Actueel
alle pijlers
Vrouwen in deeltijdbaan het gelukkigst?
maandag 24 september 2007 om 13:30
Hallo! Vandaag in het nieuws: vrouwen zijn het gelukkigst wanneer ze een deeltijdbaan hebben, waarbij ze hun beroep kunnen combineren met hun gezinsleven. Deze vrouwen zijn gelukkiger dan vrouwen die een volle werkweek hebben en ze voelen zich ook beter dan huisvrouwen.
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
Ik ben zo benieuwd hoe dit nou zit?? Ik kan me voorstellen dat de meningen nogal verdeeld zullen zijn, vooral onder vrouwen die fulltime werken of fulltime huisvrouw zijn??
zaterdag 13 oktober 2007 om 17:28
Dat jij andere vrouwen de schuld geeft dat jij geen baan vindt lees ik hier:
En in mijn geval is het nog eens extra lastig, omdat ik door dames als jullie (ja sorry hoor, ik bedoel het niet naar!) het erg moeilijk heb om een fulltime baan te vinden. Dat ligt heus niet alleen aan jullie, ook aan de werkgever en eigenlijk de hele maatschappij. Maar als er nou véél meer Xaloys waren in de wereld dan zou ik het makkelijker hebben! Want dan zou het een normale keuze zijn en hoefde ik me niet constant te verdedigen.
En dat vind ik dus gezeur. Vooral als je nog maar 3 afwijzingen te pakken hebt.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 13 oktober 2007 om 17:37
Niets nieuws onder de zon nee. Gewoon weer een vrouw die liever het slachtoffer uithangt. Alles liever dan accepteren dat je nu de consequenties moet dragen voor je eigen keuzes.
Als ik een sollicitatiebrief zou krijgen van iemand die van Zwitserland naar NL is verhuist en dan binnen no time weer terug wil naar Zwitserland, dan zou ik me ook afvragen hoelang diegene van plan is om dit keer te blijven. Tel daarbij op dat je er een tijdje tussenuit bent geweest en bingo, daar heb je al 2 heel goede redenen om die kandidaat maar niet aan te nemen.
Als ik een sollicitatiebrief zou krijgen van iemand die van Zwitserland naar NL is verhuist en dan binnen no time weer terug wil naar Zwitserland, dan zou ik me ook afvragen hoelang diegene van plan is om dit keer te blijven. Tel daarbij op dat je er een tijdje tussenuit bent geweest en bingo, daar heb je al 2 heel goede redenen om die kandidaat maar niet aan te nemen.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 13 oktober 2007 om 17:47
Gut, jij verbindt nogal wat conclusies over het weinige dat je denkt te weten. Het enige wat ik hier in deze discussie probeerde duidelijk te maken is dat mannen het vaak makkelijker hebben dan vrouwen bij sollicitaties naar fulltime banen. Maar dat gaat geheel en al aan jou voorbij. Dat is gezeur. Dat is slachtoffergedrag. Zoals altijd sla je de plank weer grondig mis.
zaterdag 13 oktober 2007 om 17:57
Hallo, je geeft de schuld óók aan vrouwen, aan moeders die liever parttime willen werken. Lees je eigen post eens zou ik zeggen.
Trouwens, van het feit dat mannen het makkelijker zouden hebben heb ik in al die jaren ook niet zo heel veel van gemerkt hoor. Ik word altijd zo moe van vrouwen die dat maar blijven roepen. Ook weer zo'n typisch voorbeeld van slachtoffergedrag.
En vertel mij eens waar ik het slachtoffer uithang?
Trouwens, van het feit dat mannen het makkelijker zouden hebben heb ik in al die jaren ook niet zo heel veel van gemerkt hoor. Ik word altijd zo moe van vrouwen die dat maar blijven roepen. Ook weer zo'n typisch voorbeeld van slachtoffergedrag.
En vertel mij eens waar ik het slachtoffer uithang?
