En daar zou het om moeten draaien.
Buiten dat vind ik het werk echt onderbetaald. Ik las laatst hier op het forum (paar dagen terug) dat iemand een uitkering kreeg die net zo hoog was als mijn salaris, met mijn mbo niveau 4 baan en veel verantwoordelijkheden. Dat vind ik gek, oneerlijk verdeeld. Natuurlijk kies ik er zelf voor, ik vind mijn werk leuk. Financieel red ik het ook doordat mijn vriend een goed salaris heeft. Maar er zou van mij wel verbetering in mogen komen. Om het 'moreel' wat meer op te krikken, de zorg zal door de vergrijzing alleen maar zwaarder belast gaan worden.
woensdag 7 december 2011 om 18:57
Vooral sinds de 'marktwerking' is losgelaten op de gezondheidszorg, wordt de mens met een zorgbehoefte als een product gezien. Een product dat je zo goedkoop mogelijk moet houden. En blijkbaar heerst er het idee dat dit voornamelijk goedkoper zou moeten kunnen door te bezuinigen op het bieden van menselijke zorg. Niet alleen worden er te weinig verzorgenden ingezet; ook wordt voorbij gegaan aan de meerwaarde van menselijke aandacht in de zorg (een luisterend oor, iemand die aandacht kan besteden aan medische aspecten van zorg, maar ook menselijkheid kan en mag tonen). De lonen van verzorgenden zijn bovendien ook nog onevenredig laag met de prestatie die moet worden geleverd.
Mensen zijn niet eenduidig, zijn geen producten, zijn niet allemaal hetzelfde. Heel logisch en vanzelfsprekend. Toch is de gezondheidszorg georganiseerd alsof mensen identieke producten zijn.
Mensen zijn niet eenduidig, zijn geen producten, zijn niet allemaal hetzelfde. Heel logisch en vanzelfsprekend. Toch is de gezondheidszorg georganiseerd alsof mensen identieke producten zijn.
woensdag 7 december 2011 om 19:27
Ook op huishoudelijk werk bij de thuiszorg gaat het erg achteruit.sinds die bij de gemeente zit.Ik ken iemand die per 2012 naar een andere thuiszorg moet omdat de gemeente ze niet hebben gekozen.Degene verdiende 1280 per mnd en bij de nieuwe gaat het veel minder worden 1035,vind het erg schandalig voor een fulltime baan.En je moet je eigen reiskosten bij die nieuwe thuiszorg voorschieten wat bij die andere niet zo was.
woensdag 7 december 2011 om 19:41
quote:waranaka schreef op 07 december 2011 @ 18:57:
Vooral sinds de 'marktwerking' is losgelaten op de gezondheidszorg, .
Was zorg zoveel beter toen de marktwerking er nog niet was?
Ik heb ook niet het idee dat in landen met een traditioneel
ziekenfonds de zaken heel veel beter geregeld zijn.
Zat toevallig laatst iets over het Zweedse ziekenfonds te
lezen (Försäkringskassan) leek op het Nederland van de
jaren '80
Verhalen over wachttijden van maanden voor behandelingen
en het ziekenfonds aan de lijn krijgen is ook een middag-
vullende bezigheid (gemiddeld 1.5 uur) terwijl ik mijn zorgver-
zekeraar toch echt binnen 1 minuut aan de telefoon heb.
Iedereen moet het maar voor zich zelf weten maar ik zal
nooit een partij stemmen die voor mij wil bepalen welke
zorgverzekeraar ik heb.
Vooral sinds de 'marktwerking' is losgelaten op de gezondheidszorg, .
Was zorg zoveel beter toen de marktwerking er nog niet was?
Ik heb ook niet het idee dat in landen met een traditioneel
ziekenfonds de zaken heel veel beter geregeld zijn.
Zat toevallig laatst iets over het Zweedse ziekenfonds te
lezen (Försäkringskassan) leek op het Nederland van de
jaren '80
Verhalen over wachttijden van maanden voor behandelingen
en het ziekenfonds aan de lijn krijgen is ook een middag-
vullende bezigheid (gemiddeld 1.5 uur) terwijl ik mijn zorgver-
zekeraar toch echt binnen 1 minuut aan de telefoon heb.
Iedereen moet het maar voor zich zelf weten maar ik zal
nooit een partij stemmen die voor mij wil bepalen welke
zorgverzekeraar ik heb.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
