Actueel
alle pijlers
Vrouwen in deeltijdbaan het gelukkigst?
maandag 24 september 2007 om 13:30
Hallo! Vandaag in het nieuws: vrouwen zijn het gelukkigst wanneer ze een deeltijdbaan hebben, waarbij ze hun beroep kunnen combineren met hun gezinsleven. Deze vrouwen zijn gelukkiger dan vrouwen die een volle werkweek hebben en ze voelen zich ook beter dan huisvrouwen.
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
zondag 14 oktober 2007 om 06:39
zuss, jij schrijft zo ontzettend denigrerend over parttimers, mamaas met een baantje... wanneer tel je mee in jouw ogen? 20 uur vast niet, 24 uur? denk het ook niet, 32 uur? toch is dat ook parttime en ik kan je ook verzekeren dat ik met mijn 20 urige contract mijn werk erg serieus neem, erg leuk vind, nooit verzuim omdat er iets is met mijn kind en zo ken ik veel meer vrouwen. En wat nou ik tel niet mee, werk is niet belangrijk voor me, ik ben financieel afhankelijk van mijn partner? flauwekul. Praat niet zo generaliserend. En als dit jouw ervaring was als leidinggevende, moet je maar eens met mijn leidinggevende komen praten, geeft leiding aan een team van 100 man (en vrouw) slechts ongeveer 20 fulltimers denk ik, en zal absoluut een andere mening hebben dan jij.
zondag 14 oktober 2007 om 09:19
Ik heb in de 5 jaar dat ik thuis was voor mijn kinderen nog nooit zoveel sociale contacten gehad als in de 18 jaar dat ik 6 dagen moest werken!! Wat een weelde was dat, eindelijk ergens op visite gaan en nieuwe mensen leren kennen.
Ik heb ook in die 5 jaar een omscholing gedaan, dus kunnen werken aan mijn ontwikkeling.
En nu ik partime werk heb ik genoeg tijd om weer een studie te volgen.Alweer genoeg tijd om mij te ontwikkelen.
Heel kortzichtige gedachte dus en ook heel negatief t.o.v thuisblijvenden en partime werkenden.
Nogmaals de discussie was, maakt het vrouwen gelukkiger een deeltijd baan te hebben, ja mij wel.Je kan veel meer keuzes maken tov je gezin en je ontwikkeling.
Stel dat ik fulltime werk, dan moet ik de rest vd tijd wel kwalitatieve tijd aan mijn kinderen geven, en blijft er maar weinig tijd over voor mijn relatie en mijn eigen ontwikkeling.
Zo kun je het ook zien.
Ik wil niet als ik dood ga het idee hebben dat ik niet heb geleefd met wat ik heb, mijn gezin , mijn relatie.
Ik wil het allemaal en dat kan mijnsinziens alleen als je deeltijd werkt.
Mijn man werkt ook 4 dagen, die denkt er hetzelfde over.
We hebben 1 auto en gaan 1x per jaar op vakantie, das mooi zat.
zondag 14 oktober 2007 om 09:58
Als je voor elke scheet die je laat je preventief moet laten verzekeren, want what if...maak er dan in godsnaam lekker meteen een end aan zeg! Ik denk heus wel aan mijn oude dag, maar vergeet niet dat ik NU leef. Waarom je tijdens een goed huwelijk, je druk maken om wat er 'misschien' wel gaat komen. Mss zorgt je instelling er dan idd wel voor, dat het van korte duur is. Ik denk als je ergens vol vertrouwen in duikt, het vaak wel los loopt. Zonder daarbij voorbij te gaan aan het feit, dat werken voor je geld, gewoon in de meeste omstandigheden, normaal is. Maar hoe een ieder dat invult, fulltime, meer dan fulltime, of parttime, dat is toch jouw ding niet? Waar bemoeit men zich allemaal maar mee? Wat voor jouw werkt, hoeft voor een ander nog niet te gelden en andersom idemdito. Hier lult iedereen gezellig mee uit haar eigen referentie kader, logisch ook, maar de een is niet beter dan de ander, wat een onzin.
Ik kan me de discussie ook nog wel herinneren dat iemand vond dat je niet gestudeerd had als je hbo gedaan had en daarna nog een paar masterclasses had gevolgd en afgerond. Studeren doe je aan de Universiteit en pas echt mee tellen doe je als je minstens ajo-er bent, postacademische opleidingen hebt afgerond naast je baan en of gezin. And so fort. Mensen vergeten, dat meer dan de helft van de Nederlanders een vmbo en mbo hebben gedaan. En dat daar niks mis mee is. Zonder hen, geen eten op jouw bord, geen kleren aan jouw lijf, geen haren netjes gekapt, geen nageltjes mooi in vorm, geen schone straten, geen lieve jufjes voor je kindjes, geen schoonmaakmevr voor als jij hard aan het werk bent....