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 13 oktober 2007 om 18:32
Toch even wijzen op het volgende, uit "Tijd voor kwaliteit in de kinderopvang", Rede uitgesproken bij de aanvaarding van het ambt van hoogleraar in het empirisch onderzoek naar en theorievorming over de kinderopvang voor kinderen van 0 – 12 jaar aan de Universiteit van Amsterdam op vrijdag 18 februari 2000 door Marianne Riksen-Walraven
De vraag of kinderopvang schadelijk is voor de ontwikkeling van kinderen kan niet zonder meer met ja of nee worden beantwoord. Als grote groepen kinderen met kinderopvangervaring vergeleken worden met grote groepen van uitsluitend thuis opgevoede kinderen, dan verschillen die groepen gemiddeld niet wat betreft
hun ontwikkeling op de belangrijkste gebieden. Maar wie de resultaten van studies op dit gebied wat meer genuanceerd bekijkt en bij de interpretatie ervan rekening houdt met kenmerken van de kinderen en met de kwaliteit van de opvang, moet concluderen dat kinderopvang voor sommige groepen kinderen toch negatieve gevolgen kan hebben. Uit de onderzoeksliteratuur komen drie ‘risicofactoren’ naar voren die maken dat een kind bij opvang in een kinderdagverblijf een extra grote kans loopt om problemen te krijgen in zijn ontwikkeling.
Risico- en beschermende factoren
Een eerste risicofactor is een lage leeftijd. Baby’s zijn in een kinderdagverblijf kwetsbaarder dan oudere kinderen. Meerdere studies in diverse landen hebben laten zien dat groepsopvang in het eerste levensjaar de kans op het ontstaan van gedragsproblemen bij kinderen vergroot (Lamb, 1998; NICHD, 1998). Een tweede risicofactor is een ‘moeilijk temperament’van het kind, bijvoorbeeld een hoge prikkelgevoeligheid of sociale angstigheid. Kinderen met deze kenmerken hebben bijvoorbeeld een grotere kans om problemen te krijgen in de omgang met leeftijdgenoten, vooral in grote groepen kinderen met relatief weinig leidsters (Volling & Feagans, 1995). De derde risicofactor is een ongunstige thuissituatie: kinderen die thuis aandacht en ontwikkelingsmogelijkheden tekort komen blijken in de kinderopvang kwetsbaarder dan kinderen die het thuis beter hebben.
zaterdag 13 oktober 2007 om 18:42
Dit heb ik een poosje gedaan, maar het beviel mij toch niet zo goed. Komt omdat ik een rooster werkte waardoor ik wel eens 5 dagen vrij was, en er drie moest werken. Toen sloeg de verveling wel toe.
Ik ben toen na een poosje weer fulltime gaan werken, en dat vond ik ook leuk, maar ook wel weer zwaar. Hierbij kwam ik weer tijd tekort voor andere dingen.
Ik ben ook toen mijn kind klein was, thuis geweest, en was ik fulltime huisvrouw. Is ook leuk.
Kortom, heb van alles mogen proeven, en was niet meer gelukkiger of ongelukkiger door huisvrouw, fulltimer of partimer te zijn.
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:02
huh? als je parttime werkt ben je ambitieloos en lui? ok ambitie loos kan ik me iets bij voorstellen maar lui? ik heb altijd parttime gewerkt omdat ik werken leuk vind, maar heel veel andere dingen ook, zoals mijn sociale leven, lezen, vrijwilligerswerk (jaren gedaan tot ik kinderen kreeg en ik dit geschrapt heb), etc etc Had niks met luiheid te maken. En eerlijk gezegd snap ik fulltime werkende mensen niet. Er is meer in het leven dan werk denk ik altijd maar, als je genoeg geld verdient om dat te kunnen doen wat je leuk vindt, is het wat mij betreft genoeg.
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:15
ik vind dit soort kreten trouwens altijd vragen om eindeloze discussies en het enige wat ik denk is, volgens mij is iedereen in een deeltijdbaan gelukkiger. En dan heb ik het gewoon over 4 dagen werken, 3 dagen vrij. Lijkt mij een perfecte combinatie om alles te kunnen doen wat je leuk vindt en financieel goed voor jezelf te kunnen zorgen.
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:20
Hoho arwen, ik heb de woorden ambitieloos en lui niet in de mond genomen.
Wat ik niet snap is dat vrouwen zich na het krijgen van kids dmv zo'n parttime baantje zo afhankelijk opstellen van hun partner. Dát begrijp ik niet. Je wilt toch je eigen broek op kunnen houden?
(trouwens, ik werk naar mijn gevoel nu ook parttime. 35 uur over 5 dagen, omdat bij de organisatie waar ik nu werk de werkdag slechts 7.5 uur beslaat. Wel voor een salaris dat ik hiervoor niet verdiende met 40 uur
)
Wat ik niet snap is dat vrouwen zich na het krijgen van kids dmv zo'n parttime baantje zo afhankelijk opstellen van hun partner. Dát begrijp ik niet. Je wilt toch je eigen broek op kunnen houden?
(trouwens, ik werk naar mijn gevoel nu ook parttime. 35 uur over 5 dagen, omdat bij de organisatie waar ik nu werk de werkdag slechts 7.5 uur beslaat. Wel voor een salaris dat ik hiervoor niet verdiende met 40 uur
)
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:29
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:44
Wat vinden jullie eigenlijk van mannen die minder (dan hun vrouw of vriendin) of geen geld verdienen?
Heel toevallig ken ik zo'n man. Hij zorgt voor de twee kinderen en zij werkt op de ambassade, soms in Den Haag en dan weer een tijdje in Jemen (dan gaan hij en de kinderen mee naar Jemen). Ze heeft een heel goed salaris. Hij hoeft niet te werken, tenminste niet voor de centen.
Vinden jullie deze man lui en ambitieloos??? (Hij heeft wèl diploma's, ik meen iets in de agogische richting.)
Heel toevallig ken ik zo'n man. Hij zorgt voor de twee kinderen en zij werkt op de ambassade, soms in Den Haag en dan weer een tijdje in Jemen (dan gaan hij en de kinderen mee naar Jemen). Ze heeft een heel goed salaris. Hij hoeft niet te werken, tenminste niet voor de centen.
Vinden jullie deze man lui en ambitieloos??? (Hij heeft wèl diploma's, ik meen iets in de agogische richting.)
zaterdag 13 oktober 2007 om 19:57
BGB, en wat als jíj er alleen voor komt te staan? Heb je alles zo goed geregeld dat je ook dan niet hoeft te werken?
En ik vergat trouwens nog het belangrijkste: werk levert niet alleen geld op, werk zorgt voor sociale contacten, voor ontwikkeling van jezelf, je verlegt je focus. En een werkende mama is juist een heel goed voorbeeld voor haar kinderen.
Zamirah, die vent is gewoon lui, klaar.
En ik vergat trouwens nog het belangrijkste: werk levert niet alleen geld op, werk zorgt voor sociale contacten, voor ontwikkeling van jezelf, je verlegt je focus. En een werkende mama is juist een heel goed voorbeeld voor haar kinderen.
Zamirah, die vent is gewoon lui, klaar.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:30
Ik vind het zo raar dat mensen denken dat werken je sociale contakten levert ?
Ik werk niet, raar he. Ik heb wel veel sociale contakten.. nog raarder geloof ik ?
Ik heb het vaker gelezen in dit soort discussies. "ik werk voor mijn sociale contakten" sorry, maar ik vind mensen die werken voor de sociale contakten vrij sneu. Je hebt toch zeker wel contakten buiten je werk om ? Daar hoef ik godzijdank niet voor te werken hoor.
Ik werk niet, raar he. Ik heb wel veel sociale contakten.. nog raarder geloof ik ?