I
Dat tóóntje alleen al: moeders hebben er een baantje bij voor de leuk, voor die extra paar schoenen. En de man, ja nee, die is de echte kostwinner natuurlijk! Natuurlijk!
Jezus. Ik lees dit soort domme uitspraken echt met plaatsvervangende schaamte. Sommige mensen hebben niet zo veel te kiezen. Soms gaan de dingen zoals ze gaan door omstandigheden. En soms, ja soms, kiezen gezinnen, samen, bewust voor een bepaalde rolverdeling. En wat dan nog? Ik denk voor beiden is wat te zeggen. Ik ben jouw niet jij bent mij niet.
Ook toen ik nog geen kinderen had, wilde ik nooit fulltime werken. Heb het wel geprobeerd hoor, maar ik kan geen sociaal leven en fulltime baan en ontspanning met elkaar combineren. Ik was kapot. En dat betekend niet dat ik dus dom en lui ben, maar dat ik anders ben dan jouw. En mss ook anders dan Miep van de buren. Maar dat ik doe wat ik kan en wat bij mij past. Kan mij dat nou bommen wat een ander daar van vindt? Ik vreet toch niet van ze?
Wat ik wel erg heb gevonden, is dat ik na mijn afstuderen, tijdelijk een alleenstaande mama was, mét nog een uitkering op de koop toe. Jezus wat was dát een gevoelsmatige aanfluiting. Bijstandsmama. Alleenstaand. En nog jong ook. Lekker proto-type. Maar ik dank God op mijn blote knietjes, dat dit vang net er IS, want zonder dat, had ik, hadden wij, nu niet geweest, waar wij nu zijn. Soms, soms, mag je blij zijn, dat we in zo'n verzoringsstaat wonen als wij wonen. Altijd maar die kritieken. Tot je er zelf mee te maken krijgt.
Natuurlijk zijn ze er, die thuisblijfmoeders, die er na een scheiding, beroerd alleen voor komen te staan. Met hun kinderen. Ik heb een prima voorbeeld in mijn nabije omgeving, van hoe het iig NIET moet. Man maakte gruwelijk carriere, zij maakte het mogelijk, door thuis alles te verzorgen, en hem te ontzien, en zijn nageslacht te baren en groot te brengen. Tot meneer er met zijn secretaresse vandoor ging ( uiteraard minimaal 10 jaar jongen dan zij) en haar achter liet, met letterlijk: nix!
Dat gebeurd ja.
Maar om dan bij voorbaad dus al maar volledig aan het werk te gaan, want je weet immers maar nooit, en daarbij mss wel totaal niet doen, wat je hart je eigenlijk ingeeft voor het moment. Dat vind ik jammer. Ga niet voorbij aan het het hier en nu, daarbij hoef je heus niet het later uit het oog te verliezen.
En ik vind de belerende toon, tov moeders en hun eigen persoonlijke keuzes, echt enorm kwetsend.
Laat dat toch!
En bedenk je dan nog altijd: it takes two to tango!
Ik kan me de discussie ook nog wel herinneren dat iemand vond dat je niet gestudeerd had als je hbo gedaan had en daarna nog een paar masterclasses had gevolgd en afgerond. Studeren doe je aan de Universiteit en pas echt mee tellen doe je als je minstens ajo-er bent, postacademische opleidingen hebt afgerond naast je baan en of gezin. And so fort. Mensen vergeten, dat meer dan de helft van de Nederlanders een vmbo en mbo hebben gedaan. En dat daar niks mis mee is. Zonder hen, geen eten op jouw bord, geen kleren aan jouw lijf, geen haren netjes gekapt, geen nageltjes mooi in vorm, geen schone straten, geen lieve jufjes voor je kindjes, geen schoonmaakmevr voor als jij hard aan het werk bent....
I
Dat tóóntje alleen al: moeders hebben er een baantje bij voor de leuk, voor die extra paar schoenen. En de man, ja nee, die is de echte kostwinner natuurlijk! Natuurlijk!
Jezus. Ik lees dit soort domme uitspraken echt met plaatsvervangende schaamte. Sommige mensen hebben niet zo veel te kiezen. Soms gaan de dingen zoals ze gaan door omstandigheden. En soms, ja soms, kiezen gezinnen, samen, bewust voor een bepaalde rolverdeling. En wat dan nog? Ik denk voor beiden is wat te zeggen. Ik ben jouw niet jij bent mij niet.