Ik heb het vaker gelezen in dit soort discussies. "ik werk voor mijn sociale contakten" sorry, maar ik vind mensen die werken voor de sociale contakten vrij sneu. Je hebt toch zeker wel contakten buiten je werk om ? Daar hoef ik godzijdank niet voor te werken hoor.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:35
Zamirah, over mannen die fulltime thuiszitten heb ik precies hetzelfde idee. Ook die stellen zich financieel afhankelijk op en kunnen tegen dezelfde problemen aanlopen die thuiszittende vrouwen kunnen ervaren als er eens een hobbel op het padje komt. Ook die zullen de eerste jaren als ze in de baby's en peuters zitten overdag vaak alleen de kassiere van de appie spreken en misschien soms eens een buurman/-vrouw of een biebmiep en daarmee in een heel ander sociaal gebeuren terechtkomen.
Aanhakend bij wat zuss daarover net postte: in een andere discussie hierover, alweer een poosje geleden, beweerde een fulltime thuiszittende moeder dat zij zich net zo goed ontwikkelde en net zulke leuke en uitdagende sociale contacten had als wanneer ze zou hebben gewerkt. Toen haar vervolgens werd gevraagd wat ze 's avonds aan tafel te vertellen had. Ik kan je vertellen: dat was weinig meer dan huishoudelijke en kindgerelateerde praat. Kranten lezen of journaal kijken was er niet bij, want daar heb je toch niks aan met kleine kinderen.
Prima hoor, maar mijn potje thee zou dat niet zijn voor 5 dagen per week. Iedereen kan nog zo leuk beweren dat je wel nog allerlei ontwikkelingskansen hebt als je niet werkt, maar ik geloof daar niet in. Met zelf een peuter van bijna 3 en een baby van net 1 die elkaar precies afwisselen qua slaapjes, kom ik op thuisblijfdagen niet of nauwelijks aan sociale contacten toe. En ik ga daarin met liefde mee, maar vind het uitstekend om dan de dag erna mijn hersens weer eens te kunnen kraken op een leuk probleem op het werk, een advies te kunnen schrijven, met collega's te kunnen overleggen en als werknemer te fungeren in plaats van alleen maar billen af te vegen, fruithappen te voeren, voor te lezen en te knutselen. Ik had een leven (inclusief opleiding en werkervaring) voordat ik kinderen kreeg en dat hoeft niet volkomen on hold op het moment dat ze er zijn.
Als dat mij een ontaarde moeder maakt, so be it. Dan meld ik me maandag wel aan bij het AMK . Wel na eerst de mening van mijn kinderen te hebben gecheckt, want die zijn de eersten om te mogen bepalen of ik leuk en lief en aanwezig genoeg ben als moeder. Niet de sunny's van deze wereld. En eerlijk gezegd zullen beperkte zienswijzen als die van haar me aan mijn derriere oxideren en heb ik meer medelijden met kinderen van mensen met zulke beperkte visies.
Aanhakend bij wat zuss daarover net postte: in een andere discussie hierover, alweer een poosje geleden, beweerde een fulltime thuiszittende moeder dat zij zich net zo goed ontwikkelde en net zulke leuke en uitdagende sociale contacten had als wanneer ze zou hebben gewerkt. Toen haar vervolgens werd gevraagd wat ze 's avonds aan tafel te vertellen had. Ik kan je vertellen: dat was weinig meer dan huishoudelijke en kindgerelateerde praat. Kranten lezen of journaal kijken was er niet bij, want daar heb je toch niks aan met kleine kinderen.
Prima hoor, maar mijn potje thee zou dat niet zijn voor 5 dagen per week. Iedereen kan nog zo leuk beweren dat je wel nog allerlei ontwikkelingskansen hebt als je niet werkt, maar ik geloof daar niet in. Met zelf een peuter van bijna 3 en een baby van net 1 die elkaar precies afwisselen qua slaapjes, kom ik op thuisblijfdagen niet of nauwelijks aan sociale contacten toe. En ik ga daarin met liefde mee, maar vind het uitstekend om dan de dag erna mijn hersens weer eens te kunnen kraken op een leuk probleem op het werk, een advies te kunnen schrijven, met collega's te kunnen overleggen en als werknemer te fungeren in plaats van alleen maar billen af te vegen, fruithappen te voeren, voor te lezen en te knutselen. Ik had een leven (inclusief opleiding en werkervaring) voordat ik kinderen kreeg en dat hoeft niet volkomen on hold op het moment dat ze er zijn.