Ook toen ik nog geen kinderen had, wilde ik nooit fulltime werken. Heb het wel geprobeerd hoor, maar ik kan geen sociaal leven en fulltime baan en ontspanning met elkaar combineren. Ik was kapot. En dat betekend niet dat ik dus dom en lui ben, maar dat ik anders ben dan jouw. En mss ook anders dan Miep van de buren. Maar dat ik doe wat ik kan en wat bij mij past. Kan mij dat nou bommen wat een ander daar van vindt? Ik vreet toch niet van ze?
Wat ik wel erg heb gevonden, is dat ik na mijn afstuderen, tijdelijk een alleenstaande mama was, mét nog een uitkering op de koop toe. Jezus wat was dát een gevoelsmatige aanfluiting. Bijstandsmama. Alleenstaand. En nog jong ook. Lekker proto-type. Maar ik dank God op mijn blote knietjes, dat dit vang net er IS, want zonder dat, had ik, hadden wij, nu niet geweest, waar wij nu zijn. Soms, soms, mag je blij zijn, dat we in zo'n verzoringsstaat wonen als wij wonen. Altijd maar die kritieken. Tot je er zelf mee te maken krijgt.
Natuurlijk zijn ze er, die thuisblijfmoeders, die er na een scheiding, beroerd alleen voor komen te staan. Met hun kinderen. Ik heb een prima voorbeeld in mijn nabije omgeving, van hoe het iig NIET moet. Man maakte gruwelijk carriere, zij maakte het mogelijk, door thuis alles te verzorgen, en hem te ontzien, en zijn nageslacht te baren en groot te brengen. Tot meneer er met zijn secretaresse vandoor ging ( uiteraard minimaal 10 jaar jongen dan zij) en haar achter liet, met letterlijk: nix!
Dat gebeurd ja.
Maar om dan bij voorbaad dus al maar volledig aan het werk te gaan, want je weet immers maar nooit, en daarbij mss wel totaal niet doen, wat je hart je eigenlijk ingeeft voor het moment. Dat vind ik jammer. Ga niet voorbij aan het het hier en nu, daarbij hoef je heus niet het later uit het oog te verliezen.
En ik vind de belerende toon, tov moeders en hun eigen persoonlijke keuzes, echt enorm kwetsend.
Laat dat toch!
En bedenk je dan nog altijd: it takes two to tango!
zondag 14 oktober 2007 om 10:08
En wat is er dan precies kortzichtig aan bijvoorbeeld mijn verhaal, waarin ik aangeef dat het voor mij anders ligt? Dat het voor mij niet zou werken om fulltime thuis te zitten, zeker nu ik nog in de heel kleine kinderen zit?
Dat kortzichtig noemen slaat als een tang op een varken, want daarmee oordeel je over een eigen mening en over een eigen keuze. En als je jouw eigen keuze gerespecteerd wilt zien, zou het fraai zijn om de keuze van een ander niet meteen af te doen met woorden als "negatief" en " kortzichtig". Dan doe je immers precies wat je een ander (ten onrechte in mijn geval) verwijt.
zondag 14 oktober 2007 om 10:11
Overigens sto, heb ik in een eerdere posting al iets vergelijkbaars tegen je gezegd, maar daarop ben je niet ingegaan. Je blijft maar doorgaan over het feit dat jij een keuze van een ander beschouwt als een oordeel over jouw keuze en situatie. Daarbij en passant zelf steeds maar veroordelend schrijven over wat anderen doen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt....enzovoorts.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt....enzovoorts.
zondag 14 oktober 2007 om 10:21
Jij hoeft mijn keuze niet te respecteren Arwen.
Ik doe mee met een discussie en het is lijkt mij wel normaal dat ik vanuit mijzelf praat en niet vanuit mijn buurvrouws oogpunt,
Niemand hoeft mijn keuze te respecteren, de vraag was, wat maakt mij het gelukkigst, das mijn eigen keuze, dus ik ben haske goed bezig.
Ik hoef ook geen verantwoording af te leggen waarom die keuze, ik leg hem uit, maar ik hoef geen verantwoording af te leggen.
Ik heb mijn zaakjes goed geregeld bij alle mogelijke ongemakken die zich voor zouden kunnen doen.
Dus ben van niemand afhankelijk wat dat betreft.
En ik vond het iig wel een kortzichtige reactie ja, dat thuisblijvers gezien worden als niksnutten,bankhangers, ik heb juist daardoor een enorme ontwikkeling doorgemaakt.
Maar goed als het dus niet de bedoeling is dat ik mee discussieer vanuit mijn eigen standpunt en situatie, dan zal ik niet meer reageren.
Heeft niet zoveel zin he.
je kunt juist , nogmaals, heel veel,
Ik doe mee met een discussie en het is lijkt mij wel normaal dat ik vanuit mijzelf praat en niet vanuit mijn buurvrouws oogpunt,
Niemand hoeft mijn keuze te respecteren, de vraag was, wat maakt mij het gelukkigst, das mijn eigen keuze, dus ik ben haske goed bezig.
Ik hoef ook geen verantwoording af te leggen waarom die keuze, ik leg hem uit, maar ik hoef geen verantwoording af te leggen.
Ik heb mijn zaakjes goed geregeld bij alle mogelijke ongemakken die zich voor zouden kunnen doen.
Dus ben van niemand afhankelijk wat dat betreft.
En ik vond het iig wel een kortzichtige reactie ja, dat thuisblijvers gezien worden als niksnutten,bankhangers, ik heb juist daardoor een enorme ontwikkeling doorgemaakt.
Maar goed als het dus niet de bedoeling is dat ik mee discussieer vanuit mijn eigen standpunt en situatie, dan zal ik niet meer reageren.
Heeft niet zoveel zin he.
je kunt juist , nogmaals, heel veel,
zondag 14 oktober 2007 om 10:32
Ik neem aan dat je het tegen mij hebt i.p.v. tegen Arwen?
In dat geval: ik zeg helemaal niet dat je niet zou moeten of mogen meepraten vanuit je eigen referentiekader. Want natuurlijk doet iedereen dat hier, ik ook.
Het maakt alleen nogal verschil als er gewoon eens wat beter gelezen zou worden wat er nou eigenlijk wordt gezegd. Als ik zeg dat fulltime thuisblijfmoederschap niks voor mij is en dat ik veel voldoening haal uit het feit dat ik ook werk naast mijn gezin, hoeft iemand die wel thuisblijft zich daarop helemaal niet aangevallen te voelen. Wel als ik een posting a la sunny zou neerzetten in de trant van: als je die keuze maakt, dan ben je een belachelijke suffe muts die alleen maar stofzuigt en de planten water geeft, zich nul ontwikkelt en stom bezig is (om ergere termen die zij gebruikte dan zelfs nog maar achterwege te laten).
Als ik zeg dat ik blauw mooier vind dan rood en rood is toevallig jouw lievelingskleur, dan lees je daarin toch hopelijk ook geen veroordeling van jouw smaak, of wel? Of ga je me dan ook negatief en kortzichtig noemen omdat ik iets anders wil of vind dan jij?
In dat geval: ik zeg helemaal niet dat je niet zou moeten of mogen meepraten vanuit je eigen referentiekader. Want natuurlijk doet iedereen dat hier, ik ook.
Het maakt alleen nogal verschil als er gewoon eens wat beter gelezen zou worden wat er nou eigenlijk wordt gezegd. Als ik zeg dat fulltime thuisblijfmoederschap niks voor mij is en dat ik veel voldoening haal uit het feit dat ik ook werk naast mijn gezin, hoeft iemand die wel thuisblijft zich daarop helemaal niet aangevallen te voelen. Wel als ik een posting a la sunny zou neerzetten in de trant van: als je die keuze maakt, dan ben je een belachelijke suffe muts die alleen maar stofzuigt en de planten water geeft, zich nul ontwikkelt en stom bezig is (om ergere termen die zij gebruikte dan zelfs nog maar achterwege te laten).
Als ik zeg dat ik blauw mooier vind dan rood en rood is toevallig jouw lievelingskleur, dan lees je daarin toch hopelijk ook geen veroordeling van jouw smaak, of wel? Of ga je me dan ook negatief en kortzichtig noemen omdat ik iets anders wil of vind dan jij?
zondag 14 oktober 2007 om 10:34
En nu ga ik koekjes bakken met mijn oudste, want hee, ik moet natuurlijk wel iets compenseren en goedmaken voor die 2 hele dagen dat hij op de creche doorbrengt. Dus verplicht het hele weekend leuk doen met mama en papa, zodat zij hun schuldgevoel over het dumpen of parkeren van hun kinderen een beetje kunnen wegmoffelen 
.
.
zondag 14 oktober 2007 om 10:45
He, wat een fijne posting van Zoyla ertussen. Ik heb de discussie niet helemaal teruggelezen, maar jee, ik vind dat bepaalde mensen wel erg bevooroordeeld zijn over de keuzes van anderen.
Zolang iedereen happy is met de keuze die hij/zij gemaakt heeft om parttime of fulltime te werken is het toch prima?
Zolang iedereen happy is met de keuze die hij/zij gemaakt heeft om parttime of fulltime te werken is het toch prima?