Als dat mij een ontaarde moeder maakt, so be it. Dan meld ik me maandag wel aan bij het AMK
. Wel na eerst de mening van mijn kinderen te hebben gecheckt, want die zijn de eersten om te mogen bepalen of ik leuk en lief en aanwezig genoeg ben als moeder. Niet de sunny's van deze wereld. En eerlijk gezegd zullen beperkte zienswijzen als die van haar me aan mijn derriere oxideren en heb ik meer medelijden met kinderen van mensen met zulke beperkte visies.
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:37
Borodini, natuurlijk heb ik naast mijn werk ook sociale contacten. Duhuh.
Maar ik zou het sparren en het praten over het werk met m'n collega's niet willen missen. Het is toch hartstikke leuk om lekker over werkgerelateerde zaken te praten?
@arwen, BGB werkt zelf niet, vandaar.
Natuurlijk is parttime werken óók werk (ook duhuh) maar of het zo'n goed voorbeeld is? Ligt er helemaal aan. Wat ik nu zeg geldt natuurlijk ook voor een aantal fulltimers maar in mijn ervaring méér voor parttimers: Het baantje van mama komt meestal niet voor in de top 5 van het prioriteitenlijstje. En dan ben je geen goed voorbeeld nee. Want werk is niet heilig, maar het stelt je wél in staat om leuke dingen te doen. En dus heb je naar je werk ook een behoorlijke mate van verantwoordelijkheid.
Maar ik zou het sparren en het praten over het werk met m'n collega's niet willen missen. Het is toch hartstikke leuk om lekker over werkgerelateerde zaken te praten?
@arwen, BGB werkt zelf niet, vandaar.
Natuurlijk is parttime werken óók werk (ook duhuh) maar of het zo'n goed voorbeeld is? Ligt er helemaal aan. Wat ik nu zeg geldt natuurlijk ook voor een aantal fulltimers maar in mijn ervaring méér voor parttimers: Het baantje van mama komt meestal niet voor in de top 5 van het prioriteitenlijstje. En dan ben je geen goed voorbeeld nee. Want werk is niet heilig, maar het stelt je wél in staat om leuke dingen te doen. En dus heb je naar je werk ook een behoorlijke mate van verantwoordelijkheid.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:38
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:42
Duhuh ? zo schreef je het niet zus. Geeft nooit hoor.
Ik vind het gewoon raar dat er vanuit gegaan wordt dat thuisblijven gelijk staat aan verstoffen op de bank.
Tuurlijk zijn er vrouwen die dat doen, maar de meeste thuisblijfmoeders die ik ken, en enkele thuisblijfvaderT, verstoffen helemaal niet, hebben zat te vertellen, verder dan het aantal poep luiers enz. Ik vind het echt een kortzichtige gedachte dat je moet werken voor je sociale contakten en voor je ontwikkeling.
Ik vind het gewoon raar dat er vanuit gegaan wordt dat thuisblijven gelijk staat aan verstoffen op de bank.
Tuurlijk zijn er vrouwen die dat doen, maar de meeste thuisblijfmoeders die ik ken, en enkele thuisblijfvaderT, verstoffen helemaal niet, hebben zat te vertellen, verder dan het aantal poep luiers enz. Ik vind het echt een kortzichtige gedachte dat je moet werken voor je sociale contakten en voor je ontwikkeling.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 13 oktober 2007 om 20:42
Traincha, je zult je ongetwijfeld kunnen verzekeren tegen vanalles, maar dat doen en ook nog geld opzijleggen omdat je (tijdelijk) geen pensioen opbouwt, kost geld. En alhoewel wij het best van 1 salaris zouden kunnen redden, zou daarvoor toch echt geen geld overblijven als een van ons fulltime thuis zou blijven.