Cum non tum age
ff opnieuw, als je iets vergeet te aceren in de vorige post , kun je niet meer terughalen, dat vind ik zo vreemd vd nieuwe viva
zondag 14 oktober 2007 om 11:24
quote:
athena schreef op 14 oktober 2007 @ 10:32:
Ik neem aan dat je het tegen mij hebt i.p.v. tegen Arwen? ja, foutje bedankt
In dat geval: ik zeg helemaal niet dat je niet zou moeten of mogen meepraten vanuit je eigen referentiekader. Want natuurlijk doet iedereen dat hier, ik ook.
Het maakt alleen nogal verschil als er gewoon eens wat beter gelezen zou worden wat er nou eigenlijk wordt gezegd. Als ik zeg dat fulltime thuisblijfmoederschap niks voor mij is en dat ik veel voldoening haal uit het feit dat ik ook werk naast mijn gezin, hoeft iemand die wel thuisblijft zich daarop helemaal niet aangevallen te voelen. Wel als ik een posting a la sunny zou neerzetten in de trant van: als je die keuze maakt, dan ben je een belachelijke suffe muts die alleen maar stofzuigt en de planten water geeft, zich nul ontwikkelt en stom bezig is (om ergere termen die zij gebruikte dan zelfs nog maar achterwege te laten).
Ik refereerde ook aan zulk soort reacties , die vind ik negatief en te kortzichtig, totaal niet over nagedacht.
Als ik zeg dat ik blauw mooier vind dan rood en rood is toevallig jouw lievelingskleur, dan lees je daarin toch hopelijk ook geen veroordeling van jouw smaak, of wel? Of ga je me dan ook negatief en kortzichtig noemen omdat ik iets anders wil of vind dan jij?
nee zeker niet, tuurlijk niet, ik denk ook dat dit een onuitputtelijke discussie is, want wat de 1 gelukkig maakt , kan de ander ongelukkig maken, daarom is het heel dom om andermans keuze te veroordelen op die manier, want de essentie v h leven is toch om gelukkig te zijn, hoe dan ook, een fulltime werkende moeder kan zich ook niet voorstellen dat ik dat dus niet wil, tja, idem dito, daarmee bedoel ik ook te zeggen, dat niemand mijn keuze hoeft te respecteren , maar ook niet te veroordelen, plus dat ik die keuze niet invul zoals meesten misschien denken, dat kun je toch zomaar niet zeggen dat iemand voor deeltijd kiest dan een muts is , die op de bak hangt, dat vind ik totale bull, ik kan mij alleen niet voorstellen dat een gezin en fulltime werken dat dat je gelukkig maakt, als ik me dat kon voorstellen dan had ik die keuze ook wel gemaakt toch, ik vind mijn werk echt heel leuk, maar er zijn nog meer dingen die ik fijne n leuk vind, een week is ook tekort, zullen we maar zeggen.
athena schreef op 14 oktober 2007 @ 10:32:
Ik neem aan dat je het tegen mij hebt i.p.v. tegen Arwen? ja, foutje bedankt
In dat geval: ik zeg helemaal niet dat je niet zou moeten of mogen meepraten vanuit je eigen referentiekader. Want natuurlijk doet iedereen dat hier, ik ook.
Het maakt alleen nogal verschil als er gewoon eens wat beter gelezen zou worden wat er nou eigenlijk wordt gezegd. Als ik zeg dat fulltime thuisblijfmoederschap niks voor mij is en dat ik veel voldoening haal uit het feit dat ik ook werk naast mijn gezin, hoeft iemand die wel thuisblijft zich daarop helemaal niet aangevallen te voelen. Wel als ik een posting a la sunny zou neerzetten in de trant van: als je die keuze maakt, dan ben je een belachelijke suffe muts die alleen maar stofzuigt en de planten water geeft, zich nul ontwikkelt en stom bezig is (om ergere termen die zij gebruikte dan zelfs nog maar achterwege te laten).
Ik refereerde ook aan zulk soort reacties , die vind ik negatief en te kortzichtig, totaal niet over nagedacht.
Als ik zeg dat ik blauw mooier vind dan rood en rood is toevallig jouw lievelingskleur, dan lees je daarin toch hopelijk ook geen veroordeling van jouw smaak, of wel? Of ga je me dan ook negatief en kortzichtig noemen omdat ik iets anders wil of vind dan jij?
nee zeker niet, tuurlijk niet, ik denk ook dat dit een onuitputtelijke discussie is, want wat de 1 gelukkig maakt , kan de ander ongelukkig maken, daarom is het heel dom om andermans keuze te veroordelen op die manier, want de essentie v h leven is toch om gelukkig te zijn, hoe dan ook, een fulltime werkende moeder kan zich ook niet voorstellen dat ik dat dus niet wil, tja, idem dito, daarmee bedoel ik ook te zeggen, dat niemand mijn keuze hoeft te respecteren , maar ook niet te veroordelen, plus dat ik die keuze niet invul zoals meesten misschien denken, dat kun je toch zomaar niet zeggen dat iemand voor deeltijd kiest dan een muts is , die op de bak hangt, dat vind ik totale bull, ik kan mij alleen niet voorstellen dat een gezin en fulltime werken dat dat je gelukkig maakt, als ik me dat kon voorstellen dan had ik die keuze ook wel gemaakt toch, ik vind mijn werk echt heel leuk, maar er zijn nog meer dingen die ik fijne n leuk vind, een week is ook tekort, zullen we maar zeggen.
zondag 14 oktober 2007 om 12:19
Het is typisch des vrouws, om elkaars keuzes naar beneden te halen, te bekritiseren, af te breken.
Ik hoor van mannen nooit, dat ze wekenlang discussieren over wel of niet fulltime werken. Er zijn gelukkig tegenwoordig heel wat vaders die 4 dagen (of minder) werken. Gaan die in discussie met hun collega's of sexegenoten om te verdedigen waarom ze "maar" 4 dagen werken? Of waarom ze huisman zijn? Dat hun keus wordt afgezeken, en dat zij de keus van de fulltime werkende vaders afzeiken?
Ik heb het iig nog nooit meegemaakt.
Ik hoor van mannen nooit, dat ze wekenlang discussieren over wel of niet fulltime werken. Er zijn gelukkig tegenwoordig heel wat vaders die 4 dagen (of minder) werken. Gaan die in discussie met hun collega's of sexegenoten om te verdedigen waarom ze "maar" 4 dagen werken? Of waarom ze huisman zijn? Dat hun keus wordt afgezeken, en dat zij de keus van de fulltime werkende vaders afzeiken?
Ik heb het iig nog nooit meegemaakt.
zondag 14 oktober 2007 om 12:35
Kan niet anders zeggen dan dat ik het eens ben met Lindy. De meesten mensen werken omdat er gegeten moet worden. Iemand enig idee hoeveel k*t baantjes er in deze wereld gedaan worden, omdat hele gezinnen anders om komen van de honger? Dat geldt dus ook hier in ons landje. Dat is niet enkel een ver van mijn bed show. Het is meer uitzondering dan regel, als je werk je hobby en je leven is. Ik vind het ook een beetje sneu, als je werk het enige is waar je nog over kunt praten. Dat je leeft om te werken. De meeste mensen werken namelijk nog steeds gewoon om te leven.
Fijn als je een leuke baan hebt, met fijne collegae en je er echt je hart kwijt kunt en je ding kunt doen. Maar vergeet niet, dat aan die fijne baan, vaak een lange weg vooraf gaat. Die dus niet voor iedereen is weggelegd. Volksstammen waar geen geld is voor een gedegen opleiding, waar niet genoeg know-how is, of anderzijds. Door ziekte of psyshische aandoeningen, kunnen ook veel toekomst dromen en carriere wensen in het water vallen. En vaker wel dan niet, moeten mensen dan met minder doen. Accepteren dat hun werk niet is wat ze mss ooit voor ogen hadden, maar dat je hand ophouden nu niet bepaald normaal is als je verder niks mankeerd aan je lijf en leden.
Dus werken veel mensen in banen die mss wel niet heel joepi-de-poepi zijn, maar wel brood op de plank brengen. En je mag blij zijn dat er mensen zijn die er niet hun neus voor ophalen om parttime wc juffrouw te zijn, zodat jij als je op je vrije dagje met je kindjes gaat shoppen, tenminste je kont op een schone plee kan deponeren.
Niet allemaal zo denigrerend en neerbuigend naar anderen toe. Je ken hun situatie niet, en je kent hun achtergrond niet, en los daar nog helemaal van, heb je je er gewoon niet mee te bemoeien ook. Denk wat je denken wil, maar hou het lekker bij jezelf.
Ik denk dat je een gezegend mens bent, als je werk je hobby is, je er een goede boterham mee verdienen kan, goed bent in wat je doet en er energie voor krijgt ipv dat het je energie kost. En het zou helemaal mooi zijn, als je naast je werk een rijk sociaal leven in stand kan houden. En een goede vrouw/man/vriend/vriendin/vader/moeder kunt zijn. Maar ik denk eerlijk gezegt, dat het nogal een desillusie is.
Kijk eens wat verder dan je eigen kringetje klein is.
Jij bent niet hét klinkende voorbeeld. Dat zijn wij allemaal samen.
Wij; jij en ik, maken Nederland.
Niet enkel die 3 meer dan fulltime werkende mama's die ons wel even belerend met het wijzende vingertje gaan vertellen dat wat er ook gebeurd zorg dat je ALTIJD financieel onafhankelijk bent. Dat je spaart, dat je nooit of te nimmer je hand hoeft op te houden, dat je carriere maakt, want dáár gaat het om! Dat je je kansen grijpt. En dat je, als je maar hard genoeg werkt en je inzet, je alles kunt worden en waarmaken, wat je maar wilt. ( maw, een ieder die parttime als kapster of creche leidster werkt, heeft haar kansen verspeeld en telt dus eigenlijk niet echt mee. Zij doet dit er nml gewoon maar een beetje bij, want hee, ze vindt het zo fijn, die extra centjes aan het einde van de maand, want ze houdt zo van shoppen voor die kleine en daar moet dus soms eventjes wat voor gewerkt worden)
Jongens jongens, wat een kul.
9/10-de deel van Nederland werkt in de detaillhandel, midden/klein bedrijf, uitzendbranche, schoonmaak/stratenbouw/etc.
En een heel klein handje vol, is leidinggevende, of directeur, arts of iets ander hoogs.
Wáár hébben we het over??
En ipv hier iedereen de les te lezen, ga wat doen!
Het valt me altijd op, dat degene met de meeste werkuren, de hoogste banen en de breedste opleidingen, hier de meeste tijd kwijt zijn met emmeren over het leven van notabene die ander...
Get a life...
Fijn als je een leuke baan hebt, met fijne collegae en je er echt je hart kwijt kunt en je ding kunt doen. Maar vergeet niet, dat aan die fijne baan, vaak een lange weg vooraf gaat. Die dus niet voor iedereen is weggelegd. Volksstammen waar geen geld is voor een gedegen opleiding, waar niet genoeg know-how is, of anderzijds. Door ziekte of psyshische aandoeningen, kunnen ook veel toekomst dromen en carriere wensen in het water vallen. En vaker wel dan niet, moeten mensen dan met minder doen. Accepteren dat hun werk niet is wat ze mss ooit voor ogen hadden, maar dat je hand ophouden nu niet bepaald normaal is als je verder niks mankeerd aan je lijf en leden.
Dus werken veel mensen in banen die mss wel niet heel joepi-de-poepi zijn, maar wel brood op de plank brengen. En je mag blij zijn dat er mensen zijn die er niet hun neus voor ophalen om parttime wc juffrouw te zijn, zodat jij als je op je vrije dagje met je kindjes gaat shoppen, tenminste je kont op een schone plee kan deponeren.
Niet allemaal zo denigrerend en neerbuigend naar anderen toe. Je ken hun situatie niet, en je kent hun achtergrond niet, en los daar nog helemaal van, heb je je er gewoon niet mee te bemoeien ook. Denk wat je denken wil, maar hou het lekker bij jezelf.
Ik denk dat je een gezegend mens bent, als je werk je hobby is, je er een goede boterham mee verdienen kan, goed bent in wat je doet en er energie voor krijgt ipv dat het je energie kost. En het zou helemaal mooi zijn, als je naast je werk een rijk sociaal leven in stand kan houden. En een goede vrouw/man/vriend/vriendin/vader/moeder kunt zijn. Maar ik denk eerlijk gezegt, dat het nogal een desillusie is.
Kijk eens wat verder dan je eigen kringetje klein is.
Jij bent niet hét klinkende voorbeeld. Dat zijn wij allemaal samen.
Wij; jij en ik, maken Nederland.
Niet enkel die 3 meer dan fulltime werkende mama's die ons wel even belerend met het wijzende vingertje gaan vertellen dat wat er ook gebeurd zorg dat je ALTIJD financieel onafhankelijk bent. Dat je spaart, dat je nooit of te nimmer je hand hoeft op te houden, dat je carriere maakt, want dáár gaat het om! Dat je je kansen grijpt. En dat je, als je maar hard genoeg werkt en je inzet, je alles kunt worden en waarmaken, wat je maar wilt. ( maw, een ieder die parttime als kapster of creche leidster werkt, heeft haar kansen verspeeld en telt dus eigenlijk niet echt mee. Zij doet dit er nml gewoon maar een beetje bij, want hee, ze vindt het zo fijn, die extra centjes aan het einde van de maand, want ze houdt zo van shoppen voor die kleine en daar moet dus soms eventjes wat voor gewerkt worden)
Jongens jongens, wat een kul.
9/10-de deel van Nederland werkt in de detaillhandel, midden/klein bedrijf, uitzendbranche, schoonmaak/stratenbouw/etc.
En een heel klein handje vol, is leidinggevende, of directeur, arts of iets ander hoogs.
Wáár hébben we het over??
En ipv hier iedereen de les te lezen, ga wat doen!
Het valt me altijd op, dat degene met de meeste werkuren, de hoogste banen en de breedste opleidingen, hier de meeste tijd kwijt zijn met emmeren over het leven van notabene die ander...
Get a life...
Goed gezegd.
zondag 14 oktober 2007 om 12:41
Ik heb het al eens eerder in een discussie gezegd, maar mocht ik ooit kinderen krijgen, dan ga ik zeker minder werken of misschien helemaal niet meer tijdelijk. Ik wil de zorg dan delen met mijn partner, die ook minder kan gaan werken. Waarom heb je anders kinderen als je ze vijf dagen per week naar een kdv brengt? Nooit begrepen.
zondag 14 oktober 2007 om 12:47
@ Zoyla en Lindy: hulde!!
Ach, je doet het toch nooit goed. Ik werk 24 uur, maar in de ogen van bijv Sunny is dat al een misdaad. In de ogen van anderen tel ik dan weer niet mee want je moet ten alle tijde voor jezelf kunnen zorgen, schijn ik een onbeduidend baantje te hebben en alleen maar te werken voor de sociale contacten. Werk ik niet: dan ben ik lui en financieel afhankelijk. Werk ik 32 uur of meer, dan is dat meteen weer zielig voor de kinderen. Misschien moeten we gewoon eens proberen om elkaars keuze te respecteren in plaats van te veroordelen. Een ieder maakt een keuze die het beste bij hem past.
Ach, je doet het toch nooit goed. Ik werk 24 uur, maar in de ogen van bijv Sunny is dat al een misdaad. In de ogen van anderen tel ik dan weer niet mee want je moet ten alle tijde voor jezelf kunnen zorgen, schijn ik een onbeduidend baantje te hebben en alleen maar te werken voor de sociale contacten. Werk ik niet: dan ben ik lui en financieel afhankelijk. Werk ik 32 uur of meer, dan is dat meteen weer zielig voor de kinderen. Misschien moeten we gewoon eens proberen om elkaars keuze te respecteren in plaats van te veroordelen. Een ieder maakt een keuze die het beste bij hem past.
zondag 14 oktober 2007 om 12:52
Hé..........en als je dat soort dingen nou eens voor je wérk deed ? Er zijn namelijk moeders die werken op peuterspeelzalen , creches , gezinsvervangende tehuizen , demente bejaarden ..... Toen ik stopte met werken was mijn laatste baan met demente bejaarden..........sja , ik had "diepere " sociale contacten thuis dan op mijn werk , waar we altijd onderbezet waren en mijn woordenschat buiten de pauzes ( Als ik die al kon houden ) niet veel meer omvatte dan "ja hoor , vanavond mag u naar huis , nee hoor , uw kinderen weten dat u hier bent , etc " .....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 14 oktober 2007 om 13:14
Ik meen het serieus hoor, dat je druk maken om andermans leven. Wát een verspilde energie.
Maak je druk om je eigen. Ipv je altijd maar te bemoeien met dat van een ander.
Iemand motiveren, helpen, steunen en adviseren, dát vind ik mooi, maar iemand je mening opdringen, of andermans keuze, als dom af te doen, dat vind ik een tekortkoming ja.
Dan mag je wat mij betreft practisch alles nog zo goed op een rijtje hebben, in mijn ogen mis je dan toch de essentie.
Maak je druk om je eigen. Ipv je altijd maar te bemoeien met dat van een ander.
Iemand motiveren, helpen, steunen en adviseren, dát vind ik mooi, maar iemand je mening opdringen, of andermans keuze, als dom af te doen, dat vind ik een tekortkoming ja.
Dan mag je wat mij betreft practisch alles nog zo goed op een rijtje hebben, in mijn ogen mis je dan toch de essentie.
zondag 14 oktober 2007 om 13:24
zuss, je hoeft het niet uit te leggen, ik snap je prima, vind je alleen erg denigrerend.
En verder inderdaad, 24 uur ben je lui en ambitie loos, 32 uur ben je ontaarde moeder bladibla. Als iedereen nou gewoon zorgt dat die op wat voor manier dan ook gelukkig is en zelf zijn of haar geld verdient, who cares verder? Ik vind financiele onafhankelijkheid als persoon en als gezin dus wel heel belangrijk, maar hoe je dat onderling verdeelt, boeiend..
En verder inderdaad, 24 uur ben je lui en ambitie loos, 32 uur ben je ontaarde moeder bladibla. Als iedereen nou gewoon zorgt dat die op wat voor manier dan ook gelukkig is en zelf zijn of haar geld verdient, who cares verder? Ik vind financiele onafhankelijkheid als persoon en als gezin dus wel heel belangrijk, maar hoe je dat onderling verdeelt, boeiend..
